een beetje in de knoop

18-09-2014 22:24 19 berichten
Alle reacties Link kopieren
De relatie met mijn man loopt de laatste tijd een beetje stroef. We zijn al 11 jaar samen en een zoontje van bijna een jaar.



Mijn man is geen prater en dat stoort mij enorm. Sinds de komst van ons zoontje stoor ik me daar alleen maar meer aan. Naast de slechte communicatie , wat volgens mij man niet in hem zit, heb ik het gevoel dat ik overal aan met denken Wel en wee van onze zoon, administratie thuis, huishouden, belangrijke zaken van mijn man die geregeld moeten worden ook in belang van mij, mijn eigen werk, mijn studie ect. Ik voel dit steeds meer als last. Daarnaast baal ik enorm van mezelf wat betreft de lichamelijke ongemakken als gevolg van de zwangerschap.



Mijn man doet echt wel dingen in het huishouden maar nooit uit zichzelf. Hij vraagt altijd "moet ik nog wat doen". Ik moet hem constant achter zijn kont aan zitten als hij iets moet regelen. Ik ben dat gewoon zat. Pak gewoon die stofzuiger zonder mij daar op mijn werk mee lastig te vallen. Beslis zelf wat we gaan eten zonder alle keuze aan mij over te laten. Ik mag niet klagen wat betreft zijn vaderschap. Echter vraagt hij altijd wat die kleine moet eten of welke kleren hij aan moet. Als ik het zo op schrijf valt het misschien wel mee , maar ik merk dat ik het gewoon zat ben.



Door al die kleine irritatie puntjes merk ik tussen ons een steeds grotere spanning komen. We hebben geregeld ruzie en het is lang zie zo leuk als vroeger. Ik vraag me soms echt af of " dit het nou is".



Ik zie mij zelf als een sterke vrouw met ambities maar ik lijk wel een softie de laatste tijd. Het gaat me opbreken. Ik heb het al verschillende keren aangekaart maar het kwartje lijkt niet te vallen.



Om de meest lullige dingetjes krijgen we ruzie. Gister was ik het zo zat dat hij uiteindelijk op de bank is gaan slapen. Voor mij de limiet. Wie heeft er tips
Alle reacties Link kopieren
hebben jullie al eens gepraat
never a failure, always a lesson
Alle reacties Link kopieren
Hoe gaat het met jou sinds je bevalling? Heb je de ruimte gehad om daar over te praten met je man? Over de emotionele kant, over alle veranderingen van kinderloze vrouw naar moeder?



Het door jou benoemde probleem speelde al, toch wilde je een kind. Ik denk dus dat dat het probleem helemaal niet is.
en Pyrrha verbrak als eerste de stilte met haar stem en weigerde aan het bevel van de godin te gehoorzamen.
Alle reacties Link kopieren
Misschien moet je eens wat vaker zeggen: 'beslis jij maar' , als hij zoiets vraagt. Hoe vaker hij het zelf moet doen, hoe meer h het ook zelf op gaat pakken.



Zulke patronen bestaan bij het gedrag van twee mensen. Degene die afwacht, en degene die aangeeft.

Stop eens met aangeven en kijk wat er gebeurt.
Alle reacties Link kopieren
Je hebt hem teveel bemoedert al die jaren en nu met jullie baby wordt het allemaal teveel.

Je hoeft hem toch ook niet alles voor te kauwen? Hij is in de jaren ook in die rol gerolt denk ik.

Als hij je vraagt wat hij moet doen, hoef je niet te antwoorden toch? Wat ik met begeleiden en inwerken op mijn werk dan altijd als antwoord gaf: wat denk je zelf?
Alle reacties Link kopieren
Maak op zondag (samen in overleg) een planning wat je gaat eten maandag, dinsdag en woensdag. Op woensdag maak je (samen in overleg) de planning voor donderdag, vrijdag en zaterdag.



Leg een boodschappen briefje op een vaste plek in huis waar je dingen opschrijft wat je nodig heb naast je eten. Diegene die maandag of woensdag naar de supermarkt gaat kan dan alles kopen.



Voordat je gaat slapen leg je de kleding klaar voor je kind.



Maak een schoonmaak schema.



Problemen opgelost.
Alle reacties Link kopieren
Het is een beetje lastig om het te benoemen maar waar het in het kort op neer komt is dat ik me verschrikkelijk irriteer aan zijn laksheid en met hem daarover praten lukt nauwelijks. Want A: hij zie niet in waaraan ik me irriteer en B: hij is geen prater, dus verder als " Ik ga proberen mijn best te doen" komen we niet.



Mijn bevalling is goed verlopen en aan het moederschap heb ik wel eventjes aan moeten wennen. De grootste pluspunt van mijn man is dat hij mij daar goed bij geholpen heeft. Mijn man en zoon zijn onafscheidelijk. Fysiek heb ik nog wel een beetje last van de zwangerschap (bekken) maar belemmerd me niet in mijn dagelijkse dingen. Ik erger me rot aan de zwangerschap kilo's niet er nog steeds niet af zijn .



Het zeggen :" beslis jij maar " heb ik al vaak gezegd en dan wordt het uieindelijk een discussie. Ik vind gewoon dat hij gewoon meer zelf initiatief moet nemen. Hij kan toch wel bedenken van die kleine moet eten. Verzin gewoon iets.



Ik heb hem zeker niet bemoedert. We hebben altijd een goede relatie gehad echter sinds de komst van onze kleine man zijn we denk veel meer op elkaar aangewezen.



En van die lijstje daar zit wel wat in. Hij wil ook dat ik dat doe, maar dan heb ik nog steeds het gevoel dat ik het moet beslissen of bedenken. Ik wil gewoon dat hij dingen uit zichzelf doet. Of dat hij bijvoorbeeld zegt :" we eten witlof, als je daar geen trek in hebt dan hoor ik het wel".



Ik vlak ook absoluut mezelf niet uit hoor. Ik ben ook een aandeel. Ik kan de laatste tijd gewoon weinig hebben. Heb een super kort lontje.
Alle reacties Link kopieren
Sommige mensen zien het echt niet en krijgen het ook niet bedacht wat er nu weer gegeten moet worden.

Een schema (zo vaak stofzuigen) en een weekmenu zijn wél oplossingen voor jouw probleem.
Alle reacties Link kopieren
Zo'n eerste jaar is ook gewoon intensief en wennen. Denk dat veel mannen zo zijn als die van jou. Hij wil alles doen, maar denkt dat jij er beter in bent / het beter weet.. En vraagt dus alles met de beste bedoelingen.

Probeer praktisch te zijn door bijvoorbeeld zo'n schoonmaakschema te maken. En ga leuke dingen doen met je man!
Ik zou me juist doodergeren als ik lijstjes moest maken, ook al is het in 'overleg'.

Komt erop neer dat je nog steeds zelf alles regelt.

Net of je 2 kinderen hebt ipv 1.



Ik zou op de vragen gewoon antwoorden 'kies jij maar'/'regel jij het maar' en ik zou ook bewust andere zaken aan hem overlaten.

Misschien is het wel voor een deel onzekerheid van zijn kant? Dan juist zelf dingen laten regelen.

Maar dan ook niet achteraf zeuren dat het eten niet lekker was of dat de kleur van het truitje van kind vloekt met de kleur van het broekje.

Weet niet of dat gebeurt hoor, maar kan het me zo voorstellen. Positief reageren en dan wordt het wel beter..
Grinnik, ik herken het van mijn eigen man,het enige wat je kan doen is, dan beslis je niet zelf en dan loopt de baby naakt, eten we niet, is he huis een puinhoop enz. Laat je hersentjes werken en het gaat je wel lukken.



Vervolgens vindt je alles leuk, lekker en mooi staan. De dingen laat je gewoon desnoods in de soep lopen. Zo lang jij antwoord geeft hoeft hij niet na te denken.
Alle reacties Link kopieren
Lamadrugada zo voelt het precies voor mij ! Twee kinderen



En een stukje onwetendheid en 'blind' voor huishoudelijke klussen! Heb al gezegd dat als hij denkt dat er een stofZuiger door het huis moet van mij dat hij dat gewoon moet doen ook al is dat gister ook gedaan. Met die kleine over de vloer moet het ook bijna iedere dag.



In vind het alleen zonde om deze onbenullige irritaties een onderdeel te laten zijn van een stroef lopend huwelijk. De passie is hierdoor een beetje weg en de sex op een laag pitje omdat we alleen maar lopen te snauwen naar elkaar
Alle reacties Link kopieren
Ja waterplant in ga die modus eens proberen. Moet gewoon een beetje harder worden denk. Snap echt wel dat het voor een man allemaal wat lastiger is hoor maar ik heb ook alles moeten leren toen ik op mezelf ging
Alle reacties Link kopieren
Klinkt niet leuk, maar je hebt het gedrag zelf toegelaten.

Een man maakt daar gewoon lekker gebruik van. Want waarom alles zelf bedenken als er voor je gedacht wordt?

Het valt nu gewoon meer op sinds jullie kind er is.



Hij moet opnieuw leren zelf beslissingen te nemen en daar zijn verschillende methoden voor.

Je wil namelijk niet nog een "kind" lijkt me.
Had je in het verleden kritiek op zijn keuzes en eigen initiatief? Dat je het altijd beter wist? Misschien dat hij daarom zo afwachtend en besluiteloos is? Of zit het echt in zijn karakter?
quote:bjtje schreef op 19 september 2014 @ 08:36:

Ja waterplant in ga die modus eens proberen. Moet gewoon een beetje harder worden denk. Snap echt wel dat het voor een man allemaal wat lastiger is hoor maar ik heb ook alles moeten leren toen ik op mezelf gingJe moet maar zo denken, op zijn werk wordt ie ook niet constant bij het handje genomen.
Inderdaad, eens met waterplant. Gewoon hem niet voorkauwen wat hij moet doen.



Ik ben trouwens allergisch voor mensen die zeggen 'hij/ik zie(t) het gewoon niet liggen'. Alsjeblieft zeg.. Gemakzucht vind ik het.

En het is inderdaad een feit dat veel vrouwen het laten gebeuren in de eerste jaren. Kom er dan maar weer eens af..



Ik had er in het begin van het samenwonen ook last van hoor. Maar ik ben dan echt heel erg rigoureus en toen was het zo afgelopen. Er waren 'afspraken' wie wat zou doen. Hij was laks met zijn dingen, dus was ik laks met die van mij (op zo'n manier dat hij er last van had).

Denk aan: ik deed zijn was gewoon niet, ik sorteerde het afval niet (hij bracht het vuil weg), ik vergat brood voor hem mee te nemen (ik had het niet nodig want eet op het werk), vergat vlees uit de vriezer te halen voor het avondeten (hij kookte), etc.

Was hij heel snel klaar mee en toen drong het tot hem door dat het voor mij precies hetzelfde was dat hij dingen niet deed/'vergat'.



Je hebt samen een relatie, samen een kind, samen een huishouden. We leven in 2014. Het is geen 1952 meer.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb of liever gezegd had ook zo'n man. Maar nu doet hij wel veel meer uit zichzelf omdat ik bij hem weg ben gegaan. Ik ben pas 38 en ik zag het niet meer zitten om de rest van mijn leven een groot kind op te moeten voeden.
Alle reacties Link kopieren
Brrr, ik zou daar ook kriegel van worden. Beste tactiek lijkt me inderdaad om niet meer voor hem te besluiten. Maar dat is misschien een te grote schok voor hem en dan kan hij het allemaal helemaal niet meer aan, dus misschien beginnen met (ugh) twee opties? Net als een kind. Maar dan hopelijk eentje die sneller leert...



En: geef hem een kookboek cadeau. Deze is een goede, maar ik kan geen Nederlandse versie vinden helaas: http://www.bol.com/nl/p/h ... rything/1001004002663125/

Maar zoiets, met veel relatief eenvoudige recepten. Ik ben het type dat in de koelkast kijkt en denkt 'Oh, we hebben courgette, paprika, en tofu, ik wok wel wat' maar mijn vriend kan dat niet, die kookt van recepten. Dus als hij kookt kiest hij een recept, en zorgen we dat de ingredienten daarvoor in huis zijn. We moeten dus iets verder van tevoren plannen dan ik gewend ben, maar zo kunnen we wel de taken eerlijk verdelen.



Qua schoonmaken: blijkbaar ben jij voor hem de persoon die weet hoe alles moet, en hij denkt dus 'Ik doe gewoon wat zij nodig vindt'. En daar word jij moe van, dat is logisch. Dus daarvoor zou ik aanraden samen eens goed te gaan zitten om te praten over hoe vaak de wc schoongemaakt moet worden etc. Dus inderdaad een schema, maar probeer het samen te maken in plaats van dat jij het in je eentje maakt.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven