Spanning/pijn in polsen

02-09-2014 17:09 29 berichten
Alle reacties Link kopieren
Lieve allemaal,



afgelopen jaar veel meegemaakt en druk bezig mezelf opnieuw te ontdekken. Ik slik nu 2 maanden antidepressiva (citalopram) in verband met angst, depressie, spanning, trauma. De ene dag gaat beter dan de andere en ik heb al veel geleerd in deze periode. Nu merk ik dat ik heel veel last blijf houden van mijn polsen. Zijn er mensen die dit herkennen en die nog tips hebben?



Ik voel een soort brandende pijn in mijn polsen. Ik pieker hier veel over (wat natuurlijk niet helpt). Ik probeer het deels te accepteren door o.a. mindfulness, leren omgaan met emoties en structuur aan te houden (ik werk nog niet, ben ziek gemeld). Daarnaast probeer ik afleiding te zoeken, yoga, zingen, wandelen, fietsen etc. Ik schrijf veel over mijn gedachten, gedrag en gevoel. Soms is de pijn wat minder aanwezig maar vaak blijft het de hele dag wel hangen.



Ik weet nog steeds niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan, al weet ik wel dat het vanzelf in periodes/golven weer minder wordt. Het maakt me onrustig en onzeker waardoor ik juist weer last krijg van spanning.



Ik weet of denk dat het allemaal samenhangt met mijn emoties en de stress van afgelopen periode. Maar ik blijf een beetje in cirkeltjes hangen: pijn in mijn polsen, piekeren, meer onrust en spanning etc. Kunnen emoties zo sterk zijn dat het continu pijn veroorzaakt op 1 plek in je lichaam en hoe doorbreek je die cirkel?



Ik heb een psycholoog waar ik praat over alles. Maar herkenbaarheid of tips hier zouden fijn zijn! Dank vast.
Fysiotherapie misschien? Daar zou ik wel mee beginnen.
Alle reacties Link kopieren
quote:starshine31 schreef op 02 september 2014 @ 17:09:

Kunnen emoties zo sterk zijn dat het continu pijn veroorzaakt op 1 plek in je lichaam en hoe doorbreek je die cirkel?



Ja, dat kan zeker!



Als je denkt dat het samenhangt met stress en emoties: accepteren dat je polsen pijn doen?



Ook ik heb fysieke klachten die samenhangen met stress/emoties. De klachten zijn er echt, en ze zijn meetbaar (aanwezige virussen, bacteriële infecties etc), maar het is wonderlijk hoe de klachten verminderen wanneer ik contact leg met de pijn, de pijn simpelweg begroet (het mag er zijn) en volledig accepteer dat het er is en dat ik door de klachten minder goed functioneer. Sommige klachten zijn daardoor volledig verdwenen.



Juist als je je er tegen verzet worden de klachten erger of blijf je ze in stand houden, want - je zegt het zelf al - de klachten hangen samen met emoties en stress. Daardoor kom je in een stresscirkel die de klachten conditioneren.



Chronische stress zorgt er ook voor dat je in de fight flight or flight modus terecht komt, en dat gaat ten koste van oa je immuunsysteem waardoor infecties - ook gewrichtsontstekingen - meer kans hebben!



Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Persoonlijk kan ik me geen voorstelling maken van pijn waarvoor geen oorzaak is, maar veroorzaakt/getriggerd wordt door stress.





Gelukkig maar!
Alle reacties Link kopieren
Dank voor jullie reacties!



Fysio zat ik inderdaad ook nog aan te denken. Maar weet niet of dit ook iets kan doen als de oorzaak waarschijnlijk stress of emotionele spanning is. Al kan het wellicht wel helpen bij het ontspannen van je spieren.



Pink 11 bedankt voor je advies. Ik weet dat als ik het accepteer en laat rusten dat het beter gaat. Maar hoe stop je met piekeren als dat brandende gevoel in je pols zo chronisch aanwezig is? Als ik bijvoorbeeld mindfulness doe of yoga doen voelt dat fijn en is de spanning minder aanwezig. Maar het blijft steeds terug komen en sleept me dan weer mee in die rusteloze cirkel van spanning en angst. Sommige dagen lukt het beter dan andere. Als ik mentaal weer een puinhoop ben wordt het lastiger om er mee om te gaan.



Morgen weer een dag, nieuwe kansen en hopelijk lukt het dan beter om de situatie te accepteren zoals het is.
Alle reacties Link kopieren
Goh, @Dubbeltje, dan heb je of niet opgelet tijdens biologieles, of je hebt alleen maar middelbare school gehad. Anders had je geweten dat overactiviteit in het sympathisch zenuwstelsel (dat actief wordt bij stress) ten koste gaat van activiteit in het parasympatisch zenuwstelsel (immuunsysteem, spijsvertering etc).quote:dubbeltje4 schreef op 02 september 2014 @ 19:49:

Persoonlijk kan ik me geen voorstelling maken van pijn waarvoor geen oorzaak is, maar veroorzaakt/getriggerd wordt door stress.





Gelukkig maar!Ik heb al meer (te veel) berichten van je gelezen en je hebt gelijk: zalig zijn de armen van geest.
Alle reacties Link kopieren
quote:starshine31 schreef op 02 september 2014 @ 20:13:

Pink 11 bedankt voor je advies. Ik weet dat als ik het accepteer en laat rusten dat het beter gaat. Maar hoe stop je met piekeren als dat brandende gevoel in je pols zo chronisch aanwezig is? Als ik bijvoorbeeld mindfulness doe of yoga doen voelt dat fijn en is de spanning minder aanwezig. Maar het blijft steeds terug komen en sleept me dan weer mee in die rusteloze cirkel van spanning en angst. Sommige dagen lukt het beter dan andere. Als ik mentaal weer een puinhoop ben wordt het lastiger om er mee om te gaan.





Je schrijft: Als ik bijvoorbeeld mindfulness doe of yoga doen voelt dat fijn en is de spanning minder aanwezig.



Dat betekent dat je - door ervaring nota bene! - weet dat de spanning/stress een trigger is voor de pijn in je polsen. Je hoeft je dus al geen zorgen te maken dat er iets ergs aan de hand is en je weet dat, zo gauw je tot rust komt, de spanning in je polsen ook minder wordt en de pijn verdwijnt.



Probeer je eens bewust te zijn hoe druk je je maakt over de pijn. Ook (juist?) in periodes dat je mentaal 'een puinhoop' bent.



Het zou zomaar kunnen dat in periodes dat je gestresst bent niet de stress alleen de pijn veroorzaakt, maar daarnaast ook de angst over ; 'o nee he, niet ook nog pijn in mijn polsen'. Probeer naar de pijn toe te gaan, de pijn te voelen, te beschrijven (bijvoorbeeld: ik voel een snijdende/brandende/stekende pijn in mijn polsen).



Ik heb een training gedaan waarbij uitgelegd werd dat wanneer je "naar de pijn toe gaat, het toe laat en het begroet" het door je zenuwstelsel ineens als niet-bedreigend wordt ervaren en daardoor de stress afneemt, en daardoor de klachten afnemen.



Dit is wel Hogeschool biologie, dus niet te begrijpen door personen als Dubbeltje, maar wel door jou
Alle reacties Link kopieren
Dank Pink! Ik begrijp het inderdaad wel en door die ervaring met yoga en mindfulness zou ik toch moeten weten hoe het werkt met alle spanning. Maar dat het steeds weer terugkomt blijft me zo frustreren...



Ik focus er ook veel teveel op en dan wordt het angst voor de stress en de pijn. Dat begint al bij het opstaan: oh nu voel ik het even niet het gaat beter, oh toch wel, daar is het weer, om gek van te worden



Het daadwerkelijk toepassen van wat je eigenlijk wel weet, accepteren van de pijn, blijft steeds een uitdaging. Goed idee om naar de pijn toe te gaan en te beschrijven, ga ik zeker proberen.
Alle reacties Link kopieren
quote:starshine31 schreef op 02 september 2014 @ 21:29:

Ik focus er ook veel teveel op en dan wordt het angst voor de stress en de pijn. Dat begint al bij het opstaan: oh nu voel ik het even niet het gaat beter, oh toch wel, daar is het weer, om gek van te worden



Dat ken ik, hoor. En ik moet er ook af en toe alert op blijven. Ik ben 'gezegend' met een overactief zenuwstelsel dankzij een ptss.

Maar dit blijven trainen is de moeite waard. En soms verdwijnen klachten om nooit meer terug te keren, dan ben je uit de cirkel. Zo ben ik van een aantal chronische klachten afgeraakt.



Je zou je er ook niet bewust van moeten zijn als je het niet voelt, omdat dat maakt dat je er toch weer mee bezig bent, en onderbewust denkt: het zal toch niet straks weer... (et voilà, dan is het er weer).

Dus probeer er ook niet al te enthousiast over de zijn als de pijn even weg is (ja, ik weet dat dat moeilijk is, maar het is ook te trainen: het is namelijk normaal als de pijn er niet is, niet geweldig of zo, want daarmee trigger je de stress over de klachten weer. En de stress levert weer klachten op).
Alle reacties Link kopieren
quote:pink11 schreef op 02 september 2014 @ 20:19:





Ik heb al meer (te veel) berichten van je gelezen en je hebt gelijk: zalig zijn de armen van geest.

Jouw "rijke" geest maakt van jou een aanstelster.

Wees er gezegend mee.
Alle reacties Link kopieren
quote:pink11 schreef op 02 september 2014 @ 20:19:

Goh, @Dubbeltje, dan heb je of niet opgelet tijdens biologieles, of je hebt alleen maar middelbare school gehad. Anders had je geweten dat overactiviteit in het sympathisch zenuwstelsel (dat actief wordt bij stress) ten koste gaat van activiteit in het parasympatisch zenuwstelsel (immuunsysteem, spijsvertering etc).
quote:dubbeltje4 schreef op 03 september 2014 @ 01:59:

[...]





Ik geloof dat wel. Een poosje geleden heb ik twee weken lang heel erg stress gehad, meteen de dag dat ik 'stressvrij' was en het was afgelopen, stortte ik letterlijk in. Nog nooit meegemaakt, ik ben nooit ziek ofzo. Maar ik kreeg vreemde pijn in mijn lichaam, was misselijk, werd uiteindelijk verkouden en heb 2 dagen in bed gelegen uit pure ellende. Ik kon niet eten en ik ben een vreetzak eerste klas. Na 3 dagen was ik weer normaal, dat dan weer wel. Maar ik ben geen aansteller



Dus ik geloof dat wel.
Alle reacties Link kopieren
Zal gewoon toeval zijn geweest rdvv.



Jij koppelt die griep aan de stress die je daarvoor had. Een virusje kan je altijd te pakken nemen op elk willekeurig tijdstip.
Alle reacties Link kopieren
quote:dubbeltje4 schreef op 03 september 2014 @ 01:59:

[...]



Grappig dat je met deze rofl smiley zelf bevestigt dat je deze informatie heb gemist tijdens je studie, en/of niet verder bent gekomen dan de lagere school.
Alle reacties Link kopieren
quote:pink11 schreef op 03 september 2014 @ 09:39:

[...]



Grappig dat je met deze rofl smiley zelf bevestigt dat je deze informatie heb gemist tijdens je studie, en/of niet verder bent gekomen dan de lagere school.

Ach meisje toch, je bent gewoon zielig.

Ik heb oprecht medelijden met je hoor!
Alle reacties Link kopieren
quote:pink11 schreef op 02 september 2014 @ 20:38:

[...]





Ik heb een training gedaan waarbij uitgelegd werd dat wanneer je "naar de pijn toe gaat, het toe laat en het begroet" het door je zenuwstelsel ineens als niet-bedreigend wordt ervaren en daardoor de stress afneemt, en daardoor de klachten afnemen.



Dit is wel Hogeschool biologie, dus niet te begrijpen door personen als Dubbeltje, maar wel door jou











Ik lees het nu pas!!



Zweefteverij hogeschool biologie noemen: dat is pas dom!
Alle reacties Link kopieren
quote:dubbeltje4 schreef op 03 september 2014 @ 16:29:

[...]



Ach meisje toch, je bent gewoon zielig.

Ik heb oprecht medelijden met je hoor!

Wat een zwaktebod.



Als je beseft dat je de discussie niet kunt winnen en domweg een rofl smiley neer plempen je ook niet helpt, kun je het altijd nog proberen met de "ach, je bent gewoon zielig" troef.

Je hoeft geen medelijden met mij te hebben hoor, heb dat maar liever met jezelf



Als je toch niets inhoudelijks te melden hebt, ga je vanaf nu bij mij onder de negeerknop. Ik vind het namelijk nogal lullig voor TO dat er zo offtopic wordt gegaan.
Alle reacties Link kopieren
Jij dacht dat wij een discussie hadden?



Het wordt steeds erger met je joh.

Ik heb heel veel medelijden met je, echt!



Zet mij maar onder de negeer hoor als je je daardoor beter voelt.

Sterkte met alles!
Alle reacties Link kopieren
@Pink ik heb veel aan je uitleg gehad! Nogmaals dank. Ging vandaag niet zo dus ben uiteindelijk gezwicht voor een kalmeringstablet. Daardoor wel een redelijke dag gehad verder. Iets meer rust in mijn hoofd en weer wat kunnen doen zoals stofzuigen en hardlopen. Hopelijk geeft die rust weer wat moed om er zelf mee aan de slag te gaan morgen. Accepteren dat het soms even teveel is, is denk ik ook een stap aangezien er privé gewoon heel veel stress is geweest afgelopen week.



@Dubbeltje: stress en emotionele spanning kunnen rare dingen met je doen. Ik ben blij voor je dat je hier zelf geen ervaring mee hebt. Helaas ervaar ik hier nu wel problemen mee. Depressie, angst en spanning daar had ik me tot een jaar geleden ook nooit in in kunnen leven. Nu ik het zelf meemaak opent het een hele wereld die ik moet leren kennen. Voordeel is wel dat je een ruimere blik krijgt, je leert er veel van over jezelf en mijn inlevingsvermogen is enorm gegroeid.
Alle reacties Link kopieren
Zijn het je aders? Dat heb ik vaak
Alle reacties Link kopieren
quote:starshine31 schreef op 03 september 2014 @ 19:56:

@Pink ik heb veel aan je uitleg gehad! Nogmaals dank. Ging vandaag niet zo dus ben uiteindelijk gezwicht voor een kalmeringstablet. Daardoor wel een redelijke dag gehad verder. Iets meer rust in mijn hoofd en weer wat kunnen doen zoals stofzuigen en hardlopen. Hopelijk geeft die rust weer wat moed om er zelf mee aan de slag te gaan morgen. Accepteren dat het soms even teveel is, is denk ik ook een stap aangezien er privé gewoon heel veel stress is geweest afgelopen week.



@Dubbeltje: stress en emotionele spanning kunnen rare dingen met je doen. Ik ben blij voor je dat je hier zelf geen ervaring mee hebt. Helaas ervaar ik hier nu wel problemen mee. Depressie, angst en spanning daar had ik me tot een jaar geleden ook nooit in in kunnen leven. Nu ik het zelf meemaak opent het een hele wereld die ik moet leren kennen. Voordeel is wel dat je een ruimere blik krijgt, je leert er veel van over jezelf en mijn inlevingsvermogen is enorm gegroeid.

Ik heb heus wel eens last gehad van stress en spanningen (wie niet?), maar, anders dan jij, kreeg ik daar geen pijnklachten van.



Fijn dat alle ellende je after all toch zoveel schijnt op te leveren.
Alle reacties Link kopieren
Dubbeltje, je zet jezelf voor gek..



Nooit gehoord van mensen wiens nek /rug vast zit door stress?
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
Alle reacties Link kopieren
Overigens zou ik TO eerst eens langs de huisarts laten gaan..
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
Alle reacties Link kopieren
quote:Sense-1970 schreef op 03 september 2014 @ 20:12:

Dubbeltje, je zet jezelf voor gek..



Nooit gehoord van mensen wiens nek /rug vast zit door stress?Stress is een oorzaak die mensen voor hun pijnklachten kunnen geven. Ga naar een dokter als je pijn hebt en niet zelf allerlei verklaringen zoeken.
Alle reacties Link kopieren
quote:dubbeltje4 schreef op 03 september 2014 @ 20:06:

[...]



Ik heb heus wel eens last gehad van stress en spanningen (wie niet?), maar, anders dan jij, kreeg ik daar geen pijnklachten van.



Fijn dat alle ellende je after all toch zoveel schijnt op te leveren.



Fijn dat jij er geen pijnklachten bij hebt gehad. Dat had ik voorheen ook nooit maar nu is er teveel gebeurd waardoor de (emotionele) spanning dus enorm is gestegen in korte periode. Dat uit zich dus ook lichamelijk en in rustigere periodes gaat het weer iets beter.



Ellende is niet altijd te voorkomen en ik kan er een beetje betekenis aangeven door ervan te leren. Iedereen zou denk ik liever geen ellende hebben, maar dat hoort nu eenmaal bij het leven.



Ik heb contact met huisarts en psycholoog en het lijkt dus voornamelijk met spanning te maken te hebben. Je kunt bijvoorbeeld ook hoofdpijn krijgen van veel stress of spanning.



Mocht iemand nog tips hebben dan graag! Heb nu ook een stressballetje zodat ik minder op de pijn focus en hopelijk beter kan accepteren dat het er nu even bij hoort.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven