Psyche
alle pijlers
flashbacks na een scheiding
zaterdag 9 augustus 2014 18:34
Een maand of zeven geleden ben ik vrij plotsklaps gescheiden. Een maand lang wilde mijn ex nadenken, nadat ik er achter kwam dat hij stiekem contact had met de vrouw met wie hij nu een relatie heeft. Na deze maand van nadenken - en verder een heel harmonieuze relatie van bijna twaalf jaar - was ik ineens alleen.
De afgelopen maanden stond ik volkomen in de survivalstand. Omdat het zo snel ging, denk ik, heb ik niet echt gerouwd. Mijn ex ging 'gewoon' weg bij onze dochter en mij en omdat het zo makkelijk leek te gaan, voor hem, durfde ik mijn enorme verdriet om dit verlies niet echt toe te laten. Ik duwde herinneringen snel weg, genoeg andere rottigheid om mee te dealen.
En nu, na zeven maanden, terwijl de ergste pijn nu wel weg zou moeten zijn, word ik echt gekweld door flashbacks van mijn huwelijk. Random herinneringen lijken het. Doorlopende beelden van twaalf jaar erg gelukkig zijn. Er zit geen enkele logica in, het is een caleidoscoop van plaatjes, filmpjes, woorden, momenten....
Zijn er mensen die dit herkennen? Dat je iemand zo verschrikkelijk mist door de beelden die je de hele dag door je onderbewuste gepresenteerd krijgt?
Ik wil mijn ex niet terug, ik heb vrede met het scheiden op zich maar word helemaal dol van de ongewenste trip down memory lane die ik continu maak.
Gisteren was het zo erg dat ik hem bijna belde. Om zijn stem even te horen, terwijl ik zelfs nooit gevraagd heb of hij het nog eens met me wilde proberen toen hij de scheiding aankondigde. Na meer dan een half jaar zou de ergste pijn toch weg moeten zijn zou je zeggen.
Vanzelfsprekend ben ik niet de enige die dit ervaart. Neem ik aan.
Hoe lang duurde dit bij jou?
Wat deed je er mee of misschien tegen?
Ik word er soms bijna fysiek onpasselijk van, kennen jullie dat?
De afgelopen maanden stond ik volkomen in de survivalstand. Omdat het zo snel ging, denk ik, heb ik niet echt gerouwd. Mijn ex ging 'gewoon' weg bij onze dochter en mij en omdat het zo makkelijk leek te gaan, voor hem, durfde ik mijn enorme verdriet om dit verlies niet echt toe te laten. Ik duwde herinneringen snel weg, genoeg andere rottigheid om mee te dealen.
En nu, na zeven maanden, terwijl de ergste pijn nu wel weg zou moeten zijn, word ik echt gekweld door flashbacks van mijn huwelijk. Random herinneringen lijken het. Doorlopende beelden van twaalf jaar erg gelukkig zijn. Er zit geen enkele logica in, het is een caleidoscoop van plaatjes, filmpjes, woorden, momenten....
Zijn er mensen die dit herkennen? Dat je iemand zo verschrikkelijk mist door de beelden die je de hele dag door je onderbewuste gepresenteerd krijgt?
Ik wil mijn ex niet terug, ik heb vrede met het scheiden op zich maar word helemaal dol van de ongewenste trip down memory lane die ik continu maak.
Gisteren was het zo erg dat ik hem bijna belde. Om zijn stem even te horen, terwijl ik zelfs nooit gevraagd heb of hij het nog eens met me wilde proberen toen hij de scheiding aankondigde. Na meer dan een half jaar zou de ergste pijn toch weg moeten zijn zou je zeggen.
Vanzelfsprekend ben ik niet de enige die dit ervaart. Neem ik aan.
Hoe lang duurde dit bij jou?
Wat deed je er mee of misschien tegen?
Ik word er soms bijna fysiek onpasselijk van, kennen jullie dat?
zondag 14 september 2014 13:31
Lieverds,
Dank jullie wel weer voor de lieve woorden.
Ik denk dat ik even een code bedenk voor 'dank jullie wel' en 'bedankt' etc. want ik blijf jullie bedanken.
