Psyche
alle pijlers
Vriend net 'betrapt' bij zelfmoordpoging
zaterdag 30 augustus 2014 14:00
Hallo lieve mensen,
Pfffff waar moet ik beginnen, zoals de titel al zegt een paar uur geleden heb ik mijn vriend betrapt bij een zelfmoordpoging.
Ik was onderweg naar mijn ouders, en had contact met hem via de app. Ik vond hem vreemd doen, kon niet plaatsen wat er precies aan de hand was. Ik ben terug naar huis gegaan omdat ik een heeel maar onderbuik gevoel had. Thuis aangekomen merkte ik per direct dat er iets goed mis was. Hij was volkomen in zichzelf gekeerd en mijn oog viel op 2 plastic tasjes met een stuk tape ernaast.
Ontkennen kon hij niet want alles wees op een zelfmoordpoging, dit bleek dus ook waar te zijn. Nog steeds ben ik helemaal ondersteboven en heb geen idee wat ik moet doen. Hij dwong mij zo goed als om niemand te bellen en geen hulp in te schakelen. Ik heb lang met hem gepraat en hij vertelde al langere tijd het leven niet meer te zien zitten. Hij is erg depressief en heeft geen levenslust meer. Natuurlijk heb ik voorgesteld en aangegeven dat we hulp nodig hebben en dat dit ook mijn petje te boven gaat. Ik heb eerlijkwaar geen flauw idee wat ik nu moet doen.
Nog steeds moet ik van de schrik bekomen het lijkt wel alsof ik momenteel in een waas zit en niet helder kan denken.
Daarom hoop ik dat jullie mij goed advies kunnen geven wat ik nu het beste kan doen?
Hij loopt al een tijd bij een psychiater maar dit is het allerlaatste wat ik zag aankomen.
Alvast bedankt voor jullie reacties ....
Pfffff waar moet ik beginnen, zoals de titel al zegt een paar uur geleden heb ik mijn vriend betrapt bij een zelfmoordpoging.
Ik was onderweg naar mijn ouders, en had contact met hem via de app. Ik vond hem vreemd doen, kon niet plaatsen wat er precies aan de hand was. Ik ben terug naar huis gegaan omdat ik een heeel maar onderbuik gevoel had. Thuis aangekomen merkte ik per direct dat er iets goed mis was. Hij was volkomen in zichzelf gekeerd en mijn oog viel op 2 plastic tasjes met een stuk tape ernaast.
Ontkennen kon hij niet want alles wees op een zelfmoordpoging, dit bleek dus ook waar te zijn. Nog steeds ben ik helemaal ondersteboven en heb geen idee wat ik moet doen. Hij dwong mij zo goed als om niemand te bellen en geen hulp in te schakelen. Ik heb lang met hem gepraat en hij vertelde al langere tijd het leven niet meer te zien zitten. Hij is erg depressief en heeft geen levenslust meer. Natuurlijk heb ik voorgesteld en aangegeven dat we hulp nodig hebben en dat dit ook mijn petje te boven gaat. Ik heb eerlijkwaar geen flauw idee wat ik nu moet doen.
Nog steeds moet ik van de schrik bekomen het lijkt wel alsof ik momenteel in een waas zit en niet helder kan denken.
Daarom hoop ik dat jullie mij goed advies kunnen geven wat ik nu het beste kan doen?
Hij loopt al een tijd bij een psychiater maar dit is het allerlaatste wat ik zag aankomen.
Alvast bedankt voor jullie reacties ....
maandag 1 september 2014 20:58
quote:dubiootje schreef op 01 september 2014 @ 20:55:
Lieverd, jij zit met al die gedachten aan hem, bekijkt wat hij op Facebook zet, vult dingen voor hem in. Hij weet ondertussen niet wat jij doormaakt en je verwacht dat hij dat voor jou invult. Zou het niet beter zijn duidelijk te communiceren over wat je van hem verwacht? Dat hij mooi weer speelt, maakt dat wat uit? Wat voor gedrag zou je wel geruststellen of zou volgens jou wel "passend" zijn voor iemand die net een zelfmoordpoging heeft willen doen?Mooi gezegd
Lieverd, jij zit met al die gedachten aan hem, bekijkt wat hij op Facebook zet, vult dingen voor hem in. Hij weet ondertussen niet wat jij doormaakt en je verwacht dat hij dat voor jou invult. Zou het niet beter zijn duidelijk te communiceren over wat je van hem verwacht? Dat hij mooi weer speelt, maakt dat wat uit? Wat voor gedrag zou je wel geruststellen of zou volgens jou wel "passend" zijn voor iemand die net een zelfmoordpoging heeft willen doen?Mooi gezegd
"Hey baby girl, you're on speaker so behave" (© Derek Morgan)
maandag 1 september 2014 21:06
Weet je wat het ook is, hij moet dit niet gaan doen OMDAT jij een ultimatum stelt. Hij moet dit gaan doen, omdat hij het zelf wil. Als dat niet zo is, gaat het hem ook niet helpen. Hij moet er eerst zelf achterstaan. Je kunt wel een gesprek met hem aangaan wat hij nodig heeft om erachter te gaan staan. Hij moet dit voor zichzelf doen en voor niemand anders. Alleen dan gaat het echt zijn en alleen dan kan het iets opleveren. Jij kunt hem hierbij niet helpen. Je kunt hem wel steunen als je dat wilt en kunt. En als je dat niet kunt, mag je dat ook eerlijk zeggen. Hij (en jij) heeft niets aan oneerlijkheid of mooie woorden. Alles is opengescheurd en rauw nu. Mooie woorden zijn slechts als zout in wonden. Pleisters plakken moet hij zelf doen en wonden hebben tijd nodig om te genezen en vergen verzorging.
"Hey baby girl, you're on speaker so behave" (© Derek Morgan)
maandag 1 september 2014 21:09
Jullie hebben gelijk, ik moet hem op de hoogte brengen van mijn ideeën en me daar aan vasthouden (voor mezelf). Fijn om hier advies in te winnen, soms is het lastig om de juiste keus te maken.
dubioootje, ik denk dat het iets met mijn gedachtengang te maken heeft. Inderdaad zelf dingen invullen en dat is niet goed.
Ik probeer goed te communiceren alleen ben al meerdere keren weggedrukt en berichten worden genegeerd. Heb besloten om het hier maar even bij te laten want ik wil niet dat hij zich opgejaagd gaat voelen. Al maakt het, het allemaal niet makkelijker.
Bizar hoe dingen ineens zo kunnen veranderen. Na jaren samrn gewoond te hebben etc. Is de afstand zoals nu nog nooit zo groot geweesr
dubioootje, ik denk dat het iets met mijn gedachtengang te maken heeft. Inderdaad zelf dingen invullen en dat is niet goed.
Ik probeer goed te communiceren alleen ben al meerdere keren weggedrukt en berichten worden genegeerd. Heb besloten om het hier maar even bij te laten want ik wil niet dat hij zich opgejaagd gaat voelen. Al maakt het, het allemaal niet makkelijker.
Bizar hoe dingen ineens zo kunnen veranderen. Na jaren samrn gewoond te hebben etc. Is de afstand zoals nu nog nooit zo groot geweesr
maandag 1 september 2014 21:23
Weggedrukt worden en genegeerd worden is heel moeilijk. Zeker omdat jij nu juist de behoefte hebt aan praten. Jullie belangen en behoeften matchen nu even niet met elkaar. Daarom is het ook zo belangrijk dat je zelf hulp krijgt en bij iemand (ook een professional) jouw kant van het verhaal kwijt kunt. Jij hebt net zo hard professionele hulp nodig als hij. Jullie zijn hierdoor beiden stuurloos geraakt en moeten weer aan de kant worden gebracht voordat je dreigt te verdrinken. Een professional kan jullie daarbij helpen. Niet voor jullie beiden perse dezelfde overigens. Het enige wat je moet beseffen, is dat het niet gezegd is dat je samen naar dezelfde haven onderweg bent.
"Hey baby girl, you're on speaker so behave" (© Derek Morgan)
dinsdag 2 september 2014 00:28
quote:doornroosje9 schreef op 01 september 2014 @ 20:27:
[...]
Ik zie dat niet zo. Ik heb het van heel dichtbij meegemaakt, jaren en jaren en daar ga je zelf aan onderdoor. Dit kan zij niet aan als hij geen hulp zoekt en zelfs als hij wel hulp zoekt, is het nog verdomd zwaar. Als hij geen hulp wil, moet zij voor zichzelf kiezen.
Er zit nogal een verschil tussen de jaren en jaren van jou en de situatie van TO. Onmenselijk noem ik het om iemand die kennelijk zo ziek is zonder een aankondiging en zonder inschakeling van andere hulptroepen als een baksteen te mogen laten vallen.
Zou jij ook zo, hoppaaaa, iemand die een fysiek levensbedreigende ziekte heeft zo laten vallen? Ook deze man kiest niet voor deze ziekte.
[...]
Ik zie dat niet zo. Ik heb het van heel dichtbij meegemaakt, jaren en jaren en daar ga je zelf aan onderdoor. Dit kan zij niet aan als hij geen hulp zoekt en zelfs als hij wel hulp zoekt, is het nog verdomd zwaar. Als hij geen hulp wil, moet zij voor zichzelf kiezen.
Er zit nogal een verschil tussen de jaren en jaren van jou en de situatie van TO. Onmenselijk noem ik het om iemand die kennelijk zo ziek is zonder een aankondiging en zonder inschakeling van andere hulptroepen als een baksteen te mogen laten vallen.
Zou jij ook zo, hoppaaaa, iemand die een fysiek levensbedreigende ziekte heeft zo laten vallen? Ook deze man kiest niet voor deze ziekte.
Dit is mijn uitspraak en daarmee zult u het moeten doen.
dinsdag 2 september 2014 00:44
quote:stala schreef op 02 september 2014 @ 00:28:
[...]
Er zit nogal een verschil tussen de jaren en jaren van jou en de situatie van TO. Onmenselijk noem ik het om iemand die kennelijk zo ziek is zonder een aankondiging en zonder inschakeling van andere hulptroepen als een baksteen te mogen laten vallen.
Zou jij ook zo, hoppaaaa, iemand die een fysiek levensbedreigende ziekte heeft zo laten vallen? Ook deze man kiest niet voor deze ziekte.Eens, maar ik had het wel veel eerder moeten afkappen, dat heeft nogal wat gekost van mezelf. Daarom dat ik schrijf 'als hij geen hulp wil of hulp zoekt'.
[...]
Er zit nogal een verschil tussen de jaren en jaren van jou en de situatie van TO. Onmenselijk noem ik het om iemand die kennelijk zo ziek is zonder een aankondiging en zonder inschakeling van andere hulptroepen als een baksteen te mogen laten vallen.
Zou jij ook zo, hoppaaaa, iemand die een fysiek levensbedreigende ziekte heeft zo laten vallen? Ook deze man kiest niet voor deze ziekte.Eens, maar ik had het wel veel eerder moeten afkappen, dat heeft nogal wat gekost van mezelf. Daarom dat ik schrijf 'als hij geen hulp wil of hulp zoekt'.
Life is short. Eat dessert first.
dinsdag 2 september 2014 00:53
quote:virginie1988 schreef op 01 september 2014 @ 21:09:
Jullie hebben gelijk, ik moet hem op de hoogte brengen van mijn ideeën en me daar aan vasthouden (voor mezelf). Fijn om hier advies in te winnen, soms is het lastig om de juiste keus te maken.
dubioootje, ik denk dat het iets met mijn gedachtengang te maken heeft. Inderdaad zelf dingen invullen en dat is niet goed.
Ik probeer goed te communiceren alleen ben al meerdere keren weggedrukt en berichten worden genegeerd. Heb besloten om het hier maar even bij te laten want ik wil niet dat hij zich opgejaagd gaat voelen. Al maakt het, het allemaal niet makkelijker.
Bizar hoe dingen ineens zo kunnen veranderen. Na jaren samrn gewoond te hebben etc. Is de afstand zoals nu nog nooit zo groot geweesr
Wat ik alleen jammer vind is dat je in dit topic er niet bij schrijft dat je vriend autisme heeft. Iets wat je in een ander topic wel aangeeft. Hierdoor zie ik hier nogal een vertekend beeld ontstaan over de werkelijke problematiek van je vriend en merk ik dat er minder begrip hier bij sommige forummers bestaat voor zijn gebrek aan het nemen van initiatief op het gebied van actief inschakelen van hulp.
Zoals ik in het andere topic ook al liet weten heeft ook mijn vriend een vorm van autisme. En heftige gebeurtenissen worden over het algemeen genomen toch wel op een hele andere manier verwerkt dan bij de doorsnee mens. Sowieso zal dit meer tijd bij hem in beslag nemen. En er kan zelfs een paniekgevoel ontstaan waardoor iemand 'vluchtgedrag' krijgt. En het nemen van initiatief kan heel moeilijk zijn. Die jongen zit nu misschien zo vol prikkels dat hij niet meer weet hoe hij naar jou toe moet reageren. Hoeft allemaal niet, maar mij zou het niet verbazen.
Je bent hem niets verplicht in de zin van dat je dze relatie door zou moeten zetten. Niemand kan jou vertellen dat je dat aan zou moeten kunnen. Als jij denkt dat je het niet aan kunt dan mag je voor je eigen geluk kiezen. Niets mis mee.
Maar een ultimatum in de zin van, voor dinsdag moet hij hulp ingeschakeld hebben anders dan ga ik er niet mee door vind ik in deze situatie toch wat vreemd. Je kan immers van tevoren inschatten dat dit waarschijnlijk voor hem op dit moment niet op die manier werkt.
Jullie hebben gelijk, ik moet hem op de hoogte brengen van mijn ideeën en me daar aan vasthouden (voor mezelf). Fijn om hier advies in te winnen, soms is het lastig om de juiste keus te maken.
dubioootje, ik denk dat het iets met mijn gedachtengang te maken heeft. Inderdaad zelf dingen invullen en dat is niet goed.
Ik probeer goed te communiceren alleen ben al meerdere keren weggedrukt en berichten worden genegeerd. Heb besloten om het hier maar even bij te laten want ik wil niet dat hij zich opgejaagd gaat voelen. Al maakt het, het allemaal niet makkelijker.
Bizar hoe dingen ineens zo kunnen veranderen. Na jaren samrn gewoond te hebben etc. Is de afstand zoals nu nog nooit zo groot geweesr
Wat ik alleen jammer vind is dat je in dit topic er niet bij schrijft dat je vriend autisme heeft. Iets wat je in een ander topic wel aangeeft. Hierdoor zie ik hier nogal een vertekend beeld ontstaan over de werkelijke problematiek van je vriend en merk ik dat er minder begrip hier bij sommige forummers bestaat voor zijn gebrek aan het nemen van initiatief op het gebied van actief inschakelen van hulp.
Zoals ik in het andere topic ook al liet weten heeft ook mijn vriend een vorm van autisme. En heftige gebeurtenissen worden over het algemeen genomen toch wel op een hele andere manier verwerkt dan bij de doorsnee mens. Sowieso zal dit meer tijd bij hem in beslag nemen. En er kan zelfs een paniekgevoel ontstaan waardoor iemand 'vluchtgedrag' krijgt. En het nemen van initiatief kan heel moeilijk zijn. Die jongen zit nu misschien zo vol prikkels dat hij niet meer weet hoe hij naar jou toe moet reageren. Hoeft allemaal niet, maar mij zou het niet verbazen.
Je bent hem niets verplicht in de zin van dat je dze relatie door zou moeten zetten. Niemand kan jou vertellen dat je dat aan zou moeten kunnen. Als jij denkt dat je het niet aan kunt dan mag je voor je eigen geluk kiezen. Niets mis mee.
Maar een ultimatum in de zin van, voor dinsdag moet hij hulp ingeschakeld hebben anders dan ga ik er niet mee door vind ik in deze situatie toch wat vreemd. Je kan immers van tevoren inschatten dat dit waarschijnlijk voor hem op dit moment niet op die manier werkt.
Dit is mijn uitspraak en daarmee zult u het moeten doen.
dinsdag 2 september 2014 00:59
quote:doornroosje9 schreef op 02 september 2014 @ 00:44:
[...]
Eens, maar ik had het wel veel eerder moeten afkappen, dat heeft nogal wat gekost van mezelf. Daarom dat ik schrijf 'als hij geen hulp wil of hulp zoekt'.
Dat kan ik geloven. Dat zal zeker heel zwaar zijn geweest. Je mag in een dergelijke situatie ook zeker je grenzen trekken. Het is niet de bedoeling dat je er zelf aan onderdoor gaat.
Maar in de situatie van TO is het nog geen week geleden gebeurd. Deze jongen is ziek en heeft hulp nodig. Om binnen een paar dagen een ultimatum te stellen gaat wat ver. Tenzij ze nu al weet dat ze niet verder wil met de relatie. Maar dan nog vind ik het gepast op z'n minst iemand in te schakelen zodat hij de gepaste en benodigde zorg gaat krijgen.
[...]
Eens, maar ik had het wel veel eerder moeten afkappen, dat heeft nogal wat gekost van mezelf. Daarom dat ik schrijf 'als hij geen hulp wil of hulp zoekt'.
Dat kan ik geloven. Dat zal zeker heel zwaar zijn geweest. Je mag in een dergelijke situatie ook zeker je grenzen trekken. Het is niet de bedoeling dat je er zelf aan onderdoor gaat.
Maar in de situatie van TO is het nog geen week geleden gebeurd. Deze jongen is ziek en heeft hulp nodig. Om binnen een paar dagen een ultimatum te stellen gaat wat ver. Tenzij ze nu al weet dat ze niet verder wil met de relatie. Maar dan nog vind ik het gepast op z'n minst iemand in te schakelen zodat hij de gepaste en benodigde zorg gaat krijgen.
Dit is mijn uitspraak en daarmee zult u het moeten doen.
dinsdag 2 september 2014 11:05
quote:doornroosje9 schreef op 01 september 2014 @ 20:15:
Jij moet jouw grenzen bewaken en zorgen dat jij er niet onderdoor gaat. Jij bent niet verantwoordelijk voor hem, je hoeft hem ook niet 'over te dragen' of te zorgen dat iemand anders het overneemt, dat is jouw taak niet.
Het is nu verder aan hem. Heel veel sterkte!Ik ben het met je eens. Voor je weet zit je overal in verstrikt. Ik kan het weten helaas. Je gaat er aan kapot.
Jij moet jouw grenzen bewaken en zorgen dat jij er niet onderdoor gaat. Jij bent niet verantwoordelijk voor hem, je hoeft hem ook niet 'over te dragen' of te zorgen dat iemand anders het overneemt, dat is jouw taak niet.
Het is nu verder aan hem. Heel veel sterkte!Ik ben het met je eens. Voor je weet zit je overal in verstrikt. Ik kan het weten helaas. Je gaat er aan kapot.
dinsdag 2 september 2014 11:46
Klopt inderdaad, dat stukje had ik moeten vermelden maar is me door alle chaos ontgaan.
Mijn vriend heeft zeer waarschijnlijk een lichte vorm van autisme. Deze vorm kan niet vastgesteld worden. Bij hem is een groot kenmerk dat alles recht moet staan en slecht tegen plotselinge veranderingen kan. Hij heeft het liever zoals hij gewend is.
Om eerlijk te zijn gaat het momenteel niet zo goed met me. Mijn tante is 2 jaar geleden gediagnosticeerd met borstkanker. Ze is 32 jaar en heeft 1 kind. De kanker was al te ver verspreid om chemotherapie toe te passen. Nu zit zij aan een zogeheten hormonenkuur. Deze moet ervoor zorgen dat de kanker onder controle blijft. Gisteren heeft zij een scan gehad waaruit bleek dat er toch uitzaaiingen zijn. Dit houd in dat deze kuur niet meer werk en zij op de volgende moet overstappen. Intotaal zijn er nog 3 kuren, zoals jullie waarschijnlijk wel begrijpen heeft dit nieuws er enorm ingehakt.
Wel heb ik gisteren kort gesproken met mijn vriend. Expres heb ik hem dit nieuws nog niet verteld. Hij vertelde dat hij enorm in de war is en niet goed weet wat hij moet doen. In het verleden heeft hij ooit iets geroepen waar ik erg van geschrokken was (ook iets met zelfdoding). Vlak daarna heeft hij contact gehad met een 'begeleider' van hem. Hij verwees hem door naar zijn huidige psychiater. Nu geeft hij aan dat hij de hoop verloren heeft in hulp instanties. Want vorige keer hielp het echter ook niet?
Ik vind het lastig allemaal en mijn hoofd is door alle omstandigheden 1 grote chaos.
Ik was bezig om deze gebeurtenis een plekje te geven en nuchter te blijven nadenken. Maar ik merk door het slechte nieuws van mijn tqnte dat ik begin over te lopen..
Mijn vriend heeft zeer waarschijnlijk een lichte vorm van autisme. Deze vorm kan niet vastgesteld worden. Bij hem is een groot kenmerk dat alles recht moet staan en slecht tegen plotselinge veranderingen kan. Hij heeft het liever zoals hij gewend is.
Om eerlijk te zijn gaat het momenteel niet zo goed met me. Mijn tante is 2 jaar geleden gediagnosticeerd met borstkanker. Ze is 32 jaar en heeft 1 kind. De kanker was al te ver verspreid om chemotherapie toe te passen. Nu zit zij aan een zogeheten hormonenkuur. Deze moet ervoor zorgen dat de kanker onder controle blijft. Gisteren heeft zij een scan gehad waaruit bleek dat er toch uitzaaiingen zijn. Dit houd in dat deze kuur niet meer werk en zij op de volgende moet overstappen. Intotaal zijn er nog 3 kuren, zoals jullie waarschijnlijk wel begrijpen heeft dit nieuws er enorm ingehakt.
Wel heb ik gisteren kort gesproken met mijn vriend. Expres heb ik hem dit nieuws nog niet verteld. Hij vertelde dat hij enorm in de war is en niet goed weet wat hij moet doen. In het verleden heeft hij ooit iets geroepen waar ik erg van geschrokken was (ook iets met zelfdoding). Vlak daarna heeft hij contact gehad met een 'begeleider' van hem. Hij verwees hem door naar zijn huidige psychiater. Nu geeft hij aan dat hij de hoop verloren heeft in hulp instanties. Want vorige keer hielp het echter ook niet?
Ik vind het lastig allemaal en mijn hoofd is door alle omstandigheden 1 grote chaos.
Ik was bezig om deze gebeurtenis een plekje te geven en nuchter te blijven nadenken. Maar ik merk door het slechte nieuws van mijn tqnte dat ik begin over te lopen..
dinsdag 2 september 2014 12:28
Lieve virginie,
Hoe moeilijk ook, ik denk dat het tijd is dat je afstand gaat nemen. Hij zoekt excuses en uitvluchten en jij trekt het niet meer. Dit ga je echt niet redden zo. Hij heeft al een psychiater, dus hij zou zo kunnen bellen voor een afspraak. Geen wachtlijsten, geen lange intake... niks. Hij heeft hulp voorhanden, maar pakt die niet. Dat zegt heel veel. Richt je op jezelf meis, echt. Hij wil die hulp gewoon niet. Autisme of niet, hij is heus wel in staat om een telefoon op te pakken, zijn psych te bellen en te vertellen dat hij weer suïcidaal is. Hij wil niet en zadelt jou daarmee op. Om heel, heel bloedje eerlijk te zijn, vermoed ik dat er ook een klein beetje theater bij komt kijken. Hij is hele dagen alleen thuis bij die vriend van hem en toch is er nog niets gebeurd. Hij heeft legio mogelijkheden gehad om alsnog zijn plannen uit te voeren, maar hij doet het niet. Hij blijft met jou appen en bellen en blijft jouw bezorgdheid voeden. Bij zijn vrienden speelt hij mooi weer. Ik raad je aan dit spelletje te stoppen. Je hebt genoeg gehad nu.
Hoe moeilijk ook, ik denk dat het tijd is dat je afstand gaat nemen. Hij zoekt excuses en uitvluchten en jij trekt het niet meer. Dit ga je echt niet redden zo. Hij heeft al een psychiater, dus hij zou zo kunnen bellen voor een afspraak. Geen wachtlijsten, geen lange intake... niks. Hij heeft hulp voorhanden, maar pakt die niet. Dat zegt heel veel. Richt je op jezelf meis, echt. Hij wil die hulp gewoon niet. Autisme of niet, hij is heus wel in staat om een telefoon op te pakken, zijn psych te bellen en te vertellen dat hij weer suïcidaal is. Hij wil niet en zadelt jou daarmee op. Om heel, heel bloedje eerlijk te zijn, vermoed ik dat er ook een klein beetje theater bij komt kijken. Hij is hele dagen alleen thuis bij die vriend van hem en toch is er nog niets gebeurd. Hij heeft legio mogelijkheden gehad om alsnog zijn plannen uit te voeren, maar hij doet het niet. Hij blijft met jou appen en bellen en blijft jouw bezorgdheid voeden. Bij zijn vrienden speelt hij mooi weer. Ik raad je aan dit spelletje te stoppen. Je hebt genoeg gehad nu.
"Hey baby girl, you're on speaker so behave" (© Derek Morgan)
dinsdag 2 september 2014 12:43
quote:GarciaCM schreef op 02 september 2014 @ 12:28:
Lieve virginie,
Hoe moeilijk ook, ik denk dat het tijd is dat je afstand gaat nemen. Hij zoekt excuses en uitvluchten en jij trekt het niet meer. Dit ga je echt niet redden zo. Hij heeft al een psychiater, dus hij zou zo kunnen bellen voor een afspraak. Geen wachtlijsten, geen lange intake... niks. Hij heeft hulp voorhanden, maar pakt die niet. Dat zegt heel veel. Richt je op jezelf meis, echt. Hij wil die hulp gewoon niet. Autisme of niet, hij is heus wel in staat om een telefoon op te pakken, zijn psych te bellen en te vertellen dat hij weer suïcidaal is. Hij wil niet en zadelt jou daarmee op. Om heel, heel bloedje eerlijk te zijn, vermoed ik dat er ook een klein beetje theater bij komt kijken. Hij is hele dagen alleen thuis bij die vriend van hem en toch is er nog niets gebeurd. Hij heeft legio mogelijkheden gehad om alsnog zijn plannen uit te voeren, maar hij doet het niet. Hij blijft met jou appen en bellen en blijft jouw bezorgdheid voeden. Bij zijn vrienden speelt hij mooi weer. Ik raad je aan dit spelletje te stoppen. Je hebt genoeg gehad nu.
Eens.
Lieve virginie,
Hoe moeilijk ook, ik denk dat het tijd is dat je afstand gaat nemen. Hij zoekt excuses en uitvluchten en jij trekt het niet meer. Dit ga je echt niet redden zo. Hij heeft al een psychiater, dus hij zou zo kunnen bellen voor een afspraak. Geen wachtlijsten, geen lange intake... niks. Hij heeft hulp voorhanden, maar pakt die niet. Dat zegt heel veel. Richt je op jezelf meis, echt. Hij wil die hulp gewoon niet. Autisme of niet, hij is heus wel in staat om een telefoon op te pakken, zijn psych te bellen en te vertellen dat hij weer suïcidaal is. Hij wil niet en zadelt jou daarmee op. Om heel, heel bloedje eerlijk te zijn, vermoed ik dat er ook een klein beetje theater bij komt kijken. Hij is hele dagen alleen thuis bij die vriend van hem en toch is er nog niets gebeurd. Hij heeft legio mogelijkheden gehad om alsnog zijn plannen uit te voeren, maar hij doet het niet. Hij blijft met jou appen en bellen en blijft jouw bezorgdheid voeden. Bij zijn vrienden speelt hij mooi weer. Ik raad je aan dit spelletje te stoppen. Je hebt genoeg gehad nu.
Eens.
Life is short. Eat dessert first.
dinsdag 2 september 2014 13:08
quote:virginie1988 schreef op 30 augustus 2014 @ 18:38:
Het klopt dat ik onderweg was naar mijn ouders. Ik heb hem in een app laten weten dat ik op de terugreis was, hem geen rede gegeven waarom etc. Ik weet ook niet of het een noodkreet om aandacht was, in het verleden heeft hij ook eens wat geroepen wat mij toen zorgen deed maken. Misschien heeft dit ermee te maken, ik weet het niet..
Crisis dienst heeft nog steeds niet gebeld, is nu toch alweer een beste tijd geleden
Jeetje speechlessone wat heftig zeg! Gaat het nu allemaal weer goed met je? .
Even een quote van een eerder bericht van jou. Hier moest ik nu aan denken...
Hij wist dat jij op de terugweg was en toen zat hij aan tafel met die tasjes enzo? Dat vind ik zo vreemd, eerlijk gezegd.
Dan schrijf je nog ergens dat hij baalde dat jij hem gezien had met dat materiaal? Dat klopt toch van geen kanten?
Het klopt dat ik onderweg was naar mijn ouders. Ik heb hem in een app laten weten dat ik op de terugreis was, hem geen rede gegeven waarom etc. Ik weet ook niet of het een noodkreet om aandacht was, in het verleden heeft hij ook eens wat geroepen wat mij toen zorgen deed maken. Misschien heeft dit ermee te maken, ik weet het niet..
Crisis dienst heeft nog steeds niet gebeld, is nu toch alweer een beste tijd geleden
Jeetje speechlessone wat heftig zeg! Gaat het nu allemaal weer goed met je? .
Even een quote van een eerder bericht van jou. Hier moest ik nu aan denken...
Hij wist dat jij op de terugweg was en toen zat hij aan tafel met die tasjes enzo? Dat vind ik zo vreemd, eerlijk gezegd.
Dan schrijf je nog ergens dat hij baalde dat jij hem gezien had met dat materiaal? Dat klopt toch van geen kanten?
Life is short. Eat dessert first.
dinsdag 2 september 2014 13:55
quote:GarciaCM schreef op 02 september 2014 @ 12:28:
Lieve virginie,
Hoe moeilijk ook, ik denk dat het tijd is dat je afstand gaat nemen. Hij zoekt excuses en uitvluchten en jij trekt het niet meer. Dit ga je echt niet redden zo. Hij heeft al een psychiater, dus hij zou zo kunnen bellen voor een afspraak. Geen wachtlijsten, geen lange intake... niks. Hij heeft hulp voorhanden, maar pakt die niet. Dat zegt heel veel. Richt je op jezelf meis, echt. Hij wil die hulp gewoon niet. Autisme of niet, hij is heus wel in staat om een telefoon op te pakken, zijn psych te bellen en te vertellen dat hij weer suïcidaal is. Hij wil niet en zadelt jou daarmee op. Om heel, heel bloedje eerlijk te zijn, vermoed ik dat er ook een klein beetje theater bij komt kijken. Hij is hele dagen alleen thuis bij die vriend van hem en toch is er nog niets gebeurd. Hij heeft legio mogelijkheden gehad om alsnog zijn plannen uit te voeren, maar hij doet het niet. Hij blijft met jou appen en bellen en blijft jouw bezorgdheid voeden. Bij zijn vrienden speelt hij mooi weer. Ik raad je aan dit spelletje te stoppen. Je hebt genoeg gehad nu.
Niet eens in de zin dat hij de hulp niet wil omdat hij anders wel de telefoon zou hebben gepakt en de psychiater zou hebben gebeld. Uit de post van TO lees ik dat hij het niet overziet. Iemand met autisme kan zoveel prikkels hebben dat het volledig verlammend werkt. Geloof ook niet zo in het mooi weer spelen. Hij kan zijn aandacht waarschijnlijk maar op 1 ding richten. Hij zit bij vriend waarvan hij denkt dat hij van niets weet. Grote kans dat hij zelf niet weet hoe hij het met vriend kan bespreken. Normaal doen blijven 'acteren' is dan misschien het enige wat hij kan bedenken.
Wel mee eens dat de situatie voor jou nu teveel lijkt te worden. Ik zou in een zelfde situatie zijn psychiater bellen en het probleem daar leggen. Tegen vriend zeggen dat je hem hebt gebeld omdat jij het niet langer aankunt en aangeven dat jij even afstand gaat nemen uit zelfbehoud. Geef desnoods een datum waarop je voorstelt met elkaar te praten. Dat geeft jou de tijd om na te denken wat je wil en om alles te laten bezinken.
Lieve virginie,
Hoe moeilijk ook, ik denk dat het tijd is dat je afstand gaat nemen. Hij zoekt excuses en uitvluchten en jij trekt het niet meer. Dit ga je echt niet redden zo. Hij heeft al een psychiater, dus hij zou zo kunnen bellen voor een afspraak. Geen wachtlijsten, geen lange intake... niks. Hij heeft hulp voorhanden, maar pakt die niet. Dat zegt heel veel. Richt je op jezelf meis, echt. Hij wil die hulp gewoon niet. Autisme of niet, hij is heus wel in staat om een telefoon op te pakken, zijn psych te bellen en te vertellen dat hij weer suïcidaal is. Hij wil niet en zadelt jou daarmee op. Om heel, heel bloedje eerlijk te zijn, vermoed ik dat er ook een klein beetje theater bij komt kijken. Hij is hele dagen alleen thuis bij die vriend van hem en toch is er nog niets gebeurd. Hij heeft legio mogelijkheden gehad om alsnog zijn plannen uit te voeren, maar hij doet het niet. Hij blijft met jou appen en bellen en blijft jouw bezorgdheid voeden. Bij zijn vrienden speelt hij mooi weer. Ik raad je aan dit spelletje te stoppen. Je hebt genoeg gehad nu.
Niet eens in de zin dat hij de hulp niet wil omdat hij anders wel de telefoon zou hebben gepakt en de psychiater zou hebben gebeld. Uit de post van TO lees ik dat hij het niet overziet. Iemand met autisme kan zoveel prikkels hebben dat het volledig verlammend werkt. Geloof ook niet zo in het mooi weer spelen. Hij kan zijn aandacht waarschijnlijk maar op 1 ding richten. Hij zit bij vriend waarvan hij denkt dat hij van niets weet. Grote kans dat hij zelf niet weet hoe hij het met vriend kan bespreken. Normaal doen blijven 'acteren' is dan misschien het enige wat hij kan bedenken.
Wel mee eens dat de situatie voor jou nu teveel lijkt te worden. Ik zou in een zelfde situatie zijn psychiater bellen en het probleem daar leggen. Tegen vriend zeggen dat je hem hebt gebeld omdat jij het niet langer aankunt en aangeven dat jij even afstand gaat nemen uit zelfbehoud. Geef desnoods een datum waarop je voorstelt met elkaar te praten. Dat geeft jou de tijd om na te denken wat je wil en om alles te laten bezinken.
Dit is mijn uitspraak en daarmee zult u het moeten doen.
dinsdag 2 september 2014 14:07
Komt het door de bordeline TO, dat je er niet voor vriend kunt zijn nu? (ik heb geen idee wat het écht inhoudt om dit te hebben). Ik begrijp dat je voor jezelf moet kiezen,maar jullie zijn pas zo kort onderweg. Hij is niet al een half jaar lang aan het klooien met zelfmoordpogingen, maar sinds nu vijf dagen. En nu al kun je het niet meer aan (geen vingertjewijzen hoor). Ik vraag me dat gewoon af. Klopt het als ik zeg dat wanneer het goed gaat met jullie beiden, jullie samen de wereld aankunnen, maar zodra er met één van jullie wat is hier geen ruimte voor is omdat jullie beider problematiek dan in de weg zit?
Het is in ieder geval goed dat je je grenzen aangeeft.
Het is in ieder geval goed dat je je grenzen aangeeft.
dinsdag 2 september 2014 16:01
@GarciaCM ik sluit me helemaal aan bij jou bericht. Zo denk ik er zelf ook over. Ik kan hem alleen helpen als hij hulp accepteerd, anders bliif ik trekken aan iets dat niet geholpen wilt worden. Waar jij ook aangeeft, het stukje theater is iets waar ik zelf ook aan denk. Hij voelt zich zo verschrikkelijk maar heeft geen directe stappen ondernomen. Ik kan me voorstellen dat zoiets tijd nodig heeft maar we zijn inmiddels aardig wat dagen verder. Ik wil jou nogmaals bedanken voor je heldere berichten en jou kijk op de situatie!
@doornroosje uit jou bericht blijkt dat je jou vraagtekens hebt. Ik kan alleen mijn versie van het verhaal vertellen en de dingen die hij gezegd heeft. Wat zijn achter liggende gedachtes etc waren weet ik ook niet.
@stela Misschien is het goed om contact met zijn psychiater op te memen alleen ben bang dat ik weer zo'n drama krijg. Net als bij de crisis dienst. Ik kan het in elk geval nog overwegen.
@dommetrien of het door mijn bordeline komt, weet ik niet.
Het is zeker niet zo dat als het goed gaat, we de wereld aan kunnen en zodra er problemen om de hoek komen kijken ik er een punt achter zet. In de tijd dat wij samen zijn hebben we een hooo op ons bordje gekregen. Van vreemdgaan (hij) tot ernstige ruzie met zijn fam en zo kan ik eigelijk nog wel even doorgaan haha. Ik zou mijn relatie niet zomaar opgeven.
@doornroosje uit jou bericht blijkt dat je jou vraagtekens hebt. Ik kan alleen mijn versie van het verhaal vertellen en de dingen die hij gezegd heeft. Wat zijn achter liggende gedachtes etc waren weet ik ook niet.
@stela Misschien is het goed om contact met zijn psychiater op te memen alleen ben bang dat ik weer zo'n drama krijg. Net als bij de crisis dienst. Ik kan het in elk geval nog overwegen.
@dommetrien of het door mijn bordeline komt, weet ik niet.
Het is zeker niet zo dat als het goed gaat, we de wereld aan kunnen en zodra er problemen om de hoek komen kijken ik er een punt achter zet. In de tijd dat wij samen zijn hebben we een hooo op ons bordje gekregen. Van vreemdgaan (hij) tot ernstige ruzie met zijn fam en zo kan ik eigelijk nog wel even doorgaan haha. Ik zou mijn relatie niet zomaar opgeven.
dinsdag 2 september 2014 16:16
stala, ik vraag me af of het voor virginie zin heeft om contact op te nemen met de psych van vriend. Bij mijn weten mag die beste man/vrouw helemaal niets bespreken met haar, zolang er geen toestemming van vriend is hierover. En die psych zal ook niet vriend gaan bellen en zeggen "ik heb iets gehoord over jou". Dit zal vriend echt zelf moeten doen. Hij moet het initiatief zelf nemen, anders gebeurt er niets. Van wat ik uit het verhaal begrijp, is er slechts sprake van een lichte autistische stoornis. Het is zeker belangrijke info, want het kan bepaalde gedragingen misschien verklaren. MAAR: als hij telefonisch contact met TO kan hebben, kan appen etc. dan kan hij dat mijns inziens ook met een psychiater doen. Hij zou zich (in mijn ogen, zeg ik er nadrukkelijk bij) dan verstoppen achter zijn etiketje en het gebruiken als excuus om niet te hoeven handelen. Allemaal prima, maar dan moet hij ook stoppen met het op virginie's schouders wel te kunnen leggen, want zij kan er niet mee omgaan, omdat het allemaal te heftig is. En het is nu aan haar om hem dat duidelijk te maken.
"Hey baby girl, you're on speaker so behave" (© Derek Morgan)
dinsdag 2 september 2014 16:36
quote:virginie1988 schreef op 02 september 2014 @ 16:01:
@doornroosje uit jou bericht blijkt dat je jou vraagtekens hebt. Ik kan alleen mijn versie van het verhaal vertellen en de dingen die hij gezegd heeft. Wat zijn achter liggende gedachtes etc waren weet ik ook niet.
Even opmerken dat ik totaal geen vraagtekens bij jouw verhaal heb.
Ik vraag me wel af wat hij wou bereiken omdat hij wist dat jij op de terugweg was.
@doornroosje uit jou bericht blijkt dat je jou vraagtekens hebt. Ik kan alleen mijn versie van het verhaal vertellen en de dingen die hij gezegd heeft. Wat zijn achter liggende gedachtes etc waren weet ik ook niet.
Even opmerken dat ik totaal geen vraagtekens bij jouw verhaal heb.
Ik vraag me wel af wat hij wou bereiken omdat hij wist dat jij op de terugweg was.
Life is short. Eat dessert first.
