Thuis
alle pijlers
Schuldgevoelens tegenover kat/
dinsdag 16 september 2014 17:03
Hoi Viva,
Ik zit sinds twee dagen ergens heel erg mee en hoop op Viva wat "hulp"/reacties te krijgen.
Ik heb een hele lieve kat uit het asiel. We hebben haar nu ongeveer 9 jaar en we weten niet waar ze is geweest toen we haar hebben gekregen (ze was 1 toen ze in het asiel kwam). Ze is erg angstig (vooral bij onbekenden, bij ons valt het wel mee) en heeft ook erg veel stress (wat zich uit in veel wassen en krabben). Ze heeft het volgens mij erg goed bij ons: ze krijgt veel liefde en aandacht, is eigenlijk nooit alleen, mag overal slapen waar ze wilt, krijgt alleen eten wat ze lust, we gaan niet op vakantie omdat ze niet alleen thuis wilt/kan blijven en we zouden eigenlijk alles voor haar doen.
Één ding zit me eigenlijk heel erg dwars: ik verveel mijn kat best vaak, toch wel dagelijks een paar keer per dag. Ik ga nooit lang door ofzo en als ze boos wordt stop ik ook. Wat ik doe? Vooral vroeger (toen deed mijn zus het ook wel eens) schreeuwde we soms best hard haar naam. Ook pak ik haar (tegenwoordig) nog steeds heel vaak op, pak ik haar vast of roep ik hard haar naam. Ook laat ik haar wel eens voor de grap schrikken (doe ik niet heel vaak en zorg er ook niet voor dat ze helemaal getraumatiseerd is ofzo).
Iedereen zal nu wel denken van: waarom doe je dat in hemelsnaam als je zoveel van haar houd? Het antwoord is: ik weet het eigenlijk niet... Het is gewoon een gewoonte en ik denk ook dat ik niet weet hoe ik moet uiten dat ik van haar houd, dus til ik haar vaak op knuffel haar, schreeuw haar naam en laat ik haar schrikken, zodat ik ook aandacht van haar krijg (en misschien vind ik het soms ook gewoon grappig).
Ik ken wel meer mensen die gewoon hun kat optillen en soms een beetje plagen enzo, maar ik begin me steeds meer af te vragen hoeveel dit haar beïnvloed en hoeveel stress ze wel niet heeft door mij... Ze is gewoon een vrolijke en gelukkige kat en ze gaat erg veel naar mijn zus toe, omdat die haar waarschijnlijk niet verveeld en ook wat rustiger is. Ze komt ook wel eens naar mij toe, maar wel minder en ze vertrouwt me ook wel wat minder.
Kort gezegd: ik voel me dus ontzettend schuldig, ook over het verleden en ik heb er zelfs vandaag om moeten huilen... Mijn ouders zeggen dat het niet goed is en dat ik moet stoppen, maar denken dat mijn kat echt wel voelt dat ik van haar houd. Ze wordt ook wel eens "boos" op mij en ze is ook wel eens bang als ik kom, maar ze kan ook gewoon heel vredig erbij liggen als ik haar aai.
Ik wil gewoon graag weten hoe erg dit is en hoe schuldig ik me wel niet moet voelen... Ik voel me er echt heel rot over, maar ik weet niet hoe ongelukkig een kat hiervan kan worden en hoe erg dit haar beïnvloed.
Voor de beeldvorming: ik ben 18 jaar oud.
En sorry voor dit rare verhaal... Ik heb trouwens ook last van dwanggedachtes (waar het door Viva echt een heeeel stuk beter mee gaat!!), maar ik weet dus ook niet of dat met dit vage verhaal te maken kan hebben.
En ik houd echt zielsveel van mijn kat, dus jullie moeten niet denken dat ik het doe vanuit haat ofzo.
Ik zit sinds twee dagen ergens heel erg mee en hoop op Viva wat "hulp"/reacties te krijgen.
Ik heb een hele lieve kat uit het asiel. We hebben haar nu ongeveer 9 jaar en we weten niet waar ze is geweest toen we haar hebben gekregen (ze was 1 toen ze in het asiel kwam). Ze is erg angstig (vooral bij onbekenden, bij ons valt het wel mee) en heeft ook erg veel stress (wat zich uit in veel wassen en krabben). Ze heeft het volgens mij erg goed bij ons: ze krijgt veel liefde en aandacht, is eigenlijk nooit alleen, mag overal slapen waar ze wilt, krijgt alleen eten wat ze lust, we gaan niet op vakantie omdat ze niet alleen thuis wilt/kan blijven en we zouden eigenlijk alles voor haar doen.
Één ding zit me eigenlijk heel erg dwars: ik verveel mijn kat best vaak, toch wel dagelijks een paar keer per dag. Ik ga nooit lang door ofzo en als ze boos wordt stop ik ook. Wat ik doe? Vooral vroeger (toen deed mijn zus het ook wel eens) schreeuwde we soms best hard haar naam. Ook pak ik haar (tegenwoordig) nog steeds heel vaak op, pak ik haar vast of roep ik hard haar naam. Ook laat ik haar wel eens voor de grap schrikken (doe ik niet heel vaak en zorg er ook niet voor dat ze helemaal getraumatiseerd is ofzo).
Iedereen zal nu wel denken van: waarom doe je dat in hemelsnaam als je zoveel van haar houd? Het antwoord is: ik weet het eigenlijk niet... Het is gewoon een gewoonte en ik denk ook dat ik niet weet hoe ik moet uiten dat ik van haar houd, dus til ik haar vaak op knuffel haar, schreeuw haar naam en laat ik haar schrikken, zodat ik ook aandacht van haar krijg (en misschien vind ik het soms ook gewoon grappig).
Ik ken wel meer mensen die gewoon hun kat optillen en soms een beetje plagen enzo, maar ik begin me steeds meer af te vragen hoeveel dit haar beïnvloed en hoeveel stress ze wel niet heeft door mij... Ze is gewoon een vrolijke en gelukkige kat en ze gaat erg veel naar mijn zus toe, omdat die haar waarschijnlijk niet verveeld en ook wat rustiger is. Ze komt ook wel eens naar mij toe, maar wel minder en ze vertrouwt me ook wel wat minder.
Kort gezegd: ik voel me dus ontzettend schuldig, ook over het verleden en ik heb er zelfs vandaag om moeten huilen... Mijn ouders zeggen dat het niet goed is en dat ik moet stoppen, maar denken dat mijn kat echt wel voelt dat ik van haar houd. Ze wordt ook wel eens "boos" op mij en ze is ook wel eens bang als ik kom, maar ze kan ook gewoon heel vredig erbij liggen als ik haar aai.
Ik wil gewoon graag weten hoe erg dit is en hoe schuldig ik me wel niet moet voelen... Ik voel me er echt heel rot over, maar ik weet niet hoe ongelukkig een kat hiervan kan worden en hoe erg dit haar beïnvloed.
Voor de beeldvorming: ik ben 18 jaar oud.
En sorry voor dit rare verhaal... Ik heb trouwens ook last van dwanggedachtes (waar het door Viva echt een heeeel stuk beter mee gaat!!), maar ik weet dus ook niet of dat met dit vage verhaal te maken kan hebben.
En ik houd echt zielsveel van mijn kat, dus jullie moeten niet denken dat ik het doe vanuit haat ofzo.
dinsdag 16 september 2014 18:31
dinsdag 16 september 2014 18:34
dinsdag 16 september 2014 18:35
Nounou yette, een al angstige kat bewust laten schrikken, vastpakken tegen zijn zin en zijn naam hard schreeuwen: het zijn geen leuke dingen voor een kat als de kat laat merken het niet leuk te vinden. Topicopener zegt zelf ook dat de kat minder naar haar toegaat en soms al bang is als de topicopener aankomt lopen.
Niet dat ik niet denk dat topicopener aan het provoceren is, maar het is wel iets waar terecht kritiek op mag komen. En in mijn ogen heb je ook wel hulp nodig als je het grappig vindt om een kat bewust bang te maken, terwijl de kat al bang is aangelegd.
Niet dat ik niet denk dat topicopener aan het provoceren is, maar het is wel iets waar terecht kritiek op mag komen. En in mijn ogen heb je ook wel hulp nodig als je het grappig vindt om een kat bewust bang te maken, terwijl de kat al bang is aangelegd.
dinsdag 16 september 2014 18:40
quote:katiecatherine schreef op 16 september 2014 @ 18:27:
Met macht overdreef ik misschien wel in het topic, want ik meen echt oprecht dat ik niet bazig tegen haar doe. Ik ben een best angstig persoon en ben vaak banger voor haar dan zij voor mij.Jij bent bang voor een kat? Doe even normaal. Ik schreef eerder dat een psycholoog een goed idee zou zijn maar bij nader inzien lijkt een psychiater mij beter.
Met macht overdreef ik misschien wel in het topic, want ik meen echt oprecht dat ik niet bazig tegen haar doe. Ik ben een best angstig persoon en ben vaak banger voor haar dan zij voor mij.Jij bent bang voor een kat? Doe even normaal. Ik schreef eerder dat een psycholoog een goed idee zou zijn maar bij nader inzien lijkt een psychiater mij beter.
dinsdag 16 september 2014 18:40
quote:yette schreef op 16 september 2014 @ 18:31:
Heftige termen hier hoor. Hoe kan je dit nou vergelijken met verkrachting?!
En een kat die je wel opzoekt en in je buurt slaapt, doe je echt geen lol met een oplossing als wegbrengen naar het asiel.
De dierenmaffia slaat weer aardig door hier.Ik probeer alleen maar even te demonstreren hoe krom de gedachtengang van TO is. Als je er iets menselijks tegenover zet zie je dat pas. Voor een kat is mishandeling ook een trauma ... newsflash!
Heftige termen hier hoor. Hoe kan je dit nou vergelijken met verkrachting?!
En een kat die je wel opzoekt en in je buurt slaapt, doe je echt geen lol met een oplossing als wegbrengen naar het asiel.
De dierenmaffia slaat weer aardig door hier.Ik probeer alleen maar even te demonstreren hoe krom de gedachtengang van TO is. Als je er iets menselijks tegenover zet zie je dat pas. Voor een kat is mishandeling ook een trauma ... newsflash!
dinsdag 16 september 2014 18:44
quote:cestoda schreef op 16 september 2014 @ 18:22:
[...]
Ze is waarschijnlijk als kitten niet heel goed gesocialiseerd. Ze is angstig voor vreemde mensen, ze heeft chronische stress. Maar het is wel zo dat jij met je gedrag het niet beter maakt. Integendeel.
Je kunt katten minder angstig laten worden voor vreemden en het is zeker nodig dat je wat gaat doen aan die chronische stress.
Een gedragstherapeut voor katten kan daar heel goed bij helpen (neem wel een goede met een diploma en referenties). En ja, een gedragstherapeut kost geld, maar ik stel voor dat jij dat gaat betalen als goedmakertje voor je kat. Dierendagcadeautje.Nou sorry hoor maar ik denk dat TO meer gebaat is bij een gedragstherapeut...
[...]
Ze is waarschijnlijk als kitten niet heel goed gesocialiseerd. Ze is angstig voor vreemde mensen, ze heeft chronische stress. Maar het is wel zo dat jij met je gedrag het niet beter maakt. Integendeel.
Je kunt katten minder angstig laten worden voor vreemden en het is zeker nodig dat je wat gaat doen aan die chronische stress.
Een gedragstherapeut voor katten kan daar heel goed bij helpen (neem wel een goede met een diploma en referenties). En ja, een gedragstherapeut kost geld, maar ik stel voor dat jij dat gaat betalen als goedmakertje voor je kat. Dierendagcadeautje.Nou sorry hoor maar ik denk dat TO meer gebaat is bij een gedragstherapeut...
Sommige fouten zijn te leuk om maar een keer te maken...
dinsdag 16 september 2014 18:49
Ik heb alleen de op gelezen en ik deed dat toen ik jonger was ook vaak bij mn katten. Ze laten schrikken en zo.
Op een gegeven moment schrok een slapende kat achter in de tuin niet en keek me heel traag aan. Ik heb hem toen opgepakt omdat zijn reactie niet was als normaal.
Onderzoekje gedaan; oogjes oke, oortjes oke, bekkie oke, maar onder zn staart bleek het vol te zitten met maden
Direct naar de dierenarts gereden en de dierenarts zei dat het al te laat was. (Volgens mij had de kat iets aan zn urinewegen of blaas, ik weet niet precies want ik was helemaal overstuur )
Maar goed, eigenlijk tegen het advies van de dierenarts ingegaan en hij zou zijn best doen.
Kat heeft het overleeft.
Later bedacht ik me dat als ik hem niet had laten schrikken hij waarschijnlijk daar in de achtertuin zou zijn overleden.
Ik doe het tegenwoordig niet meer echt op die manier. Nu als ze slapen geef ik ze een zachte aai of zo. Ze slapen wel gewoon door.
Op een gegeven moment schrok een slapende kat achter in de tuin niet en keek me heel traag aan. Ik heb hem toen opgepakt omdat zijn reactie niet was als normaal.
Onderzoekje gedaan; oogjes oke, oortjes oke, bekkie oke, maar onder zn staart bleek het vol te zitten met maden
Direct naar de dierenarts gereden en de dierenarts zei dat het al te laat was. (Volgens mij had de kat iets aan zn urinewegen of blaas, ik weet niet precies want ik was helemaal overstuur )
Maar goed, eigenlijk tegen het advies van de dierenarts ingegaan en hij zou zijn best doen.
Kat heeft het overleeft.
Later bedacht ik me dat als ik hem niet had laten schrikken hij waarschijnlijk daar in de achtertuin zou zijn overleden.
Ik doe het tegenwoordig niet meer echt op die manier. Nu als ze slapen geef ik ze een zachte aai of zo. Ze slapen wel gewoon door.
dinsdag 16 september 2014 18:52
Jouw gedrag kan de stress wel degelijk in stand houden of verergeren.
Voor je kat bij jullie kwam, was er al stress. Logisch, ze zat in een asiel en dat kan behoorlijk stressvormend zijn. Jouw kat is blijkbaar een stressgevoelig typ en krijgt daar zelfs medicatie voor! Dat kan je onderschuiven, maar dat is om te beginnen al niet eerlijk.
Hard haar naam roepen als je binnenkomt, probeer het is zachter te doen, ze hoort je heus wel. Hun gehoor is zoveel beter als dat van ons. Ik riep en roep ook nog steeds gedag als ik wegga of thuis kom. Ze weten dat heus wel, hij staat al voor de deur voor de sleutel in het slot zit. Mijn roepen is trouwens gewoon praatvolume. niet overdreven hard of zacht, wel vrolijk en opgewekt. En dat ze lief moeten zijn voor elkaar en goed op het huis moeten passen.
Dat oppakken, probeer dat te verminderen. Ze vindt het niet leuk en ervaart daar weer stress van. Fleur pak ik hier ook niet op, tenzij er noodzaak toe is. Ik kom niet dichter bij haar in de buurt dan ongeveer een halve meter. Dichterbij deinst zij terug. Ik laat haar naar mij toe komen. Zo liggen wij elke avond lekker op de bank te kroelen en tv te kijken. Ik tevreden, Fleur tevreden.
Kortom, ik zie vooral heel veel stress. Het klopt dat de stress niet bij jullie begonnen is, maar je draagt er nu wel aan bij. Als jij je aan weet te passen, dan gaat die stress minder worden. Kat wordt gelukkiger, vertrouwd jou meer en alles is weer blij.
Roep je kat zachtjes, speel met haar (met hengeltjes, touwtjes, balletjes), geef haar snoepjes, leer haar kunstjes, wees positief met haar bezig. Maar dwing niks af!
Fleur komt hier te voorschijn zodra ik een muisje van haar pak en er mee schud, zit een rinkeltje in. Zij helemaal gelukkig als ik die een paar keer heen en weer gooi. Nee niet zelf er ook achter aan rennen. Jij gooit, kat rent, kat speelt en ravot, jij loopt na 30 sec rustig naar de kat, praat zacht en lief, pakt muisje, gooit muisje, kat rent en ravot.
