Overspannen/burn-out

01-09-2014 12:47 17 berichten
Ik heb me vanmorgen ziekenmeld. Gaat gewoon even niet meer. Mijn lichaam kan de constante druk en stressgevoelig niet meer aan.

Schaam me hier diep voor want ik werk maar 20 uur in de zorg.

Het voelt alsof ik in een kringetje zit. Ik heb allerlei lichamelijke klachten waardoor ik op mijn werk in de zorg op tandvlees loop. Het tempo kan ik gewoon niet aan.

Gisteren leek het wel of er iets 'knapte' . Raakte in paniek. Heb ook erge hoofdpijn nu en dat maakt dat ik weer bang ben om net als 3 jaar geleden hersenvliesontsteking te krijgen.

Moet dit even kwijt. Geloof dat het erg warrig verhaal is.
Nee hoor, niet warrig. Degene die ooit daar waren waar jij nu zit, begrijpen je verhaal erg goed.

Ben je al bij de dokter geweest? De bedrijfsarts? Even pas op de plaats is prima! Maar ga wel naar je huisarts en werken aan je herstel. Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Och Lammy, shit hé!



Je verhaal is inderdaad zeker niet warrig, en omdat ik door 'ons' andere topic een beetje van jouw werk af weet, ook helemaal niet onbegrijpelijk.

Volgens mij loop je al zo lang op je tandvlees, linksom of rechtsom moet het er dan een keer uit. Je werkt keihard (in 20 uur waarschijnlijk meer dan menig ander in 40 uur doet, bij wijze van spreken), nauwelijks tijd om te ademen, hoge werkdruk, en dat tempo kan je gewoon niet meer bijbenen. Erken dat naar jezelf toe, want dan kan je stappen gaan zetten om hieruit te komen.



Zou je vandaag nog ergens een afspraak kunnen gaan maken?
Goed dat je je hebt ziek gemeld!



Je verhaal is heel helder, ook voor iemand die het vorige topic niet kent. Het klinkt alsof je hulp nodig hebt, en alsof het misschien ook wel een goed idee zou zijn om eens een andere werkplek of een andere functie te overwegen.



Ik zou zeggen: zoek wat rust en ruimte, neem de tijd voor jezelf. En nee, je bent morgen of overmorgen nog niet beter. Gewoon even een weekje thuisblijven, naar de bedrijfsarts, de bedrijfsmaatschappelijk werkster en de huisarts, en pas als je met hen gesproken hebt, ga je nadenken over terugkomen.
Beterschap Lammy. En je verhaal is niet warrig. Ik herken het.



Vandaag ben ik weer naar het UWV geweest voor de herkeuring, krijg je tegenwoordig binnen 1 jaar. Ik kamp al ruime tijd met burn-out en psychisch gedoe. Ik ben blij dat het tegenwoordig erg serieus genomen wordt, het is allemaal niet niks en de impact op je lijf is enorm.



Ik heb bijv een wervel die beschadigt is en stress of spanning zorgt voor enorme pijn.



Zo modder ik al een jaar aan. Ik werk en heb een deel ZW. Wel ben ik blij dat ik me heb voorgenomen overal eerlijk mijn verhaal te doen. Dus bedrijfsarts, huisarts en UWV arts weten wat er speelt en ik val ze ook gerust lastig als het niet gaat. Het scheelt voor mij al enorm dat ik ook niet daar weer stress van heb.



Sterkte!
Ik ben net bij huisarts geweest. Eerst bloedprikken om lichamelijke oorzaken uit te sluiten. Daarnaast had hij het wel over doorverwijzing naar psycholoog of psychiater.

Mijn man zei net dat ik dan op papier wel 20 uur werk, maar in mijn hoofd gaat het 24 uur door. Dat klopt ook. Waar en wanneer ook, het is nooit uit mijn hoofd.

Ik voel me vreselijk nu. Gevoel te falen. Anderen werken fulltime en hebben dan nog kinderen.

Maar mijn lichaam kan het hoge tempo en zware werk gewoon niet aan.

