Doorgaan of stoppen?

25-05-2014 00:15 2943 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi,



Ik ben nieuw op dit forum. Ik moet echt even wat van me afschrijven. Gedachtes ordenen en durven om eerlijk te zijn tegen mijn vriend en mezelf.



Ik heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar. We zijn nl. echt naar elkaar toegegroeid. Eerst gewoon vrienden en toen steeds meer. We hadden even geen zin in goedbedoelde adviezen e.d. van vrienden. (Tien jaar geleden hebben we ook al een relatie gehad).



Nu vindt mijn vriend het wel eens tijd worden dat we de relatie naar de buitenwereld bekend maken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Echter, ik twijfel: ik vind het eigenlijk wel fijn zo. Onze relatie is nl. heel vrij: we zijn zo'n 2 avonden/nachten per week samen. Verder doen we alles alleen. Die twijfel van mij legt mijn vriend uit als twijfel over onze relatie. Hij wil duidelijkheid: bekendmaken van relatie of stoppen.



Waar ben ik bang voor? Waarom wil ik geen keuze maken? Ik hou toch van 'm? Gevalletje bindingsangst? Of durf ik mijn echte gevoelens niet toe te laten?



Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet, maar ik wil wel vrijheid zoals ik die nu heb. Natuurlijk heeft mijn vriend recht op duidelijkheid, maar ik weet 't gewoon eventjes niet....
Alle reacties Link kopieren
Ik weet het echt niet. Ik ben niet bang dat ik mijn vrienden verlies ofzo. Ik voel me daar vrij zeker over. Ik wil gewoon niet dat er rekening met me wordt gehouden,. Ik wil geen aandacht op die manier.



En natuurlijk is dit geen antwoord op de waarom-vraag. Want waarom wil ik niet dat ze rekening met me houden enz? Ik weet het echt niet.



Het is voor mijn gevoel wel erg veel getob de laatste tijd. Vrienden die bezorgd zijn, niet weten waar ze goed aan doen (moeten we Sneeuwklokje nu juist wel of juist niet opzoeken), mijn lb, mijn eigen gedachtes. Erg veel zin om eens 'los' te gaan. Gewoon lekker nergens aan hoeven denken. Ik probeer met fysiosport moe te worden, want dat voelt goed. Helaas moet ik daar toch nog wat balans in vinden. Werk is wel een uitlaatklep. Dat gaat echt heel lekker. En gitaarles: dat is best leuk.



En het klinkt raar om te zeggen, maar mis een relatie. Gewoon af en toe samenzijn. (Toegegeven ik zeg relatie, maar ik bedoel eigenlijk ex.)
Alle reacties Link kopieren
Genoeg negativiteit. Ik ben er klaar mee. Nu slapen en morgen schouders eronder en een leuke dag ervan maken.



Te lang tobben, schiet ook niet op!
Wellicht wil je geen hulp om dezelfde redenen dat je er niet graag over praat. Als je er niet over praat bestaat het niet. Alleen wanneer iemand die dichtbij je staat je ook helpt kun je de schijn niet meer ophouden.



Zelf heb je je beperkingen nog niet geaccepteerd en wil er zo niet mee geconfronteerd worden.
Alle reacties Link kopieren
Het moet anders. Psych vraagt mij meer te praten, moeilijke gesprekken niet uit de weg gaan. Voor vandaag heb ik mij voorgenomen (heb het echt als agendapunt, anders doe ik het niet) om met zwangere vriendin te praten. En dan echt praten. Vind het eng. Hoop dat ze tijd heeft.
Goed zo.



Ik zat gisteren nog eens na te denken over de vraag hóe je je kwetsbaar opstelt. En toen dacht ik: dat heb ik me aangeleerd in mijn studie. Ik heb een sociale studie achter de rug en daarin moest je uitentreuren je gevoelens en ideeen opschrijven en analyseren. Leren feedback geven, leren opkomen voor jezelf op een juiste manier. Altijd dicht bij jezelf blijven, 'ik' zeggen/schrijven waar je ook 'je of men' kan zeggen/schrijven.



En door het simpelweg te dóen. Jij wil nu meteen gaan praten over het meest kwetsbare wat je hebt, je lichamelijke beperking. Maar je kan ook eens beginnen met iets kleiners, als proefballonnetje. Gewoon eens verzuchten: gister was echt een K-dag voor mij zeg! Ik baalde over alles en was stront chagrijnig!



In gesprek met vriendin: als ze vraagt hoe het met je gaat: spreek de waarheid, verbloem het niet. Wees eens eerlijk in je antwoord en niet in je politiek correcte antwoord.



En toch denk ik dat je het moet zoeken in het idee dat jij zo ontzettend onzeker bent eigenlijk, dat jij je harder moet bewijzen dan anderen. Zie je heel veel. Ik ben op school heel veel gepest en heb nu een enorme bewijsdrang om te laten zien dat ik wél goed ben zoals ik ben. Maar als ik dan een van die vroegere pesters tegenkom, ben ik weer 3 cm groot, ondanks alles wat ik heb bereikt...
Ik las dit in een ander topic en ik dacht: dit is ook op jou van toepassing. Ik heb hem dus overgenomen, het gaat over leren welke gedachten van 'wie' zijn (geweest):



Wie je zelf bent, is een warboel van gedachten en emoties en lichamelijke reacties. Sommige van die gedachten helpen je, andere helpen je van de regen in de drup. Sommige emoties zijn prettig, andere ga je het liefst uit de weg. Net zoals je soms je lichaam wel gelooft en soms niet.



Niet alle gedachten horen bij wie jij bent. Sommige gedachten zijn aangeleerd. Als je vader bijvoorbeeld altijd zei, dat je slim was, dan kun je gaan geloven dat je slim bent, dat dat echt bij jou hoort. Als je moeder vaak zei, dat je niet zo moet klagen, dan kun je gaan denken dat je klaagt, dat dat is wie je bent.



In therapie kun je leren die warboel uit elkaar te halen. Je leert welke gedachtes je van je vader hebt gehoord, en welke van je moeder, en welke op school. Je leert ook, hoe je telkens die gedachten krijgt om nare emoties weg te duwen. Je leert dat je zelf kunt beslissen welke gedachtes jou helpen en welke niet.
Alle reacties Link kopieren
Ach ja, ik leg de lat vrij hoog om te praten met zwangere vriendin. Ik vind het eng. Ik vind het (geloof ik) niet erg als ze weet waarom ik zwangere vrouwen nu even best 'een ding' vind. Sterker nog, ik denk dat ze dat wel begrijpt. Ik vind het vertellen eng. Ik weet nu al dat ik dichtklap of volschiet en dan komen er geen woorden.



Ik stop inderdaad gevoelens weg. Dat is een groot talent van me, maar breekt me nu ook op. En tja, dat doorbreken kost me heel veel moeite. Geen idee hoe ik precies lb moet accepteren. Hoe dat werkt. Dacht dat ik aardig op weg was. Niet dus. Het is die afhankelijkheid, dat nekt me.



Mooie post (die gekopieerde uit ander topic). Ik begrijp goed wat erin gezegd word. Ik hoor hier ook woorden van psych in terug. Ik weet, behalve mijn aangeleerde assertiviteit, eigenlijk niet zomaar een voorbeeld te geven van aangeleerde gedachtes (wellicht voor jullie heel duidelijk zichtbaar, voor mij niet).



En ik ben onzeker over mijn werk, althans ik lever goed werk af (hoor geen klagen) en ik vind het leuk, maar doe er wel heel erg mijn best voor. Verder ben ik denk niet zo onzeker.
Verder ben ik denk ik niet zo onzeker
Wat een dramaqueen was ik bij psych. <-- van wie heb je de gedachte dat wanneer je huilt en je kwetsbaar opstelt, je direct een dramaqueen bent?
Alle reacties Link kopieren
Net bij een zwangere vriendin geweest. Vorige week had ik haar geappt dat ik het er best moeilijk mee had.



Ze vertelde best wel verbaasd was over mijn reactie. Ze had zich nooit gerealiseerd dat ik het moeilijk zou vinden. Ik heb haar verteld (ja, jullie lezen het goed!!!!) dat ik mijzelf dat ook nooit zo gerealiseerd heb, tot voor kort. Tja, toen kwamen de tranen, maar al snotterend toch een beetje mijn verhaal gedaan. Ze reageerde echt heel lief en begripvol. Ik weet niet meer precies wat we allemaal gezegd hebben tegen elkaar, maar volgens mij snapt ze 't wel.



Haar man heeft me naar huis gebracht en hij vertelde heel blij te zijn met mijn bezoek.



Ik heb echt wat overwonnen voor mezelf. Het ging niet makkelijk, maar ik hoop dat het steeds beter gaat. Vind het nog steeds raar, mijn gevoel toelaten en verwoorden. Ben niet opgelucht, wel trots!



Nog wel erg huilerig. Doet best wel pijn...geen kinderen.
Alle reacties Link kopieren
quote:Doreia schreef op 16 september 2014 @ 16:49:

Verder ben ik denk ik niet zo onzeker 1-0 voor jou!
Alle reacties Link kopieren
quote:Doreia schreef op 16 september 2014 @ 16:50:

Wat een dramaqueen was ik bij psych. <-- van wie heb je de gedachte dat wanneer je huilt en je kwetsbaar opstelt, je direct een dramaqueen bent?Die gedachte heb ik van mezelf. Niet van huis uit of van vrienden.
Alle reacties Link kopieren
Goed dat je open bent geweest, Klokje!
Goed gedaan! (heb het even smoordruk vandaag, calamiteit met een client, maar ik vind het machtig mooi op te lezen hoe je je hebt durven openstellen!)
Alle reacties Link kopieren
Denk veel terug aan gisterenavond. Voelt allemaal wat onwennig. Toch echt wel blij dat ik het verteld heb. Dat het, al dan niet met moeite, lukte.



Ik had het echt als agendapunt staan. Of dat de manier is voor mij? Misschien wel. Oefenen met praten en luisteren naar gevoel, want zo het nu gaat, kan het niet langer. Ik wil vooruit.



Toch vind ik het onbegrijpelijk dat ik nu zo emotioneel omdat een vriendin zwanger is. Is dat nu een uitvergrootte reactie of vind ik het echt zo moeilijk? Ik bedoel, hoe kan het dat dat verdriet nu ineens zo groot is?



Zijn al mijn emoties niet een tikkeltje overdreven of uitvergroot op dit moment?
Je reacties zijn nu als een vulkaan uitbarsting. Omdat het jarenlang onderdrukt is, is de druk zodanig opgebouwd dat het er nu als een explosie uitkomt. Al die andere keren dat mensen zwanger werden, je zwangere mensen op tv zag, in de stad zag lopen, het erover had... dat komt nu naar buiten door je vriendin haar zwangerschap.



Een volgende keer zal het minder heftig zijn, als je tenminste ook dan weer je gevoel toestaat er te zijn. Onderdruk je ze weer, dan zal dit met een paar jaar opnieuw zo naar buiten komen. En als je het nu toestaat en volgende keren ook, dan zal het gevoel er mogen zijn, maar zal het niet zo erg opspelen omdat er een soort gewenning optreedt. En zal het op een gegeven moment alleen nog even slikken en knikken zijn, de zwangere vertellen dat je even nodig hebt, diep zuchten en dan lachen en zeggen, oprecht: wat fijn voor jullie! Gefeliciteerd!



Dat is de beloning voor waar je NU doorheen gaat. Dat je écht mag zijn en om kan gaan met gevoelens van kwetsbaarheid.
Alle reacties Link kopieren
Vanavond weer op de koffie gegaan bij mijn ouders. Merk dat ik er behoefte aan heb. Ik wil weten hoe ik vroeger was, ik wil ook graag hun verhaal, wat mijn lb betreft, horen. En eigenlijk ook weer niet. Beetje dubbel...



Ouders hebben altijd een rotsvast vertrouwen in me, steunen me, maar maken zich soms ook zorgen. Volgens mijn ouders had ik altijd de enorme drang om alles te willen en kunnen. Ik had weinig grenzen. Ze zijn bang dat ik mezelf vroeger of later voorbijloop. Ik was altijd erg druk, maar niet moeilijk. Ze genoten altijd van de reuring die ik meebracht.



Pfff, wel leuk om dit allemaal te horen van mijn ouders. Ik had toch een ander beeld van mezelf (serieus, discipline enzo). Toch voelde het ongemakkelijk om over lb te hebben. En da's best raar: voor mijn ouders is alles bespreekbaar. Hebben we afgekapt.



Toch wel mooi om zo in gesprek te zijn met mijn ouders. Voel me zo veilig bij hun. Zo gaaf!



Overigens niet echt 'in gesprek gegaan' in de vorm van om de tafel gaan zitten en praten. Nee, gewoon kopje koffie koekje, ditje, datje, en ongedwongen gepraat.
Maar dat zijn ook de beste manieren om in gesprek te gaan. Doe samen de afwas, ga samen vissen, kortom, doe iets en praat terwijl je dat doet.



Een eerste zet is gegeven! Je ouders zien de opening bij jou. Kan zomaar zijn dat je ouders straks uit zichzelf naar jou komen met vragen of voorbeelden die je kunnen helpen.



En dat je een onderwerp voor nu hebt afgekapt: prima. Een volgende keer, een volgende kans. Goed gedaan hoor!
Alle reacties Link kopieren
Lijk wel of ik niet helemaal mezelf ben: gisteren gepraat, vandaag gepraat. Over mezelf... Meestal zijn de rollen omgekeerd. Lijkt alsof ik van een afstandje naar mezelf zit te kijken.



Weet je wat ik niet begrijp? Ik hoor mensen maar zeggen dat ik vaak de schijn ophoud wat lb betreft. Maar zo voelt dat helemaal niet. Ik wil mezelf echt niet beter of anders voordoen dan ik ben. Heb lb gewoon nooit als enorm 'ding' ervaren. Dat lijkt nu pas te komen. Ik walg er echt van.
Je hebt het gevoel zo diep en zo lang weggedrukt, dat het je niet eens meer opvalt.



Maar ik herinner je nogmaals aan de lieve actie op je werk, dat ze voor jou een aangepast programma hadden gemaakt, iets waarvan men dacht dat jij het kon, maar dat je voor jezelf moest bekennen dat je ook dát niet kon.

Dat je op je werk niets verteld, waardoor collega's het wellicht makkelijker voor je kunnen maken, want oh wee als men rekening met je zou houden.
Alle reacties Link kopieren
Veel frustraties: lichaam weigert, hoofd vol, deadlines, mis ex.



Eigenlijk ben ik het praten beu. Wil alleen zijn. Rust. Maar ja, dan ga ik weer piekeren. Beetje een vicieuze cirkel.



Vraag niet waarom, maar denk erg na over relaties. Psych denkt aan bindingsangst. Maar eigenlijk wil ik, denk ik, gewoon een relatie. Tja, dat was natuurlijk ook het doel van mijn bezoek aan psych: uitzoeken wat ik wil.... Ben ik wel geschikt voor een relatie? Ben ik daar niet te onrustig voor?
Alle reacties Link kopieren
Zoals ik er nu in sta, wil ik gewoon een relatie met ex. En ik ben best bereid om wat water bij de wijn te doen en wat meer richting zijn idee van een relatie willen gaan. Maar het type relatie is toch geen kwestie van onderhandelen? Is dat niet tegennatuurlijk? En ja, de wil is er wel bij me, maar gaat dit mij uiteindelijk niet opbreken? En ik ga er nu ook maar even voor het gemak vanuit dat ex het met mij ziet zitten....



Eigenlijk niet goed om zo te denken. Maar soms beangstigd het me dat de dingen bedacht worden ipv gevoeld worden. Of klinkt dit wazig? Ben door al deze hersenspinsels ook teveel met ex bezig...
Alle reacties Link kopieren
En dan ineens het besef: gesprekken met mensen over mezelf. Ik voel me onzeker. Ik gooi mijn 'problemen' open en bloot op tafel en iedereen weet het, kan oordelen. Natuurlijk wet ik dat ik mijn vrienden kan vertrouwen, maar toch...ik zit niet graag in deze rol.



En ook wordt er 'geroddeld' dat ik vorige week met ex geslapen heb. Ze weten dat ik een beetje in de knoop zit, zwangere vriendin weet dat ik zwangerschappen moeilijk vind. De wetenschap dat mijn vrienden alles weten, maakt me onzeker. En natuurlijk doe ik mijzelf te veel eer aan dat ik denk dat vrienden het continu over mij hebben, maar goedbedoelde praat is er altijd.
Jij weet ook alles van je vrienden. Je verteld net zoveel als je kwijt wilt. Wat geeft het dat mensen weten dat jij seks met ex hebt gehad? Wat geeft het dat mensen weten dat je het moeilijk hebt met het niet kunnen krijgen van kinderen? Voor jou is het een heel groot ding, maar ik kan je in mijn eigen omgeving al zonder nadenken 3 vrouwen noemen die ongewenst kinderloos zijn en het daar in meer of mindere mate moeilijk mee hebben. Ik heb een handjevol mensen in mijn omgeving die de ander ofwel hebben belazert of zijn belazerd. Ik heb een paar singles waarvan ik weet dat zij vaak nog een paar keer goedmaak seks en seks met ex hebben voor ze overstappen naar de volgende.



Wat ik ermee wil zeggen: voor jou is het een heel groot ding, maar eigenlijk ben je volstrekt normaal in wat je verteld en voelt. Niets nieuws onder de zon.
Alle reacties Link kopieren
quote:Doreia schreef op 18 september 2014 @ 19:33:



Wat ik ermee wil zeggen: voor jou is het een heel groot ding, maar eigenlijk ben je volstrekt normaal in wat je verteld en voelt. Niets nieuws onder de zon.



Dat weet ik, maar dat neemt niet weg dat ik het niet fijn vind dat ze 't weten. Is misschien oneerlijk omdat ik wel heel veel van hen weet, maar dat was voorheen ook altijd zo. Had niemand problemen mee.



Ik loop ook gewoon te zeuren. Ben de laatste tijd zo weinig positief. Wel af en toe een dagje, maar meer ook niet. En omdat ik niet in oude patronen wil vervallen ga ik niet echt uit, zoals ik altijd graag deed. Wel af en toe wat drinken, maar beetje flirten, gewoon lol hebben, ik doe het niet. Noem het zelfbescherming. Maar mis de uitlaatklep van het daten. Het nieuwe, het spannende.... Ook zo lekker dubbel: ex missen en zin in een date.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven