Psyche
alle pijlers
enge/vreemde ervaringen met geesten e.d.
woensdag 17 september 2014 20:01
quote:hayleyyy schreef op 17 september 2014 @ 19:55:
@Mafalda; wat was er met de gezichten dan?
Als ik jou zo hoor waren het gewoon wat mensen in ouderwetse klederdracht?
Je kent dat toch van die brede papieren randen om een foto heen.
Op die randen stonden afbeeldingen van gezichten. Beter kan ik het niet uitleggen.
Een heel mal verhaal, maar ik heb het zo ervaren.
Niemand neemt mij ooit nog serieus hier
@Mafalda; wat was er met de gezichten dan?
Als ik jou zo hoor waren het gewoon wat mensen in ouderwetse klederdracht?
Je kent dat toch van die brede papieren randen om een foto heen.
Op die randen stonden afbeeldingen van gezichten. Beter kan ik het niet uitleggen.
Een heel mal verhaal, maar ik heb het zo ervaren.
Niemand neemt mij ooit nog serieus hier
woensdag 17 september 2014 20:14
dankje!
zo is dat.. sommige mensen reageren overal zo negatief op bah.. denk dat ze in real life hun echte mening niet durven geven en zo onzeker zijn als wat, dat ze daarom hier maar mensen gaan afzeiken ofzo. quote:Cateautje schreef op 17 september 2014 @ 19:34:
[...]
Meid toch, laat je niet narren. Dit is toch geen taaltopic?
zo is dat.. sommige mensen reageren overal zo negatief op bah.. denk dat ze in real life hun echte mening niet durven geven en zo onzeker zijn als wat, dat ze daarom hier maar mensen gaan afzeiken ofzo. quote:Cateautje schreef op 17 september 2014 @ 19:34:
[...]
Meid toch, laat je niet narren. Dit is toch geen taaltopic?
woensdag 17 september 2014 20:18
quote:mafalda schreef op 17 september 2014 @ 20:01:
[...]
Je kent dat toch van die brede papieren randen om een foto heen.
Op die randen stonden afbeeldingen van gezichten. Beter kan ik het niet uitleggen.
Een heel mal verhaal, maar ik heb het zo ervaren.
Niemand neemt mij ooit nog serieus hier Ik probeer het te snappen; stonden die gezichten in de lijst en kon alleen jij ze zien?
[...]
Je kent dat toch van die brede papieren randen om een foto heen.
Op die randen stonden afbeeldingen van gezichten. Beter kan ik het niet uitleggen.
Een heel mal verhaal, maar ik heb het zo ervaren.
Niemand neemt mij ooit nog serieus hier Ik probeer het te snappen; stonden die gezichten in de lijst en kon alleen jij ze zien?
woensdag 17 september 2014 20:53
Achter het glas van het foto lijstje.
Zat zo een kader van papier en dan gewoon een foto. Maar in dat kader van papier zaten bij alle lijstjes gezichten.
Nee ik zag ze niet alleen het was blijkbaar normaal daar, mijn vriendin wees ze aan, en toen ik zo schrok stond haar moeder heel hard te lachen. Mijn hart bonsde echt mijn lijf uit van schrik.
Ja wat het geweest is zal ik nooit achter komen en omdat ik zo schrok heb ik het niet nader geïnspecteerd. ..had ik toen maar een smart Phone haha.
Zat zo een kader van papier en dan gewoon een foto. Maar in dat kader van papier zaten bij alle lijstjes gezichten.
Nee ik zag ze niet alleen het was blijkbaar normaal daar, mijn vriendin wees ze aan, en toen ik zo schrok stond haar moeder heel hard te lachen. Mijn hart bonsde echt mijn lijf uit van schrik.
Ja wat het geweest is zal ik nooit achter komen en omdat ik zo schrok heb ik het niet nader geïnspecteerd. ..had ik toen maar een smart Phone haha.
woensdag 17 september 2014 21:10
Kan het geen papier zijn geweest met een patroontje van mensen? Dus in plaats van sterren, strepen of vierkantjes, mensenhoofden als patroon? Dat zou ik als verklaring geven...
Ik geloof wel dat dierbaren een teken kunnen geven. Meermaals in de familie meegemaakt. Mijn moeder, toen haar moeder ernstig ziek was en zij zich daar zorgen over maakte, liep de rommelkamer in om iets te pakken. Terwijl ze vooroverbuigt om dat te pakken, met haar gedachten nog helemaal bij haar moeder, vallen er opeens allemaal foto's op haar hoofd. Foto's van de plank boven de deur met afbeeldingen van haar vader erop, die al jaren eerder was overleden. Alsof hij haar kwam troosten was de ervaring van mijn moeder. En haar moeder is gelukkig toen ook opgeknapt.
Ik wilde eens naar een paranormale beurs om te vragen hoe het met een overleden familielid was. Ik had de hele week in gedachten tegen familielid gezegd: als ik er ben, vertel me bij wie ik moet zijn doordat die persoon druiven bij zich heeft. Druiven in januari zijn nogal bijzonder op zo'n beurs vond ik zelf.
Die ochtend kom ik aan het ontbijt, man heb ik hier niets van verteld. Na het ontbijt sta ik op om weg te gaan, zegt ie: wacht even, hier, wat lekker voor op de beurs... en haalt uit de koelkast... een doos druiven voor me om mee te nemen! Ik ben niet meer gegaan, ik begreep al dat alles goed was
Ik geloof wel dat dierbaren een teken kunnen geven. Meermaals in de familie meegemaakt. Mijn moeder, toen haar moeder ernstig ziek was en zij zich daar zorgen over maakte, liep de rommelkamer in om iets te pakken. Terwijl ze vooroverbuigt om dat te pakken, met haar gedachten nog helemaal bij haar moeder, vallen er opeens allemaal foto's op haar hoofd. Foto's van de plank boven de deur met afbeeldingen van haar vader erop, die al jaren eerder was overleden. Alsof hij haar kwam troosten was de ervaring van mijn moeder. En haar moeder is gelukkig toen ook opgeknapt.
Ik wilde eens naar een paranormale beurs om te vragen hoe het met een overleden familielid was. Ik had de hele week in gedachten tegen familielid gezegd: als ik er ben, vertel me bij wie ik moet zijn doordat die persoon druiven bij zich heeft. Druiven in januari zijn nogal bijzonder op zo'n beurs vond ik zelf.
Die ochtend kom ik aan het ontbijt, man heb ik hier niets van verteld. Na het ontbijt sta ik op om weg te gaan, zegt ie: wacht even, hier, wat lekker voor op de beurs... en haalt uit de koelkast... een doos druiven voor me om mee te nemen! Ik ben niet meer gegaan, ik begreep al dat alles goed was
woensdag 17 september 2014 21:18
Mijn dochter was 11 toen ze steeds een enge man zag staan, die haar aan keek. Hij liep door haar slaapkamers, soms liep hij ineens door de klas. Soms stond hij in een hoek van de kamer. Op de gekste tijden was hij er. Ze was geen bang kind, behalve als ze hem zag, dan gilde ze en kroop ze tegen mij aan. Ik werd er zelf bang van. Ik heb me er in verdiept en gelezen dat er technieken zijn om je af te sluiten. Het schijnt vaker voor te komen bij kinderen die de puberteit in gaan. Nu is ze 18 en hoor ik haar er nooit meer over. Soms zegt ze dat ze een man achter haar deur ziet staan.
woensdag 17 september 2014 21:22
quote:bettypage schreef op 17 september 2014 @ 21:12:
Ja zo zie ik het ook, dat die ouderwetse portretjes gewoon als grappig printje op die lijstjes zaten.Ja, ik ook. Maar wat ik wel eng vind, is dat die moeder dan zo hard gaat staan lachen. Daar krijg ik dan weer de kriebels van (te veel horrorfilms denk ik )
Ja zo zie ik het ook, dat die ouderwetse portretjes gewoon als grappig printje op die lijstjes zaten.Ja, ik ook. Maar wat ik wel eng vind, is dat die moeder dan zo hard gaat staan lachen. Daar krijg ik dan weer de kriebels van (te veel horrorfilms denk ik )
woensdag 17 september 2014 21:36
quote:huismuts schreef op 17 september 2014 @ 21:18:
Mijn dochter was 11 toen ze steeds een enge man zag staan, die haar aan keek. Hij liep door haar slaapkamers, soms liep hij ineens door de klas. Soms stond hij in een hoek van de kamer. Op de gekste tijden was hij er. Ze was geen bang kind, behalve als ze hem zag, dan gilde ze en kroop ze tegen mij aan. Ik werd er zelf bang van. Ik heb me er in verdiept en gelezen dat er technieken zijn om je af te sluiten. Het schijnt vaker voor te komen bij kinderen die de puberteit in gaan. Nu is ze 18 en hoor ik haar er nooit meer over. Soms zegt ze dat ze een man achter haar deur ziet staan.je hoort haar er nooit meer over, maar soms zegt ze dat ze een man achter de deur ziet staan? Wat is het nou?
Mijn dochter was 11 toen ze steeds een enge man zag staan, die haar aan keek. Hij liep door haar slaapkamers, soms liep hij ineens door de klas. Soms stond hij in een hoek van de kamer. Op de gekste tijden was hij er. Ze was geen bang kind, behalve als ze hem zag, dan gilde ze en kroop ze tegen mij aan. Ik werd er zelf bang van. Ik heb me er in verdiept en gelezen dat er technieken zijn om je af te sluiten. Het schijnt vaker voor te komen bij kinderen die de puberteit in gaan. Nu is ze 18 en hoor ik haar er nooit meer over. Soms zegt ze dat ze een man achter haar deur ziet staan.je hoort haar er nooit meer over, maar soms zegt ze dat ze een man achter de deur ziet staan? Wat is het nou?
woensdag 17 september 2014 21:38
quote:madelief_je schreef op 17 september 2014 @ 21:22:
[...]
Ja, ik ook. Maar wat ik wel eng vind, is dat die moeder dan zo hard gaat staan lachen. Daar krijg ik dan weer de kriebels van (te veel horrorfilms denk ik )Dat vind ik ook freaky ja! Ik zie voor me hoe ze haar hoofd in haar nek gooit en keihard lacht.
[...]
Ja, ik ook. Maar wat ik wel eng vind, is dat die moeder dan zo hard gaat staan lachen. Daar krijg ik dan weer de kriebels van (te veel horrorfilms denk ik )Dat vind ik ook freaky ja! Ik zie voor me hoe ze haar hoofd in haar nek gooit en keihard lacht.
het is hier binnen beter dan buiten
woensdag 17 september 2014 21:38
Nee het was geen voorgedrukt papier.
Het klopte gewoon niet...ik kan err geen enkele verklaring voor vinden.
En ik ben echt behoorlijk nuchter.
En ja die bulderende lach van die moeder...en ik echt daaps op de bank van schrik.
Om het verhaal maar in het geheel te vertellen, die moeder deed iets met geesten, kreeg ze ook wel eens mensen voor over vloer.
Maar goed in hoeverre ik dat serieus moet nemen weet ik niet.
Ik weet alleen wat ik gezien heb, en als iemand anders het zou zien die zou gelijk begrijpen waarom er geen verklaring voor is, die gezichten hoorde daar gewoon niet.
Aan de andere kant als het echt is...hoezo zijn er geen foto's van in omloop of bewijsmateriaal. Heb Google er wel eens op losgelaten maar nooit iets vergelijkends gevonden.
Het klopte gewoon niet...ik kan err geen enkele verklaring voor vinden.
En ik ben echt behoorlijk nuchter.
En ja die bulderende lach van die moeder...en ik echt daaps op de bank van schrik.
Om het verhaal maar in het geheel te vertellen, die moeder deed iets met geesten, kreeg ze ook wel eens mensen voor over vloer.
Maar goed in hoeverre ik dat serieus moet nemen weet ik niet.
Ik weet alleen wat ik gezien heb, en als iemand anders het zou zien die zou gelijk begrijpen waarom er geen verklaring voor is, die gezichten hoorde daar gewoon niet.
Aan de andere kant als het echt is...hoezo zijn er geen foto's van in omloop of bewijsmateriaal. Heb Google er wel eens op losgelaten maar nooit iets vergelijkends gevonden.
woensdag 17 september 2014 22:04
woensdag 17 september 2014 22:41
quote:huismuts schreef op 17 september 2014 @ 22:04:
Ze ziet de 'enge man' niet meer. Dus die is van het toneel verdwenen. Maar pas, onlangs, 3 dagen geleden begon ze over een andere man achter de deur. Maar ja, ze is 18, dus wie weet wie ze verborgen houdt in haar kamer. Is het nu duidelijker? Sorry, maar ik vind het niet duidelijker. Maar kan best aan mij liggen hoor.
Ze ziet de 'enge man' niet meer. Dus die is van het toneel verdwenen. Maar pas, onlangs, 3 dagen geleden begon ze over een andere man achter de deur. Maar ja, ze is 18, dus wie weet wie ze verborgen houdt in haar kamer. Is het nu duidelijker? Sorry, maar ik vind het niet duidelijker. Maar kan best aan mij liggen hoor.
woensdag 17 september 2014 22:47
quote:madelief_je schreef op 17 september 2014 @ 22:41:
[...]
Sorry, maar ik vind het niet duidelijker. Maar kan best aan mij liggen hoor.Ligt niet aan jou ik snap er ook niks van. Ze ziet dus nog steeds een man? Maar nu een andere? En aan een 18-jarige kan je toch vragen of het een geest is die ze ziet?
[...]
Sorry, maar ik vind het niet duidelijker. Maar kan best aan mij liggen hoor.Ligt niet aan jou ik snap er ook niks van. Ze ziet dus nog steeds een man? Maar nu een andere? En aan een 18-jarige kan je toch vragen of het een geest is die ze ziet?
woensdag 17 september 2014 23:02
Het gekste wat ik eigenlijk heb meegemaakt is gewoonweg iets wat ik niet kan verklaren, maar heeft verder niets met geesten of bang zijn of eng te maken.
Vooropgesteld: Ik ben vrij nuchter in dit soort dingen. Ik was voor deze gebeurtenis bij een homeopaat geweest (naar toe geschopt door mijn moeder waarbij uiteraard niets gebeurde). Ik geloof dus absoluut niet in dit soort dingen. Ik geloof heel erg in artsen en antibiotica enzo... Maar:
Ik had tijdens mijn eindexamens nog bijlessen voor mijn wiskunde. Ik kreeg een keelontsteking, ook niet een klein beetje. Echt met koorts en alles erbij, maar ik vond mijn eindexamens belangrijk dus ik ging toch maar naar bijles, die werd gegeven bij mijn bijlesleraar thuis, dus bij zijn ouders. Ik kom daar binnen, zeg hoi, ja alles goed lalalalala. Ga zitten aan tafel. Komt zijn vader binnengelopen: 'Je bent ziek.' Ik schrik me helemaal het laplazarus, want hij keek me echt best wel doordringend aan... Maar goed ik zei dat ik wat last had van mijn keel, maar dat het verder wel oke ging. Begon hij over dat hij nadat hij een hersenvliesontsteking had gehad dingen kon "zien". Ontstekingen dus. Als een soort van aura. Hij kon het ook verminderen, tijdelijk. Of ik het misschien wilde proberen, want ja, dan had ik wat meer aan bijles. Dus ik dacht; Joh, baat het niet dan schaad het niet. Hij zat met zijn handen bij mijn keel, maar raakte me niet aan. En gewoon als vanzelf verdween mijn keelpijn. Het werd gewoon minder en minder en minder en ik voelde me steeds beter eigenlijk. Na een kwartiertje was hij kennelijk klaar, de tranen stroomden over zíjn ogen en hij zei 'Tsja, dat zou nu wat beter moeten zijn. Maar ik zou wel even naar de huisarts gaan, want het is nu niet beter of genezen.' Ik heb mijn bijles gedaan en op weg naar huis kon ik er echt geen enkele verklaring voor bedenken, en nog steeds niet. Na iets van 4 uurtjes kwam de pijn weer terug en heb ik inderdaad de huisarts maar even gebeld. Ik had van te voren geen pijnstillers genomen, niets om het überhaupt beter te maken. En toch ging het beter.
Iemand? Na al die jaren (iets van 6 nu) vraag ik me namelijk nog steeds af wat er toen gebeurt is...
Vooropgesteld: Ik ben vrij nuchter in dit soort dingen. Ik was voor deze gebeurtenis bij een homeopaat geweest (naar toe geschopt door mijn moeder waarbij uiteraard niets gebeurde). Ik geloof dus absoluut niet in dit soort dingen. Ik geloof heel erg in artsen en antibiotica enzo... Maar:
Ik had tijdens mijn eindexamens nog bijlessen voor mijn wiskunde. Ik kreeg een keelontsteking, ook niet een klein beetje. Echt met koorts en alles erbij, maar ik vond mijn eindexamens belangrijk dus ik ging toch maar naar bijles, die werd gegeven bij mijn bijlesleraar thuis, dus bij zijn ouders. Ik kom daar binnen, zeg hoi, ja alles goed lalalalala. Ga zitten aan tafel. Komt zijn vader binnengelopen: 'Je bent ziek.' Ik schrik me helemaal het laplazarus, want hij keek me echt best wel doordringend aan... Maar goed ik zei dat ik wat last had van mijn keel, maar dat het verder wel oke ging. Begon hij over dat hij nadat hij een hersenvliesontsteking had gehad dingen kon "zien". Ontstekingen dus. Als een soort van aura. Hij kon het ook verminderen, tijdelijk. Of ik het misschien wilde proberen, want ja, dan had ik wat meer aan bijles. Dus ik dacht; Joh, baat het niet dan schaad het niet. Hij zat met zijn handen bij mijn keel, maar raakte me niet aan. En gewoon als vanzelf verdween mijn keelpijn. Het werd gewoon minder en minder en minder en ik voelde me steeds beter eigenlijk. Na een kwartiertje was hij kennelijk klaar, de tranen stroomden over zíjn ogen en hij zei 'Tsja, dat zou nu wat beter moeten zijn. Maar ik zou wel even naar de huisarts gaan, want het is nu niet beter of genezen.' Ik heb mijn bijles gedaan en op weg naar huis kon ik er echt geen enkele verklaring voor bedenken, en nog steeds niet. Na iets van 4 uurtjes kwam de pijn weer terug en heb ik inderdaad de huisarts maar even gebeld. Ik had van te voren geen pijnstillers genomen, niets om het überhaupt beter te maken. En toch ging het beter.
Iemand? Na al die jaren (iets van 6 nu) vraag ik me namelijk nog steeds af wat er toen gebeurt is...
woensdag 17 september 2014 23:07
quote:antiope schreef op 17 september 2014 @ 23:02:
Het gekste wat ik eigenlijk heb meegemaakt is gewoonweg iets wat ik niet kan verklaren, maar heeft verder niets met geesten of bang zijn of eng te maken.
Vooropgesteld: Ik ben vrij nuchter in dit soort dingen. Ik was voor deze gebeurtenis bij een homeopaat geweest (naar toe geschopt door mijn moeder waarbij uiteraard niets gebeurde). Ik geloof dus absoluut niet in dit soort dingen. Ik geloof heel erg in artsen en antibiotica enzo... Maar:
Ik had tijdens mijn eindexamens nog bijlessen voor mijn wiskunde. Ik kreeg een keelontsteking, ook niet een klein beetje. Echt met koorts en alles erbij, maar ik vond mijn eindexamens belangrijk dus ik ging toch maar naar bijles, die werd gegeven bij mijn bijlesleraar thuis, dus bij zijn ouders. Ik kom daar binnen, zeg hoi, ja alles goed lalalalala. Ga zitten aan tafel. Komt zijn vader binnengelopen: 'Je bent ziek.' Ik schrik me helemaal het laplazarus, want hij keek me echt best wel doordringend aan... Maar goed ik zei dat ik wat last had van mijn keel, maar dat het verder wel oke ging. Begon hij over dat hij nadat hij een hersenvliesontsteking had gehad dingen kon "zien". Ontstekingen dus. Als een soort van aura. Hij kon het ook verminderen, tijdelijk. Of ik het misschien wilde proberen, want ja, dan had ik wat meer aan bijles. Dus ik dacht; Joh, baat het niet dan schaad het niet. Hij zat met zijn handen bij mijn keel, maar raakte me niet aan. En gewoon als vanzelf verdween mijn keelpijn. Het werd gewoon minder en minder en minder en ik voelde me steeds beter eigenlijk. Na een kwartiertje was hij kennelijk klaar, de tranen stroomden over zíjn ogen en hij zei 'Tsja, dat zou nu wat beter moeten zijn. Maar ik zou wel even naar de huisarts gaan, want het is nu niet beter of genezen.' Ik heb mijn bijles gedaan en op weg naar huis kon ik er echt geen enkele verklaring voor bedenken, en nog steeds niet. Na iets van 4 uurtjes kwam de pijn weer terug en heb ik inderdaad de huisarts maar even gebeld. Ik had van te voren geen pijnstillers genomen, niets om het überhaupt beter te maken. En toch ging het beter.
Iemand? Na al die jaren (iets van 6 nu) vraag ik me namelijk nog steeds af wat er toen gebeurt is...Waarschijnlijk was die man een magnetiseur:
Magnetiseren.
Het gekste wat ik eigenlijk heb meegemaakt is gewoonweg iets wat ik niet kan verklaren, maar heeft verder niets met geesten of bang zijn of eng te maken.
Vooropgesteld: Ik ben vrij nuchter in dit soort dingen. Ik was voor deze gebeurtenis bij een homeopaat geweest (naar toe geschopt door mijn moeder waarbij uiteraard niets gebeurde). Ik geloof dus absoluut niet in dit soort dingen. Ik geloof heel erg in artsen en antibiotica enzo... Maar:
Ik had tijdens mijn eindexamens nog bijlessen voor mijn wiskunde. Ik kreeg een keelontsteking, ook niet een klein beetje. Echt met koorts en alles erbij, maar ik vond mijn eindexamens belangrijk dus ik ging toch maar naar bijles, die werd gegeven bij mijn bijlesleraar thuis, dus bij zijn ouders. Ik kom daar binnen, zeg hoi, ja alles goed lalalalala. Ga zitten aan tafel. Komt zijn vader binnengelopen: 'Je bent ziek.' Ik schrik me helemaal het laplazarus, want hij keek me echt best wel doordringend aan... Maar goed ik zei dat ik wat last had van mijn keel, maar dat het verder wel oke ging. Begon hij over dat hij nadat hij een hersenvliesontsteking had gehad dingen kon "zien". Ontstekingen dus. Als een soort van aura. Hij kon het ook verminderen, tijdelijk. Of ik het misschien wilde proberen, want ja, dan had ik wat meer aan bijles. Dus ik dacht; Joh, baat het niet dan schaad het niet. Hij zat met zijn handen bij mijn keel, maar raakte me niet aan. En gewoon als vanzelf verdween mijn keelpijn. Het werd gewoon minder en minder en minder en ik voelde me steeds beter eigenlijk. Na een kwartiertje was hij kennelijk klaar, de tranen stroomden over zíjn ogen en hij zei 'Tsja, dat zou nu wat beter moeten zijn. Maar ik zou wel even naar de huisarts gaan, want het is nu niet beter of genezen.' Ik heb mijn bijles gedaan en op weg naar huis kon ik er echt geen enkele verklaring voor bedenken, en nog steeds niet. Na iets van 4 uurtjes kwam de pijn weer terug en heb ik inderdaad de huisarts maar even gebeld. Ik had van te voren geen pijnstillers genomen, niets om het überhaupt beter te maken. En toch ging het beter.
Iemand? Na al die jaren (iets van 6 nu) vraag ik me namelijk nog steeds af wat er toen gebeurt is...Waarschijnlijk was die man een magnetiseur:
Magnetiseren.
woensdag 17 september 2014 23:07
Ja dat ken ik wel. Een collega van mij kan dit ook. Ik hoorde haar eens zeggen dat zij kon helpen toen een andere collega last had van haar nek. Ze ging achter haar staan en legde haar handen ter hoogte van haar nek, maar raakte het niet aan. En op het moment dat zij dat deed, voelde het bij mij (ik zat ernaast) zoals het voelt als je een winkel binnenloopt wanneer het buiten koud is en binnen de verwarming aanstaat. Die warme luchtstroom boven de deuringang die dan op je blaast. En dan in trillende golfbewegingen. Dus ik roep verbaasd: wat doe jij?! En zij kijkt mij verbaasd aan: voel jij dat? Ja, zeg ik. Bestaat niet, zegt zij weer, want ik richt het de grond in. Nou zeg ik, waar het heen gaat, ik weet het niet, maar ik voel het duidelijk hoor.
