Pffff weet het even niet meer met mijn kids...

15-09-2014 10:01 63 berichten
Alle reacties Link kopieren
Dag allemaal,



Ik ben nieuw hier. En wil graag mijn verhaal kwijt en wat advies van jullie..



Ik ben getrouwd en heb twee kinderen, een dochter van 4 en een zoon van 4 maanden.

En het probleem is dat ik het opvoeden zwaar vind, heel zwaar.



Mijn dochter is mij en mijn man enorm aan het uitproberen. Ze haalt het bloed onder onze nagels vandaan en lijkt soms wel onhandelbaar. Als ze iets niet mag dan schreeuwt ze de hele boel bij elkaar (maar toegeven doen we niet!), we denken dan echt weleens dat de duivel in haar zit Zo tekeer gaat ze! Ik kan dan ook ontzettend boos worden op haar, begin ook vaak te schreeuwen tegen haar. We weten namelijk niet echt meer wat helpt, rustig blijven, negeren, boos worden, niks helpt. Ook als ze ergens is waar ze het naar haar zin heeft en het tijd is om naar huis te gaan zet ze het altijd op een blèren. Maakt niet uit wat voor afspraken we met haar maken ze blijft het doen. Of als iemand bij ons op visite is en weer gaat dan wordt ze ook weer helemaal wild. Het is dus echt niet leuk meer om naar mensen toe te gaan of te ontvangen. Omdat je weet hoe ze gaat reageren bij het afscheid.



En dan mijn zoontje, nog maar vier maanden. Er is nog geen enkel ritme met hem. Ik geef flesvoeding. Hier zitten we al heel erg lang mee te klooien! Dachten eerst aan koemelkallergie, dus overgestapt op Nutramigen. Provocatie test gedaan, maar zagen geen verschil. Dus weer naar standaard voeding gegaan. Uiteindelijk weer naar Nutramigen gegaan omdat hij toch weer onrustig werd aan de fles en erna. (Allemaal in overleg met consultatiebureau). Maar hij blijft onrustig drinken, drinkt zijn flessen niet leeg (per keer maar 100-135 ml). En is 's nachts veel wakker. Hij heeft het nooit naar z'n zin als we ergens op visite of verjaardag zijn. Steeds huilen huilen huilen. Waardoor we genoodzaakt zijn om weer vroeg te vertrekken. Zodra we ergens binnenkomen begint hij eigenlijk al.



Ik weet op het moment echt even niet wat ik met mijn kids aan moet. De relatie met mijn man wordt er ook niet echt beter op. Lopen op onze tenen. Gisteren nog flinke ruzie gehad (kinderen waren hier niet bij).



Zoals het nu gaat gaat het niet langer. Ik ben ook ontzettend moe en energieloos en heb daarom ook weinig zin om dingen te ondernemen.



Het is eigenlijk nog maar een beknopte beschrijving van de situatie, maar anders wordt het wel een heel lang verhaal......



Heeft iemand een goed advies?
Die rust en regelmaat kan heel goed werken, iets wat je als volwassene even snel tussen door doet, kan voor een klein kind al verwarrend zijn, is mijn ervaring.



Vaak neem ik zoon ook huilend mee van een vriendje, of hij begint te huilen als het vriendje bij ons wordt opgehaald.

Hij zit midden in zijn spel, midden in zijn beleving en dan wordt het abrupt afgebroken. In zijn ogen onbegrijpelijk

Uitleggen helpt en ruim van tevoren aangeven ook, maarrr: ik kan dat makkelijk opbrengen, want ik heb geen gebroken nachten vanwege een klein broertje.



Gebroken nachten kunnen echt killing zijn en doen een aanslag op je humeur en dat merken de kinderen weer etc. Voor je het weet zit je in een vicieuze cirkel.



Probeer uit je hoofd te zetten, dat het een teken van zwakte van je is en dat alle andere ouders het fluitend doen, haal jezelf niet naar beneden, nergens voor nodig.
Alle reacties Link kopieren
Keet, dat kronkelen en moeilijke ontlasting had onze zoon ook. Hij doet het nu heel goed op omneo van nutrilon.

Wat betreft het huilen: kan het ook honger zijn?

Wij voeden ook een beetje op verzoek. Hierdoor gooien we helaas wel vaak wat weg. Maar soms eet hij 165 ml en laat 3 uur tussen de voeding en soms wil hij om de 1,5 uur 100 ml.



Succes en een knuffel. Het is gewoon erg zwaar!
Alle reacties Link kopieren
Ik kan alleen maar zeggen dat je er minder krampachtig mee moet omgaan. Als je voortdurend gespannen bent breng je dat over op je kinderen.
verba volant, scripta manent.
Alle reacties Link kopieren
Je noemt je dochter lief als ze rustig is.



Kinderen hebben het meeste liefde nodig wanneer ze dit niet verdienen. Denk daar eens over na en plan wat 1 op 1 tijd met haar in.
en Pyrrha verbrak als eerste de stilte met haar stem en weigerde aan het bevel van de godin te gehoorzamen.
Alle reacties Link kopieren
Aankondigen doen we al bibi. Dat werkt dus niet bij haar.

En welke keuze heeft ze dan als ze mee naar huis moet?
Alle reacties Link kopieren
Ik voed ook wel op verzoek, merk wel aan hem wanneer hij echt honger begint te krijgen. Maar ik gooi daardoor ook veel weg, de voeding die ik heb is 36 euro per 800 Gr. En het wordt nog niet vergoed, dus dat is ook nog eens een dure business!
Alle reacties Link kopieren
quote:hannaeva schreef op 15 september 2014 @ 10:49:

En wat is toch altijd dat advies van dat logeren? Veel mensen (zoals ik) hebben helemaal geen logeeradressen! En het is ook geen structurele oplossing.



Bijtanken.

Daar is logeren voor bedoeld.



TO loopt op haar tandvlees, is moe en zit hierdoor steeds dieper in een negatieve spiraal.



TO, kan je man een paar dagen vrijnemen en voor de kinderen zorgen ?

Jij kunt dan bijslapen in een Bed&Breakfast of hotelletje, ergens op de hei.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
Alle reacties Link kopieren
keet80, Nutramigen is enorm dure voeding. Ik zou dat niet geven en zelf gaan betalen als je geen serieuze indicatie hebt dat jouw zoon koemelkallergie heeft. Onze dochter heeft heftige kma en zit dientengevolge al twee jaar aan de Neocate (dat is nog een stap verder dan Nutramigen). Hiervoor hebben we een machtiging van de kinderarts, anders waren we al al lang failliet gegaan (bij wijze van spreken). Ik snap dat je het zonde vindt om iedere keer een sloot Nutramigen door de gootsteen te spoelen, maar ik zou dergelijke dus voeding ook niet 'zomaar' geven. Als jij echt denkt dat er niet goed zit, vraag dan een verwijzing naar een kinderarts. Die kan een dubbelblinde provocatietest doen en dan weet je zeker of er sprake is van kma.



Moeizame ontlasting kan natuurlijk zorgen voor ongemak, krampjes o.i.d. Je zou kunnen proberen hem een beetje lactulose te geven om het makkelijker te laten gaan. Houd er wel rekening mee dat dit in het begin krampen kan geven. En wederom: niet aan beginnen als hij niet echt aanzienlijke ontlastingsproblemen heeft. Poepen is voor veel babies sowieso een hele onderneming en vaak reguleren de darmen zich na verloop van tijd vanzelf en gaat het dan minder moeilijk.



Onze zoon vindt afscheid nemen ook moeilijk, vooral als hij het ergens leuk had, of hij was nog volop bezig. Veel uitleggen waarom hij weg moet, zeggen dat er wel een volgende keer komt, of er een grapje van maken (wie kan het eerst bij de auto zijn, tikkertje spelen, dat soort dingen) willen dan weleens uitkomst bieden. En vooral: heel duidelijk aangeven wat er gaat gebeuren, zodat de dingen niet onverwachts rauw op zijn dak komen vallen.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
Alle reacties Link kopieren
quote:keet80 schreef op 16 september 2014 @ 00:21:

Ik voed ook wel op verzoek, merk wel aan hem wanneer hij echt honger begint te krijgen. Maar ik gooi daardoor ook veel weg, de voeding die ik heb is 36 euro per 800 Gr. En het wordt nog niet vergoed, dus dat is ook nog eens een dure business!



Als je niet zeker weet of het een kma is, dan zou ik niet zo'n dure voeding geven. Omneo is 14 euro per 800 gram. Dat is toch iets minder pijnlijk voor de portemonnaie als je iets weg moet gooien.



Jij zegt dat je goed merkt wanneer hij honger heeft. Wat zou volgens jou dan de reden kunnen zijn dat hij huilt? Hij is pas 4 maanden, de opties zijn dan niet zo groot. Vieze luier, boertje, krampjes, verborgen reflux, honger of iets lichamelijks. De eerste 5 kun je met voeding en houding oplossen. De laatste zou je kunnen laten onderzoeken door een osteopaat of een fysio. Mocht dat niet helpen, dan bv een kinderarts.



Mijn oudste zoon ging volledig over de flos toen zijn broertje geboren werd. Hij was toen 2. Hij heeft gekrijst, gekrijst, gekrijst. We werden er gek van! We hielden toen nog heel star vast aan de "pedagogische verantwoorde regels". Deze hebben we laten vieren en ineens ging het veel beter. Wat bleek? Hij wilde gewoon heel erg graag onze volledige aandacht en dat kreeg hij toen even niet meer. Omdat hij nog zo jong was, snapte hij er geen snars van. Vanaf toen hebben wij aan zijn behoeftes toegegeven: 's nachts kwam hij bij ons liggen bv. Na een paar maanden was dit helemaal over.



Laatst is onze jongste geboren en de middelste was 4 toen hij kwam. Wij dachten dat het nu wel goed zou gaan, omdat ze het allebei snapte. Veel over gepraat. Ook over wat de minder leuke dingen zijn van een baby (huilen, soms iets eerder weg). Ondanks dat wij het idee hadden dat ze het allebei snapt, werd de middelste toch opstandig. We zijn hem er toen heel erg bij gaan betrekken en hem laten merken dat hij al zo'n grote jongen was.



Het kan dus echt heel goed zijn dat jouw dochter, in haar ogen, nog echt een nieuwe plek moet krijgen. Verwoorden van dit gevoel is moeilijk. Het draagt dan natuurlijk niet bij dat haar broertje zoveel huilt. Dit zal de vicieuze cirkel zijn.
Alle reacties Link kopieren
Je schrijft ook dat er geen ritme is bij jouw zoontje. Wat bedoel je daar mee? Ritme hoeft namelijk niet te beteken dat alles op uur en tijd gaat. Ritme kan ook zijn dat je altijd dezelfde riedel doet.

Bij ons gaat het zo:

Voeden

Op schoot

In de box

Signalen van moeheid? Naar bed! Is hij niet moe, dan lekker in de draagdoek of wandelwagen. Tot aan de volgende voeding en dan begint het weer van voor af aan.



Soms duurt de complete riedel 4 uur (vaak als hij echt in zijn bedje gaat slapen) en soms duurt de riedel maar 1,5 uur (meestal als hij na de box in de wandelwagen gaat).



Ook hierin ben ik niet star.

Na de wandelwagen nog geen honger? Dan lekker in de box.

Heb ik hem in bed gelegd en blijkt hij toch niet moe? Dan haal ik hem er uit.



Wel heb ik geleerd om het de tijd te geven voordat hij slaapt. Een baby van 4 maanden mag best even huilen voordat hij slaapt.



