Psyche
alle pijlers
flashbacks na een scheiding
zaterdag 9 augustus 2014 18:34
Een maand of zeven geleden ben ik vrij plotsklaps gescheiden. Een maand lang wilde mijn ex nadenken, nadat ik er achter kwam dat hij stiekem contact had met de vrouw met wie hij nu een relatie heeft. Na deze maand van nadenken - en verder een heel harmonieuze relatie van bijna twaalf jaar - was ik ineens alleen.
De afgelopen maanden stond ik volkomen in de survivalstand. Omdat het zo snel ging, denk ik, heb ik niet echt gerouwd. Mijn ex ging 'gewoon' weg bij onze dochter en mij en omdat het zo makkelijk leek te gaan, voor hem, durfde ik mijn enorme verdriet om dit verlies niet echt toe te laten. Ik duwde herinneringen snel weg, genoeg andere rottigheid om mee te dealen.
En nu, na zeven maanden, terwijl de ergste pijn nu wel weg zou moeten zijn, word ik echt gekweld door flashbacks van mijn huwelijk. Random herinneringen lijken het. Doorlopende beelden van twaalf jaar erg gelukkig zijn. Er zit geen enkele logica in, het is een caleidoscoop van plaatjes, filmpjes, woorden, momenten....
Zijn er mensen die dit herkennen? Dat je iemand zo verschrikkelijk mist door de beelden die je de hele dag door je onderbewuste gepresenteerd krijgt?
Ik wil mijn ex niet terug, ik heb vrede met het scheiden op zich maar word helemaal dol van de ongewenste trip down memory lane die ik continu maak.
Gisteren was het zo erg dat ik hem bijna belde. Om zijn stem even te horen, terwijl ik zelfs nooit gevraagd heb of hij het nog eens met me wilde proberen toen hij de scheiding aankondigde. Na meer dan een half jaar zou de ergste pijn toch weg moeten zijn zou je zeggen.
Vanzelfsprekend ben ik niet de enige die dit ervaart. Neem ik aan.
Hoe lang duurde dit bij jou?
Wat deed je er mee of misschien tegen?
Ik word er soms bijna fysiek onpasselijk van, kennen jullie dat?
De afgelopen maanden stond ik volkomen in de survivalstand. Omdat het zo snel ging, denk ik, heb ik niet echt gerouwd. Mijn ex ging 'gewoon' weg bij onze dochter en mij en omdat het zo makkelijk leek te gaan, voor hem, durfde ik mijn enorme verdriet om dit verlies niet echt toe te laten. Ik duwde herinneringen snel weg, genoeg andere rottigheid om mee te dealen.
En nu, na zeven maanden, terwijl de ergste pijn nu wel weg zou moeten zijn, word ik echt gekweld door flashbacks van mijn huwelijk. Random herinneringen lijken het. Doorlopende beelden van twaalf jaar erg gelukkig zijn. Er zit geen enkele logica in, het is een caleidoscoop van plaatjes, filmpjes, woorden, momenten....
Zijn er mensen die dit herkennen? Dat je iemand zo verschrikkelijk mist door de beelden die je de hele dag door je onderbewuste gepresenteerd krijgt?
Ik wil mijn ex niet terug, ik heb vrede met het scheiden op zich maar word helemaal dol van de ongewenste trip down memory lane die ik continu maak.
Gisteren was het zo erg dat ik hem bijna belde. Om zijn stem even te horen, terwijl ik zelfs nooit gevraagd heb of hij het nog eens met me wilde proberen toen hij de scheiding aankondigde. Na meer dan een half jaar zou de ergste pijn toch weg moeten zijn zou je zeggen.
Vanzelfsprekend ben ik niet de enige die dit ervaart. Neem ik aan.
Hoe lang duurde dit bij jou?
Wat deed je er mee of misschien tegen?
Ik word er soms bijna fysiek onpasselijk van, kennen jullie dat?
vrijdag 19 september 2014 20:49
Oh Leo, ik had dit allemaal geschreven kunnen hebben.
Ik lees al vanaf het begin mee, maar durf amper nog op dit forum te reageren. Ik schreef eerst regelmatig over mijn scheiding, onder een andere naam, totdat mijn ex aan het googelen geslagen was en mijn verhalen ontdekte. Heel vervelend dat hij precies heeft kunnen lezen wat voor mentaal wrak ik was toen hij mij na 18 jaar in de steek liet. Maar ik wil nu toch even reageren op je.
Even kort: 18 jaar samen, kind van 6, hij verliefd op een ander, mij een tijdje bedrogen met haar, ondertussen mij maandenlang vernederen, manipuleren en van zich afduwen. Uiteindelijk zijn koffer gepakt en naar haar vertrokken. Ik bleef achter met mijn zoon (waar hij overigens wel een hele goede vader voor is, daar gaat dit nu even niet om).
Ik ben door een hel gegaan die eerste tijd. Inmiddels ben ik precies 2 jaar verder. Ik kan je zeggen: dit is een rouwproces dat niet in een vooraf vast te stellen volgorde verloopt. Je leest soms dat rouwende mensen eerst ontkennen, dan onderhandelen, dan boos worden, etc. Ik heb gemerkt dat die fases zich razendsnel kunnen afwisselen en dat er geen lijn in hoeft te zitten. Wel dat de scherpe randjes er uiteindelijk afgaan, natuurlijk. Ik ben nu bijvoorbeeld nog wel eens boos, maar niet meer zo boos als toen hij net weg was.
Ik denk soms dat ik alweer een flink eind die berg op geklauterd ben, en al bijna aan de top sta, en dan gebeurt er weer iets waardoor ik compleet uit mijn evenwicht word gebracht. Een paar maanden terug kreeg ik het bericht dat mijn ex weer vader wordt...bam... terug beneden aan de berg. Ik zal waarschijnlijk nooit meer moeder worden. En een paar dagen terug kreeg ik te horen dat hij met haar gaat trouwen. Bam... weer terug. Met mij wilde hij nooit trouwen. Ik was het niet waard om voor op zijn knieën te gaan. Waarom zij wel? Dat soort destructieve gedachten.
En ook: het idealiseren van je ex. Dat vind ik het ergste. Ineens komen allerlei gebeurtenissen uit mijn relatie met hem glashelder in mijn geheugen naar voren, terwijl ik daar tijdens mijn relatie met hem nooit meer aan dacht. Dingen die we deden, dingen die hij zei. Hoe we konden lachen, hoe we konden praten, vakanties, zware periodes waar hij me doorheen heeft gesleept. Maar ook de fouten die ik tijdens onze relatie heb gemaakt. De momenten waarop ik hem pijn heb gedaan als hij dat niet verdiende. En dat ik me dan vaak afvraag of hij er nog was geweest als ik dit en dat niet had gedaan. Het is killing, zulke gedachten.
Wel merk ik dat ik hem nu kan vergeven voor wat hij heeft gedaan. Juist omdat ik onze relatie keer op keer aan het analyseren ben, en ik ook mijn eigen fouten inzie. Soms wilde ik dat ik de tijd terug kon draaien.
Het is liefdesverdriet met een hoofdletter L denk ik. Die flashbacks horen erbij Leo. Daar moet je gewoon keihard doorheen, en het kan misschien nog best lang duren voordat je hiermee in het reine kan komen. Maar nogmaals: het scherpe gaat er op den duur echt af, en dan valt er heel goed mee te leven, die pijn
Sterkte
Ik lees al vanaf het begin mee, maar durf amper nog op dit forum te reageren. Ik schreef eerst regelmatig over mijn scheiding, onder een andere naam, totdat mijn ex aan het googelen geslagen was en mijn verhalen ontdekte. Heel vervelend dat hij precies heeft kunnen lezen wat voor mentaal wrak ik was toen hij mij na 18 jaar in de steek liet. Maar ik wil nu toch even reageren op je.
Even kort: 18 jaar samen, kind van 6, hij verliefd op een ander, mij een tijdje bedrogen met haar, ondertussen mij maandenlang vernederen, manipuleren en van zich afduwen. Uiteindelijk zijn koffer gepakt en naar haar vertrokken. Ik bleef achter met mijn zoon (waar hij overigens wel een hele goede vader voor is, daar gaat dit nu even niet om).
Ik ben door een hel gegaan die eerste tijd. Inmiddels ben ik precies 2 jaar verder. Ik kan je zeggen: dit is een rouwproces dat niet in een vooraf vast te stellen volgorde verloopt. Je leest soms dat rouwende mensen eerst ontkennen, dan onderhandelen, dan boos worden, etc. Ik heb gemerkt dat die fases zich razendsnel kunnen afwisselen en dat er geen lijn in hoeft te zitten. Wel dat de scherpe randjes er uiteindelijk afgaan, natuurlijk. Ik ben nu bijvoorbeeld nog wel eens boos, maar niet meer zo boos als toen hij net weg was.
Ik denk soms dat ik alweer een flink eind die berg op geklauterd ben, en al bijna aan de top sta, en dan gebeurt er weer iets waardoor ik compleet uit mijn evenwicht word gebracht. Een paar maanden terug kreeg ik het bericht dat mijn ex weer vader wordt...bam... terug beneden aan de berg. Ik zal waarschijnlijk nooit meer moeder worden. En een paar dagen terug kreeg ik te horen dat hij met haar gaat trouwen. Bam... weer terug. Met mij wilde hij nooit trouwen. Ik was het niet waard om voor op zijn knieën te gaan. Waarom zij wel? Dat soort destructieve gedachten.
En ook: het idealiseren van je ex. Dat vind ik het ergste. Ineens komen allerlei gebeurtenissen uit mijn relatie met hem glashelder in mijn geheugen naar voren, terwijl ik daar tijdens mijn relatie met hem nooit meer aan dacht. Dingen die we deden, dingen die hij zei. Hoe we konden lachen, hoe we konden praten, vakanties, zware periodes waar hij me doorheen heeft gesleept. Maar ook de fouten die ik tijdens onze relatie heb gemaakt. De momenten waarop ik hem pijn heb gedaan als hij dat niet verdiende. En dat ik me dan vaak afvraag of hij er nog was geweest als ik dit en dat niet had gedaan. Het is killing, zulke gedachten.
Wel merk ik dat ik hem nu kan vergeven voor wat hij heeft gedaan. Juist omdat ik onze relatie keer op keer aan het analyseren ben, en ik ook mijn eigen fouten inzie. Soms wilde ik dat ik de tijd terug kon draaien.
Het is liefdesverdriet met een hoofdletter L denk ik. Die flashbacks horen erbij Leo. Daar moet je gewoon keihard doorheen, en het kan misschien nog best lang duren voordat je hiermee in het reine kan komen. Maar nogmaals: het scherpe gaat er op den duur echt af, en dan valt er heel goed mee te leven, die pijn
Sterkte
vrijdag 19 september 2014 21:15
Jeetje Petitpois, inderdaad ook zo'n verhaal zoals dat van mij.
Twee jaar ben jij nu onderweg. Ik nog geen jaar. Het lijkt zo veel langer al, voor mij.
En tegelijkertijd zo kort.
Ja, inderdaad, de fases van het rouwen lopen dwars door elkaar heen.
Ik ben al heel blij (oprecht) dat ik nu bijna een hele week redelijk ok ben geweest.
Wat een lange tijd eigenlijk. Ik begin echt in te zien dat ik al een heel eind ben in het verwerkingsproces.
Ondanks Beowulf.
Als je het niet prettig vindt om je verhaal te laten staan, haal het dan gerust weg hoor. Ik heb het helemaal gelezen.
Dank je wel voor het delen.
Fijn dat je kwam posten. Ik hoop dat je je zo vrij voelt dat je er mee doorgaat.
Dikke kus.
Twee jaar ben jij nu onderweg. Ik nog geen jaar. Het lijkt zo veel langer al, voor mij.
En tegelijkertijd zo kort.
Ja, inderdaad, de fases van het rouwen lopen dwars door elkaar heen.
Ik ben al heel blij (oprecht) dat ik nu bijna een hele week redelijk ok ben geweest.
Wat een lange tijd eigenlijk. Ik begin echt in te zien dat ik al een heel eind ben in het verwerkingsproces.
Ondanks Beowulf.
Als je het niet prettig vindt om je verhaal te laten staan, haal het dan gerust weg hoor. Ik heb het helemaal gelezen.
Dank je wel voor het delen.
Fijn dat je kwam posten. Ik hoop dat je je zo vrij voelt dat je er mee doorgaat.
Dikke kus.
vrijdag 19 september 2014 21:17
quote:Gatti schreef op 19 september 2014 @ 21:07:
Leo, gooi die katten en jou eigen kleine hond op de bank. Pak je dochter erbij en kruip er zelf tussen.
Geniet van hun liefde en zie dat daar nu even geen plek meer is voor Beowulf.
Haha Gattilief, ik lig inderdaad op de bank met de hond. 2.1 kilo liefde. Mijn kind zit zich een versuffing te spelen maar is in de buurt.
Komt goed hoor!
Leo, gooi die katten en jou eigen kleine hond op de bank. Pak je dochter erbij en kruip er zelf tussen.
Geniet van hun liefde en zie dat daar nu even geen plek meer is voor Beowulf.
Haha Gattilief, ik lig inderdaad op de bank met de hond. 2.1 kilo liefde. Mijn kind zit zich een versuffing te spelen maar is in de buurt.
Komt goed hoor!
vrijdag 19 september 2014 21:23
zaterdag 20 september 2014 12:37
quote:Eleonora schreef op 19 september 2014 @ 18:33:
Ah, ik dacht dat het jouw topic was Johanna....
Gelukkig niet zeg.
Sorry voor de verwarring Leo. Ik wilde zeggen dat ik het zo bijzonder vind dat ik iets lees en dan denk, dit zou Eleonora eens moeten lezen....( terwijl ik je verder helemaal niet ken).
Ging ook vooral over dat ongeloof dat ik ook steeds bij jou lees en dat ik nog herken, van heel lang geleden, toen ik zelf belazerd werd. Was ook een hele lieve man,had het totaal niet zien aankomen.
En weet je, zolang ik het nog een soort van abstract hield kon ik het nog wel aan, hoeveel pijn ik ook had. Gedachten als: mijn relatie is over, we zullen nooit meer samen zijn, hij heeft een ander waar hij nu de dingen mee doet die hij met mij deed. Die gedachten deden pijn, maar ik kon er nog redelijk mee omgaan.
Maar zodra ik het ging invullen, concreet ging maken, kon ik niets meer. Die keer in dat gezellige restaurant, toen we zo lekker gegeten hadden en zo fijn hebben gepraat, die keer toen alles klopte en toen ik zo gelukkig was, toen klopte het dus helemaal niet. Dat was gewoon nep, want toen was hij al met die ander. Dat waren gedachten die ik gewoon niet aan kon.
En in mijn geval heb ik het dan over een relatie van krap twee jaar, waar geen kinderen bij betrokken zijn. Hoe moet het dan wel voor jou voelen?
Ik ben er geen aanhanger van om dingen weg te stoppen, ik analyseer zelf alles tot in den treuren. Maar het helpt soms wel om naar de toekomst te kijken en te denken: he, dit kan ik en ik ga er nog wat leuks van maken ook. De rest van mijn leven wordt GEEN grote bak ellende. En dan maar even niet aan het verleden denken, in ieder geval niet als in, het was allemaal een grote leugen. Maar meer als, ik heb een fijn huwelijk gehad, maar mijn man werd verliefd op een ander en ondanks alle pijn ga ik er toch weer wat van maken.
Dit is natuurlijk veel te kort door de bocht neergezet, dan realiseer ik mij heel goed en dat weet ik ook nog wel van mijn eigen situatie. Ik hoop dat je begrijpt wat ik wil zeggen.
Kus, Johanna
Ah, ik dacht dat het jouw topic was Johanna....
Gelukkig niet zeg.
Sorry voor de verwarring Leo. Ik wilde zeggen dat ik het zo bijzonder vind dat ik iets lees en dan denk, dit zou Eleonora eens moeten lezen....( terwijl ik je verder helemaal niet ken).
Ging ook vooral over dat ongeloof dat ik ook steeds bij jou lees en dat ik nog herken, van heel lang geleden, toen ik zelf belazerd werd. Was ook een hele lieve man,had het totaal niet zien aankomen.
En weet je, zolang ik het nog een soort van abstract hield kon ik het nog wel aan, hoeveel pijn ik ook had. Gedachten als: mijn relatie is over, we zullen nooit meer samen zijn, hij heeft een ander waar hij nu de dingen mee doet die hij met mij deed. Die gedachten deden pijn, maar ik kon er nog redelijk mee omgaan.
Maar zodra ik het ging invullen, concreet ging maken, kon ik niets meer. Die keer in dat gezellige restaurant, toen we zo lekker gegeten hadden en zo fijn hebben gepraat, die keer toen alles klopte en toen ik zo gelukkig was, toen klopte het dus helemaal niet. Dat was gewoon nep, want toen was hij al met die ander. Dat waren gedachten die ik gewoon niet aan kon.
En in mijn geval heb ik het dan over een relatie van krap twee jaar, waar geen kinderen bij betrokken zijn. Hoe moet het dan wel voor jou voelen?
Ik ben er geen aanhanger van om dingen weg te stoppen, ik analyseer zelf alles tot in den treuren. Maar het helpt soms wel om naar de toekomst te kijken en te denken: he, dit kan ik en ik ga er nog wat leuks van maken ook. De rest van mijn leven wordt GEEN grote bak ellende. En dan maar even niet aan het verleden denken, in ieder geval niet als in, het was allemaal een grote leugen. Maar meer als, ik heb een fijn huwelijk gehad, maar mijn man werd verliefd op een ander en ondanks alle pijn ga ik er toch weer wat van maken.
Dit is natuurlijk veel te kort door de bocht neergezet, dan realiseer ik mij heel goed en dat weet ik ook nog wel van mijn eigen situatie. Ik hoop dat je begrijpt wat ik wil zeggen.
Kus, Johanna
zaterdag 20 september 2014 19:56
Lieve Lé, ik heb al helemaal 2 dagen niet gereageerd, omdat mijn laptop vond dat ik bést zonder internet kon! Goddank ken ik handige mannetjes dus ben ik nu weer helegaar online!
Wat een rollercoaster maak je toch door. Maar zoals ik vandaag al tegen een collega zei (die iets soortgelijks al voor de twééde keer meemaakt), het leven is niet alleen surfen op de toppen van geluk, soms is het k*t en daar moet je doorheen om weer die nieuwe toppen van golven te kunnen meemaken én waarderen. Je bent een sterke vrouw en je zúlt er doorheen komen, daar ben ik vast van overtuigd!
Wat een rollercoaster maak je toch door. Maar zoals ik vandaag al tegen een collega zei (die iets soortgelijks al voor de twééde keer meemaakt), het leven is niet alleen surfen op de toppen van geluk, soms is het k*t en daar moet je doorheen om weer die nieuwe toppen van golven te kunnen meemaken én waarderen. Je bent een sterke vrouw en je zúlt er doorheen komen, daar ben ik vast van overtuigd!
Your life could depend on this. Don't blink. Don't even blink. Blink and you're dead. They are fast. Faster than you can believe. Don't turn your back, don't look away, and don't blink! Good luck. - The Doctor
zaterdag 20 september 2014 22:09
Wat klote dat Beawulf weer terug is. En niets imaginairs aan die hond hoor, geloof dat we allemaal ondertussen een redelijke beeld van dat beest hebben
Als het je lukt om hem naar buiten te krijgen; stuur hem maar even hierheen. Is een flinke tippel en ik kan hem wel een paar dagen handelen. Heb jij even rust.
Als het je lukt om hem naar buiten te krijgen; stuur hem maar even hierheen. Is een flinke tippel en ik kan hem wel een paar dagen handelen. Heb jij even rust.
zondag 21 september 2014 16:48
Lieve Leo, ik lees je topic nu pas... Ben destijds uit mijn meelezersrol gekropen op je andere topic. Zo rot wat je allemaal mee moet maken nu, ik gun je zoveel beter. Maar ook niet raar na zoveel mooie jaren samen, dat je verdrietig, boos, lamgeslagen bent.
Fijn om te lezen dat het met je dochter beter gaat. En door het topic heen lees ik toch ook dat het met jou, met hele kleine stapjes, wat beter gaat. Ik wens je veel sterkte, rust, kracht, (zelf)liefde en zelfacceptatie.
Lobi da Basi - liefde is de baas, motto van een artiest maar past volgens mij ook heel goed bij jou!
(weet je je mooie mantra nog uit het andere topic?)
Fijn om te lezen dat het met je dochter beter gaat. En door het topic heen lees ik toch ook dat het met jou, met hele kleine stapjes, wat beter gaat. Ik wens je veel sterkte, rust, kracht, (zelf)liefde en zelfacceptatie.
Lobi da Basi - liefde is de baas, motto van een artiest maar past volgens mij ook heel goed bij jou!
(weet je je mooie mantra nog uit het andere topic?)
There are only two ways to live your life. One is like nothing is a miracle, the other is like everything is - Albert Einstein
maandag 22 september 2014 07:08
Hai lieverds,
Ja, dat was ik inderdaad Sophie.
Met mijn voormalige lijf nog.
Wat een rol he?
Jullie hebben van alles geschreven!
Ik had een paar drukke dagen, zakelijk, ik zie nu pas dat er veel gepost is....
Morgen reageer ik, vandaag ben ik in België, ook weer business, Leootje gaat in zaken namelijk.
Heel spannend maar ik ga mijn lot in eigen hand nemen, mijn eigen geld hopelijk verdienen voor mezelf en mijn dochter.
Fijne dag, tot later!
Ja, dat was ik inderdaad Sophie.
Met mijn voormalige lijf nog.
Wat een rol he?
Jullie hebben van alles geschreven!
Ik had een paar drukke dagen, zakelijk, ik zie nu pas dat er veel gepost is....
Morgen reageer ik, vandaag ben ik in België, ook weer business, Leootje gaat in zaken namelijk.
Heel spannend maar ik ga mijn lot in eigen hand nemen, mijn eigen geld hopelijk verdienen voor mezelf en mijn dochter.
Fijne dag, tot later!
maandag 22 september 2014 07:16
quote:Eleonora schreef op maandag 22 september 2014 07:08 Hai lieverds,
Ja, dat was ik inderdaad Sophie.
Met mijn voormalige lijf nog.
Wat een rol he?
Jullie hebben van alles geschreven!
Ik had een paar drukke dagen, zakelijk, ik zie nu pas dat er veel gepost is....
Morgen reageer ik, vandaag ben ik in België, ook weer business, Leootje gaat in zaken namelijk.
Heel spannend maar ik ga mijn lot in eigen hand nemen, mijn eigen geld hopelijk verdienen voor mezelf en mijn dochter.
Fijne dag, tot later!
Maak er een topdag van, lieve Leo!! X
Ja, dat was ik inderdaad Sophie.
Met mijn voormalige lijf nog.
Wat een rol he?
Jullie hebben van alles geschreven!
Ik had een paar drukke dagen, zakelijk, ik zie nu pas dat er veel gepost is....
Morgen reageer ik, vandaag ben ik in België, ook weer business, Leootje gaat in zaken namelijk.
Heel spannend maar ik ga mijn lot in eigen hand nemen, mijn eigen geld hopelijk verdienen voor mezelf en mijn dochter.
Fijne dag, tot later!
Maak er een topdag van, lieve Leo!! X
maandag 22 september 2014 10:17
Hahaha Wat leuk! Lag in een deuk, ik ken dikke dennis een beetje. Ben zo slecht in gezichten herkennen, maar door je haarkleur en voormalige figuur dacht ik je toch te herkennen (van gooische frieten, die had ik bekeken voor ik wist dat jij dat was, kwam later op je blog tegen/ ik lijk nou wel een groepie hahahaha).
Veel succes met de zaken! Misschien Belgische bonbons scoren, vrolijkt iedereen daar niet van op?
Veel succes met de zaken! Misschien Belgische bonbons scoren, vrolijkt iedereen daar niet van op?
maandag 22 september 2014 14:31
maandag 22 september 2014 15:11
Eleonora,
Ik wens je het allerbeste! Helemaal met je Belgische in zaken gaan haha.
Maar wat een klotesituatie heb je (gehad) zeg. Dat je wereld zo aanhet wankelen gebracht kon worden had je vast niet gedacht. Het kan de beste dus overkomen. Zelf ben ik in de liefde ook aan het vallen en weer opstaan maar het komt wel weer goed. Zoals het met alle liefdevolle mensen goed komt.
Ik wens je het allerbeste! Helemaal met je Belgische in zaken gaan haha.
Maar wat een klotesituatie heb je (gehad) zeg. Dat je wereld zo aanhet wankelen gebracht kon worden had je vast niet gedacht. Het kan de beste dus overkomen. Zelf ben ik in de liefde ook aan het vallen en weer opstaan maar het komt wel weer goed. Zoals het met alle liefdevolle mensen goed komt.
