Psyche
alle pijlers
Zo ben ik, kijkje in het leven van een ADHD'er
donderdag 11 september 2014 00:21
Zo ben ik...
30 jaar en ADHD/OCD. Moeder van 2 jonge kinderen. Man die vaker weg is dan thuis ivm zijn werk. Druk druk druk... zo druk dat je dat drukke hoofd er eigenlijk niet bij kunt hebben. Maar zo ben ik.
Kijk ik RTL late night vanavond waar ze het over psychische aandoeningen hebben en het taboe daarop. Tja.... durf het eigenlijk met niemand erover te hebben inderdaad!
Denkend daaraan krijg ik zin om blogs te lezen. Joh... wat zou ik dat ook willen, zo goed kunnen schrijven. Dat kan ik niet denk ik. Maar toch die inspiratie blijft.. ik ga het proberen op het forum.
Ervaringen van die mensen, denk ik aan mijn eigen ervaringen.
Dan denk ik weer aan mijn vorige werk waar ik zo'n beetje buiten ben gepest. Onbegrip onbegrip onbegrip. Nu een nieuwe baan... zal ik het vertellen? Nee...nog even niet. Contract van 6maanden... jeej het wordt weer verlengd!!, want eigenlijk gaat het gewoon keigoed! Toch blijft het idee in je hoofd zitten... ik val er buiten, ik ben anders.. terwijl anderen dat niet vinden.. MAAR dat is het probleem.. het onzichtbare! De vinger op de zere plek!
Denkend daaraan denk ik gelijk weer aan de opmerkingen van familie en vrienden... ja wat zeiden die nou ook alweer?? O ja.. dat heb ik ook en dat is toch niet zo erg? Word er beetje moe van.
Daarna maar opgegeven om er met iemand over te hebben.
Opmerkingen van ex-baas. Je bent niet geschikt om te functioneren in dit vak... ga wat anders doen, dat is mijn advies... Potverdikkie nee!! Ik weet wat ik kan! En ik ga het doen ook! En.. het is me gelukt!
Toch blijft altijd het probleem er zijn van.... zou me eigenlijk ziek moeten melden... en niet als in migraine (die gebruikte ik altijd als excuus uit schaamte) maar om een paar dagen uit te puffen van de prikkels. Maar dat kan niet, je moet door! In het verleden veel problemen gehad met ziekmeldingen/arbo-artsen blablabla. Nu gaat het beter, medicatie is afgestemd. Maar het neemt het probleem niet voor 100% weg natuurlijk. Het probleem is dat alles 3x meer moeite kost dan bij een ander. En o o wat lijken die collega's toch beter georganiseerd!!!! Want hoe alles moet... ja dan kom je al snel uit bij.. dat kan dus niet... Kijken naar hoe het wel kan! Dikke pakken papier met aantekeningen, een volle tas
Hoop daardoor dat dat lage zelfbeeld ooit wat opgekrikt wordt! Ben op de goede weg... maar nooit, nooit zal het 100% worden.
Een verzonnen ziekte zeggen ze dan, pfff! Je zou eens een dagje in mijn hoofd moeten leven. Dit is maar een klein stukje gedachtes van het afgelopen half uur! Denkend daaraan zakt die stemming weer weg... dat gaat sneller dan weer omhoog. Dat is toch ook 1 van de grote problemen, waarom komen alle emoties toch zo hard binnen? zowel goed als fout! Ach heeft ook weer zijn voordeel. Plus het lage zelfbeeld.
Problemen met manlief... als jij 10jaar geleden ook al ADHD had was ik niet getrouwd met je. Wat een kwetsende opmerking, die nu weer omhoog komt. Ik ben geen ADHD, ik ben mezelf en mijn gedrag komt door de ADHD, gelukkig niet alles natuurlijk! Het zal altijd wel met ups en downs gaan. Hopelijk kan hij het ooit accepteren.
He... dat nr van Ed Sheeran.. bloodstream over antidepressiva! Sluit aan bij mijn gedachten over mijn stemmingswisselingen. Even opzetten. (gaat halverwege een zin naar YouTube) Fijn om het weer te luisteren
Klinkt best negatief over het algemeen als ik het teruglees. Maar heb gewoon wat gedachtes opgeschreven. Zou dat elke dag wel kunnen haha. Maar het gaat echt de betere kant op. Behandeltraject afgesloten, medicatie en een nieuw contract.
En nu nog even mijn mede ADHDers van de groep mailen om een afspraak te maken voor een bak koffie (dit wordt overigens al de 5e hopeloze poging, valt niet mee om ons bij elkaar te krijgen en ik werk er net zo goed aan mee
)
Dit was een half uurtje uit het leven van een ADHD-er
Ik weet niet anders en mijn man zegt dan, denk gewoon nergens aan, doe ik ook!!! Ja.... jij snapt het nog niet helemaal!
ZO BEN IK NIET!
30 jaar en ADHD/OCD. Moeder van 2 jonge kinderen. Man die vaker weg is dan thuis ivm zijn werk. Druk druk druk... zo druk dat je dat drukke hoofd er eigenlijk niet bij kunt hebben. Maar zo ben ik.
Kijk ik RTL late night vanavond waar ze het over psychische aandoeningen hebben en het taboe daarop. Tja.... durf het eigenlijk met niemand erover te hebben inderdaad!
Denkend daaraan krijg ik zin om blogs te lezen. Joh... wat zou ik dat ook willen, zo goed kunnen schrijven. Dat kan ik niet denk ik. Maar toch die inspiratie blijft.. ik ga het proberen op het forum.
Ervaringen van die mensen, denk ik aan mijn eigen ervaringen.
Dan denk ik weer aan mijn vorige werk waar ik zo'n beetje buiten ben gepest. Onbegrip onbegrip onbegrip. Nu een nieuwe baan... zal ik het vertellen? Nee...nog even niet. Contract van 6maanden... jeej het wordt weer verlengd!!, want eigenlijk gaat het gewoon keigoed! Toch blijft het idee in je hoofd zitten... ik val er buiten, ik ben anders.. terwijl anderen dat niet vinden.. MAAR dat is het probleem.. het onzichtbare! De vinger op de zere plek!
Denkend daaraan denk ik gelijk weer aan de opmerkingen van familie en vrienden... ja wat zeiden die nou ook alweer?? O ja.. dat heb ik ook en dat is toch niet zo erg? Word er beetje moe van.
Daarna maar opgegeven om er met iemand over te hebben.
Opmerkingen van ex-baas. Je bent niet geschikt om te functioneren in dit vak... ga wat anders doen, dat is mijn advies... Potverdikkie nee!! Ik weet wat ik kan! En ik ga het doen ook! En.. het is me gelukt!
