Thuis
alle pijlers
Schuldgevoelens tegenover kat/
dinsdag 16 september 2014 17:03
Hoi Viva,
Ik zit sinds twee dagen ergens heel erg mee en hoop op Viva wat "hulp"/reacties te krijgen.
Ik heb een hele lieve kat uit het asiel. We hebben haar nu ongeveer 9 jaar en we weten niet waar ze is geweest toen we haar hebben gekregen (ze was 1 toen ze in het asiel kwam). Ze is erg angstig (vooral bij onbekenden, bij ons valt het wel mee) en heeft ook erg veel stress (wat zich uit in veel wassen en krabben). Ze heeft het volgens mij erg goed bij ons: ze krijgt veel liefde en aandacht, is eigenlijk nooit alleen, mag overal slapen waar ze wilt, krijgt alleen eten wat ze lust, we gaan niet op vakantie omdat ze niet alleen thuis wilt/kan blijven en we zouden eigenlijk alles voor haar doen.
Één ding zit me eigenlijk heel erg dwars: ik verveel mijn kat best vaak, toch wel dagelijks een paar keer per dag. Ik ga nooit lang door ofzo en als ze boos wordt stop ik ook. Wat ik doe? Vooral vroeger (toen deed mijn zus het ook wel eens) schreeuwde we soms best hard haar naam. Ook pak ik haar (tegenwoordig) nog steeds heel vaak op, pak ik haar vast of roep ik hard haar naam. Ook laat ik haar wel eens voor de grap schrikken (doe ik niet heel vaak en zorg er ook niet voor dat ze helemaal getraumatiseerd is ofzo).
Iedereen zal nu wel denken van: waarom doe je dat in hemelsnaam als je zoveel van haar houd? Het antwoord is: ik weet het eigenlijk niet... Het is gewoon een gewoonte en ik denk ook dat ik niet weet hoe ik moet uiten dat ik van haar houd, dus til ik haar vaak op knuffel haar, schreeuw haar naam en laat ik haar schrikken, zodat ik ook aandacht van haar krijg (en misschien vind ik het soms ook gewoon grappig).
Ik ken wel meer mensen die gewoon hun kat optillen en soms een beetje plagen enzo, maar ik begin me steeds meer af te vragen hoeveel dit haar beïnvloed en hoeveel stress ze wel niet heeft door mij... Ze is gewoon een vrolijke en gelukkige kat en ze gaat erg veel naar mijn zus toe, omdat die haar waarschijnlijk niet verveeld en ook wat rustiger is. Ze komt ook wel eens naar mij toe, maar wel minder en ze vertrouwt me ook wel wat minder.
Kort gezegd: ik voel me dus ontzettend schuldig, ook over het verleden en ik heb er zelfs vandaag om moeten huilen... Mijn ouders zeggen dat het niet goed is en dat ik moet stoppen, maar denken dat mijn kat echt wel voelt dat ik van haar houd. Ze wordt ook wel eens "boos" op mij en ze is ook wel eens bang als ik kom, maar ze kan ook gewoon heel vredig erbij liggen als ik haar aai.
Ik wil gewoon graag weten hoe erg dit is en hoe schuldig ik me wel niet moet voelen... Ik voel me er echt heel rot over, maar ik weet niet hoe ongelukkig een kat hiervan kan worden en hoe erg dit haar beïnvloed.
Voor de beeldvorming: ik ben 18 jaar oud.
En sorry voor dit rare verhaal... Ik heb trouwens ook last van dwanggedachtes (waar het door Viva echt een heeeel stuk beter mee gaat!!), maar ik weet dus ook niet of dat met dit vage verhaal te maken kan hebben.
En ik houd echt zielsveel van mijn kat, dus jullie moeten niet denken dat ik het doe vanuit haat ofzo.
Ik zit sinds twee dagen ergens heel erg mee en hoop op Viva wat "hulp"/reacties te krijgen.
Ik heb een hele lieve kat uit het asiel. We hebben haar nu ongeveer 9 jaar en we weten niet waar ze is geweest toen we haar hebben gekregen (ze was 1 toen ze in het asiel kwam). Ze is erg angstig (vooral bij onbekenden, bij ons valt het wel mee) en heeft ook erg veel stress (wat zich uit in veel wassen en krabben). Ze heeft het volgens mij erg goed bij ons: ze krijgt veel liefde en aandacht, is eigenlijk nooit alleen, mag overal slapen waar ze wilt, krijgt alleen eten wat ze lust, we gaan niet op vakantie omdat ze niet alleen thuis wilt/kan blijven en we zouden eigenlijk alles voor haar doen.
Één ding zit me eigenlijk heel erg dwars: ik verveel mijn kat best vaak, toch wel dagelijks een paar keer per dag. Ik ga nooit lang door ofzo en als ze boos wordt stop ik ook. Wat ik doe? Vooral vroeger (toen deed mijn zus het ook wel eens) schreeuwde we soms best hard haar naam. Ook pak ik haar (tegenwoordig) nog steeds heel vaak op, pak ik haar vast of roep ik hard haar naam. Ook laat ik haar wel eens voor de grap schrikken (doe ik niet heel vaak en zorg er ook niet voor dat ze helemaal getraumatiseerd is ofzo).
Iedereen zal nu wel denken van: waarom doe je dat in hemelsnaam als je zoveel van haar houd? Het antwoord is: ik weet het eigenlijk niet... Het is gewoon een gewoonte en ik denk ook dat ik niet weet hoe ik moet uiten dat ik van haar houd, dus til ik haar vaak op knuffel haar, schreeuw haar naam en laat ik haar schrikken, zodat ik ook aandacht van haar krijg (en misschien vind ik het soms ook gewoon grappig).
Ik ken wel meer mensen die gewoon hun kat optillen en soms een beetje plagen enzo, maar ik begin me steeds meer af te vragen hoeveel dit haar beïnvloed en hoeveel stress ze wel niet heeft door mij... Ze is gewoon een vrolijke en gelukkige kat en ze gaat erg veel naar mijn zus toe, omdat die haar waarschijnlijk niet verveeld en ook wat rustiger is. Ze komt ook wel eens naar mij toe, maar wel minder en ze vertrouwt me ook wel wat minder.
Kort gezegd: ik voel me dus ontzettend schuldig, ook over het verleden en ik heb er zelfs vandaag om moeten huilen... Mijn ouders zeggen dat het niet goed is en dat ik moet stoppen, maar denken dat mijn kat echt wel voelt dat ik van haar houd. Ze wordt ook wel eens "boos" op mij en ze is ook wel eens bang als ik kom, maar ze kan ook gewoon heel vredig erbij liggen als ik haar aai.
Ik wil gewoon graag weten hoe erg dit is en hoe schuldig ik me wel niet moet voelen... Ik voel me er echt heel rot over, maar ik weet niet hoe ongelukkig een kat hiervan kan worden en hoe erg dit haar beïnvloed.
Voor de beeldvorming: ik ben 18 jaar oud.
En sorry voor dit rare verhaal... Ik heb trouwens ook last van dwanggedachtes (waar het door Viva echt een heeeel stuk beter mee gaat!!), maar ik weet dus ook niet of dat met dit vage verhaal te maken kan hebben.
En ik houd echt zielsveel van mijn kat, dus jullie moeten niet denken dat ik het doe vanuit haat ofzo.
dinsdag 16 september 2014 19:58
dinsdag 16 september 2014 20:10
Haar naam roepen als je thuiskomt is toch niet erg? Kijken of ze zin heeft om geknuffeld te worden toch ook niet?
Wanneer/ waarom laat je haar schrikken; als ze bijv. op het aanrecht springt waar ze niet op mag?
Ik snap het niet zo heel erg; je openingstekst is heftig en daarna zwak je het af tot bijna niets.
Wanneer/ waarom laat je haar schrikken; als ze bijv. op het aanrecht springt waar ze niet op mag?
Ik snap het niet zo heel erg; je openingstekst is heftig en daarna zwak je het af tot bijna niets.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 16 september 2014 20:15
quote:Ephina schreef op 16 september 2014 @ 19:16:
En oestra, fijn dat het laten schrikken van al die onschuldige dieren tóch nut heeft gehad.. Dat maakt het echt helemaal prima hoor, je gedrag van destijds!
Sjee, ben jij ongesteld of zo? Akelig mens!
Ik kan moeilijk de tijd terugdraaien, toch?
Mijn bericht was naar to, niet naar jou om meteen afgeblaft te worden. Succes met de rest van je leven, zal leuk worden met die instelling van jou.
Blegh *kots*
En oestra, fijn dat het laten schrikken van al die onschuldige dieren tóch nut heeft gehad.. Dat maakt het echt helemaal prima hoor, je gedrag van destijds!
Sjee, ben jij ongesteld of zo? Akelig mens!
Ik kan moeilijk de tijd terugdraaien, toch?
Mijn bericht was naar to, niet naar jou om meteen afgeblaft te worden. Succes met de rest van je leven, zal leuk worden met die instelling van jou.
Blegh *kots*
dinsdag 16 september 2014 20:18
quote:blijfgewoonbianca schreef op 16 september 2014 @ 20:10:
Haar naam roepen als je thuiskomt is toch niet erg? Kijken of ze zin heeft om geknuffeld te worden toch ook niet?
Wanneer/ waarom laat je haar schrikken; als ze bijv. op het aanrecht springt waar ze niet op mag?
Ik snap het niet zo heel erg; je openingstekst is heftig en daarna zwak je het af tot bijna niets.
Ik weet heel eerlijk gezegd niet goed of openingstekst te heftig is. Het is op zich de waarheid, maar ik heb het idee dat het gewoon harder overkomt dat het werkelijk is.
Ik houd zielsveel van mijn kat, net als iedereen in dit gezin. Onze kat is eigenlijk gewoon een zus en een dochter. Omdat ik misschien gewoon niet goed met haar om kan gaan, pak ik haar vaak vast en til ik haar op, puur omdat ik gewoon graag wil knuffelen en haar vast wil hebben. Ik geef toe dat ik haar ook wel eens plaag, maar dit is echt niet op echt gemeen te zijn, ik knuffel ook gewoon zoveel met haar. En roep inderdaad hard haar naam, maar dan gewoon uit enthousiasme en gewoon blij om haar te zien en ook inderdaad wel om aandacht te vragen. En misschien ben ik inderdaad wel een beetje een pestkop, maar ik vind het echt meer plagen dan pesten, omdat ik haar gewoon nooit pijn zou willen doen.
Ik ben denk ik gewoon ook echt geschrokken van de reacties, omdat ik het nooit echt kwaad bedoeld heb. Mijn katje is echt alles voor me en ik durf zelfs bijna te beweren dat ik meer van haar houd dan de andere gezinsleden. Mijn zus en ouders zeggen er wel elke keer iets van als ik haar optil, maar ze zien ook gewoon in dat ik zielsveel van haar houd en soms gewoon even wil knuffelen met haar.
Haar naam roepen als je thuiskomt is toch niet erg? Kijken of ze zin heeft om geknuffeld te worden toch ook niet?
Wanneer/ waarom laat je haar schrikken; als ze bijv. op het aanrecht springt waar ze niet op mag?
Ik snap het niet zo heel erg; je openingstekst is heftig en daarna zwak je het af tot bijna niets.
Ik weet heel eerlijk gezegd niet goed of openingstekst te heftig is. Het is op zich de waarheid, maar ik heb het idee dat het gewoon harder overkomt dat het werkelijk is.
Ik houd zielsveel van mijn kat, net als iedereen in dit gezin. Onze kat is eigenlijk gewoon een zus en een dochter. Omdat ik misschien gewoon niet goed met haar om kan gaan, pak ik haar vaak vast en til ik haar op, puur omdat ik gewoon graag wil knuffelen en haar vast wil hebben. Ik geef toe dat ik haar ook wel eens plaag, maar dit is echt niet op echt gemeen te zijn, ik knuffel ook gewoon zoveel met haar. En roep inderdaad hard haar naam, maar dan gewoon uit enthousiasme en gewoon blij om haar te zien en ook inderdaad wel om aandacht te vragen. En misschien ben ik inderdaad wel een beetje een pestkop, maar ik vind het echt meer plagen dan pesten, omdat ik haar gewoon nooit pijn zou willen doen.
Ik ben denk ik gewoon ook echt geschrokken van de reacties, omdat ik het nooit echt kwaad bedoeld heb. Mijn katje is echt alles voor me en ik durf zelfs bijna te beweren dat ik meer van haar houd dan de andere gezinsleden. Mijn zus en ouders zeggen er wel elke keer iets van als ik haar optil, maar ze zien ook gewoon in dat ik zielsveel van haar houd en soms gewoon even wil knuffelen met haar.
dinsdag 16 september 2014 20:21
[...]
Maar waarom ben ik precies een verekte stomme trut? Omdat ik mijn kat tegen haar wil optil? Zoals ik al eerder zei zou ik nooit mijn kat pijn willen doen. Ik vind dat veel mensen hier reageren of ik mijn kat fysiek mishandel, haat, expres van de trap afduw, etc., terwijl ze echt de verwendste kat ooit is en ik nog nooit, maar letterlijk nog nooit een kat heb gezien die zoveel liefde en aandacht krijgt en dat zweer ik echt bij alles.
Het is me wel vaker opgevallen dat mensen hier op Viva elkaar helemaal opfokken. Kijk je werkelijk vanuit mijn standpunt? Lees je wel echt de berichten?
Maar waarom ben ik precies een verekte stomme trut? Omdat ik mijn kat tegen haar wil optil? Zoals ik al eerder zei zou ik nooit mijn kat pijn willen doen. Ik vind dat veel mensen hier reageren of ik mijn kat fysiek mishandel, haat, expres van de trap afduw, etc., terwijl ze echt de verwendste kat ooit is en ik nog nooit, maar letterlijk nog nooit een kat heb gezien die zoveel liefde en aandacht krijgt en dat zweer ik echt bij alles.
Het is me wel vaker opgevallen dat mensen hier op Viva elkaar helemaal opfokken. Kijk je werkelijk vanuit mijn standpunt? Lees je wel echt de berichten?
moderatorviva wijzigde dit bericht op 16-09-2014 20:57
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
% gewijzigd
dinsdag 16 september 2014 20:27
dinsdag 16 september 2014 20:27
En tuurlijk vind ik het erg om te horen dat ik een dierenmishandelaar ben, zeker omdat ik gewoon echt heel veel van dieren houd en vaak zelfs wordt uitgelachen daarvoor. In mijn ogen is het gewoon echt anders en ik weet heus wel dat je een kat niet moet plagen, maar ik zie het gewoon niet als mishandelen ofzo. Ik weet niet eens of het plagen is!
dinsdag 16 september 2014 20:32
quote:blijfgewoonbianca schreef op 16 september 2014 @ 20:27:
Dus je wacht niet tot ze op schoot komt liggen, maar je pakt haar zelf om te kijken of ze zin heeft in een potje kroelen?
Nou, lijkt mij niet heel schokkend.
Nu even over dat pesten, vervelen, irriteren. Beschrijf eens wat je dan doet.
Nou, soms tik ik er wel eens aan. Voor de rest doe ik eigenlijk helemaal niets, maar pak ik er wel eens vast. Dit is dan wel gewoon om te knuffelen! Maar ik merk ook wel eens dat ze het niet vertrouwd als ik achter haar zit en dat ze dan wel eens boos wordt (ik ga dan ook gewoon weg). Dit heeft misschien een deel met mij persoonlijk te maken, maar ook gewoon omdat een een wantrouwende kat is. Ook als ik haar aai kan ze wel eens boos worden, maar dan kan ook wel eens komen omdat ik haar niet op een "goeie" manier aai of omdat ze wel eens merkt dat ik een beetje angstig ben.
Nu ik erover nadenk kan het best zijn dat ze boos wordt als ik haar aai, omdat ze me gewoon persoonlijk niet echt mag. Ik ga vaak dan ook gewoon weg, maar gezond is het natuurlijk niet.
Dus je wacht niet tot ze op schoot komt liggen, maar je pakt haar zelf om te kijken of ze zin heeft in een potje kroelen?
Nou, lijkt mij niet heel schokkend.
Nu even over dat pesten, vervelen, irriteren. Beschrijf eens wat je dan doet.
Nou, soms tik ik er wel eens aan. Voor de rest doe ik eigenlijk helemaal niets, maar pak ik er wel eens vast. Dit is dan wel gewoon om te knuffelen! Maar ik merk ook wel eens dat ze het niet vertrouwd als ik achter haar zit en dat ze dan wel eens boos wordt (ik ga dan ook gewoon weg). Dit heeft misschien een deel met mij persoonlijk te maken, maar ook gewoon omdat een een wantrouwende kat is. Ook als ik haar aai kan ze wel eens boos worden, maar dan kan ook wel eens komen omdat ik haar niet op een "goeie" manier aai of omdat ze wel eens merkt dat ik een beetje angstig ben.
Nu ik erover nadenk kan het best zijn dat ze boos wordt als ik haar aai, omdat ze me gewoon persoonlijk niet echt mag. Ik ga vaak dan ook gewoon weg, maar gezond is het natuurlijk niet.
dinsdag 16 september 2014 20:34
dinsdag 16 september 2014 20:36
quote:katiecatherine schreef op 16 september 2014 @ 20:32:
[...]
Nou, soms tik ik er wel eens aan.
Je tikt waar aan? Aan je kat? Op welke plek; hoofd, zij, kontje? En hoe hard doe je dat? En tik je haar om haar wakker te maken/ te laten schrikken?
Ook als ik haar aai kan ze wel eens boos worden, maar dan kan ook wel eens komen omdat ik haar niet op een "goeie" manier aai of omdat ze wel eens merkt dat ik een beetje angstig ben.
Wat is verkeerd aaien; tegen de vacht in, bedoel je? Of te hard?
En waarom ben je angstig?
[...]
Nou, soms tik ik er wel eens aan.
Je tikt waar aan? Aan je kat? Op welke plek; hoofd, zij, kontje? En hoe hard doe je dat? En tik je haar om haar wakker te maken/ te laten schrikken?
Ook als ik haar aai kan ze wel eens boos worden, maar dan kan ook wel eens komen omdat ik haar niet op een "goeie" manier aai of omdat ze wel eens merkt dat ik een beetje angstig ben.
Wat is verkeerd aaien; tegen de vacht in, bedoel je? Of te hard?
En waarom ben je angstig?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 16 september 2014 20:37
quote:blijfgewoonbianca schreef op 16 september 2014 @ 20:31:
Roep je haar naam om haar te laten schrikken, of in de hoop dat ze dan bij je komt? Roep je hard in haar oor, roep je als jij op de bank zit en zij staat in de keuken oid?Vaak als ik beneden binnen kom en zij ligt boven of als ik de kamer binnenkom. Ik weet eigenlijk niet waarom ik het doe, misschien toch om een beetje te pesten, maar vooral toch wel uit enthousiasme en gewoon blij om haar te zien, want ik geef haar dan meteen een knuffel en een kus en ga even naast haar zitten om te aaien.
Roep je haar naam om haar te laten schrikken, of in de hoop dat ze dan bij je komt? Roep je hard in haar oor, roep je als jij op de bank zit en zij staat in de keuken oid?Vaak als ik beneden binnen kom en zij ligt boven of als ik de kamer binnenkom. Ik weet eigenlijk niet waarom ik het doe, misschien toch om een beetje te pesten, maar vooral toch wel uit enthousiasme en gewoon blij om haar te zien, want ik geef haar dan meteen een knuffel en een kus en ga even naast haar zitten om te aaien.
dinsdag 16 september 2014 20:39
quote:blijfgewoonbianca schreef op 16 september 2014 @ 20:36:
[...]
Wat is verkeerd aaien; tegen de vacht in, bedoel je? Of te hard?
En waarom ben je angstig?
Ik tik er vaak gewoon zachtjes aan aan de zijkant van de rug. Vaak kijkt ze dan boos en stop ik.
En verkeerd aaien is het misschien niet eens, ik denk dat ze het vaak niet fijn vindt als ik haar aai. Maar ze vindt het denk ik vooral niet fijn als ik haar aai op haar rug.
[...]
Wat is verkeerd aaien; tegen de vacht in, bedoel je? Of te hard?
En waarom ben je angstig?
Ik tik er vaak gewoon zachtjes aan aan de zijkant van de rug. Vaak kijkt ze dan boos en stop ik.
En verkeerd aaien is het misschien niet eens, ik denk dat ze het vaak niet fijn vindt als ik haar aai. Maar ze vindt het denk ik vooral niet fijn als ik haar aai op haar rug.
dinsdag 16 september 2014 20:40
Als iemand die nogal wat ervaring heeft met angstige en gestreste katten: Wat bezielt je in hemelsnaam? Als je weet dat een kat niet opgetild wil worden, dan til je hem dus niet op. Wij hebben thuis een enorm angstige kat zitten die na jaren nu naar ons toe durft te komen. Beestje was bang, gestrest en dat was zelfs zo erg dat hij bij ons eerst een half jaar onder de bank heeft gezeten. Zijn huid was praktisch kapot, krabben deed hij als een malle. Dat was binnen een jaar of 2, 3 gewoon weg. Helemaal weg. Want hij had geen continue stress meer, hij mocht alles wat hij wilde. Uiteraard nog wel eens stress als hij het gevoel had opgesloten te worden (Lees: ik sta tussen hem en het open raam ) maar niet zulke erge stress dat hij er lichamelijke klachten van kreeg. Dus ja: ik denk dat wat jij nu doet, al is het maar oppakken en dingen doen die zij op dat moment niet wil, al genoeg stress is om dat soort dingen te veroorzaken. Ik vind het zelf storend dat je weet dat de dingen die je doet door haar niet als fijn ervaren worden, maar dat je tóch doorgaat. Ook al is het omdat je zo graag wil knuffelen. Stop daar gewoon mee, laat het beestje lekker met rust. Als je lang genoeg geduld hebt dan komt ze vanzelf bij je om te knuffelen, als ze dat wil.
dinsdag 16 september 2014 20:42
quote:milna schreef op 16 september 2014 @ 20:34:
Laat je ouders dit topic lezen. Ik heb de indruk dat ze jou teveel je gang laten gaan in huis. Je gaat al naar een psycholoog, maar aangezien je zulke gestoorde dingen doet, zul je vaker moeten gaan.
En laat je ouders de kat in bescherming nemen tegen jou. Laat die kat met rust.Ik loop niet bij een psycholoog en mijn ouders zeggen dagelijks dat ik de kat met rust moet laten. Zolang ik het echter niet gemeen bedoel en ze zien dat ik gewoon echt van haar houd en niet te ver ga, zullen ze me niet uit huis schoppen. Maar ze zeggen er zeker wel iets van!! Mijn ouders zijn ook grote dierenliefhebbers hoor, echt de grootste die ik ken.
Laat je ouders dit topic lezen. Ik heb de indruk dat ze jou teveel je gang laten gaan in huis. Je gaat al naar een psycholoog, maar aangezien je zulke gestoorde dingen doet, zul je vaker moeten gaan.
En laat je ouders de kat in bescherming nemen tegen jou. Laat die kat met rust.Ik loop niet bij een psycholoog en mijn ouders zeggen dagelijks dat ik de kat met rust moet laten. Zolang ik het echter niet gemeen bedoel en ze zien dat ik gewoon echt van haar houd en niet te ver ga, zullen ze me niet uit huis schoppen. Maar ze zeggen er zeker wel iets van!! Mijn ouders zijn ook grote dierenliefhebbers hoor, echt de grootste die ik ken.
