Relaties
alle pijlers
Ik voel me een egoist..
dinsdag 16 september 2014 21:56
Even een hersenspinsel van mij. Of is het eerder dat ik mezelf een spiegel voor gehouden heb, en dat het me niet zo bevalt wat ik zie..
En ik moet het even kwijt!
Ik ben jaren aan het "vechten" geweest tegen de rekeningen, geld te kort en betalingsregelingen.
Eerst in een relatie met iemand die niet kon sparen en waar ik dus de dupe van was (ik legde extra in). Waardoor ik niet zo veel spaargeld had.
Toen de relatiebreuk, moeten verhuizen en met 0 euro op mijn spaarrekening en 1000 euro in het rood moeten beginnen.
Iedere maand de touwtjes aan elkaar vastknopen, wel kunnen janken als er een rekening kwam die ik niet zag aankomen. Voorschotten vragen op mijn werk.
En nu, doordat ik zo mijn best doe en er geen "gekke" dingen meer gebeuren, ben ik een behoorlijke buffer aan het opbouwen.
Ik heb in 1,5 jaar 6.000 euro gespaard, Naar verwachting is dit op 1 januari 2015 8.000 euro.
Wat is dat fantastisch, om een buffer te hebben! Als mijn leven zo blijft als nu, zit ik in januari 2016 op ruim 15.000 euro spaargeld.
En daar heb ik dan zo hard voor geknokt, verstandig omgegaan met geld. En toch mezelf zo nu en dan een pleziertje gegunt. Heerlijk zelfstandig. Voel me gezegend met dat idee.
Alleen, ik heb alweer een aantal jaar een lieve vriend. Hij verdient (nog) niet zo veel als ik. Hij kan ook niet zo hard sparen. We verdelen de lasten naar rato, maar alsnog houd ik veel meer over.
We willen in toekomst trouwen, kinderen en een koophuis.
Ik heb nog 20.000 euro studieschuld, en wil geld achter de hand hebben om dat in een keer (een groot deel) af te kunnen lossen als het problemen met hypotheek oplevert. (ik betaal nu 0,8% rente dus ik laat het liever op mijn rekening staan dan dat ik aflos, want weg is weg.)
Als we de inleg in de spaarrekening 50/50 zouden doen, dan duurt het veel langer dan als ik een grote som geld inleg, of veel meer inleg. Zodat we daar samen dingen van kunnen doen.
Maar.. en nu komt het: het voelt zo naar, om MIJN geld, waar ik zo mijn best voor gedaan heb, aan hem cadeau te geven.
Echt ik hou veel van hem, ik trakteer ook wel eens op uit eten. Ik koop wel eens cadeautjes. Ik ben dus geen complete vrek.
Maar mijn gevoel vindt het niet eerlijk. Ik heb er voor gewerkt, voor gespaard. Mijn gevoel vindt dat we allebei evenveel moeten inleggen, dat hij dan maar moet bezuinigen zodat hij meer kan inleggen.
Als hij geen geld meer heeft aan het einde van de maand, dan denk ik "eigen schuld, had je maar niet zoveel uit moeten geven". Als hij iets niet kan betalen dan is mijn gevoel niet vrijgevig van "dan betaal ik het wel". Nee. Zijn probleem en verantwoordelijkheid, niet het mijne.
Mijn gevoel kan niet omgaan met mijn geld = zijn geld.
En ik vind dat zo erg, dat ik dat zo voel! Voelt gruwelijk egoïstisch, want in een relatie moet je toch alles voor elkaar over hebben?
En het erge is ook nog, dat hij dat wel heeft! Hij koopt dingen voor mij, voor ons, ookal heeft hij niet veel geld. En ik zit er maar op.
Ik voel me schuldig dat ik zo egoïstisch ben. Want ik wil het allerbeste voor ons, ik wil alles doen alles wat ik heb wil ik delen. Ik sta ook altijd voor hem (en ook voor anderen) klaar. Alleen met het geld.. dat lukt niet.
Is dit normaal? (vast niet). Heeft iemand tips hoe ik hier mee om kan gaan? Of herkent iemand het?
En ik moet het even kwijt!
Ik ben jaren aan het "vechten" geweest tegen de rekeningen, geld te kort en betalingsregelingen.
Eerst in een relatie met iemand die niet kon sparen en waar ik dus de dupe van was (ik legde extra in). Waardoor ik niet zo veel spaargeld had.
Toen de relatiebreuk, moeten verhuizen en met 0 euro op mijn spaarrekening en 1000 euro in het rood moeten beginnen.
Iedere maand de touwtjes aan elkaar vastknopen, wel kunnen janken als er een rekening kwam die ik niet zag aankomen. Voorschotten vragen op mijn werk.
En nu, doordat ik zo mijn best doe en er geen "gekke" dingen meer gebeuren, ben ik een behoorlijke buffer aan het opbouwen.
Ik heb in 1,5 jaar 6.000 euro gespaard, Naar verwachting is dit op 1 januari 2015 8.000 euro.
Wat is dat fantastisch, om een buffer te hebben! Als mijn leven zo blijft als nu, zit ik in januari 2016 op ruim 15.000 euro spaargeld.
En daar heb ik dan zo hard voor geknokt, verstandig omgegaan met geld. En toch mezelf zo nu en dan een pleziertje gegunt. Heerlijk zelfstandig. Voel me gezegend met dat idee.
Alleen, ik heb alweer een aantal jaar een lieve vriend. Hij verdient (nog) niet zo veel als ik. Hij kan ook niet zo hard sparen. We verdelen de lasten naar rato, maar alsnog houd ik veel meer over.
We willen in toekomst trouwen, kinderen en een koophuis.
Ik heb nog 20.000 euro studieschuld, en wil geld achter de hand hebben om dat in een keer (een groot deel) af te kunnen lossen als het problemen met hypotheek oplevert. (ik betaal nu 0,8% rente dus ik laat het liever op mijn rekening staan dan dat ik aflos, want weg is weg.)
Als we de inleg in de spaarrekening 50/50 zouden doen, dan duurt het veel langer dan als ik een grote som geld inleg, of veel meer inleg. Zodat we daar samen dingen van kunnen doen.
Maar.. en nu komt het: het voelt zo naar, om MIJN geld, waar ik zo mijn best voor gedaan heb, aan hem cadeau te geven.
Echt ik hou veel van hem, ik trakteer ook wel eens op uit eten. Ik koop wel eens cadeautjes. Ik ben dus geen complete vrek.
Maar mijn gevoel vindt het niet eerlijk. Ik heb er voor gewerkt, voor gespaard. Mijn gevoel vindt dat we allebei evenveel moeten inleggen, dat hij dan maar moet bezuinigen zodat hij meer kan inleggen.
Als hij geen geld meer heeft aan het einde van de maand, dan denk ik "eigen schuld, had je maar niet zoveel uit moeten geven". Als hij iets niet kan betalen dan is mijn gevoel niet vrijgevig van "dan betaal ik het wel". Nee. Zijn probleem en verantwoordelijkheid, niet het mijne.
Mijn gevoel kan niet omgaan met mijn geld = zijn geld.
En ik vind dat zo erg, dat ik dat zo voel! Voelt gruwelijk egoïstisch, want in een relatie moet je toch alles voor elkaar over hebben?
En het erge is ook nog, dat hij dat wel heeft! Hij koopt dingen voor mij, voor ons, ookal heeft hij niet veel geld. En ik zit er maar op.
Ik voel me schuldig dat ik zo egoïstisch ben. Want ik wil het allerbeste voor ons, ik wil alles doen alles wat ik heb wil ik delen. Ik sta ook altijd voor hem (en ook voor anderen) klaar. Alleen met het geld.. dat lukt niet.
Is dit normaal? (vast niet). Heeft iemand tips hoe ik hier mee om kan gaan? Of herkent iemand het?
woensdag 17 september 2014 09:26
Misschien is het al genoemd hoor. maar je kunt ook beiden een evenredig deel sparen en dan zelf wat achter de hand houden zodat je een keer wat extra's kunt doen.
Bv. Jij vindt dat je wel 200 kunt sparen. Je legt 100 in op jullie rekening, hij doet dat ook. De andere 100 hou je apart om een keer iets leuks samen mee te doen of om te trakteren. Zo wordt hij geen 'eigenaar' van jouw geld en kun je hem toch helpen... Op het moment en de manier die jou uitkomen.
Bv. Jij vindt dat je wel 200 kunt sparen. Je legt 100 in op jullie rekening, hij doet dat ook. De andere 100 hou je apart om een keer iets leuks samen mee te doen of om te trakteren. Zo wordt hij geen 'eigenaar' van jouw geld en kun je hem toch helpen... Op het moment en de manier die jou uitkomen.
zaterdag 20 september 2014 08:59
Even een update.
Ik heb het met mijn vriend er over gehad, dat ik me alleen voel in mijn sparen/financieen, (er was ook iets voorgevallen, wat een mooie aanleiding gaf). En dat ik het fijn zou vinden als we onze financiele plaatje meer "ons" zouden kunnen maken. Dat ik weet hoe hij er voor staat, dat hij financieel gezond is etc.
Dat het nu heel erg gescheiden is. En ik het niet leuk vind als ik straks 10.000 euro heb, en hij niks omdat hij het uitgeeft.
Hij vroeg of ik hem wilde helpen om zijn financieen op orde te krijgen. Dat hij zich schaamde, omdat hij te veel geld over de balk gooit, terwijl ik zo goed kan sparen. Dat hij daarom eerder geen inzicht wilde geven, omdat hij zich ervoor schaamt. Omdat hij eigenlijk wel weet dat hij te veel over de balk gooit. En omdat ik het zo goed doe en hij zich een beetje geintimideert voelt. hij zei: "jij denkt altijd eerst goed over dingen na, en dan doe je het, en dat lukt altijd! En mij lukt dat niet!" (Wat bij mij natuurlijk ook vaak mis is gegaan, waar ik van geleerd hebt. Hij vond het fijn om te weten dat ik het ook wel eens goed verprutst heb )
Hij zou het niet leuk vinden als we op vakantie willen gaan, maar dat niet kan omdat hij geen geld heeft. Dat het hem niet lukt, en dat het fijn zou zijn als ik hem er bij help. Omdat hij ook een goeie spaarrekening wil hebben. En keuzes kan maken.
Vanaf 1 oktober ga ik hem dus helpen.
Dus iedere week kijken wat hij heeft uitgegeven, zijn vaste lasten.
Na een maand hebben we dat in beeld, en dan tot het einde van het jaar houden we het samen bij. Daarna gaat hij het zelf doen.
En ik heb hem gezegd dat hij ook uiteraard inzicht in mijn uitgaven mag hebben.
Zodat we het echt samen doen.
Ik denk, dat als ik zie dat hij ook zijn best doet, ook goed spaart, dat het voor mij makkelijker wordt om dingen te betalen / te investeren.
Dan voel ik me daar niet zo alleen in..
Bedankt voor het sturen op dat ik het er met hem over moet hebben! Heeft gewerkt
Ik heb het met mijn vriend er over gehad, dat ik me alleen voel in mijn sparen/financieen, (er was ook iets voorgevallen, wat een mooie aanleiding gaf). En dat ik het fijn zou vinden als we onze financiele plaatje meer "ons" zouden kunnen maken. Dat ik weet hoe hij er voor staat, dat hij financieel gezond is etc.
Dat het nu heel erg gescheiden is. En ik het niet leuk vind als ik straks 10.000 euro heb, en hij niks omdat hij het uitgeeft.
Hij vroeg of ik hem wilde helpen om zijn financieen op orde te krijgen. Dat hij zich schaamde, omdat hij te veel geld over de balk gooit, terwijl ik zo goed kan sparen. Dat hij daarom eerder geen inzicht wilde geven, omdat hij zich ervoor schaamt. Omdat hij eigenlijk wel weet dat hij te veel over de balk gooit. En omdat ik het zo goed doe en hij zich een beetje geintimideert voelt. hij zei: "jij denkt altijd eerst goed over dingen na, en dan doe je het, en dat lukt altijd! En mij lukt dat niet!" (Wat bij mij natuurlijk ook vaak mis is gegaan, waar ik van geleerd hebt. Hij vond het fijn om te weten dat ik het ook wel eens goed verprutst heb )
Hij zou het niet leuk vinden als we op vakantie willen gaan, maar dat niet kan omdat hij geen geld heeft. Dat het hem niet lukt, en dat het fijn zou zijn als ik hem er bij help. Omdat hij ook een goeie spaarrekening wil hebben. En keuzes kan maken.
Vanaf 1 oktober ga ik hem dus helpen.
Dus iedere week kijken wat hij heeft uitgegeven, zijn vaste lasten.
Na een maand hebben we dat in beeld, en dan tot het einde van het jaar houden we het samen bij. Daarna gaat hij het zelf doen.
En ik heb hem gezegd dat hij ook uiteraard inzicht in mijn uitgaven mag hebben.
Zodat we het echt samen doen.
Ik denk, dat als ik zie dat hij ook zijn best doet, ook goed spaart, dat het voor mij makkelijker wordt om dingen te betalen / te investeren.
Dan voel ik me daar niet zo alleen in..
Bedankt voor het sturen op dat ik het er met hem over moet hebben! Heeft gewerkt
zaterdag 20 september 2014 11:59
quote:Taralina schreef op 17 september 2014 @ 05:13:
Wat raar dat je je studieschuld niet wilt aflossen vanwege de rente. Je hebt zelf voor zo'n hoge schuld gezorgd, neem dan ook je verantwoording.
Ik zou dat juist als eerste doen, daarna ben je pas écht vrij.Ze wil haar studieschuld niet in één keer aflossen, dat is heel wat anders. Bij een studieschuld heb je gewoon een bepaalde afbetaalregeling waarbij je vijftien jaar lang elke maand een bedrag aflost en je hebt het volste recht om daar gebruik van te maken, het is niet zo dat als je een keer een groot bedrag achter de hand hebt, je verplicht bent om dat te gebruiken om versneld af te lossen. Zolang zij zich aan haar maandelijkse betalingsverplichting houdt neemt ze gewoon haar verantwoordelijkheid. Dat anderen het fijner zouden vinden om sneller af te lossen, daar hoeft zij geen boodschap aan te hebben. Zolang ze aflost wat ze af moet lossen doet ze niks fout.
Wat raar dat je je studieschuld niet wilt aflossen vanwege de rente. Je hebt zelf voor zo'n hoge schuld gezorgd, neem dan ook je verantwoording.
Ik zou dat juist als eerste doen, daarna ben je pas écht vrij.Ze wil haar studieschuld niet in één keer aflossen, dat is heel wat anders. Bij een studieschuld heb je gewoon een bepaalde afbetaalregeling waarbij je vijftien jaar lang elke maand een bedrag aflost en je hebt het volste recht om daar gebruik van te maken, het is niet zo dat als je een keer een groot bedrag achter de hand hebt, je verplicht bent om dat te gebruiken om versneld af te lossen. Zolang zij zich aan haar maandelijkse betalingsverplichting houdt neemt ze gewoon haar verantwoordelijkheid. Dat anderen het fijner zouden vinden om sneller af te lossen, daar hoeft zij geen boodschap aan te hebben. Zolang ze aflost wat ze af moet lossen doet ze niks fout.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 20 september 2014 12:46
quote:Susan schreef op 20 september 2014 @ 11:59:
[...]
Ze wil haar studieschuld niet in één keer aflossen, dat is heel wat anders. Bij een studieschuld heb je gewoon een bepaalde afbetaalregeling waarbij je vijftien jaar lang elke maand een bedrag aflost en je hebt het volste recht om daar gebruik van te maken, het is niet zo dat als je een keer een groot bedrag achter de hand hebt, je verplicht bent om dat te gebruiken om versneld af te lossen. Zolang zij zich aan haar maandelijkse betalingsverplichting houdt neemt ze gewoon haar verantwoordelijkheid. Dat anderen het fijner zouden vinden om sneller af te lossen, daar hoeft zij geen boodschap aan te hebben. Zolang ze aflost wat ze af moet lossen doet ze niks fout.
Precies, dat moet ze zelf weten. En als ze zo verantwoordelijk is met geld, zal ze heus die betalingstermijn wel goed in de gaten houden.
En wat fijn dat je een goed gesprek hebt gehad! Ik vind trouwens dat het heel veel uitmaakt dat jij dit helemaal van niks hebt opgebouwd. Kijk als je zelf altijd alleen maar op je geld zit en altijd al veel gehad hebt, is het heel anders om te schenken aan iemand die het wat minder heeft (vind ik). Maar jij hebt hier heel erg veel moeite voor gedaan... dus dan snap ik wel dat het even slikken zou zijn om daarmee weer de onzekerheid in te gaan.
Realiseer je wel dat niet iedereen zo fanatiek is als jij, qua karakter. Als hij het straks niet meer zo belangrijk vind als jij, hoop ik dat je niet al te teleurgesteld in hem bent. Bv.: mijn vader en zijn vrouw bewaren altijd óveral bonnen van. Eens in de week leggen ze die naast elkaar en pluizen dat uit. Hel vind ik dat, zeker voor mensen die het prima hebben. Ik heb veel liever dat ik de ene maand meer uitgeef en mijn vriend de andere maand dan dat ik elke week met een boekje zit te prutsen. Maar de uitkomst is ongeveer hetzelfde: mijn vader en zijn vrouw zijn hele gulle mensen die graag trakteren en elkaar (en anderen) veel gunnen. Mijn vriend en ik zijn dit ook. Tegelijkertijd hebben we ook allemaal onze financiën prima op orde. Zij hebben veel meer inzicht in hun uitgaven, maar hun prioriteit ligt daar ook. Mijn prioriteit ligt daar totaal niet, maar ik weet wel waar mijn geld is en of ik er genoeg van heb. Kortom: we hebben alleen een andere manier van de financiën doen.
Om een lang verhaal niet onnodig langer te maken: als jouw vriend dit nou ook heeft, betekent dat niet dat hij het niet waardeert of dat hij zijn best niet voor je doet. Het betekent gewoon dat hij van nature minder waarde hecht aan dit besparen. Ik weet niet of dit zo is, want ik ken hem niet, maar ik hoop dat je hem ook de ruimte geeft om zichzelf hierin te zijn, zonder dat jij het gevoel hebt dat je meer móet geven terwijl je juist zo hard je best hebt gedaan.
[...]
Ze wil haar studieschuld niet in één keer aflossen, dat is heel wat anders. Bij een studieschuld heb je gewoon een bepaalde afbetaalregeling waarbij je vijftien jaar lang elke maand een bedrag aflost en je hebt het volste recht om daar gebruik van te maken, het is niet zo dat als je een keer een groot bedrag achter de hand hebt, je verplicht bent om dat te gebruiken om versneld af te lossen. Zolang zij zich aan haar maandelijkse betalingsverplichting houdt neemt ze gewoon haar verantwoordelijkheid. Dat anderen het fijner zouden vinden om sneller af te lossen, daar hoeft zij geen boodschap aan te hebben. Zolang ze aflost wat ze af moet lossen doet ze niks fout.
Precies, dat moet ze zelf weten. En als ze zo verantwoordelijk is met geld, zal ze heus die betalingstermijn wel goed in de gaten houden.
En wat fijn dat je een goed gesprek hebt gehad! Ik vind trouwens dat het heel veel uitmaakt dat jij dit helemaal van niks hebt opgebouwd. Kijk als je zelf altijd alleen maar op je geld zit en altijd al veel gehad hebt, is het heel anders om te schenken aan iemand die het wat minder heeft (vind ik). Maar jij hebt hier heel erg veel moeite voor gedaan... dus dan snap ik wel dat het even slikken zou zijn om daarmee weer de onzekerheid in te gaan.
Realiseer je wel dat niet iedereen zo fanatiek is als jij, qua karakter. Als hij het straks niet meer zo belangrijk vind als jij, hoop ik dat je niet al te teleurgesteld in hem bent. Bv.: mijn vader en zijn vrouw bewaren altijd óveral bonnen van. Eens in de week leggen ze die naast elkaar en pluizen dat uit. Hel vind ik dat, zeker voor mensen die het prima hebben. Ik heb veel liever dat ik de ene maand meer uitgeef en mijn vriend de andere maand dan dat ik elke week met een boekje zit te prutsen. Maar de uitkomst is ongeveer hetzelfde: mijn vader en zijn vrouw zijn hele gulle mensen die graag trakteren en elkaar (en anderen) veel gunnen. Mijn vriend en ik zijn dit ook. Tegelijkertijd hebben we ook allemaal onze financiën prima op orde. Zij hebben veel meer inzicht in hun uitgaven, maar hun prioriteit ligt daar ook. Mijn prioriteit ligt daar totaal niet, maar ik weet wel waar mijn geld is en of ik er genoeg van heb. Kortom: we hebben alleen een andere manier van de financiën doen.
Om een lang verhaal niet onnodig langer te maken: als jouw vriend dit nou ook heeft, betekent dat niet dat hij het niet waardeert of dat hij zijn best niet voor je doet. Het betekent gewoon dat hij van nature minder waarde hecht aan dit besparen. Ik weet niet of dit zo is, want ik ken hem niet, maar ik hoop dat je hem ook de ruimte geeft om zichzelf hierin te zijn, zonder dat jij het gevoel hebt dat je meer móet geven terwijl je juist zo hard je best hebt gedaan.
zaterdag 20 september 2014 15:13
quote:Fiorah schreef op 20 september 2014 @ 12:46:
Realiseer je wel dat niet iedereen zo fanatiek is als jij, qua karakter. Als hij het straks niet meer zo belangrijk vind als jij, hoop ik dat je niet al te teleurgesteld in hem bent. Bv.: mijn vader en zijn vrouw bewaren altijd óveral bonnen van. Eens in de week leggen ze die naast elkaar en pluizen dat uit. Hel vind ik dat, zeker voor mensen die het prima hebben. Ik heb veel liever dat ik de ene maand meer uitgeef en mijn vriend de andere maand dan dat ik elke week met een boekje zit te prutsen.
[....]
Om een lang verhaal niet onnodig langer te maken: als jouw vriend dit nou ook heeft, betekent dat niet dat hij het niet waardeert of dat hij zijn best niet voor je doet. Het betekent gewoon dat hij van nature minder waarde hecht aan dit besparen. Ik weet niet of dit zo is, want ik ken hem niet, maar ik hoop dat je hem ook de ruimte geeft om zichzelf hierin te zijn, zonder dat jij het gevoel hebt dat je meer móet geven terwijl je juist zo hard je best hebt gedaan.
Ik heb een excelsheet met 6 categorieen. En ik pak mijn internetbankieren erbij, en zo sorteer ik. Dan is duidelijk wat vaste lasten zijn, welke uitgave voor iets bijzonders was of wat overbodig was. Die wil ik bij hem ook gaan toepassen. Ik kan in die sheet ook zien hoeveel ik de maand erna kan sparen, ik plan vooruit (bijv. Als ik weet dat ik volgende maand een hoge rekening krijg, dan plan ik die alvast in, en weet ik vooraf hoeveel ik nu nog heb om uit te geven, zodat ik genoeg geld op mn rekening hou)
Als ik dit 1x per week doe ben ik 5 min bezig, soms doe ik het 1x per maand.
Ik vind het ook niet erg als hij straks minder spaart, als hij liever leuke dingen doet van dat geld. Als hij maar wel wat spaart (bijv. als hij na vaste lasten 400 euro overhoudt, dat hij wel 100 euro spaart).
En dat hij straks bewuster omgaat met het geld. (Zo van, als ik dit doe, kan ik dat niet meer, ipv allebei willen)
Hij weet nu niet waar het heengaat, alleen dat het op is..
Dus is voor hem ook fijner!
Realiseer je wel dat niet iedereen zo fanatiek is als jij, qua karakter. Als hij het straks niet meer zo belangrijk vind als jij, hoop ik dat je niet al te teleurgesteld in hem bent. Bv.: mijn vader en zijn vrouw bewaren altijd óveral bonnen van. Eens in de week leggen ze die naast elkaar en pluizen dat uit. Hel vind ik dat, zeker voor mensen die het prima hebben. Ik heb veel liever dat ik de ene maand meer uitgeef en mijn vriend de andere maand dan dat ik elke week met een boekje zit te prutsen.
[....]
Om een lang verhaal niet onnodig langer te maken: als jouw vriend dit nou ook heeft, betekent dat niet dat hij het niet waardeert of dat hij zijn best niet voor je doet. Het betekent gewoon dat hij van nature minder waarde hecht aan dit besparen. Ik weet niet of dit zo is, want ik ken hem niet, maar ik hoop dat je hem ook de ruimte geeft om zichzelf hierin te zijn, zonder dat jij het gevoel hebt dat je meer móet geven terwijl je juist zo hard je best hebt gedaan.
Ik heb een excelsheet met 6 categorieen. En ik pak mijn internetbankieren erbij, en zo sorteer ik. Dan is duidelijk wat vaste lasten zijn, welke uitgave voor iets bijzonders was of wat overbodig was. Die wil ik bij hem ook gaan toepassen. Ik kan in die sheet ook zien hoeveel ik de maand erna kan sparen, ik plan vooruit (bijv. Als ik weet dat ik volgende maand een hoge rekening krijg, dan plan ik die alvast in, en weet ik vooraf hoeveel ik nu nog heb om uit te geven, zodat ik genoeg geld op mn rekening hou)
Als ik dit 1x per week doe ben ik 5 min bezig, soms doe ik het 1x per maand.
Ik vind het ook niet erg als hij straks minder spaart, als hij liever leuke dingen doet van dat geld. Als hij maar wel wat spaart (bijv. als hij na vaste lasten 400 euro overhoudt, dat hij wel 100 euro spaart).
En dat hij straks bewuster omgaat met het geld. (Zo van, als ik dit doe, kan ik dat niet meer, ipv allebei willen)
Hij weet nu niet waar het heengaat, alleen dat het op is..
Dus is voor hem ook fijner!
