Relaties
alle pijlers
Moeilijke man
maandag 1 september 2014 11:47
Zo na de zomervakantie, waarin ik mijn vriend veel gezien heb (normaal werkt hij heel veel en zien we elkaar minder), ben ik vandaag alleen thuis en begin ik erg over onze relatie te piekeren. Ik wil het hier graag even van me af schrijven en misschien hebben jullie advies...
We hebben al bijna 15 jaar een relatie. In het begin wist ik al dat hij wel een dominant type was, maar ik ben niet iemand die over zich heen laat lopen, dus dat ging wel goed.
Na een tijdje kwam ik erachter dat hij regelmatig depressieve buien had; die bleek hij al van kleins af aan te hebben. Tegenwoordig heeft hij die een stuk minder, maar op de een of andere manier steken ze de kop op wanneer we bijvoorbeeld op vakantie zijn. Normaal werkt hij hard en heeft hij geen tijd om eraan toe te geven of zo. Maar als hij een tijdje thuis is of we zijn weg, dan reageert hij zich op mij af. Hij weet zelf ook niet waarom hij dat doet, maar hij wil ook geen hulp zoeken voor zijn depressieve buien. Voor mij verpest het regelmatig een leuke dag of weekend. Afgelopen vakantie ging het niet slecht en hebben we het echt wel fijn gehad, maar ik moest wel elke keer opletten wat ik zei en dat hij zich daar niet aan ging ergeren. Heel vermoeiend en niet leuk dus.
Een tijdje terug gingen we een weekendje weg naar een buitenlandse stad en de hele heenreis heeft hij geen woord gezegd. Dan slaat die stemming ook over naar mij en voel ik me echt rot. Zoiets verpest dan het hele weekend, al ging het later weer wat beter.
Hij ergert zich snel aan mensen en ook aan mij dus, al ben ik volgens hem de enige waar hij dat niet zo snel bij heeft. Hij is zelf heel intelligent en vindt al snel dat ik een domme opmerking maak, terwijl ik een universitaire opleiding heb gedaan en dus echt niet dom ben.
Hij komt heel zeker en vrij dominant over, terwijl hij (maar dat weten niet veel mensen) eigenlijk best onzeker is.
Toch (jullie voelen het cliché al aankomen ) is hij verder juist heel lief voor me en houdt hij heel veel van me. Bij mij begint dat gevoel juist steeds meer af te nemen door zijn onredelijke gedrag. Hij is ook best egocentrisch (veel over zichzelf praten en niet echt geïnteresseerd in mij, maar ook vinden dat hij altijd gelijk heeft) en dat wordt tijdens zo'n bui alleen maar erger. Ik hou echt wel van hem en we hebben samen 2 kinderen, maar ik vraag me af of ik wel zin heb om dit nog jaren vol te houden.
Herkent iemand dit en hoe moet ik hiermee omgaan?
We hebben al bijna 15 jaar een relatie. In het begin wist ik al dat hij wel een dominant type was, maar ik ben niet iemand die over zich heen laat lopen, dus dat ging wel goed.
Na een tijdje kwam ik erachter dat hij regelmatig depressieve buien had; die bleek hij al van kleins af aan te hebben. Tegenwoordig heeft hij die een stuk minder, maar op de een of andere manier steken ze de kop op wanneer we bijvoorbeeld op vakantie zijn. Normaal werkt hij hard en heeft hij geen tijd om eraan toe te geven of zo. Maar als hij een tijdje thuis is of we zijn weg, dan reageert hij zich op mij af. Hij weet zelf ook niet waarom hij dat doet, maar hij wil ook geen hulp zoeken voor zijn depressieve buien. Voor mij verpest het regelmatig een leuke dag of weekend. Afgelopen vakantie ging het niet slecht en hebben we het echt wel fijn gehad, maar ik moest wel elke keer opletten wat ik zei en dat hij zich daar niet aan ging ergeren. Heel vermoeiend en niet leuk dus.
Een tijdje terug gingen we een weekendje weg naar een buitenlandse stad en de hele heenreis heeft hij geen woord gezegd. Dan slaat die stemming ook over naar mij en voel ik me echt rot. Zoiets verpest dan het hele weekend, al ging het later weer wat beter.
Hij ergert zich snel aan mensen en ook aan mij dus, al ben ik volgens hem de enige waar hij dat niet zo snel bij heeft. Hij is zelf heel intelligent en vindt al snel dat ik een domme opmerking maak, terwijl ik een universitaire opleiding heb gedaan en dus echt niet dom ben.
Hij komt heel zeker en vrij dominant over, terwijl hij (maar dat weten niet veel mensen) eigenlijk best onzeker is.
Toch (jullie voelen het cliché al aankomen ) is hij verder juist heel lief voor me en houdt hij heel veel van me. Bij mij begint dat gevoel juist steeds meer af te nemen door zijn onredelijke gedrag. Hij is ook best egocentrisch (veel over zichzelf praten en niet echt geïnteresseerd in mij, maar ook vinden dat hij altijd gelijk heeft) en dat wordt tijdens zo'n bui alleen maar erger. Ik hou echt wel van hem en we hebben samen 2 kinderen, maar ik vraag me af of ik wel zin heb om dit nog jaren vol te houden.
Herkent iemand dit en hoe moet ik hiermee omgaan?
maandag 1 september 2014 13:16
quote:pamelacourson schreef op 01 september 2014 @ 12:31:
[...]
Nee. Dat had ik er ook bij willen zetten. Maar voor de kinderen zou het dan veel verdergaande consequenties hebben dan een normale scheiding.Daar weet jij helemaal NIETS van. Dat vul jij maar in. Misschien is dat juist het omslagpunt waarop hij wel aan zichzelf gaat werken, omdat hij dan de bodem bereikt. Jij kan helemaal niet voorspellen wat hij zal doen. Jeetje zeg, je doet net of hij volslagen labiel is en zonder jou niet eens zichzelf kan aankleden en verzorgen en al helemaal niet in leven blijven. Kom op zeg, hij werkt en heeft een leven, dus dit is een drogreden van jewelste!
[...]
Nee. Dat had ik er ook bij willen zetten. Maar voor de kinderen zou het dan veel verdergaande consequenties hebben dan een normale scheiding.Daar weet jij helemaal NIETS van. Dat vul jij maar in. Misschien is dat juist het omslagpunt waarop hij wel aan zichzelf gaat werken, omdat hij dan de bodem bereikt. Jij kan helemaal niet voorspellen wat hij zal doen. Jeetje zeg, je doet net of hij volslagen labiel is en zonder jou niet eens zichzelf kan aankleden en verzorgen en al helemaal niet in leven blijven. Kom op zeg, hij werkt en heeft een leven, dus dit is een drogreden van jewelste!
maandag 1 september 2014 13:16
maandag 1 september 2014 13:18
Pamelacourson, als je samenleeft en ook kinderen hebt dan is het wel zo leuk om samen een gezellig en prettig leven te hebben.
Het is voor jou veel slikken en accepteren van zijn nukken.
Als jij aangeeft dat je daar last van hebt dan is het geen stijl als hij op voorhand al zegt dat hij nooit prof. hulp wil.
Het moet nu wel heel erg van jou kant komen.
Je mag best ook je eisen stellen. Tot hier en niet verder.....
Kaart dit eerst eens aan bij je huisarts als je man onredelijk en star blijft. Die kan je vast en zeker de juiste adressen geven waar je terecht kan.
Jij hebt ook een eigen leven en hoeft niet al dit soort dingen te slikken.
Het is voor jou veel slikken en accepteren van zijn nukken.
Als jij aangeeft dat je daar last van hebt dan is het geen stijl als hij op voorhand al zegt dat hij nooit prof. hulp wil.
Het moet nu wel heel erg van jou kant komen.
Je mag best ook je eisen stellen. Tot hier en niet verder.....
Kaart dit eerst eens aan bij je huisarts als je man onredelijk en star blijft. Die kan je vast en zeker de juiste adressen geven waar je terecht kan.
Jij hebt ook een eigen leven en hoeft niet al dit soort dingen te slikken.
maandag 1 september 2014 13:20
Maar dames. Het gaat nu steeds beter omdat jullie precies weten wanneer je wat kan zeggen. Jullie denken dat jullie hem door hebben en zijn dus blij als hij vrolijk doet. Maar eigenlijk zijn jullie nu gevormd naar zijn wensen. Je kan dan toch niet jezelf zijn? En hoe ben je dan écht gelukkig? En hoe lang kan je dat volhouden?
Wat de reden van je man ook is, depressie of gewoon karakter, dan nog ben jij net zoveel waard.
Nu zijn jullie steeds de dupe van hun egoistische gedrag.
Hoe reageren jullie partners als jullie zo onredelijk zullen doen?
Ik wil wel even zeggen dat ik dit erg herken.
En samen praten met een buitenstaander(therapeut, of als hij dat niet wil iemand die jullie beiden vertrouwen) zie ik als enige oplossing.
Wat de reden van je man ook is, depressie of gewoon karakter, dan nog ben jij net zoveel waard.
Nu zijn jullie steeds de dupe van hun egoistische gedrag.
Hoe reageren jullie partners als jullie zo onredelijk zullen doen?
Ik wil wel even zeggen dat ik dit erg herken.
En samen praten met een buitenstaander(therapeut, of als hij dat niet wil iemand die jullie beiden vertrouwen) zie ik als enige oplossing.
maandag 1 september 2014 13:23
quote:BellatrixVanDetta schreef op 01 september 2014 @ 13:16:
@ Lughna
Ik las het.
Maar TO schrijft nu inderdaad dat de kinderen veel liefde zien.
Dat is knap.
Ik zie het nl niet.
Ik zie alleen passieve agressie en manipulatie.
Maar als je daar gelukkig mee bent, be my guest.
Ach ja.
Het voelt best lekker hoor, oogkleppen op hebben en jezelf wijsmaken dat je in je gezin een soort vacuum hebt waarin de overige gezinsleden alleen maar zien wat jij wilt en denkt dat ze zien.
Ik zag het als 6-jarige al en ik was heus een doorsnee kind zonder bijzondere gaven.
@ Lughna
Ik las het.
Maar TO schrijft nu inderdaad dat de kinderen veel liefde zien.
Dat is knap.
Ik zie het nl niet.
Ik zie alleen passieve agressie en manipulatie.
Maar als je daar gelukkig mee bent, be my guest.
Ach ja.
Het voelt best lekker hoor, oogkleppen op hebben en jezelf wijsmaken dat je in je gezin een soort vacuum hebt waarin de overige gezinsleden alleen maar zien wat jij wilt en denkt dat ze zien.
Ik zag het als 6-jarige al en ik was heus een doorsnee kind zonder bijzondere gaven.
maandag 1 september 2014 13:24
quote:pamelacourson schreef op 01 september 2014 @ 12:10: Hij zegt ook dat hij niet snapt wat ik met hem moet (zelfs na al die jaren), maar dat zal zijn depressie wel zijn. Alleen ik moet er ook niet aan denken wat er zal gebeuren mocht ik bij hem weggaan. Niet dat hij daar zelf mee dreigt, maar ik denk dat hij er dan op zijn minst helemaal aan onderdoor gaat.Maak jezelf niet belangrijker dan jij feitelijk bent.
Stop met jezelf wijs maken dat jij verantwoordelijk bent voor zijn leven.
Hij is een volwassen man, dus behandel hem dan ook zo door hem op zijn verantwoordelijkheden te wijzen.
Een onbehandelde depressie is schadelijk voor zijn kinderen, dus op naar de dokter.
Wees voor nu blij dat hij zich afzondert op de momenten dat hij zich als een drammende kleuter gedraagt.
Terwijl hij in zijn nuk hangt kun jij het dan samen met jouw (andere) kinderen gezellig maken.
Stop met jezelf wijs maken dat jij verantwoordelijk bent voor zijn leven.
Hij is een volwassen man, dus behandel hem dan ook zo door hem op zijn verantwoordelijkheden te wijzen.
Een onbehandelde depressie is schadelijk voor zijn kinderen, dus op naar de dokter.
Wees voor nu blij dat hij zich afzondert op de momenten dat hij zich als een drammende kleuter gedraagt.
Terwijl hij in zijn nuk hangt kun jij het dan samen met jouw (andere) kinderen gezellig maken.
volg je verstand, gebruik je gevoel
maandag 1 september 2014 13:28
Ik vind het wel wat ver gaan dat sommigen hier op basis van een paar berichtjes op een forum denken te kunnen inschatten dat er een vreselijke situatie is.
