Relaties
alle pijlers
Leeftijdsverschil
donderdag 18 september 2014 11:29
Ik ben net 20 en mijn vriend is 34 bijna 35, we hebben elkaar in januari leren kennen en sindsdien is alles heel snel gegaan. Ik ben bij hem ingetrokken en alles gaat goed tussen ons.
In het begin heb ik me heel erg druk gemaakt om die jaren die we schelen, uiteindelijk heb ik me er wel snel overheen kunnen zetten.
( nog nooit zo verliefd geweest )
Toch ben ik soms bang dat het ons uiteindelijk zal opbreken, bepaalde verschillen in onze manier van denken. Mijn onzekerheid is ook heel groot, heeft hij niet liever een wat ''volwassenere'' vrouw.
Ik vraag me af hoe jullie hier over denken?
In het begin heb ik me heel erg druk gemaakt om die jaren die we schelen, uiteindelijk heb ik me er wel snel overheen kunnen zetten.
( nog nooit zo verliefd geweest )
Toch ben ik soms bang dat het ons uiteindelijk zal opbreken, bepaalde verschillen in onze manier van denken. Mijn onzekerheid is ook heel groot, heeft hij niet liever een wat ''volwassenere'' vrouw.
Ik vraag me af hoe jullie hier over denken?
donderdag 18 september 2014 11:35
donderdag 18 september 2014 11:36
Mijn vriend is 16 jaar ouder dan ik. Ik ben nu 31 en hij 47...zijn 4 jaar samen.
Ik heb in het begin ook getwijfeld wat ik moest doen, kon het wel met zo'n leeftijdsverschil, wat zou mijn omgeving ervan vinden etc. Maar uiteindelijk kon ik niet om mijn gevoel voor hem heen, het voelde zo goed en dus ben ik erin gesprongen. En geen moment spijt, ik geloof altijd in keuzes maken op basis van gevoel.
Ik heb me geen moment jonger of minder volwassen gevoeld. Tuurlijk zijn er verschillen, met namelijk dingen van 'vroeger' die ik niet ken..bepaalde muziek ofzo. Maar dus geen noemenswaardige verschillen. Hij heeft meer levenservaring dan ik, had en heeft een stabiel leven en waar ik nog weleens kan nadenken over keuzes die ik moet maken over bijvoorbeeld werk, geeft hij mij rust omdat hij het al heeft meegemaakt.
Wij hebben 1,5 jaar geleden een dochter gekregen, en als het aan ons ligt komt er nog een kindje bij. Uiteraard hebben mensen altijd een menig of oordeel over dit soort dingen, maar nogmaals: volg je gevoel!
Ik heb in het begin ook getwijfeld wat ik moest doen, kon het wel met zo'n leeftijdsverschil, wat zou mijn omgeving ervan vinden etc. Maar uiteindelijk kon ik niet om mijn gevoel voor hem heen, het voelde zo goed en dus ben ik erin gesprongen. En geen moment spijt, ik geloof altijd in keuzes maken op basis van gevoel.
Ik heb me geen moment jonger of minder volwassen gevoeld. Tuurlijk zijn er verschillen, met namelijk dingen van 'vroeger' die ik niet ken..bepaalde muziek ofzo. Maar dus geen noemenswaardige verschillen. Hij heeft meer levenservaring dan ik, had en heeft een stabiel leven en waar ik nog weleens kan nadenken over keuzes die ik moet maken over bijvoorbeeld werk, geeft hij mij rust omdat hij het al heeft meegemaakt.
Wij hebben 1,5 jaar geleden een dochter gekregen, en als het aan ons ligt komt er nog een kindje bij. Uiteraard hebben mensen altijd een menig of oordeel over dit soort dingen, maar nogmaals: volg je gevoel!
donderdag 18 september 2014 11:47
Ik denk dat dit leeftijdsverschil geen probleem hoeft te zijn, maar dat het afhankelijk is van de fase waarin je zit. Ik vind het verschil op jouw leeftijd namelijk wel groot. Je bent net 20, misschien net van school? Hij is 35 en heeft al heel wat jaren werkervaring en woont tevens al heel wat jaren zelfstandig (neem ik aan). Ik vind het heel anders als je 30 zou zijn en hij 45, gezien jij dan ook al een fase en ervaring rijker bent.
donderdag 18 september 2014 11:48
Wat is de oorzaak van jouw rusteloosheid, denk je?
Hoe komt het dat zijn (oudere) vrienden zo kinderachtig zijn, is hij dat ook, ondanks zijn leeftijd?
Waarom laat jij je door zijn vrienden als een klein kind behandelen? Zeg je daar wat van tegen je vriend? Zeg je daar wat van tegen zijn vrienden? Wat is dan de reactie?
En was dit al zo voordat je ging samenwonen? Waarom is het dan toch allemaal zo snel gegaan?
Hoe komt het dat zijn (oudere) vrienden zo kinderachtig zijn, is hij dat ook, ondanks zijn leeftijd?
Waarom laat jij je door zijn vrienden als een klein kind behandelen? Zeg je daar wat van tegen je vriend? Zeg je daar wat van tegen zijn vrienden? Wat is dan de reactie?
En was dit al zo voordat je ging samenwonen? Waarom is het dan toch allemaal zo snel gegaan?
Later is nu
donderdag 18 september 2014 11:49
Tja het kan werken. Kan. Ik heb ruim 7 jaar in relatie gezeten met 17 jaar verschil en of het daarop is stukgelopen is...mwah...deels denk ik. Ik was toen 21 en heb tussen die tijd en mijn 30e best wel een ontwikkeling doorgemaakt waardoor ik een gelijkwaardige relatie wilde maar hij al heel erg was gewend beetje over me te vaderen.
Je schrijft dat zijn vrienden onvolwassen doen... doet hij dat zelf ook? Komt hij voor je op als ze zo doen? Want zo komt het beetje over of het juist iemand is die bij zijn eigen leeftijdscategorie geen voet meer aan de grond krijgt maar bij een 20 jarige nog wel.
Je schrijft dat zijn vrienden onvolwassen doen... doet hij dat zelf ook? Komt hij voor je op als ze zo doen? Want zo komt het beetje over of het juist iemand is die bij zijn eigen leeftijdscategorie geen voet meer aan de grond krijgt maar bij een 20 jarige nog wel.
donderdag 18 september 2014 11:55
quote:Dreamer schreef op 18 september 2014 @ 11:48:
Wat is de oorzaak van jouw rusteloosheid, denk je?
Hoe komt het dat zijn (oudere) vrienden zo kinderachtig zijn, is hij dat ook, ondanks zijn leeftijd?
Waarom laat jij je door zijn vrienden als een klein kind behandelen? Zeg je daar wat van tegen je vriend? Zeg je daar wat van tegen zijn vrienden? Wat is dan de reactie?
En was dit al zo voordat je ging samenwonen? Waarom is het dan toch allemaal zo snel gegaan?
Oorzaak van mijn rusteloosheid is denk ik het grote verschil van op mijzelf wonen en nu alles samen doen, ik zie mijn vriendinnen en vrienden veel minder vaak dan eerst. Dat vind ik niet erg maar het blijft een groot contrast.
Ik laat mij zeker niet zo behandelen! Ik zeg er wat van of laat ze begaan, ik sta daar wel boven. De reactie terug is lacherig "grapje!" Of ze zeggen dat ik zo lekker hap als ik er wat van zeg.
Het samenwonen is juist heel snel gegaan, ik moet heel eerlijk zeggen dat ik daarvoor nog niet veel over zijn vrienden wist en de meeste zelfs nog nooit gezien had.
Wat is de oorzaak van jouw rusteloosheid, denk je?
Hoe komt het dat zijn (oudere) vrienden zo kinderachtig zijn, is hij dat ook, ondanks zijn leeftijd?
Waarom laat jij je door zijn vrienden als een klein kind behandelen? Zeg je daar wat van tegen je vriend? Zeg je daar wat van tegen zijn vrienden? Wat is dan de reactie?
En was dit al zo voordat je ging samenwonen? Waarom is het dan toch allemaal zo snel gegaan?
Oorzaak van mijn rusteloosheid is denk ik het grote verschil van op mijzelf wonen en nu alles samen doen, ik zie mijn vriendinnen en vrienden veel minder vaak dan eerst. Dat vind ik niet erg maar het blijft een groot contrast.
Ik laat mij zeker niet zo behandelen! Ik zeg er wat van of laat ze begaan, ik sta daar wel boven. De reactie terug is lacherig "grapje!" Of ze zeggen dat ik zo lekker hap als ik er wat van zeg.
Het samenwonen is juist heel snel gegaan, ik moet heel eerlijk zeggen dat ik daarvoor nog niet veel over zijn vrienden wist en de meeste zelfs nog nooit gezien had.
donderdag 18 september 2014 11:59
quote:blondgroen schreef op 18 september 2014 @ 11:29:
Ik ben net 20 en mijn vriend is 34 bijna 35, we hebben elkaar in januari leren kennen en sindsdien is alles heel snel gegaan. Ik ben bij hem ingetrokken en alles gaat goed tussen ons.
In het begin heb ik me heel erg druk gemaakt om die jaren die we schelen, uiteindelijk heb ik me er wel snel overheen kunnen zetten.
( nog nooit zo verliefd geweest )
Toch ben ik soms bang dat het ons uiteindelijk zal opbreken, bepaalde verschillen in onze manier van denken. Mijn rusteloosheid af en toe, zijn vrienden die heel erg onvolwassen zijn en die mij dan als een klein kind zien.
Mijn onzekerheid, heeft hij niet liever een wat ''volwassenere'' vrouw.
Ik vraag me af hoe jullie hier over denken?15 jaar verschil is niet zoveel hoor! Ik vind het gekker worden als het meer dan 20 of 25 is.. Maar 15 jaar dat merk je straks niet meer zo. Ken een stel dat 19 jaar scheelde, ze zijn meer dan 40 jaar samen geweest!
Ik ben net 20 en mijn vriend is 34 bijna 35, we hebben elkaar in januari leren kennen en sindsdien is alles heel snel gegaan. Ik ben bij hem ingetrokken en alles gaat goed tussen ons.
In het begin heb ik me heel erg druk gemaakt om die jaren die we schelen, uiteindelijk heb ik me er wel snel overheen kunnen zetten.
( nog nooit zo verliefd geweest )
Toch ben ik soms bang dat het ons uiteindelijk zal opbreken, bepaalde verschillen in onze manier van denken. Mijn rusteloosheid af en toe, zijn vrienden die heel erg onvolwassen zijn en die mij dan als een klein kind zien.
Mijn onzekerheid, heeft hij niet liever een wat ''volwassenere'' vrouw.
Ik vraag me af hoe jullie hier over denken?15 jaar verschil is niet zoveel hoor! Ik vind het gekker worden als het meer dan 20 of 25 is.. Maar 15 jaar dat merk je straks niet meer zo. Ken een stel dat 19 jaar scheelde, ze zijn meer dan 40 jaar samen geweest!
donderdag 18 september 2014 11:59
quote:GrumpyCat1983 schreef op 18 september 2014 @ 11:49:
Tja het kan werken. Kan. Ik heb ruim 7 jaar in relatie gezeten met 17 jaar verschil en of het daarop is stukgelopen is...mwah...deels denk ik. Ik was toen 21 en heb tussen die tijd en mijn 30e best wel een ontwikkeling doorgemaakt waardoor ik een gelijkwaardige relatie wilde maar hij al heel erg was gewend beetje over me te vaderen.
Je schrijft dat zijn vrienden onvolwassen doen... doet hij dat zelf ook? Komt hij voor je op als ze zo doen? Want zo komt het beetje over of het juist iemand is die bij zijn eigen leeftijdscategorie geen voet meer aan de grond krijgt maar bij een 20 jarige nog wel.
Jammer dat het op die manier is stukgelopen. Dat laatste is niet zo, maar soms lijkt zijn karakter en zijn eigenheid bij zijn vriendengroep volledig onder te sneeuwen. Ik vind dat hij soms ook onvolwassen doet, maar als ik ze zo samen zie vind ik hem er helemaal niet tussen passen. Het is nu eenmaal al jaren deze vriendengroep en dat is het dan maar.
En hij komt zeker wel voor me op, maar hij is er natuurlijk niet altijd bij als ze iets doen of zeggen, maar dan wil ik niet later zijn vrienden "zwart" maken.
Tja het kan werken. Kan. Ik heb ruim 7 jaar in relatie gezeten met 17 jaar verschil en of het daarop is stukgelopen is...mwah...deels denk ik. Ik was toen 21 en heb tussen die tijd en mijn 30e best wel een ontwikkeling doorgemaakt waardoor ik een gelijkwaardige relatie wilde maar hij al heel erg was gewend beetje over me te vaderen.
Je schrijft dat zijn vrienden onvolwassen doen... doet hij dat zelf ook? Komt hij voor je op als ze zo doen? Want zo komt het beetje over of het juist iemand is die bij zijn eigen leeftijdscategorie geen voet meer aan de grond krijgt maar bij een 20 jarige nog wel.
Jammer dat het op die manier is stukgelopen. Dat laatste is niet zo, maar soms lijkt zijn karakter en zijn eigenheid bij zijn vriendengroep volledig onder te sneeuwen. Ik vind dat hij soms ook onvolwassen doet, maar als ik ze zo samen zie vind ik hem er helemaal niet tussen passen. Het is nu eenmaal al jaren deze vriendengroep en dat is het dan maar.
En hij komt zeker wel voor me op, maar hij is er natuurlijk niet altijd bij als ze iets doen of zeggen, maar dan wil ik niet later zijn vrienden "zwart" maken.
donderdag 18 september 2014 12:03
quote:blondgroen schreef op 18 september 2014 @ 11:55:
[...]
Oorzaak van mijn rusteloosheid is denk ik het grote verschil van op mijzelf wonen en nu alles samen doen, ik zie mijn vriendinnen en vrienden veel minder vaak dan eerst. Dat vind ik niet erg maar het blijft een groot contrast.
Ik laat mij zeker niet zo behandelen! Ik zeg er wat van of laat ze begaan, ik sta daar wel boven. De reactie terug is lacherig "grapje!" Of ze zeggen dat ik zo lekker hap als ik er wat van zeg.
Het samenwonen is juist heel snel gegaan, ik moet heel eerlijk zeggen dat ik daarvoor nog niet veel over zijn vrienden wist en de meeste zelfs nog nooit gezien had.
Maar is je vriend ook zo onvolwassen? Want waarom gaat hij dan nog met deze vrienden om? Hoe tonen ze dat 'onvolwassen gedrag' in jouw ogen?
Ik vind het persoonlijk raar overkomen, dat jij je rusteloos voelt, omdat je ineens dingen samen 'moet' doen. Ik vraag me hierdoor af of er over de keuze voor samenwonen eigenlijk wel goed is nagedacht door jou en door hem.
[...]
Oorzaak van mijn rusteloosheid is denk ik het grote verschil van op mijzelf wonen en nu alles samen doen, ik zie mijn vriendinnen en vrienden veel minder vaak dan eerst. Dat vind ik niet erg maar het blijft een groot contrast.
Ik laat mij zeker niet zo behandelen! Ik zeg er wat van of laat ze begaan, ik sta daar wel boven. De reactie terug is lacherig "grapje!" Of ze zeggen dat ik zo lekker hap als ik er wat van zeg.
Het samenwonen is juist heel snel gegaan, ik moet heel eerlijk zeggen dat ik daarvoor nog niet veel over zijn vrienden wist en de meeste zelfs nog nooit gezien had.
Maar is je vriend ook zo onvolwassen? Want waarom gaat hij dan nog met deze vrienden om? Hoe tonen ze dat 'onvolwassen gedrag' in jouw ogen?
Ik vind het persoonlijk raar overkomen, dat jij je rusteloos voelt, omdat je ineens dingen samen 'moet' doen. Ik vraag me hierdoor af of er over de keuze voor samenwonen eigenlijk wel goed is nagedacht door jou en door hem.
Later is nu
donderdag 18 september 2014 12:05
quote:blondgroen schreef op 18 september 2014 @ 11:59:
[...]
Jammer dat het op die manier is stukgelopen. Dat laatste is niet zo, maar soms lijkt zijn karakter en zijn eigenheid bij zijn vriendengroep volledig onder te sneeuwen. Ik vind dat hij soms ook onvolwassen doet, maar als ik ze zo samen zie vind ik hem er helemaal niet tussen passen. Het is nu eenmaal al jaren deze vriendengroep en dat is het dan maar.
En hij komt zeker wel voor me op, maar hij is er natuurlijk niet altijd bij als ze iets doen of zeggen, maar dan wil ik niet later zijn vrienden "zwart" maken.Je kunt wel aangeven dat je opmerkingen of gedrag vervelend vindt, natuurlijk. Ze komen, kennelijk, ook in jouw huis.. daar moet jij je op je gemak bij voelen. Ook moeten mannen van 35 dat kunnen begrijpen, lijkt me.
[...]
Jammer dat het op die manier is stukgelopen. Dat laatste is niet zo, maar soms lijkt zijn karakter en zijn eigenheid bij zijn vriendengroep volledig onder te sneeuwen. Ik vind dat hij soms ook onvolwassen doet, maar als ik ze zo samen zie vind ik hem er helemaal niet tussen passen. Het is nu eenmaal al jaren deze vriendengroep en dat is het dan maar.
En hij komt zeker wel voor me op, maar hij is er natuurlijk niet altijd bij als ze iets doen of zeggen, maar dan wil ik niet later zijn vrienden "zwart" maken.Je kunt wel aangeven dat je opmerkingen of gedrag vervelend vindt, natuurlijk. Ze komen, kennelijk, ook in jouw huis.. daar moet jij je op je gemak bij voelen. Ook moeten mannen van 35 dat kunnen begrijpen, lijkt me.
Later is nu
donderdag 18 september 2014 12:06
quote:loisnvt schreef op donderdag 18 september 2014 11:47 Ik denk dat dit leeftijdsverschil geen probleem hoeft te zijn, maar dat het afhankelijk is van de fase waarin je zit. Ik vind het verschil op jouw leeftijd namelijk wel groot. Je bent net 20, misschien net van school? Hij is 35 en heeft al heel wat jaren werkervaring en woont tevens al heel wat jaren zelfstandig (neem ik aan). Ik vind het heel anders als je 30 zou zijn en hij 45, gezien jij dan ook al een fase en ervaring rijker bent.Hier ben ik het wel mee eens, dat de fase waarin je beide zit veel zwaarder weegt dan een getal. Ik kan me voorstellen dat je op je 20e anders in het leven staat dan op je 30e en dat een relatie in beide fases dus anders is, ongeacht het leeftijdsgetal dat erbij hoort
donderdag 18 september 2014 12:10
quote:Dreamer schreef op 18 september 2014 @ 12:03:
[...]
Maar is je vriend ook zo onvolwassen? Want waarom gaat hij dan nog met deze vrienden om? Hoe tonen ze dat 'onvolwassen gedrag' in jouw ogen?
Ik vind het persoonlijk raar overkomen, dat jij je rusteloos voelt, omdat je ineens dingen samen 'moet' doen. Ik vraag me hierdoor af of er over de keuze voor samenwonen eigenlijk wel goed is nagedacht door jou en door hem.Als je het zo stelt komt het ook raar over, maar het is meer de rusteloosheid van het uit willen en leuke dingen doen met vrienden en vriendinnen maar dat dit ook niet meer in de mate kan waarin ik dit eerst deed. Hij vind het niet leuk als ik heel veel weg ben, maar dat vind ik zelf ook niet leuk want ik ben het liefste toch thuis op de bank met hem. De rusteloosheid komt meer omdat ik het liefste op 2 plekken tegelijkertijd wil zijn.
[...]
Maar is je vriend ook zo onvolwassen? Want waarom gaat hij dan nog met deze vrienden om? Hoe tonen ze dat 'onvolwassen gedrag' in jouw ogen?
Ik vind het persoonlijk raar overkomen, dat jij je rusteloos voelt, omdat je ineens dingen samen 'moet' doen. Ik vraag me hierdoor af of er over de keuze voor samenwonen eigenlijk wel goed is nagedacht door jou en door hem.Als je het zo stelt komt het ook raar over, maar het is meer de rusteloosheid van het uit willen en leuke dingen doen met vrienden en vriendinnen maar dat dit ook niet meer in de mate kan waarin ik dit eerst deed. Hij vind het niet leuk als ik heel veel weg ben, maar dat vind ik zelf ook niet leuk want ik ben het liefste toch thuis op de bank met hem. De rusteloosheid komt meer omdat ik het liefste op 2 plekken tegelijkertijd wil zijn.
donderdag 18 september 2014 12:11
quote:wappie82 schreef op 18 september 2014 @ 12:06:
[...]
Hier ben ik het wel mee eens, dat de fase waarin je beide zit veel zwaarder weegt dan een getal. Ik kan me voorstellen dat je op je 20e anders in het leven staat dan op je 30e en dat een relatie in beide fases dus anders is, ongeacht het leeftijdsgetal dat erbij hoortJa maar op mijn 21 e vond ik dat fijn dat hij alles al 'wist'.. ik was onzeker en hoefde zo niet zelf na te denken. Hij had al koophuis, wist hoe het zat met hypotheken en ander volwassen gedoe. Ik liet me graag de les lezen. Op mijn 30e besefte ik dat ik zelf van toeten noch blazen wist en toen ik zelf kennis ging vergaren over het Grote Mensenleven stuitte dat toch op weerstand bij partner want die was gewend het in zijn uppie voor het zeggen te hebben. En reageerde kriegelig als ik door ging vragen enzo. Want mijn gedachtengangen waren maar wat onlogisch volgens hem. De sprong tussen 20 en 30 qua ontwikkeling is heel anders dan die van een gescheiden 35 plusser die er tien jaartjes bij op telt. Je maakt dus niet echt dezelfde ontwikkelingscurve mee en stuit dan ineens op een wat starre partner terwijl voor mij the sky nog the limit was.
[...]
Hier ben ik het wel mee eens, dat de fase waarin je beide zit veel zwaarder weegt dan een getal. Ik kan me voorstellen dat je op je 20e anders in het leven staat dan op je 30e en dat een relatie in beide fases dus anders is, ongeacht het leeftijdsgetal dat erbij hoortJa maar op mijn 21 e vond ik dat fijn dat hij alles al 'wist'.. ik was onzeker en hoefde zo niet zelf na te denken. Hij had al koophuis, wist hoe het zat met hypotheken en ander volwassen gedoe. Ik liet me graag de les lezen. Op mijn 30e besefte ik dat ik zelf van toeten noch blazen wist en toen ik zelf kennis ging vergaren over het Grote Mensenleven stuitte dat toch op weerstand bij partner want die was gewend het in zijn uppie voor het zeggen te hebben. En reageerde kriegelig als ik door ging vragen enzo. Want mijn gedachtengangen waren maar wat onlogisch volgens hem. De sprong tussen 20 en 30 qua ontwikkeling is heel anders dan die van een gescheiden 35 plusser die er tien jaartjes bij op telt. Je maakt dus niet echt dezelfde ontwikkelingscurve mee en stuit dan ineens op een wat starre partner terwijl voor mij the sky nog the limit was.
donderdag 18 september 2014 12:15
quote:GrumpyCat1983 schreef op 18 september 2014 @ 12:11:
[...]
Ja maar op mijn 21 e vond ik dat fijn dat hij alles al 'wist'.. ik was onzeker en hoefde zo niet zelf na te denken. Hij had al koophuis, wist hoe het zat met hypotheken en ander volwassen gedoe. Ik liet me graag de les lezen. Op mijn 30e besefte ik dat ik zelf van toeten noch blazen wist en toen ik zelf kennis ging vergaren over het Grote Mensenleven stuitte dat toch op weerstand bij partner want die was gewend het in zijn uppie voor het zeggen te hebben. En reageerde kriegelig als ik door ging vragen enzo. Want mijn gedachtengangen waren maar wat onlogisch volgens hem. De sprong tussen 20 en 30 qua ontwikkeling is heel anders dan die van een gescheiden 35 plusser die er tien jaartjes bij op telt. Je maakt dus niet echt dezelfde ontwikkelingscurve mee en stuit dan ineens op een wat starre partner terwijl voor mij the sky nog the limit was.Hier kan ik me wel wat bij voor stellen.. Dat is hier namelijk hetzelfde ( hij regelt alles en heeft een koophuis ). Maar ik hoop dat hij mij hier wel in zal betrekken als we wat langer samen zijn.
[...]
Ja maar op mijn 21 e vond ik dat fijn dat hij alles al 'wist'.. ik was onzeker en hoefde zo niet zelf na te denken. Hij had al koophuis, wist hoe het zat met hypotheken en ander volwassen gedoe. Ik liet me graag de les lezen. Op mijn 30e besefte ik dat ik zelf van toeten noch blazen wist en toen ik zelf kennis ging vergaren over het Grote Mensenleven stuitte dat toch op weerstand bij partner want die was gewend het in zijn uppie voor het zeggen te hebben. En reageerde kriegelig als ik door ging vragen enzo. Want mijn gedachtengangen waren maar wat onlogisch volgens hem. De sprong tussen 20 en 30 qua ontwikkeling is heel anders dan die van een gescheiden 35 plusser die er tien jaartjes bij op telt. Je maakt dus niet echt dezelfde ontwikkelingscurve mee en stuit dan ineens op een wat starre partner terwijl voor mij the sky nog the limit was.Hier kan ik me wel wat bij voor stellen.. Dat is hier namelijk hetzelfde ( hij regelt alles en heeft een koophuis ). Maar ik hoop dat hij mij hier wel in zal betrekken als we wat langer samen zijn.
donderdag 18 september 2014 12:20
quote:GrumpyCat1983 schreef op donderdag 18 september 2014 12:11 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="wappie82 in "Leeftijdsverschil"" class="messagelink">wappie82 schreef op 18 september 2014 @ 12:06</a>:</b>
[...]
Hier ben ik het wel mee eens, dat de fase waarin je beide zit veel zwaarder weegt dan een getal. Ik kan me voorstellen dat je op je 20e anders in het leven staat dan op je 30e en dat een relatie in beide fases dus anders is, ongeacht het leeftijdsgetal dat erbij hoort</div></blockquote>Ja maar op mijn 21 e vond ik dat fijn dat hij alles al 'wist'.. ik was onzeker en hoefde zo niet zelf na te denken. Hij had al koophuis, wist hoe het zat met hypotheken en ander volwassen gedoe. Ik liet me graag de les lezen. Op mijn 30e besefte ik dat ik zelf van toeten noch blazen wist en toen ik zelf kennis ging vergaren over het Grote Mensenleven stuitte dat toch op weerstand bij partner want die was gewend het in zijn uppie voor het zeggen te hebben. En reageerde kriegelig als ik door ging vragen enzo. Want mijn gedachtengangen waren maar wat onlogisch volgens hem. De sprong tussen 20 en 30 qua ontwikkeling is heel anders dan die van een gescheiden 35 plusser die er tien jaartjes bij op telt. Je maakt dus niet echt dezelfde ontwikkelingscurve mee en stuit dan ineens op een wat starre partner terwijl voor mij the sky nog the limit was.
Ja daar kan ik me wat bij voorstellen. En zo zie je dat advies geven heel moeilijk is, omdat er zoveel factoren meespelen:
Hoe sta je in jet leven, wat wil je nog doen en heeft partner daar ook nog behoefte aan, zijn er kinderen of kinderwens etc. Het is zo persoonlijk, ik vind het heerlijk die 16 jaar oudere man maar een ander kan zich daar misschien niets bij voorstellen.
Daarom geloof ik ook in je gevoel volgen! En met een vriend van je eigen leeftijd zullen er ook allerlei issues zijn. Van tevoren weet je gewoon niet hoe het uitpakt en dan kun je op basis van allerlei verstandelijke redenen het niet doen, of je gevoel volgen en erin stappen en kijken hoe het loopt.
[...]
Hier ben ik het wel mee eens, dat de fase waarin je beide zit veel zwaarder weegt dan een getal. Ik kan me voorstellen dat je op je 20e anders in het leven staat dan op je 30e en dat een relatie in beide fases dus anders is, ongeacht het leeftijdsgetal dat erbij hoort</div></blockquote>Ja maar op mijn 21 e vond ik dat fijn dat hij alles al 'wist'.. ik was onzeker en hoefde zo niet zelf na te denken. Hij had al koophuis, wist hoe het zat met hypotheken en ander volwassen gedoe. Ik liet me graag de les lezen. Op mijn 30e besefte ik dat ik zelf van toeten noch blazen wist en toen ik zelf kennis ging vergaren over het Grote Mensenleven stuitte dat toch op weerstand bij partner want die was gewend het in zijn uppie voor het zeggen te hebben. En reageerde kriegelig als ik door ging vragen enzo. Want mijn gedachtengangen waren maar wat onlogisch volgens hem. De sprong tussen 20 en 30 qua ontwikkeling is heel anders dan die van een gescheiden 35 plusser die er tien jaartjes bij op telt. Je maakt dus niet echt dezelfde ontwikkelingscurve mee en stuit dan ineens op een wat starre partner terwijl voor mij the sky nog the limit was.
Ja daar kan ik me wat bij voorstellen. En zo zie je dat advies geven heel moeilijk is, omdat er zoveel factoren meespelen:
Hoe sta je in jet leven, wat wil je nog doen en heeft partner daar ook nog behoefte aan, zijn er kinderen of kinderwens etc. Het is zo persoonlijk, ik vind het heerlijk die 16 jaar oudere man maar een ander kan zich daar misschien niets bij voorstellen.
Daarom geloof ik ook in je gevoel volgen! En met een vriend van je eigen leeftijd zullen er ook allerlei issues zijn. Van tevoren weet je gewoon niet hoe het uitpakt en dan kun je op basis van allerlei verstandelijke redenen het niet doen, of je gevoel volgen en erin stappen en kijken hoe het loopt.
donderdag 18 september 2014 12:24
@TO, je schrijft even hierboven dat je hoopt dat hij je er meer bij haat betrekken als jullie langer samen zijn. Dat komt op mij over als een vrij afwachtende houding! Je laat het dus aan hem wanneer en of hij jou erbij betrekt, terwijl je in een gelijkwaardige relatie volgens mij juist alle recht heb om er bij betrokken te zijn. Zoiets doe en bepaal je toch samen? Anders heb je mijn inziens echt een relatie waarin hij bepaalt en dus over jou 'vadert'. Lijkt me heel ongelijkwaardig
donderdag 18 september 2014 12:33
quote:blondgroen schreef op 18 september 2014 @ 12:15:
[...]
Hier kan ik me wel wat bij voor stellen.. Dat is hier namelijk hetzelfde ( hij regelt alles en heeft een koophuis ). Maar ik hoop dat hij mij hier wel in zal betrekken als we wat langer samen zijn.
Ja die hoop had ik dus ook. Zeker toen we samen een nieuw huis gingen kopen. Maar weer werd mijn mond beetje gesnoerd als ik aangaf dingen niet te snappen. Omdat ik niet voor lul wilde staan op dat moment hield ik maar weereens mijn kop want hij zou het allemaal wel weten enzo. Maar toch knaagde er steeds meer. En hij ging ook steeds geirriteerder lopen doen want volgens hem lag het aan mezelf dat hij me als puber behandelde.
Ik had steeds het idee dat ik weer thuis woonde snappie... dat je je constant moet verantwoorden waar je bent en hoe laat. En het braaf moet vragen of je weg mag met vriendinnen. Wat uiteindelijk wel mocht hoor maar ik dacht op gegeven moment GVD ik ben 29 ik bepaal zelf wel wat ik op mijn vrije zaterdagavond doe als jij wil blijven bankhangen. Toedeledokie!
Op een gegeven moment konden wij ons alleen nog maar aan elkaar ergeren en toen hij de 50 begon te naderen en een opmerking maakte over zijn pensioen en wanneer hij eventueel al minder kon gaan werken voelde het alsof er een bankschroef om mijn keel werd gedraaid.
[...]
Hier kan ik me wel wat bij voor stellen.. Dat is hier namelijk hetzelfde ( hij regelt alles en heeft een koophuis ). Maar ik hoop dat hij mij hier wel in zal betrekken als we wat langer samen zijn.
Ja die hoop had ik dus ook. Zeker toen we samen een nieuw huis gingen kopen. Maar weer werd mijn mond beetje gesnoerd als ik aangaf dingen niet te snappen. Omdat ik niet voor lul wilde staan op dat moment hield ik maar weereens mijn kop want hij zou het allemaal wel weten enzo. Maar toch knaagde er steeds meer. En hij ging ook steeds geirriteerder lopen doen want volgens hem lag het aan mezelf dat hij me als puber behandelde.
Ik had steeds het idee dat ik weer thuis woonde snappie... dat je je constant moet verantwoorden waar je bent en hoe laat. En het braaf moet vragen of je weg mag met vriendinnen. Wat uiteindelijk wel mocht hoor maar ik dacht op gegeven moment GVD ik ben 29 ik bepaal zelf wel wat ik op mijn vrije zaterdagavond doe als jij wil blijven bankhangen. Toedeledokie!
Op een gegeven moment konden wij ons alleen nog maar aan elkaar ergeren en toen hij de 50 begon te naderen en een opmerking maakte over zijn pensioen en wanneer hij eventueel al minder kon gaan werken voelde het alsof er een bankschroef om mijn keel werd gedraaid.
donderdag 18 september 2014 12:34
quote:wappie82 schreef op 18 september 2014 @ 12:24:
@TO, je schrijft even hierboven dat je hoopt dat hij je er meer bij haat betrekken als jullie langer samen zijn. Dat komt op mij over als een vrij afwachtende houding! Je laat het dus aan hem wanneer en of hij jou erbij betrekt, terwijl je in een gelijkwaardige relatie volgens mij juist alle recht heb om er bij betrokken te zijn. Zoiets doe en bepaal je toch samen? Anders heb je mijn inziens echt een relatie waarin hij bepaalt en dus over jou 'vadert'. Lijkt me heel ongelijkwaardigIk begrijp wat je bedoelt, maar ik laat dit voor nu nog aan hem over omdat ik nog steeds een beetje het gevoel heb een "gast" te zijn in zijn huis. Ik wil graag nog even wachten met dat soort dingen tot we langer samen zijn en wonen, het blijft toch zijn huis waar ik bij ben ingetrokken.
@TO, je schrijft even hierboven dat je hoopt dat hij je er meer bij haat betrekken als jullie langer samen zijn. Dat komt op mij over als een vrij afwachtende houding! Je laat het dus aan hem wanneer en of hij jou erbij betrekt, terwijl je in een gelijkwaardige relatie volgens mij juist alle recht heb om er bij betrokken te zijn. Zoiets doe en bepaal je toch samen? Anders heb je mijn inziens echt een relatie waarin hij bepaalt en dus over jou 'vadert'. Lijkt me heel ongelijkwaardigIk begrijp wat je bedoelt, maar ik laat dit voor nu nog aan hem over omdat ik nog steeds een beetje het gevoel heb een "gast" te zijn in zijn huis. Ik wil graag nog even wachten met dat soort dingen tot we langer samen zijn en wonen, het blijft toch zijn huis waar ik bij ben ingetrokken.
donderdag 18 september 2014 12:37
quote:blondgroen schreef op 18 september 2014 @ 12:34:
[...]
Ik begrijp wat je bedoelt, maar ik laat dit voor nu nog aan hem over omdat ik nog steeds een beetje het gevoel heb een "gast" te zijn in zijn huis. Ik wil graag nog even wachten met dat soort dingen tot we langer samen zijn en wonen, het blijft toch zijn huis waar ik bij ben ingetrokken.
Betaal je mee aan de vaste lasten? Krijgt hij belastingaftrek en wordt dit per maand of per jaar verrekend? Indien jij meebetaalt aan vaste lasten krijg je dan ook naar rato terug van de belasting of steekt ie dat in zijn eigen zak? Zomaar even wat gedachten.
En je te gast voelen in zijn huis klinkt niet erg gelijkwaardig sorry. Ik woon nu ook weer samen ... in het huis van mijn vriend maar ik mag hier alles doen en laten wat ik wil. Dus als ik bedenk Oh ik ga de wc opknappen en ander kleurtje op de muur...prima.
[...]
Ik begrijp wat je bedoelt, maar ik laat dit voor nu nog aan hem over omdat ik nog steeds een beetje het gevoel heb een "gast" te zijn in zijn huis. Ik wil graag nog even wachten met dat soort dingen tot we langer samen zijn en wonen, het blijft toch zijn huis waar ik bij ben ingetrokken.
Betaal je mee aan de vaste lasten? Krijgt hij belastingaftrek en wordt dit per maand of per jaar verrekend? Indien jij meebetaalt aan vaste lasten krijg je dan ook naar rato terug van de belasting of steekt ie dat in zijn eigen zak? Zomaar even wat gedachten.
En je te gast voelen in zijn huis klinkt niet erg gelijkwaardig sorry. Ik woon nu ook weer samen ... in het huis van mijn vriend maar ik mag hier alles doen en laten wat ik wil. Dus als ik bedenk Oh ik ga de wc opknappen en ander kleurtje op de muur...prima.
donderdag 18 september 2014 12:38
quote:GrumpyCat1983 schreef op 18 september 2014 @ 12:33:
[...]
Ja die hoop had ik dus ook. Zeker toen we samen een nieuw huis gingen kopen. Maar weer werd mijn mond beetje gesnoerd als ik aangaf dingen niet te snappen. Omdat ik niet voor lul wilde staan op dat moment hield ik maar weereens mijn kop want hij zou het allemaal wel weten enzo. Maar toch knaagde er steeds meer. En hij ging ook steeds geirriteerder lopen doen want volgens hem lag het aan mezelf dat hij me als puber behandelde.
Ik had steeds het idee dat ik weer thuis woonde snappie... dat je je constant moet verantwoorden waar je bent en hoe laat. En het braaf moet vragen of je weg mag met vriendinnen. Wat uiteindelijk wel mocht hoor maar ik dacht op gegeven moment GVD ik ben 29 ik bepaal zelf wel wat ik op mijn vrije zaterdagavond doe als jij wil blijven bankhangen. Toedeledokie!
Op een gegeven moment konden wij ons alleen nog maar aan elkaar ergeren en toen hij de 50 begon te naderen en een opmerking maakte over zijn pensioen en wanneer hij eventueel al minder kon gaan werken voelde het alsof er een bankschroef om mijn keel werd gedraaid.
Klinkt vrij logisch, je hoort je ook niet over alles te verantwoorden lijkt mij. Dat is hier niet het geval maar ik kan me voorstellen dat het wel zo kán zijn. Ik herken wel dat hij vaak vraagt wat ik ga doen en met wie, soms plaag ik hem gewoon "je bent mijn vader niet he ouwe". Kunnen we samen wel om lachen, maar andersom vraag ik hem natuurlijk ook wat hij gaat doen en met wie als hij weg gaat. dat is op zich ook wel vrij normaal denk ik.
Dat soort opmerkingen over pensioen lijken me ook verstikkend als je pas 30 bent.
[...]
Ja die hoop had ik dus ook. Zeker toen we samen een nieuw huis gingen kopen. Maar weer werd mijn mond beetje gesnoerd als ik aangaf dingen niet te snappen. Omdat ik niet voor lul wilde staan op dat moment hield ik maar weereens mijn kop want hij zou het allemaal wel weten enzo. Maar toch knaagde er steeds meer. En hij ging ook steeds geirriteerder lopen doen want volgens hem lag het aan mezelf dat hij me als puber behandelde.
Ik had steeds het idee dat ik weer thuis woonde snappie... dat je je constant moet verantwoorden waar je bent en hoe laat. En het braaf moet vragen of je weg mag met vriendinnen. Wat uiteindelijk wel mocht hoor maar ik dacht op gegeven moment GVD ik ben 29 ik bepaal zelf wel wat ik op mijn vrije zaterdagavond doe als jij wil blijven bankhangen. Toedeledokie!
Op een gegeven moment konden wij ons alleen nog maar aan elkaar ergeren en toen hij de 50 begon te naderen en een opmerking maakte over zijn pensioen en wanneer hij eventueel al minder kon gaan werken voelde het alsof er een bankschroef om mijn keel werd gedraaid.
Klinkt vrij logisch, je hoort je ook niet over alles te verantwoorden lijkt mij. Dat is hier niet het geval maar ik kan me voorstellen dat het wel zo kán zijn. Ik herken wel dat hij vaak vraagt wat ik ga doen en met wie, soms plaag ik hem gewoon "je bent mijn vader niet he ouwe". Kunnen we samen wel om lachen, maar andersom vraag ik hem natuurlijk ook wat hij gaat doen en met wie als hij weg gaat. dat is op zich ook wel vrij normaal denk ik.
Dat soort opmerkingen over pensioen lijken me ook verstikkend als je pas 30 bent.
donderdag 18 september 2014 12:41
quote:GrumpyCat1983 schreef op 18 september 2014 @ 12:37:
[...]
Betaal je mee aan de vaste lasten? Krijgt hij belastingaftrek en wordt dit per maand of per jaar verrekend? Indien jij meebetaalt aan vaste lasten krijg je dan ook naar rato terug van de belasting of steekt ie dat in zijn eigen zak? Zomaar even wat gedachten.
En je te gast voelen in zijn huis klinkt niet erg gelijkwaardig sorry. Ik woon nu ook weer samen ... in het huis van mijn vriend maar ik mag hier alles doen en laten wat ik wil. Dus als ik bedenk Oh ik ga de wc opknappen en ander kleurtje op de muur...prima.
Ja, ik betaal mee. Maar ik betaal helemaal niet veel mee en dat vraagt hij ook niet van me. Dus dat wat hij terugkrijgt behoort hem ook zeker toe.
Doordat ik jong op mezelf ben gaan wonen heb ik niet kunnen sparen en dankzij hem kan dat alsnog.
[...]
Betaal je mee aan de vaste lasten? Krijgt hij belastingaftrek en wordt dit per maand of per jaar verrekend? Indien jij meebetaalt aan vaste lasten krijg je dan ook naar rato terug van de belasting of steekt ie dat in zijn eigen zak? Zomaar even wat gedachten.
En je te gast voelen in zijn huis klinkt niet erg gelijkwaardig sorry. Ik woon nu ook weer samen ... in het huis van mijn vriend maar ik mag hier alles doen en laten wat ik wil. Dus als ik bedenk Oh ik ga de wc opknappen en ander kleurtje op de muur...prima.
Ja, ik betaal mee. Maar ik betaal helemaal niet veel mee en dat vraagt hij ook niet van me. Dus dat wat hij terugkrijgt behoort hem ook zeker toe.
Doordat ik jong op mezelf ben gaan wonen heb ik niet kunnen sparen en dankzij hem kan dat alsnog.