Toch blijft altijd het probleem er zijn van.... zou me eigenlijk ziek moeten melden... en niet als in migraine (die gebruikte ik altijd als excuus uit schaamte) maar om een paar dagen uit te puffen van de prikkels. Maar dat kan niet, je moet door! In het verleden veel problemen gehad met ziekmeldingen/arbo-artsen blablabla. Nu gaat het beter, medicatie is afgestemd. Maar het neemt het probleem niet voor 100% weg natuurlijk. Het probleem is dat alles 3x meer moeite kost dan bij een ander. En o o wat lijken die collega's toch beter georganiseerd!!!! Want hoe alles moet... ja dan kom je al snel uit bij.. dat kan dus niet... Kijken naar hoe het wel kan! Dikke pakken papier met aantekeningen, een volle tas
Hoop daardoor dat dat lage zelfbeeld ooit wat opgekrikt wordt! Ben op de goede weg... maar nooit, nooit zal het 100% worden.
Een verzonnen ziekte zeggen ze dan, pfff! Je zou eens een dagje in mijn hoofd moeten leven. Dit is maar een klein stukje gedachtes van het afgelopen half uur! Denkend daaraan zakt die stemming weer weg... dat gaat sneller dan weer omhoog. Dat is toch ook 1 van de grote problemen, waarom komen alle emoties toch zo hard binnen? zowel goed als fout! Ach heeft ook weer zijn voordeel. Plus het lage zelfbeeld.
Problemen met manlief... als jij 10jaar geleden ook al ADHD had was ik niet getrouwd met je. Wat een kwetsende opmerking, die nu weer omhoog komt. Ik ben geen ADHD, ik ben mezelf en mijn gedrag komt door de ADHD, gelukkig niet alles natuurlijk! Het zal altijd wel met ups en downs gaan. Hopelijk kan hij het ooit accepteren.
He... dat nr van Ed Sheeran.. bloodstream over antidepressiva! Sluit aan bij mijn gedachten over mijn stemmingswisselingen. Even opzetten. (gaat halverwege een zin naar YouTube) Fijn om het weer te luisteren
Klinkt best negatief over het algemeen als ik het teruglees. Maar heb gewoon wat gedachtes opgeschreven. Zou dat elke dag wel kunnen haha. Maar het gaat echt de betere kant op. Behandeltraject afgesloten, medicatie en een nieuw contract.
En nu nog even mijn mede ADHDers van de groep mailen om een afspraak te maken voor een bak koffie (dit wordt overigens al de 5e hopeloze poging, valt niet mee om ons bij elkaar te krijgen en ik werk er net zo goed aan mee
) Dit was een half uurtje uit het leven van een ADHD-er
Ik weet niet anders en mijn man zegt dan, denk gewoon nergens aan, doe ik ook!!! Ja.... jij snapt het nog niet helemaal!
ZO BEN IK NIET!
dinsdag 16 september 2014 01:04
quote:Nog een vraagje. Zijn er hier meer onhandige klunzen? Ik wel pffff... schijnt erbij te horen
Yep, ik hoef maar ergens naar te kijken en het gaat al stuk. En hoge glazen (wijnglazen etc.) vermijd ik zoveel mogelijk, want die gooi ik regelmatig om. Tegen dingen aan lopen of ergens met m'n kleren aan blijven hangen, daar ben ik ook heel goed in
Vroeger vond ik het irritant, nu kan ik er alleen nog maar om lachen.
Yep, ik hoef maar ergens naar te kijken en het gaat al stuk. En hoge glazen (wijnglazen etc.) vermijd ik zoveel mogelijk, want die gooi ik regelmatig om. Tegen dingen aan lopen of ergens met m'n kleren aan blijven hangen, daar ben ik ook heel goed in
Vroeger vond ik het irritant, nu kan ik er alleen nog maar om lachen.
dinsdag 16 september 2014 11:13
quote:twijlfelmiep schreef op 12 september 2014 @ 14:49:
Waarom? Omdat ik af en toe het gevoel heb dat een aantal mensen met ADHD zich achter het label verstoppen om te mogen falen. Ik benoemde het al: in eerste instantie zat ik bij pshyq voor begeleiding en daar was groepstherapie onderdeel van. Daar ben ik na 2 sessies mee gestopt omdat er van de 12 personen er 2 geen wajong uitkering hadden.
Allemaal verhalen van niet afgemaakte scholen etc. Ik denk ook dat je met karakter en wilskracht een stuk kan compenseren. En ja het kost meer moeite en af en toe voel ik mij ook tegen overspannen. Maar dat is een gegeven en ik deal ermee. En soms denk ik dat meer mensen met ADHD zo moeten denken en dan een stuk verder komen ipv ADHD als uitleg te gebruiken waarom iets lukt. Ik denk vaak ook al heb ik ADHD het gaat mij toch lukken en steek ik er extra energie ik, resultaat in 90% van de gevallen lukt het ook.
Ik heb ook moeite met wat je schrijft twijfelmiep. Want ik vind dat je dan ook erg snel oordeelt over mensen. Misschien hebben deze wajongers wel tig jaar een enorm gevecht moeten leveren omdat ook zij maar doorgingen terwijl ze misschien al lang over hun grenzen zijn gegaan. En/of hebben zij een ergere vorm van ADHD dan jij hebt. En/of hebben zij veel meer akelige dingen meegemaakt in hun leven. Stress verergert ADHD nogal. En als je daarnaast ook nog last hebt van depressies/angsten/PTSS/verslavingen of andere klachten hebt dan vergroot dat de kans dat je in de Wajong of WIA belandt behoorlijk.
Ik ben zelf helaas ook diverse keren vastgelopen in het leven. Heb ook opleidingen niet afgemaakt. Ik wijt dat voor een groot deel aan mijn ADD inderdaad: heb altijd erg veel last van onrust, onrust, onrust. Veel last van faalangst ook. Maar ik heb altijd keihard gewerkt! Ook in mijn werk heb ik juist altijd veel doorzettingsvermogen getoond.
Ik heb dus altijd op mijn tenen moeten lopen. En daarnaast heb ik ook privé nogal wat te verstouwen gehad. Ik durf echt te zeggen: méér dan een gemiddeld persoon.
Dus tja, ondanks een inzet van heb ik jou daar en mijn doorzettingsvermogen ben ik uiteindelijk toch in de WAO beland.
Er zijn weinig mensen in mijn omgeving (letterlijk maar een paar) die weten dat Ik ADD heb en veel mensen die mij kennen zullen waarschijnlijk ook heel erg opkijken dat ik die diagnose heb. Ik loop er dus verre van mee te koop en ik zal me er nooit achter verschuilen.
En misschien geldt dat ook voor die Wajongers op de cursus. Die lopen er misschien in hun dagelijks leven ook echt niet mee te koop. Maar waarschijnlijk waren ze gewoon blij dat ze éindelijk herkenning vonden bij hun groepsgenoten en heel veel dingen die zij nooit van zichzelf hadden begrepen nu uiteindelijk op z'n plek vielen. Gewoon lotgenotencontact dus.
Ik vraag me dan ook af wat jij je van tevoren bij zo'n cursus had voorgesteld. Alleen succesverhalen delen? Dat zou lastig zijn geweest want daar is de Psyq niet voor bedoeld.
En je schrijft zelf dat je ook regelmatig tegen overspannenheid aan zit. Wie zegt dat ook jij nooit écht overspannen zal worden? Overspannen, burn-out, depressief. Het kan echt de beste overkomen hoor!
Waarom? Omdat ik af en toe het gevoel heb dat een aantal mensen met ADHD zich achter het label verstoppen om te mogen falen. Ik benoemde het al: in eerste instantie zat ik bij pshyq voor begeleiding en daar was groepstherapie onderdeel van. Daar ben ik na 2 sessies mee gestopt omdat er van de 12 personen er 2 geen wajong uitkering hadden.
Allemaal verhalen van niet afgemaakte scholen etc. Ik denk ook dat je met karakter en wilskracht een stuk kan compenseren. En ja het kost meer moeite en af en toe voel ik mij ook tegen overspannen. Maar dat is een gegeven en ik deal ermee. En soms denk ik dat meer mensen met ADHD zo moeten denken en dan een stuk verder komen ipv ADHD als uitleg te gebruiken waarom iets lukt. Ik denk vaak ook al heb ik ADHD het gaat mij toch lukken en steek ik er extra energie ik, resultaat in 90% van de gevallen lukt het ook.
Ik heb ook moeite met wat je schrijft twijfelmiep. Want ik vind dat je dan ook erg snel oordeelt over mensen. Misschien hebben deze wajongers wel tig jaar een enorm gevecht moeten leveren omdat ook zij maar doorgingen terwijl ze misschien al lang over hun grenzen zijn gegaan. En/of hebben zij een ergere vorm van ADHD dan jij hebt. En/of hebben zij veel meer akelige dingen meegemaakt in hun leven. Stress verergert ADHD nogal. En als je daarnaast ook nog last hebt van depressies/angsten/PTSS/verslavingen of andere klachten hebt dan vergroot dat de kans dat je in de Wajong of WIA belandt behoorlijk.
Ik ben zelf helaas ook diverse keren vastgelopen in het leven. Heb ook opleidingen niet afgemaakt. Ik wijt dat voor een groot deel aan mijn ADD inderdaad: heb altijd erg veel last van onrust, onrust, onrust. Veel last van faalangst ook. Maar ik heb altijd keihard gewerkt! Ook in mijn werk heb ik juist altijd veel doorzettingsvermogen getoond.
Ik heb dus altijd op mijn tenen moeten lopen. En daarnaast heb ik ook privé nogal wat te verstouwen gehad. Ik durf echt te zeggen: méér dan een gemiddeld persoon.
Dus tja, ondanks een inzet van heb ik jou daar en mijn doorzettingsvermogen ben ik uiteindelijk toch in de WAO beland.
Er zijn weinig mensen in mijn omgeving (letterlijk maar een paar) die weten dat Ik ADD heb en veel mensen die mij kennen zullen waarschijnlijk ook heel erg opkijken dat ik die diagnose heb. Ik loop er dus verre van mee te koop en ik zal me er nooit achter verschuilen.
En misschien geldt dat ook voor die Wajongers op de cursus. Die lopen er misschien in hun dagelijks leven ook echt niet mee te koop. Maar waarschijnlijk waren ze gewoon blij dat ze éindelijk herkenning vonden bij hun groepsgenoten en heel veel dingen die zij nooit van zichzelf hadden begrepen nu uiteindelijk op z'n plek vielen. Gewoon lotgenotencontact dus.
Ik vraag me dan ook af wat jij je van tevoren bij zo'n cursus had voorgesteld. Alleen succesverhalen delen? Dat zou lastig zijn geweest want daar is de Psyq niet voor bedoeld.
En je schrijft zelf dat je ook regelmatig tegen overspannenheid aan zit. Wie zegt dat ook jij nooit écht overspannen zal worden? Overspannen, burn-out, depressief. Het kan echt de beste overkomen hoor!
dinsdag 16 september 2014 11:27
quote:SuperWijf schreef op 11 september 2014 @ 01:20:
Vlinder met mijn hoofd leeg befoel ik op de bank xitten en de boel de boel kunnen laten zonder aan de was, werk, auto,scheermes,shampoo,vriendin,haakje aan mijn nagel,kapper,nichtje met roze staartjes in het haar,buurvrouw blauwe of zwarte trui aan vandaag, etc te denken in 5min tijd en dat x20 en dan uiteindelijk maar in de benen gaan van de bank af om een appel te pakken uit de koelkast bij de koelkast aankomen en niet meer weten wat je daar nou deed, ondertussen de hondenbak vullen met water, vervolgens bedenken dat je een banaan uit de koelkast wilde pakken, de koelkast open doet, drinkbak vd hond er in zet zonder dat je t in de gaten hebt, deur dicht doet en je telefoon pakt omdat er smsje binnenkomt, deze leest en terug wil smsen 3 letters typt en met je telefoon naar de keuken loopt en je ziet de wasmachine klaar zijn, je hangt de was op. Daarna op zoek naar de telefoon, die vind je na uur zoeken bij de hond inde mand. Bedenken hoe die daar komt en ontdekken dat de hond geen water heeft wtf is zijn drinkbak gebleven? Op zoek naar pannetje om water in te doen na 10min zoeken. Terwijl je pannetje zoekt kom je gebruiksaanwijzingen tegen van de magnetron die je allang niet meer hebt en gaat ze lezen. Daarna ga je tanden poetsen en naar bed waar t nog 2 uur duurt voor je in slaap valt omdat je de dag doorneemt en van de hak op de tak denkt. Volgende ochtend sta je op en wil glas melk pakken uit de koeljast en zie je de drinkbak vd hond en zo gaan we maar door
Nou dat bedoelt een adhd er met een leeg hoofd willen hebben, niet met al die bovrnstaande dingen bezig zijn. Maar gewoon op de bank kunnen zitten liggen en bij wijze van 30min naar gtst kunnen kijken. Mij nog nooit gelukt!!!
Wow, dit lijk ik wel !!! Nooit is ADHD bij mij gediagnosticeerd of heb ik eraan gedacht het te hebben, maar altijd superdruk geweest.
Zou het......?
Vlinder met mijn hoofd leeg befoel ik op de bank xitten en de boel de boel kunnen laten zonder aan de was, werk, auto,scheermes,shampoo,vriendin,haakje aan mijn nagel,kapper,nichtje met roze staartjes in het haar,buurvrouw blauwe of zwarte trui aan vandaag, etc te denken in 5min tijd en dat x20 en dan uiteindelijk maar in de benen gaan van de bank af om een appel te pakken uit de koelkast bij de koelkast aankomen en niet meer weten wat je daar nou deed, ondertussen de hondenbak vullen met water, vervolgens bedenken dat je een banaan uit de koelkast wilde pakken, de koelkast open doet, drinkbak vd hond er in zet zonder dat je t in de gaten hebt, deur dicht doet en je telefoon pakt omdat er smsje binnenkomt, deze leest en terug wil smsen 3 letters typt en met je telefoon naar de keuken loopt en je ziet de wasmachine klaar zijn, je hangt de was op. Daarna op zoek naar de telefoon, die vind je na uur zoeken bij de hond inde mand. Bedenken hoe die daar komt en ontdekken dat de hond geen water heeft wtf is zijn drinkbak gebleven? Op zoek naar pannetje om water in te doen na 10min zoeken. Terwijl je pannetje zoekt kom je gebruiksaanwijzingen tegen van de magnetron die je allang niet meer hebt en gaat ze lezen. Daarna ga je tanden poetsen en naar bed waar t nog 2 uur duurt voor je in slaap valt omdat je de dag doorneemt en van de hak op de tak denkt. Volgende ochtend sta je op en wil glas melk pakken uit de koeljast en zie je de drinkbak vd hond en zo gaan we maar door
Nou dat bedoelt een adhd er met een leeg hoofd willen hebben, niet met al die bovrnstaande dingen bezig zijn. Maar gewoon op de bank kunnen zitten liggen en bij wijze van 30min naar gtst kunnen kijken. Mij nog nooit gelukt!!!
Wow, dit lijk ik wel !!! Nooit is ADHD bij mij gediagnosticeerd of heb ik eraan gedacht het te hebben, maar altijd superdruk geweest.
Zou het......?
dinsdag 16 september 2014 12:53
Nou niet alleen succesverhalen delen. Maar het was zo'n andere problematiek. Natuurlijk is het bij iedereen anders. Ik zocht ook lotgenoten, maar het was zo'n klaagsessie iedereen keer.
Ik lever iedere dag ook een gevecht, een gedeelte van mijn familie is verslaafd aan alcohol en ik ben daar ook gevoelig voor. Alleen daar constant over klagen daar bereik ik niks mee.
En ik ben op mijn 19e/20e ook overspannen geweest. Weekenden op de bank omdat ik niks kon. Ik zeg niet dat het mij weer gebeurd, dat kan altijd. Maar dat betekent niet dat ik dan de draad niet weer oppak.
En nogmaals ik wil niet oordelen. Maar het was zo'n andere problematiek: mensen hadden veel moeite met autoriteit, krappe budgetten door de Wajong (dus geen geld voor concerta) en vooral de houding van ik ben zo dus ik kan er niks aan doen ik toch wel zo ver van mij af staan dat ik er mee ben gestopt.
Ik lever iedere dag ook een gevecht, een gedeelte van mijn familie is verslaafd aan alcohol en ik ben daar ook gevoelig voor. Alleen daar constant over klagen daar bereik ik niks mee.
En ik ben op mijn 19e/20e ook overspannen geweest. Weekenden op de bank omdat ik niks kon. Ik zeg niet dat het mij weer gebeurd, dat kan altijd. Maar dat betekent niet dat ik dan de draad niet weer oppak.
En nogmaals ik wil niet oordelen. Maar het was zo'n andere problematiek: mensen hadden veel moeite met autoriteit, krappe budgetten door de Wajong (dus geen geld voor concerta) en vooral de houding van ik ben zo dus ik kan er niks aan doen ik toch wel zo ver van mij af staan dat ik er mee ben gestopt.
woensdag 17 september 2014 11:13
quote:twijlfelmiep schreef op 16 september 2014 @ 12:53:
En nogmaals ik wil niet oordelen. Maar het was zo'n andere problematiek: mensen hadden veel moeite met autoriteit, krappe budgetten door de Wajong (dus geen geld voor concerta) en vooral de houding van ik ben zo dus ik kan er niks aan doen ik toch wel zo ver van mij af staan dat ik er mee ben gestopt.
Ik denk dat ik wel een beetje snap wat je bedoelt. Dat het een heel andere doelgroep is dan jij.
Ik ben ooit eens naar een psychiater geweest, en daar zaten ook allemaal mensen die aan de rand van de samenleving leefden. Niks mis mee, maar dan zit je inderdaad met totaal andere issues. 'Wat zal ik doen om mijn eigen plekje te vinden, nog een master doen hierna, of reizen of werken'? vs 'Ik word misschien volgende maand mijn huis uit gezet wegens huurachterstand'.
Ik denk dat dat je dan ook niet veel aan elkaar hebt als je problemen van zo'n andere orde zijn.
Dat ze zo 'klagen' vind ik wel weer begrijpelijk. Waarschijnlijk houden ze zich de hele week groot en kunnen ze zich tijdens een sessie eindelijk eens laten gaan.
En nogmaals ik wil niet oordelen. Maar het was zo'n andere problematiek: mensen hadden veel moeite met autoriteit, krappe budgetten door de Wajong (dus geen geld voor concerta) en vooral de houding van ik ben zo dus ik kan er niks aan doen ik toch wel zo ver van mij af staan dat ik er mee ben gestopt.
Ik denk dat ik wel een beetje snap wat je bedoelt. Dat het een heel andere doelgroep is dan jij.
Ik ben ooit eens naar een psychiater geweest, en daar zaten ook allemaal mensen die aan de rand van de samenleving leefden. Niks mis mee, maar dan zit je inderdaad met totaal andere issues. 'Wat zal ik doen om mijn eigen plekje te vinden, nog een master doen hierna, of reizen of werken'? vs 'Ik word misschien volgende maand mijn huis uit gezet wegens huurachterstand'.
Ik denk dat dat je dan ook niet veel aan elkaar hebt als je problemen van zo'n andere orde zijn.
Dat ze zo 'klagen' vind ik wel weer begrijpelijk. Waarschijnlijk houden ze zich de hele week groot en kunnen ze zich tijdens een sessie eindelijk eens laten gaan.
woensdag 17 september 2014 11:16
quote:morrowind schreef op 16 september 2014 @ 01:04:
[...]
Yep, ik hoef maar ergens naar te kijken en het gaat al stuk. En hoge glazen (wijnglazen etc.) vermijd ik zoveel mogelijk, want die gooi ik regelmatig om. Tegen dingen aan lopen of ergens met m'n kleren aan blijven hangen, daar ben ik ook heel goed in
Vroeger vond ik het irritant, nu kan ik er alleen nog maar om lachen.Ik heb altijd doodsangsten tijdens feestjes, als mobieltjes en tablets tussen de glazen drinken liggen..
[...]
Yep, ik hoef maar ergens naar te kijken en het gaat al stuk. En hoge glazen (wijnglazen etc.) vermijd ik zoveel mogelijk, want die gooi ik regelmatig om. Tegen dingen aan lopen of ergens met m'n kleren aan blijven hangen, daar ben ik ook heel goed in
Vroeger vond ik het irritant, nu kan ik er alleen nog maar om lachen.Ik heb altijd doodsangsten tijdens feestjes, als mobieltjes en tablets tussen de glazen drinken liggen..
woensdag 17 september 2014 11:28
quote:twijlfelmiep schreef op 16 september 2014 @ 12:53:
Nou niet alleen succesverhalen delen. Maar het was zo'n andere problematiek. Natuurlijk is het bij iedereen anders. Ik zocht ook lotgenoten, maar het was zo'n klaagsessie iedereen keer.
Ik lever iedere dag ook een gevecht, een gedeelte van mijn familie is verslaafd aan alcohol en ik ben daar ook gevoelig voor. Alleen daar constant over klagen daar bereik ik niks mee.
En ik ben op mijn 19e/20e ook overspannen geweest. Weekenden op de bank omdat ik niks kon. Ik zeg niet dat het mij weer gebeurd, dat kan altijd. Maar dat betekent niet dat ik dan de draad niet weer oppak.
En nogmaals ik wil niet oordelen. Maar het was zo'n andere problematiek: mensen hadden veel moeite met autoriteit, krappe budgetten door de Wajong (dus geen geld voor concerta) en vooral de houding van ik ben zo dus ik kan er niks aan doen ik toch wel zo ver van mij af staan dat ik er mee ben gestopt.
Toch begrijp ik het nog niet helemaal.
Want geen geld voor Concerta? Nou dat heb ik ook niet. Maar so what? Dat maakt je situatie toch niet volledig anders?
En klagen? Mijn hypothese: Misschien dat ik dat daar ook wel zou doen. Want je hebt waarschijnlijk éindelijk een diagnose. Éindelijk vallen er dingen op z'n plek. Je komt er eindelijk achter dat je niet lui en gemakzuchtig bent, maar dat je hersenen iets anders werken. En dan ontmoet je éindelijk lotgenoten en heb je zowaar herkenning. Het lijkt mij (iemand die in het dagelijks leven nóóit klaagt, zelfs niet over het weer ) best fijn om een paar sessies wat van je af te klagen. Dan lijkt het me daar juist de plek voor. Maar daarna inderdaad zoveel mogelijk tips en trucs leren om het leven wat aangenamer en eenvoudiger te maken. Zodat je in de toekomst hopelijk wat minder snel vastloopt.
Ik heb overigens nog nooit een psyq cursus gedaan. (Ben een paar jaar geleden afgewezen) maar hoop het in de toekomst wel ooit te gaan doen. )
Nou niet alleen succesverhalen delen. Maar het was zo'n andere problematiek. Natuurlijk is het bij iedereen anders. Ik zocht ook lotgenoten, maar het was zo'n klaagsessie iedereen keer.
Ik lever iedere dag ook een gevecht, een gedeelte van mijn familie is verslaafd aan alcohol en ik ben daar ook gevoelig voor. Alleen daar constant over klagen daar bereik ik niks mee.
En ik ben op mijn 19e/20e ook overspannen geweest. Weekenden op de bank omdat ik niks kon. Ik zeg niet dat het mij weer gebeurd, dat kan altijd. Maar dat betekent niet dat ik dan de draad niet weer oppak.
En nogmaals ik wil niet oordelen. Maar het was zo'n andere problematiek: mensen hadden veel moeite met autoriteit, krappe budgetten door de Wajong (dus geen geld voor concerta) en vooral de houding van ik ben zo dus ik kan er niks aan doen ik toch wel zo ver van mij af staan dat ik er mee ben gestopt.
Toch begrijp ik het nog niet helemaal.
Want geen geld voor Concerta? Nou dat heb ik ook niet. Maar so what? Dat maakt je situatie toch niet volledig anders?
En klagen? Mijn hypothese: Misschien dat ik dat daar ook wel zou doen. Want je hebt waarschijnlijk éindelijk een diagnose. Éindelijk vallen er dingen op z'n plek. Je komt er eindelijk achter dat je niet lui en gemakzuchtig bent, maar dat je hersenen iets anders werken. En dan ontmoet je éindelijk lotgenoten en heb je zowaar herkenning. Het lijkt mij (iemand die in het dagelijks leven nóóit klaagt, zelfs niet over het weer ) best fijn om een paar sessies wat van je af te klagen. Dan lijkt het me daar juist de plek voor. Maar daarna inderdaad zoveel mogelijk tips en trucs leren om het leven wat aangenamer en eenvoudiger te maken. Zodat je in de toekomst hopelijk wat minder snel vastloopt.
Ik heb overigens nog nooit een psyq cursus gedaan. (Ben een paar jaar geleden afgewezen) maar hoop het in de toekomst wel ooit te gaan doen. )
woensdag 17 september 2014 11:49
@saartje thanks dat bedoel ik. En klagen is niet erg, maar wel dat niemand zegt van alleen dit kan ik veranderen.
@labellei voor mij wel. Als concerta het beste werkt dan pak je dat toch. Dat geeft aan dat jouw situatie heel anders. Ik hoef geen tips over budgettering, dat gaat prima. Evenmin hoef in uitleg dat je soms wel naar je leidinggevende moet luisteren ook al heb jij gelijk.
Ik wil tips over hoe om te gaan met dingen kwijt raken, rust vinden en toch een echte carrière hebben ondanks mijn adhd. Dat was voor de meeste mensen een stap te ver, eerst moesten zij de "dagelijkse problemen" oplossen, daarna kwamen pas de "luxe" problemen
@labellei voor mij wel. Als concerta het beste werkt dan pak je dat toch. Dat geeft aan dat jouw situatie heel anders. Ik hoef geen tips over budgettering, dat gaat prima. Evenmin hoef in uitleg dat je soms wel naar je leidinggevende moet luisteren ook al heb jij gelijk.
Ik wil tips over hoe om te gaan met dingen kwijt raken, rust vinden en toch een echte carrière hebben ondanks mijn adhd. Dat was voor de meeste mensen een stap te ver, eerst moesten zij de "dagelijkse problemen" oplossen, daarna kwamen pas de "luxe" problemen
woensdag 17 september 2014 13:07
Ik las dat mensen beschreven dat ze na uitwerking erg last hebt van vreetbuien en suikerbehoefte. Ik zal hieronder uitleggen hoe dat kan en wat je eraan kan doen om je lichaam een beetje te helpen 
.
Ik heb zelf geen diagnose ADHD maar heb me wel altijd anders gevoeld op positieve en negatieve punten. De laatste tijd zeggen veel mensen tegen mij (ben 25) die zelf oudere kinderen (18+) hebben met ADHD of zelf volwassen zijn en ADHD hebben dat ze het bij mij herkennen. Ik herken me ook helemaal in alle (soms grappige) verhalen die er staan. Nu ik terug denk aan vroeger, herken je exact dezelfde patronen. Mijn vader en oma zijn/waren exact hetzelfde daarin, dus dat stukje erfelijkheid zie ik sterk terug. Ik heb in het verleden ook Anorexia gehad, net zoals mijn vader en oma dus dat wijst ook op een familietrekje. Daarnaast heeft mijn moeder flink gerookt tijdens de zwangerschap dus dat heeft me naast een petit-lichaamsformaat, misschien nog wat extra aparte persoonlijkheid gegeven, haha! (ja ik snap dat dat geen echte oorzaak-gevolg bewijs is )
Ik vind sommige aspecten vervelend (druk, chaos, nooit stil in mijn hoofd en slechte slaper/avondmens (altijd al geweest) en werk gaat niet altijd top en gestructureerd), maar zie vooral hele positieve punten in mijn oplossingsgerichtheid, sociale vaardigheden en open-minded naar iedereen. Ik heb daarom ook geen behoefte aan hulpverlening of medicatie om die "echte" diagnose te krijgen. Ik word niet snel boos op anderen omdat ik altijd denk: kan gebeuren, geeft niets. Daarentegen ben ik voor mezelf wel streng en perfectionistisch, maar kan slecht tegen kritiek.
Als ik nu terug denk, ben ik altijd zo geweest (staat ook op mijn rapport: ze komt iets vragen, en rent dan alweer terug naar haar tafeltje/ haar laatje is altijd een rommel / is altijd alles kwijt), kan ook nooit met mijn handen stil zitten en liep vroeger altijd dansend over straat (tot frustratie van mijn moeder). Ik dacht vroeger ook nooit goed na over de consequenties waardoor ik regelmatig zonder bandjes het zwembad in ging of op te hoge klimrekken klom zonder dat ik er weer vanaf kon (en mezelf dus gewoon liet vallen haha).
Het voordeel bij mij is dat ik een ijzersterk geheugen heb en erg snel veel kan leren. Ik heb dus nog nooit enige achterstand opgelopen qua school, studie en bijbaantjes. Op dit moment heb ik meerdere banen (part-time) door elkaar en mijn eigen bedrijfje. Dat past helemaal bij mij want van voorspelbaarheid en sleur word ik depressief (1 jaar geprobeerd), maar maakt ook wel dat ik meer last heb van de negatieve kanten. Waar ik vroeger heel makkelijk een slechte dag kon hebben qua concentratie en motivatie, kan ik me dat nu eigenlijk niet veroorloven. Dat in combinatie met slaaptekort, maakt het soms wel eens ondragelijk, maar ik zou met geen goud niet-mezelf willen zijn!
___________________________________________________
Nu over die vreetbuien!
heb zelf ervaring met amfetamine gebruik recreatief en heb tijdens mijn bachelor veel vakken gevolgd over psychofarmaca.
Concerta en ritalin zijn een amfetamine (links en rechtsdraaiend samen), dexamfetamine alleen een rechtsdraaiend. Linksdraaiend werkt vooral op je lichaam (verhoogde hartslag, adrenaline etc), rechtsdraaiend op de hersenen (dopamine komt vrij, onderdruk honger gevoel, gelukkiger, socialer, focus, beloningsgevoel etc). Je kunt je voorstellen dat het voor je lichaam hard werken is om elke dag zo'n chemische goedje te verwerken. Dopamine opnieuw aanmaken kost veel vitamine B, terwijl drugs/medicatie afbreken een tekort aan vitamine B oplevert. Tijdens dat de drugs werkt, neem je daarnaast veel slechter vitaminen en mineralen op. Daarnaast verliest je lichaam veel magnesium bij het verwerken van amfetamines, terwijl die juist helpen bij de aanmaak en opname van dopamine en de schade en tolerantie van de medicatie kan beperken. Je begrijpt: dit is een soort cirkel waarin tekorten ontstaan. Eetbuien zijn vaak een teken van een vitamine of mineralen tekort in je lichaam en doordat je lichaam in de 'actief' stand gaat door de medicatie zijn je spieren ook wat overbelast qua spanning en glucose verbruik. Die dingen samen kunnen er voor zorgen dat je een enorme eetdrang hebt voor snel op te nemen suikers als de drugs uitgewerkt zijn en de onderdrukking qua hongergevoel/dorst etc verdwijnt.
Tijdens dat de medicatie werkt, moet je er erg goed opletten of je wel voldoende eet en drinkt, en of die middelen wel voldoende koolhydraten en eiwitten bevatten (voor je spieren en vitamine B zijn eiwitten belangrijk!).
Als je merkt dat je medicatie uitwerkt en je een craving krijgt, zou je het beste eitwitpoeder met melk en wat vers fruit kunnen mixen (eiwitten en natuurlijke suikers) en L-thyrosine slikken (is een natuurlijk lichaamseiwit dat dopamine versnelt weer op niveau brengt). Zo heb je niet die crash.
Daarnaast in de ochtend en avond magnesium + vitamine B complex slikken (geen magnesiumoxide, maar magnesiumcitraat bijv!). Mocht je het idee hebben dat je niet kan slapen door de medicatie; vitamine C breekt drugs versnelt af, dus een vitamine C bruistablet kan dan nog wel eens helpen.
Ik hoop dat jullie hier iets aan hebben. Magnesium, vitamine B (vooral B1,2) en L-thyrosine zijn eigenlijk onmisbaar voor het lichaam als je dagelijkse medicatie slikt.
. Ik heb zelf geen diagnose ADHD maar heb me wel altijd anders gevoeld op positieve en negatieve punten. De laatste tijd zeggen veel mensen tegen mij (ben 25) die zelf oudere kinderen (18+) hebben met ADHD of zelf volwassen zijn en ADHD hebben dat ze het bij mij herkennen. Ik herken me ook helemaal in alle (soms grappige) verhalen die er staan. Nu ik terug denk aan vroeger, herken je exact dezelfde patronen. Mijn vader en oma zijn/waren exact hetzelfde daarin, dus dat stukje erfelijkheid zie ik sterk terug. Ik heb in het verleden ook Anorexia gehad, net zoals mijn vader en oma dus dat wijst ook op een familietrekje. Daarnaast heeft mijn moeder flink gerookt tijdens de zwangerschap dus dat heeft me naast een petit-lichaamsformaat, misschien nog wat extra aparte persoonlijkheid gegeven, haha! (ja ik snap dat dat geen echte oorzaak-gevolg bewijs is )
Ik vind sommige aspecten vervelend (druk, chaos, nooit stil in mijn hoofd en slechte slaper/avondmens (altijd al geweest) en werk gaat niet altijd top en gestructureerd), maar zie vooral hele positieve punten in mijn oplossingsgerichtheid, sociale vaardigheden en open-minded naar iedereen. Ik heb daarom ook geen behoefte aan hulpverlening of medicatie om die "echte" diagnose te krijgen. Ik word niet snel boos op anderen omdat ik altijd denk: kan gebeuren, geeft niets. Daarentegen ben ik voor mezelf wel streng en perfectionistisch, maar kan slecht tegen kritiek.
Als ik nu terug denk, ben ik altijd zo geweest (staat ook op mijn rapport: ze komt iets vragen, en rent dan alweer terug naar haar tafeltje/ haar laatje is altijd een rommel / is altijd alles kwijt), kan ook nooit met mijn handen stil zitten en liep vroeger altijd dansend over straat (tot frustratie van mijn moeder). Ik dacht vroeger ook nooit goed na over de consequenties waardoor ik regelmatig zonder bandjes het zwembad in ging of op te hoge klimrekken klom zonder dat ik er weer vanaf kon (en mezelf dus gewoon liet vallen haha).
Het voordeel bij mij is dat ik een ijzersterk geheugen heb en erg snel veel kan leren. Ik heb dus nog nooit enige achterstand opgelopen qua school, studie en bijbaantjes. Op dit moment heb ik meerdere banen (part-time) door elkaar en mijn eigen bedrijfje. Dat past helemaal bij mij want van voorspelbaarheid en sleur word ik depressief (1 jaar geprobeerd), maar maakt ook wel dat ik meer last heb van de negatieve kanten. Waar ik vroeger heel makkelijk een slechte dag kon hebben qua concentratie en motivatie, kan ik me dat nu eigenlijk niet veroorloven. Dat in combinatie met slaaptekort, maakt het soms wel eens ondragelijk, maar ik zou met geen goud niet-mezelf willen zijn!
___________________________________________________
Nu over die vreetbuien!
heb zelf ervaring met amfetamine gebruik recreatief en heb tijdens mijn bachelor veel vakken gevolgd over psychofarmaca
.Concerta en ritalin zijn een amfetamine (links en rechtsdraaiend samen), dexamfetamine alleen een rechtsdraaiend. Linksdraaiend werkt vooral op je lichaam (verhoogde hartslag, adrenaline etc), rechtsdraaiend op de hersenen (dopamine komt vrij, onderdruk honger gevoel, gelukkiger, socialer, focus, beloningsgevoel etc). Je kunt je voorstellen dat het voor je lichaam hard werken is om elke dag zo'n chemische goedje te verwerken. Dopamine opnieuw aanmaken kost veel vitamine B, terwijl drugs/medicatie afbreken een tekort aan vitamine B oplevert. Tijdens dat de drugs werkt, neem je daarnaast veel slechter vitaminen en mineralen op. Daarnaast verliest je lichaam veel magnesium bij het verwerken van amfetamines, terwijl die juist helpen bij de aanmaak en opname van dopamine en de schade en tolerantie van de medicatie kan beperken. Je begrijpt: dit is een soort cirkel waarin tekorten ontstaan. Eetbuien zijn vaak een teken van een vitamine of mineralen tekort in je lichaam en doordat je lichaam in de 'actief' stand gaat door de medicatie zijn je spieren ook wat overbelast qua spanning en glucose verbruik. Die dingen samen kunnen er voor zorgen dat je een enorme eetdrang hebt voor snel op te nemen suikers als de drugs uitgewerkt zijn en de onderdrukking qua hongergevoel/dorst etc verdwijnt.
Tijdens dat de medicatie werkt, moet je er erg goed opletten of je wel voldoende eet en drinkt, en of die middelen wel voldoende koolhydraten en eiwitten bevatten (voor je spieren en vitamine B zijn eiwitten belangrijk!).
Als je merkt dat je medicatie uitwerkt en je een craving krijgt, zou je het beste eitwitpoeder met melk en wat vers fruit kunnen mixen (eiwitten en natuurlijke suikers) en L-thyrosine slikken (is een natuurlijk lichaamseiwit dat dopamine versnelt weer op niveau brengt). Zo heb je niet die crash.
Daarnaast in de ochtend en avond magnesium + vitamine B complex slikken (geen magnesiumoxide, maar magnesiumcitraat bijv!). Mocht je het idee hebben dat je niet kan slapen door de medicatie; vitamine C breekt drugs versnelt af, dus een vitamine C bruistablet kan dan nog wel eens helpen.
Ik hoop dat jullie hier iets aan hebben
. Magnesium, vitamine B (vooral B1,2) en L-thyrosine zijn eigenlijk onmisbaar voor het lichaam als je dagelijkse medicatie slikt.
woensdag 17 september 2014 17:07
Pinupgirl, wat een nuttige info!
Toevallig heeft de psych vandaag voorgesteld om met Ritalin te beginnen. Wat jij schrijft is voor mij erg relevant, omdat bij mij door een chronische ziekte de opname van veel vitamines verstoord is. De meeste dingen die jij opnoemt slik ik al regelmatig, maar het is goed om te weten dat ik daar dus nog meer op moet gaan letten.
Thanks!
Toevallig heeft de psych vandaag voorgesteld om met Ritalin te beginnen. Wat jij schrijft is voor mij erg relevant, omdat bij mij door een chronische ziekte de opname van veel vitamines verstoord is. De meeste dingen die jij opnoemt slik ik al regelmatig, maar het is goed om te weten dat ik daar dus nog meer op moet gaan letten.
Thanks!
woensdag 17 september 2014 21:55
Al een tijdje hier veel tips opgedaan en info gevonden (over van alles) nu blij dit topic te zien.
Begin dit jaar bij de HA beland en gevraagd om doorverwijzing voor test op ADHD/ADD. Bekend in familie, veel herkenbare verhalen op internet (zelfs schrikbarend overeenkomstig met mijn leven) en vastlopen op werk/privé en emotioneel hebben me de stap doen zetten.
Psych had twijfels ivm in jeugd niet alle duidelijke symptomen, heb iom hem test gedaan. 5 weken lang dagelijks lijst invullen (wat een opgave!!), 1 week helemaal blanco, volgende 4 weken om en om wel/niet Ritalin, maar alleen voor apotheek bekend welke week echte en welke week placebo. Hier kwam een overduidelijke diagnose uit. Wat een opluchting, herkenning, verdriet, emoties kwamen er toen.
Nu veel leerzame maanden gehad en kan zeggen dat ik nu al in rustiger vaarwater kom. Gebruik Methylfenidaat, werkzame stof van Ritalin, de ene dag meer als de andere dag.
Ik werk 4 dagen per week, onregelmatig, heb man die 5 dagen werkt en we hebben 2 kids van 4 en 2. Best pittig af en toe, merk vooral thuis dat ik tot niks in staat ben zonder medicijnen. Met kan ik alles aan, maar blijf ik dan weer doorstomen tot echt alles gedaan is. Werk geeft zoveel prikkels dat het uitdagend blijft, maar soms een drama wordt als het overzicht weg is.
Hoop hier mee te kunnen delen in de verhalen en ervaringen/tips.
Heb iig al smakelijk gelachen om veel herkenbare situaties.
Begin dit jaar bij de HA beland en gevraagd om doorverwijzing voor test op ADHD/ADD. Bekend in familie, veel herkenbare verhalen op internet (zelfs schrikbarend overeenkomstig met mijn leven) en vastlopen op werk/privé en emotioneel hebben me de stap doen zetten.
Psych had twijfels ivm in jeugd niet alle duidelijke symptomen, heb iom hem test gedaan. 5 weken lang dagelijks lijst invullen (wat een opgave!!), 1 week helemaal blanco, volgende 4 weken om en om wel/niet Ritalin, maar alleen voor apotheek bekend welke week echte en welke week placebo. Hier kwam een overduidelijke diagnose uit. Wat een opluchting, herkenning, verdriet, emoties kwamen er toen.
Nu veel leerzame maanden gehad en kan zeggen dat ik nu al in rustiger vaarwater kom. Gebruik Methylfenidaat, werkzame stof van Ritalin, de ene dag meer als de andere dag.
Ik werk 4 dagen per week, onregelmatig, heb man die 5 dagen werkt en we hebben 2 kids van 4 en 2. Best pittig af en toe, merk vooral thuis dat ik tot niks in staat ben zonder medicijnen. Met kan ik alles aan, maar blijf ik dan weer doorstomen tot echt alles gedaan is. Werk geeft zoveel prikkels dat het uitdagend blijft, maar soms een drama wordt als het overzicht weg is.
Hoop hier mee te kunnen delen in de verhalen en ervaringen/tips.
Heb iig al smakelijk gelachen om veel herkenbare situaties.
donderdag 18 september 2014 06:53
Met kinderen word het erg versterkt he. Omdat je voor hun ook moet plannen denk ik. Nu ik standaard voor 3 moet denken is dat een veel grotere aanslag. Al blijf ik het bijzonder vinden dat ik voor mijn kinderen zoveel structuur kan maken en mijzelf daar blijkbaar niet in kan opnemen... Hoevaak ik voor mijzelf geen eten mee heb. Of op het strand zit zonder een handdoek voor mijzelf, in mijn kleren want bikini vergeten.. Eigenlijk zou ik mijn eigen behoeftes ook buiten mijzelf moeten plaatsen! Lukt alleen nog? niet erg.
donderdag 18 september 2014 09:15
Dat is heel herkenbaar LieveSophie. Alles regelen en dan voor jezelf alles vergeten. Of als een kip zonder hoofd rondlopen en niet weten wat te pakken, denk je alles te hebben, vergeet je het belangrijkste.
Gelukkig heb ik een man die me vaak goed helpt herinneren. Maar lastig blijft het wel. Heb ook regelmatig wat klaargezet, 5 x bedacht dat ik het niet moest vergeten, onderweg schrik ik me kapot want je hoor, het staat nog thuis..
Gelukkig heb ik een man die me vaak goed helpt herinneren. Maar lastig blijft het wel. Heb ook regelmatig wat klaargezet, 5 x bedacht dat ik het niet moest vergeten, onderweg schrik ik me kapot want je hoor, het staat nog thuis..
donderdag 25 september 2014 21:59
Hier gaat het ff wat minder. Er spelen privé erg stressvolle dingen, waar ik ook nog eens heel veel voor moet regelen (formulieren invullen, mensen bellen, etc.) Daardoor is mijn hoofd één grote stuiterchaos en loop ik enorm vast. Normaal gesproken heb ik trucjes en strategieën om dingen niet te vergeten en gedaan te krijgen, maar nu lukt het voor geen meter. Gelukkig krijg ik nu hulp van een wijkhulpverlener die samen met mij een plan van aanpak heeft opgesteld en me af en toe een schop onder de kont geeft.
Dinsdag heeft de huisarts Ritalin voorgeschreven, maar het moet per se gluten- en lactosevrije zijn, en die heeft mijn apotheek tot nu toe niet kunnen vinden. Hier baal ik heel erg van, want ik wil zo graag dat de chaos minder wordt en ik verder kan met het oplossen van mijn problemen.
Pffff, sorry voor het zeuren. Hopelijk kan ik hier over een paar dagen weer posten om te vertellen dat de Ritalin werkt en het eindelijk lekker rustig is in mijn hoofd
Dinsdag heeft de huisarts Ritalin voorgeschreven, maar het moet per se gluten- en lactosevrije zijn, en die heeft mijn apotheek tot nu toe niet kunnen vinden. Hier baal ik heel erg van, want ik wil zo graag dat de chaos minder wordt en ik verder kan met het oplossen van mijn problemen.
Pffff, sorry voor het zeuren. Hopelijk kan ik hier over een paar dagen weer posten om te vertellen dat de Ritalin werkt en het eindelijk lekker rustig is in mijn hoofd
donderdag 25 september 2014 22:11
Levine1984: heb je teveel energie of juist niet? Ik heb het probleem dat er doordat ik zo druk ben in mn hoofd, er helemaal niets uit komt. Kak dan helemaal in, kan soms wel 3x per dag bijna in slaap vallen en volgende moment stuiter ik weer omdat ik van alles tegelijk wil. Door ritalin kan ik me focussen op 1 ding, zonder moe te zijn. Maar als het uitgewerkt is, pfff zo moe. Maar slapen ho maar want mn hoofd zit zo vol.
Morrowind, wist niet dat er lactose en gluten in ritalin zit joh.. apart. Hoop dat ze wat voor je vinden! Kunnen ze ook niks zelf maken? Sommige apotheken kunnen bepaalde medicijnen zelf maken.
Sterkte in ieder geval de komende dagen. Fijn dat iemand je die schop onder je kont kan geven
Morrowind, wist niet dat er lactose en gluten in ritalin zit joh.. apart. Hoop dat ze wat voor je vinden! Kunnen ze ook niks zelf maken? Sommige apotheken kunnen bepaalde medicijnen zelf maken.
Sterkte in ieder geval de komende dagen. Fijn dat iemand je die schop onder je kont kan geven
donderdag 25 september 2014 22:27
Thanks, clumsy
De meeste merken zijn glutenvrij, maar in bijna alle zit lactose en dat mag ik helaas echt niet hebben. Als ze niks kunnen vinden ga ik idd vragen of ze het niet zelf kunnen maken.
Dat van het zo druk in je hoofd zijn dat er niks meer uitkomt is echt zo herkenbaar. Net zoals het stuiteren afgewisseld met inkakken. En nog zo'n leuke: helemaal afgeleid en dromerig zijn óf urenlange hyperfocus. Een middenweg lijkt niet echt te bestaan.
Die wijkhulpverlener is echt een uitkomst. We zijn samen een aantal levensgebieden nagelopen (inkomen, huisvesting, psychische gezondheid enz.) en voor alles waar problemen spelen een plan opgesteld, met duidelijke en realistische deadlines. Wat fijn is, is dat hij je niks uit handen neemt maar helpt om het zelf voor elkaar te krijgen. Daar leer je uiteindelijk het meeste van.
De meeste merken zijn glutenvrij, maar in bijna alle zit lactose en dat mag ik helaas echt niet hebben. Als ze niks kunnen vinden ga ik idd vragen of ze het niet zelf kunnen maken.
Dat van het zo druk in je hoofd zijn dat er niks meer uitkomt is echt zo herkenbaar. Net zoals het stuiteren afgewisseld met inkakken. En nog zo'n leuke: helemaal afgeleid en dromerig zijn óf urenlange hyperfocus. Een middenweg lijkt niet echt te bestaan.
Die wijkhulpverlener is echt een uitkomst. We zijn samen een aantal levensgebieden nagelopen (inkomen, huisvesting, psychische gezondheid enz.) en voor alles waar problemen spelen een plan opgesteld, met duidelijke en realistische deadlines. Wat fijn is, is dat hij je niks uit handen neemt maar helpt om het zelf voor elkaar te krijgen. Daar leer je uiteindelijk het meeste van.
