Hoe moet het verder?

16-09-2014 09:42 63 berichten
Alle reacties Link kopieren
Na een relatie van 11jaar met veel ups & downs ben ik op vandaag zo in de war, alsof ik niet meer weet wat nog normaal is en wat niet. Het is niet mijn gewoonte om raad van vreemden te vragen maar ik heb nood aan een onpartijdige mening en omdat ik zelf zo in de knoop zit bespreek ik het liever niet met vrienden of familie.



Mijn partner en ik zijn dus 11jaar samen, we hebben samen een kindje en ik heb nog een kindje uit een eerdere relatie. De liefde (of is het gewoonte?) is er nog steeds, soms gaat het zo goed dat ik bijna uit elkaar barst van geluk en andere momenten gaat het zo slecht dat ik gewoon nog maar een gat wil delven en erin wil kruipen. Die helse achtbaan maakt me letterlijk misselijk, ik begrijp niet hoe we steeds van het ene uiterste in het andere terechtkomen.



Ons grootste probleem is mijn oudste dochter... het breekt telkens opnieuw mijn hart. Ik geloof echt dat die twee elkaar haten (man/dochter) en ik sta telkens tussen hen in, ik probeer dit zo rechtvaardig mogelijk te doen maar het gaat zo hard tegen mijn instinct in om partij te kiezen en dan nog tegen mijn bloedeigen kind.. ik kan dat echt niet. Mijn man lijkt in deze situatie echt een groot kind en kan zich totaal niet inleven in haar leefwereld. Voor de meest idiote zaken maakt hij ruzie met haar, of geeft haar een staalharde blik waardoor ik haar bijna door de grond zie gaan. Het ene moment doet ze iets en vindt hij het fantastisch, de volgende dag doet ze hetzelfde en is hij razend... ik raak er niet aan uit en zij nog minder! Ok, mijn dochter is geen gemakkelijke, ze is nogal op zichzelf, heeft een sterke mening en is nogal eigenzinnig maar als ik er dieper naar kijk dan denk ik dat ze zo koppig en hard is geworden door zijn aanvallen door de tijd heen. Ik besef wat jullie nu denken.. wat voor moeder ben jij?! Ik kan alleen maar hetzelfde denken en toch blijf ik worstelen met deze situatie.



Ons kindje samen heeft dit niet voor, voor haar is hij liefdevol, speels, ... maar net daar begint opnieuw een probleem. Mijn oudste ziet dit en is vreselijk jaloers (normaal maar ze zal het nooit toegeven) dus zij is vooral boos op haar jonge zusje uit afgunst en duwt haar keihard weg. Ze doet in feite wat mijn man met haar doet.. Dus de kleinste is een heel erg aanhankelijk, heeft constant aandacht nodig, voelt zich snel verdrietig en heeft weinig zelfvertrouwen. Als ik dit met mijn man bespreek dan doet hij het af als nonsens, altijd een ander zijn schuld, nooit die van hem.



Daarnaast zijn er nog tal van andere zaken waar ik me erg grote vragen bij stel.. en als ik het zo lees is alles hierboven al zo erg dat ik me afvraag waarom ik het hier zelfs neerzet, want diep vanbinnen ken ik de oplossing.



We zitten als koppel al jaren vast in een ongezonde manier van ruzie maken. Meestal gaat het zo; er komt een onderwerp naar boven, hij zegt zijn mening, ik heb een andere mening en zeg die ook, hij interpreteert deze volledig als een aanval op wat hij erover denkt en wordt razend, ik probeer hem duidelijk te maken wat ik bedoel, dat hij het niet zo persoonlijk hoeft te nemen, hij neemt daar 1 zinnetje uit, verdraait de woorden volledig, gaat razend op zijn bed liggen en negeert me soms dagenlang.. dat negeren doet me steeds opnieuw zo'n pijn, het is iets dat me telkens opnieuw breekt waardoor ik me opstel als een voetveeg. Na enkele dagen smeek ik hem bijna om het terug goed te maken want na die behandeling zeg ik telkens tegen mezelf dat dit het allemaal niet waard is en wil ik het gewoon opnieuw hebben als ervoor.. maar ondertussen worden mijn behoeftes en mijn mening gewoon van tafel geveegd en krijgt hij steeds zijn zin. Dit is zo ongezond! En toch blijf ik...



Hij vertrouwt me helemaal niet op financieel gebied, en ik moet eerlijk zijn, ik ben niet iemand met veel zelfdiscipline, ben opgevoed door een alleenstaande moeder en iedere maand die we hadden overleefd was een goede maand. Die manier van leven zit een beetje in mij maar ik probeer daar echt aan te werken en door de jaren heen lukt het me ook, beetje bij beetje.

Onze financiën zijn gescheiden, ik weet zelfs niet hoeveel hij verdient en al zijn papieren blijven in zijn ouderlijke thuis liggen. We wonen in zijn huis, waar we niks in moeten betalen, enkel de vaste kosten (elec, gas,..) en uitgaven voedsel worden gedeeld. Ik verdien heel wat minder dan hem, alles gaat op aan dit gezin want ik koop kledij, schoenen, schoolgerief enz. Eens om de zoveel maanden haalt hij dan eens 100euro boven en mag ik gaan shoppen voor onze dochter, dan doet hij dat met zoveel flair dat ik me zo ga voelen alsof ik oneindig dankbaar moet zijn want hij doet toch al zoveel voor ons. Terwijl ik het maandelijks doe en dat allemaal normaal is.. Hij kan veel sparen, mede door mij, zijn ouders kopen nog al zijn kleren, ieder meubelstuk is gekregen, en dan boekt hij ieder jaar een reis voor ons allemaal, hij weet dat ik het niet kan en kan me dan zo het gevoel geven alsof ik niks waard ben, moeten hem steeds dankbaar zijn, ook dank u zeggen waardoor ik me een ONGELOOFLIJKE loser voel! School begon onlangs, ik had de boeken, schoolgerief, regenvest ed betaald. Mijn oudste kwam thuis met nog een kort lijstje, rekenmachine en map voor plastische opvoeding.. we gaan alles halen, komen aan de kassa, neemt het over van mij en zegt "ik zal betalen" mijn oudste meteen "dank u papa" het ging over 18euro in godsnaam en opnieuw zo'n air van ik zorg toch wel goed voor jullie he... Ben ik hier nu zo fout in?! Want op den duur wordt alles zo verdraaid alsof het lijkt dat ik in alles fout denk



Lang verhaal, ik kan nog zoveel meer vertellen en ik weet het, da's het ergste.. waarom blijf ik?! Dan kijk ik naar mijn moeder en zie haar na 25jaar nog steeds vechten om te overleven.. dan wordt ik zo bang, weet het echt niet meer, weet niet meer wat te doen. Voel me gemanipuleerd, mijn dochter is zo vaak het slachtoffer van zijn frustraties, de kleinste wil alleen maar een leuke thuis waar iedereen van elkaar houdt en voor elkaar zorgt.. Spuug gerust jullie mening, misschien heb ik het gewoon eens nodig om een harde schop onder de k*nt te krijgen.



Liefs,

Liesje
Alle reacties Link kopieren
Jeetje meid, ik vraag me inderdaad af waarom je blijft. Hier zit toch geen liefde meer?
Iedereen wil oud worden, maar niemand wil het zijn.
Alle reacties Link kopieren
. Ik zou niet blijven. Een man die mijn kind niet liefheeft zou ik nooit van kunnen houden. Een man is vervangbaar een kind niet. Dat hij meer van zijn dochter houdt dan van de jouwe akkoord Maar hij mag dat niet laten merken tegen je oudste dochter. Vor mij zou daar de kous af zijn.
Alle reacties Link kopieren
Jij voelt je een loser?? Klinkt meer alsof je vent een loser is.. Onacceptabel gedrag..



Knuffel en veel sterkte
Het leven is te kort om met lelijke mannen te dansen!
Alle reacties Link kopieren
Geloof me, zo erg is het niet om alleenstaande moeder te zijn. Ik heb dit destijds gekozen boven een liefdeloze relatie en heb er nooit spijt van gehad.
Iedereen wil oud worden, maar niemand wil het zijn.
Alle reacties Link kopieren
Dus je man heeft wisselende stemmingen. Verschrikkelijk voor je dochter dit.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
Beter alleen en worstelen dan met deze zak verder leven. Voor je kinderen is dit alleen maar ellende, jij komt te kort en je staat toe dat je dochter gekleineerd wordt.