Dat wil ik ook want ik kan niet vaak genoeg zeggen hóe blij ik ben met jullie in dit topic.
Als je zo diep zit soms, als ik nu, dan is het ontzettend fijn om te kunnen delen.
Een vriendin van me noemt steun zoals ik die hier krijg 'virtuele bordjes brinta' (voor hen die mijn colums lezen, deze term is jullie dan al wel bekend).
Deze betekent 'bedankt lieverds, voor alles'.
Dank jullie wel weer voor de lieve woorden.
Ik denk dat ik even een code bedenk voor 'dank jullie wel' en 'bedankt' etc. want ik blijf jullie bedanken.
Dat wil ik ook want ik kan niet vaak genoeg zeggen hóe blij ik ben met jullie in dit topic.
Als je zo diep zit soms, als ik nu, dan is het ontzettend fijn om te kunnen delen.
Een vriendin van me noemt steun zoals ik die hier krijg 'virtuele bordjes brinta' (voor hen die mijn colums lezen, deze term is jullie dan al wel bekend).
Deze betekent 'bedankt lieverds, voor alles'.
zondag 14 september 2014 13:37
Wat moet dat naar zijn dat iemand die je volledig vertrouwt uiteindelijk zo onbetrouwbaar blijkt te zijn. En dan zit je ook nog eens ver van je vrienden vandaan op het Drentse platteland. Ik kan me zo goed voorstellen dat je je letterlijk en figuurlijk verlaten voelt. Maar Leo, jij bent zo´n mooi en warm mens, het komt echt wel goed uiteindelijk al voelt dat nu niet zo.
zondag 14 september 2014 14:05
zondag 14 september 2014 14:41
quote:Eleonora schreef op 14 september 2014 @ 11:12:
Toen dacht ik, het is ook eigenlijk zo. Ik ben niet geschikt voor woede en boosheid of dat soort dingen.
Terug naar de liefde moet ik. Weg met de boosheid en kille woede, terug naar warmte.
Daar ga ik aan werken.
Ik heb niks aan negativiteit, dat werkt niet voor mij.
Vredigheid en harmonie, met mezelf in eerste instantie, dat wil ik.
Dus niet meer negatief doen over mezelf, waartoe ik nogal de neiging heb, maar weer vrienden zijn met mij.
Volgens mij ga ik dat kunnen.
Als er iemand is die dat kan ben jij het wel
Toen dacht ik, het is ook eigenlijk zo. Ik ben niet geschikt voor woede en boosheid of dat soort dingen.
Terug naar de liefde moet ik. Weg met de boosheid en kille woede, terug naar warmte.
Daar ga ik aan werken.
Ik heb niks aan negativiteit, dat werkt niet voor mij.
Vredigheid en harmonie, met mezelf in eerste instantie, dat wil ik.
Dus niet meer negatief doen over mezelf, waartoe ik nogal de neiging heb, maar weer vrienden zijn met mij.
Volgens mij ga ik dat kunnen.
Als er iemand is die dat kan ben jij het wel
zondag 14 september 2014 14:43
quote:Eleonora schreef op zondag 14 september 2014 13:31 Lieverds,
Dank jullie wel weer voor de lieve woorden.
Ik denk dat ik even een code bedenk voor 'dank jullie wel' en 'bedankt' etc. want ik blijf jullie bedanken.
Dat wil ik ook want ik kan niet vaak genoeg zeggen hóe blij ik ben met jullie in dit topic.
Als je zo diep zit soms, als ik nu, dan is het ontzettend fijn om te kunnen delen.
Een vriendin van me noemt steun zoals ik die hier krijg 'virtuele bordjes brinta' (voor hen die mijn colums lezen, deze term is jullie dan al wel bekend).
Deze betekent 'bedankt lieverds, voor alles'. Ik heb je columns een korte periode gelezen en genoot ervan maar kan de link niet meer vinden. Wil je die nog eens hier neer zetten? Of me dmv een pb-tje toesturen?
Dank jullie wel weer voor de lieve woorden.
Ik denk dat ik even een code bedenk voor 'dank jullie wel' en 'bedankt' etc. want ik blijf jullie bedanken.
Dat wil ik ook want ik kan niet vaak genoeg zeggen hóe blij ik ben met jullie in dit topic.
Als je zo diep zit soms, als ik nu, dan is het ontzettend fijn om te kunnen delen.
Een vriendin van me noemt steun zoals ik die hier krijg 'virtuele bordjes brinta' (voor hen die mijn colums lezen, deze term is jullie dan al wel bekend).
Deze betekent 'bedankt lieverds, voor alles'. Ik heb je columns een korte periode gelezen en genoot ervan maar kan de link niet meer vinden. Wil je die nog eens hier neer zetten? Of me dmv een pb-tje toesturen?
maandag 15 september 2014 09:07
Goedemorgen fijne vrouwen,
Maandag.....
En het gaat wel ok.
Wat vrijdag gebeurde heeft me wel een boost gegeven geloof ik.
Ik had de waarheid nodig.
Lang dacht ik dat ik zonder kon, dat ik het niet precies hoefde te weten maar toch wel.
Ik merk dat ik opgelucht ben.
Ergens.
De bevestiging van wat ik altijd al wist, gevoeld en gezien heb, het was nodig dat bevestigd te krijgen. Van mijn ex zelf.
En nu weet ik alles.
Op dit moment voel ik dat ik nu door kan, verder kan.
Geen idee of dat zo blijft maar nu voelt dat zo.
De man wil ik niet meer. Niet als partner.
Als vader van mijn dochter wel en dat is een andere verhouding, waar ik aan zal wennen. Wat mij betreft op een harmonieuze manier.
Ik voel me nu sterker.
Geen idee waarom maar het is zo.
Nu.
Maandag.....
En het gaat wel ok.
Wat vrijdag gebeurde heeft me wel een boost gegeven geloof ik.
Ik had de waarheid nodig.
Lang dacht ik dat ik zonder kon, dat ik het niet precies hoefde te weten maar toch wel.
Ik merk dat ik opgelucht ben.
Ergens.
De bevestiging van wat ik altijd al wist, gevoeld en gezien heb, het was nodig dat bevestigd te krijgen. Van mijn ex zelf.
En nu weet ik alles.
Op dit moment voel ik dat ik nu door kan, verder kan.
Geen idee of dat zo blijft maar nu voelt dat zo.
De man wil ik niet meer. Niet als partner.
Als vader van mijn dochter wel en dat is een andere verhouding, waar ik aan zal wennen. Wat mij betreft op een harmonieuze manier.
Ik voel me nu sterker.
Geen idee waarom maar het is zo.
Nu.
maandag 15 september 2014 09:18
Fijn om te lezen Leo! Ik hoop dat het zo blijft voor je. Dat je die toestand achter je kan laten en op weg kan naar een prachtige, zonnige toekomst, gevuld met dochter en héél veel vrienden!
Your life could depend on this. Don't blink. Don't even blink. Blink and you're dead. They are fast. Faster than you can believe. Don't turn your back, don't look away, and don't blink! Good luck. - The Doctor
maandag 15 september 2014 09:32
Fijn Leo, elk goed moment is er weer één . Als het zo gaat als bij mij, ooit, zullen die goede momenten steeds talrijker en langduriger worden, en ineens zul je tot de ontdekking komen dat je toch eigenlijk best wel weer een heel leuk leven hebt. En het leest alsof je dit weekend een hele grote stap in die richting hebt gezet, hoera voor jou!
maandag 15 september 2014 12:55
Hoi lieve Leo,
Hoewel ik hier al een aantal jaar meelees en schrijf, verwacht ik niet dat je mij kent, maar ik jou wel en ik lees je graag. Je hebt immer wijze woorden en blijft altijd respectvol. Wat fijn om te zien dat je dat nu ook op jezelf toepast.
Helaas heb ik ook ervaring met bedrogen worden, waarbij ik ook veel te lang mijn intuïtie negeerde. Totdat er een kind werd geboren bij een andere vrouw, dat kon ik niet negeren, en toen was ik er, na 100 keer mijn grenzen verleggen, eindelijk klaar mee.
En ondanks zijn vreemdgaan heb ik nog jaren gedacht dat hij mijn ware was. Maar wat is het fijn om nu in te zien dat hij dat niet was. En dat ik nu heel gelukkig ben met mijn man en onze net geboren baby.
Ik hoop voor jou dat, wanneer je daar aan toe bent, je ook weer liefde zult kennen, en dat je niet je hart afsluit voor anderen. Maar ik verwacht van niet, want daar ben je veel te wijs voor.
Een dikke sterkte en positiviteit toegewenst!
Hoewel ik hier al een aantal jaar meelees en schrijf, verwacht ik niet dat je mij kent, maar ik jou wel en ik lees je graag. Je hebt immer wijze woorden en blijft altijd respectvol. Wat fijn om te zien dat je dat nu ook op jezelf toepast.
Helaas heb ik ook ervaring met bedrogen worden, waarbij ik ook veel te lang mijn intuïtie negeerde. Totdat er een kind werd geboren bij een andere vrouw, dat kon ik niet negeren, en toen was ik er, na 100 keer mijn grenzen verleggen, eindelijk klaar mee.
En ondanks zijn vreemdgaan heb ik nog jaren gedacht dat hij mijn ware was. Maar wat is het fijn om nu in te zien dat hij dat niet was. En dat ik nu heel gelukkig ben met mijn man en onze net geboren baby.
Ik hoop voor jou dat, wanneer je daar aan toe bent, je ook weer liefde zult kennen, en dat je niet je hart afsluit voor anderen. Maar ik verwacht van niet, want daar ben je veel te wijs voor.
Een dikke sterkte en positiviteit toegewenst!
maandag 15 september 2014 13:35
Lieve Eleonora,
Wat klinkt dit goed! En dat met Beowulf op je borst..
Ik weet niet hoe ze het in Drenthe noemen, maar het klinkt niet als twee stappen vooruit, eerder als fierljeppen over een rivier. (in dat geval krijg je bij een stapje terug slechts frisse voeten)
Wat klinkt dit goed! En dat met Beowulf op je borst..
Ik weet niet hoe ze het in Drenthe noemen, maar het klinkt niet als twee stappen vooruit, eerder als fierljeppen over een rivier. (in dat geval krijg je bij een stapje terug slechts frisse voeten)
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 15 september 2014 22:05
quote:Eleonora schreef op 14 september 2014 @ 11:12:
Terug naar de liefde moet ik. Weg met de boosheid en kille woede, terug naar warmte.
Daar ga ik aan werken.
Ik heb niks aan negativiteit, dat werkt niet voor mij.
Vredigheid en harmonie, met mezelf in eerste instantie, dat wil ik.
Dus niet meer negatief doen over mezelf, waartoe ik nogal de neiging heb, maar weer vrienden zijn met mij.
Volgens mij ga ik dat kunnen.
Dat klinkt als een strak plan, Leo. Positiviteit moet je uit jezelf en je dochter halen, uit de lieve berichtjes van de vivavrouwen en vooral uit de mensen irl. die het goed met je menen. Mensen die je slecht behandelen kosten alleen maar energie, die moet je niet aan hen verspillen.
Terug naar de liefde moet ik. Weg met de boosheid en kille woede, terug naar warmte.
Daar ga ik aan werken.
Ik heb niks aan negativiteit, dat werkt niet voor mij.
Vredigheid en harmonie, met mezelf in eerste instantie, dat wil ik.
Dus niet meer negatief doen over mezelf, waartoe ik nogal de neiging heb, maar weer vrienden zijn met mij.
Volgens mij ga ik dat kunnen.
Dat klinkt als een strak plan, Leo. Positiviteit moet je uit jezelf en je dochter halen, uit de lieve berichtjes van de vivavrouwen en vooral uit de mensen irl. die het goed met je menen. Mensen die je slecht behandelen kosten alleen maar energie, die moet je niet aan hen verspillen.
maandag 15 september 2014 23:56
quote:Eleonora schreef op 15 september 2014 @ 09:07:
En nu weet ik alles.
Op dit moment voel ik dat ik nu door kan, verder kan.
Geen idee of dat zo blijft maar nu voelt dat zo.
De man wil ik niet meer. Niet als partner.
Als vader van mijn dochter wel en dat is een andere verhouding, waar ik aan zal wennen. Wat mij betreft op een harmonieuze manier.