Voor je kat bij jullie kwam, was er al stress. Logisch, ze zat in een asiel en dat kan behoorlijk stressvormend zijn. Jouw kat is blijkbaar een stressgevoelig typ en krijgt daar zelfs medicatie voor! Dat kan je onderschuiven, maar dat is om te beginnen al niet eerlijk.
Hard haar naam roepen als je binnenkomt, probeer het is zachter te doen, ze hoort je heus wel. Hun gehoor is zoveel beter als dat van ons. Ik riep en roep ook nog steeds gedag als ik wegga of thuis kom. Ze weten dat heus wel, hij staat al voor de deur voor de sleutel in het slot zit. Mijn roepen is trouwens gewoon praatvolume. niet overdreven hard of zacht, wel vrolijk en opgewekt. En dat ze lief moeten zijn voor elkaar en goed op het huis moeten passen.
Dat oppakken, probeer dat te verminderen. Ze vindt het niet leuk en ervaart daar weer stress van. Fleur pak ik hier ook niet op, tenzij er noodzaak toe is. Ik kom niet dichter bij haar in de buurt dan ongeveer een halve meter. Dichterbij deinst zij terug. Ik laat haar naar mij toe komen. Zo liggen wij elke avond lekker op de bank te kroelen en tv te kijken. Ik tevreden, Fleur tevreden.
Kortom, ik zie vooral heel veel stress. Het klopt dat de stress niet bij jullie begonnen is, maar je draagt er nu wel aan bij. Als jij je aan weet te passen, dan gaat die stress minder worden. Kat wordt gelukkiger, vertrouwd jou meer en alles is weer blij.
Roep je kat zachtjes, speel met haar (met hengeltjes, touwtjes, balletjes), geef haar snoepjes, leer haar kunstjes, wees positief met haar bezig. Maar dwing niks af!
Fleur komt hier te voorschijn zodra ik een muisje van haar pak en er mee schud, zit een rinkeltje in. Zij helemaal gelukkig als ik die een paar keer heen en weer gooi. Nee niet zelf er ook achter aan rennen. Jij gooit, kat rent, kat speelt en ravot, jij loopt na 30 sec rustig naar de kat, praat zacht en lief, pakt muisje, gooit muisje, kat rent en ravot.
dinsdag 16 september 2014 18:59
Fijn dat je verhaal niet waar is, tenminste je bedoelde het minder heftig dan het overkomt, je maakt je zorgen over je gedrag, want je bent gek op je kat. Luister naar wat je ouders zeggen en doe wat rustiger met de kat, niet schreeuwen, niet meer oppakken, niet laten schrikken. Je zou het zelf ook niet fijn vinden als mensen je laten schrikken of tegen je schreeuwen.....heb hier ook katten en 1 bang exemplaar...rustig aan...hij is zoals hij is en je pakt hem dus niet op...aait hem dat is genoeg!
Dat is het advies als je serieus bent....
anders...
ga lekker buitenspelen
Dat is het advies als je serieus bent....
anders...
ga lekker buitenspelen
dinsdag 16 september 2014 19:03
quote:katiecatherine schreef op 16 september 2014 @ 18:18:
[...]
Tuurlijk wil ik wel werken aan een oplossing, maar ik denk ik gewoon niet dat ik de OORZAAK ben. De oorzaak ligt ergens heel ver in haar verleden, voordat we haar hadden, dat is echt heel goed te merken. Ik ben wel eens voor een langere tijd weggeweest en toen gedroeg ze zich niet anders. toen ik weer thuis kwam zag je der wel bijna denken: ownee, daar heb je weer de druktemaker, maar ze kwam vervolgens we gewoon naar mij toe, liet zich aaien, knuffelen enzovoort.
Nou ja, feit is, jij opent een topic over je zorgen van je kat. Je geeft zelf oorzaken aan die feilloos de oorzaak kunnen zijn van de stress die je kat ervaart.
Verder ga je nergens op in om jouw eigen gedrag te veranderen, tips als een gedragsdeskundige erbij te halen. Zelf hulp te vragen over je gedrag. M.a.w. je weet het allemaal zelf wel zeg je, nou dan vraag ik mij af wat je met dit topic zou willen bereiken want je wilt toch niets veranderen.
Dus dan maar succes en zielig voor je kat. Mocht je op jezelf gaan wonen dan zou ik de kat bij je ouders achterlaten.
(beetje raar dat je zus en ouders het blijkbaar normaal vinden jouw gedrag? Ik zou dit echt niet pikken van mijn kind of zus.)
[...]
Tuurlijk wil ik wel werken aan een oplossing, maar ik denk ik gewoon niet dat ik de OORZAAK ben. De oorzaak ligt ergens heel ver in haar verleden, voordat we haar hadden, dat is echt heel goed te merken. Ik ben wel eens voor een langere tijd weggeweest en toen gedroeg ze zich niet anders. toen ik weer thuis kwam zag je der wel bijna denken: ownee, daar heb je weer de druktemaker, maar ze kwam vervolgens we gewoon naar mij toe, liet zich aaien, knuffelen enzovoort.
Nou ja, feit is, jij opent een topic over je zorgen van je kat. Je geeft zelf oorzaken aan die feilloos de oorzaak kunnen zijn van de stress die je kat ervaart.
Verder ga je nergens op in om jouw eigen gedrag te veranderen, tips als een gedragsdeskundige erbij te halen. Zelf hulp te vragen over je gedrag. M.a.w. je weet het allemaal zelf wel zeg je, nou dan vraag ik mij af wat je met dit topic zou willen bereiken want je wilt toch niets veranderen.
Dus dan maar succes en zielig voor je kat. Mocht je op jezelf gaan wonen dan zou ik de kat bij je ouders achterlaten.
(beetje raar dat je zus en ouders het blijkbaar normaal vinden jouw gedrag? Ik zou dit echt niet pikken van mijn kind of zus.)
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
dinsdag 16 september 2014 19:05
dinsdag 16 september 2014 19:10
Ik denk dat jij het niet kan hebben dat katten over het algemeen vrij arrogant en onafhankelijk zijn. Katten bepalen zelf wanneer ze naar hun naam luisteren en genegenheid eisen ze zelf op.
Sneu dat je daar zo gefrustreerd van raakt dat je het nodig acht om zo lomp aandacht af te dwingen van dat beestje.
Sneu dat je daar zo gefrustreerd van raakt dat je het nodig acht om zo lomp aandacht af te dwingen van dat beestje.
dinsdag 16 september 2014 19:10
Pesten en irriteren doe je nooit vanuit liefde, dat kan alleen maar aandachttrekkerij zijn, jij kan het niet hebben als de kat geen aandacht heeft voor jou, maar kom op zeg, je bent toch geen vier meer?
Een kat die angstig is wordt alleen maar banger als jij hem irriteert, pest en schreeuwen is ook heel slecht, een kat hoort nog tien keer beter dan jij, dus als jij schreeuwt is dat voor de kat alsof er een bom naast hem/haar ontploft.
Schuldig voelen helpt niet meer, er nú mee stoppen voor de toekomst misschien wel.
Jou kat verdient een beter baasje.
Een kat die angstig is wordt alleen maar banger als jij hem irriteert, pest en schreeuwen is ook heel slecht, een kat hoort nog tien keer beter dan jij, dus als jij schreeuwt is dat voor de kat alsof er een bom naast hem/haar ontploft.
Schuldig voelen helpt niet meer, er nú mee stoppen voor de toekomst misschien wel.
Jou kat verdient een beter baasje.
dinsdag 16 september 2014 19:16
Jij bent wellicht niet de oorzaak uit het verleden, maar de draagt 100% zeker bij aan haar huidige stress. Je vertoont het ontdek gedrag van een kind van 10. Daar zou je overheen moeten groeien tijdens de puberteit. Zoek hulp! Dit is echt niet normaal.
En oestra, fijn dat het laten schrikken van al die onschuldige dieren tóch nut heeft gehad.. Dat maakt het echt helemaal prima hoor, je gedrag van destijds!
En oestra, fijn dat het laten schrikken van al die onschuldige dieren tóch nut heeft gehad.. Dat maakt het echt helemaal prima hoor, je gedrag van destijds!
dinsdag 16 september 2014 19:21
dinsdag 16 september 2014 19:24
