Relaties
alle pijlers
waarom bepaalde vragen over ziekte?
dinsdag 16 september 2014 13:25
Mijn vader is heel ernstig ziek, helaas kan hij niet meer beter worden. Hoe dat precies gaat weten we niet. Hte valt me op dat mensen daar zo vaak naar vragen. Wat is de prognose? Hoe lang nog? Ook op het forum valt het me op. Er wordt een topic geopend over iemand die ongeneselijk ziek en en mensen beginnen te vragen naar welke ziekte. Waarom is dat? Als iemand dat wil delen zegt hij/ zij dat toch wel. Ik vind het zelf vooral nieuwsgierigheid. Het komt in elk geval op mij niet empathisch over. Maar misschien ligt dat aan mij. dus.....waarom stellen mensne deze vragen?
dinsdag 16 september 2014 15:09
Het zijn logische vragen. Je bepaalt echter zelf of je er antwoord op geeft.
Men wil oa zich in jullie kunnen verplaatsen.
Plus je fungeert toch als een soort spreekbuis dan. Ik vond dat destijds ook geen probleem integendeel zelfs ik had liever dat ze het aan mij vroegen als aan mijn moeder die van elke dag nog een feestje probeerde te maken.
Het is misschien te confronterend voor jou,dat kan, maar ga er van uit dat het met de beste bedoelingen gevraagd word.,
Heel veel sterkte
Men wil oa zich in jullie kunnen verplaatsen.
Plus je fungeert toch als een soort spreekbuis dan. Ik vond dat destijds ook geen probleem integendeel zelfs ik had liever dat ze het aan mij vroegen als aan mijn moeder die van elke dag nog een feestje probeerde te maken.
Het is misschien te confronterend voor jou,dat kan, maar ga er van uit dat het met de beste bedoelingen gevraagd word.,
Heel veel sterkte
dinsdag 16 september 2014 16:42
quote:sinnombre schreef op 16 september 2014 @ 14:54:
Als je de mededeling doet dat iemand ziek is, dan vind ik het niet vreemd on daarnaar te vragen.
Als je dat ziet als nieuwsgierigheid, dan zou de mededeling vallen onder aandachttrekkerij.wat een kattige reactie. er zijn zoveel manieren om met deze mededeling om te gaan heb ik inmiddels ervaren.
Als je de mededeling doet dat iemand ziek is, dan vind ik het niet vreemd on daarnaar te vragen.
Als je dat ziet als nieuwsgierigheid, dan zou de mededeling vallen onder aandachttrekkerij.wat een kattige reactie. er zijn zoveel manieren om met deze mededeling om te gaan heb ik inmiddels ervaren.
dinsdag 16 september 2014 16:45
dinsdag 16 september 2014 16:49
quote:rosie76 schreef op 16 september 2014 @ 13:53:
wat ik zoek is mensen die aansluiten bij mijn gevoel, niet bij de feiten.
Maar de feiten zeggen vaak heel veel over wat het teweeg brengt in een gezin/familie denk ik. Of iemand met een chronische ziekte moet leven en toch 90 kan worden is een hele andere situatie dan iemand die op jonge leeftijd binnen een jaar dood zal gaan.
Sterkte
wat ik zoek is mensen die aansluiten bij mijn gevoel, niet bij de feiten.
Maar de feiten zeggen vaak heel veel over wat het teweeg brengt in een gezin/familie denk ik. Of iemand met een chronische ziekte moet leven en toch 90 kan worden is een hele andere situatie dan iemand die op jonge leeftijd binnen een jaar dood zal gaan.
Sterkte
dinsdag 16 september 2014 17:27
Ja, nou het is duidelijk dat hij niet lang meer heeft. dat benoem ik wel. Het is dus niet zo dat ik er heel vaag over doe.
maar ik vind het dan een nare reactie als mensen direct vragen: oh hoe lang nog? of: wat is de precieze prognose? Ik snap gewoon niet helemaal waarom niet zo lang meer niet genoeg is. Maar eerdere reacties hebben me wel wat meer zicht daarin gegeven.
maar ik vind het dan een nare reactie als mensen direct vragen: oh hoe lang nog? of: wat is de precieze prognose? Ik snap gewoon niet helemaal waarom niet zo lang meer niet genoeg is. Maar eerdere reacties hebben me wel wat meer zicht daarin gegeven.
dinsdag 16 september 2014 18:35
In april is mijn beste vriendin overleden. Mensen willen altijd weten aan welke ziekte en dan ook precies welke variant. Waarom? Omdat ze dan kunnen denken dat het 'hun nooit zou overkomen want ver van hun bed'. Zij krijgen namelijk geen leverkanker (in dit geval) want ze drinken niet veel. Nope, vriendin was zelfs geheelonthouder want vond alcohol vies. Mensen willen weten waaraan omdat ze dat nodig hebben op de een of andere manier. Het is te confronterend naar hun eigen sterfelijkheid.
Ik snapte de vraag ook niet. Wat doet het er toe waaraan ze is overleden. Ik ben mijn vriendin kwijt. Of het nu door kanker is of een andere ziekte. Het gevoel blijft gelijk en ik persoonlijk heb geen reet aan verhalen van mensen die een zus van de broer van de bakker kennen die ook is overleden aan leverkanker.
Ik had ook niks aan die verhalen toen ze nog wel leefde. Ik raak mijn vriendin kwijt. Klaar. Het klinische gedeelte doet er niet toe.
Ik snapte de vraag ook niet. Wat doet het er toe waaraan ze is overleden. Ik ben mijn vriendin kwijt. Of het nu door kanker is of een andere ziekte. Het gevoel blijft gelijk en ik persoonlijk heb geen reet aan verhalen van mensen die een zus van de broer van de bakker kennen die ook is overleden aan leverkanker.
Ik had ook niks aan die verhalen toen ze nog wel leefde. Ik raak mijn vriendin kwijt. Klaar. Het klinische gedeelte doet er niet toe.
"As je denk dat je mooi ben dan ben je een embersiel leleike kuthoer"
dinsdag 16 september 2014 19:21
quote:adorabull schreef op dinsdag 16 september 2014 18:35 In april is mijn beste vriendin overleden. Mensen willen altijd weten aan welke ziekte en dan ook precies welke variant. Waarom? Omdat ze dan kunnen denken dat het 'hun nooit zou overkomen want ver van hun bed'. Zij krijgen namelijk geen leverkanker (in dit geval) want ze drinken niet veel. Nope, vriendin was zelfs geheelonthouder want vond alcohol vies. Mensen willen weten waaraan omdat ze dat nodig hebben op de een of andere manier. Het is te confronterend naar hun eigen sterfelijkheid.
Ik snapte de vraag ook niet. Wat doet het er toe waaraan ze is overleden. Ik ben mijn vriendin kwijt. Of het nu door kanker is of een andere ziekte. Het gevoel blijft gelijk en ik persoonlijk heb geen reet aan verhalen van mensen die een zus van de broer van de bakker kennen die ook is overleden aan leverkanker.
Ik had ook niks aan die verhalen toen ze nog wel leefde. Ik raak mijn vriendin kwijt. Klaar. Het klinische gedeelte doet er niet toe.
Dat is jouw visie en dat is uiteindelijk ook jouw gevoel. Voor andere mensen kan dat heel anders zijn.
Toen mijn broer verongelukte kon ik niet vaak genoeg vertellen wat er was gebeurd. Dat had ik nodig in mijn verwerking. Sterker nog, om het überhaupt te kunnen geloven. Elke keer weer. En ik wilde ook alle gruwelijke details weten van wat en hoe het precies was gebeurd. En ik wilde hem die eerste dagen steeds aanraken, omdat hoe hij aanvoelde ook wat met me deed, en bijdroeg aan het besef dat langzaam kwam.
Als ik mensen vragen stel, dan is dat uit oprechte interesse in de ander en met het besef dat praten mensen kan helpen in hun proces. Als er geen response komt, dan houd ik uiteraard ook direct weer op, in het besef dat het voor iedereen anders werkt.
Maar werkelijk geen enkel moment ben ik dan bezig met mijn eigen overlevingskansen. Ik vind dat zelfs een behoorlijke belediging aan het adres van mensen die er net zo in staan als ik.
Ik snapte de vraag ook niet. Wat doet het er toe waaraan ze is overleden. Ik ben mijn vriendin kwijt. Of het nu door kanker is of een andere ziekte. Het gevoel blijft gelijk en ik persoonlijk heb geen reet aan verhalen van mensen die een zus van de broer van de bakker kennen die ook is overleden aan leverkanker.
Ik had ook niks aan die verhalen toen ze nog wel leefde. Ik raak mijn vriendin kwijt. Klaar. Het klinische gedeelte doet er niet toe.
Dat is jouw visie en dat is uiteindelijk ook jouw gevoel. Voor andere mensen kan dat heel anders zijn.
Toen mijn broer verongelukte kon ik niet vaak genoeg vertellen wat er was gebeurd. Dat had ik nodig in mijn verwerking. Sterker nog, om het überhaupt te kunnen geloven. Elke keer weer. En ik wilde ook alle gruwelijke details weten van wat en hoe het precies was gebeurd. En ik wilde hem die eerste dagen steeds aanraken, omdat hoe hij aanvoelde ook wat met me deed, en bijdroeg aan het besef dat langzaam kwam.
Als ik mensen vragen stel, dan is dat uit oprechte interesse in de ander en met het besef dat praten mensen kan helpen in hun proces. Als er geen response komt, dan houd ik uiteraard ook direct weer op, in het besef dat het voor iedereen anders werkt.
Maar werkelijk geen enkel moment ben ik dan bezig met mijn eigen overlevingskansen. Ik vind dat zelfs een behoorlijke belediging aan het adres van mensen die er net zo in staan als ik.
dinsdag 16 september 2014 19:37
Maar weet je "niet zo lang meer" kunnen 3 maanden of 2 weken zijn. Voor inleven en reactie, maar ook voor waar ze jou mee kunnen bijstaan. Natuurlijk kun je dat globaal zeggen en snapt iedereen dat je het niet op de dag natuurlijk wilt weten.
En ik kan me voorstellen dat je hier niet steeds antwoord op wilt geven, dat spreekt eigenlijk wel voor zich. Maar er zijn nou eenmaal meerdere mensen, die belangstelling tonen.
En ik kan me voorstellen dat je hier niet steeds antwoord op wilt geven, dat spreekt eigenlijk wel voor zich. Maar er zijn nou eenmaal meerdere mensen, die belangstelling tonen.
Later is nu
dinsdag 16 september 2014 19:54
Ik vind het juist een teken van belangstelling. En er is helaas nogal een verschil tussen nog een paar dagen, nog een paar weken of hooguit een jaar. Ook in reageren. Als ik hoor dat de prognose een paar dagen/weken is zal ik eerder met een praktische reactie komen als 'kan ik je dingen uit handen nemen zoals boodschappen of oppas op kind en of dier zodat jij tijd hebt voor je vader'. Terwijl als het om maanden gaat ik eerder zal zeggen 'als je eens een dagje rust wilt hebben of juist een dagje even er tussen uit geef het dan aan en dan probeer ik er dan voor je te zijn'. En uiteraard leef ik in beide gevallen met je mee en informeer ik ook naar het nu. Ik zou het zelfs heel onbeleefd vinden als ik alleen maar zou zeggen 'goh, naar voor je/jullie' en verder niets.
En als je geen antwoord wilt geven dan kan je dat uiteraard zeggen en zal ik dat accepteren. Maar ik zal mij wel afvragen waarom je het verteld als je vervolgens zo duidelijk wilt dat wat je verteld genegeerd moet worden.
En als je geen antwoord wilt geven dan kan je dat uiteraard zeggen en zal ik dat accepteren. Maar ik zal mij wel afvragen waarom je het verteld als je vervolgens zo duidelijk wilt dat wat je verteld genegeerd moet worden.
Nog steeds hopend op een beter leesbare vormgeving 
dinsdag 16 september 2014 20:21
Mensen stellen die vragen vaak uit belangstelling en meeleven. Als je er geen antwoord op wil geven, dan kun je dat zeggen.
Als ze alleen zouden zeggen: "Oh?" en verder niks zouden vragen, zou het ook niet goed zijn, denk ik. Ik zou er daarom niet op voorhand van uitgaan dat mensen dat alleen maar doen uit nieuwsgierigheid of een gebrek aan empathie.
Of je kunt ook beslissen om er helemaal niets over te vertellen. Niemand dwingt je om het te vertellen op je werk of op school (of waar het dan ook is waar mensen je vragen stellen waar je geen antwoord op wil geven).
Als ze alleen zouden zeggen: "Oh?" en verder niks zouden vragen, zou het ook niet goed zijn, denk ik. Ik zou er daarom niet op voorhand van uitgaan dat mensen dat alleen maar doen uit nieuwsgierigheid of een gebrek aan empathie.
Of je kunt ook beslissen om er helemaal niets over te vertellen. Niemand dwingt je om het te vertellen op je werk of op school (of waar het dan ook is waar mensen je vragen stellen waar je geen antwoord op wil geven).
dinsdag 16 september 2014 20:25
Ik heb die vragen ook gehad, over 'hoelang nog' en prognoses. Het rare is dat dit kwam van mensen die 'ver' van me af stonden. Een dorpsgenoot, collega's, sportbekenden of de vrouw van een neef van de buurvrouw..
Ik stond eens op de markt met m'n zoontje in de buggy. Ik zou krentenbollen kopen toen ik die vragen kreeg van de caissière van supermarkt uit het dorp. ' Hoelang heb je nog?' Alsof ik door de bliksem getroffen werd. Ik kon alleen maar zeggen: 'Hoelang heb jij nog?' Verkeerde moment, verkeerde persoon, verkeerde toon..
Nog nooit, en echt nog nooit, hebben m'n naasten me deze vraag gesteld. Sterker nog, ik heb dé vraag zelf nog niet eens gesteld aan m'n behandelaars. Ik heb dus kanker en de behandelingen hebben niet het gewenste resultaat gebracht.
Ik kan daarnaast wel heel makkelijk praten over m'n ziekte, het is wat het is.. Maar hoelang ik hier nog mag blijven weet ik niet en dat bespreek ik niet graag..
Ik stond eens op de markt met m'n zoontje in de buggy. Ik zou krentenbollen kopen toen ik die vragen kreeg van de caissière van supermarkt uit het dorp. ' Hoelang heb je nog?' Alsof ik door de bliksem getroffen werd. Ik kon alleen maar zeggen: 'Hoelang heb jij nog?' Verkeerde moment, verkeerde persoon, verkeerde toon..
Nog nooit, en echt nog nooit, hebben m'n naasten me deze vraag gesteld. Sterker nog, ik heb dé vraag zelf nog niet eens gesteld aan m'n behandelaars. Ik heb dus kanker en de behandelingen hebben niet het gewenste resultaat gebracht.
Ik kan daarnaast wel heel makkelijk praten over m'n ziekte, het is wat het is.. Maar hoelang ik hier nog mag blijven weet ik niet en dat bespreek ik niet graag..
Nou ja.. dat dus..
dinsdag 16 september 2014 20:38
Het is voor iedereen anders. De één kan zulke vragen niet verdragen, maar de ander ziet het juist als gebrek aan belangstelling als ze niet gesteld worden. Dat maakt het voor buitenstaanders moeilijk.
Aan de andere kant; zal de één ze stellen uit oprechte belangstelling, terwijl een ander "sensatiezuchtiger" zal zijn.
Ook kan het voorkomen dat de juiste vragen op het verkeerde moment gesteld worden.
Wat ik wil zeggen is, dat het simpelweg voor iedereen een moeilijke situatie is.
En ik weet waar ik over praat, want mijn man is nog maar een paar jaar geleden overleden.
Ik wens je veel sterkte TO. Probeer te bedenken dat de meeste mensen het goed bedoelen. Zeg het eerlijk als je over bepaalde dingen, of op een bepaald moment niet wilt praten. De meeste mensen zullen daar begrip voor hebben.
Aan de andere kant; zal de één ze stellen uit oprechte belangstelling, terwijl een ander "sensatiezuchtiger" zal zijn.
Ook kan het voorkomen dat de juiste vragen op het verkeerde moment gesteld worden.
Wat ik wil zeggen is, dat het simpelweg voor iedereen een moeilijke situatie is.
En ik weet waar ik over praat, want mijn man is nog maar een paar jaar geleden overleden.
Ik wens je veel sterkte TO. Probeer te bedenken dat de meeste mensen het goed bedoelen. Zeg het eerlijk als je over bepaalde dingen, of op een bepaald moment niet wilt praten. De meeste mensen zullen daar begrip voor hebben.
dinsdag 16 september 2014 20:50
@bloosje
Wat ontzettend rot. Ik kan me goed voorstellen dat je niet altijd de vragen wil beantwoorden als je ze zelf nog niet eens gesteld hebt.
Ik kan me ook niet goed voorstellen dat ik zelf zo direct zo'n vraag zou stellen. Mijn vriendin is ernstig ziek, en ik heb haar iets gevraagd in de trant van "hebben de dokters al iets kunnen zeggen over hoe het nu verder gaat?" Zo'n vraag laat mi meer ruimte aan de ander om zo veel of zo weinig te vertellen als iemand op dat moment kwijt wil.
En aan een bekende waar je verder niet close mee bent, zou ik zoiets al helemaal niet willen vragen. Dan zou ik eerder iets zeggen als "Ik heb het gehoord, wat ontzettend rot bericht. Hoe gaat het nu met jou / kan ik iets voor je doen / etc"
Wat ontzettend rot. Ik kan me goed voorstellen dat je niet altijd de vragen wil beantwoorden als je ze zelf nog niet eens gesteld hebt.
Ik kan me ook niet goed voorstellen dat ik zelf zo direct zo'n vraag zou stellen. Mijn vriendin is ernstig ziek, en ik heb haar iets gevraagd in de trant van "hebben de dokters al iets kunnen zeggen over hoe het nu verder gaat?" Zo'n vraag laat mi meer ruimte aan de ander om zo veel of zo weinig te vertellen als iemand op dat moment kwijt wil.
En aan een bekende waar je verder niet close mee bent, zou ik zoiets al helemaal niet willen vragen. Dan zou ik eerder iets zeggen als "Ik heb het gehoord, wat ontzettend rot bericht. Hoe gaat het nu met jou / kan ik iets voor je doen / etc"
dinsdag 16 september 2014 20:59
Ik heb er eigenlijk nooit bij stil gestaan dat deze vragen als vervelend ervaren kunnen worden. Ik heb ze zelf iig nooit als vervelend ervaren in de situaties waarin het aan de orde was.
Het is bij 99% van de mensen gewoon echt goed bedoeld, houd je dat ook voor ogen want voorkomen dat de vraag komt kun je niet. Weten hoe het in elkaar zit (en natuurlijk begrijpt iedereen dat "nog 6 maanden" ook 3 of 12 maanden kunnen worden) geeft mensen een kader waarbinnen ze hun reactie kunnen plaatsen. Als ik zou weten dat de vader van een (niet hele goede) vriendin nog 2 maanden heeft vraag ik haar volgende maand niet om bij me te komen eten omdat ik er van uit ga dat ze daar geen behoefte aan heeft en de kostbare tijd liever met intimi besteedt, en zou ik inderdaad zoals eerder gezegd andere hulp aanbieden en de communicatie met die vriendin aanpassen aan de situatie. Als ik weet dat de vader nog een jaar heeft zou ik haar wel uitnodigen, zou ik ook meer over mijn eigen leven vertellen en niet "onnodig" vragen naar hoe het nou gaat nu we een maand verder zijn.
Het is bij 99% van de mensen gewoon echt goed bedoeld, houd je dat ook voor ogen want voorkomen dat de vraag komt kun je niet. Weten hoe het in elkaar zit (en natuurlijk begrijpt iedereen dat "nog 6 maanden" ook 3 of 12 maanden kunnen worden) geeft mensen een kader waarbinnen ze hun reactie kunnen plaatsen. Als ik zou weten dat de vader van een (niet hele goede) vriendin nog 2 maanden heeft vraag ik haar volgende maand niet om bij me te komen eten omdat ik er van uit ga dat ze daar geen behoefte aan heeft en de kostbare tijd liever met intimi besteedt, en zou ik inderdaad zoals eerder gezegd andere hulp aanbieden en de communicatie met die vriendin aanpassen aan de situatie. Als ik weet dat de vader nog een jaar heeft zou ik haar wel uitnodigen, zou ik ook meer over mijn eigen leven vertellen en niet "onnodig" vragen naar hoe het nou gaat nu we een maand verder zijn.
dinsdag 16 september 2014 21:02
En inderdaad, vanuit eigen ervaring kunnen ook goede adviezen komen waar je zelf misschien niet aan gedacht had. Maar een advies om nog foto's te maken tegen het einde aan is niet zo gepast als degene die ziek is nog een prognose van een jaar heeft. En een advies om nog een uitje samen te doen weer niet voor iemand die al praktisch op zijn sterfbed ligt en de deur niet meer uit kan.
dinsdag 16 september 2014 21:18
Ik besef me heel goed dat het soms heel lastig is om überhaupt een gesprek te starten of te voeren. Ik kan een boek schrijven over reacties van mensen. Vaak komt dit voort uit het feit dat mensen denken dat ze iets móéten zeggen en flappen er dan soms rare dingen uit. Ik heb mensen ook wel zien schrikken als ze me zien. Er zijn tijden geweest dat niemand tegen mij durfde te klagen, tijden dat ik niet gehoord heb dat mensen zich niet zo lekker voelde of moe waren.. Dat zeg je blijkbaar niet tegen een kankerpatiënt..
Maar ook met de gekke reacties ('Je ziet tegenwoordig het verschil niet meer tussen pruiken en echt haar.' 'Ehhhhhh, ik draag geen pruik...' ) besef ik me wel dat niemand gekke dingen zegt om mij bewust te kwetsen. Het is ook moeilijk, maar soms dekt een ' Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen' de gehele lading.
Dit topic heeft me echt aan het denken gezet, ik ben tot de conclusie gekomen dat ik de 'hoelang nog vraag' gewoon heel onnatuurlijk vind. Uiteraard ook omdat ik het gewoonweg niet weet. Het is m'n eigen weerstand tegen het antwoord waarschijnlijk.
Rosie, een hele dikke knuffel voor jou, je pa en jullie dierbaren..
Maar ook met de gekke reacties ('Je ziet tegenwoordig het verschil niet meer tussen pruiken en echt haar.' 'Ehhhhhh, ik draag geen pruik...' ) besef ik me wel dat niemand gekke dingen zegt om mij bewust te kwetsen. Het is ook moeilijk, maar soms dekt een ' Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen' de gehele lading.
Dit topic heeft me echt aan het denken gezet, ik ben tot de conclusie gekomen dat ik de 'hoelang nog vraag' gewoon heel onnatuurlijk vind. Uiteraard ook omdat ik het gewoonweg niet weet. Het is m'n eigen weerstand tegen het antwoord waarschijnlijk.
Rosie, een hele dikke knuffel voor jou, je pa en jullie dierbaren..
Nou ja.. dat dus..
