Eten
alle pijlers
Help, vriendin lust geen groenten!
dinsdag 16 september 2014 12:03
De vriendin van mijn zus lust geen groente. Ik ben zelf vegetariër en ik vind het zo moelijk als zij komen eten. Ik wil best vlees maken, dat doe ik ook voor mijn vriend, maar wat maak ik dan verder? Ik geloof dat ui en tomaat kan, maar bv courgette, paddestoelen, aubergine, witlof, prei, bloemkool, wortel, kool niet.
dinsdag 16 september 2014 14:22
Ik ben wel verbaasd trouwens dat er nog best wel veel mensen zo kieskeurig zijn, ik kom dat in mijn eigen famillie/vriendenkring eigenlijk nooit tegen.
Ik heb wel trouwens ooit eens een klasgenoot gehad die op werkweken een tas met kleine potjes appelmoes meehad, en over alles (pasta/aardappels/nasi) kieperde hij zo'n potje, anders luste hij het niet
Ik heb wel trouwens ooit eens een klasgenoot gehad die op werkweken een tas met kleine potjes appelmoes meehad, en over alles (pasta/aardappels/nasi) kieperde hij zo'n potje, anders luste hij het niet
dinsdag 16 september 2014 14:25
Heb je het al eens vanaf de andere kant bekeken? Misschien eet zij wel alleen maar bij je om je zus niet teleur te stellen bijvoorbeeld en is ze allang blij als je eindelijk stopt met je best te doen en haar gewoon iets te eten geeft waarvan ze zelf weet dat ze het fatsoenlijk en zonder rotgevoel op kan eten.
Ik vind het altijd complete onzin om mensen zo af te serveren enkel om wat ze wel of niet eten. Ik ben ook een ontzettend moeilijke eter. Het meeste van wat TO opnoemt eet ik ook niet. Ik kook thuis wel veel uitgebreider dan dat ik buiten de deur eet. Bij mij is het puur het mondgevoel. Een te zacht, romig gevoel, korrelig eten, hard en zacht door elkaar is instant kokhalzen. Ik kan daar niets aan doen en vind dat zelf echt veel erger/rotter dan welke gastvrouw/heer dan ook. Als ik er onderuit kan komen blijf ik echt niet bij anderen eten. Uit eten doe ik wel, maar dan bestel ik ook enkel dingen waarvan ik heel heel zeker weet dat ik ze zonder problemen eet. Sausjes (ja ook mayonaise) eet ik per definitie niet, groenten buitenshuis ook niet of het moet een goede salade zonder dressing zijn. Het is geen onwil en ik ben ook al jaren geen kleuter meer. Olvarit zou trouwens ook direct kokhalzen zijn bij mij, het zit hem echt voor 90% in de structuur (en het niet precies weten wat ik kan verwachten, dus angst dat het misgaat) smaak is meestal geen probleem.
Ik vind het altijd complete onzin om mensen zo af te serveren enkel om wat ze wel of niet eten. Ik ben ook een ontzettend moeilijke eter. Het meeste van wat TO opnoemt eet ik ook niet. Ik kook thuis wel veel uitgebreider dan dat ik buiten de deur eet. Bij mij is het puur het mondgevoel. Een te zacht, romig gevoel, korrelig eten, hard en zacht door elkaar is instant kokhalzen. Ik kan daar niets aan doen en vind dat zelf echt veel erger/rotter dan welke gastvrouw/heer dan ook. Als ik er onderuit kan komen blijf ik echt niet bij anderen eten. Uit eten doe ik wel, maar dan bestel ik ook enkel dingen waarvan ik heel heel zeker weet dat ik ze zonder problemen eet. Sausjes (ja ook mayonaise) eet ik per definitie niet, groenten buitenshuis ook niet of het moet een goede salade zonder dressing zijn. Het is geen onwil en ik ben ook al jaren geen kleuter meer. Olvarit zou trouwens ook direct kokhalzen zijn bij mij, het zit hem echt voor 90% in de structuur (en het niet precies weten wat ik kan verwachten, dus angst dat het misgaat) smaak is meestal geen probleem.
dinsdag 16 september 2014 14:27
quote:paleviolet schreef op 16 september 2014 @ 14:22:
Ik ben wel verbaasd trouwens dat er nog best wel veel mensen zo kieskeurig zijn, ik kom dat in mijn eigen famillie/vriendenkring eigenlijk nooit tegen.
oh, maar als ik ergens broccoli krijg. Zal ik het met smaak opeten hoor. Ben namelijk erg beleefd en kan aardig toneelspelen.
Ik ben wel verbaasd trouwens dat er nog best wel veel mensen zo kieskeurig zijn, ik kom dat in mijn eigen famillie/vriendenkring eigenlijk nooit tegen.
oh, maar als ik ergens broccoli krijg. Zal ik het met smaak opeten hoor. Ben namelijk erg beleefd en kan aardig toneelspelen.
dinsdag 16 september 2014 14:30
quote:lilalinda schreef op 16 september 2014 @ 14:27:
[...]
oh, maar als ik ergens broccoli krijg. Zal ik het met smaak opeten hoor. Ben namelijk erg beleefd en kan aardig toneelspelen.
Precies, dat doe ik ook, ik bedoel ook mensen die iets dus echt niet opeten.
Als mensen wat langer kent dan weet je na een tijdje wel wat ze niet zo lekker vinden, en dan hou ik er ook rekening mee.
Maar mensen die van te voren al een soort waslijst inleven dat kom ik eigenlijk nooit tegen.
[...]
oh, maar als ik ergens broccoli krijg. Zal ik het met smaak opeten hoor. Ben namelijk erg beleefd en kan aardig toneelspelen.
Precies, dat doe ik ook, ik bedoel ook mensen die iets dus echt niet opeten.
Als mensen wat langer kent dan weet je na een tijdje wel wat ze niet zo lekker vinden, en dan hou ik er ook rekening mee.
Maar mensen die van te voren al een soort waslijst inleven dat kom ik eigenlijk nooit tegen.
dinsdag 16 september 2014 14:31
Als ik trouwens ergens echt niet onder het eten uitkom en ik krijg iets voorgeschoteld dat ik echt niet lust, maar uit beleefdheid niet kan weigeren, dan eet ik wel net genoeg om te zorgen dat het niet onbeleefd is. Het zorgt dan alleen wel voor de rest van de dag/avond voor misselijkheid en een weeig gevoel, ik kan prima toneelspelen dus zal iemand ook netjes bedanken en complementeren met zijn/haar kookkunsten (als die goed zijn dan he, aangezien ik wel ontzettend van koken hou kan ik dat nog best aardig inschatten) ik maak mezelf er alleen heel ongelukkig (en ziek) mee. Het is dus een oplossing die ik liever niet kies, maar soms kom je er niet onderuit. Een eetprobleem hebben (, want dat is het uiteindelijk wel als je echt veel niet 'lust') is niet hetzelfde als onfatsoenlijk en onopgevoed zijn.
dinsdag 16 september 2014 14:35
quote:Sunemom schreef op 16 september 2014 @ 14:25:
Heb je het al eens vanaf de andere kant bekeken? Misschien eet zij wel alleen maar bij je om je zus niet teleur te stellen bijvoorbeeld en is ze allang blij als je eindelijk stopt met je best te doen en haar gewoon iets te eten geeft waarvan ze zelf weet dat ze het fatsoenlijk en zonder rotgevoel op kan eten.
Ik vind het altijd complete onzin om mensen zo af te serveren enkel om wat ze wel of niet eten. Ik ben ook een ontzettend moeilijke eter. Het meeste van wat TO opnoemt eet ik ook niet. Ik kook thuis wel veel uitgebreider dan dat ik buiten de deur eet. Bij mij is het puur het mondgevoel. Een te zacht, romig gevoel, korrelig eten, hard en zacht door elkaar is instant kokhalzen. Ik kan daar niets aan doen en vind dat zelf echt veel erger/rotter dan welke gastvrouw/heer dan ook. Als ik er onderuit kan komen blijf ik echt niet bij anderen eten. Uit eten doe ik wel, maar dan bestel ik ook enkel dingen waarvan ik heel heel zeker weet dat ik ze zonder problemen eet. Sausjes (ja ook mayonaise) eet ik per definitie niet, groenten buitenshuis ook niet of het moet een goede salade zonder dressing zijn. Het is geen onwil en ik ben ook al jaren geen kleuter meer. Olvarit zou trouwens ook direct kokhalzen zijn bij mij, het zit hem echt voor 90% in de structuur (en het niet precies weten wat ik kan verwachten, dus angst dat het misgaat) smaak is meestal geen probleem.Zou dat niet tussen je oren zitten en een fobie zijn waar best wat aan te doen is? Ik begrijp dat dit heel onaardig klinkt, maar ik geloof gewoon niet dat je dit maar moet accepteren. Je hebt het zelf over angst dat het misgaat. Hoe ging dat vroeger thuis? Moest je alles opeten of was alleen proeven genoeg? Ik vind geitenkaas niet echt lekker, maar eet het bij anderen wel op en ga dan echt niet overgeven. Spruitjes en tuinbonen zal ik zelf ook niet klaarmaken, maar eet ik ergens anders wel en ga dan niet kokhalzen. Ik begrijp wel dat je iets niet lekker kunt vinden, maar ervan over je nek gaan, lijkt mij iets waar je overheen kunt komen.
Heb je het al eens vanaf de andere kant bekeken? Misschien eet zij wel alleen maar bij je om je zus niet teleur te stellen bijvoorbeeld en is ze allang blij als je eindelijk stopt met je best te doen en haar gewoon iets te eten geeft waarvan ze zelf weet dat ze het fatsoenlijk en zonder rotgevoel op kan eten.
Ik vind het altijd complete onzin om mensen zo af te serveren enkel om wat ze wel of niet eten. Ik ben ook een ontzettend moeilijke eter. Het meeste van wat TO opnoemt eet ik ook niet. Ik kook thuis wel veel uitgebreider dan dat ik buiten de deur eet. Bij mij is het puur het mondgevoel. Een te zacht, romig gevoel, korrelig eten, hard en zacht door elkaar is instant kokhalzen. Ik kan daar niets aan doen en vind dat zelf echt veel erger/rotter dan welke gastvrouw/heer dan ook. Als ik er onderuit kan komen blijf ik echt niet bij anderen eten. Uit eten doe ik wel, maar dan bestel ik ook enkel dingen waarvan ik heel heel zeker weet dat ik ze zonder problemen eet. Sausjes (ja ook mayonaise) eet ik per definitie niet, groenten buitenshuis ook niet of het moet een goede salade zonder dressing zijn. Het is geen onwil en ik ben ook al jaren geen kleuter meer. Olvarit zou trouwens ook direct kokhalzen zijn bij mij, het zit hem echt voor 90% in de structuur (en het niet precies weten wat ik kan verwachten, dus angst dat het misgaat) smaak is meestal geen probleem.Zou dat niet tussen je oren zitten en een fobie zijn waar best wat aan te doen is? Ik begrijp dat dit heel onaardig klinkt, maar ik geloof gewoon niet dat je dit maar moet accepteren. Je hebt het zelf over angst dat het misgaat. Hoe ging dat vroeger thuis? Moest je alles opeten of was alleen proeven genoeg? Ik vind geitenkaas niet echt lekker, maar eet het bij anderen wel op en ga dan echt niet overgeven. Spruitjes en tuinbonen zal ik zelf ook niet klaarmaken, maar eet ik ergens anders wel en ga dan niet kokhalzen. Ik begrijp wel dat je iets niet lekker kunt vinden, maar ervan over je nek gaan, lijkt mij iets waar je overheen kunt komen.
dinsdag 16 september 2014 14:35
quote:Sunemom schreef op 16 september 2014 @ 14:31:
Als ik trouwens ergens echt niet onder het eten uitkom en ik krijg iets voorgeschoteld dat ik echt niet lust, maar uit beleefdheid niet kan weigeren, dan eet ik wel net genoeg om te zorgen dat het niet onbeleefd is. Het zorgt dan alleen wel voor de rest van de dag/avond voor misselijkheid en een weeig gevoel, ik kan prima toneelspelen dus zal iemand ook netjes bedanken en complementeren met zijn/haar kookkunsten (als die goed zijn dan he, aangezien ik wel ontzettend van koken hou kan ik dat nog best aardig inschatten) ik maak mezelf er alleen heel ongelukkig (en ziek) mee. Het is dus een oplossing die ik liever niet kies, maar soms kom je er niet onderuit. Een eetprobleem hebben (, want dat is het uiteindelijk wel als je echt veel niet 'lust') is niet hetzelfde als onfatsoenlijk en onopgevoed zijn.
Ik snap wel dat het voor sommige mensen echt een probleem is, maar dan ligt het ook een beetje aan de manier waarop iemand er zelf mee omgaat.
Er van uitgaan dat iedereen zich wel aan jouw aanpast is gewoon niet zo netjes.
Zoals jij het oplost klinkt het alweer heel anders, en dan ben ik gek genoeg ook wel weer bereid om sommige dingen wat voor je aan te passen.
Als ik trouwens ergens echt niet onder het eten uitkom en ik krijg iets voorgeschoteld dat ik echt niet lust, maar uit beleefdheid niet kan weigeren, dan eet ik wel net genoeg om te zorgen dat het niet onbeleefd is. Het zorgt dan alleen wel voor de rest van de dag/avond voor misselijkheid en een weeig gevoel, ik kan prima toneelspelen dus zal iemand ook netjes bedanken en complementeren met zijn/haar kookkunsten (als die goed zijn dan he, aangezien ik wel ontzettend van koken hou kan ik dat nog best aardig inschatten) ik maak mezelf er alleen heel ongelukkig (en ziek) mee. Het is dus een oplossing die ik liever niet kies, maar soms kom je er niet onderuit. Een eetprobleem hebben (, want dat is het uiteindelijk wel als je echt veel niet 'lust') is niet hetzelfde als onfatsoenlijk en onopgevoed zijn.
Ik snap wel dat het voor sommige mensen echt een probleem is, maar dan ligt het ook een beetje aan de manier waarop iemand er zelf mee omgaat.
Er van uitgaan dat iedereen zich wel aan jouw aanpast is gewoon niet zo netjes.
Zoals jij het oplost klinkt het alweer heel anders, en dan ben ik gek genoeg ook wel weer bereid om sommige dingen wat voor je aan te passen.
dinsdag 16 september 2014 14:38
quote:Sunemom schreef op 16 september 2014 @ 14:34:
En voor alle mensen die het sneu en stom en kleutergedrag vinden. Mensen niet in hun waarde laten is ook sneu kleutergedrag. Hoeveel stomme opmerkingen ik al niet heb aangehoord over mijn eetgedrag. Alsof anderen belachelijk maken zo fatsoenlijk en welopgevoed is.
Jij hebt het over een eetprobleem, de vriendin van TO lust gewoon niks.
Heb je er hulp voor trouwens?
En voor alle mensen die het sneu en stom en kleutergedrag vinden. Mensen niet in hun waarde laten is ook sneu kleutergedrag. Hoeveel stomme opmerkingen ik al niet heb aangehoord over mijn eetgedrag. Alsof anderen belachelijk maken zo fatsoenlijk en welopgevoed is.
Jij hebt het over een eetprobleem, de vriendin van TO lust gewoon niks.
Heb je er hulp voor trouwens?
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
dinsdag 16 september 2014 14:39
quote:Sunemom schreef op 16 september 2014 @ 14:34:
En voor alle mensen die het sneu en stom en kleutergedrag vinden. Mensen niet in hun waarde laten is ook sneu kleutergedrag. Hoeveel stomme opmerkingen ik al niet heb aangehoord over mijn eetgedrag. Alsof anderen belachelijk maken zo fatsoenlijk en welopgevoed is.
Dat ze je voor de gek houden/uitlachen is niet leuk (en onaardig, want ik heb niet de indruk dat je er veel aan kunt doen), maar in wezen is het natuurlijk wel kindergedrag, de meeste kinderen hebben in een bepaalde fase moeite met eten.
De meeste mensen groeien er overheen, jij blijkbaar niet.
Heb je trouwens wel eens gekeken of je hier proffesionele hulp voor kunt krijgen?
Want het lijkt mij dat hier misschien wel meer achter zit.
En voor alle mensen die het sneu en stom en kleutergedrag vinden. Mensen niet in hun waarde laten is ook sneu kleutergedrag. Hoeveel stomme opmerkingen ik al niet heb aangehoord over mijn eetgedrag. Alsof anderen belachelijk maken zo fatsoenlijk en welopgevoed is.
Dat ze je voor de gek houden/uitlachen is niet leuk (en onaardig, want ik heb niet de indruk dat je er veel aan kunt doen), maar in wezen is het natuurlijk wel kindergedrag, de meeste kinderen hebben in een bepaalde fase moeite met eten.
De meeste mensen groeien er overheen, jij blijkbaar niet.
Heb je trouwens wel eens gekeken of je hier proffesionele hulp voor kunt krijgen?
Want het lijkt mij dat hier misschien wel meer achter zit.
dinsdag 16 september 2014 14:48
quote:paleviolet schreef op 16 september 2014 @ 14:39:
[...]
Dat ze je voor de gek houden/uitlachen is niet leuk, maar in wezen is het natuurlijk wel kindergedrag, de meeste kinderen hebben in een bepaalde fase moeite met eten.
De meeste mensen groeien er overheen, jij blijkbaar niet.
Heb je trouwens wel eens gekeken of je hier proffesionele hulp voor kunt krijgen?
Want het lijkt mij dat hier misschien wel meer achter zit.
Even deze eruit gepakt, maar ook aan de andere die op mij reageerden. Ja ik heb er wel hulp voor (gehad) en ja bij mij zit er meer achter. Veel meer, maar dat neemt niet weg dat dat niet is wat de wereld ziet. Hier op het forum ben ik een behoorlijk open boek, irl ben ik dat absoluut niet. Van iedereen die ik ken en waar ik mee in de situatie kan komen dat ik ermee eet/moet eten zijn er misschien 3 of 4 mensen die weten waarom eten voor mij lastig is. Dit is niet iets dat ik uit zou leggen aan collega's (en ik werk freelance op verschillende werkplekken dus veel te veel collega's voor ook), medestudenten, kennissen enz. Mijn man en een paar hele goede vrienden weten en begrijpen het en verder los ik het dus op door zoveel als mogelijk zelf voor mijn eten te zorgen.
De meeste mensen zien in mij ook gewoon een zeurende 30-er die niks lust en alleen maar kan mieren met eten. Ik 'lust' van de 4 p's ook nog eens alleen patat en pannekoeken. Zat kennissen die mij ook als een zeur zouden omschrijven en bij wie ik de behoefte om uit te leggen dat voedsel, een bepaald mondgevoel voornamelijk, bij mij gekoppeld zitten aan jeugdherinneringen van mishandeling/misbruik/vernedering niet voel. Dus dat je niet weet dat iemand een eetprobleem heeft, en gewoon overkomt als een zeikerd, betekend niet dat mensen zelf zo blij zijn met hun eigen gedrag.
[...]
Dat ze je voor de gek houden/uitlachen is niet leuk, maar in wezen is het natuurlijk wel kindergedrag, de meeste kinderen hebben in een bepaalde fase moeite met eten.
De meeste mensen groeien er overheen, jij blijkbaar niet.
Heb je trouwens wel eens gekeken of je hier proffesionele hulp voor kunt krijgen?
Want het lijkt mij dat hier misschien wel meer achter zit.
Even deze eruit gepakt, maar ook aan de andere die op mij reageerden. Ja ik heb er wel hulp voor (gehad) en ja bij mij zit er meer achter. Veel meer, maar dat neemt niet weg dat dat niet is wat de wereld ziet. Hier op het forum ben ik een behoorlijk open boek, irl ben ik dat absoluut niet. Van iedereen die ik ken en waar ik mee in de situatie kan komen dat ik ermee eet/moet eten zijn er misschien 3 of 4 mensen die weten waarom eten voor mij lastig is. Dit is niet iets dat ik uit zou leggen aan collega's (en ik werk freelance op verschillende werkplekken dus veel te veel collega's voor ook), medestudenten, kennissen enz. Mijn man en een paar hele goede vrienden weten en begrijpen het en verder los ik het dus op door zoveel als mogelijk zelf voor mijn eten te zorgen.
De meeste mensen zien in mij ook gewoon een zeurende 30-er die niks lust en alleen maar kan mieren met eten. Ik 'lust' van de 4 p's ook nog eens alleen patat en pannekoeken. Zat kennissen die mij ook als een zeur zouden omschrijven en bij wie ik de behoefte om uit te leggen dat voedsel, een bepaald mondgevoel voornamelijk, bij mij gekoppeld zitten aan jeugdherinneringen van mishandeling/misbruik/vernedering niet voel. Dus dat je niet weet dat iemand een eetprobleem heeft, en gewoon overkomt als een zeikerd, betekend niet dat mensen zelf zo blij zijn met hun eigen gedrag.
dinsdag 16 september 2014 14:53
Je geeft mij wel iets om over na te denken en ik vind het vervelend voor jou dat je dit hebt en er met hulp niet vanaf hebt kunnen komen. Ik denk toch echt dat het bij deze vrouw van mijn zus een kwestie van niet willen en opvoeding is, maar je hebt mij doen inzien dat er soms meer speelt dan ik aan de buitenkant kan zien of ik kan weten.
dinsdag 16 september 2014 14:58
@oki07 dat bedoelde ik inderdaad. Kan heel goed hoor dat het gewoon niet willen en opvoeding is, maar je weet het nooit helemaal zeker. Daarom is er gewoon met respect mee omgaan volgens mij de logische weg. Als ik naar mezelf kijk, mijn schoonfamilie weet dit ook niet (mijn eigen familie ook niet trouwens, die lachen alles altijd weg en zijn het meest respectloos van iedereen die ik tegenkom). Mijn schoonzusje zou ook best een dergelijk topic kunnen openen, het is een schat waar ik het heel goed mee kan vinden, maar ze heeft geen idee. Terwijl zij wel vind dat ze me heel goed kent, wat op andere vlakken ook zeker zo is.
dinsdag 16 september 2014 14:59
quote:Sunemom schreef op 16 september 2014 @ 14:48:
[...]
Even deze eruit gepakt, maar ook aan de andere die op mij reageerden. Ja ik heb er wel hulp voor (gehad) en ja bij mij zit er meer achter. Veel meer, maar dat neemt niet weg dat dat niet is wat de wereld ziet. Hier op het forum ben ik een behoorlijk open boek, irl ben ik dat absoluut niet. Van iedereen die ik ken en waar ik mee in de situatie kan komen dat ik ermee eet/moet eten zijn er misschien 3 of 4 mensen die weten waarom eten voor mij lastig is. Dit is niet iets dat ik uit zou leggen aan collega's (en ik werk freelance op verschillende werkplekken dus veel te veel collega's voor ook), medestudenten, kennissen enz. Mijn man en een paar hele goede vrienden weten en begrijpen het en verder los ik het dus op door zoveel als mogelijk zelf voor mijn eten te zorgen.
De meeste mensen zien in mij ook gewoon een zeurende 30-er die niks lust en alleen maar kan mieren met eten. Ik 'lust' van de 4 p's ook nog eens alleen patat en pannekoeken. Zat kennissen die mij ook als een zeur zouden omschrijven en bij wie ik de behoefte om uit te leggen dat voedsel, een bepaald mondgevoel voornamelijk, bij mij gekoppeld zitten aan jeugdherinneringen van mishandeling/misbruik/vernedering niet voel. Dus dat je niet weet dat iemand een eetprobleem heeft, en gewoon overkomt als een zeikerd, betekend niet dat mensen zelf zo blij zijn met hun eigen gedrag.
Dit lijkt mij heel naar voor je.
Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat dit zo heel vaak speelt trouwens, maar je hebt wel gelijk dat er soms meer achter zit dan je denkt.
Ik vind de manier waarop iemand er zelf instaat wel verschil maken trouwens, ik krijg niet de indruk dat de vriendin uit de OP bereid is om zelf iets mee te nemen bijvoorbeeld, zoals jij wel doet (en zelf doe ik het ook wel als mensen het lastig vinden om vegetarisch te koken bijvoorbeeld)
Dat iemand een probleem heeft dat kan, maar zadel iemand er dan niet klakkeloos mee op, denk dan zelf een beetje mee.
Da's mijn grootste punt denk ik.
[...]
Even deze eruit gepakt, maar ook aan de andere die op mij reageerden. Ja ik heb er wel hulp voor (gehad) en ja bij mij zit er meer achter. Veel meer, maar dat neemt niet weg dat dat niet is wat de wereld ziet. Hier op het forum ben ik een behoorlijk open boek, irl ben ik dat absoluut niet. Van iedereen die ik ken en waar ik mee in de situatie kan komen dat ik ermee eet/moet eten zijn er misschien 3 of 4 mensen die weten waarom eten voor mij lastig is. Dit is niet iets dat ik uit zou leggen aan collega's (en ik werk freelance op verschillende werkplekken dus veel te veel collega's voor ook), medestudenten, kennissen enz. Mijn man en een paar hele goede vrienden weten en begrijpen het en verder los ik het dus op door zoveel als mogelijk zelf voor mijn eten te zorgen.
De meeste mensen zien in mij ook gewoon een zeurende 30-er die niks lust en alleen maar kan mieren met eten. Ik 'lust' van de 4 p's ook nog eens alleen patat en pannekoeken. Zat kennissen die mij ook als een zeur zouden omschrijven en bij wie ik de behoefte om uit te leggen dat voedsel, een bepaald mondgevoel voornamelijk, bij mij gekoppeld zitten aan jeugdherinneringen van mishandeling/misbruik/vernedering niet voel. Dus dat je niet weet dat iemand een eetprobleem heeft, en gewoon overkomt als een zeikerd, betekend niet dat mensen zelf zo blij zijn met hun eigen gedrag.
Dit lijkt mij heel naar voor je.
Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat dit zo heel vaak speelt trouwens, maar je hebt wel gelijk dat er soms meer achter zit dan je denkt.
Ik vind de manier waarop iemand er zelf instaat wel verschil maken trouwens, ik krijg niet de indruk dat de vriendin uit de OP bereid is om zelf iets mee te nemen bijvoorbeeld, zoals jij wel doet (en zelf doe ik het ook wel als mensen het lastig vinden om vegetarisch te koken bijvoorbeeld)
Dat iemand een probleem heeft dat kan, maar zadel iemand er dan niet klakkeloos mee op, denk dan zelf een beetje mee.
Da's mijn grootste punt denk ik.
dinsdag 16 september 2014 15:04
quote:lilalinda schreef op 16 september 2014 @ 13:54:
[...]
Ik vind mosselen wel iets, wat ik even zou vragen. Lang niet iedereen lust die. (ik ook liever niet. In de paella schep ik er om heen. Als er grote pan mosselen op tafel komt, heb ik echt een probleem)Ja dit was ook tijdens uit eten realiseer me dat het inderdaad anders gelezen kan worden. Als ik iets ga koken met geitenkaas of bepaalde vis ofzo vraag ik meestal wel van tevoren of ze dat lekker vinden. Of ik kook wat neutraler.
[...]
Ik vind mosselen wel iets, wat ik even zou vragen. Lang niet iedereen lust die. (ik ook liever niet. In de paella schep ik er om heen. Als er grote pan mosselen op tafel komt, heb ik echt een probleem)Ja dit was ook tijdens uit eten realiseer me dat het inderdaad anders gelezen kan worden. Als ik iets ga koken met geitenkaas of bepaalde vis ofzo vraag ik meestal wel van tevoren of ze dat lekker vinden. Of ik kook wat neutraler.
dinsdag 16 september 2014 15:06
@paleviolet ik ben ook voor het niet zeuren, maar oplossen principe. Niet iedereen zit zo in elkaar en tegelijk vriendin heeft aangegeven wel erg van witte bonen in tomatensaus te houden. Dan kook je dat toch gewoon niks ingewikkelds aan en het blijft gezellig. Ik heb een zeer allergisch zoontje (handige combi met zo'n moeder als ik joh , gelukkig hou ik van koken) en hij heeft bij een vriendje waarvan de moeder het doodeng vond het opgelost met de woorden: Ik mag wel gewoon brood met pindakaas, ik kom voor de gezelligheid, niet voor het eten. Als hij dus daar eet (en inmiddels bij veel meer vriendjes) krijgt ie standaard brood met pindakaas ook als avondeten. Hij vind het allang best en die ouders hoeven zich geen zorgen te maken.
dinsdag 16 september 2014 15:09
dinsdag 16 september 2014 15:17
quote:Sunemom schreef op 16 september 2014 @ 15:06:
@paleviolet ik ben ook voor het niet zeuren, maar oplossen principe. Niet iedereen zit zo in elkaar en tegelijk vriendin heeft aangegeven wel erg van witte bonen in tomatensaus te houden. Dan kook je dat toch gewoon niks ingewikkelds aan en het blijft gezellig. Ik heb een zeer allergisch zoontje (handige combi met zo'n moeder als ik joh , gelukkig hou ik van koken) en hij heeft bij een vriendje waarvan de moeder het doodeng vond het opgelost met de woorden: Ik mag wel gewoon brood met pindakaas, ik kom voor de gezelligheid, niet voor het eten. Als hij dus daar eet (en inmiddels bij veel meer vriendjes) krijgt ie standaard brood met pindakaas ook als avondeten. Hij vind het allang best en die ouders hoeven zich geen zorgen te maken.
Sja, maar dan leg je de verantwoordelijkheid wel erg bij de ander, en juist die "trek jij maar een pot bonen open en dan ben ik wel gezellig" houding vind ik tenenkrommend.
Ik zou het wel doen hoor, als het er op aankwam, maar het zou me wel ergeren.
@paleviolet ik ben ook voor het niet zeuren, maar oplossen principe. Niet iedereen zit zo in elkaar en tegelijk vriendin heeft aangegeven wel erg van witte bonen in tomatensaus te houden. Dan kook je dat toch gewoon niks ingewikkelds aan en het blijft gezellig. Ik heb een zeer allergisch zoontje (handige combi met zo'n moeder als ik joh , gelukkig hou ik van koken) en hij heeft bij een vriendje waarvan de moeder het doodeng vond het opgelost met de woorden: Ik mag wel gewoon brood met pindakaas, ik kom voor de gezelligheid, niet voor het eten. Als hij dus daar eet (en inmiddels bij veel meer vriendjes) krijgt ie standaard brood met pindakaas ook als avondeten. Hij vind het allang best en die ouders hoeven zich geen zorgen te maken.
Sja, maar dan leg je de verantwoordelijkheid wel erg bij de ander, en juist die "trek jij maar een pot bonen open en dan ben ik wel gezellig" houding vind ik tenenkrommend.
Ik zou het wel doen hoor, als het er op aankwam, maar het zou me wel ergeren.
dinsdag 16 september 2014 15:18
Ik zou van zo'n lijst ook een beetje moe worden. Maar ik denk dat ik gebakken aardappelen in de oven zou maken (mag daar knoflook over?), vlees voor haar, heerlijke paddestoelen voor de rest en dan nog een fijne salade erbij, of geroosterde groenten of zo. Kan ze nemen waar ze zin in heeft. Maar als je dan nog steeds commentaar heeft zou ik daar wel iets van zeggen. Als ze gewoon neemt wat ze lust vind ik het prima, of als ze aangeboden mayonaise afslaat omdat ze dat merk niet lust, ook prima. Dan vraag ik er zelf om, zeg maar. Maar als je moeite doet en iemand wil dan meer of het is niet goed, want geen warm eten of niet haar merk, dan vind ik het zeuren en een slechte gast zijn. Dan zou ik daar wel wat van zeggen. Dat ik graag kook, maar dat zij toch wel de topper is qua kritisch gast zijn.
dinsdag 16 september 2014 15:19
@ Tomatensoep. Ja, maar daar geloof ik dus niets van hoor. Zij wordt gewoon thuis gepamperd en hoeft niet te eten wat zij niet lust, want dan worden er voor haar witte bonen gemaakt. Bij een restaurant besteld zij wel vanalles, hoorde ik, en eet dan alleen het vlees en aardappels op en beweegt de groenten wat heen en weer. Daarnaast is het gewoon een zeikerd met haar zaanse mayo-lust ik niet en overal kilo's zout + peper op flikkeren (terwijl de rest aan tafel dat dus niet doet) en om chilisaus vragen.