Mijn moeder koos ook voor zichzelf en haar man die een hekel aan mij had en mij kleineerde. Ik kan je vertellen dat de schade die ik er van heb opgelopen enorm is en zeker later in relaties met mannen. Ik heb me nooit goed genoeg gevonden in een relatie. Dus dat doe je je dochter aan. Dit is geen gezonde relatie stap er uit vandaag nog voor je dochters en jezelf.
Alle reacties Link kopieren
quote:jess0304 schreef op 16 september 2014 @ 09:57:

. Ik zou niet blijven. Een man die mijn kind niet liefheeft zou ik nooit van kunnen houden. Een man is vervangbaar een kind niet. Dat hij meer van zijn dochter houdt dan van de jouwe akkoord Maar hij mag dat niet laten merken tegen je oudste dochter. Vor mij zou daar de kous af zijn.



Eens met je post

Maar hij kent haar dochter al 11 jaar.



En verder... walgelijke vent.
Voortaan hier oostenwind en alle ruimte aan bodemloze putten van pure slechtheid. Juli 2020

Ik ben zwanger en heb nog geen kinderen, maar kan me nu al niet meer voorstellen dat ik ooit mijn kind op een tweede plek zou zetten. Want dat doe je.
Alle reacties Link kopieren
Maar verder ben je niet afhankelijk van hem ?
Niet geschoten is altijd mis
Wat sneu voor je dochter
Alle reacties Link kopieren
quote:kopjekoffie70 schreef op dinsdag 16 september 2014 10:09 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="jess0304 in "Hoe moet het verder?"" class="messagelink">jess0304 schreef op 16 september 2014 @ 09:57</a>:</b>

. Ik zou niet blijven. Een man die mijn kind niet liefheeft zou ik nooit van kunnen houden. Een man is vervangbaar een kind niet. Dat hij meer va<u>n zijn dochter houdt dan van de jouwe akkoord</u> Maar hij mag dat niet laten merken tegen je oudste dochter. Vor mij zou daar de kous af zijn.</div></blockquote>



Eens met je post

Maar hij kent haar dochter al 11 jaar.



En verder... walgelijke vent.



Eens met je post

Maar hij kent haar dochter al 11 jaar.



En verder... walgelijke vent."





Ik snap wat je bedoeld maar niet elke vent ziet een kind van een andere man als zijn Kind. De liefde zal grotere zijn voor zijn dochter en ik wou aangeven dat dat in een opzicht normaal is. Alleen moet hij wel slim genoeg zijn dat niet aan die arme meid te laten merken. Ik zou nooit bij zo iemand kunnen blijven dan nog liever lekker alleen met mijn 2 meiden en ze allebei evenveel liefde geven.
Alle reacties Link kopieren
Verschrikkelijk.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
Alle reacties Link kopieren
Ik ben volledig afhankelijk van hem en hij weet het.. hij misbruikt het. Hij is echt niet altijd slecht hoor, naar de buitenwereld toe zijn we een fantastisch gezin. Ook mijn oudste kan nog oprecht lachen en genieten als die goede momenten er zijn maar bijna dagelijks is het afwachten in wat voor stemming hij zal thuiskomen.. het ene moment is hij de grootste grapjas uit en hebben we plezier, het andere moment lopen we op de tippen van onze tenen om discussie te voorkomen. De oudste is altijd de eerste die de vlaag vangt, bij het minste is het zover op die dagen. Is alsof hij net genoeg kruimels gooit om te blijven happen, verstaan jullie dit? Zelfs mijn meid zegt dat ze hier niet weg wil, dat ze het al lang gewoon is.. Ik ben helemaal verkeerd bezig hé, dit zijn geen zaken die kinderen horen te zeggen
Jezus wat een gedoe. Dit is toch geen gelijkwaardige relatie?! En dan nog de relatie tussen die vent en jouw dochter... Ik zou het wel weten.
quote:liesje24 schreef op 16 september 2014 @ 10:24:

Ik ben volledig afhankelijk van hem en hij weet het.. hij misbruikt het. Hij is echt niet altijd slecht hoor, naar de buitenwereld toe zijn we een fantastisch gezin. Ook mijn oudste kan nog oprecht lachen en genieten als die goede momenten er zijn maar bijna dagelijks is het afwachten in wat voor stemming hij zal thuiskomen.. het ene moment is hij de grootste grapjas uit en hebben we plezier, het andere moment lopen we op de tippen van onze tenen om discussie te voorkomen. De oudste is altijd de eerste die de vlaag vangt, bij het minste is het zover op die dagen. Is alsof hij net genoeg kruimels gooit om te blijven happen, verstaan jullie dit? Zelfs mijn meid zegt dat ze hier niet weg wil, dat ze het al lang gewoon is.. Ik ben helemaal verkeerd bezig hé, dit zijn geen zaken die kinderen horen te zeggenDit zijn ook geen dingen om met een kind te bespreken. Ben je nou helemaal...
Alle reacties Link kopieren
Pfff liesje toch :( werk dan langzaam ernaartoe om onafhankelijk te worden.. Dit is echt niet gezond hoor…



Het leven is te kort om met lelijke mannen te dansen!
Alle reacties Link kopieren
Voor je oudste dochter: het is belangrijk dat zij zich geborgen en geliefd voelt. Ik neem aan dat ze een tiener/puber is.

Ik lees mijn eigen gedrag van toen. Ik zat als puber midden in zo'n situatie en nu ik 26 ben ga ik weer in therapie. Als het een gevoelig meisje is gaat ze hier zeker last mee krijgen. Een moeder die niet voor je opkomt is heel pijnlijk.



Voor de rest heb ik geen advies, jullie zouden gelijk moeten zijn aan elkaar maar dat lees ik hier niet uit.

Ik zou me vooral bedenken welk voorbeeld je de kinderen wilt geven.
Alle reacties Link kopieren
Je bent nooit afhankelijk van een man. Mijn moeder is jaren geleden bij mijn tiran vader weggegaan. En dat was de beste dag van mijn leven. Hadden we het financieel breed nee hoor totaal niet. Mijn moeder had een baan en ging poetsen in het zwart betaald om mij alles te kunnen geven. En nu 15 jaar later is mijn mama getrouwd met de liefste man die er is en kan ik mij geen betere stiefpapa wensen. Hij is er voor mij als ik hem nodig heb. En nu is mij broer er al 10 jaar ik weet dat dat zijn zoon is. Dat hij thuis woont en ik alleen met m'n vriend. Maar geloof mij als we allemaal samen zijn is er niets waar je aan merkt dat ik niet van hem ben. En dat is nooit geweest. Het kan anders maar daar moet jij voor kiezen. Laat een man jou leven en dat van je dochters niet bepalen.
Alle reacties Link kopieren
Sowieso moet je zorgen dat je minder afhankelijk van hem wordt. Ookal verdien je maar een paar tientjes, dat zijn wel weer de tientjes waar je niet om hoeft te "vragen" en waar hij niet mee hoeft te "wapperen".
Alle reacties Link kopieren
Handig voor to dat de dochter de meeste "klappen" opvangt.

Vrouwen als to gaan ook bijna nooit bij hun man weg, dit zal dus ook wel gewoon een klaagtopic zijn.
Voortaan hier oostenwind en alle ruimte aan bodemloze putten van pure slechtheid. Juli 2020

Je arme oudste dochter. Wat vreselijk voor haar. De enige oplossing is bij die man weggaan. En duidelijk, actief en expliciet wèl partij kiezen voor haar. Misschien dat je de schade dan nog een klein beetje kunt beperken. Maar 11 jaar wispelturigheid en vernederingen van een opvoeder zijn moeilijk goed te maken. Toch, probeer het op zijn minst, dat ben je haar verschuldigd. Sterkte.
Alle reacties Link kopieren
Kopjekoffie ik kan je niet citeren. Maar wat je zegt klopt maar dat is toch iets wat je je kind als moeder niet aandoet?! Je zet een man toch niet boven je eigen bloed?
TO als je vandaag weggaat is dat het grootste cadeau wat jij je dochters kan geven.
Je bent NOOIT afhankelijk van een ander! Je weet na 11 jaar niet eens hoeveel hij aan inkomen heeft? Hij laat zijn financiële papieren bij zijn ouders liggen? En jij staat dit toe?



Je hebt jezelf mede in deze situatie gemanoeuvreerd door toe te staan dat hij zo met jou en de financien om gaat. En van daaruit gaat het steeds een stapje verder. Je bent moedwillig in de onderdanige rol gaan zitten. Jullie relatie was nooit, is niet en zal nooit gelijkwaardig worden.



Schrijf je in bij een woningbouwvereniging en ga uit elkaar. Wil jij zo een voorbeeld zijn voor je kinderen? Dat je je als vrouw zo mag laten behandelen door een man?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven