Psyche
alle pijlers
Paniekaanvallen en verplicht aanwezig bij groepsbijeenkomst
donderdag 18 september 2014 00:32
Dat hoeft helemaal geen jaren te duren. Het is nou niet echt een complexe psychiatrische stoornis. Het is wel heel vervelend als je er last van hebt en kan je leven flink verstoren. Ik krijg het gevoel dat je je op je tenen getrapt voelt omdat er dingen gezegd worden die jij niet wilt horen. Ga dan lekker door met zelfmedelijden hebben ipv iets met de adviezen te doen. Nogmaals als je kunt werken kun je ook naar een bijeenkomst en als een bepaalde therapie niet geholpen heeft ga je op zoek naar iets dat wel helpt.
water en zand
donderdag 18 september 2014 01:00
Op mijn tenen getrapt? Wordt gewoon veroordeeld, en mijn verhaal wordt zelfs verdraaid hier.
Zo zou de gemeente niet deugen, de dokter niet deugen etc.
Dit zijn dingen die ik niet gezegd heb hoor.
En ik moet niet piepen
En ik zou dingen niet willen en excuses zoeken om overal onderuit te komen
En ik modder" maar wat aan zonder iets te doen.
Allemaal vooroordelen!
Zo zou de gemeente niet deugen, de dokter niet deugen etc.
Dit zijn dingen die ik niet gezegd heb hoor.
En ik moet niet piepen
En ik zou dingen niet willen en excuses zoeken om overal onderuit te komen
En ik modder" maar wat aan zonder iets te doen.
Allemaal vooroordelen!
donderdag 18 september 2014 01:05
donderdag 18 september 2014 01:52
Ik heb zelf een aantal jaar last gehad van paniekaanvallen, maar heb het overwonnen. Je blijft er wel altijd in je achterhoofd mee bezig.
Als ik je een tip mag geven raad ik je aan om toch te gaan. Paniekaanvallen verergeren zodra je dingen gaat ontlopen. De angst die je hebt gaat ook weer weg. Ook rescue spray van bach heeft mij in die periode erg geholpen.
Het is belangrijk deze angsten aan te gaan! Ik weet hoe moeilijk dat is;) probeer op de momenten dat het gebeurt aan iets leuks te denken. En daarbij wat kan je gebeuren bij een groep mensen? Als je angsten hebt voor flauwvallen/dood gaan, kan het beter gebeuren met mensen om je heen.
Ook kun je je voor nu al verdiepen in ademhalings- en ontspanningsoefeningen. Er is ook een boekje waar ik veel aan heb gehad; leven met een paniekstoornis(a-ggz)
Als ik je een tip mag geven raad ik je aan om toch te gaan. Paniekaanvallen verergeren zodra je dingen gaat ontlopen. De angst die je hebt gaat ook weer weg. Ook rescue spray van bach heeft mij in die periode erg geholpen.
Het is belangrijk deze angsten aan te gaan! Ik weet hoe moeilijk dat is;) probeer op de momenten dat het gebeurt aan iets leuks te denken. En daarbij wat kan je gebeuren bij een groep mensen? Als je angsten hebt voor flauwvallen/dood gaan, kan het beter gebeuren met mensen om je heen.
Ook kun je je voor nu al verdiepen in ademhalings- en ontspanningsoefeningen. Er is ook een boekje waar ik veel aan heb gehad; leven met een paniekstoornis(a-ggz)
donderdag 18 september 2014 02:11
quote:Thordis schreef op 17 september 2014 @ 22:54:
Had je de optie 'toch gaan en kijken hoe het gaat' ook overwogen of wil je er per se onderuit komen?
Ik lees nergens 'wat kan ik doen zodat ik wél mijn afspraken kan nakomen', vandaar mijn reactie.
@Thordis: ook weer zoiets, zoals hierboven beschreven staat ben ik dus eerder naar zo'n bijeenkomst geweest. Lees jij überhaupt wel? Of kijk je er wat haastig overheen?
