Relaties
alle pijlers
Ik voel me een egoist..
dinsdag 16 september 2014 21:56
Even een hersenspinsel van mij. Of is het eerder dat ik mezelf een spiegel voor gehouden heb, en dat het me niet zo bevalt wat ik zie..
En ik moet het even kwijt!
Ik ben jaren aan het "vechten" geweest tegen de rekeningen, geld te kort en betalingsregelingen.
Eerst in een relatie met iemand die niet kon sparen en waar ik dus de dupe van was (ik legde extra in). Waardoor ik niet zo veel spaargeld had.
Toen de relatiebreuk, moeten verhuizen en met 0 euro op mijn spaarrekening en 1000 euro in het rood moeten beginnen.
Iedere maand de touwtjes aan elkaar vastknopen, wel kunnen janken als er een rekening kwam die ik niet zag aankomen. Voorschotten vragen op mijn werk.
En nu, doordat ik zo mijn best doe en er geen "gekke" dingen meer gebeuren, ben ik een behoorlijke buffer aan het opbouwen.
Ik heb in 1,5 jaar 6.000 euro gespaard, Naar verwachting is dit op 1 januari 2015 8.000 euro.
Wat is dat fantastisch, om een buffer te hebben! Als mijn leven zo blijft als nu, zit ik in januari 2016 op ruim 15.000 euro spaargeld.
En daar heb ik dan zo hard voor geknokt, verstandig omgegaan met geld. En toch mezelf zo nu en dan een pleziertje gegunt. Heerlijk zelfstandig. Voel me gezegend met dat idee.
Alleen, ik heb alweer een aantal jaar een lieve vriend. Hij verdient (nog) niet zo veel als ik. Hij kan ook niet zo hard sparen. We verdelen de lasten naar rato, maar alsnog houd ik veel meer over.
We willen in toekomst trouwen, kinderen en een koophuis.
Ik heb nog 20.000 euro studieschuld, en wil geld achter de hand hebben om dat in een keer (een groot deel) af te kunnen lossen als het problemen met hypotheek oplevert. (ik betaal nu 0,8% rente dus ik laat het liever op mijn rekening staan dan dat ik aflos, want weg is weg.)
Als we de inleg in de spaarrekening 50/50 zouden doen, dan duurt het veel langer dan als ik een grote som geld inleg, of veel meer inleg. Zodat we daar samen dingen van kunnen doen.
Maar.. en nu komt het: het voelt zo naar, om MIJN geld, waar ik zo mijn best voor gedaan heb, aan hem cadeau te geven.
Echt ik hou veel van hem, ik trakteer ook wel eens op uit eten. Ik koop wel eens cadeautjes. Ik ben dus geen complete vrek.
Maar mijn gevoel vindt het niet eerlijk. Ik heb er voor gewerkt, voor gespaard. Mijn gevoel vindt dat we allebei evenveel moeten inleggen, dat hij dan maar moet bezuinigen zodat hij meer kan inleggen.
Als hij geen geld meer heeft aan het einde van de maand, dan denk ik "eigen schuld, had je maar niet zoveel uit moeten geven". Als hij iets niet kan betalen dan is mijn gevoel niet vrijgevig van "dan betaal ik het wel". Nee. Zijn probleem en verantwoordelijkheid, niet het mijne.
Mijn gevoel kan niet omgaan met mijn geld = zijn geld.
En ik vind dat zo erg, dat ik dat zo voel! Voelt gruwelijk egoïstisch, want in een relatie moet je toch alles voor elkaar over hebben?
En het erge is ook nog, dat hij dat wel heeft! Hij koopt dingen voor mij, voor ons, ookal heeft hij niet veel geld. En ik zit er maar op.
Ik voel me schuldig dat ik zo egoïstisch ben. Want ik wil het allerbeste voor ons, ik wil alles doen alles wat ik heb wil ik delen. Ik sta ook altijd voor hem (en ook voor anderen) klaar. Alleen met het geld.. dat lukt niet.
Is dit normaal? (vast niet). Heeft iemand tips hoe ik hier mee om kan gaan? Of herkent iemand het?
En ik moet het even kwijt!
Ik ben jaren aan het "vechten" geweest tegen de rekeningen, geld te kort en betalingsregelingen.
Eerst in een relatie met iemand die niet kon sparen en waar ik dus de dupe van was (ik legde extra in). Waardoor ik niet zo veel spaargeld had.
Toen de relatiebreuk, moeten verhuizen en met 0 euro op mijn spaarrekening en 1000 euro in het rood moeten beginnen.
Iedere maand de touwtjes aan elkaar vastknopen, wel kunnen janken als er een rekening kwam die ik niet zag aankomen. Voorschotten vragen op mijn werk.
En nu, doordat ik zo mijn best doe en er geen "gekke" dingen meer gebeuren, ben ik een behoorlijke buffer aan het opbouwen.
Ik heb in 1,5 jaar 6.000 euro gespaard, Naar verwachting is dit op 1 januari 2015 8.000 euro.
Wat is dat fantastisch, om een buffer te hebben! Als mijn leven zo blijft als nu, zit ik in januari 2016 op ruim 15.000 euro spaargeld.
En daar heb ik dan zo hard voor geknokt, verstandig omgegaan met geld. En toch mezelf zo nu en dan een pleziertje gegunt. Heerlijk zelfstandig. Voel me gezegend met dat idee.
Alleen, ik heb alweer een aantal jaar een lieve vriend. Hij verdient (nog) niet zo veel als ik. Hij kan ook niet zo hard sparen. We verdelen de lasten naar rato, maar alsnog houd ik veel meer over.
We willen in toekomst trouwen, kinderen en een koophuis.
Ik heb nog 20.000 euro studieschuld, en wil geld achter de hand hebben om dat in een keer (een groot deel) af te kunnen lossen als het problemen met hypotheek oplevert. (ik betaal nu 0,8% rente dus ik laat het liever op mijn rekening staan dan dat ik aflos, want weg is weg.)
Als we de inleg in de spaarrekening 50/50 zouden doen, dan duurt het veel langer dan als ik een grote som geld inleg, of veel meer inleg. Zodat we daar samen dingen van kunnen doen.
Maar.. en nu komt het: het voelt zo naar, om MIJN geld, waar ik zo mijn best voor gedaan heb, aan hem cadeau te geven.