Hoe slaapt jouw zoontje?
quote:keet80 schreef op 16 september 2014 @ 00:16:

Aankondigen doen we al bibi. Dat werkt dus niet bij haar.

En welke keuze heeft ze dan als ze mee naar huis moet?



Ik ben gastouder geweest en herken dit wel van verschillende kindjes. Brullen als ze weer met hun ouders mee moesten. En dan kon ik ook aankondigen wat ik wilde: als de grote wijzer daar staat komen papa of mama je halen; we gaan nu alvast een beetje opruimen, of wat ook. Vaak hielp dat niet. Van de ouders hoorde ik dan dat het meestal idd weer over was als ze in de auto zaten.



Zelf heb ik dit altijd geweten aan vermoeidheid. Het is toch vaak aan het einde van een lange dag, dat ze die omschakeling weer moeten maken. Als je naar jezelf kijkt: zelf heb je daar ook niet altijd zin in en zou je liever in de bank blijven hangen waar je hangt, in plaats van weer allemaal dingen te moeten gaan doen.

Een jong kind kan dit nog allemaal niet beredeneren en zet het simpelweg op een brullen. Het beste is denk ik om haar aan een zacht lijntje mee te nemen en er niet teveel aandacht aan te geven. Als ze nog wat ouder is, dan zal het vanzelf beter gaan.
Meivogel: goede post, dat is het inderdaad: vermoeidheid.



Als ik me in het kind verplaats, dan valt me op dat kinderen al heel flexibel zijn, maar dat we dat als volwassenen snel over het hoofd zien in 'de waan van de dag'.
Alle reacties Link kopieren
Mijn oudste was ook erg pittig. Ze had driftbuien waarbij ze soms kokhalsde, zo boos was ze. Dat is helemaal over gegaan gelukkig, hoewel ze nog steeds pittig is.

Ik zou met je man gaan zitten en kijken wat je de meeste stress oplevert en voor die situaties een plan maken



-baby kronkelt bij voeding: naar de huisarts en kijken wat er nog meer gedaan kan worden. Eventueel door laten verwijzen. Is hij onrustig bij elke fles? Mijn tweede was vaak onrustig aan de borst maar niet 's avonds en 's nachts. Ik voedde hem zoveel mogelijk in een donkere kamer en zorgde ervoor dat ik ook ontspannen was. Dat hielp. Maar als je verwacht dat het in de voeding zit, zou ik verder zoeken.

-drama bij het weggaan: beloof iets leuks in de auto/op de fiets zoals een luisterboek, een specifiek speeltje, een doosje rozijntjes, etc. zodat er iets is om naar uit te kijken. Praat over het vertrek voordat je aankomt en geef aan wat je van haar verwacht. Geef thuis een beloning (beloningskaart met belofte voor iets groters als het 10 keer goed gaat?)

-keuzes geven bij vertrek: ga je zelf je jas aandoen of zal ik je helpen? wil je in de auto rozijntjes of een soepstengel? wil jij de deur open doen of zal ik het doen? wil jij de tas dragen of zal ik het doen? wil jij de auto/fiets van het slot doen of zal ik het doen? wil je met de lift of met de trap? wil je oma eerst een kusje geven of tante? zullen we nu gaan of over 5 minuten? Misschien een horloge/eierwekker die afgaat als het tijd is? Wil jij het alarm uitzetten? En als ze niet meegaat, roep de hulp van een ander in die de baby draagt en de tassen en neem haar pontificaal onder de arm. Geen onderhandelingen, gezeur en gejengel.

-Alle tips van Jules waren hier heel belangrijk!!! Dat maakte een wereld van verschil. Ik ben bij 4 maanden zelfs begonnen met inbakeren met de oudste.

-Kies 2 dingen uit waar je aan wil werken en laat de rest even voor wat het is. Als dat goed gaat kun je iets nieuws oppakken. Het hoeft niet perfect.



En opvoedhulp: DOEN! Als je het kunt krijgen? Je doet het voor jezelf en je kinderen. Wat maakt het jou uit wat een ander denkt.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven