En toen was het voorbij...

Oke... Ik weet niet goed wat ik hiermee wil. Vooral mn verhaal kwijt denk ik...



Ik heb heel lang gescharreld met een man die keer op keer mn hart brak. Heeft ongeveer 3 jaar geduurd voordat ik het weer aandurfde om me weer voor een man open te stellen.



Uiteindelijk kwam een vriendin van me met Tinder. Gewoon voor de fun. Alleen leerde ik iemand kennen waar het echt mee klikte. Na een tijdje (na 1,5 maand chatten) sprak ik met hem af. Vraag me niet waarom, maar na 2 dates twijfelde ik aan hem... Of hij wel echt oprecht was... Kwam misschien ook door mn vorige ervaring... Anyway, toch doorgezet en uiteindelijk zijn we toch verder gegaan. We noemden het vorige week: "het begin van een relatie". Echter, na dit uitgesproken te hebben werd hij afstandelijker... Begon smoesjes te verzinnen om onze date van deze week maar steeds weer uit te kunnen stellen. Terwijl hij elke week wilde afspreken (voor mij hoeft dat in het begin niet echt). Afgelopen donderdag kwam hij met het zoveelste smoesje. Toen heb ik aangegeven dat ik niet meer aan het lijntje gehouden wilde worden. Hij wilde zo graag afspreken en nu deed hij raar. Dus heb ik hem gezegd dat ik hem geef wat hij wilt. Naar mijn gevoel is dat vrijheid... Hij wist dat ik vrijdag naar het ziekenhuis moest en hij heeft tot op heden niks meer van zich laten horen...



En dat steekt... Hij was juist degene van ons 2 wat erg klef was en ik dacht echt dat hij anders was... En nu dit.



Je zou zeggen gevalletje: Is alleen op sex uit... niet dus, want zodra er een condooms bij kwam kijken, werd zn erectie weer slap (met orale sex nooit problemen gehad). Hij gaf aan dat hij stress had en het daardoor kwam (hij is werkeloos).



Vriendin zegt dat ik blij moet zijn dat ik niks meer hoor omdat: a: op seksueel gebied het niet lekker ging (orale sex wel) en b: hij absoluut geen kinderen wilt maar eerder een strakke auto. Ik heb juist wel een kinderwens. Zij geeft aan dat ik geen energie hierin moest stoppen omdat het op ten duur toch mis zou gaan lopen... Misschien is dat ook wel zo en ik ben een nogal koppig persoon dus ik ga ook geen contact meer opnemen met iemand die zo doet, maar het steekt wel. Hoe kon ik weer erin trappen? Was hij ook een player? Of schaamt hij zich voor zn "probleempje"? Gaf hij wel om me zoals het op mij overkwam?



Ik word zo onzeker hiervan. Wat doe ik toch steeds verkeerd?



Moest het even kwijt...