Ik voel me nu sterker.
Geen idee waarom maar het is zo.
Nu.
Vind het zo bijzonder om te zien hoe er opeens een soort rust over je komt. Ik lees best al lang mee en je radeloosheid was zo voelbaar, dat spatte echt van het scherm. En nu lijk je eindelijk weer adem te kunnen halen.
Ik hoop dat er een mooie pilot uit je vingers vloeit, met jezelf in de hoofdrol (of ben je daar te bescheiden voor?).
En nu weet ik alles.
Op dit moment voel ik dat ik nu door kan, verder kan.
Geen idee of dat zo blijft maar nu voelt dat zo.
De man wil ik niet meer. Niet als partner.
Als vader van mijn dochter wel en dat is een andere verhouding, waar ik aan zal wennen. Wat mij betreft op een harmonieuze manier.
Ik voel me nu sterker.
Geen idee waarom maar het is zo.
Nu.
Vind het zo bijzonder om te zien hoe er opeens een soort rust over je komt. Ik lees best al lang mee en je radeloosheid was zo voelbaar, dat spatte echt van het scherm. En nu lijk je eindelijk weer adem te kunnen halen.
Ik hoop dat er een mooie pilot uit je vingers vloeit, met jezelf in de hoofdrol (of ben je daar te bescheiden voor?).
dinsdag 16 september 2014 02:26
Ja, rust.....
Inderdaad, dat is zo. Ik ben rustiger, berustender.
Er is een beeldschoon gezin naar de haaien. Daar kon ik mijn geest werkelijk niet omheen krijgen, omdat het zo onvoorstelbaar was.
Nu ik alles weet en dus ook snap (niet begrijp maar snap) ben ik kalmer.
Geen leugens meer, dit is het en ik moet het er mee doen.
Ik mis mijn ex.
De man die hij voor mij was.
Maar die man is er niet meer.
Deze man, de man die hij in de afgelopen maanden geworden is, hoef ik niet. Absoluut niet zelfs.
Nu kan ik vooruit.
Ik kan nu rouwen om mijn vriendje, de man waarmee ik het gemeentehuis in en uit huppelde van geluk. Wiens naam ik toevoegde aan de mijne en met wie ik een kind kreeg, terwijl ik geen kinderwens had maar wiens kind ik met vreugde droeg en kreeg. Het kind wat ik nu voor het grootste deel alleen opvoed, voor ons beiden.
En dat doe ik nog steeds met liefde.
Vanwege dat kind natuurlijk maar ook omdat ik zó veel van haar vader hield.
Er zullen nog veel dingen gebeuren die me op de proef gaan stellen, dat ben ik me erg bewust.
Op dit moment is er echter rust in mijn hoofd.
Ik hoop dat dat even mag duren.
En meiden.....
Inderdaad, dat is zo. Ik ben rustiger, berustender.
Er is een beeldschoon gezin naar de haaien. Daar kon ik mijn geest werkelijk niet omheen krijgen, omdat het zo onvoorstelbaar was.
Nu ik alles weet en dus ook snap (niet begrijp maar snap) ben ik kalmer.
Geen leugens meer, dit is het en ik moet het er mee doen.
Ik mis mijn ex.
De man die hij voor mij was.
Maar die man is er niet meer.
Deze man, de man die hij in de afgelopen maanden geworden is, hoef ik niet. Absoluut niet zelfs.
Nu kan ik vooruit.
Ik kan nu rouwen om mijn vriendje, de man waarmee ik het gemeentehuis in en uit huppelde van geluk. Wiens naam ik toevoegde aan de mijne en met wie ik een kind kreeg, terwijl ik geen kinderwens had maar wiens kind ik met vreugde droeg en kreeg. Het kind wat ik nu voor het grootste deel alleen opvoed, voor ons beiden.
En dat doe ik nog steeds met liefde.
Vanwege dat kind natuurlijk maar ook omdat ik zó veel van haar vader hield.
Er zullen nog veel dingen gebeuren die me op de proef gaan stellen, dat ben ik me erg bewust.
Op dit moment is er echter rust in mijn hoofd.
Ik hoop dat dat even mag duren.
En meiden.....