Echt ik hou veel van hem, ik trakteer ook wel eens op uit eten. Ik koop wel eens cadeautjes. Ik ben dus geen complete vrek.
Maar mijn gevoel vindt het niet eerlijk. Ik heb er voor gewerkt, voor gespaard. Mijn gevoel vindt dat we allebei evenveel moeten inleggen, dat hij dan maar moet bezuinigen zodat hij meer kan inleggen.
Als hij geen geld meer heeft aan het einde van de maand, dan denk ik "eigen schuld, had je maar niet zoveel uit moeten geven". Als hij iets niet kan betalen dan is mijn gevoel niet vrijgevig van "dan betaal ik het wel". Nee. Zijn probleem en verantwoordelijkheid, niet het mijne.
Mijn gevoel kan niet omgaan met mijn geld = zijn geld.
En ik vind dat zo erg, dat ik dat zo voel! Voelt gruwelijk egoïstisch, want in een relatie moet je toch alles voor elkaar over hebben?
En het erge is ook nog, dat hij dat wel heeft! Hij koopt dingen voor mij, voor ons, ookal heeft hij niet veel geld. En ik zit er maar op.
Ik voel me schuldig dat ik zo egoïstisch ben. Want ik wil het allerbeste voor ons, ik wil alles doen alles wat ik heb wil ik delen. Ik sta ook altijd voor hem (en ook voor anderen) klaar. Alleen met het geld.. dat lukt niet.
Is dit normaal? (vast niet). Heeft iemand tips hoe ik hier mee om kan gaan? Of herkent iemand het?
dinsdag 16 september 2014 23:40
Ik vraag me af wat de reacties zouden zijn als de vriend van TO hier een topic zou openen met" Mijn partner heeft een betere baan en daardoor veel meer spaargeld dan ik, maar toch verwacht die van mij dat ik evenveel bijdraag. Als ik aan het eind van de maand geld tekort kom moet ik het maar uitzoeken, terwijl er een enorm bedrag bij die ander op de spaarrekening staat. Ik denk maar zo dat iedereen die partner ( jij dus) dan wel een gierigaard zou vinden.
Los daarvan, persoonlijk vind ik het een beetje raar om, als je samen wilt leven, je financiën zo gescheiden te houden. Van hem is het dus wel een beetje raar dat hij jou geen inzicht wil geven. ( Aan de andere kant is hij misschien bang om door jou de les gelezen te worden over zijn uitgaven en heeft ie geen zin om verantwoording te moeten afleggen. Als hij al weet dat jij allerlei commentaar gaat hebben en zijn uitgaven afkeurt, geeft ie misschien geen inzicht om dat ie geen zin heeft om als een klein kind op zijn kop te krijgen omdat ie teveel snoepjes van zijn zakgeld heeft gekocht).
Mijn man verdient bijna 3x zoveel als ik, en koopt graag dure gadgets, terwijl ik dan weer graag geld uitgeef aan kleding en schoenen. Wij zijn getrouwd op huwelijkse voorwaarden waarin we hebben vastgelegd dat de zaken die in bezit waren voordat we gingen trouwen prive-eigendom blijven en dat alles wat vanaf dat moment binnenkomt in principe gezamenlijk is, waarvan we onszelf allebei een gelijk bedrag aan 'zakgeld' voor prive-uitgaven toekennen. Beiden kunnen we dat bedrag naar believen opmaken. daarnaast gaat er dus een bedrag naar de gezamenlijke spaarrekeningen. Als we uit elkaar gaan krijgt ieder dus terug wat ie voor de start van het huwelijk had, en alles wat er daarna nog is wordt 50/50 verdeeld. Huis waarin we nu wonen staat trouwens op zijn naam, want ik krijg de hypotheek toch niet rond, maar omdat de aflossingen van gezamenlijk geld gaan, heb ik bij uitelkaar gaan wel recht op de helft van het geld wat is ingelegd als oprotpremie.( En dat is notarieel vastgelegd, dus daar komt ie niet onderuit)
Ruzie over geld hebben we nooit gehad, omdat we allebei vinden dat samen genieten van je geld leuker is dan altijd perse alle kosten gelijk delen.
Want stel je wilt op vakantie of uit eten en je wilt dat de ander net zoveel betaalt daaraan als jij, dan moet je dus altijd gaan voor de goedkope variant omdat degene met het lagere salaris niet genoeg overhoudt om bij de Librije te gaan eten. Of als je op skivakantie wilt, moet je vriend dan thuisblijven en ga je alleen omdat hij dat niet kan betalen? En als van de ander zijn geld op is, moet die dan brood met pindakaas eten terwijl jij aan de biefstuk zit?
Los daarvan, persoonlijk vind ik het een beetje raar om, als je samen wilt leven, je financiën zo gescheiden te houden. Van hem is het dus wel een beetje raar dat hij jou geen inzicht wil geven. ( Aan de andere kant is hij misschien bang om door jou de les gelezen te worden over zijn uitgaven en heeft ie geen zin om verantwoording te moeten afleggen. Als hij al weet dat jij allerlei commentaar gaat hebben en zijn uitgaven afkeurt, geeft ie misschien geen inzicht om dat ie geen zin heeft om als een klein kind op zijn kop te krijgen omdat ie teveel snoepjes van zijn zakgeld heeft gekocht).
Mijn man verdient bijna 3x zoveel als ik, en koopt graag dure gadgets, terwijl ik dan weer graag geld uitgeef aan kleding en schoenen. Wij zijn getrouwd op huwelijkse voorwaarden waarin we hebben vastgelegd dat de zaken die in bezit waren voordat we gingen trouwen prive-eigendom blijven en dat alles wat vanaf dat moment binnenkomt in principe gezamenlijk is, waarvan we onszelf allebei een gelijk bedrag aan 'zakgeld' voor prive-uitgaven toekennen. Beiden kunnen we dat bedrag naar believen opmaken. daarnaast gaat er dus een bedrag naar de gezamenlijke spaarrekeningen. Als we uit elkaar gaan krijgt ieder dus terug wat ie voor de start van het huwelijk had, en alles wat er daarna nog is wordt 50/50 verdeeld. Huis waarin we nu wonen staat trouwens op zijn naam, want ik krijg de hypotheek toch niet rond, maar omdat de aflossingen van gezamenlijk geld gaan, heb ik bij uitelkaar gaan wel recht op de helft van het geld wat is ingelegd als oprotpremie.( En dat is notarieel vastgelegd, dus daar komt ie niet onderuit)
Ruzie over geld hebben we nooit gehad, omdat we allebei vinden dat samen genieten van je geld leuker is dan altijd perse alle kosten gelijk delen.
Want stel je wilt op vakantie of uit eten en je wilt dat de ander net zoveel betaalt daaraan als jij, dan moet je dus altijd gaan voor de goedkope variant omdat degene met het lagere salaris niet genoeg overhoudt om bij de Librije te gaan eten. Of als je op skivakantie wilt, moet je vriend dan thuisblijven en ga je alleen omdat hij dat niet kan betalen? En als van de ander zijn geld op is, moet die dan brood met pindakaas eten terwijl jij aan de biefstuk zit?
woensdag 17 september 2014 00:19
Ik vind juist dat je het goed geregeld hebt zoals het nu is en zou ook m'n geld waar ik hard voor gewerkt heb niet opeens als gezamenlijk zien. Steeds meer mensen kiezen voor splitsing van financiën of naar rato. Als jij gewoon jouw spaargeld als jouw spaargeld houdt en gezamenlijk de vaste lasten deelt plus ook nog spaart dan is dat prima geregeld toch! Jullie voeren samen een huishouden op dat moment, dat huishouden verloopt prima en jullie behandelen daarnaast jullie individuele financiën zoals je dat zelf wil.
Vorige generatie was inderdaad van alles delen en wat van jou is, is van mij maar dat is helemaal niet zoals het hoeft te gaan. Vooral niet als je nog zo jong bent, nog niet zo lang samen bent en jullie allebei zo verschillend tegen financiën aan kijkt.
Dus gewoon door blijven sparen voor jezelf en dat geld voor jezelf houden. Vind ik niet egoïstisch maar juist verstandig.
Vorige generatie was inderdaad van alles delen en wat van jou is, is van mij maar dat is helemaal niet zoals het hoeft te gaan. Vooral niet als je nog zo jong bent, nog niet zo lang samen bent en jullie allebei zo verschillend tegen financiën aan kijkt.
Dus gewoon door blijven sparen voor jezelf en dat geld voor jezelf houden. Vind ik niet egoïstisch maar juist verstandig.
woensdag 17 september 2014 00:21
quote:forumfossiel schreef op 16 september 2014 @ 23:40:
Ik vraag me af wat de reacties zouden zijn als de vriend van TO hier een topic zou openen met" Mijn partner heeft een betere baan en daardoor veel meer spaargeld dan ik, maar toch verwacht die van mij dat ik evenveel bijdraag. Als ik aan het eind van de maand geld tekort kom moet ik het maar uitzoeken, terwijl er een enorm bedrag bij die ander op de spaarrekening staat. Ik denk maar zo dat iedereen die partner ( jij dus) dan wel een gierigaard zou vinden.
Los daarvan, persoonlijk vind ik het een beetje raar om, als je samen wilt leven, je financiën zo gescheiden te houden. Van hem is het dus wel een beetje raar dat hij jou geen inzicht wil geven. ( Aan de andere kant is hij misschien bang om door jou de les gelezen te worden over zijn uitgaven en heeft ie geen zin om verantwoording te moeten afleggen. Als hij al weet dat jij allerlei commentaar gaat hebben en zijn uitgaven afkeurt, geeft ie misschien geen inzicht om dat ie geen zin heeft om als een klein kind op zijn kop te krijgen omdat ie teveel snoepjes van zijn zakgeld heeft gekocht).
Mijn man verdient bijna 3x zoveel als ik, en koopt graag dure gadgets, terwijl ik dan weer graag geld uitgeef aan kleding en schoenen. Wij zijn getrouwd op huwelijkse voorwaarden waarin we hebben vastgelegd dat de zaken die in bezit waren voordat we gingen trouwen prive-eigendom blijven en dat alles wat vanaf dat moment binnenkomt in principe gezamenlijk is, waarvan we onszelf allebei een gelijk bedrag aan 'zakgeld' voor prive-uitgaven toekennen. Beiden kunnen we dat bedrag naar believen opmaken. daarnaast gaat er dus een bedrag naar de gezamenlijke spaarrekeningen. Als we uit elkaar gaan krijgt ieder dus terug wat ie voor de start van het huwelijk had, en alles wat er daarna nog is wordt 50/50 verdeeld. Huis waarin we nu wonen staat trouwens op zijn naam, want ik krijg de hypotheek toch niet rond, maar omdat de aflossingen van gezamenlijk geld gaan, heb ik bij uitelkaar gaan wel recht op de helft van het geld wat is ingelegd als oprotpremie.( En dat is notarieel vastgelegd, dus daar komt ie niet onderuit)
Ruzie over geld hebben we nooit gehad, omdat we allebei vinden dat samen genieten van je geld leuker is dan altijd perse alle kosten gelijk delen.
Want stel je wilt op vakantie of uit eten en je wilt dat de ander net zoveel betaalt daaraan als jij, dan moet je dus altijd gaan voor de goedkope variant omdat degene met het lagere salaris niet genoeg overhoudt om bij de Librije te gaan eten. Of als je op skivakantie wilt, moet je vriend dan thuisblijven en ga je alleen omdat hij dat niet kan betalen? En als van de ander zijn geld op is, moet die dan brood met pindakaas eten terwijl jij aan de biefstuk zit?Volledig mee eens, ik zou niet anders kunnen.
Ik vraag me af wat de reacties zouden zijn als de vriend van TO hier een topic zou openen met" Mijn partner heeft een betere baan en daardoor veel meer spaargeld dan ik, maar toch verwacht die van mij dat ik evenveel bijdraag. Als ik aan het eind van de maand geld tekort kom moet ik het maar uitzoeken, terwijl er een enorm bedrag bij die ander op de spaarrekening staat. Ik denk maar zo dat iedereen die partner ( jij dus) dan wel een gierigaard zou vinden.
Los daarvan, persoonlijk vind ik het een beetje raar om, als je samen wilt leven, je financiën zo gescheiden te houden. Van hem is het dus wel een beetje raar dat hij jou geen inzicht wil geven. ( Aan de andere kant is hij misschien bang om door jou de les gelezen te worden over zijn uitgaven en heeft ie geen zin om verantwoording te moeten afleggen. Als hij al weet dat jij allerlei commentaar gaat hebben en zijn uitgaven afkeurt, geeft ie misschien geen inzicht om dat ie geen zin heeft om als een klein kind op zijn kop te krijgen omdat ie teveel snoepjes van zijn zakgeld heeft gekocht).
Mijn man verdient bijna 3x zoveel als ik, en koopt graag dure gadgets, terwijl ik dan weer graag geld uitgeef aan kleding en schoenen. Wij zijn getrouwd op huwelijkse voorwaarden waarin we hebben vastgelegd dat de zaken die in bezit waren voordat we gingen trouwen prive-eigendom blijven en dat alles wat vanaf dat moment binnenkomt in principe gezamenlijk is, waarvan we onszelf allebei een gelijk bedrag aan 'zakgeld' voor prive-uitgaven toekennen. Beiden kunnen we dat bedrag naar believen opmaken. daarnaast gaat er dus een bedrag naar de gezamenlijke spaarrekeningen. Als we uit elkaar gaan krijgt ieder dus terug wat ie voor de start van het huwelijk had, en alles wat er daarna nog is wordt 50/50 verdeeld. Huis waarin we nu wonen staat trouwens op zijn naam, want ik krijg de hypotheek toch niet rond, maar omdat de aflossingen van gezamenlijk geld gaan, heb ik bij uitelkaar gaan wel recht op de helft van het geld wat is ingelegd als oprotpremie.( En dat is notarieel vastgelegd, dus daar komt ie niet onderuit)
Ruzie over geld hebben we nooit gehad, omdat we allebei vinden dat samen genieten van je geld leuker is dan altijd perse alle kosten gelijk delen.
Want stel je wilt op vakantie of uit eten en je wilt dat de ander net zoveel betaalt daaraan als jij, dan moet je dus altijd gaan voor de goedkope variant omdat degene met het lagere salaris niet genoeg overhoudt om bij de Librije te gaan eten. Of als je op skivakantie wilt, moet je vriend dan thuisblijven en ga je alleen omdat hij dat niet kan betalen? En als van de ander zijn geld op is, moet die dan brood met pindakaas eten terwijl jij aan de biefstuk zit?Volledig mee eens, ik zou niet anders kunnen.
woensdag 17 september 2014 00:22
quote:romyro schreef op 17 september 2014 @ 00:19:
Ik vind juist dat je het goed geregeld hebt zoals het nu is en zou ook m'n geld waar ik hard voor gewerkt heb niet opeens als gezamenlijk zien. Steeds meer mensen kiezen voor splitsing van financiën of naar rato. Als jij gewoon jouw spaargeld als jouw spaargeld houdt en gezamenlijk de vaste lasten deelt plus ook nog spaart dan is dat prima geregeld toch! Jullie voeren samen een huishouden op dat moment, dat huishouden verloopt prima en jullie behandelen daarnaast jullie individuele financiën zoals je dat zelf wil.
Vorige generatie was inderdaad van alles delen en wat van jou is, is van mij maar dat is helemaal niet zoals het hoeft te gaan. Vooral niet als je nog zo jong bent, nog niet zo lang samen bent en jullie allebei zo verschillend tegen financiën aan kijkt.
Dus gewoon door blijven sparen voor jezelf en dat geld voor jezelf houden. Vind ik niet egoïstisch maar juist verstandig.Dus met jou kan ik niet trouwen
Ik vind juist dat je het goed geregeld hebt zoals het nu is en zou ook m'n geld waar ik hard voor gewerkt heb niet opeens als gezamenlijk zien. Steeds meer mensen kiezen voor splitsing van financiën of naar rato. Als jij gewoon jouw spaargeld als jouw spaargeld houdt en gezamenlijk de vaste lasten deelt plus ook nog spaart dan is dat prima geregeld toch! Jullie voeren samen een huishouden op dat moment, dat huishouden verloopt prima en jullie behandelen daarnaast jullie individuele financiën zoals je dat zelf wil.
Vorige generatie was inderdaad van alles delen en wat van jou is, is van mij maar dat is helemaal niet zoals het hoeft te gaan. Vooral niet als je nog zo jong bent, nog niet zo lang samen bent en jullie allebei zo verschillend tegen financiën aan kijkt.
Dus gewoon door blijven sparen voor jezelf en dat geld voor jezelf houden. Vind ik niet egoïstisch maar juist verstandig.Dus met jou kan ik niet trouwen
woensdag 17 september 2014 00:27
Forumfosiel: ik neem aan dat jij en je partner al veel langer bij elkaar zijn dan to en haar partner. Jullie hebben samen een vermogen opgebouwd en kiezen daarnaast ook voor huwelijkse voorwaarden. Wat is het verschil met TO? Zij heeft voor haar relatie met partner spaargeld opgebouwd waarom moet dat opeens ook van hem zijn terwijl hij waarschijnlijk wel kan sparen maar er voor kiest om er op een andere manier mee om te gaan.
Als TO en partner gezamenlijk sparen en de vaste lasten betalen dan is het aan beide wat ze met de rest van het geld doen. Zij wil dit sparen voor zichzelf zodat ze een buffer heeft ivm onvoorziene tijden en het aflossen van haar studieschuld (wat inderdaad veel beter is omdat niet in één keer af te betalen) en hij geeft het uit.
TO praat er eens met je vriend over want zoals je zegt zit het voornamelijk in je hoofd en je weet niet hoe hij erover denkt. En als jullie echt willen gaan trouwen/kinderen krijgen, zorg er dan voor dat jullie beide inzicht hebben in zowel jou als zijn financiën. Teveel mensen komen met dikke schulden uit een relatie of worden meegesleurd in de shit van een ander omdat er niet duidelijk en eerlijk besproken is hoe de financiële situatie is en wat de verwachtingen en wensen van elkaar zijn op dit gebied.
Als TO en partner gezamenlijk sparen en de vaste lasten betalen dan is het aan beide wat ze met de rest van het geld doen. Zij wil dit sparen voor zichzelf zodat ze een buffer heeft ivm onvoorziene tijden en het aflossen van haar studieschuld (wat inderdaad veel beter is omdat niet in één keer af te betalen) en hij geeft het uit.
TO praat er eens met je vriend over want zoals je zegt zit het voornamelijk in je hoofd en je weet niet hoe hij erover denkt. En als jullie echt willen gaan trouwen/kinderen krijgen, zorg er dan voor dat jullie beide inzicht hebben in zowel jou als zijn financiën. Teveel mensen komen met dikke schulden uit een relatie of worden meegesleurd in de shit van een ander omdat er niet duidelijk en eerlijk besproken is hoe de financiële situatie is en wat de verwachtingen en wensen van elkaar zijn op dit gebied.
woensdag 17 september 2014 00:43
quote:scriptum schreef op 17 september 2014 @ 00:34:
Allemaal leuk en aardig, maar tot je zelf hebt meegemaakt hoe zuur het is dat je ex er vandoor gaat met je geld is het makkelijk lullen.Inderdaad. Ik ben 2 keer opnieuw begonnen nadat relaties met samenwonen en dergelijke geëindigd zijn. Tot 3 keer toe dus m'n leven weer opnieuw op moeten bouwen en met weinig uit die relaties gekomen. Never nooit meer dat ik het principe alles gezamenlijk hanteer of überhaupt ooit nog ga samenwonen. Liever een relatie waarin ik voor mezelf kan zorgen en m'n eigen geld/huis etc. heb dan weer opnieuw te moeten beginnen. Dus ik kan TO alleen maar verstandig vinden om dit na 1 ervaring al te leren en er voor te zorgen dat ze iets voor zichzelf heeft.
Zou ik vriend ook adviseren maar die kiest er voor om het op te maken.
Allemaal leuk en aardig, maar tot je zelf hebt meegemaakt hoe zuur het is dat je ex er vandoor gaat met je geld is het makkelijk lullen.Inderdaad. Ik ben 2 keer opnieuw begonnen nadat relaties met samenwonen en dergelijke geëindigd zijn. Tot 3 keer toe dus m'n leven weer opnieuw op moeten bouwen en met weinig uit die relaties gekomen. Never nooit meer dat ik het principe alles gezamenlijk hanteer of überhaupt ooit nog ga samenwonen. Liever een relatie waarin ik voor mezelf kan zorgen en m'n eigen geld/huis etc. heb dan weer opnieuw te moeten beginnen. Dus ik kan TO alleen maar verstandig vinden om dit na 1 ervaring al te leren en er voor te zorgen dat ze iets voor zichzelf heeft.
Zou ik vriend ook adviseren maar die kiest er voor om het op te maken.
woensdag 17 september 2014 01:03
Ik vind het bijzonder dat jullie hier niet over praten. Jullie willen samen een toekomst opbouwen met koophuis en kinderen, dus de intentie om voor altijd samen te blijven is er wel. Dan lijkt het me ook dat alles bespreekbaar is. Dat jij jouw eigen spaargeld aanhoudt voor het geval dat is je goed recht en lijkt me wel verstandig ook, maar dat hoeft niet stiekem toch?
Je schrijft dat je niet precies weet hoe zijn financiën ervoor staan, weet hij dat ook niet bij dan? Jullie wonen samen, dan moet je 'belangrijke' zaken toch wel van elkaar weten. Hoe je in de financien staat is daar wel een van lijkt mij. Even of je vindt dat sparen nodig is of niet buiten beschouwing gelaten. Het lijkt me gek om een huis te delen zonder dat van elkaar te weten, dat je maar moet gissen hoe dat bij je partner zit.
Waarom bespreek je niet met hem? Hij doet een beetje vaag over zijn financiën ook, dus het lijkt een taboe in jullie relatie, dat lijkt me niet wenselijk.
Je schrijft dat je niet precies weet hoe zijn financiën ervoor staan, weet hij dat ook niet bij dan? Jullie wonen samen, dan moet je 'belangrijke' zaken toch wel van elkaar weten. Hoe je in de financien staat is daar wel een van lijkt mij. Even of je vindt dat sparen nodig is of niet buiten beschouwing gelaten. Het lijkt me gek om een huis te delen zonder dat van elkaar te weten, dat je maar moet gissen hoe dat bij je partner zit.
Waarom bespreek je niet met hem? Hij doet een beetje vaag over zijn financiën ook, dus het lijkt een taboe in jullie relatie, dat lijkt me niet wenselijk.
woensdag 17 september 2014 01:03
Ik vind het bijzonder dat jullie hier niet over praten. Jullie willen samen een toekomst opbouwen met koophuis en kinderen, dus de intentie om voor altijd samen te blijven is er wel. Dan lijkt het me ook dat alles bespreekbaar is. Dat jij jouw eigen spaargeld aanhoudt voor het geval dat is je goed recht en lijkt me wel verstandig ook, maar dat hoeft niet stiekem toch?
Je schrijft dat je niet precies weet hoe zijn financiën ervoor staan, weet hij dat ook niet bij dan? Jullie wonen samen, dan moet je 'belangrijke' zaken toch wel van elkaar weten. Hoe je in de financien staat is daar wel een van lijkt mij. Even of je vindt dat sparen nodig is of niet buiten beschouwing gelaten. Het lijkt me gek om een huis te delen zonder dat van elkaar te weten, dat je maar moet gissen hoe dat bij je partner zit.
Waarom bespreek je niet met hem? Hij doet een beetje vaag over zijn financiën ook, dus het lijkt een taboe in jullie relatie, dat lijkt me niet wenselijk.
Je schrijft dat je niet precies weet hoe zijn financiën ervoor staan, weet hij dat ook niet bij dan? Jullie wonen samen, dan moet je 'belangrijke' zaken toch wel van elkaar weten. Hoe je in de financien staat is daar wel een van lijkt mij. Even of je vindt dat sparen nodig is of niet buiten beschouwing gelaten. Het lijkt me gek om een huis te delen zonder dat van elkaar te weten, dat je maar moet gissen hoe dat bij je partner zit.
Waarom bespreek je niet met hem? Hij doet een beetje vaag over zijn financiën ook, dus het lijkt een taboe in jullie relatie, dat lijkt me niet wenselijk.
woensdag 17 september 2014 05:55
quote:haarklover schreef op 16 september 2014 @ 23:05:
En als je een huis koopt, vastleggen dat niet ieder eigenaar van de helft is, maar dat jij voor 70% eigenaar bent (of net wat jouw inbreng is).Waarom zou ze het uberhaupt deels op zijn naam zetten? TO kan gewoon 'n huis binnen haar eigen budget kopen, volledig op haar naam. En vriend kan bijdragen aan de normale vaste lasten. Kan ze 'm gewoon buiten wippen zonder verlies te lijden als de relatie voorbij is.
En als je een huis koopt, vastleggen dat niet ieder eigenaar van de helft is, maar dat jij voor 70% eigenaar bent (of net wat jouw inbreng is).Waarom zou ze het uberhaupt deels op zijn naam zetten? TO kan gewoon 'n huis binnen haar eigen budget kopen, volledig op haar naam. En vriend kan bijdragen aan de normale vaste lasten. Kan ze 'm gewoon buiten wippen zonder verlies te lijden als de relatie voorbij is.
woensdag 17 september 2014 06:57
quote:scriptum schreef op 17 september 2014 @ 00:34:
Allemaal leuk en aardig, maar tot je zelf hebt meegemaakt hoe zuur het is dat je ex er vandoor gaat met je geld is het makkelijk lullen.Precies! Velen verbinden "alles samen delen" met liefde, totdat de relatie overgaat en dan is het huilen geblazen. Niks mis met financieel onafhankelijk zijn en blijven. Heeft ook totaal niks met liefde te maken.
Allemaal leuk en aardig, maar tot je zelf hebt meegemaakt hoe zuur het is dat je ex er vandoor gaat met je geld is het makkelijk lullen.Precies! Velen verbinden "alles samen delen" met liefde, totdat de relatie overgaat en dan is het huilen geblazen. Niks mis met financieel onafhankelijk zijn en blijven. Heeft ook totaal niks met liefde te maken.
woensdag 17 september 2014 07:13
quote:slagroom-met-dip schreef op 16 september 2014 @ 22:27:
We betalen overigens naar rato de vaste lasten en de boodschappen (de gezamenlijke rekening). Ik leg ruim 2/3 in en hij 1/3
Ik zou dan bijvoorbeeld allebei 100 euro willen inleggen voor de gezamenlijke spaarrekening. En dan inderdaad ieder voor zich wat er over is. Dus het is niet zo dat hij helemaal niets overhoud
Maar op die manier ga ik waarschijnlijk 5x zo hard als hij met mijn spaarrekening.. en 200 euro per maand op de gezamenlijke spaar zet ook niet echt zoden aan de dijk..
Dit is toch gewoon heel netjes?! Jullie betalen alles naar rato.
Daarnaast kan je inderdaad een gezamenlijke spaarrekening openen voor grote aanschaffen zoals een wasmachine die stuk gaat.
Verder gewoon lekker zelf blijven sparen.
Alles op één grote berg gooien zou mij veel te ver gaan bij iemand waarvan je niet weet hoe hij met zijn financiën omgaat en die daar ook geen openheid over geeft. Kan zo maar zijn dat hij zijn geld over de balk smijt. Je zal niet de eerste zijn die erachter komt dat gezamenlijk geld aan zinloze uitgaven wordt besteed. Of nog erger, aan gokken of iets dergelijks.
Geen openheid willen geven kan echt een signaal zijn van een berg ellende. Anders heb je daar binnen een serieuze relatie niets over te verbergen toch? En het hoeft natuurlijk niet, maar als hij geen openheid kan geven, dan kan jij geen risico nemen.
We betalen overigens naar rato de vaste lasten en de boodschappen (de gezamenlijke rekening). Ik leg ruim 2/3 in en hij 1/3
Ik zou dan bijvoorbeeld allebei 100 euro willen inleggen voor de gezamenlijke spaarrekening. En dan inderdaad ieder voor zich wat er over is. Dus het is niet zo dat hij helemaal niets overhoud
Maar op die manier ga ik waarschijnlijk 5x zo hard als hij met mijn spaarrekening.. en 200 euro per maand op de gezamenlijke spaar zet ook niet echt zoden aan de dijk..
Dit is toch gewoon heel netjes?! Jullie betalen alles naar rato.
Daarnaast kan je inderdaad een gezamenlijke spaarrekening openen voor grote aanschaffen zoals een wasmachine die stuk gaat.
Verder gewoon lekker zelf blijven sparen.
Alles op één grote berg gooien zou mij veel te ver gaan bij iemand waarvan je niet weet hoe hij met zijn financiën omgaat en die daar ook geen openheid over geeft. Kan zo maar zijn dat hij zijn geld over de balk smijt. Je zal niet de eerste zijn die erachter komt dat gezamenlijk geld aan zinloze uitgaven wordt besteed. Of nog erger, aan gokken of iets dergelijks.
Geen openheid willen geven kan echt een signaal zijn van een berg ellende. Anders heb je daar binnen een serieuze relatie niets over te verbergen toch? En het hoeft natuurlijk niet, maar als hij geen openheid kan geven, dan kan jij geen risico nemen.
Dit is mijn uitspraak en daarmee zult u het moeten doen.
woensdag 17 september 2014 07:32
quote:forumfossiel schreef op 16 september 2014 @ 23:40:
Ik vraag me af wat de reacties zouden zijn als de vriend van TO hier een topic zou openen met" Mijn partner heeft een betere baan en daardoor veel meer spaargeld dan ik, maar toch verwacht die van mij dat ik evenveel bijdraag. Als ik aan het eind van de maand geld tekort kom moet ik het maar uitzoeken, terwijl er een enorm bedrag bij die ander op de spaarrekening staat. Ik denk maar zo dat iedereen die partner ( jij dus) dan wel een gierigaard zou vinden.
Los daarvan, persoonlijk vind ik het een beetje raar om, als je samen wilt leven, je financiën zo gescheiden te houden. Van hem is het dus wel een beetje raar dat hij jou geen inzicht wil geven. ( Aan de andere kant is hij misschien bang om door jou de les gelezen te worden over zijn uitgaven en heeft ie geen zin om verantwoording te moeten afleggen. Als hij al weet dat jij allerlei commentaar gaat hebben en zijn uitgaven afkeurt, geeft ie misschien geen inzicht om dat ie geen zin heeft om als een klein kind op zijn kop te krijgen omdat ie teveel snoepjes van zijn zakgeld heeft gekocht).
Mijn man verdient bijna 3x zoveel als ik, en koopt graag dure gadgets, terwijl ik dan weer graag geld uitgeef aan kleding en schoenen. Wij zijn getrouwd op huwelijkse voorwaarden waarin we hebben vastgelegd dat de zaken die in bezit waren voordat we gingen trouwen prive-eigendom blijven en dat alles wat vanaf dat moment binnenkomt in principe gezamenlijk is, waarvan we onszelf allebei een gelijk bedrag aan 'zakgeld' voor prive-uitgaven toekennen. Beiden kunnen we dat bedrag naar believen opmaken. daarnaast gaat er dus een bedrag naar de gezamenlijke spaarrekeningen. Als we uit elkaar gaan krijgt ieder dus terug wat ie voor de start van het huwelijk had, en alles wat er daarna nog is wordt 50/50 verdeeld. Huis waarin we nu wonen staat trouwens op zijn naam, want ik krijg de hypotheek toch niet rond, maar omdat de aflossingen van gezamenlijk geld gaan, heb ik bij uitelkaar gaan wel recht op de helft van het geld wat is ingelegd als oprotpremie.( En dat is notarieel vastgelegd, dus daar komt ie niet onderuit)
Ruzie over geld hebben we nooit gehad, omdat we allebei vinden dat samen genieten van je geld leuker is dan altijd perse alle kosten gelijk delen.
Want stel je wilt op vakantie of uit eten en je wilt dat de ander net zoveel betaalt daaraan als jij, dan moet je dus altijd gaan voor de goedkope variant omdat degene met het lagere salaris niet genoeg overhoudt om bij de Librije te gaan eten. Of als je op skivakantie wilt, moet je vriend dan thuisblijven en ga je alleen omdat hij dat niet kan betalen? En als van de ander zijn geld op is, moet die dan brood met pindakaas eten terwijl jij aan de biefstuk zit?
Op zich een mooie oplossing dat jullie ieder maandelijks een gelijk deel aan 'zakgeld' krijgen.
En ook dat jij je inleg als 'oprotpremie' meekrijgt bij vertrek. Maar dan mogen we er hoop ik vanuit gaan dat als de woningmarkt instort en er een grote restschuld op de woning rust dat jij daar ook fijn in meedeelt?? Dus dat de helft van de restschuld op jouw oprotpremie in mindering wordt gebracht?!
Of geniet jij alleen van het hoge salaris wat hij inbrengt en eventuele financiële malaise is van hem aan het eind?
Valt mij toch wel op dat dit soort reacties vooral komen van mensen met het mindere salaris binnen een relatie.
Ik vraag me af wat de reacties zouden zijn als de vriend van TO hier een topic zou openen met" Mijn partner heeft een betere baan en daardoor veel meer spaargeld dan ik, maar toch verwacht die van mij dat ik evenveel bijdraag. Als ik aan het eind van de maand geld tekort kom moet ik het maar uitzoeken, terwijl er een enorm bedrag bij die ander op de spaarrekening staat. Ik denk maar zo dat iedereen die partner ( jij dus) dan wel een gierigaard zou vinden.
Los daarvan, persoonlijk vind ik het een beetje raar om, als je samen wilt leven, je financiën zo gescheiden te houden. Van hem is het dus wel een beetje raar dat hij jou geen inzicht wil geven. ( Aan de andere kant is hij misschien bang om door jou de les gelezen te worden over zijn uitgaven en heeft ie geen zin om verantwoording te moeten afleggen. Als hij al weet dat jij allerlei commentaar gaat hebben en zijn uitgaven afkeurt, geeft ie misschien geen inzicht om dat ie geen zin heeft om als een klein kind op zijn kop te krijgen omdat ie teveel snoepjes van zijn zakgeld heeft gekocht).
Mijn man verdient bijna 3x zoveel als ik, en koopt graag dure gadgets, terwijl ik dan weer graag geld uitgeef aan kleding en schoenen. Wij zijn getrouwd op huwelijkse voorwaarden waarin we hebben vastgelegd dat de zaken die in bezit waren voordat we gingen trouwen prive-eigendom blijven en dat alles wat vanaf dat moment binnenkomt in principe gezamenlijk is, waarvan we onszelf allebei een gelijk bedrag aan 'zakgeld' voor prive-uitgaven toekennen. Beiden kunnen we dat bedrag naar believen opmaken. daarnaast gaat er dus een bedrag naar de gezamenlijke spaarrekeningen. Als we uit elkaar gaan krijgt ieder dus terug wat ie voor de start van het huwelijk had, en alles wat er daarna nog is wordt 50/50 verdeeld. Huis waarin we nu wonen staat trouwens op zijn naam, want ik krijg de hypotheek toch niet rond, maar omdat de aflossingen van gezamenlijk geld gaan, heb ik bij uitelkaar gaan wel recht op de helft van het geld wat is ingelegd als oprotpremie.( En dat is notarieel vastgelegd, dus daar komt ie niet onderuit)
Ruzie over geld hebben we nooit gehad, omdat we allebei vinden dat samen genieten van je geld leuker is dan altijd perse alle kosten gelijk delen.
Want stel je wilt op vakantie of uit eten en je wilt dat de ander net zoveel betaalt daaraan als jij, dan moet je dus altijd gaan voor de goedkope variant omdat degene met het lagere salaris niet genoeg overhoudt om bij de Librije te gaan eten. Of als je op skivakantie wilt, moet je vriend dan thuisblijven en ga je alleen omdat hij dat niet kan betalen? En als van de ander zijn geld op is, moet die dan brood met pindakaas eten terwijl jij aan de biefstuk zit?
Op zich een mooie oplossing dat jullie ieder maandelijks een gelijk deel aan 'zakgeld' krijgen.
En ook dat jij je inleg als 'oprotpremie' meekrijgt bij vertrek. Maar dan mogen we er hoop ik vanuit gaan dat als de woningmarkt instort en er een grote restschuld op de woning rust dat jij daar ook fijn in meedeelt?? Dus dat de helft van de restschuld op jouw oprotpremie in mindering wordt gebracht?!
Of geniet jij alleen van het hoge salaris wat hij inbrengt en eventuele financiële malaise is van hem aan het eind?
Valt mij toch wel op dat dit soort reacties vooral komen van mensen met het mindere salaris binnen een relatie.
Dit is mijn uitspraak en daarmee zult u het moeten doen.
woensdag 17 september 2014 08:14
quote:stala schreef op 17 september 2014 @ 07:32:
[...]
Op zich een mooie oplossing dat jullie ieder maandelijks een gelijk deel aan 'zakgeld' krijgen.
En ook dat jij je inleg als 'oprotpremie' meekrijgt bij vertrek. Maar dan mogen we er hoop ik vanuit gaan dat als de woningmarkt instort en er een grote restschuld op de woning rust dat jij daar ook fijn in meedeelt?? Dus dat de helft van de restschuld op jouw oprotpremie in mindering wordt gebracht?!
Of geniet jij alleen van het hoge salaris wat hij inbrengt en eventuele financiële malaise is van hem aan het eind?
Valt mij toch wel op dat dit soort reacties vooral komen van mensen met het mindere salaris binnen een relatie.En dit zijn reactie van mensen met het "meeste" salaris binnen een relatie. Omdat diegene dan minder verdient is het niet zo dat diegene dan ook niets voorstelt binnen het gezin volgens mij. Als je ervoor kiest om samen te gaan wonen/trouwen of weet ik veel, dan kies je voor elkaar. En dan is het geen meetwedstrijd van oh, jij verdient minder dus krijg je ook minder te besteden. Volgens mij wil je samen genieten en dan maakt het niet uit wie meer inlegt. En dat je wat vast laat leggen voor het moment dat het onverhoopt toch misgaat is alleen maar goed. Maar er is een reden dat je voor elkaar kiest, dat je van elkaar houdt en dan ga je je niet meten aan elkaar.
[...]
Op zich een mooie oplossing dat jullie ieder maandelijks een gelijk deel aan 'zakgeld' krijgen.
En ook dat jij je inleg als 'oprotpremie' meekrijgt bij vertrek. Maar dan mogen we er hoop ik vanuit gaan dat als de woningmarkt instort en er een grote restschuld op de woning rust dat jij daar ook fijn in meedeelt?? Dus dat de helft van de restschuld op jouw oprotpremie in mindering wordt gebracht?!
Of geniet jij alleen van het hoge salaris wat hij inbrengt en eventuele financiële malaise is van hem aan het eind?
Valt mij toch wel op dat dit soort reacties vooral komen van mensen met het mindere salaris binnen een relatie.En dit zijn reactie van mensen met het "meeste" salaris binnen een relatie. Omdat diegene dan minder verdient is het niet zo dat diegene dan ook niets voorstelt binnen het gezin volgens mij. Als je ervoor kiest om samen te gaan wonen/trouwen of weet ik veel, dan kies je voor elkaar. En dan is het geen meetwedstrijd van oh, jij verdient minder dus krijg je ook minder te besteden. Volgens mij wil je samen genieten en dan maakt het niet uit wie meer inlegt. En dat je wat vast laat leggen voor het moment dat het onverhoopt toch misgaat is alleen maar goed. Maar er is een reden dat je voor elkaar kiest, dat je van elkaar houdt en dan ga je je niet meten aan elkaar.
woensdag 17 september 2014 08:32
Dus eigenlijk heb je geen eigen geld maar spaar je voor afbetaling van je studieschuld dus je hebt helemaal niet extra's.
Jullie verdelen alles al naar rato maar jullie hebben beide geen inzicht in elkaars financiën en dat lijkt me helemaal niet slim als je samen een huis wil kopen en een kind wil krijgen want je hebt geen idee van elkaar hoe dat financieel zit.
Ik denk dat je geen inzicht krijgt in zijn financiën omdat hij geen zin heeft in bemoeienis van jou hoe hij met zijn geld om moet gaan. Je geeft hem dan het gevoel dat hij je kind is en niet een volwassene die zijn eigen geld verdient en daarmee mag doen wat hij wil. Uitkijken dus dat je je visie op geld en hoe er mee om te gaan alleen op je zelf betrekt.
Jullie verdelen alles al naar rato maar jullie hebben beide geen inzicht in elkaars financiën en dat lijkt me helemaal niet slim als je samen een huis wil kopen en een kind wil krijgen want je hebt geen idee van elkaar hoe dat financieel zit.
Ik denk dat je geen inzicht krijgt in zijn financiën omdat hij geen zin heeft in bemoeienis van jou hoe hij met zijn geld om moet gaan. Je geeft hem dan het gevoel dat hij je kind is en niet een volwassene die zijn eigen geld verdient en daarmee mag doen wat hij wil. Uitkijken dus dat je je visie op geld en hoe er mee om te gaan alleen op je zelf betrekt.
woensdag 17 september 2014 08:38
Ik vind je niet raar hoor! Ik hou mijn spaargeld ook voor mezelf. Hard mijn best voor gedaan. Wat ik wel doe is gezamenlijk sparen als ik samenwoon. Een gezamenlijke rekening voor vaste lasten e.d. Een gezamenlijke spaarrekening en daarnaast mijn eigen rekening om zelf mee te doen wat ik wil.
Ik word ook raar van alles op 1 pot. Als mijn vriend dan flinke uitgaven doet waar niet bij overlegd is daar kan ik echt niet tegen!
De gezamenlijke is voor overleg, zijn en mijn rekening doen we mee wat we willen.
En zo kan ik beter trakteren op etentjes, cadeautjes e.d. want ik ben erg vrijgevig. Maar wel over mijn eigen geld....
Gezamenlijke pot zoals ik met mijn ex had, schiet ik in alles op de rem. Voor niemand leuk.
Als jullie beide er zo mee kunnen leven en jouw vriend het ook accepteert, dan ben je toch geen egoïst? Wel verstandig!
Ik word ook raar van alles op 1 pot. Als mijn vriend dan flinke uitgaven doet waar niet bij overlegd is daar kan ik echt niet tegen!
De gezamenlijke is voor overleg, zijn en mijn rekening doen we mee wat we willen.
En zo kan ik beter trakteren op etentjes, cadeautjes e.d. want ik ben erg vrijgevig. Maar wel over mijn eigen geld....
Gezamenlijke pot zoals ik met mijn ex had, schiet ik in alles op de rem. Voor niemand leuk.
Als jullie beide er zo mee kunnen leven en jouw vriend het ook accepteert, dan ben je toch geen egoïst? Wel verstandig!
woensdag 17 september 2014 09:09
Waarom houd je e.a. niet nog een tijdje gescheiden en trouw je op huwelijkse voorwaarden. Jullie kunnen naast jouw spaarpot toch ook nog een andere rekening samen sparen, dan houd je wat je nu hebt apart en bouw je samen op. Je kan aankijken hoe het gaat en later nog anders beslissen over je eigen spaargeld om het bijv in te zetten voor wat dan ook.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