Waarom zou een paniekaanval geen reden zijn om te gaan? Dat zou ik wel heel graag van je willen weten
Had je de optie 'toch gaan en kijken hoe het gaat' ook overwogen of wil je er per se onderuit komen?
Ik lees nergens 'wat kan ik doen zodat ik wél mijn afspraken kan nakomen', vandaar mijn reactie.
@Thordis: ook weer zoiets, zoals hierboven beschreven staat ben ik dus eerder naar zo'n bijeenkomst geweest. Lees jij überhaupt wel? Of kijk je er wat haastig overheen?
Waarom zou een paniekaanval geen reden zijn om te gaan? Dat zou ik wel heel graag van je willen weten
donderdag 18 september 2014 06:46
Hallo vlinderzz. Ik heb ook heel lang last gehad van paniekaanvallen en heb er zo af en toe nog last van.
Mag ik je vragen waarom je per sé niet naar de bijeenkomst wil? Wat denk je dat er zou kunnen gebeuren? Je zult je misschien ontzettend k#t en ongemakkelijk voelen tijdens de bijeenkomst, maar wat kan er voor ergs gebeuren?
Verplichtingen uit de weg gaan helpt helaas niks, het houd je angst alleen maar in stand.
Mag ik je vragen waarom je per sé niet naar de bijeenkomst wil? Wat denk je dat er zou kunnen gebeuren? Je zult je misschien ontzettend k#t en ongemakkelijk voelen tijdens de bijeenkomst, maar wat kan er voor ergs gebeuren?
Verplichtingen uit de weg gaan helpt helaas niks, het houd je angst alleen maar in stand.
Komt wel goed, schatje!
donderdag 18 september 2014 06:52
De juiste acties zijn:
- met de huisarts praten en om hulp vragen
- een afspraak met de bedrijfsarts regelen en vertellen wat er speelt
- toestemming vragen aan de gemeente
En dat alles ook in die volgorde!
Als je niet normaal kunt functioneren, is het tijd voor hulp. Dat maakt jouw verhaal naar de arbo ook geloofwaardiger, en alleen de arbo is gerechtigd om de werkgever te adviseren over ziekte irt werken. Maar uiteindelijk beslist de werkgever (en dus niet de arboarts) of jij al dan niet ziekteverlof krijgt.
- met de huisarts praten en om hulp vragen
- een afspraak met de bedrijfsarts regelen en vertellen wat er speelt
- toestemming vragen aan de gemeente
En dat alles ook in die volgorde!
Als je niet normaal kunt functioneren, is het tijd voor hulp. Dat maakt jouw verhaal naar de arbo ook geloofwaardiger, en alleen de arbo is gerechtigd om de werkgever te adviseren over ziekte irt werken. Maar uiteindelijk beslist de werkgever (en dus niet de arboarts) of jij al dan niet ziekteverlof krijgt.
donderdag 18 september 2014 06:55
donderdag 18 september 2014 08:02
In beide topics (nu samengevoegd) worden dezelfde tips gegeven, nu al meerdere keren, daar ga je ook niet echt op in (verwijzing voor behandeling vragen, je contactpersoon bij gemeente bellen).
Vind je het lastig om die verwijzing te vragen/ je contactpersoon te bellen?
Je doet nu vrijwilligerswerk - hoe zie jij je toekomst qua werk?
Heb je nu een plan?
Vind je het lastig om die verwijzing te vragen/ je contactpersoon te bellen?
Je doet nu vrijwilligerswerk - hoe zie jij je toekomst qua werk?
Heb je nu een plan?
donderdag 18 september 2014 12:21
Bedankt voor de tips, ja tuurlijk vind ik dat lastig. Je moet weer hetzelfde verhaal doen, en dat is knap vervelend.
Op een gegeven moment weet je gewoon niet meer wat je moet.
Van buitenaf is weinig te zien.
Hoe ik mijn toekomst zie? Hopeloos. Ik zie op dit moment niets, een leegte.
Thordis: heb je wel enig idee wat een angststoornis met je doet?
Als jij het zelf niet hebt of kent zal je het ook nooit kunnen begrijpen. Zeg dat gewoon, maar doe niet alsof je zo goed weet dat het perfect te behandelen is want dat is namelijk niet het geval.
Probleem is dat ik eerder ook wel hulp gehad heb bij GGZ maar daar niet verder mee kwam. Tot nu toe nooit de juiste hulp kunnen vinden, en eerlijk, is ook niet makkelijk als weinig mensen in je omgeving er begrip voor hebben, en de huisarts mij afraad om weer naar psychologen te gaan. Wat moet je dan? Je loopt vast.
Op een gegeven moment weet je gewoon niet meer wat je moet.
Van buitenaf is weinig te zien.
Hoe ik mijn toekomst zie? Hopeloos. Ik zie op dit moment niets, een leegte.
Thordis: heb je wel enig idee wat een angststoornis met je doet?
Als jij het zelf niet hebt of kent zal je het ook nooit kunnen begrijpen. Zeg dat gewoon, maar doe niet alsof je zo goed weet dat het perfect te behandelen is want dat is namelijk niet het geval.
Probleem is dat ik eerder ook wel hulp gehad heb bij GGZ maar daar niet verder mee kwam. Tot nu toe nooit de juiste hulp kunnen vinden, en eerlijk, is ook niet makkelijk als weinig mensen in je omgeving er begrip voor hebben, en de huisarts mij afraad om weer naar psychologen te gaan. Wat moet je dan? Je loopt vast.
donderdag 18 september 2014 12:28
Vlinderszz
Nou moet je geen onzin gaan praten, want een angststoornis is wél perfect te behandelen.
Je moet het alleen wél willen, er hard aan werken en de juiste hulp zoeken.
Hoe lang dat ook duurt.
Met alleen lopen huilen kom je er niet.
Ik heb goede hulp en gestart met medicatie en ik weet zéker dat ik volgend jaar eraf ben.
Nou moet je geen onzin gaan praten, want een angststoornis is wél perfect te behandelen.
Je moet het alleen wél willen, er hard aan werken en de juiste hulp zoeken.
Hoe lang dat ook duurt.
Met alleen lopen huilen kom je er niet.
Ik heb goede hulp en gestart met medicatie en ik weet zéker dat ik volgend jaar eraf ben.
Trouwe onderdaan van Zijne Majesteiten Kater I en II
donderdag 18 september 2014 12:48
Het probleem is dat jij afhankelijk bent van een uitkering, en dus mensen aan jou gaan "trekken" - had je een erfenis waar je van rondkwam, dan was er niets aan het hand - dan kon je zelf bepalen of je in deze staat van hopeloosheid bleef zitten of niet.
Nu wordt er aan je getrokken, en terecht. Men wil weten wat je capaciteiten zijn. En eigenlijk denk ik: geef jezelf een trap onder je ... Want wil jij werkelijk zo doorleven tot je 80ste? Met psychische klachten in de bijstand? Of wil je nog wat van je leven maken, en kijken of je misschien ook nog voor een deel je eigen geld kunt verdienen...
... als je voor optie 2 gaat, dan zul je door de zure appel heen moeten. Dus maak een plan. Schrijf desnoods op een briefje wat je van de huisarts wil en lees het aan hem voor. Schrijf er met grote letters boven dat je niet de spreekkamer uitgaat voor je een verwijzing hebt.
Zoiets.
Succes!
Nu wordt er aan je getrokken, en terecht. Men wil weten wat je capaciteiten zijn. En eigenlijk denk ik: geef jezelf een trap onder je ... Want wil jij werkelijk zo doorleven tot je 80ste? Met psychische klachten in de bijstand? Of wil je nog wat van je leven maken, en kijken of je misschien ook nog voor een deel je eigen geld kunt verdienen...
... als je voor optie 2 gaat, dan zul je door de zure appel heen moeten. Dus maak een plan. Schrijf desnoods op een briefje wat je van de huisarts wil en lees het aan hem voor. Schrijf er met grote letters boven dat je niet de spreekkamer uitgaat voor je een verwijzing hebt.
Zoiets.
Succes!
donderdag 18 september 2014 17:32
quote:vlinderzz schreef op 18 september 2014 @ 12:21:
Bedankt voor de tips, ja tuurlijk vind ik dat lastig. Je moet weer hetzelfde verhaal doen, en dat is knap vervelend.
Op een gegeven moment weet je gewoon niet meer wat je moet.
Van buitenaf is weinig te zien.
Hoe ik mijn toekomst zie? Hopeloos. Ik zie op dit moment niets, een leegte.
Thordis: heb je wel enig idee wat een angststoornis met je doet?
Als jij het zelf niet hebt of kent zal je het ook nooit kunnen begrijpen. Zeg dat gewoon, maar doe niet alsof je zo goed weet dat het perfect te behandelen is want dat is namelijk niet het geval.
Probleem is dat ik eerder ook wel hulp gehad heb bij GGZ maar daar niet verder mee kwam. Tot nu toe nooit de juiste hulp kunnen vinden, en eerlijk, is ook niet makkelijk als weinig mensen in je omgeving er begrip voor hebben, en de huisarts mij afraad om weer naar psychologen te gaan. Wat moet je dan? Je loopt vast.
Ik werk in de GGz. Er zijn altijd mensen die vinden dat niemand ze begrijpt. En die krijgen dus ook nooit hulp. Voornamelijk omdat ze willen dat iemand tegen ze zegt dat ze niets hoeven doen en dat het vanzelf over gaat.
Een angststoornis is heel naar, en heel lastig. Maar jij stelt mi niet de vragen waardoor je verder gaat komen, jij stelt vragen over hoe je dingen nog meer kunt gaan ontwijken. En dan is de 'niemand begrijpt me' kaart heel makkelijk gespeeld.
Hoe moeilijk is het om de gemeente te bellen en dit uit te leggen? Je kunt gewoon naar de huisarts en hulp vragen. Vrijwilligerswerk is mooi, maar geen behandeling. Dus dat bedoel ik met aanmodderen.
Bedankt voor de tips, ja tuurlijk vind ik dat lastig. Je moet weer hetzelfde verhaal doen, en dat is knap vervelend.
Op een gegeven moment weet je gewoon niet meer wat je moet.
Van buitenaf is weinig te zien.
Hoe ik mijn toekomst zie? Hopeloos. Ik zie op dit moment niets, een leegte.
Thordis: heb je wel enig idee wat een angststoornis met je doet?
Als jij het zelf niet hebt of kent zal je het ook nooit kunnen begrijpen. Zeg dat gewoon, maar doe niet alsof je zo goed weet dat het perfect te behandelen is want dat is namelijk niet het geval.
Probleem is dat ik eerder ook wel hulp gehad heb bij GGZ maar daar niet verder mee kwam. Tot nu toe nooit de juiste hulp kunnen vinden, en eerlijk, is ook niet makkelijk als weinig mensen in je omgeving er begrip voor hebben, en de huisarts mij afraad om weer naar psychologen te gaan. Wat moet je dan? Je loopt vast.
Ik werk in de GGz. Er zijn altijd mensen die vinden dat niemand ze begrijpt. En die krijgen dus ook nooit hulp. Voornamelijk omdat ze willen dat iemand tegen ze zegt dat ze niets hoeven doen en dat het vanzelf over gaat.
Een angststoornis is heel naar, en heel lastig. Maar jij stelt mi niet de vragen waardoor je verder gaat komen, jij stelt vragen over hoe je dingen nog meer kunt gaan ontwijken. En dan is de 'niemand begrijpt me' kaart heel makkelijk gespeeld.
Hoe moeilijk is het om de gemeente te bellen en dit uit te leggen? Je kunt gewoon naar de huisarts en hulp vragen. Vrijwilligerswerk is mooi, maar geen behandeling. Dus dat bedoel ik met aanmodderen.
donderdag 18 september 2014 22:05
Ik snap het niet zo goed... jij hebt toch zelf ook last van je klachten? En je voelt zelf ook de angst van de uitkeringsinstantie die aan jou trekt?
En dan schrijf je "huisarts neem ik ook weer contact mee op."
Waarom heb je dan niet vandaag al gebeld? Waarom ga je niet morgen naar het inloopspreekuur?
En dan schrijf je "huisarts neem ik ook weer contact mee op."
Waarom heb je dan niet vandaag al gebeld? Waarom ga je niet morgen naar het inloopspreekuur?
donderdag 18 september 2014 22:24
quote:ann3113 schreef op 18 september 2014 @ 12:48:
Het probleem is dat jij afhankelijk bent van een uitkering, en dus mensen aan jou gaan "trekken" - had je een erfenis waar je van rondkwam, dan was er niets aan het hand - dan kon je zelf bepalen of je in deze staat van hopeloosheid bleef zitten of niet.
Nu wordt er aan je getrokken, en terecht. Men wil weten wat je capaciteiten zijn. En eigenlijk denk ik: geef jezelf een trap onder je ... Want wil jij werkelijk zo doorleven tot je 80ste? Met psychische klachten in de bijstand? Of wil je nog wat van je leven maken, en kijken of je misschien ook nog voor een deel je eigen geld kunt verdienen...
... als je voor optie 2 gaat, dan zul je door de zure appel heen moeten. Dus maak een plan. Schrijf desnoods op een briefje wat je van de huisarts wil en lees het aan hem voor. Schrijf er met grote letters boven dat je niet de spreekkamer uitgaat voor je een verwijzing hebt.
Zoiets.
Succes!
To wat is nou het probleem dat je niet wilt meewerken ?
Dat jezelf verstrikt lijkt in jouw gevecht tegen de gemeente enzo??
Waarom kan je de dingen niet ondergaan.
Kortom waarom zo een strijd met alles en iedereen.
En niet met jezelf. Niet de strijd aan gaan met je paniekaanvallen.
Liever stoort je je op de medevivaleden die jouw niet begrijpen.
Of de gemeente die jouw achter de broek zit.
En dat wil je niet omdat het het voor nog meer paniek zorgt.
Er komt druk op jouw en je psyche. En dat is denk nou net wat je doet vermijden. Terwijl het eigenlijk gewoon prima is. Dat de gemeente achter je aan zit. Doen ze bij iedereen.
En het is een slecht tijd. Waarin men denkt iedereen die een uitkering heeft kost geld. En als je aan je problemen kunt werken, dan moet je dat doen.
En eigenlijk ben je boos op iedereen. En ga je de strijd aan met iedereen.
BEHALVE JEZELF. Alles maakt je boos. Maar je hebt niet de kracht om ergens hulp te vinden. Of om jezelf te trainen met wat jouw gedachtens hierover zijn.
Het probleem is dat jij afhankelijk bent van een uitkering, en dus mensen aan jou gaan "trekken" - had je een erfenis waar je van rondkwam, dan was er niets aan het hand - dan kon je zelf bepalen of je in deze staat van hopeloosheid bleef zitten of niet.
Nu wordt er aan je getrokken, en terecht. Men wil weten wat je capaciteiten zijn. En eigenlijk denk ik: geef jezelf een trap onder je ... Want wil jij werkelijk zo doorleven tot je 80ste? Met psychische klachten in de bijstand? Of wil je nog wat van je leven maken, en kijken of je misschien ook nog voor een deel je eigen geld kunt verdienen...
... als je voor optie 2 gaat, dan zul je door de zure appel heen moeten. Dus maak een plan. Schrijf desnoods op een briefje wat je van de huisarts wil en lees het aan hem voor. Schrijf er met grote letters boven dat je niet de spreekkamer uitgaat voor je een verwijzing hebt.
Zoiets.
Succes!
To wat is nou het probleem dat je niet wilt meewerken ?
Dat jezelf verstrikt lijkt in jouw gevecht tegen de gemeente enzo??
Waarom kan je de dingen niet ondergaan.
Kortom waarom zo een strijd met alles en iedereen.
En niet met jezelf. Niet de strijd aan gaan met je paniekaanvallen.
Liever stoort je je op de medevivaleden die jouw niet begrijpen.
Of de gemeente die jouw achter de broek zit.
En dat wil je niet omdat het het voor nog meer paniek zorgt.
Er komt druk op jouw en je psyche. En dat is denk nou net wat je doet vermijden. Terwijl het eigenlijk gewoon prima is. Dat de gemeente achter je aan zit. Doen ze bij iedereen.
En het is een slecht tijd. Waarin men denkt iedereen die een uitkering heeft kost geld. En als je aan je problemen kunt werken, dan moet je dat doen.
En eigenlijk ben je boos op iedereen. En ga je de strijd aan met iedereen.
BEHALVE JEZELF. Alles maakt je boos. Maar je hebt niet de kracht om ergens hulp te vinden. Of om jezelf te trainen met wat jouw gedachtens hierover zijn.
donderdag 18 september 2014 22:24
Als ervaringsdeskundige mijn advies: het 'ergste' wat er kan gebeuren is dat je tijdens die bijeenkomst tegen de vlakte slaat, maar dan is er altijd wel weer iemand die je opraapt.
Dan ziet men maar dat er iets met je aan de hand is.
Het is de angst voor de angst en oh, het kan je enorm belemmeren in je dagelijks leven, been there, done that.
Speel een soort mantra af in je hoofd: 'het is niets levensbedreigends, ga er heen en kijk waar het schip strandt.'
Het heeft mij enorm geholpen.
Dan ziet men maar dat er iets met je aan de hand is.
Het is de angst voor de angst en oh, het kan je enorm belemmeren in je dagelijks leven, been there, done that.
Speel een soort mantra af in je hoofd: 'het is niets levensbedreigends, ga er heen en kijk waar het schip strandt.'
Het heeft mij enorm geholpen.
donderdag 18 september 2014 22:32
quote:ann3113 schreef op 18 september 2014 @ 22:05:
Ik snap het niet zo goed... jij hebt toch zelf ook last van je klachten? En je voelt zelf ook de angst van de uitkeringsinstantie die aan jou trekt?
En dan schrijf je "huisarts neem ik ook weer contact mee op."
Waarom heb je dan niet vandaag al gebeld? Waarom ga je niet morgen naar het inloopspreekuur?
Ik begrijp het wel volgens mij ben je met paniekaanvallen de boel aan het vermijden. Dus de druk die to nu voelt van de gemeente.
Dat wordt moeilijk want de druk komt steeds dichterbij.
En druk dat is doorpakken en aan andere duidenlijk maken joh ik rek het niet meer.
Volgens mij is alles een vermijdende reactie. En dan bel je geen huisarts. En dan ga je niet kijken wat wel bij jouw past.
En ik geloof dat sommige situaties niet aangepakt worden omdat het gewoon te eng is.
En dan is zelfs de een jaar thuis biljven prima in jouw ogen??
En echt alles wordt een excuses om niet te hoeven gaan.
Ik ken ook een aantal mensen. Je kon aandragen wat je wilt. Nu na jaren weet ik bij sommige is het angst. En na jaren krijg je die angst niet meer eruit. Dus zitten mensen thuis en het leven kabbelt voort.
Ik snap het niet zo goed... jij hebt toch zelf ook last van je klachten? En je voelt zelf ook de angst van de uitkeringsinstantie die aan jou trekt?
En dan schrijf je "huisarts neem ik ook weer contact mee op."
Waarom heb je dan niet vandaag al gebeld? Waarom ga je niet morgen naar het inloopspreekuur?
Ik begrijp het wel volgens mij ben je met paniekaanvallen de boel aan het vermijden. Dus de druk die to nu voelt van de gemeente.
Dat wordt moeilijk want de druk komt steeds dichterbij.
En druk dat is doorpakken en aan andere duidenlijk maken joh ik rek het niet meer.
Volgens mij is alles een vermijdende reactie. En dan bel je geen huisarts. En dan ga je niet kijken wat wel bij jouw past.
En ik geloof dat sommige situaties niet aangepakt worden omdat het gewoon te eng is.
En dan is zelfs de een jaar thuis biljven prima in jouw ogen??
En echt alles wordt een excuses om niet te hoeven gaan.
Ik ken ook een aantal mensen. Je kon aandragen wat je wilt. Nu na jaren weet ik bij sommige is het angst. En na jaren krijg je die angst niet meer eruit. Dus zitten mensen thuis en het leven kabbelt voort.
donderdag 18 september 2014 22:34
quote:Thordis schreef op 18 september 2014 @ 17:32:
[...]
Ik werk in de GGz. Er zijn altijd mensen die vinden dat niemand ze begrijpt. En die krijgen dus ook nooit hulp. Voornamelijk omdat ze willen dat iemand tegen ze zegt dat ze niets hoeven doen en dat het vanzelf over gaat.
Een angststoornis is heel naar, en heel lastig. Maar jij stelt mi niet de vragen waardoor je verder gaat komen, jij stelt vragen over hoe je dingen nog meer kunt gaan ontwijken. En dan is de 'niemand begrijpt me' kaart heel makkelijk gespeeld.
Hoe moeilijk is het om de gemeente te bellen en dit uit te leggen? Je kunt gewoon naar de huisarts en hulp vragen. Vrijwilligerswerk is mooi, maar geen behandeling. Dus dat bedoel ik met aanmodderen.Geheel mee eens.
[...]
Ik werk in de GGz. Er zijn altijd mensen die vinden dat niemand ze begrijpt. En die krijgen dus ook nooit hulp. Voornamelijk omdat ze willen dat iemand tegen ze zegt dat ze niets hoeven doen en dat het vanzelf over gaat.
Een angststoornis is heel naar, en heel lastig. Maar jij stelt mi niet de vragen waardoor je verder gaat komen, jij stelt vragen over hoe je dingen nog meer kunt gaan ontwijken. En dan is de 'niemand begrijpt me' kaart heel makkelijk gespeeld.
Hoe moeilijk is het om de gemeente te bellen en dit uit te leggen? Je kunt gewoon naar de huisarts en hulp vragen. Vrijwilligerswerk is mooi, maar geen behandeling. Dus dat bedoel ik met aanmodderen.Geheel mee eens.
donderdag 18 september 2014 22:37
quote:BellatrixVanDetta schreef op 18 september 2014 @ 12:28:
Vlinderszz
Nou moet je geen onzin gaan praten, want een angststoornis is wél perfect te behandelen.
Je moet het alleen wél willen, er hard aan werken en de juiste hulp zoeken.
Hoe lang dat ook duurt.
Met alleen lopen huilen kom je er niet.
Ik heb goede hulp en gestart met medicatie en ik weet zéker dat ik volgend jaar eraf ben.
Bella ik wens je veel succes met je behandeling.
Ik hoop dat je snel paniekaanval vrij bent.
Mijn respect heb je. Ik vind het van moed getuigen dat je wil en er ook voor gaat. Daar is al de helft mee begonnen.
Vlinderszz
Nou moet je geen onzin gaan praten, want een angststoornis is wél perfect te behandelen.
Je moet het alleen wél willen, er hard aan werken en de juiste hulp zoeken.
Hoe lang dat ook duurt.
Met alleen lopen huilen kom je er niet.
Ik heb goede hulp en gestart met medicatie en ik weet zéker dat ik volgend jaar eraf ben.
Bella ik wens je veel succes met je behandeling.
Ik hoop dat je snel paniekaanval vrij bent.
Mijn respect heb je. Ik vind het van moed getuigen dat je wil en er ook voor gaat. Daar is al de helft mee begonnen.
