Psyche
alle pijlers
hoe ga je om met iemand met ptts?
woensdag 17 september 2014 05:18
Heb nu zo`n 4 maand een relatie met mijn vriend.
We konden ontzettend goed met elkaar praten en wonen sinds kort ( 2 weken) samen.
Mensen om me heen vertelden me dat het ze op viel dat het beter met hem ging, maar sinds afgelopen zondag gaat het echt niet meer.
Hij was de laatste week wel wat meer opgefuckt/ korter lontje.
Een teken dat het natuurlijk minder gaat, maar niet zo slecht als het er nu voor staat.
Het weekend super gezellig gehad: vrijdag met vrienden een drankje gedaan, zaterdag een bbq met familie en zondag avond zaten we op de bank film te kijken.
Ik ben blijkbaar in slaap gevallen en toen ik wakker schrok was mijn vriend spoorloos, zonder enige aanleiding.
Hem proberen te bellen, geen gehoor.
De volgende ochtend na mijn werk heb ik hem opgezocht op zijn werk. Hij zei dat hij naar de kroeg was geweest.
Alsof het de meest normale gang van zaken was.
Toen hij thuis kwam hield hij me op afstand. Zodra ik hem een kus of knuffel probeerde te geven duwde hij me weg.
Ik ben op bed gegaan, en toen ik midden in de nacht wakker werd was het bed weer leeg.
Raakte helemaal in paniek..
Toen ik beneden kwam in tranen lag hij op de bank te slapen.
Geprobeerd hem te wekken, hij werd ontzettend boos en zei dat ik psychisch gestoord was en me niet aan moest stellen.( ik was in paniek en in tranen)
Vandaag weer hetzelfde verhaal..
Hij is naar zijn werk gegaan, zonder ook maar enig contact of communicatie.
Komt thuis en negeert me compleet.
Probeer hem een kus te geven omdat ik weg zou gaan, en hij ook.
Duwde hij me gigantisch hard weg.
Omdat de paniek opnieuw bij me toe sloeg barstte ik in tranen uit.
Hij werd zo kwaad op me, dat hij me overal de schuld van gaf.
We zijn nu weer ver in de nacht.. En wederom is hij niet thuis gekomen.
Hij heeft in het leger gezeten, en is na 2 uitzendingen compleet veranderd. Dit is inmiddels zo'n 15 jaar terug.
Hij heeft nooit hulp gezocht, en leek volgens familie na een aantal jaar ook echt de draad weer op te pakken.
Na een slechte relatie die nu sinds 1.5 jaar over is ging het weer berg afwaards, tot wij een relatie kregen.
Ik weet niet meer wat ik moet..
Ga hier compleet aan onderdoor, maar iemand die niet in ziet dat hij hulp nodig heeft of niet geholpen wil worden kan ik niet helpen.
Wil hem ook niet in de steek laten, maar ga hier echt kapot aan.
Een beetje advies of handvaten zou welkom zijn..
Want ik ben ten einde raad.
Vandaag
We konden ontzettend goed met elkaar praten en wonen sinds kort ( 2 weken) samen.
Mensen om me heen vertelden me dat het ze op viel dat het beter met hem ging, maar sinds afgelopen zondag gaat het echt niet meer.
Hij was de laatste week wel wat meer opgefuckt/ korter lontje.
Een teken dat het natuurlijk minder gaat, maar niet zo slecht als het er nu voor staat.
Het weekend super gezellig gehad: vrijdag met vrienden een drankje gedaan, zaterdag een bbq met familie en zondag avond zaten we op de bank film te kijken.
Ik ben blijkbaar in slaap gevallen en toen ik wakker schrok was mijn vriend spoorloos, zonder enige aanleiding.
Hem proberen te bellen, geen gehoor.
De volgende ochtend na mijn werk heb ik hem opgezocht op zijn werk. Hij zei dat hij naar de kroeg was geweest.
Alsof het de meest normale gang van zaken was.
Toen hij thuis kwam hield hij me op afstand. Zodra ik hem een kus of knuffel probeerde te geven duwde hij me weg.
Ik ben op bed gegaan, en toen ik midden in de nacht wakker werd was het bed weer leeg.
Raakte helemaal in paniek..
Toen ik beneden kwam in tranen lag hij op de bank te slapen.
Geprobeerd hem te wekken, hij werd ontzettend boos en zei dat ik psychisch gestoord was en me niet aan moest stellen.( ik was in paniek en in tranen)
Vandaag weer hetzelfde verhaal..
Hij is naar zijn werk gegaan, zonder ook maar enig contact of communicatie.
Komt thuis en negeert me compleet.
Probeer hem een kus te geven omdat ik weg zou gaan, en hij ook.
Duwde hij me gigantisch hard weg.
Omdat de paniek opnieuw bij me toe sloeg barstte ik in tranen uit.
Hij werd zo kwaad op me, dat hij me overal de schuld van gaf.
We zijn nu weer ver in de nacht.. En wederom is hij niet thuis gekomen.
Hij heeft in het leger gezeten, en is na 2 uitzendingen compleet veranderd. Dit is inmiddels zo'n 15 jaar terug.
Hij heeft nooit hulp gezocht, en leek volgens familie na een aantal jaar ook echt de draad weer op te pakken.
Na een slechte relatie die nu sinds 1.5 jaar over is ging het weer berg afwaards, tot wij een relatie kregen.
Ik weet niet meer wat ik moet..
Ga hier compleet aan onderdoor, maar iemand die niet in ziet dat hij hulp nodig heeft of niet geholpen wil worden kan ik niet helpen.
Wil hem ook niet in de steek laten, maar ga hier echt kapot aan.
Een beetje advies of handvaten zou welkom zijn..
Want ik ben ten einde raad.
Vandaag
woensdag 17 september 2014 05:44
woensdag 17 september 2014 08:28
Het feit dat hij verdwijnt zonder dat te melden of een briefje neer te leggen waar hij is, is wel raar. Maar dat jij hysterisch gaat doen en in tranen bent terwijl hij op de bank ligt te slapen, is ook wel overdreven...
Misschien vindt hij het samenwonen toch niet zo leuk als hij zich had voorgesteld? Jullie hebben 4 maanden een relatie, dan ken je elkaar toch helemaal nog niet?
Misschien vindt hij het samenwonen toch niet zo leuk als hij zich had voorgesteld? Jullie hebben 4 maanden een relatie, dan ken je elkaar toch helemaal nog niet?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 17 september 2014 08:31
Eens met o.a. Himalaya. Zo snel samenwonen is vaak niet verstandig omdat je elkaar dan nog helemaal niet kent. Bij mijn ex kwam er ook pas na een jaar of wat een lijk uit de kast. Dat verwacht je helemaal niet als alles nog vlinders en romantiek is, maar je leven compleet met iemand delen is andere koek dan dat. Mensen hebben ook minder leuke karaktertrekken of een rugzak met ervaringen, wat ze maakt tot wie ze zijn. Dat weet je in die eerste periode nog helemaal niet.
Ik zou m'n spullen pakken en wegwezen.
Ik zou m'n spullen pakken en wegwezen.
woensdag 17 september 2014 08:33
PTSS wordt niet minder zonder therapie. Sterker nog, waarschijnlijk alleen maar erger. Ik zou op een rustig moment proberen te bespreken dat hij óf hulp moet zoeken en dat jij wilt ondersteunen, óf dat jullie zo niet verder kunnen. (Hoe rot ook, nu jullie net samenwonen).
Heeft hij ook last van nachtmerries? Flashbacks? Etc. Zijn gedrag klinkt me nl niet in de oren als typische PTSS. Maar goed, misschien heeft een arts dit vastgesteld, dan zeg ik natuurlijk niets.
Sterkte TO! PTSS is niet niks. Zelfs met therapie zal het een hele tijd duren voor je vriend weer de oude wordt.
http://www.ggzcentraal.nl ... iezen-betrokkenen-familie
Heeft hij ook last van nachtmerries? Flashbacks? Etc. Zijn gedrag klinkt me nl niet in de oren als typische PTSS. Maar goed, misschien heeft een arts dit vastgesteld, dan zeg ik natuurlijk niets.
Sterkte TO! PTSS is niet niks. Zelfs met therapie zal het een hele tijd duren voor je vriend weer de oude wordt.
http://www.ggzcentraal.nl ... iezen-betrokkenen-familie
woensdag 17 september 2014 08:37
Eens met lilalinda. Maar wij kunnen jou denk ik ook niet uitleggen hoe je met iemand om moet gaan die PTSS heeft. Daarvoor geef je te weinig informatie hoe zijn PTSS is ontstaan en PTSS kan je in verschillende situaties/trauma's krijgen. Zit ook weer gradaties in, etcetcetc. Je beschrijft alleen wat er gebeurt is het laatste weekend.
Ik heb zelf PTSS en ga nachts ook niet opeens m'n bed uit en naar de kroeg, snap je? Je koppelt het gelijk terug in z'n gedrag, wat ook niet altijd aan z'n ptss hoeft te loggen.
Ik heb zelf PTSS en ga nachts ook niet opeens m'n bed uit en naar de kroeg, snap je? Je koppelt het gelijk terug in z'n gedrag, wat ook niet altijd aan z'n ptss hoeft te loggen.
woensdag 17 september 2014 08:47
Na 4 maanden gaan samenwonen, omdat je zo goed met iemand kan praten?? Pfff, dan zou ik toch al vaak samengewoond hebben zeg.
Een relatie hoort na 4 maanden nog leuk, spannend en vlinders te hebben, niet dit soort drama waar jij aan onderdoor gaat. En kom nou niet aan met "maar ik hou zoveel van hem", want houden van is nog helemaal niet van toepassing na 4 maanden.
Kortom, gebruik je verstand en verbreek de relatie. Zo lang hij geen stappen onderneemt om "beter" te worden, gaat hij jou doodongelukkig maken. Ik zou er geen zin in hebben!
Een relatie hoort na 4 maanden nog leuk, spannend en vlinders te hebben, niet dit soort drama waar jij aan onderdoor gaat. En kom nou niet aan met "maar ik hou zoveel van hem", want houden van is nog helemaal niet van toepassing na 4 maanden.
Kortom, gebruik je verstand en verbreek de relatie. Zo lang hij geen stappen onderneemt om "beter" te worden, gaat hij jou doodongelukkig maken. Ik zou er geen zin in hebben!
woensdag 17 september 2014 08:58
Leuke relatie zeg! Jij die steeds in paniek uitbreekt en dan gaat zitten janken, hem wakker maakt terwijl hij ligt te slapen. Jullie wonen net samen, dan moet het alleen maar leuk zijn. Zie je jezelf nog 50 jaar met deze man samen? Gezellige boel zou dat zijn!.
Als hij PTSS heeft, dan is daar trouwens nu een nieuwe therapie voor, schijnt erg goed te zijn.
Als hij PTSS heeft, dan is daar trouwens nu een nieuwe therapie voor, schijnt erg goed te zijn.
woensdag 17 september 2014 09:05
Nou, veel plezier ermee. Sowieso niet handig om al na vier maanden samen te gaan wonen. En natuuuurlijk wil je hem niet in de steek laten want je denkt dat jij hem wel eventjes kunt redden. Maar feit is: het is gewoon een zak. Want dan kan hij nog zo getraumatiseerd zijn; hij heeft nog steeds een geweten en hij weet dondersgoed dat je zo niet met elkaar om hoort te gaan. En in plaats van hulp zoeken maakt hij nou ook jou het leven zuur.
Aan jou de keuze of je daar de rest van je leven mee akkoord gaat, je hebt het in eigen handen.
Aan jou de keuze of je daar de rest van je leven mee akkoord gaat, je hebt het in eigen handen.
woensdag 17 september 2014 09:40
quote:EvyBlissy schreef op 17 september 2014 @ 07:11:
Je gaat het niet leuk vinden maar: Wegwezen daar.
Hij heeft professionele hulp nodig en jij kunt hem die niet geven.
Dit. TO ik heb om die reden zo'n twee jaar een extreem voorwaardelijke en begrensde latrelatie met iemand gehad. Dat was nog een (ook ex-militair) man die er heel hard mee aan de slag was en heb ook geen agressie meegemaakt maar dat is zuiver door die voorwaarden, vermoed ik zo.
Herstellen van PTSS (helemaal combat gerelateerd) is een enorm zwaar en lang proces, ruimte hebben voor een partner daarnaast is heel moeilijk en als partner moet je gigantisch sterk in je schoenen staan, je eigen leven leiden en totaal geen lange termijnverwachtingen koesteren. Zou zo snel mogelijk weer op jezelf gaan wonen en eerst eens bedenken wat je zelf wil. Heeft hij wel hulp? Als het aan het begin van een relatie al een rol speelt zou ik het je afraden, het is wat anders als je elkaar daarvoor al kende.
De dingen die je normaal uit een relatie "haalt" daar hoef je in veel gevallen helemaal niet op te rekenen en dat mag je ook niet verwachten, gezien de omstandigheden.
Kies voor jezelf!
En het is sowieso wel erg snel om samen te gaan wonen, vind ik.
Je gaat het niet leuk vinden maar: Wegwezen daar.
Hij heeft professionele hulp nodig en jij kunt hem die niet geven.
Dit. TO ik heb om die reden zo'n twee jaar een extreem voorwaardelijke en begrensde latrelatie met iemand gehad. Dat was nog een (ook ex-militair) man die er heel hard mee aan de slag was en heb ook geen agressie meegemaakt maar dat is zuiver door die voorwaarden, vermoed ik zo.
Herstellen van PTSS (helemaal combat gerelateerd) is een enorm zwaar en lang proces, ruimte hebben voor een partner daarnaast is heel moeilijk en als partner moet je gigantisch sterk in je schoenen staan, je eigen leven leiden en totaal geen lange termijnverwachtingen koesteren. Zou zo snel mogelijk weer op jezelf gaan wonen en eerst eens bedenken wat je zelf wil. Heeft hij wel hulp? Als het aan het begin van een relatie al een rol speelt zou ik het je afraden, het is wat anders als je elkaar daarvoor al kende.
De dingen die je normaal uit een relatie "haalt" daar hoef je in veel gevallen helemaal niet op te rekenen en dat mag je ook niet verwachten, gezien de omstandigheden.
Kies voor jezelf!
En het is sowieso wel erg snel om samen te gaan wonen, vind ik.
woensdag 17 september 2014 10:55