Het kan ook gewoon een kwestie zijn van rekening houden met elkaars nukken. Je kunt in een relatie nooit 100% jezelf zijn zonder je aan de ander aan te hoeven passen, zeker geen 15 jaar.
Het is de vraag of je samen manieren kunt vinden om allebei te geven en nemen, en daar je weg in te vinden.
Misschien is deze man wel een vreselijke tiran, maar dat kun je niet met zekerheid zeggen op basis van een paar berichten van zijn vrouw. Misschien is zij wel een aandachttrekster die geen 5 seconden haar mond kan houden. Ik denk het niet, maar ik weet het ook niet zeker. Ik heb ze immers alletwee niet in het echt gezien. Dat heeft niemand hier....
Het kan ook gewoon een kwestie zijn van rekening houden met elkaars nukken. Je kunt in een relatie nooit 100% jezelf zijn zonder je aan de ander aan te hoeven passen, zeker geen 15 jaar.
Het is de vraag of je samen manieren kunt vinden om allebei te geven en nemen, en daar je weg in te vinden.
Misschien is deze man wel een vreselijke tiran, maar dat kun je niet met zekerheid zeggen op basis van een paar berichten van zijn vrouw. Misschien is zij wel een aandachttrekster die geen 5 seconden haar mond kan houden. Ik denk het niet, maar ik weet het ook niet zeker. Ik heb ze immers alletwee niet in het echt gezien. Dat heeft niemand hier....
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
maandag 1 september 2014 13:37
Ach, als zij lekker met z'n tweetjes in die relatie zaten zou het niet zoveel uitmaken. Dan hebben ze alleen elkaar met dit gedrag. Maar er zijn kinderen bij betrokken en of die man nu een vreselijke tiran of zij een aandachttrekster is die geen 5 seconden haar mond kan houden, die kinderen krijgen dat mee.
Ik kom ook zo op het oog niet uit een disfunctioneel gezin en van een "vreselijke situatie" was ook geen sprake.
Ik kom ook zo op het oog niet uit een disfunctioneel gezin en van een "vreselijke situatie" was ook geen sprake.
maandag 1 september 2014 13:38
Dana, het maakt niet zoveel uit hoe erg of niet erg de nukken zijn, TO zegt een probleem te hebben en daar is wat aan te doen. Of het nu gaat om extreem veel aandacht nodig hebben of dat ze continue op haar tenen moet lopen wat haar plezier vergalt, ze wil een oplossing om het weer fijn en gezellig in haar relatie te hebben. Volgens mij gaan de adviezen daarover.
maandag 1 september 2014 13:41
maandag 1 september 2014 13:48
Het is nogal pijnlijk om te erkennen dat jullie kinderen hier veel van meekrijgen. Ik had ooit hetzelfde excuus omdat de stilzwijgende woede van m'n ex zich vooral op mij richtte... Nu merk ik dat ik oogkleppen op had... ze hebben er veel meer van meegekregen dan ik dacht. Als hij stilzwijgend in de auto zit, zitten zij als gespannen veren op de achterbank... en ze kunnen niets anders dan afwachten en hun adem inhouden. En opgelucht zijn als het weer over is. Jullie kinderen zijn compleet afhankelijk van zijn humeur en hoe ver jij het daarin laat komen.
Dus nogmaals, hij zit niet in de positie om te zeggen dat hij geen hulp wil. Hij moet hulp zoeken. En dat mag jij eisen!
Dus nogmaals, hij zit niet in de positie om te zeggen dat hij geen hulp wil. Hij moet hulp zoeken. En dat mag jij eisen!
maandag 1 september 2014 13:56
Herkenbaar verhaal, alleen ben ik helaas degene in onze relatie met de buien.
Ik heb wel hulp gezocht en direct bij de eerste sessie had ik al een 'aha' moment. ik snapte werkelijk niet waar mijn buien vandaan kwamen en wist al helemal niet hoe ermee om te gaan, behalve ze op mijn man te botvieren.
Met dank aan een stukje theorie (ik ben blijkbaar geen gevoelsmens ) gaat het nu stukken beter.
Ik herken veel van de ervaringen hierboven. Ik heb ook tijd nodig alleen om op te laden en vakanties zijn ook voor mij erg stressvolle perioden waarin het juist tot uiting komt (patroon wordt verbroken en er is minder controle = eng = stress = bui).
Avie, dank je voor je stukje, je methode ga ik ook proberen toe te passen.
TO, veel sterkte, mijn man heeft ook weleens een bui, dus ik kan me voorstellen dat je het zwaar hebt. Ik denk dat je man het zeker niet expres doet en ik hoop dat hij zich over de drempel heen kan zetten om hulp te zoeken.
Ik heb wel hulp gezocht en direct bij de eerste sessie had ik al een 'aha' moment. ik snapte werkelijk niet waar mijn buien vandaan kwamen en wist al helemal niet hoe ermee om te gaan, behalve ze op mijn man te botvieren.
Met dank aan een stukje theorie (ik ben blijkbaar geen gevoelsmens ) gaat het nu stukken beter.
Ik herken veel van de ervaringen hierboven. Ik heb ook tijd nodig alleen om op te laden en vakanties zijn ook voor mij erg stressvolle perioden waarin het juist tot uiting komt (patroon wordt verbroken en er is minder controle = eng = stress = bui).
Avie, dank je voor je stukje, je methode ga ik ook proberen toe te passen.
TO, veel sterkte, mijn man heeft ook weleens een bui, dus ik kan me voorstellen dat je het zwaar hebt. Ik denk dat je man het zeker niet expres doet en ik hoop dat hij zich over de drempel heen kan zetten om hulp te zoeken.
maandag 1 september 2014 14:07
tinnifin schreef op 01 september 2014 @ 12:20:
ik lees in je laatste post veel vanuit zijn perspectief....hij denkt....hij zegt...hij snapt.....
ik zou je aanraden op jezelf te richten. wat denk jij. wat wil jij en wat let jou om je eigen ruimte in te nemen.
Hier heb je gelijk in, ik hou ook vaak teveel rekening met hem.
Wat houdt jou tegen om bijv. tijdens zo'n trip op te stappen .... de scene te trappen of bijv. te zeggen....ik boek wel een hotel voor mezelf en jij bekijkt het maar.....
Dit doe ik ook altijd, ik pik zijn gedrag op zo'n moment ook niet. Maar het vervelende is dat hij op zo'n moment zo onredelijk denkt, dat hij me dan echt voor zijn gevoel haat wanneer ik bijvoorbeeld een scene trap. Dan wordt het een enorme ruzie en het ergste is dat hij dan later vaak nog steeds gelooft dat ik fout zat en hij goed.
lieve to, ipv zijn gedrag te proberen te verklaren of begrip te kweken of hem inzicht in zichzelf te laten krijgen,,,, zou ik me op mezelf, op deze punten richten.
Ik vind vooral je tweede opmerking treffend, dat jij niet je eigen ruimte inneemt, omdat hij je anders haat.....
probeer meer je eigen gevoel te volgen in situaties, ruimte voor je zelf terug te winnen. dit kan met kleine stapjes.....
ik lees in je laatste post veel vanuit zijn perspectief....hij denkt....hij zegt...hij snapt.....
ik zou je aanraden op jezelf te richten. wat denk jij. wat wil jij en wat let jou om je eigen ruimte in te nemen.
Hier heb je gelijk in, ik hou ook vaak teveel rekening met hem.
Wat houdt jou tegen om bijv. tijdens zo'n trip op te stappen .... de scene te trappen of bijv. te zeggen....ik boek wel een hotel voor mezelf en jij bekijkt het maar.....
Dit doe ik ook altijd, ik pik zijn gedrag op zo'n moment ook niet. Maar het vervelende is dat hij op zo'n moment zo onredelijk denkt, dat hij me dan echt voor zijn gevoel haat wanneer ik bijvoorbeeld een scene trap. Dan wordt het een enorme ruzie en het ergste is dat hij dan later vaak nog steeds gelooft dat ik fout zat en hij goed.
lieve to, ipv zijn gedrag te proberen te verklaren of begrip te kweken of hem inzicht in zichzelf te laten krijgen,,,, zou ik me op mezelf, op deze punten richten.
Ik vind vooral je tweede opmerking treffend, dat jij niet je eigen ruimte inneemt, omdat hij je anders haat.....
probeer meer je eigen gevoel te volgen in situaties, ruimte voor je zelf terug te winnen. dit kan met kleine stapjes.....
--
maandag 1 september 2014 18:28
quote:highlander schreef op 01 september 2014 @ 13:24:
[...]
Maak jezelf niet belangrijker dan jij feitelijk bent.
Stop met jezelf wijs maken dat jij verantwoordelijk bent voor zijn leven.
Hij is een volwassen man, dus behandel hem dan ook zo door hem op zijn verantwoordelijkheden te wijzen.
Een onbehandelde depressie is schadelijk voor zijn kinderen, dus op naar de dokter.
Wees voor nu blij dat hij zich afzondert op de momenten dat hij zich als een drammende kleuter gedraagt.
Terwijl hij in zijn nuk hangt kun jij het dan samen met jouw (andere) kinderen gezellig maken.super post. Inderdaad maak jezelf niet belangrijker dan je feitelijk bent. M.a.w. onkruid vergaat niet!! mocht jij wegvallen gaat hij gewoon verder met zijn leven hoor! Dus denk aan jezelf en neem al het advies hier ter harte, zeker voor je kinderen!
[...]
Maak jezelf niet belangrijker dan jij feitelijk bent.
Stop met jezelf wijs maken dat jij verantwoordelijk bent voor zijn leven.
Hij is een volwassen man, dus behandel hem dan ook zo door hem op zijn verantwoordelijkheden te wijzen.
Een onbehandelde depressie is schadelijk voor zijn kinderen, dus op naar de dokter.
Wees voor nu blij dat hij zich afzondert op de momenten dat hij zich als een drammende kleuter gedraagt.
Terwijl hij in zijn nuk hangt kun jij het dan samen met jouw (andere) kinderen gezellig maken.super post. Inderdaad maak jezelf niet belangrijker dan je feitelijk bent. M.a.w. onkruid vergaat niet!! mocht jij wegvallen gaat hij gewoon verder met zijn leven hoor! Dus denk aan jezelf en neem al het advies hier ter harte, zeker voor je kinderen!
maandag 1 september 2014 20:18
maandag 1 september 2014 22:06
dinsdag 2 september 2014 09:41
TO, het feit dat hij tegen anderen wel normaal kan doen en alleen jou gebruikt als uitlaadklep zegt eigenlijk alles..
Hij heeft donders goed door dat hij bij anderen niet dezelfde loyaliteit (of onderdanigheid?) als van jou hoeft te verwachten en houdt zich bij hun in.
Hij zoekt een lam excuus, 'ik ben nou eenmaal zo', voor zijn gedrag, maar die nare karaktertrek uit hij alleen tegen jou.
Waar is zijn respect voor jou?
Hij heeft donders goed door dat hij bij anderen niet dezelfde loyaliteit (of onderdanigheid?) als van jou hoeft te verwachten en houdt zich bij hun in.
Hij zoekt een lam excuus, 'ik ben nou eenmaal zo', voor zijn gedrag, maar die nare karaktertrek uit hij alleen tegen jou.
Waar is zijn respect voor jou?
dinsdag 2 september 2014 12:07
quote:pamelacourson schreef op 01 september 2014 @ 12:57:
[...]
Klopt. In het begin van onze relatie kon ik bij hem juist totaal mezelf zijn, dat was heel fijn. Maar dat is nu echt niet meer zo en dat is ook wat me het meeste stoort. Bij mijn vriendinnen en familie kan ik alles uitkramen en dan wordt er naar me geluisterd en erom gelachen, maar bij hem kan dat niet.
Is dat omdat hij veranderd is? Of is hij dezelfde gebleven, en ben jij 'meer' van de relatie en van hem gaan verwachten? (ik zeg niet dat dat goed of fout is, de vraag is puur objectief bedoeld)
Met andere woorden, zijn jullie samen in de relatie gegroeid?
[...]
Klopt. In het begin van onze relatie kon ik bij hem juist totaal mezelf zijn, dat was heel fijn. Maar dat is nu echt niet meer zo en dat is ook wat me het meeste stoort. Bij mijn vriendinnen en familie kan ik alles uitkramen en dan wordt er naar me geluisterd en erom gelachen, maar bij hem kan dat niet.
Is dat omdat hij veranderd is? Of is hij dezelfde gebleven, en ben jij 'meer' van de relatie en van hem gaan verwachten? (ik zeg niet dat dat goed of fout is, de vraag is puur objectief bedoeld)
Met andere woorden, zijn jullie samen in de relatie gegroeid?