Ik ben al jaren op zoek naar ander werk, maar vind maar eens iets. Ik wil in ieder geval geen werk meer in de zorg.

Zal geen makkelijke klus worden. Ben 50+
Alle reacties Link kopieren
Goed dat je bij de HA bent geweest. Zie je zelf een doorverwijzing naar een psycholoog/psychiater zitten? Hopelijk komt er allemaal een beetje vaart in hè, dan kan/durf je vaak weer een beetje vooruit te kijken



Heb je trouwens altijd in de zorg gewerkt, of ooit hiervoor nog wel iets anders gedaan? En je bent/was dus ook al wel aan het solliciteren in andere richtingen?



Zorg in ieder geval eerst dat je wat rust krijgt (vooral in je hoofd) en dat je goed je ei kwijt kan bij je man, omgeving, hier.. En dan hoop ik dat je snel hulp krijgt waar je gebaat bij bent. Besef dat je zelf nu een hele goede eerst stap hebt gezet in de richting van herstel.
Het is geen falen, Lammy, het is gewoon even luisteren naar je lichaam. Daar is niets mis mee.. dat is juist heel goed!

Door een pas op de plaats te zetten, zal je er weer veel sterker uit komen!



Heel veel sterkte de komende tijd. Denk vooral even alleen maar aan jezelf (hoe egoïstisch dat misschien ook klinkt.. het is even het beste). Doe wat goed voor jóu is!
Eindelijk Lammy. Ik lees je al jaren en weet niet beter dat je ook al zo lang het heel moeilijk hebt met je werk. Eindelijk heb jij je ziek gemeld

Ga nu maar eens goed voor je zelf zorgen. Nu is het tijd voor jou Lammy en gun je zelf die tijd ook.

Beterschap
Alle reacties Link kopieren
Lammy ik wens je veel sterkte. Ik ga hier niet mijn verhaal vertellen want daar wordt je niet blij van maar beter wordt het echt. Dat wel
Bedankt allemaal. Morgen maar eerst bloed laten prikken.

Mocht huisarts het nodig vinden mij door te verwijzen dan sta ik daar voor open. Lijkt of letterlijk alle bagger eruit komt, ik doe niets als huilen en ben strontverkouden geworden.

Buiten de ellende van het werk heb ik ook nog het verdriet van mijn oude hondje wat erg ziek is. Dierenarts komt morgen thuis.

Lijkt wel of alles tegelijk komt.
Zeg, in de zorg... Wat voor zorg doe je precies? Er zijn heel veel verschillende varianten he!



Ja, alle bagger komt er tegelijk uit, dat hoort bij stress.



Stomme vraag misschien, maar wat vond je vroeger (als kind) leuk om te doen en lekker om te eten? Soms kan het (een beetje) helpen om die dingen weer te doen en te maken. Klinkt gek, maar het heeft iets te maken met de rust en veiligheid die je dan als kind ervoer, dat je die dan weer oppakt. Veelgehoord advies bij stress en burn-out is overigens ook kleuren.



Gun jezelf die time-out even, je hebt hem nodig!




Het valt niet mee Lammy. Wat naar dat ook jullie hondje zo ziek is.
Hoe gaat het Lammy?
Niet goed asotut. Ons lieve hondje is dood. Dit zat er al aan te komen maar ik dacht echt dat de dierenarts nog wel een pilletje zou hebben. Maar het zou een lijdensweg worden, dus we hebben besluit moeten nemen haar te laten gaan.

Ben nu helemaal stuk. Zit hier nu tussen 4 muren met het gemis van mijn hondje die meer dan 16 jaar bj me was.

Alles komt tegelijk nu. Ik wacht uitslag bloedonderzoek af, maar ga wel vragen of ik wat sterkere medicijnen kan krijgen. Slik nu halve bromazepam per dag.
Ach jé, heftig om dan ook nog je hondje te moeten verliezen. Het zit je niet mee.

Sterkte lammy
Alle reacties Link kopieren
Bah wat erg. Even wandelen lucht mij altijd erg op.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven