Opgesloten gevoel

02-09-2014 13:29 36 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoihoi,



Ik zit met een rotgevoel en wil weten wat ik daar mee moet.



Ik ben nu meer dan 2 jaar samen met mijn vriend en het is altijd heel leuk en gezellig met hem. Alleen voor deze vakantie kwam hij er mee dat hij zich opgesloten voelt. Hij zei hoe meer ik aan hem trek hoe meer hij zich van mij af zet. Toen heb ik hem even niet gesproken en uiteindelijk hebben we het uitgepraat.



Daarna is het alleen maar beter gegaan, we hebben gezegd dat we zouden veranderen en 2 weken later ging ik samen met hem op vakantie en dat was allemaal hartstikke leuk. Nu, 3 weken na de vakantie, hoorde ik van een vriendin van mij dat het uit aan het gaan was met haar vriend. Ik raakte daardoor emotioneel en ging aan mn vriend vragen of hij bij me wilde slapen maar kreeg nee als antwoord. Daarnaast stuurde hij me nogal droge berichtjes en daar had ik hem mee geconfronteerd dat ik het niet leuk vond dat hij zo weinig interesse toonde. Toen vroeg ik weer of hij wilde blijven slapen of een massage wilde en het was weer nee. Ik snapte er niks van. En toen zei hij dus weer dat hij zich opgesloten voelde en dat hij voelt dat we uit elkaar aan het groeien zijn. Wel zegt hij ook nog van me te houden en me geen pijn te willen doen. En ik zei tegen hem dat ik alleen maar berichten stuur zoals 'wat doe je?' omdat ik gewoon geintresseerd ben, maar hij ziet dat dus als of ik hem in de gaten houdt.....



Het is nu 2 dagen later en hij praat niet meer tegen me, en ik wil hem ook liever niet contacten omdat ik dan weer bang ben dat ik aan hem trek en het erger maak. Maar ik zit hier alleen maar verdrietig te zijn en heb t gevoel dat hij t niet eens erg vind om mij niet te spreken. Hij is heel veel met zijn eigen leven bezig en zijn vrienden en is ook van plan om op kamers te gaan.



Ik zie mijn vriend hooguit 1 of 2 keer in de week en blijf dan 1 of 2 keer bij hem slapen.



Ik ben 18 jaar en mijn vriend wordt bijna 19.



Wat moet ik nou? Ik hou van hem en ik wil hem echt niet kwijt. Maar ik wil ook sterk zijn.



Ik weet het niet meer..



UPDATE



Ik heb met hem gepraat, en hij zegt dat hij zich overal verplicht tot voelt. Hij wilt vrijheid en me bijna niet meer whatsappen en maar een keer in de week zien. Hij wilt een nieuw begin bij z'n opleiding en op kamers. Maar hij wil me dus wel blijven zien maar niet al te vaak.



Ik moet hier echt heel erg aan wennen. Ik ben gewend om hem elke dag te spreken en heb hem nu 2 dagen niet gesproken. Ik heb het gevoel dat hij last heeft van bindingsangst, klopt dat?



Ik laat hem nu gewoon met rust en laat niks meer van mijn kant komen, in de hoop dat het in de loop der tijd van zijn kant komt.



Toch heb ik hier erg veel moeite mee en ik vraag me af hoe jullie hier mee om zouden gaan?





EN UPDATE



Afgelopen maanden nog geprobeerd, bijna niks meer van mij laten komen en toen kreeg ik er weinig voor terug. Heb hem 3 keer gezien en hij was erg afstandelijk. Ook heb ik gewacht tot ik berichten van hem kreeg (kreeg meestal maar 1 x per week te horen hoe het met hem ging) Ook als ik naar hem toe ging wilde hij met niet zoenen en nam nog steeds afstand. Hij deed een beetje wazig als ik bij hem was en zij dat hij ongeluk was omdat hij in een soort cyclus leefde van school werk en ik.



Dit heeft me heel veel pijn gedaan. Inmiddels heeft hij het uit gemaakt nadat ik hem opbelde dat ik het niet meer trok op deze manier en toen heeft hij toch zijn vrijheid boven mij heeft gekozen. Wel zegt hij altijd van me te blijven houden.



Ik vind het echt heel erg en wil hem eigenlijk nog steeds terug. En als hij zegt dat hij nog van me houd betekend dit dan dat hij toch nog van gedachten kan veranderen?



Ik snap het gewoon niet want we hadden het zo leuk samen. En de vakantie was ook nog zo leuk en dat is best wel kort geleden. (natuurlijk ook mindere momenten daarvoor maar dat hoort erbij....)



Ik heb gewoon het idee dat hij nu alles laat vallen, ook die hechte vriendengroep die we samen hadden en dat hij een soort idealiserend beeld heeft van op kamers gaan met zn nieuwe vrienden.



Veel mensen om me heen zijn erg boos op hem hoe hij dit heeft aangepakt en begrijpen het niet, we passen namelijk echt wel bij elkaar en hij heeft eerst heel anders tegen me gedaan. Het lijkt gewoon een beetje alsof die iedereen en alles van vroeger weg drukt en het gras voor hem groener is aan de overkant.



Het is ook niks voor hem om iets op deze manier aan te pakken (ik kende die kant in ieder geval niet van hem)



Veel vrienden van me zeggen ; hij komt er nog wel achter, hij is in de war..



xxjes
Hoe oud zijn jullie?
Alle reacties Link kopieren
quote:Ismene schreef op 02 september 2014 @ 13:31:

Hoe oud zijn jullie?18
Alle reacties Link kopieren
Laat het vanuit hem komen en als jullie samen zijn wees dan vrolijk, leuk, geinteresseerd in hem en interessant door je eigen belevenissen. Vraag niet of het nog goed gaat tussen jullie, maar laat het samen zijn heel leuk zijn. Wees dus de leukst mogelijke versie van jezelf. Grote kans dat hij je niet wil laten gaan.



Of je denkt: ik wil gewoon mezelf kunnen zijn met je en als het mis gaat pasten we niet goed genoeg bij elkaar. En als het dan uitgaat, prima, jammer voor jou. Dat heb ik altijd gedaan en is me prima bevallen.
Dan vind ik 1 a 2 keer per week bij elkaar slapen meer dan genoeg. Je bent nog jong. Geniet van je jeugd. Ga leuke dingen doen met je vriendinnen.
Alle reacties Link kopieren
Hoewel je het misschien niet wil horen zijn jullie allebei nog jong. En weten nog niet zo heel goed om met elkaar om te gaan. Hij wil zich, gezien zijn leeftijd, nog niet helemaal vast leggen. Dat zou jij ook moeten doen. Geniet van elkaar maar geef elkaar ook vrijheid.



Ga er nu niet gelijk van uit dat hij de enige echte ware man voor je is. Zie het allemaal wat vrijblijvender. Dat doet hij ook.



Maar als jullie steeds irritatie met elkaar hebben is het ook niet leuk natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het gewoon nog al egoistisch dat hij mij nu laat zitten met dit rotgevoel en helemaal niks van zichzelf laat horen. En ik wil ook geen contact met hem opnemen omdat ik niet aan hem mag trekken....



Ik doe best vaak leuke dingen met vriendinnen en hij is de laatste twee weken een stuk of 3 keer uit geweest met zijn vrienden.



Ik ben gewoon bang en ik weet niet wat ik nu moet denken omdat ik dus niks meer van hem hoor sinds dat hij dat zei.
Alle reacties Link kopieren
quote:aikidoka schreef op 02 september 2014 @ 13:48:

Laat het vanuit hem komen en als jullie samen zijn wees dan vrolijk, leuk, geinteresseerd in hem en interessant door je eigen belevenissen. Vraag niet of het nog goed gaat tussen jullie, maar laat het samen zijn heel leuk zijn. Wees dus de leukst mogelijke versie van jezelf. Grote kans dat hij je niet wil laten gaan.



Of je denkt: ik wil gewoon mezelf kunnen zijn met je en als het mis gaat pasten we niet goed genoeg bij elkaar. En als het dan uitgaat, prima, jammer voor jou. Dat heb ik altijd gedaan en is me prima bevallen.Wat een wijze raad, mooi!
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
Alle reacties Link kopieren
mosterd
Alle reacties Link kopieren
quote:lilalinda schreef op 02 september 2014 @ 14:37:

mosterd?
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
Alle reacties Link kopieren
quote:anoniem199613 schreef op 02 september 2014 @ 13:29:

.... En ik zei tegen hem dat ik alleen maar berichten stuur zoals 'wat doe je?' omdat ik gewoon geintresseerd ben, maar hij ziet dat dus als of ik hem in de gaten houdt.....

