Psyche
alle pijlers
Wat helpt je bij ernstige depressie?
donderdag 18 september 2014 14:27
Lieve allemaal,
daar ben ik weer met een topic. Zojuist een eerste afspraak gehad met psychiater, diagnose is: ernstige depressie. Ik ben altijd in de veronderstelling geweest dat therapie en medicatie kunnen helpen bij depressie. Uiteindelijk moet je het natuurlijk zelf doen, maar hulp lijkt me geen overbodige luxe want zelf kom ik er na al die maanden nog niet echt uit.
Het enige wat de psychiater echter gezegd heeft is structuur en doen wat je voldoening geeft. Lekker makkelijk gezegd tegen iemand die je net 5 minuten gesproken hebt en die met een depressie zit.... Als het zo makkelijk was dan had ik ook geen hulp nodig en zat ik niet in die negatieve cirkel. Van zijn hele toonzetting kreeg ik de kriebels, gelukkig wordt hij niet mijn vaste begeleider. Een psychiater in opleiding is mijn contactpersoon en daarmee heb ik afgesproken om medicatie op te hogen en te kijken naar andere therapie vormen.
Volgens de psychiater is mijn structuur niet goed, ik sta te laat op en zou te inactief zijn (ik sta om 10:00 op in plaats van 8:00 en doe juist mijn uiterste best om dingen te blijven ondernemen). Ik ben al maanden zoekende naar (kleine) dingen die me nog een beetje voldoening geven en probeer daar mee aan de slag te gaan. Ik werd echt heel boos op die man, hij kent me niet en gaf me echt het gevoel dat het allemaal aan mezelf ligt. Wat kan je je dan weer even hopeloos en moedeloos voelen zeg.
Maar ik ga door vechten. Ik wil graag een lijstje maken van dingen die kunnen helpen bij depressie. Daarom ben ik benieuwd wat jullie geholpen heeft? Hieronder vast mijn aftrap met alles wat ik probeer te doen, soms denk ik zelfs dat ik teveel probeer.
- oorzaak depressie onderzoeken
- praten
- structuur
- sociale contacten blijven onderhouden
- bewegen (hardlopen, fietsen)
- naar buiten
- boodschappen
- huishouden (kleine taken)
- schrijven
- kijken wat mij ontspanning geeft (kleuren, spelletje, serie kijken, lezen)
- zingen
- yoga
- mindfulness
- hulp ouders/schoonouders als het niet gaat (of een paar dagen daar naartoe)
- antidepressiva (ga nu verhogen om te kijken of dat nog iets doet)
- therapie (volg nu IPT gericht op rouw maar er wordt over 2 weekjes gekeken welke therapie wellicht beter aansluit)
- accepteren dat het nu even niet anders is en hoop houden dat het beter wordt
- afleiding zoeken
Al die dingen lukken soms wel soms niet, mijn stemmingswisselingen zijn best extreem: soms zie ik het even niet meer zitten (met name ochtend) en in de avond is het vaak wel ok.
Ga er zo even tussenuit naar mijn ouders, maar hoop dat sommige meiden die helaas ervaring hebben wellicht nog tips hebben. Dank vast!
daar ben ik weer met een topic. Zojuist een eerste afspraak gehad met psychiater, diagnose is: ernstige depressie. Ik ben altijd in de veronderstelling geweest dat therapie en medicatie kunnen helpen bij depressie. Uiteindelijk moet je het natuurlijk zelf doen, maar hulp lijkt me geen overbodige luxe want zelf kom ik er na al die maanden nog niet echt uit.
Het enige wat de psychiater echter gezegd heeft is structuur en doen wat je voldoening geeft. Lekker makkelijk gezegd tegen iemand die je net 5 minuten gesproken hebt en die met een depressie zit.... Als het zo makkelijk was dan had ik ook geen hulp nodig en zat ik niet in die negatieve cirkel. Van zijn hele toonzetting kreeg ik de kriebels, gelukkig wordt hij niet mijn vaste begeleider. Een psychiater in opleiding is mijn contactpersoon en daarmee heb ik afgesproken om medicatie op te hogen en te kijken naar andere therapie vormen.
Volgens de psychiater is mijn structuur niet goed, ik sta te laat op en zou te inactief zijn (ik sta om 10:00 op in plaats van 8:00 en doe juist mijn uiterste best om dingen te blijven ondernemen). Ik ben al maanden zoekende naar (kleine) dingen die me nog een beetje voldoening geven en probeer daar mee aan de slag te gaan. Ik werd echt heel boos op die man, hij kent me niet en gaf me echt het gevoel dat het allemaal aan mezelf ligt. Wat kan je je dan weer even hopeloos en moedeloos voelen zeg.
Maar ik ga door vechten. Ik wil graag een lijstje maken van dingen die kunnen helpen bij depressie. Daarom ben ik benieuwd wat jullie geholpen heeft? Hieronder vast mijn aftrap met alles wat ik probeer te doen, soms denk ik zelfs dat ik teveel probeer.
- oorzaak depressie onderzoeken
- praten
- structuur
- sociale contacten blijven onderhouden
- bewegen (hardlopen, fietsen)
- naar buiten
- boodschappen
- huishouden (kleine taken)
- schrijven
- kijken wat mij ontspanning geeft (kleuren, spelletje, serie kijken, lezen)
- zingen
- yoga
- mindfulness
- hulp ouders/schoonouders als het niet gaat (of een paar dagen daar naartoe)
- antidepressiva (ga nu verhogen om te kijken of dat nog iets doet)
- therapie (volg nu IPT gericht op rouw maar er wordt over 2 weekjes gekeken welke therapie wellicht beter aansluit)
- accepteren dat het nu even niet anders is en hoop houden dat het beter wordt
- afleiding zoeken
Al die dingen lukken soms wel soms niet, mijn stemmingswisselingen zijn best extreem: soms zie ik het even niet meer zitten (met name ochtend) en in de avond is het vaak wel ok.
Ga er zo even tussenuit naar mijn ouders, maar hoop dat sommige meiden die helaas ervaring hebben wellicht nog tips hebben. Dank vast!
donderdag 18 september 2014 16:15
Ik kan alleen maar zeggen dat je goed bezig bent. Ik heb het hele riedeltje ook afgelopen. Maar bij mij heeft de antidepressiva nog het meeste geholpen. Ik ben mijn depressie nu kwijt voor de tweede keer en ik blijf voorlopig aan de AD. Ik heb nu ook therapie dat helpt ook vooral voor de terugvallen en ben bezig om mijn leven anders in te richten. Minder werken, ander werk meer rust, reinheid regelmaat. Sterkte.
Ik ben er ook nog lang niet, maar sinds mei is die klote stemming in ieder geval weg.
Ik ben er ook nog lang niet, maar sinds mei is die klote stemming in ieder geval weg.
donderdag 18 september 2014 16:50
Cognitieve gedragstherapie
Sporten
Geur (aromatherapie): rozengeur, vanille, lavendel, dat soort dingen
Naar buiten
Luisterboeken
Lekker & Gezond eten
Indien nodig slaapmedicatie
Als de depressie het gevolg is van een heftige ervaring kan EMDR ook helpen om die ervaring goed te verwerken
Creatief bezig zijn (kleuren, strijkkraaltjes, handwerken, maar ook toneelspelen)
Hobby met andere mensen
Als mensen je uitnodigen voor iets leuks: gaan!
Contact met vriendinnen.
Inkoppertje mogelijk, maar chocola kan ook helpen. Iedere dag een blokje extra pure chocola bij de thee.
Sporten
Geur (aromatherapie): rozengeur, vanille, lavendel, dat soort dingen
Naar buiten
Luisterboeken
Lekker & Gezond eten
Indien nodig slaapmedicatie
Als de depressie het gevolg is van een heftige ervaring kan EMDR ook helpen om die ervaring goed te verwerken
Creatief bezig zijn (kleuren, strijkkraaltjes, handwerken, maar ook toneelspelen)
Hobby met andere mensen
Als mensen je uitnodigen voor iets leuks: gaan!
Contact met vriendinnen.
Inkoppertje mogelijk, maar chocola kan ook helpen. Iedere dag een blokje extra pure chocola bij de thee.
donderdag 18 september 2014 17:18
Je hebt een behoorlijke lange lijst en als je daar allemaal aan wil voldoen en het lukt niet ben je weer teleurgesteld.
Ga vroeg je bed uit en besef je ook dat je 's ochtends je slechter voelt dan 's avonds en dat dat jammer is maar zo is het nu nou eenmaal.
Sporten hoeft niet perse als je maar naar buiten gaat. Nieuw ontwerp voor je tuin of bij een dierenasiel helpen met uitlaten. Dieren hebben je nodig en reageren altijd blij en precies wat je nodig hebt(je kan ook heerlijk bij ze uithuilen en ze vertellen niets door).
Bedenk kleine projectjes, als stoelen verven, handwerken, bloemschikken. Vaak mis je de concentratie om te lezen en ga je weer in de passieve stand. Kleine projectjes kan je overzien, komen af en dat geeft je een goed gevoel, een hele kamer verven is fysiek te uitputtend en moet weer af.
Probeer 3 x per dag een wandeling te maken in het bos,heide of wat er dan ook in de buurt is en verbaas je weer over alles dat leeft en hoe mooi alles in elkaar steekt. Bak koekjes, taarten of wat je zelf lekker vindt. Geef je elf elke dag 1 uur om op de bank te hangen en een serie te kijken maar niet langer(behalve als je man thuis is). Mindfullness is super omdat je leert om niet na te denken en te wennen aan dat ellendige gevoel.
Ga een cursus beeldhouwen doen of glas in lood zetten, iets waar je niet goed in hoeft te zijn maar wat je puur voor je plezier doet.
Je bent tot nu toe alleen maar bezig geweest met je beter voelen en daar heb je je op geconcentreerd dus je had weer een doel. Nu dingen doen die je leuk vindt in je eigen tempo. Neem er ook de tijd voor, het gaat om de kwaliteit en niet de kwantiteit.
Ga vroeg je bed uit en besef je ook dat je 's ochtends je slechter voelt dan 's avonds en dat dat jammer is maar zo is het nu nou eenmaal.
Sporten hoeft niet perse als je maar naar buiten gaat. Nieuw ontwerp voor je tuin of bij een dierenasiel helpen met uitlaten. Dieren hebben je nodig en reageren altijd blij en precies wat je nodig hebt(je kan ook heerlijk bij ze uithuilen en ze vertellen niets door).
Bedenk kleine projectjes, als stoelen verven, handwerken, bloemschikken. Vaak mis je de concentratie om te lezen en ga je weer in de passieve stand. Kleine projectjes kan je overzien, komen af en dat geeft je een goed gevoel, een hele kamer verven is fysiek te uitputtend en moet weer af.
Probeer 3 x per dag een wandeling te maken in het bos,heide of wat er dan ook in de buurt is en verbaas je weer over alles dat leeft en hoe mooi alles in elkaar steekt. Bak koekjes, taarten of wat je zelf lekker vindt. Geef je elf elke dag 1 uur om op de bank te hangen en een serie te kijken maar niet langer(behalve als je man thuis is). Mindfullness is super omdat je leert om niet na te denken en te wennen aan dat ellendige gevoel.
Ga een cursus beeldhouwen doen of glas in lood zetten, iets waar je niet goed in hoeft te zijn maar wat je puur voor je plezier doet.
Je bent tot nu toe alleen maar bezig geweest met je beter voelen en daar heb je je op geconcentreerd dus je had weer een doel. Nu dingen doen die je leuk vindt in je eigen tempo. Neem er ook de tijd voor, het gaat om de kwaliteit en niet de kwantiteit.
donderdag 18 september 2014 17:27
Ik kwam dit eens tegen toen ik iets anders zocht en ik vond het wel een verstandig georganiseerd meisje met toekomst.
Misschien heb je er iets aan:
https://www.youtube.com/watch?v=p3IABQNLSGo&hd=1
Misschien heb je er iets aan:
https://www.youtube.com/watch?v=p3IABQNLSGo&hd=1
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 18 september 2014 19:40
quote:retrostar schreef op 18 september 2014 @ 17:18:
Je klinkt niet als ernstig depressief hoor.
Dat is een misvatting. Depressie kan zich op veel manieren uiten en lang niet iedereen is passief en wil niets. Ik herken me erg in de omschrijving en heb ook (meerdere keren) een flinke depressie gehad. Het boek Pil van Mike Bodde is ook een goede, die beschrijft ook dat hij een geagiteerde depressie had (die de eerste jaren niet werd onderkend).
Ik heb het als bijna een lichamelijke ziekte met lichamelijke pijn ervaren. Ik was echt hondsberoerd en tot weinig in staat. Ik las laatst een slogan van Robbie Williams (nota bene) die zei: depressie gaat niet over dat er iets niet goed zou zijn in je leven en je dingen anders wilt, het is een soort ernstige griep die je overvalt.
Je klinkt niet als ernstig depressief hoor.
Dat is een misvatting. Depressie kan zich op veel manieren uiten en lang niet iedereen is passief en wil niets. Ik herken me erg in de omschrijving en heb ook (meerdere keren) een flinke depressie gehad. Het boek Pil van Mike Bodde is ook een goede, die beschrijft ook dat hij een geagiteerde depressie had (die de eerste jaren niet werd onderkend).
Ik heb het als bijna een lichamelijke ziekte met lichamelijke pijn ervaren. Ik was echt hondsberoerd en tot weinig in staat. Ik las laatst een slogan van Robbie Williams (nota bene) die zei: depressie gaat niet over dat er iets niet goed zou zijn in je leven en je dingen anders wilt, het is een soort ernstige griep die je overvalt.
donderdag 18 september 2014 21:02
Het klinkt heel stom maar mij heeft puzzelen heel erg geholpen bij mijn depressie. Zo'n legpuzzel met 1000 stukjes. Ik begon eraan en kon dan echt een paar uur helemaal weg zijn, in opperste concentratie aan het puzzelen. Dan heb je toch weer een paar uurtjes van je dag gevuld.
Wat zijn voor jou de moeilijkste momenten van de dag? 's ochtends, s middags, 's avonds?
Wat zijn voor jou de moeilijkste momenten van de dag? 's ochtends, s middags, 's avonds?
vrijdag 19 september 2014 00:53
vrijdag 19 september 2014 01:14
Als je je zwaar kl;ote voelt...bedenken dat je een depressie doormoet en dan afwachten tot t wat minder wordt...ga op bed liggen om te wachten tot de ergste gedachten voorbij zijn.Het is makkelijk advies als je het zo leest...maar mij helpt t soms als ik weer zwaar depressiefr ben.Tegen jezelf zeggen...oh nee ik wil weer dood...laat doe ellende dan over je heengaan tot t ergs5te voorbij is.
vrijdag 19 september 2014 08:24
Een goede dagstructuur is heel belangrijk, dus de wekker zetten en niet pas om 10 uur. Al wil je zo graag blijven liggen, toch eruit gaan. Bewegen is ook goed, iedere dag een wandeling maken bijv. Sociale contacten onderhouden. Wil niet zeggen dat je een terrasje met vrienden moet pakken, maar even bellen is ook goed. Van wat ik gehoord hebt is dat wanneer je nog midden in de depressie zit, therapie geen zin heeft. Ik kreeg dat pas toen ik weer stabieler was.
Verder tekenen, schilderen, tuinieren, iets simpels waar jij jezelf mee bezig kunt houden. Bij mij heeft het echt geholpen dat we een hondje kregen, daardoor moest ik meerdere keren per dag de deur uit ook al wilde ik niet.
Verder tekenen, schilderen, tuinieren, iets simpels waar jij jezelf mee bezig kunt houden. Bij mij heeft het echt geholpen dat we een hondje kregen, daardoor moest ik meerdere keren per dag de deur uit ook al wilde ik niet.
Cum non tum age
vrijdag 19 september 2014 10:33
Ik heb niet alle reacties gelezen maar vind jouw actielijstje al een aardige lijst. Wel belangrijk dat je in deze periode een beetje mild naar jezelf toe bent. Hiermee bedoel ik niet dat je toegeeft aan je apathie en lamlendigheid maar dat je ziet dat dit er nu is en jezelf de ruimte en de tijd geeft om hier doorheen te komen. Verwacht niet van jezelf dat je nu kunt functioneren als een gezond mens.
De belangrijkste stap bij een ernstige depressie heb je al genomen: aangeklopt voor hulp. Medicatie en begeleiding zijn erg belangrijk in dit stadium.
Wat mij geholpen heeft in mijn depressie was in eerste instantie het besef dat ik depressief was. Toen de psychiater dat vertelde, voelde ik dat in eerste instantie niet. Ik wilde geen medicatie maar ik wilde 'dit' (dat slechte, apatische gevoel) ook niet meer. Medicatie deed al gauw zijn werk en dat betekende dat ik langzaam weer wat dingetjes kon gaan doen.
- ik plande een afspraak per dag waardoor ik de deur uit moest (dit kon ook een boodschapje zijn of een brief posten).
- hierdoor moest ik wel opstaan, mezelf verzorgen en aankleden
- ik zorgde dat ik eten in huis had dat ik aantrekkelijk vind (ik had geen eetlust en moest mijzelf echt verleiden om iets te eten)
- ik ging twee maal per week bewegen in de vorm van zwemmen
- eenmaal per week naar yoga
- als ik fut en zin had deed ik iets creatiefs (tekenen, kleuren etc)
- ik ging blogjes volgen om een beetje contact te ervaren met de buitenwereld
- huishoudelijke taken in kleine stukjes hakken en elk stapje is een schouderklopje waard
Nu de depressie onder controle is, kan ik zeggen dat ik ervan geleerd hem om met meer compassie naar mijzelf en anderen te kijken. Waar ik vroeger dacht: 'schop onder de kont', weet ik nu dat je niet altijd jezelf onder controle hebt en veel kunt willen, maar het gewoonweg niet kunt. Het advies van jouw psychiater is makkelijk gezegd maar als het zo gemakkelijk was, had niemand met depressie hulp nodig. Het is niet zo dat er een gouden sleutel is, wel zijn er een aantal voorwaarden die nodig zijn om weer bovenop een depressie te komen waarvan structuur een hele belangrijke is.
Mijn ervaring is dat het zoeken naar de oorzaak van depressie niet zo gemakkelijk is als je erin zit. Je ziet de dingen negatief en relativeren is ook niet gemakkelijk. Bewaar dit actiepunt tot je gesprekken hebt zodat je dit onder begeleiding kunt doen. Anders heb je kans dat je alleen maar dieper in de put raakt.
Ik wens jou heel veel sterkte toe in deze moeilijke periode!
Dikke knuffel
De belangrijkste stap bij een ernstige depressie heb je al genomen: aangeklopt voor hulp. Medicatie en begeleiding zijn erg belangrijk in dit stadium.
Wat mij geholpen heeft in mijn depressie was in eerste instantie het besef dat ik depressief was. Toen de psychiater dat vertelde, voelde ik dat in eerste instantie niet. Ik wilde geen medicatie maar ik wilde 'dit' (dat slechte, apatische gevoel) ook niet meer. Medicatie deed al gauw zijn werk en dat betekende dat ik langzaam weer wat dingetjes kon gaan doen.
- ik plande een afspraak per dag waardoor ik de deur uit moest (dit kon ook een boodschapje zijn of een brief posten).
- hierdoor moest ik wel opstaan, mezelf verzorgen en aankleden
- ik zorgde dat ik eten in huis had dat ik aantrekkelijk vind (ik had geen eetlust en moest mijzelf echt verleiden om iets te eten)
- ik ging twee maal per week bewegen in de vorm van zwemmen
- eenmaal per week naar yoga
- als ik fut en zin had deed ik iets creatiefs (tekenen, kleuren etc)
- ik ging blogjes volgen om een beetje contact te ervaren met de buitenwereld
- huishoudelijke taken in kleine stukjes hakken en elk stapje is een schouderklopje waard
Nu de depressie onder controle is, kan ik zeggen dat ik ervan geleerd hem om met meer compassie naar mijzelf en anderen te kijken. Waar ik vroeger dacht: 'schop onder de kont', weet ik nu dat je niet altijd jezelf onder controle hebt en veel kunt willen, maar het gewoonweg niet kunt. Het advies van jouw psychiater is makkelijk gezegd maar als het zo gemakkelijk was, had niemand met depressie hulp nodig. Het is niet zo dat er een gouden sleutel is, wel zijn er een aantal voorwaarden die nodig zijn om weer bovenop een depressie te komen waarvan structuur een hele belangrijke is.
Mijn ervaring is dat het zoeken naar de oorzaak van depressie niet zo gemakkelijk is als je erin zit. Je ziet de dingen negatief en relativeren is ook niet gemakkelijk. Bewaar dit actiepunt tot je gesprekken hebt zodat je dit onder begeleiding kunt doen. Anders heb je kans dat je alleen maar dieper in de put raakt.
Ik wens jou heel veel sterkte toe in deze moeilijke periode!
Dikke knuffel
vrijdag 19 september 2014 10:50
vrijdag 19 september 2014 11:44
quote:Qian schreef op 19 september 2014 @ 10:50:
Leest mee.
@Hiltje: Dankje voor je posts, herken het dat er zoiets geagiteerds in zit.
Verdragen, ja... Lastig is dat, als de wereld aan je lijkt te trekken. Dus dan wordt het verdragen totdat je dat niet meer serieuzer neemt dan je eigen gezondheid?
Nee hoor, verdragen tot het beter gaat en je uit de ergste depressie bent.
Heel herkenbaar ook dat therapie pas aan de orde is als de ergste symptomen voorbij zijn. Dat gold bij mij trouwens ook voor mindfulness, daar mocht ik van mijn psychiater ook pas mee beginnen toen ik weer enigszins op de rit was. Ten zelfs toen vond ik het af en toe heel zwaar en eng omdat er echt gevoelens bovenkwamen.
Over de uiteindelijke (gespreks)therapie heb ik een beetje dubbele mening. Het heeft uiteindelijk zeker veel bijgedragen aan hoe ik mijn leven heb veranderd en tegelijkertijd heb ik ook nog altijd geen pasklaar antwoord op wat nou de oorzaak is en hoe mijn jeugd daaraan heeft bijgedragen en ik vind het ook niet interessant om daar bij stil te blijven staan. Ik heb wel meer inzicht gekregen in het feit dat ik kwetsbaar ben en mijn mechanisme om dat te overschreeuwen of me terug te trekken.
Na een aantal maanden therapie was ik sterk genoeg om voor mezelf te kiezen en mezelf niet steeds maar weer te pushen heb ik de beslissing kunnen/moeten nemen om met mijn beroep te stoppen en mijn even qua carriere (en geld) heel anders in te richten.
De grootste verandering kwam echter anderhalf jaar later toen ik overstapte op een ander medicijn. Toen bereikte ik in 3 weken meer vooruitgang dan alle therapie, mindfulness, zwemmen, praten etc daarvoor had uitgericht.
Ik slik nog altijd medicatie (in totaal al 16 jaar) en zal dat ook altijd blijven doen. Verder ben ik veel zachter voor mezelf en jaag ik mezelf niet meer over de klink maar ik ben in de gelukkige omstandigheden dat ik ook niet fulltime hoef te werken. De kwetsbaarheid blijft, maar dat houdt nu al een aantal jaar de echte depressies buiten de deur.
Leest mee.
@Hiltje: Dankje voor je posts, herken het dat er zoiets geagiteerds in zit.
Verdragen, ja... Lastig is dat, als de wereld aan je lijkt te trekken. Dus dan wordt het verdragen totdat je dat niet meer serieuzer neemt dan je eigen gezondheid?
Nee hoor, verdragen tot het beter gaat en je uit de ergste depressie bent.
Heel herkenbaar ook dat therapie pas aan de orde is als de ergste symptomen voorbij zijn. Dat gold bij mij trouwens ook voor mindfulness, daar mocht ik van mijn psychiater ook pas mee beginnen toen ik weer enigszins op de rit was. Ten zelfs toen vond ik het af en toe heel zwaar en eng omdat er echt gevoelens bovenkwamen.
Over de uiteindelijke (gespreks)therapie heb ik een beetje dubbele mening. Het heeft uiteindelijk zeker veel bijgedragen aan hoe ik mijn leven heb veranderd en tegelijkertijd heb ik ook nog altijd geen pasklaar antwoord op wat nou de oorzaak is en hoe mijn jeugd daaraan heeft bijgedragen en ik vind het ook niet interessant om daar bij stil te blijven staan. Ik heb wel meer inzicht gekregen in het feit dat ik kwetsbaar ben en mijn mechanisme om dat te overschreeuwen of me terug te trekken.
Na een aantal maanden therapie was ik sterk genoeg om voor mezelf te kiezen en mezelf niet steeds maar weer te pushen heb ik de beslissing kunnen/moeten nemen om met mijn beroep te stoppen en mijn even qua carriere (en geld) heel anders in te richten.
De grootste verandering kwam echter anderhalf jaar later toen ik overstapte op een ander medicijn. Toen bereikte ik in 3 weken meer vooruitgang dan alle therapie, mindfulness, zwemmen, praten etc daarvoor had uitgericht.
Ik slik nog altijd medicatie (in totaal al 16 jaar) en zal dat ook altijd blijven doen. Verder ben ik veel zachter voor mezelf en jaag ik mezelf niet meer over de klink maar ik ben in de gelukkige omstandigheden dat ik ook niet fulltime hoef te werken. De kwetsbaarheid blijft, maar dat houdt nu al een aantal jaar de echte depressies buiten de deur.
vrijdag 19 september 2014 16:20
Wat een boel reacties, fijn lieve meiden!
Ik heb alles nog eens goed nagelezen. Ik denk dat het per persoon kan verschillen wat goed voor je is en dat er dus zo te lezen wel een verschil zit tussen alle depressieve gevoelens.
Ik herken wat Hiltje schrijft, ik ben niet echt passief en probeer juist dingen te doen om me beter te voelen. Ik doe eerder teveel dan te weinig. Doordat ik veel van mezelf verwacht, wordt ik teleurgesteld omdat het nog steeds niet gaat. Ik probeer te begrijpen waarom ik me zo voel. Ik heb veel meegemaakt, maar mijn gevoelens lijken nu even los te staan van alles wat er gebeurd is. Ik voel weinig verdriet terwijl dat juist logischer zou zijn (klinkt vaag, ik weet het). Ik probeer mijn gevoelens te accepteren zoals ze zijn maar hoe lastig is dat als je je elke ochtend weer enorm rot voelt?
Maar de tips hier hoe uiteenlopend ook, vind ik heel nuttig. Ik wil denk ik even minder van mezelf eisen. Dus niet om 8 uur op moeten omdat het beter zou zijn of elke dag 3 x wandelen. Juist even accepteren dat ik nu minder mag, minder kan en minder hoef. Niet MOETEN maar MOGEN, zoals ik ergens zo mooi las. Kijken wat mij dat brengt en hoe het dan gaat. Ik snap dat dit niet voor iedereen met depressie werkt, anderen moeten misschien juist aangespoord worden om dingen te doen. Daar heb ik zelf op dit moment minder last van. Ik kom mijn bed uit, ben onder de mensen, beweeg en doe misschien iets te hard mijn best om 'gewoon' door te gaan.
Wel structuur aanhouden, niet te passief worden, maar ietsje minder eisen mag ook. Uitzoeken wat mij nog kan ontspannen, naast alle spanning in mijn lichaam en proberen daar een beetje van te blijven genieten. Ook uitzoeken wat me voldoening geeft vind ik een goede, al is het 1 klein dingetje per dag.
Weet niet wat het me gaat brengen, maar kan het altijd proberen. Verder de medicatie nu nog iets verhoogd en over 2 weekjes info over verdere therapie. Misschien cognitieve gedragstherapie omdat het iets concreter is en ingaat op je negatieve gedachten (voor zover ik begrepen heb). Ook voor maandag een keertje acupunctuur staan, kijken wat dat met zich mee brengt want mijn lichaam is soms een en al spanning & spierpijn.
Nogmaals dank voor alle reacties en als er aanvullingen zijn blijf ik die graag lezen
Ik heb alles nog eens goed nagelezen. Ik denk dat het per persoon kan verschillen wat goed voor je is en dat er dus zo te lezen wel een verschil zit tussen alle depressieve gevoelens.
Ik herken wat Hiltje schrijft, ik ben niet echt passief en probeer juist dingen te doen om me beter te voelen. Ik doe eerder teveel dan te weinig. Doordat ik veel van mezelf verwacht, wordt ik teleurgesteld omdat het nog steeds niet gaat. Ik probeer te begrijpen waarom ik me zo voel. Ik heb veel meegemaakt, maar mijn gevoelens lijken nu even los te staan van alles wat er gebeurd is. Ik voel weinig verdriet terwijl dat juist logischer zou zijn (klinkt vaag, ik weet het). Ik probeer mijn gevoelens te accepteren zoals ze zijn maar hoe lastig is dat als je je elke ochtend weer enorm rot voelt?
Maar de tips hier hoe uiteenlopend ook, vind ik heel nuttig. Ik wil denk ik even minder van mezelf eisen. Dus niet om 8 uur op moeten omdat het beter zou zijn of elke dag 3 x wandelen. Juist even accepteren dat ik nu minder mag, minder kan en minder hoef. Niet MOETEN maar MOGEN, zoals ik ergens zo mooi las. Kijken wat mij dat brengt en hoe het dan gaat. Ik snap dat dit niet voor iedereen met depressie werkt, anderen moeten misschien juist aangespoord worden om dingen te doen. Daar heb ik zelf op dit moment minder last van. Ik kom mijn bed uit, ben onder de mensen, beweeg en doe misschien iets te hard mijn best om 'gewoon' door te gaan.
Wel structuur aanhouden, niet te passief worden, maar ietsje minder eisen mag ook. Uitzoeken wat mij nog kan ontspannen, naast alle spanning in mijn lichaam en proberen daar een beetje van te blijven genieten. Ook uitzoeken wat me voldoening geeft vind ik een goede, al is het 1 klein dingetje per dag.
Weet niet wat het me gaat brengen, maar kan het altijd proberen. Verder de medicatie nu nog iets verhoogd en over 2 weekjes info over verdere therapie. Misschien cognitieve gedragstherapie omdat het iets concreter is en ingaat op je negatieve gedachten (voor zover ik begrepen heb). Ook voor maandag een keertje acupunctuur staan, kijken wat dat met zich mee brengt want mijn lichaam is soms een en al spanning & spierpijn.
Nogmaals dank voor alle reacties en als er aanvullingen zijn blijf ik die graag lezen
vrijdag 19 september 2014 17:09
quote:starshine31 schreef op 19 september 2014 @ 16:20:
Maar de tips hier hoe uiteenlopend ook, vind ik heel nuttig. Ik wil denk ik even minder van mezelf eisen. Dus niet om 8 uur op moeten omdat het beter zou zijn of elke dag 3 x wandelen. Juist even accepteren dat ik nu minder mag, minder kan en minder hoef. Niet MOETEN maar MOGEN, zoals ik ergens zo mooi las. Kijken wat mij dat brengt en hoe het dan gaat. Ik snap dat dit niet voor iedereen met depressie werkt, anderen moeten misschien juist aangespoord worden om dingen te doen. Daar heb ik zelf op dit moment minder last van. Ik kom mijn bed uit, ben onder de mensen, beweeg en doe misschien iets te hard mijn best om 'gewoon' door te gaan.
Wel structuur aanhouden, niet te passief worden, maar ietsje minder eisen mag ook. Uitzoeken wat mij nog kan ontspannen, naast alle spanning in mijn lichaam en proberen daar een beetje van te blijven genieten. Ook uitzoeken wat me voldoening geeft vind ik een goede, al is het 1 klein dingetje per dag.
Ik denk dat je hier een mooie conclusie voor jezelf trekt. Wellicht dat het anderen kan helpen maar ik had ook geen baat bij allerlei strakke schema's en waarbij ik het gevoel had dat ik allerlei dingen moest. Verplicht ontspannen. Dat was namelijk ook het probleem, dat ik zoveel MOEST van mezelf.
Ik vind het dus bv ook niet zo erg dat ik langer slaap, ik ben sowieso geen ochtendmens dus met 8 uur opstaan doe je me geen plezier. In die tijd sliep ik tot een uur of 10, vaak zelfs later. In ieder geval moest ik wel iedere dag even naar buiten (boodschap doen, rondje lopen oid). Eigenlijk begon ik met minimale activiteit en dat breidde ik langzaam uit als ik dat wilde met dingen als een kop koffie gaan drinken in de stad, legpuzzels maken, een cake bakken, in de tuin wat doen en bloemetjes in de bakken zetten, wat schoonmaken.
Uiteindelijk komt het waarschijnlijk wel goed of wordt het in ieder geval een stuk beter. Maar geef het ook een beetje tijd, dit soort veranderingen gaan vaak langzaam en hoe meer je drukt hoe moeizamer het gaat.
Maar de tips hier hoe uiteenlopend ook, vind ik heel nuttig. Ik wil denk ik even minder van mezelf eisen. Dus niet om 8 uur op moeten omdat het beter zou zijn of elke dag 3 x wandelen. Juist even accepteren dat ik nu minder mag, minder kan en minder hoef. Niet MOETEN maar MOGEN, zoals ik ergens zo mooi las. Kijken wat mij dat brengt en hoe het dan gaat. Ik snap dat dit niet voor iedereen met depressie werkt, anderen moeten misschien juist aangespoord worden om dingen te doen. Daar heb ik zelf op dit moment minder last van. Ik kom mijn bed uit, ben onder de mensen, beweeg en doe misschien iets te hard mijn best om 'gewoon' door te gaan.
Wel structuur aanhouden, niet te passief worden, maar ietsje minder eisen mag ook. Uitzoeken wat mij nog kan ontspannen, naast alle spanning in mijn lichaam en proberen daar een beetje van te blijven genieten. Ook uitzoeken wat me voldoening geeft vind ik een goede, al is het 1 klein dingetje per dag.
Ik denk dat je hier een mooie conclusie voor jezelf trekt. Wellicht dat het anderen kan helpen maar ik had ook geen baat bij allerlei strakke schema's en waarbij ik het gevoel had dat ik allerlei dingen moest. Verplicht ontspannen. Dat was namelijk ook het probleem, dat ik zoveel MOEST van mezelf.
Ik vind het dus bv ook niet zo erg dat ik langer slaap, ik ben sowieso geen ochtendmens dus met 8 uur opstaan doe je me geen plezier. In die tijd sliep ik tot een uur of 10, vaak zelfs later. In ieder geval moest ik wel iedere dag even naar buiten (boodschap doen, rondje lopen oid). Eigenlijk begon ik met minimale activiteit en dat breidde ik langzaam uit als ik dat wilde met dingen als een kop koffie gaan drinken in de stad, legpuzzels maken, een cake bakken, in de tuin wat doen en bloemetjes in de bakken zetten, wat schoonmaken.
Uiteindelijk komt het waarschijnlijk wel goed of wordt het in ieder geval een stuk beter. Maar geef het ook een beetje tijd, dit soort veranderingen gaan vaak langzaam en hoe meer je drukt hoe moeizamer het gaat.
vrijdag 19 september 2014 18:49
Ik stond ook echt niet om 8 uur op. Ik heb wel een tijdje gehad dat mijn dag/nachtritme verschoof en dat ik pas om 02.00 uur met moeite naar bed ging (ik kon gewoon het initiatief niet nemen om eerder naar boven te gaan), maar dat is ook vanzelf weer rechtgetrokken.
Mijn psychiater maakte daar ook geen groot probleem van. Je kunt wel alles tegengesteld aan je impulsen gaan doen in een depressie (dus allerlei dingen moeten die je nauwelijks wilt/kunt) maar vaak als de depressie geneest, gaan die symptomen ook vanzelf weer weg. Ik denk ook dat je bij passieve klassieke depressies met nauwelijks activiteit meer moet stimuleren dan bij geagiteerde depressies waarbij mensen juist meer tot rust moeten komen.
Als je nog midden in de zware depressie zit is het de kunst om dat te verdragen en de tijd zo goed mogelijk uit te zitten en door te komen. Als je daarvan zeker op de moeilijke ochtend, 2 uur langer in bed ligt, is dat alleen maar winst omdat de ochtend dan sneller om is.
Mijn psychiater maakte daar ook geen groot probleem van. Je kunt wel alles tegengesteld aan je impulsen gaan doen in een depressie (dus allerlei dingen moeten die je nauwelijks wilt/kunt) maar vaak als de depressie geneest, gaan die symptomen ook vanzelf weer weg. Ik denk ook dat je bij passieve klassieke depressies met nauwelijks activiteit meer moet stimuleren dan bij geagiteerde depressies waarbij mensen juist meer tot rust moeten komen.
Als je nog midden in de zware depressie zit is het de kunst om dat te verdragen en de tijd zo goed mogelijk uit te zitten en door te komen. Als je daarvan zeker op de moeilijke ochtend, 2 uur langer in bed ligt, is dat alleen maar winst omdat de ochtend dan sneller om is.
vrijdag 19 september 2014 18:56
Opvallend ook dat je zegt geen verdriet te voelen. Ik kreeg een half jaar na de ergste fase in de familie iets voor mijn kiezen dat heel verdrietig was. En toen heb ik zo het verschil gevoeld tussen verdriet en depressie.
Verdriet vloeit voort uit liefde. Het gaat om missen, verlies/rouwen of bezorgdheid hebben om iets/iemand die dicht bij je stond/waar je van hield. Aan verdriet zit een betekenis en in die zin is het soms bijna zoet. Bitterzoet. Verdriet is menselijk.
Depressie is een zwart monster zonder enige doel of nut en het voelt veel en veel kouder dan verdriet. Depressie is onmenselijk.
Ik moet wel zeggen dat mijn verdriet minder heftig/dichtbij was dan wat jij hebt meegemaakt, en ik wil niet van verdriet iets moois maken. Maar ik kan het moeilijk anders uitdrukken. Ik heb wel gedacht in mijn depressie: wacht maar tot er echt iets ergs gebeurd, je bent zo zwak dat je dat zeker niet zult aankunnen. Maar nu ik het verschil een beetje heb ervaren ben ik daar niet meer zo bang voor.
Verdriet vloeit voort uit liefde. Het gaat om missen, verlies/rouwen of bezorgdheid hebben om iets/iemand die dicht bij je stond/waar je van hield. Aan verdriet zit een betekenis en in die zin is het soms bijna zoet. Bitterzoet. Verdriet is menselijk.
Depressie is een zwart monster zonder enige doel of nut en het voelt veel en veel kouder dan verdriet. Depressie is onmenselijk.
Ik moet wel zeggen dat mijn verdriet minder heftig/dichtbij was dan wat jij hebt meegemaakt, en ik wil niet van verdriet iets moois maken. Maar ik kan het moeilijk anders uitdrukken. Ik heb wel gedacht in mijn depressie: wacht maar tot er echt iets ergs gebeurd, je bent zo zwak dat je dat zeker niet zult aankunnen. Maar nu ik het verschil een beetje heb ervaren ben ik daar niet meer zo bang voor.
zaterdag 20 september 2014 14:43
Ik herken inderdaad een verschil tussen verdriet en depressie. Mensen in mijn omgeving snappen dat niet zo, ik mag toch huilen na alles wat er gebeurd is. Maar huilen om niks is wat anders dan huilen om wat je mist. Verdriet wat je uit liefde voelt kan deels ook fijn zijn, dus ik snap wat je bedoelt. Depressie is inderdaad veel onmenselijker zonder reden of doel.
De ergste dip is nu gelukkig weer wat minder. Daarvoor in de plaats komt heel veel spanning en onrust in mijn lichaam. Pijnlijke spieren en moeite om te ontspannen. Het is weer even niet anders, al even gezwommen wat fijn voelde en verder rustig aan doen. Verdragen vind ik mooi gezegd, het is zeker een kwestie van verdragen en hopen/weten dat het weer beter wordt.
De ergste dip is nu gelukkig weer wat minder. Daarvoor in de plaats komt heel veel spanning en onrust in mijn lichaam. Pijnlijke spieren en moeite om te ontspannen. Het is weer even niet anders, al even gezwommen wat fijn voelde en verder rustig aan doen. Verdragen vind ik mooi gezegd, het is zeker een kwestie van verdragen en hopen/weten dat het weer beter wordt.
zondag 21 september 2014 11:50
@Hiltje, wat een wijze woorden en waardevolle posts. Je omschrijving van verdriet en depressie vind ik heel treffend.
@starshine :Toen ik heel mooi een dagritme voor mezelf had bedacht en dit aan mijn psycholoog vertelde keek ze me raar aan, waarom in hemelsnaam moest ik van mezelf om 8uur uit bed? Ik moest juist af van dat moeten en moest meer naar mezelf leren luisteren en daar dus ook op vertrouwen, leren dat mijn keuzes gewoon goed zijn en dat ik mezelf ruimte mag geven om te rusten, te lummelen. Dat gaat over wanneer de depressie ook minder wordt en over gaat. Verder niks toe te voegen aan de reacties die je al hebt gehad en je sterkte te wensen
@starshine :Toen ik heel mooi een dagritme voor mezelf had bedacht en dit aan mijn psycholoog vertelde keek ze me raar aan, waarom in hemelsnaam moest ik van mezelf om 8uur uit bed? Ik moest juist af van dat moeten en moest meer naar mezelf leren luisteren en daar dus ook op vertrouwen, leren dat mijn keuzes gewoon goed zijn en dat ik mezelf ruimte mag geven om te rusten, te lummelen. Dat gaat over wanneer de depressie ook minder wordt en over gaat. Verder niks toe te voegen aan de reacties die je al hebt gehad en je sterkte te wensen
woensdag 24 september 2014 17:56
Bedankt nog voor je reactie blijekip! Fijn om te lezen dat om 8 uur uit bed moeten inderdaad een loze opmerking is, ook al komt die van een psychiater. Meer naar jezelf leren luisteren klinkt inderdaad veel belangrijker en sluit wel aan bij mijn verhaal.
Heb medicatie opgehoogd sinds vrijdag en ben erg onrustig. Had maandag koorts, dus ook grieperig en hoofdpijn. Kan niet stoppen met piekeren en rustig aan doen vind ik lastig. Maar hoop dat het uiteindelijk effect heeft. Ben wel iets minder negatief maar weet niet zo goed wat ik met mezelf aan moet. Maar weer wat afleiding zoeken voor zover mogelijk.
Heb medicatie opgehoogd sinds vrijdag en ben erg onrustig. Had maandag koorts, dus ook grieperig en hoofdpijn. Kan niet stoppen met piekeren en rustig aan doen vind ik lastig. Maar hoop dat het uiteindelijk effect heeft. Ben wel iets minder negatief maar weet niet zo goed wat ik met mezelf aan moet. Maar weer wat afleiding zoeken voor zover mogelijk.
