Psyche
alle pijlers
Dwanggedachtes
dinsdag 2 september 2014 18:52
Ik heb erg last van dwanggedachtes en de dwanggedachtes beginnen nu eigenlijk wel mijn leven over te nemen. Ik heb al langer last van vervelende gedachtes (ongeveer vanaf oktober) maar vanaf ongeveer januari kan ik denk ik echt spreken van dwanggedachtes.
Ik ga liever niet in op de dwanggedachtes, puur omdat ik me er gewoon erg voor schaam en het idee heb dat als ik ze hier neerzet ik binnen nu en 24 uur in een psychiatrische inrichting zit (een beetje overdreven, maar ik wil gewoon niet dat iedereen denkt dat ik helemaal gestoord ben, want het zijn gedachtes en geen handelingen). Het zijn vooral gedachtes die maatschappelijk gezien echt niet kunnen... Ik twijfel ook erg vaak of ik er echt zo over denk en ben dan ook vaak tot de conclusie gekomen dat ik eigenlijk helemaal niet zo over iets dacht.
Elke keer heb ik het idee dat ik een gedachte heb "opgelost". Dan praatte ik een gedachte eigenlijk goed en was ik blij dat ik er een had opgelost, totdat 10 minuten later weer een nieuwe kwam.
Ik heb op internet gelezen over dwanggedachtes en mijn gedachtes komen wel redelijk overeen. Maar een ding ben ik het niet echt over eens: ik vind het namelijk erg simpel om een gedachte gewoon een dwanggedachte te noemen. Ik denk er toch ECHT zo over? Ik heb er een bepaald gevoel bij die toch niet gelogen is? Daarom heb ik ook het idee dat de term "dwanggedachte" gewoon een term is om iets goed te praten. Want hoe ik nu over dingen denk, zo dacht ik er vroeger ook over, maar ik realiseerde me niet zo hoe erg die gedachtes eigenlijk waren.
Sorry voor het warrige verhaal... Wil het gewoon even kwijt en misschien herkent iemand dit ofzo... Zou het fijn vinden om ervaringen te horen! Ik wil liever geen professionele hulp zoeken, want ik wil gewoon niet mijn gedachtes uitspreken en heb ook gelezen dat de hulp vaak niet werkt. Maar ja, op een gegeven moment zal ik wel moeten, want ik heb niet het idee dat dit snel overgaat...
Even voor de beeldvorming: ik ben 18 jaar oud.
Ik ga liever niet in op de dwanggedachtes, puur omdat ik me er gewoon erg voor schaam en het idee heb dat als ik ze hier neerzet ik binnen nu en 24 uur in een psychiatrische inrichting zit (een beetje overdreven, maar ik wil gewoon niet dat iedereen denkt dat ik helemaal gestoord ben, want het zijn gedachtes en geen handelingen). Het zijn vooral gedachtes die maatschappelijk gezien echt niet kunnen... Ik twijfel ook erg vaak of ik er echt zo over denk en ben dan ook vaak tot de conclusie gekomen dat ik eigenlijk helemaal niet zo over iets dacht.
Elke keer heb ik het idee dat ik een gedachte heb "opgelost". Dan praatte ik een gedachte eigenlijk goed en was ik blij dat ik er een had opgelost, totdat 10 minuten later weer een nieuwe kwam.
Ik heb op internet gelezen over dwanggedachtes en mijn gedachtes komen wel redelijk overeen. Maar een ding ben ik het niet echt over eens: ik vind het namelijk erg simpel om een gedachte gewoon een dwanggedachte te noemen. Ik denk er toch ECHT zo over? Ik heb er een bepaald gevoel bij die toch niet gelogen is? Daarom heb ik ook het idee dat de term "dwanggedachte" gewoon een term is om iets goed te praten. Want hoe ik nu over dingen denk, zo dacht ik er vroeger ook over, maar ik realiseerde me niet zo hoe erg die gedachtes eigenlijk waren.
Sorry voor het warrige verhaal... Wil het gewoon even kwijt en misschien herkent iemand dit ofzo... Zou het fijn vinden om ervaringen te horen! Ik wil liever geen professionele hulp zoeken, want ik wil gewoon niet mijn gedachtes uitspreken en heb ook gelezen dat de hulp vaak niet werkt. Maar ja, op een gegeven moment zal ik wel moeten, want ik heb niet het idee dat dit snel overgaat...
Even voor de beeldvorming: ik ben 18 jaar oud.
dinsdag 2 september 2014 19:07
quote:Layka63 schreef op 02 september 2014 @ 19:00:
Zonder te vertellen waar die gedachtes over gaan. Bedoel je dat je dan ergens over fantaseert? En vind je dat die fantasieën niet kunnen?Ik weet niet of je het een fantasie kunt noemen, want bij een fantasie denk je er vaak graag over na, terwijl ik er nu niet graag over nadenk, ik denk er alleen over na omdat ik het zo erg vind. Ik krijg er wel vaak een ja "fijn gevoel" bij, maar ik vind het wel erg omdat ik het gewoon niet echt vind kunnen...
Zonder te vertellen waar die gedachtes over gaan. Bedoel je dat je dan ergens over fantaseert? En vind je dat die fantasieën niet kunnen?Ik weet niet of je het een fantasie kunt noemen, want bij een fantasie denk je er vaak graag over na, terwijl ik er nu niet graag over nadenk, ik denk er alleen over na omdat ik het zo erg vind. Ik krijg er wel vaak een ja "fijn gevoel" bij, maar ik vind het wel erg omdat ik het gewoon niet echt vind kunnen...
dinsdag 2 september 2014 19:09
Het grootste gedeelte van de mensheid schijnt geregeld rare gedachten te hebben. Gedachten over dingen die ze echt nooit zouden doen of ook maar zouden willen doen. Bijvoorbeeld de gedachte dat je je baby van de trap gaat gooien. Wat jij doet is er te veel bij stilstaan en er een probleem van maken. Daarmee maak je jezelf gek.
dinsdag 2 september 2014 19:14
quote:Roelfien schreef op 02 september 2014 @ 19:09:
Het grootste gedeelte van de mensheid schijnt geregeld rare gedachten te hebben. Gedachten over dingen die ze echt nooit zouden doen of ook maar zouden willen doen. Bijvoorbeeld de gedachte dat je je baby van de trap gaat gooien. Wat jij doet is er te veel bij stilstaan en er een probleem van maken. Daarmee maak je jezelf gek.Dat weet ik wel, maar bij mij voelt het toch anders: ik zou in het echt niets doen (ik ben bang dat dat ook is omdat het maatschappelijk gezien gewoon niet kan) maar ik heb er wel gevoelens bij en dan kun je wel zeggen dat het maar een gedachte is, ik zie dat niet zo... Ik zou nooit iets in de praktijk willen doen, maar in mijn hoofd voelt het toch aan als "leuk".
Het grootste gedeelte van de mensheid schijnt geregeld rare gedachten te hebben. Gedachten over dingen die ze echt nooit zouden doen of ook maar zouden willen doen. Bijvoorbeeld de gedachte dat je je baby van de trap gaat gooien. Wat jij doet is er te veel bij stilstaan en er een probleem van maken. Daarmee maak je jezelf gek.Dat weet ik wel, maar bij mij voelt het toch anders: ik zou in het echt niets doen (ik ben bang dat dat ook is omdat het maatschappelijk gezien gewoon niet kan) maar ik heb er wel gevoelens bij en dan kun je wel zeggen dat het maar een gedachte is, ik zie dat niet zo... Ik zou nooit iets in de praktijk willen doen, maar in mijn hoofd voelt het toch aan als "leuk".
dinsdag 2 september 2014 19:15
Klopt wat Roelvien zegt. Iedereen heeft wel eens gedachten die echt niet kunnen. Je weet dat het niet kan en staat er niet te lang bij stil. Jij kunt het schijnbaar niet van je af zetten en neemt die gedachten te serieus waardoor je er dwangmatig meer aan gaat denken omdat je het eigenlijk niet wil.
Ik snap denk ik wel wat je bedoelt maar kan je niet echt advies geven. Bedenk dat niemand jou gedachten kan weten zolang je ze voor jezelf houdt. Niemand heeft er last van. Ze zitten veilig in jou heeft. Probeer het los te laten en Wees niet zo streng voor jezelf.
Bedenk dat het alleen gedachtes zijn waar je niemand kwaad mee doet.
Ik snap denk ik wel wat je bedoelt maar kan je niet echt advies geven. Bedenk dat niemand jou gedachten kan weten zolang je ze voor jezelf houdt. Niemand heeft er last van. Ze zitten veilig in jou heeft. Probeer het los te laten en Wees niet zo streng voor jezelf.
Bedenk dat het alleen gedachtes zijn waar je niemand kwaad mee doet.
dinsdag 2 september 2014 19:17
Wat vervelend voor je zeg.. lijkt me heel vermoeiend. Je zegt dat hulp vaak niet werkt maar je weet toch pas of dat voor jou geldt als je het zelf ondervindt? Je wilt ervan af maar je wilt geen hulp maar je weet dat je op een gegeven moment hulp nodig hebt omdat je denkt dat dit niet snel overgaat.
Zonder je aan te vallen: maar wat verwacht je dan precies van ons?
Misschien moet je je toch eens openstellen en hulp aanvaarden hoe moeilijk ook. Misschien kan je beginnen met instanties te bellen en te vragen of je ook hulp kan krijgen zonder specificiek op de gedachtes in te gaan, het gaat immers over het probleem "dwanggedachten" zelf en niet over de inhoud ervan.
Weten je ouders/vrienden hiervan? Succes..
Zonder je aan te vallen: maar wat verwacht je dan precies van ons?
Misschien moet je je toch eens openstellen en hulp aanvaarden hoe moeilijk ook. Misschien kan je beginnen met instanties te bellen en te vragen of je ook hulp kan krijgen zonder specificiek op de gedachtes in te gaan, het gaat immers over het probleem "dwanggedachten" zelf en niet over de inhoud ervan.
Weten je ouders/vrienden hiervan? Succes..
I'm a goal digger.
dinsdag 2 september 2014 19:18
De gedachten nemen je leven over, schrijf je. Je schrijft ook dat je schaamt voor je gedachten, dat ze maatschappelijk niet geaccepteerd zijn.
Ik heb wel ervaring met negatieve gedachten die mijn leven domineerden, toen was ik depressief. Ik heb alleen niet het idee dat dat is waaraan jij denkt.
Ik denk wel dat het raadzaam is hulp te zoeken als je leven in de schaduw van bepaalde gedachten gaat staan, als ze een belemmering in je dagelijks functioneren opwerpen en je ze niet kan tegenhouden.
Ik heb wel ervaring met negatieve gedachten die mijn leven domineerden, toen was ik depressief. Ik heb alleen niet het idee dat dat is waaraan jij denkt.
Ik denk wel dat het raadzaam is hulp te zoeken als je leven in de schaduw van bepaalde gedachten gaat staan, als ze een belemmering in je dagelijks functioneren opwerpen en je ze niet kan tegenhouden.
dinsdag 2 september 2014 19:21
Iedereen heeft wel rare gedachtes hoor. Als ik 8 hoog op een flatgebouw sta denk ik vaak; oooooo zal ik springen. Of als er een trein aankomt, zelfde idee. Ook vaak als ik temidden van een groep sta, oooooo zal ik iemand aan de haren trekken of oooooo zal ik die man eens VOL op de bek pakken.
En nee ik ben niet suïcidaal, gestoord en functioneer compleet normaal. Ook zou ik deze dingen nooit doen:)
Bedoel je meer dit soort gedachtes? Die heeft echt (bijna) iedereen namelijk wel eens. Niets om voor te schamen. Je hersenen zijn soms rare dingen:)
En nee ik ben niet suïcidaal, gestoord en functioneer compleet normaal. Ook zou ik deze dingen nooit doen:)
Bedoel je meer dit soort gedachtes? Die heeft echt (bijna) iedereen namelijk wel eens. Niets om voor te schamen. Je hersenen zijn soms rare dingen:)
dinsdag 2 september 2014 19:23
Als het je functioneren in de weg staat, doe je er verstandig aan om wel naar de hulpverlening te gaan.
En wees niet bang, er zijn velen met jou, die met die nare gedachtes bij een hulpverlener komen. En bijna iedereen schaamt zich ook zo. Maar de hulpverlener zal niet heel gek opkijken. Dit komt echt vaker voor. En misschien kan je ook relatief snel je klachten verminderen met bijvoorbeeld CGT (cognitieve gedragstherapie).
Echt niet bang zijn om hier hulp bij te vragen, des te sneller raak je de nare gedachtes weg
Ps., als ik jou was zou ik er dan hier juist niet over schrijven. Beter het direct bij een psycholoog te bespreken. Hier krijg je waarschijnlijk veel (goedbedoelde) vragen en tips.
En wees niet bang, er zijn velen met jou, die met die nare gedachtes bij een hulpverlener komen. En bijna iedereen schaamt zich ook zo. Maar de hulpverlener zal niet heel gek opkijken. Dit komt echt vaker voor. En misschien kan je ook relatief snel je klachten verminderen met bijvoorbeeld CGT (cognitieve gedragstherapie).
Echt niet bang zijn om hier hulp bij te vragen, des te sneller raak je de nare gedachtes weg
Ps., als ik jou was zou ik er dan hier juist niet over schrijven. Beter het direct bij een psycholoog te bespreken. Hier krijg je waarschijnlijk veel (goedbedoelde) vragen en tips.
dinsdag 2 september 2014 19:29
Hoi Katie, wat naar dat dwanggedachtes zo'n grote rol in je leven zijn gaan spelen de laatste tijd. Ik heb zelf een behoorlijke tijd last gehad van dwang/angstgedachten en ik weet hoe naar die kunnen zijn. Je geeft aan dat je liever geen hulp wilt zoeken, omdat je dan die gedachten moet uitspreken. Niettemin kan juist het uitspreken van zulke dingen enorm opluchten, hoe "raar" ze ook klinken. Want de grap is: iedereen denkt wel eens dingen die echt niet oké zijn. Het wordt pas een probleem als je er heel serieus op in gaat en jezelf oplegt dat jr ze. NIET mag denken. Want neem van mij aan: dan ga je ze JUIST denken. Waar je aandacht aan schenkt, zal alleen maar groter worden in je hoofd. Terwijl, als het je lukt om, wanneer je iets geks denkt, gewoon je schouders op te halen en zeggen "wat gek dat ik dat denk... Nou ja, geeft ook niet het zijn maar gedachten" worden zulke gedachten een stuk minder groot en beladen.
Ik heb zelf veel gehad aan hulp hierbij en kan het ook zeker aanbevelen, hoe moeilijk zo'n stap ook is. Je kunt hier heel goed mee om leren gaan en daar kan een psycholoog oid je heel goed mee helpen.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt! Sterkte en neem van mij aan: je bent niet alleen als het aankomt op dwanggedachtes. Er ligt alleen zo'n taboe op dat mensen er niet snel over praten.
Ik heb zelf veel gehad aan hulp hierbij en kan het ook zeker aanbevelen, hoe moeilijk zo'n stap ook is. Je kunt hier heel goed mee om leren gaan en daar kan een psycholoog oid je heel goed mee helpen.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt! Sterkte en neem van mij aan: je bent niet alleen als het aankomt op dwanggedachtes. Er ligt alleen zo'n taboe op dat mensen er niet snel over praten.
dinsdag 2 september 2014 19:40
Dwang gedachten zijn heel erg vervelend. maar er tegen vechten helpt niet. Gewoon accepteren dat ze er zijn . laat het gewoon over je heen komen. als die dwang gedachten gaan leiden tot paniek aanvallen . dat kan is ook afschuwelijk. Ook dan accepteren dat je er last van hebt.
Ik heb er nog wel last van. maar ik kan er mee leven. mede doordat ik het geaccepteerd heb. Vroeger wel eens gedacht dat ik echt gek was. en ook de enige mens was die er last van had.
De meerderheid van de mensen heeft er last van. en het kan je leven tot 'n hel maken. sterkte ermee.
Ik heb er nog wel last van. maar ik kan er mee leven. mede doordat ik het geaccepteerd heb. Vroeger wel eens gedacht dat ik echt gek was. en ook de enige mens was die er last van had.
De meerderheid van de mensen heeft er last van. en het kan je leven tot 'n hel maken. sterkte ermee.
Am ende wird alles gut.und wen es nicht gut ist .ist es nicht das ende .
dinsdag 2 september 2014 19:57
quote:Layka63 schreef op 02 september 2014 @ 19:15:
Klopt wat Roelvien zegt. Iedereen heeft wel eens gedachten die echt niet kunnen. Je weet dat het niet kan en staat er niet te lang bij stil. Jij kunt het schijnbaar niet van je af zetten en neemt die gedachten te serieus waardoor je er dwangmatig meer aan gaat denken omdat je het eigenlijk niet wil.
Ik snap denk ik wel wat je bedoelt maar kan je niet echt advies geven. Bedenk dat niemand jou gedachten kan weten zolang je ze voor jezelf houdt. Niemand heeft er last van. Ze zitten veilig in jou heeft. Probeer het los te laten en Wees niet zo streng voor jezelf.
Bedenk dat het alleen gedachtes zijn waar je niemand kwaad mee doet.Maar ik kan het dus niet loslaten... Een voorbeeld van een dwanggedachte die ik had kunnen hebben, maar gelukkig nooit heb gehad: denken van: "ben ik niet verliefd op een dier?" Dit heb ik nooit gehad, maar soms zelfs dingen die ik erger vind (niet met verliefdheid). Zulke mensen moet je toch niet in de maatschappij hebben?
Klopt wat Roelvien zegt. Iedereen heeft wel eens gedachten die echt niet kunnen. Je weet dat het niet kan en staat er niet te lang bij stil. Jij kunt het schijnbaar niet van je af zetten en neemt die gedachten te serieus waardoor je er dwangmatig meer aan gaat denken omdat je het eigenlijk niet wil.
Ik snap denk ik wel wat je bedoelt maar kan je niet echt advies geven. Bedenk dat niemand jou gedachten kan weten zolang je ze voor jezelf houdt. Niemand heeft er last van. Ze zitten veilig in jou heeft. Probeer het los te laten en Wees niet zo streng voor jezelf.
Bedenk dat het alleen gedachtes zijn waar je niemand kwaad mee doet.Maar ik kan het dus niet loslaten... Een voorbeeld van een dwanggedachte die ik had kunnen hebben, maar gelukkig nooit heb gehad: denken van: "ben ik niet verliefd op een dier?" Dit heb ik nooit gehad, maar soms zelfs dingen die ik erger vind (niet met verliefdheid). Zulke mensen moet je toch niet in de maatschappij hebben?
dinsdag 2 september 2014 19:59
quote:md0110 schreef op 02 september 2014 @ 19:17:
Wat vervelend voor je zeg.. lijkt me heel vermoeiend. Je zegt dat hulp vaak niet werkt maar je weet toch pas of dat voor jou geldt als je het zelf ondervindt? Je wilt ervan af maar je wilt geen hulp maar je weet dat je op een gegeven moment hulp nodig hebt omdat je denkt dat dit niet snel overgaat.
Zonder je aan te vallen: maar wat verwacht je dan precies van ons?
Misschien moet je je toch eens openstellen en hulp aanvaarden hoe moeilijk ook. Misschien kan je beginnen met instanties te bellen en te vragen of je ook hulp kan krijgen zonder specificiek op de gedachtes in te gaan, het gaat immers over het probleem "dwanggedachten" zelf en niet over de inhoud ervan.
Weten je ouders/vrienden hiervan? Succes..
Mijn ouders weten hier wel van en willen eigenlijk hulp met mij gaan zoeken, maar ook met hen ga ik niet in details in over mijn gedachtes. Vrienden heb ik niet echt, maar de mensen waar ik mee omga weten het niet. Ze zullen het niet begrijpen en ik wil niet dat ze me raar gaan vinden.
Wat vervelend voor je zeg.. lijkt me heel vermoeiend. Je zegt dat hulp vaak niet werkt maar je weet toch pas of dat voor jou geldt als je het zelf ondervindt? Je wilt ervan af maar je wilt geen hulp maar je weet dat je op een gegeven moment hulp nodig hebt omdat je denkt dat dit niet snel overgaat.
Zonder je aan te vallen: maar wat verwacht je dan precies van ons?
Misschien moet je je toch eens openstellen en hulp aanvaarden hoe moeilijk ook. Misschien kan je beginnen met instanties te bellen en te vragen of je ook hulp kan krijgen zonder specificiek op de gedachtes in te gaan, het gaat immers over het probleem "dwanggedachten" zelf en niet over de inhoud ervan.
Weten je ouders/vrienden hiervan? Succes..
Mijn ouders weten hier wel van en willen eigenlijk hulp met mij gaan zoeken, maar ook met hen ga ik niet in details in over mijn gedachtes. Vrienden heb ik niet echt, maar de mensen waar ik mee omga weten het niet. Ze zullen het niet begrijpen en ik wil niet dat ze me raar gaan vinden.
dinsdag 2 september 2014 20:02
quote:fleur1988 schreef op 02 september 2014 @ 19:21:
Iedereen heeft wel rare gedachtes hoor. Als ik 8 hoog op een flatgebouw sta denk ik vaak; oooooo zal ik springen. Of als er een trein aankomt, zelfde idee. Ook vaak als ik temidden van een groep sta, oooooo zal ik iemand aan de haren trekken of oooooo zal ik die man eens VOL op de bek pakken.
En nee ik ben niet suïcidaal, gestoord en functioneer compleet normaal. Ook zou ik deze dingen nooit doen:)
Bedoel je meer dit soort gedachtes? Die heeft echt (bijna) iedereen namelijk wel eens. Niets om voor te schamen. Je hersenen zijn soms rare dingen:)Nee, zulke gedachtes bedoel ik niet! Mijn gedachtes zijn echt met gevoelens en toch wel wat "erger". Het is ook niet dat ik iets wil doen ofzo, maar ik realiseer me dat ik sommige dingen/gedachtes leuk vind. Ze zijn soms sadistisch, maar meestal niet. Ze zijn vaak gewoon abnormaal (vind ik).
Iedereen heeft wel rare gedachtes hoor. Als ik 8 hoog op een flatgebouw sta denk ik vaak; oooooo zal ik springen. Of als er een trein aankomt, zelfde idee. Ook vaak als ik temidden van een groep sta, oooooo zal ik iemand aan de haren trekken of oooooo zal ik die man eens VOL op de bek pakken.
En nee ik ben niet suïcidaal, gestoord en functioneer compleet normaal. Ook zou ik deze dingen nooit doen:)
Bedoel je meer dit soort gedachtes? Die heeft echt (bijna) iedereen namelijk wel eens. Niets om voor te schamen. Je hersenen zijn soms rare dingen:)Nee, zulke gedachtes bedoel ik niet! Mijn gedachtes zijn echt met gevoelens en toch wel wat "erger". Het is ook niet dat ik iets wil doen ofzo, maar ik realiseer me dat ik sommige dingen/gedachtes leuk vind. Ze zijn soms sadistisch, maar meestal niet. Ze zijn vaak gewoon abnormaal (vind ik).
dinsdag 2 september 2014 20:05
quote:Layka63 schreef op 02 september 2014 @ 19:21:
Ze wil niet zeggen waar de gedachtes over gaan. Ze geeft aan dat het gedachtes zijn die ze zelf niet vindt kunnen ook omdat ze er een goed gevoel bij heeft wat ze eigenlijk vervelend vindt. Zeg ik dat zo goed Katie? Best ingewikkeldJa, wel redelijk goed ja, ook al gaat het er niet altijd om dat het mij een goed gevoel geeft, maar ook waarom ik over bepaalde dingen denk... Ik wil niet in details gaan, wat het ingewikkeld maakt, sorry...
Ze wil niet zeggen waar de gedachtes over gaan. Ze geeft aan dat het gedachtes zijn die ze zelf niet vindt kunnen ook omdat ze er een goed gevoel bij heeft wat ze eigenlijk vervelend vindt. Zeg ik dat zo goed Katie? Best ingewikkeldJa, wel redelijk goed ja, ook al gaat het er niet altijd om dat het mij een goed gevoel geeft, maar ook waarom ik over bepaalde dingen denk... Ik wil niet in details gaan, wat het ingewikkeld maakt, sorry...
dinsdag 2 september 2014 20:08
dinsdag 2 september 2014 20:08
quote:nina2014 schreef op 02 september 2014 @ 19:29:
Hoi Katie, wat naar dat dwanggedachtes zo'n grote rol in je leven zijn gaan spelen de laatste tijd. Ik heb zelf een behoorlijke tijd last gehad van dwang/angstgedachten en ik weet hoe naar die kunnen zijn. Je geeft aan dat je liever geen hulp wilt zoeken, omdat je dan die gedachten moet uitspreken. Niettemin kan juist het uitspreken van zulke dingen enorm opluchten, hoe "raar" ze ook klinken. Want de grap is: iedereen denkt wel eens dingen die echt niet oké zijn. Het wordt pas een probleem als je er heel serieus op in gaat en jezelf oplegt dat jr ze. NIET mag denken. Want neem van mij aan: dan ga je ze JUIST denken. Waar je aandacht aan schenkt, zal alleen maar groter worden in je hoofd. Terwijl, als het je lukt om, wanneer je iets geks denkt, gewoon je schouders op te halen en zeggen "wat gek dat ik dat denk... Nou ja, geeft ook niet het zijn maar gedachten" worden zulke gedachten een stuk minder groot en beladen.
Ik heb zelf veel gehad aan hulp hierbij en kan het ook zeker aanbevelen, hoe moeilijk zo'n stap ook is. Je kunt hier heel goed mee om leren gaan en daar kan een psycholoog oid je heel goed mee helpen.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt! Sterkte en neem van mij aan: je bent niet alleen als het aankomt op dwanggedachtes. Er ligt alleen zo'n taboe op dat mensen er niet snel over praten.Maar ik vind dat het dus niet "alleen een gedachte" is. Stel nu dat ik verliefd wordt op iemand of iets wat niet kan, weet ik veel, een dier of kind ofzo (dit is echt niet het geval, maar zo maak ik het wel duidelijk). Dan zegt men toch ook niet: ach, het is maar een gedachte. Ik denk dat ik dan binnen 2 uur opgesloten zit.
Hoi Katie, wat naar dat dwanggedachtes zo'n grote rol in je leven zijn gaan spelen de laatste tijd. Ik heb zelf een behoorlijke tijd last gehad van dwang/angstgedachten en ik weet hoe naar die kunnen zijn. Je geeft aan dat je liever geen hulp wilt zoeken, omdat je dan die gedachten moet uitspreken. Niettemin kan juist het uitspreken van zulke dingen enorm opluchten, hoe "raar" ze ook klinken. Want de grap is: iedereen denkt wel eens dingen die echt niet oké zijn. Het wordt pas een probleem als je er heel serieus op in gaat en jezelf oplegt dat jr ze. NIET mag denken. Want neem van mij aan: dan ga je ze JUIST denken. Waar je aandacht aan schenkt, zal alleen maar groter worden in je hoofd. Terwijl, als het je lukt om, wanneer je iets geks denkt, gewoon je schouders op te halen en zeggen "wat gek dat ik dat denk... Nou ja, geeft ook niet het zijn maar gedachten" worden zulke gedachten een stuk minder groot en beladen.
Ik heb zelf veel gehad aan hulp hierbij en kan het ook zeker aanbevelen, hoe moeilijk zo'n stap ook is. Je kunt hier heel goed mee om leren gaan en daar kan een psycholoog oid je heel goed mee helpen.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt! Sterkte en neem van mij aan: je bent niet alleen als het aankomt op dwanggedachtes. Er ligt alleen zo'n taboe op dat mensen er niet snel over praten.Maar ik vind dat het dus niet "alleen een gedachte" is. Stel nu dat ik verliefd wordt op iemand of iets wat niet kan, weet ik veel, een dier of kind ofzo (dit is echt niet het geval, maar zo maak ik het wel duidelijk). Dan zegt men toch ook niet: ach, het is maar een gedachte. Ik denk dat ik dan binnen 2 uur opgesloten zit.