...



Je verwart goede intenties (interesse van jouw kant) met je daadwerkelijke handelen (navragen wat hij allemaal uitspookt).



Veel vrouwen maken in mijn optiek die fout, dat ze denken dat je intenties maatgevend moeten zijn voor hoe hun gedrag overkomt. En dan krijg je van die boehoe-discussie met een vrouw die beledigd is dat haar intenties misplaatst worden, terwijl de man het helemaal niet over de intenties heeft, maar gewoon over rechtstreeks handelen zonder dat daarmee de intentie in een kwaad daglicht wordt gesteld.



Hij voelt zich opgesloten en wil ruimte. Het kan gewoon niet zo zijn dat hij dat dan aan de kant moet zetten omdat jij een rotgevoel hebt van iets wat je van een ander hebt gehoord. Echt, de basisfunctie van een vriend is niet om de spons te zijn voor jouw grillige emoties. Voor hem wordt de relatie pas echt leuk als jij gewoon je eigen emoties een plaats geeft en met hem de leuke kanten van het leven viert.



Hij heeft dit verdriet van jou helemaal niet veroorzaakt, maar je legt wel een soort verplichting op hem om je te troosten en je rotgevoel weg te nemen. Dat is nou typisch zo'n redenering waarmee je een partner geestelijk wurgt.
quote:anoniem199613 schreef op 02 september 2014 @ 14:04:

Ik vind het gewoon nog al egoistisch dat hij mij nu laat zitten met dit rotgevoel en helemaal niks van zichzelf laat horen. En ik wil ook geen contact met hem opnemen omdat ik niet aan hem mag trekken....



Ik doe best vaak leuke dingen met vriendinnen en hij is de laatste twee weken een stuk of 3 keer uit geweest met zijn vrienden.



Ik ben gewoon bang en ik weet niet wat ik nu moet denken omdat ik dus niks meer van hem hoor sinds dat hij dat zei.

Jij wordt emotioneel omdat de relatie van een vriendin op springen staat en hij denkt: boeien....



En dat denk ik ook. Hoe komt het dat jij daar zo emotioneel van wordt, dat is niet echt normaal. Of betrek je het op je eigen relatie? Ook in dat geval: geef je vriend wat ruimte, je verstikt hem. En dan loopt hij juist weg.
Alle reacties Link kopieren
quote:Kerol;



Je verwart goede intenties (interesse van jouw kant) met je daadwerkelijke handelen (navragen wat hij allemaal uitspookt).



Veel vrouwen maken in mijn optiek die fout, dat ze denken dat je intenties maatgevend moeten zijn voor hoe hun gedrag overkomt. En dan krijg je van die boehoe-discussie met een vrouw die beledigd is dat haar intenties misplaatst worden, terwijl de man het helemaal niet over de intenties heeft, maar gewoon over rechtstreeks handelen zonder dat daarmee de intentie in een kwaad daglicht wordt gesteld.



Hij voelt zich opgesloten en wil ruimte. Het kan gewoon niet zo zijn dat hij dat dan aan de kant moet zetten omdat jij een rotgevoel hebt van iets wat je van een ander hebt gehoord. Echt, de basisfunctie van een vriend is niet om de spons te zijn voor jouw grillige emoties. Voor hem wordt de relatie pas echt leuk als jij gewoon je eigen emoties een plaats geeft en met hem de leuke kanten van het leven viert.



Hij heeft dit verdriet van jou helemaal niet veroorzaakt, maar je legt wel een soort verplichting op hem om je te troosten en je rotgevoel weg te nemen. Dat is nou typisch zo'n redenering waarmee je een partner geestelijk wurgt.



Helemaal wat Kerol zegt, als je die woorden in je opneemt en onthoudt heb je een fantastische tip om deze relatie nog te redden, en al je toekomstige relaties anders.



(NB: ik heb er ook een pleurishekel aan als iemand steeds vraagt wat ik doe/gedaan heb.... vraag gewoon 'heb je een leuke dag gehad?' of iets dergelijks...en als je moet huilen omdat je vriendin verdrietig is is dat haske schattig maar als je vriendje vervolgens moet komen opdraven omdat hij verantwoordelijk is voor je gevoelsleven dan ga je snel om een veel betere reden huilen durf ik te wedden)
Lorem Ipsum
Alle reacties Link kopieren
Ik vind je behoorlijk claimerig en ik krijg het al benauwd van je OP...



Laat staan je vriend.
Trouwe onderdaan van Zijne Majesteiten Kater I en II
Alle reacties Link kopieren
quote:anoniem199613 schreef op 02 september 2014 @ 13:29:

Hoihoi,



Ik zit met een rotgevoel en wil weten wat ik daar mee moet.



Ik ben nu meer dan 2 jaar samen met mijn vriend en het is altijd heel leuk en gezellig met hem. Alleen voor deze vakantie kwam hij er mee dat hij zich opgesloten voelt. Hij zei hoe meer ik aan hem trek hoe meer hij zich van mij af zet. Toen heb ik hem even niet gesproken en uiteindelijk hebben we het uitgepraat.



Daarna is het alleen maar beter gegaan, we hebben gezegd dat we zouden veranderen en 2 weken later ging ik samen met hem op vakantie en dat was allemaal hartstikke leuk. Mn vriend wilde niet bij me slapen en ik vatte dat op als een afwijzing. Daarnaast stuurde hij me nogal droge berichtjes en daar had ik hem mee geconfronteerd dat ik het niet leuk vond dat hij zo weinig interesse toonde. Toen vroeg ik weer of hij wilde blijven slapen of een massage wilde en het was weer nee. Ik snapte er niks van. En toen zei hij dus weer dat hij zich opgesloten voelde en dat hij voelt dat we uit elkaar aan het groeien zijn. Wel zegt hij ook nog van me te houden en me geen pijn te willen doen. En ik zei tegen hem dat ik alleen maar berichten stuur zoals 'wat doe je?' omdat ik gewoon geintresseerd ben, maar hij ziet dat dus als of ik hem in de gaten houdt.....



Het is nu 2 dagen later en hij praat niet meer tegen me, en ik wil hem ook liever niet contacten omdat ik dan weer bang ben dat ik aan hem trek en het erger maak. Maar ik zit hier alleen maar verdrietig te zijn en heb t gevoel dat hij t niet eens erg vind om mij niet te spreken. Hij is heel veel met zijn eigen leven bezig en zijn vrienden en is ook van plan om op kamers te gaan.



Ik zie mijn vriend hooguit 1 of 2 keer in de week en blijf dan 1 of 2 keer bij hem slapen.



Ik ben 18 jaar en mijn vriend wordt bijna 19.



Wat moet ik nou? Ik hou van hem en ik wil hem echt niet kwijt. Maar ik wil ook sterk zijn.



Ik weet het niet meer..





UPDATE



Ik heb met hem gepraat, en hij zegt dat hij zich overal verplicht tot voelt. Hij wilt vrijheid en me bijna niet meer whatsappen en maar een keer in de week zien. Hij wilt een nieuw begin bij z'n opleiding en op kamers. Maar hij wil me dus wel blijven zien maar niet al te vaak.



Ik moet hier echt heel erg aan wennen. Ik ben gewend om hem elke dag te spreken en heb hem nu 2 dagen niet gesproken. Ik heb het gevoel dat hij last heeft van bindingsangst, klopt dat?



Ik laat hem nu gewoon met rust en laat niks meer van mijn kant komen, in de hoop dat het in de loop der tijd van zijn kant komt.



Toch heb ik hier erg veel moeite mee en ik vraag me af hoe jullie hier mee om zouden gaan?



xxjes
Wat is 1 keer per week zien? 1 Namiddag? 1 Avond? 1 Volledige dag + nacht?
Alle reacties Link kopieren
Daar is hij niet duidelijk over geweest, maar ik ben bang dat het een namiddag is.
Nou dat noem ik geen relatie. Je hoeft elkaar heus niet elke dag te zien maar wat een desinteresse van zijn kant uit als er nieteens een appje vanaf kan. Ik woon samen en zelfs dan krijg ik nog berichtjes.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou hier voor passen. Oftewel het heft in eigen hand nemen en het uit maken. Af en toe mag je opdraven maar niet te vaak en op zijn verzoek. Hij wil feesten en beesten. Niet erg maar laat elkaar los. Jullie zijn nog jong.

En wie weet kom je na een aantal jaar weer terug bij elkaar...
quote:GrumpyCat1983 schreef op 05 september 2014 @ 22:47:

Nou dat noem ik geen relatie. Je hoeft elkaar heus niet elke dag te zien maar wat een desinteresse van zijn kant uit als er nieteens een appje vanaf kan. Ik woon samen en zelfs dan krijg ik nog berichtjes.Ik woon samen, hier geen berichtjes. Maar 1 namiddag vind ik ook wel weinig. Als ik jou was, zou ik eens vragen wat hij bedoelt met "elkaar 1 keer in de week zien". Ik zag mijn vriend, toen ik alleen woonde, ook "maar 1 keer per week". Maar die 1 keer was van vrijdagmiddag tot zondagavond.
Ik weet niet hoe je gedrag tot nu toe is geweest maar als je wil dat hij bij je komt slapen omdat de verkering van je vriendin op springen staat dan zou ik daar niet echt om staan te springen. Als je zegt dat je enorm veel zin hebt in seks en lekker ergens borrelen zou ik wel komen.



Het verschik is dat bij het eerste het klinkt alsof ik een hele avond moet luisteren over de problemen van iemand die mij niet boeit en ik jou zou moeten troosten en de tweede klinkt als iets wat gewoon super leuk is aan een relatie.
Alle reacties Link kopieren
Ben ik de enige die vind dat hij je aan het lijntje houd? Hij wil vrijheid en meer tijd voor zichzelf maar je wel een dag in de week zien. Wat wil jij? Als jij je er niet prettig bij voelt zou ik ermee stoppen. Hij gaat niet veranderen daar is hij duidelijk over geweest.
Motto’s Helpen je Niet Als het er echt op Aan Komt
Alle reacties Link kopieren
Afgelopen maanden nog geprobeerd, bijna niks meer van mij laten komen en toen kreeg ik er weinig voor terug. Inmiddels heeft hij het uit gemaakt nadat ik hem opbelde dat ik het niet meer trok op deze manier en toen heeft hij toch zijn vrijheid boven mij heeft gekozen. Wel zegt hij altijd van me te blijven houden.



Ik vind het echt heel erg en wil hem eigenlijk nog steeds terug. En als hij zegt dat hij nog van me houd betekend dit dan dat hij toch nog van gedachten kan veranderen?



Ik snap het gewoon niet want we hadden het zo leuk samen (natuurlijk ook mindere momenten maar dat hoort erbij....)
quote:anoniem199613 schreef op 20 oktober 2014 @ 11:25:

Afgelopen maanden nog geprobeerd, bijna niks meer van mij laten komen en toen kreeg ik er weinig voor terug. Inmiddels heeft hij het uit gemaakt nadat ik hem opbelde dat ik het niet meer trok op deze manier en toen heeft hij toch zijn vrijheid boven mij heeft gekozen. Wel zegt hij altijd van me te blijven houden.



Ik vind het echt heel erg en wil hem eigenlijk nog steeds terug. En als hij zegt dat hij nog van me houd betekend dit dan dat hij toch nog van gedachten kan veranderen?



Ik snap het gewoon niet want we hadden het zo leuk samen (natuurlijk ook mindere momenten maar dat hoort erbij....)He wat naar. Maar zet die hoop maar uit je hoofd. Als je het uitmaakt, doe je dat in mijn beleving met de intentie dat dat voor altijd is. Jullie passen nu eenmaal niet bij elkaar. Jij hebt veel behoefte aan aandacht en hij wordt daar kriebelig van. Hij zal best van je houden als persoon, maar een relatie wil hij niet meer. Dat lijkt me duidelijk. Anders had hij het niet uitgemaakt. Dus accepteer dat het uit is en zet die hoop dat het weer goed komt uit je hoofd, daar maak je jezelf alleen maar gek mee. Zoek iemand die net als jij veel behoefte heeft aan contact. Daar word je uiteindelijk veel gelukkiger van. Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Deze relatie is een doodlopende weg. Vriend is al afstand aan het namen zonder zich daar bewust van te zijn.

Gewoon eer aan jezelf houden en laten lopen. je komt er wel overheen. Maar uit gaat het toch.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven