Psyche
alle pijlers
Narcistische ex en (puber)kinderen, nachtmerrie
dinsdag 16 september 2014 14:22
Hallo allemaal,
In mijn zoektocht naar hulp en steun ben ik bij dit forum terecht gekomen.
Heb al één en ander gelezen over narcistische exen hier.
Ook ik heb een ex met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Wij zijn nu 2,5 jaar uit elkaar en helaas blijkt dat geen garantie voor rust. Na een eindeloze strijd om geld (ik had overal al afstand van gedaan: huis, verzekeringen, pensioen), gaat het nu nog een stap verder.
We hebben 2 zoons van net 15 en 16. Tot nu toe co-ouderschap, maar mijn ex is een rechtszaak begonnen om de jongens fulltime bij zich te krijgen. In januari van dit jaar heeft hij ze gevraagd waar ze zich het meeste thuis voelden als ze met niets of niemand rekening hoefden te houden. Dit naar aanleiding van een wijziging in het verblijfsrooster waar hij niet aan mee wilde werken. Mij ex woont in het voormalige gezinshuis waar de jongens zijn opgegroeid en natuurlijk gaven ze aan dat ze zich daar het meeste thuis voelden. Mijn huis was noodgedwongen het pand waar ik mijn bedrijfje had (inmiddels failliet) en we hadden de ruimtes vaak niet voor onszelf. Dat is sinds 2 maanden gelukkig anders.
Mijn ex wilde met de jongens op een doordeweekse dag bij mij langskomen om te praten, maar weigerde te vertellen waarover. Hij heeft de jongens nodig gehad om dat te komen doen. Zij waren voor het blok gezet die avond, maar ik daardoor ook. Het co-ouderschap was niet meer wenselijk volgens hem. Ik gaf aan het verhaal te moeten verwerken en erover te willen praten. Wat zijn eventuele andere opties, wat kunnen we doen om de jongens zich beter thuis te laten voelen op BEIDE adressen? Is verhuizen een optie?
Vervolgens werden op de eerste de beste dag dat de jongens weer naar mij kwamen, hun spullen niet gebracht. En vader was niet bereikbaar. De kinderen waren er wel, maar durfden niet te vertellen dat het de bedoeling was, dat ze die avond bij hun vader zouden slapen! Wat laf van mijn ex om dit aan de kinderen over te laten! Ik ging uiteraard niet akkoord en ben de spullen gaan ophalen samen met mijn oudste zoon, die moest meteen door trainen. Mijn zoon is door zijn vader de auto uitgetrokken, stevig aan zijn arm meegenomen onder de woorden:"Jij gaat even met mij mee naar binnen. We gaan even praten". De scene die toen ontstond... Later ontving ik ineens een brief van de rechter dat er een verzoek was ingediend om het co-ouderschap te beëindigen. Vaders voorstel was dat de kinderen 1 nacht in de 2 weken bij mij mochten slapen. Daar gaat natuurlijk geen rechter mee akkoord, maar het geeft wel aan hoe extreem mijn ex te werk gaat.
Inmiddels zijn de kinderen al 2 keer door de rechter gehoord en hebben we een zitting gehad. Daar zat ook iemand van de Raad vd Kinderbescherming bij. Doordat tijdens de zitting bleek, dat mijn jongste zoon psychische problemen heeft die door vader gebagatelliseerd werden (hij heeft heel lang de gang naar de psycholoog dwarsgezeten, terwijl mijn zoon aangaf gedachtes aan de dood te hebben) heeft de rechter besloten dat er een ontwikkelingsonderzoek moest worden ingesteld door de Raad.
In een poging de boel te versnellen en naar zijn hand te zetten heeft mijn ex nog een verzoek ingediend om voor de kinderen een curator te benoemen. Dat verzoek is ingewilligd.
We zitten er nu middenin, maar niemand weet over de stoornis van mijn ex, behalve mijn advocate en inmiddels de psycholoog van mijn zoon. Aan de Raad voor de Kinderbescherming wil ik niet alles vertellen, want alles wat ik vertel komt in het verslag, dat ook naar de kinderen gaat. Ik wil niet dat het beeld dat ze van hun vader hebben vertroebeld wordt, al wordt andersom door vader wel negatief over mij gesproken. En dat gaat hééél subtiel en manipulatief. En al jaren blijkt nu.
Mijn advocate adviseert om niet te praten over het narcistische gedrag van mijn ex, maar het bij voorbeelden te houden. Maar ik merk, dat de (hele jonge en wat onwennig overkomende) dames van de Raad het niet oppikken. Het verslag dat ze mij ter controle hadden gestuurd zit vol fouten en moet ik nu helemaal corrigeren. Ook de curator heeft geen idee wat zich werkelijk allemaal afspeelt. Die ziet 2 hele grote, zeer intelligente jongens die wel weten wat ze willen (en wel erg onzeker zijn).
Mijn oudste zoon begint wel steeds meer dingen te zien die niet kloppen en wil ook heel graag met z'n allen gaan praten (iets wat natuurlijk maanden geleden al had moeten gebeuren). Mijn jongste is zeer gesloten van aard en dat lijkt nu alleen maar erger en is zeer gevoelig voor het manipulatieve gedrag van zijn vader.
En ik weet na 18 jaar wel dat het voor een narcist als mijn ex nooit genoeg is. Het gaat maar door. Telkens als je denkt dat het niet erger kan, wordt het erger. En vanwege de kinderen zal ik hier altijd mee te maken blijven hebben!
Ik kan eindeloos veel voorbeelden geven van bizar gedrag van mijn ex, maar het verhaal is al zo lang.
Mijn grote vraag voor dit moment is eigenlijk: Moet ik nu wel of niet gaan vertellen over de stoornis van mijn ex en zo ja, aan wie? Aan de rechter? Aan de Raad voor de Kinderbescherming? Dan komt het ook bij de kinderen terecht. Of ben ik gedoemd lijdzaam toe te zien hoe mijn ex mijn leven verwoest?
Pfff, nou, dat is er uit. Benieuwd of iemand die lap tekst wil lezen
In mijn zoektocht naar hulp en steun ben ik bij dit forum terecht gekomen.
Heb al één en ander gelezen over narcistische exen hier.
Ook ik heb een ex met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Wij zijn nu 2,5 jaar uit elkaar en helaas blijkt dat geen garantie voor rust. Na een eindeloze strijd om geld (ik had overal al afstand van gedaan: huis, verzekeringen, pensioen), gaat het nu nog een stap verder.
We hebben 2 zoons van net 15 en 16. Tot nu toe co-ouderschap, maar mijn ex is een rechtszaak begonnen om de jongens fulltime bij zich te krijgen. In januari van dit jaar heeft hij ze gevraagd waar ze zich het meeste thuis voelden als ze met niets of niemand rekening hoefden te houden. Dit naar aanleiding van een wijziging in het verblijfsrooster waar hij niet aan mee wilde werken. Mij ex woont in het voormalige gezinshuis waar de jongens zijn opgegroeid en natuurlijk gaven ze aan dat ze zich daar het meeste thuis voelden. Mijn huis was noodgedwongen het pand waar ik mijn bedrijfje had (inmiddels failliet) en we hadden de ruimtes vaak niet voor onszelf. Dat is sinds 2 maanden gelukkig anders.
Mijn ex wilde met de jongens op een doordeweekse dag bij mij langskomen om te praten, maar weigerde te vertellen waarover. Hij heeft de jongens nodig gehad om dat te komen doen. Zij waren voor het blok gezet die avond, maar ik daardoor ook. Het co-ouderschap was niet meer wenselijk volgens hem. Ik gaf aan het verhaal te moeten verwerken en erover te willen praten. Wat zijn eventuele andere opties, wat kunnen we doen om de jongens zich beter thuis te laten voelen op BEIDE adressen? Is verhuizen een optie?
Vervolgens werden op de eerste de beste dag dat de jongens weer naar mij kwamen, hun spullen niet gebracht. En vader was niet bereikbaar. De kinderen waren er wel, maar durfden niet te vertellen dat het de bedoeling was, dat ze die avond bij hun vader zouden slapen! Wat laf van mijn ex om dit aan de kinderen over te laten! Ik ging uiteraard niet akkoord en ben de spullen gaan ophalen samen met mijn oudste zoon, die moest meteen door trainen. Mijn zoon is door zijn vader de auto uitgetrokken, stevig aan zijn arm meegenomen onder de woorden:"Jij gaat even met mij mee naar binnen. We gaan even praten". De scene die toen ontstond... Later ontving ik ineens een brief van de rechter dat er een verzoek was ingediend om het co-ouderschap te beëindigen. Vaders voorstel was dat de kinderen 1 nacht in de 2 weken bij mij mochten slapen. Daar gaat natuurlijk geen rechter mee akkoord, maar het geeft wel aan hoe extreem mijn ex te werk gaat.
Inmiddels zijn de kinderen al 2 keer door de rechter gehoord en hebben we een zitting gehad. Daar zat ook iemand van de Raad vd Kinderbescherming bij. Doordat tijdens de zitting bleek, dat mijn jongste zoon psychische problemen heeft die door vader gebagatelliseerd werden (hij heeft heel lang de gang naar de psycholoog dwarsgezeten, terwijl mijn zoon aangaf gedachtes aan de dood te hebben) heeft de rechter besloten dat er een ontwikkelingsonderzoek moest worden ingesteld door de Raad.
In een poging de boel te versnellen en naar zijn hand te zetten heeft mijn ex nog een verzoek ingediend om voor de kinderen een curator te benoemen. Dat verzoek is ingewilligd.
We zitten er nu middenin, maar niemand weet over de stoornis van mijn ex, behalve mijn advocate en inmiddels de psycholoog van mijn zoon. Aan de Raad voor de Kinderbescherming wil ik niet alles vertellen, want alles wat ik vertel komt in het verslag, dat ook naar de kinderen gaat. Ik wil niet dat het beeld dat ze van hun vader hebben vertroebeld wordt, al wordt andersom door vader wel negatief over mij gesproken. En dat gaat hééél subtiel en manipulatief. En al jaren blijkt nu.
Mijn advocate adviseert om niet te praten over het narcistische gedrag van mijn ex, maar het bij voorbeelden te houden. Maar ik merk, dat de (hele jonge en wat onwennig overkomende) dames van de Raad het niet oppikken. Het verslag dat ze mij ter controle hadden gestuurd zit vol fouten en moet ik nu helemaal corrigeren. Ook de curator heeft geen idee wat zich werkelijk allemaal afspeelt. Die ziet 2 hele grote, zeer intelligente jongens die wel weten wat ze willen (en wel erg onzeker zijn).
Mijn oudste zoon begint wel steeds meer dingen te zien die niet kloppen en wil ook heel graag met z'n allen gaan praten (iets wat natuurlijk maanden geleden al had moeten gebeuren). Mijn jongste is zeer gesloten van aard en dat lijkt nu alleen maar erger en is zeer gevoelig voor het manipulatieve gedrag van zijn vader.
En ik weet na 18 jaar wel dat het voor een narcist als mijn ex nooit genoeg is. Het gaat maar door. Telkens als je denkt dat het niet erger kan, wordt het erger. En vanwege de kinderen zal ik hier altijd mee te maken blijven hebben!
Ik kan eindeloos veel voorbeelden geven van bizar gedrag van mijn ex, maar het verhaal is al zo lang.
Mijn grote vraag voor dit moment is eigenlijk: Moet ik nu wel of niet gaan vertellen over de stoornis van mijn ex en zo ja, aan wie? Aan de rechter? Aan de Raad voor de Kinderbescherming? Dan komt het ook bij de kinderen terecht. Of ben ik gedoemd lijdzaam toe te zien hoe mijn ex mijn leven verwoest?
Pfff, nou, dat is er uit. Benieuwd of iemand die lap tekst wil lezen
dinsdag 16 september 2014 15:44
[quote]Doreia schreef op 16 september 2014 @ 15:40:
Praat en blijf praten met je jongens. Maar niet zwart over hun vader! Ze zijn bijna volwassen en in elk geval oud genoeg om zelf hun mening te gaan vormen. Zorg dat jij een stabiele basis bent en hou je aan je eigen normen en waarden en fatsoen. Dan zou je ex op zijn kop kunnen gaan staan, maar niet voor elkaar kunnen krijgen wat hij wil.[/quote]
Dit staat heel mooi op papier en klinkt heel idealistisch, maar komt op geen enkele wijze tegemoet aan de realiteit...
Praat en blijf praten met je jongens. Maar niet zwart over hun vader! Ze zijn bijna volwassen en in elk geval oud genoeg om zelf hun mening te gaan vormen. Zorg dat jij een stabiele basis bent en hou je aan je eigen normen en waarden en fatsoen. Dan zou je ex op zijn kop kunnen gaan staan, maar niet voor elkaar kunnen krijgen wat hij wil.[/quote]
Dit staat heel mooi op papier en klinkt heel idealistisch, maar komt op geen enkele wijze tegemoet aan de realiteit...
dinsdag 16 september 2014 15:48
quote:astronoompje schreef op 16 september 2014 @ 14:22:
....
Mijn advocate adviseert om niet te praten over het narcistische gedrag van mijn ex, maar het bij voorbeelden te houden. Maar ik merk, dat de (hele jonge en wat onwennig overkomende) dames van de Raad het niet oppikken. Het verslag dat ze mij ter controle hadden gestuurd zit vol fouten en moet ik nu helemaal corrigeren. Ook de curator heeft geen idee wat zich werkelijk allemaal afspeelt. ....
Je ex heeft voor zover ik het begrijp geen officiele diagnose voor narcisme. Je spreekt daardoor ineens met dedain over je advocate, de dames van de raad en de curator.
Maar het is hun taak om niet te luisteren naar "hearsay", maar zich te beperken tot de feiten. Zonder voorafgaande diagnose kunnen ze niet anders dan dit niet mee te wegen. Ik denk dat je meer bereikt door dit te accepteren, dan door je op te stellen alsof je alles beter weet.
Jij bent partij in dit probleem, en ongetwijfeld oprecht in wat je allemaal constateert en voelt. Maar als je iets wil bereiken, zul je toch echt moeten accepteren dat die mensen met een andere bril naar het geheel kijken dan jij. Graaf je niet in in dat gelijk over dat narcisme, want hoe zuur het ook is, dat was ie tijdens je huwelijk/partnerschap ook al en dat heeft je niet belemmerd kindjes met hem te maken. Best lastig om hem dan nu pas na de scheiding ongeschikt te laten verklaren als ouder op die gronden. Pas nu het je aan een gelijk kan helpen maak je er het centrum, van alle problemen van. Terwijl het je tijdens je hele huwelijk kennelijk niet dwars genoeg zat om er werk van te maken (diagnose/psycholoog)
Leer er mee leven dat er voor de buitenwereld/instanties twee volwassen mensen vechten met ieder hun eigen inzicht. Verzamel feiten, zet die op rij, bouw daarmee aan je eigen zaak. Verwacht niet dat je gelijk krijgt omdat jij jezelf geestelijk gezond acht en je ex niet. Dat zal al snel alleen maar de schijn wekken dat je zelf de rancuneuze partij bent.
Ik snap overigens je emoties wel hoor, die zijn heel begrijpelijk. Maar voor je eigen bestwil is het niet handig om daarop te varen, en een houding aan te nemen dat je alles beter weet en inziet dan die andere partijen waar je nou net juist zo afhankelijk van bent.
....
Mijn advocate adviseert om niet te praten over het narcistische gedrag van mijn ex, maar het bij voorbeelden te houden. Maar ik merk, dat de (hele jonge en wat onwennig overkomende) dames van de Raad het niet oppikken. Het verslag dat ze mij ter controle hadden gestuurd zit vol fouten en moet ik nu helemaal corrigeren. Ook de curator heeft geen idee wat zich werkelijk allemaal afspeelt. ....
Je ex heeft voor zover ik het begrijp geen officiele diagnose voor narcisme. Je spreekt daardoor ineens met dedain over je advocate, de dames van de raad en de curator.
Maar het is hun taak om niet te luisteren naar "hearsay", maar zich te beperken tot de feiten. Zonder voorafgaande diagnose kunnen ze niet anders dan dit niet mee te wegen. Ik denk dat je meer bereikt door dit te accepteren, dan door je op te stellen alsof je alles beter weet.
Jij bent partij in dit probleem, en ongetwijfeld oprecht in wat je allemaal constateert en voelt. Maar als je iets wil bereiken, zul je toch echt moeten accepteren dat die mensen met een andere bril naar het geheel kijken dan jij. Graaf je niet in in dat gelijk over dat narcisme, want hoe zuur het ook is, dat was ie tijdens je huwelijk/partnerschap ook al en dat heeft je niet belemmerd kindjes met hem te maken. Best lastig om hem dan nu pas na de scheiding ongeschikt te laten verklaren als ouder op die gronden. Pas nu het je aan een gelijk kan helpen maak je er het centrum, van alle problemen van. Terwijl het je tijdens je hele huwelijk kennelijk niet dwars genoeg zat om er werk van te maken (diagnose/psycholoog)
Leer er mee leven dat er voor de buitenwereld/instanties twee volwassen mensen vechten met ieder hun eigen inzicht. Verzamel feiten, zet die op rij, bouw daarmee aan je eigen zaak. Verwacht niet dat je gelijk krijgt omdat jij jezelf geestelijk gezond acht en je ex niet. Dat zal al snel alleen maar de schijn wekken dat je zelf de rancuneuze partij bent.
Ik snap overigens je emoties wel hoor, die zijn heel begrijpelijk. Maar voor je eigen bestwil is het niet handig om daarop te varen, en een houding aan te nemen dat je alles beter weet en inziet dan die andere partijen waar je nou net juist zo afhankelijk van bent.
dinsdag 16 september 2014 15:49
Niet doen, niet de (al dan niet gestelde) diagnose gaan gebruiken. Ik snap je frustratie maar het zal je nits helpen. Het zal je positie verzwakken.
Hou je rug recht, vertrouw erop dat je kinderen oud genoeg zijn om binnen nu en een paar jaar achter de waarheid te komen, en dat de psycholoog van je zoon misschien wat kan betekenen voor je zoon hierin. Zij kent de diagnose van vader, dat moet genoeg zijn voor nu.
Hou je rug recht, vertrouw erop dat je kinderen oud genoeg zijn om binnen nu en een paar jaar achter de waarheid te komen, en dat de psycholoog van je zoon misschien wat kan betekenen voor je zoon hierin. Zij kent de diagnose van vader, dat moet genoeg zijn voor nu.
dinsdag 16 september 2014 15:54
Waterval, het staat er op papier ook heel mooi en het klopt ook dat dit niet aan de werkelijkheid tipt. Want persoonlijk denk ik dat ex hier de stabiele basis heeft (huis, inkomen, ruimte voor de jongens) en zij woonde tot voor kort in het bedrijfspand wat niet eens volledig privacy bood.
Nu heb je een andere woonsituatie, dus dát is relevant. Kom met feiten waaruit blijkt dat jij meer dan capabel bent om de co-ouderschap te handhaven en er geen verandering (meer) nodig is.
Nu heb je een andere woonsituatie, dus dát is relevant. Kom met feiten waaruit blijkt dat jij meer dan capabel bent om de co-ouderschap te handhaven en er geen verandering (meer) nodig is.
dinsdag 16 september 2014 15:55
Overigens zou ik helemaal niet tegen de kinderen altijd maar goed praten over hun vader. Als hij iets doet wat echt raar is dan mag je dat best benoemen, anders krijgen die kinderen toch een verknipt wereldbeeld? Ze moeten weten wat wel en niet geoorloofd is in de omgang met andere mensen, daar ben jij opvoeder voor.
Je mag ze best leren dat ze van niemand hoeven te accepteren dat ze aan de arm uit een auto worden getrokken, ook niet door hun eigen vader!
Wat leer je zo over zelfrespect en eigenwaarde als je doet alsof die gekke vader heel normaal is terwijl zij heus wel voelen dat dingen niet kloppen in zijn gedrag (als hij echt narcist is en zulke gekke dingen doet als jij zegt)?
Je hoeft niet te zeggen dat hij gek is of een lul, je kan wel bij het gedrag aangeven wat zich tegen hen richt, wat wel en niet kan.
Je mag ze best leren dat ze van niemand hoeven te accepteren dat ze aan de arm uit een auto worden getrokken, ook niet door hun eigen vader!
Wat leer je zo over zelfrespect en eigenwaarde als je doet alsof die gekke vader heel normaal is terwijl zij heus wel voelen dat dingen niet kloppen in zijn gedrag (als hij echt narcist is en zulke gekke dingen doet als jij zegt)?
Je hoeft niet te zeggen dat hij gek is of een lul, je kan wel bij het gedrag aangeven wat zich tegen hen richt, wat wel en niet kan.
dinsdag 16 september 2014 16:01
quote:astronoompje schreef op 16 september 2014 @ 14:41:
Overigens wel schrijnend, dat als iemand mijn hele verhaal gelezen heeft, dit de eerste opmerkingen zijn. Wat is er mis met: "meid, wat een ellende waar je in zit, maar waarom denk je aan narcisme?".
Met alle respect... De situatie waar je in zit heb je toch echt zelf part en deel aan gehad. Jij bent met deze man getrouwd, hebt er kinderen mee gekregen, bent nog vele jaren bij hem gebleven, je hebt het echtelijk huis en al je geld opgegeven...
Ik snap best dat een de man een klootzak, zelfs een narcist, kan zijn en dat je er erg last van hebt. Maar om nu ineens zijn persoonlijkheid tot kern van het probleem te maken na al die jaren? Heb je jezelf al onder de loep genomen waarom je zo slecht voor jezelf hebt gezorgd al die jaren dan? Want dat is wel waarom je nu in een bedrijfspand zit en je kinderen al 15 jaar in het gezinshuis wonen en nu daar willen blijven..
Overigens wel schrijnend, dat als iemand mijn hele verhaal gelezen heeft, dit de eerste opmerkingen zijn. Wat is er mis met: "meid, wat een ellende waar je in zit, maar waarom denk je aan narcisme?".
Met alle respect... De situatie waar je in zit heb je toch echt zelf part en deel aan gehad. Jij bent met deze man getrouwd, hebt er kinderen mee gekregen, bent nog vele jaren bij hem gebleven, je hebt het echtelijk huis en al je geld opgegeven...
Ik snap best dat een de man een klootzak, zelfs een narcist, kan zijn en dat je er erg last van hebt. Maar om nu ineens zijn persoonlijkheid tot kern van het probleem te maken na al die jaren? Heb je jezelf al onder de loep genomen waarom je zo slecht voor jezelf hebt gezorgd al die jaren dan? Want dat is wel waarom je nu in een bedrijfspand zit en je kinderen al 15 jaar in het gezinshuis wonen en nu daar willen blijven..
dinsdag 16 september 2014 16:41
Overigens wel schrijnend, dat als iemand mijn hele verhaal gelezen heeft, dit de eerste opmerkingen zijn. Wat is er mis met: "meid, wat een ellende waar je in zit, maar waarom denk je aan narcisme?".
Waarschijnlijk omdat jij stelt dat hij narcisme heeft, in plaats van dat je dat alleen maar denkt...
En eens met diegenen die zeggen dat je niet met niet-gestelde diagnoses moet komen, lijkt mij jouw zaak ook geen goed doen.
Waarschijnlijk omdat jij stelt dat hij narcisme heeft, in plaats van dat je dat alleen maar denkt...
En eens met diegenen die zeggen dat je niet met niet-gestelde diagnoses moet komen, lijkt mij jouw zaak ook geen goed doen.
dinsdag 16 september 2014 17:37
Jeetje, wat een reacties al!
Ik wil sowieso iedereen bedanken hiervooer.
Lastig om overal op in te gaan, maar voor nu even mijn reactie:
Het is niet zo dat ik het vermeende narcisme als centrum stel voor deze zaak. Het is alleen zo, dat het gedrag van vader wel invloed heeft op de kinderen en dat ik daar graag verandering in zie. En ja, ze zijn niet zo heel jong meer, maar ook ik (intelligente, hoog opgeleide vrouw) heb heel veel moeite gehad om los te komen van deze man. Ik heb mij door chantage en manipulatie wel laten leven ja. Natuurlijk ook mijn eigen dingen wel gehad, ik was geen kluizenaar, maar als het voor een volwassene al zo lastig is om iemand te doorzien en daartegen op te komen, dan kan ik dat toch niet verwachten van kinderen?
Overigens wist ik voordat ik kinderen met hem kreeg helemaal niet dat hij wellicht NPS zou kunnen hebben. Er waren wel dingen die niet klopten en hij had enorme stemmingswisselingen (kon van uiterst charmant en innemend veranderen naar door en door gemeen), maar ik had niet gedacht aan narcisme. En toen we eenmaal kinderen hadden en er steeds meer dingen niet klopten en hij steeds meer manipulatief en leugenachtig gedrag vertoonde, wilde ik voor de kinderen niet weg.
Ik had inderdaad beter kunnen aangeven dat mijn ex gedrag vertoont dat lijkt op dat van iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis.
Ik heb mijn advocate heel hoog zitten. Ik ga geheel af op haar advies. Zij kwam zelf als eerste met de term narcist overigens. Zij is ervan overtuigd, dat het hier om NPS gaat, maar wil dat niet als zodanig noemen tegenover de rechter en ik heb altijd haar advies gevolgd.
Ik heb in deze hele zaak nog nooit de term genoemd naar curator of de Raad, maar was benieuwd juist of ik dat WEL moest doen volgens anderen.
De Raad voor de Kinderbescherming heeft mij benadrukt dat het hele verslag ook naar de kinderen gestuurd wordt. Ze zijn ertoe verplicht, zeiden ze. Als er dingen waren, die ik niet geschikt vond voor de kinderen, kon ik dat schrappen.
Dat ik noodgedwongen in mijn (gehuurde) bedrijfspandje zat was mede, omdat mijn ex weigerde de wettelijk verplichte kinderalimentatie te betalen. Heeft ie nooit gedaan. Hij heeft zelfs aangegeven dat als de kinderen bij hem wonen, hij tenminste niet gedwongen kan worden om te betalen.
@ingelise. Uiteindelijk heb ik samen met de huisarts, de psycholoog én de rector van school vader kunnen overtuigen van de noodzaak van behandeling. Dat is heel lastig geweest. Want de problemen die ontstaan waren (kan er niet over uitweiden) lagen volgens vader natuurlijk aan de omgeving. Hij vindt behandeling iets minderwaardigs, ook voor zijn zoon. Hij heeft echt onder druk uiteindelijk de handtekening gezet. De handtekeningen van beide ouders zijn nodig en de intake ging bijna niet door. Dit is één van de redenen dat de rechter niet zomaar akkoord is gegaan met de wens van vader.
Overigens willen de kinderen niet bij hun vader wonen, maar op dat adres en zoals ik eerder al aangaf, kan ik mij dat heel goed voorstellen. Maar een optie is natuurlijk dat ik verhuis naar die wijk. De kinderen hebben aangegeven, dat alles dan anders zou zijn. Vader is trouwens bezig met het zoeken naar een ander huis, ondanks dat de kinderen dat niet willen. Hij blijft ze aan het lijntje houden hierover, maar als hij werkelijk in het belang van de kinderen handelt, dan zou hij blijven wonen waar hij zit. Ik heb alles opgegeven, juist om ervoor te zorgen dat vader daar zou blijven wonen. Ik wilde niet dat de kinderen naast de veranderingen door het scheiden, ook nog eens hun vertrouwde plek zouden kwijtraken.
Ik heb tot nu tot in ieder geval naar buiten toe niet mijn ex zwart gemaakt, niet met modder gegooid, wel geprobeerd om mijn visie over co-ouderschap te delen en uit te leggen. Ik vind dat de kinderen rechte hebben op BEIDE ouders. Dat ik niet kan omgaan met mijn ex mag daar geen invloed op hebben. Ik heb verder geprobeerd om overal de kinderen buiten te houden, helaas krijgt ex het voor elkaar ze er telkens bij te betrekken. Hij weet dat daar mijn zwakte ligt. Dat ik toegaf, zodra hij dreigde iets te doen dat voor de jongens vervelend kon zijn.
Hij had ze verboden op mijn verjaardag naar mij toe te komen. Daarmee had hij een onderhandelingspositie, vond hij, om iets anders bij mij af te dwingen wat hij graag wilde.
@Kerol. Je schreef dat ik mijn ex ongeschikt wilde laten verklaren als ouder. Ik weet niet waaruit je dat opmaakt, maar dat is absoluut NIET waar ik mee bezig ben. Ik kom op voor het co-ouderschap waar ik 2,5 jaar geleden in geloofde en nu nog steeds.
Zijn stalk-gedrag zorgt ook voor veel stress bij mij.
Ik ben vandaag bij de huisarts geweest voor een verwijzing naar een psycholoog om te leren omgaan met iemand als mijn ex. Ik hoop dat ik daar wat aan heb. Ik kan alleen mijn eigen gedrag/gevoel aanpakken, dat van hem heb ik geen invloed op en ook niet op wat hij met de kinderen doet helaas.
Ik wil sowieso iedereen bedanken hiervooer.
Lastig om overal op in te gaan, maar voor nu even mijn reactie:
Het is niet zo dat ik het vermeende narcisme als centrum stel voor deze zaak. Het is alleen zo, dat het gedrag van vader wel invloed heeft op de kinderen en dat ik daar graag verandering in zie. En ja, ze zijn niet zo heel jong meer, maar ook ik (intelligente, hoog opgeleide vrouw) heb heel veel moeite gehad om los te komen van deze man. Ik heb mij door chantage en manipulatie wel laten leven ja. Natuurlijk ook mijn eigen dingen wel gehad, ik was geen kluizenaar, maar als het voor een volwassene al zo lastig is om iemand te doorzien en daartegen op te komen, dan kan ik dat toch niet verwachten van kinderen?
Overigens wist ik voordat ik kinderen met hem kreeg helemaal niet dat hij wellicht NPS zou kunnen hebben. Er waren wel dingen die niet klopten en hij had enorme stemmingswisselingen (kon van uiterst charmant en innemend veranderen naar door en door gemeen), maar ik had niet gedacht aan narcisme. En toen we eenmaal kinderen hadden en er steeds meer dingen niet klopten en hij steeds meer manipulatief en leugenachtig gedrag vertoonde, wilde ik voor de kinderen niet weg.
Ik had inderdaad beter kunnen aangeven dat mijn ex gedrag vertoont dat lijkt op dat van iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis.
Ik heb mijn advocate heel hoog zitten. Ik ga geheel af op haar advies. Zij kwam zelf als eerste met de term narcist overigens. Zij is ervan overtuigd, dat het hier om NPS gaat, maar wil dat niet als zodanig noemen tegenover de rechter en ik heb altijd haar advies gevolgd.
Ik heb in deze hele zaak nog nooit de term genoemd naar curator of de Raad, maar was benieuwd juist of ik dat WEL moest doen volgens anderen.
De Raad voor de Kinderbescherming heeft mij benadrukt dat het hele verslag ook naar de kinderen gestuurd wordt. Ze zijn ertoe verplicht, zeiden ze. Als er dingen waren, die ik niet geschikt vond voor de kinderen, kon ik dat schrappen.
Dat ik noodgedwongen in mijn (gehuurde) bedrijfspandje zat was mede, omdat mijn ex weigerde de wettelijk verplichte kinderalimentatie te betalen. Heeft ie nooit gedaan. Hij heeft zelfs aangegeven dat als de kinderen bij hem wonen, hij tenminste niet gedwongen kan worden om te betalen.
@ingelise. Uiteindelijk heb ik samen met de huisarts, de psycholoog én de rector van school vader kunnen overtuigen van de noodzaak van behandeling. Dat is heel lastig geweest. Want de problemen die ontstaan waren (kan er niet over uitweiden) lagen volgens vader natuurlijk aan de omgeving. Hij vindt behandeling iets minderwaardigs, ook voor zijn zoon. Hij heeft echt onder druk uiteindelijk de handtekening gezet. De handtekeningen van beide ouders zijn nodig en de intake ging bijna niet door. Dit is één van de redenen dat de rechter niet zomaar akkoord is gegaan met de wens van vader.
Overigens willen de kinderen niet bij hun vader wonen, maar op dat adres en zoals ik eerder al aangaf, kan ik mij dat heel goed voorstellen. Maar een optie is natuurlijk dat ik verhuis naar die wijk. De kinderen hebben aangegeven, dat alles dan anders zou zijn. Vader is trouwens bezig met het zoeken naar een ander huis, ondanks dat de kinderen dat niet willen. Hij blijft ze aan het lijntje houden hierover, maar als hij werkelijk in het belang van de kinderen handelt, dan zou hij blijven wonen waar hij zit. Ik heb alles opgegeven, juist om ervoor te zorgen dat vader daar zou blijven wonen. Ik wilde niet dat de kinderen naast de veranderingen door het scheiden, ook nog eens hun vertrouwde plek zouden kwijtraken.
Ik heb tot nu tot in ieder geval naar buiten toe niet mijn ex zwart gemaakt, niet met modder gegooid, wel geprobeerd om mijn visie over co-ouderschap te delen en uit te leggen. Ik vind dat de kinderen rechte hebben op BEIDE ouders. Dat ik niet kan omgaan met mijn ex mag daar geen invloed op hebben. Ik heb verder geprobeerd om overal de kinderen buiten te houden, helaas krijgt ex het voor elkaar ze er telkens bij te betrekken. Hij weet dat daar mijn zwakte ligt. Dat ik toegaf, zodra hij dreigde iets te doen dat voor de jongens vervelend kon zijn.
Hij had ze verboden op mijn verjaardag naar mij toe te komen. Daarmee had hij een onderhandelingspositie, vond hij, om iets anders bij mij af te dwingen wat hij graag wilde.
@Kerol. Je schreef dat ik mijn ex ongeschikt wilde laten verklaren als ouder. Ik weet niet waaruit je dat opmaakt, maar dat is absoluut NIET waar ik mee bezig ben. Ik kom op voor het co-ouderschap waar ik 2,5 jaar geleden in geloofde en nu nog steeds.
Zijn stalk-gedrag zorgt ook voor veel stress bij mij.
Ik ben vandaag bij de huisarts geweest voor een verwijzing naar een psycholoog om te leren omgaan met iemand als mijn ex. Ik hoop dat ik daar wat aan heb. Ik kan alleen mijn eigen gedrag/gevoel aanpakken, dat van hem heb ik geen invloed op en ook niet op wat hij met de kinderen doet helaas.
dinsdag 16 september 2014 17:59
Ik lees alles ademloos want ik herken zo veel van wat je schrijft. Ik heb een ander account aangemaakt om mee te kunnen schrijven maar zou geloof ik het liefst privé met jou mailen alleen weet ik niet hoe dat moet. Heb jij daar enig idee van Astronoompje? Laat je me weten of je dat wil dan zoeken we het uit lijkt me zo. Groetjes van Balancia.
woensdag 17 september 2014 09:26
Ik herken me in jou verhaal.
Ook ik heb kinderen in een huwelijk gehad met zon heerschap.
Mijn kinderen waren heel jong toen ik scheidde dus zat jaren met dit nare verhaal van rechters raad etc.
Geloof me niemand van instanties zullen je geloven.
Lang verhaal kort verhaal.
Al zou je zeggen dat die man een narcist psychopaat is ze zullen het nooit opschrijven.
Ze schrijven alles een kant op die je niet wil maar ik las al dat je een verslag had wat niet klopte.
Ja en wat maakt het uit wat de kinderen lezen?
Het helpt ze ook bij hun beeldvorming en mening.
Als ik het over moest doen deed ik het anders [achteraf zie je pas de weg vaak]
Omdat ik zelf ook hulpverlener ben in dit gebied zou ik het volgende doen als ik jou was.
Je vraagt gehele gezag aan met de onderbouwing dat er op deze manier niet op een goede manier opvoeden is van de kinderen.
Of je laat de kinderen kiezen waar ze wonen en mocht het zo zijn dat het vader is laten gaan en jezelf terug trekken en geen vaste regeling nemen met de kinderen maar als ze zin hebben komen ze[anders verzand je in een nieuw spelletje]
Wat je als ze voor vader kiezen wel kunt regelen/vragen dat er een hulpverlener thuis bij hem over de vloer komt voor vinger aan de pols.
Laat ze ervaren hoe dat dan is.
Ze zijn gelukkig al aardig op weg naar 18jr en dan zijn ze vrij maar jij ook want dan hoef je niets meer met hem wettelijk.
Ik zou op deze leeftijd van de kinderen niet meer er bovenop gaan zitten omdat dat toch niet werkt.laten vieren de situatie maar wel altijd open en liefdevol blijven tegen je kinderen.
Pak je eigen leven daarnaast op want jij bent ook iemand en je leeft ook.
Dit zijn de vechtscheidingen van narcisten en psychopaten.
Neem maar aan dat zon scheiding niet anders kan met iemand met een stoornis.
In een vechtscheiding is er altijd iemand met een stoornis anders is er geen vechtscheiding.
Even aan de dames hier op viva met altijd het zelfde gezeur en opmerkingen.
Als je niet in de verhalen van vrouwen hier geloofd bemoei je dan niet in zon onderwerp jullie maken meer schade dan er al is naar de slachtoffers toe.
Als je dit niet hebt meegemaakt zal je dit nooit begrijpen hoe dat is.
Astronoompje er zijn op internet geheime groepen ook via facebook waar we ons als vrouwen verenigen en elkaar helpen.
Kom je niet zomaar binnen en zijn moeilijk te vinden maar als je er behoefte aan hebt mag je een berichtje sturen in mijn box.
Ook ik heb kinderen in een huwelijk gehad met zon heerschap.
Mijn kinderen waren heel jong toen ik scheidde dus zat jaren met dit nare verhaal van rechters raad etc.
Geloof me niemand van instanties zullen je geloven.
Lang verhaal kort verhaal.
Al zou je zeggen dat die man een narcist psychopaat is ze zullen het nooit opschrijven.
Ze schrijven alles een kant op die je niet wil maar ik las al dat je een verslag had wat niet klopte.
Ja en wat maakt het uit wat de kinderen lezen?
Het helpt ze ook bij hun beeldvorming en mening.
Als ik het over moest doen deed ik het anders [achteraf zie je pas de weg vaak]
Omdat ik zelf ook hulpverlener ben in dit gebied zou ik het volgende doen als ik jou was.
Je vraagt gehele gezag aan met de onderbouwing dat er op deze manier niet op een goede manier opvoeden is van de kinderen.
Of je laat de kinderen kiezen waar ze wonen en mocht het zo zijn dat het vader is laten gaan en jezelf terug trekken en geen vaste regeling nemen met de kinderen maar als ze zin hebben komen ze[anders verzand je in een nieuw spelletje]
Wat je als ze voor vader kiezen wel kunt regelen/vragen dat er een hulpverlener thuis bij hem over de vloer komt voor vinger aan de pols.
Laat ze ervaren hoe dat dan is.
Ze zijn gelukkig al aardig op weg naar 18jr en dan zijn ze vrij maar jij ook want dan hoef je niets meer met hem wettelijk.
Ik zou op deze leeftijd van de kinderen niet meer er bovenop gaan zitten omdat dat toch niet werkt.laten vieren de situatie maar wel altijd open en liefdevol blijven tegen je kinderen.
Pak je eigen leven daarnaast op want jij bent ook iemand en je leeft ook.
Dit zijn de vechtscheidingen van narcisten en psychopaten.
Neem maar aan dat zon scheiding niet anders kan met iemand met een stoornis.
In een vechtscheiding is er altijd iemand met een stoornis anders is er geen vechtscheiding.
Even aan de dames hier op viva met altijd het zelfde gezeur en opmerkingen.
Als je niet in de verhalen van vrouwen hier geloofd bemoei je dan niet in zon onderwerp jullie maken meer schade dan er al is naar de slachtoffers toe.
Als je dit niet hebt meegemaakt zal je dit nooit begrijpen hoe dat is.
Astronoompje er zijn op internet geheime groepen ook via facebook waar we ons als vrouwen verenigen en elkaar helpen.
Kom je niet zomaar binnen en zijn moeilijk te vinden maar als je er behoefte aan hebt mag je een berichtje sturen in mijn box.
woensdag 17 september 2014 16:04
Je advocate is overtuigd dat hij narcist is. Schoenmaker hou je bij je leest.
Je moest in het bedrijfspand omdat hij de alimentatie niet betaalde. Je had het LBIO in kunnen schakelen en voor jezelf een BBZ bij de gemeente aan kunnen vragen. Je in kunnen schrijven bij een woningbouwvereniging en huurtoeslag kunnen krijgen.
Op stalkgedrag kun je een dagboek aanleggen en een straatverbod opleggen.
Werkelijk, ik vind dat jij je erg onderdanig, passief en als slachtoffer neerzet, waardoor je je ex allerlei munitie geeft om op je te laten schieten.
Je moest in het bedrijfspand omdat hij de alimentatie niet betaalde. Je had het LBIO in kunnen schakelen en voor jezelf een BBZ bij de gemeente aan kunnen vragen. Je in kunnen schrijven bij een woningbouwvereniging en huurtoeslag kunnen krijgen.
Op stalkgedrag kun je een dagboek aanleggen en een straatverbod opleggen.
Werkelijk, ik vind dat jij je erg onderdanig, passief en als slachtoffer neerzet, waardoor je je ex allerlei munitie geeft om op je te laten schieten.
woensdag 17 september 2014 18:48
Ik voel mij absoluut geen slachtoffer en ben zeker niet onderdanig. Dagboek houd ik al geruime tijd bij, maar dat straatverbod kan ik niet laten opleggen, heb ik al naar geïnformeerd. Meldingen bij de politie doe ik wel elke keer voor dossieropbouw.
Ook door twee psychologen is zijn gedrag in verband gebracht met NPS. En zoals ik eerder al aangaf, ik had het beter anders kunnen omschrijven.
BBZ kon ik niet voor in aanmerking komen, onder andere omdat ik een ex-partner heb die alimentatie zou moeten betalen. Uiteindelijk heb ik 4 maanden bijstand gehad voor ondernemers die hun bedrijf beëindigen.
LBIO kon ik niet inschakelen omdat de hoogte van de alimentatie niet door de rechter is vastgesteld.
Tig sollicitaties gehad en sinds 1 juli werk waar ik in ieder geval een minimum inkomen door heb.
Denk je nou echt dat ik die 2,5 jaar zielig thuis op de bank heb zitten grienen? En een beetje passief heb zitten afwachten wat er nu weer over mij heen zou komen? Mijn ex gaat steeds extremer gedrag vertonen, juist OMDAT hij geen grip meer op mij heeft.
In zijn wanhopige pogingen om controle te houden belt hij de kinderen om te vragen wie er allemaal bij zijn op verjaardagen of familie-bezoekjes. Hij probeert bij mijn schoonzus zielige verhalen op te hangen. Juist HIJ speelt het slachtoffer. Ik sta daar al lang boven! Ik vind hem een zielige vent en ik vind het jammer, dat de kinderen zo'n slappeling als vader hebben.
Bij hem treffen ze een labiele man die onlangs zijn baan is kwijtgeraakt, bij mij een moeder die onvoorwaardelijk van haar kinderen houdt en ondanks alle financiële problemen en emotionele tegenslagen, toch doorgaat. EN die ondanks alles zich NOOIT negatief uitlaat over hun vader.
Ook door twee psychologen is zijn gedrag in verband gebracht met NPS. En zoals ik eerder al aangaf, ik had het beter anders kunnen omschrijven.
BBZ kon ik niet voor in aanmerking komen, onder andere omdat ik een ex-partner heb die alimentatie zou moeten betalen. Uiteindelijk heb ik 4 maanden bijstand gehad voor ondernemers die hun bedrijf beëindigen.
LBIO kon ik niet inschakelen omdat de hoogte van de alimentatie niet door de rechter is vastgesteld.
Tig sollicitaties gehad en sinds 1 juli werk waar ik in ieder geval een minimum inkomen door heb.
Denk je nou echt dat ik die 2,5 jaar zielig thuis op de bank heb zitten grienen? En een beetje passief heb zitten afwachten wat er nu weer over mij heen zou komen? Mijn ex gaat steeds extremer gedrag vertonen, juist OMDAT hij geen grip meer op mij heeft.
In zijn wanhopige pogingen om controle te houden belt hij de kinderen om te vragen wie er allemaal bij zijn op verjaardagen of familie-bezoekjes. Hij probeert bij mijn schoonzus zielige verhalen op te hangen. Juist HIJ speelt het slachtoffer. Ik sta daar al lang boven! Ik vind hem een zielige vent en ik vind het jammer, dat de kinderen zo'n slappeling als vader hebben.
Bij hem treffen ze een labiele man die onlangs zijn baan is kwijtgeraakt, bij mij een moeder die onvoorwaardelijk van haar kinderen houdt en ondanks alle financiële problemen en emotionele tegenslagen, toch doorgaat. EN die ondanks alles zich NOOIT negatief uitlaat over hun vader.
woensdag 17 september 2014 23:13
Astronoompje: ik heb zo'n ex.Godzijdank is hij gezag en recht op omgang kwijt door zijn eigen extreme, bizarre gedrag, Waar uiteraard ook weer een draai aan gegeven werd die kant noch wal raakt. Ik weet hoe ziek dit soort mensen kunnen zijn.
Alleen heeft het geen enkele zin om dit tijdens een zitting te vermelden mits er een diagnose ligt. Doe jouw verhaal, zeg waar je tegenaan loopt, wat de gevolgen volgens jou voor de kinderen zijn etc. Dat kun je gewoon zeggen zonder iemand zwart te maken. Realistisch dus.
sterkte. Ik heb er nooit mee leren omgaan en ben ontzettend blij van de beste man af te zijn.
Alleen heeft het geen enkele zin om dit tijdens een zitting te vermelden mits er een diagnose ligt. Doe jouw verhaal, zeg waar je tegenaan loopt, wat de gevolgen volgens jou voor de kinderen zijn etc. Dat kun je gewoon zeggen zonder iemand zwart te maken. Realistisch dus.
sterkte. Ik heb er nooit mee leren omgaan en ben ontzettend blij van de beste man af te zijn.
zondag 21 september 2014 20:50
Ik heb ook zo'n ex. Dankzij zijn eigen bizarre en idiote gedrag en houding is hij vorig jaar zijn gezag kwijtgeraakt en zijn recht op omgang. Mijn puberzonen zijn helemaal klaar met hun vader.
Ik heb mijn ex niet zwartgemaakt, dat hoefde ik ook niet te doen, dat kon hij zelf heel erg goed.
Hou je bij de feiten, dingen waar jij persoonlijk tegenaan loopt, gevolgen voor je kinderen. Vooral niet gaan roepen dat je ex een narcist is, daar hebben rechters een hekel aan. Daden spreken nog altijd meer dan woorden....
sterkte... en net als waterval ben ik ontzettend blij om van deze man af te zijn. Eindelijk een leven zonder die achtbaan van mijn ex-man. Ik ben blij dat ik met mijn opstappen en al mijn acties daarna de schade voor de kinderen zoveel mogelijk heb weten te beperken.
Ik heb mijn ex niet zwartgemaakt, dat hoefde ik ook niet te doen, dat kon hij zelf heel erg goed.
Hou je bij de feiten, dingen waar jij persoonlijk tegenaan loopt, gevolgen voor je kinderen. Vooral niet gaan roepen dat je ex een narcist is, daar hebben rechters een hekel aan. Daden spreken nog altijd meer dan woorden....
sterkte... en net als waterval ben ik ontzettend blij om van deze man af te zijn. Eindelijk een leven zonder die achtbaan van mijn ex-man. Ik ben blij dat ik met mijn opstappen en al mijn acties daarna de schade voor de kinderen zoveel mogelijk heb weten te beperken.
maandag 22 september 2014 13:09
Srandmeisje, ook bedankt voor je reactie.
Wat ik lastig vind, is dat mijn ex naar buiten toe bijna nooit over de schreef gaat. Hij weet heel goed de schijn op te houden en doet heel erg zijn best om iedereen in zijn omgeving te laten denken dat hij het allemaal zo goed doet. Een aantal keer heeft hij zich in het openbaar belachelijk gemaakt, maar ja, de toeschouwers dan zijn natuurlijk niet degenen die in de rechtszaal zitten. Wel krijg ik op zo'n moment gelukkig bevestiging van anderen dat het niet klopt wat er gebeurde.
Wat ik lastig vind, is dat mijn ex naar buiten toe bijna nooit over de schreef gaat. Hij weet heel goed de schijn op te houden en doet heel erg zijn best om iedereen in zijn omgeving te laten denken dat hij het allemaal zo goed doet. Een aantal keer heeft hij zich in het openbaar belachelijk gemaakt, maar ja, de toeschouwers dan zijn natuurlijk niet degenen die in de rechtszaal zitten. Wel krijg ik op zo'n moment gelukkig bevestiging van anderen dat het niet klopt wat er gebeurde.
woensdag 1 maart 2017 21:21
quote:Ikke02 schreef op 01 maart 2017 @ 21:11:
Astronoompje, Jou verhaal is heel herkenbaar voor mij..heel moeilijk voor sommige om dit te begrijpen. Maar ik weet wat je doormaakt! En het blijft je achtervolgen..Ik wens je veel sterkte!Je realiseert je dat dit een topic uit 2014 is?
Astronoompje, Jou verhaal is heel herkenbaar voor mij..heel moeilijk voor sommige om dit te begrijpen. Maar ik weet wat je doormaakt! En het blijft je achtervolgen..Ik wens je veel sterkte!Je realiseert je dat dit een topic uit 2014 is?
Never look down on anybody, unless you're helping them Up.
