Relaties
alle pijlers
Hoe ga je weg bij iemand waar je nog veel van houdt?
zaterdag 20 september 2014 21:28
Ik zie dat ik in een ongezonde relatie zit. Ik ben gek op mijn vriend maar er mankeert veel tussen ons, vooral op het gebied van communicatie. Nu zou het voor mij al veel oplossen als eea gewoon uit te praten was, helaas is dit niet mogelijk. Dingen uitpraten resulteert steevast in "alles is jouw schuld en je moet gewoon normaal doen". En ik heb het zogenaamde 'normaal doen' geprobeerd, maar ook dit is niet goed genoeg.
Ik zelf word dus erg gestresst van de relatie, loop op eierschalen en ben allang mezelf niet meer. Naast de stress voel ik me nu ook depressief worden, mijn eigenwaarde is ver omlaag gehaald.
Maar ik hou van hem en als het leuk is, is het geweldig. De ruzie is echter nooit ver weg, er komt altijd weer een opmerking of een toon die hem niet aanstaat. Als het eenmaal ruzie is, is het hek van de dam. De ziektes vliegen me om de oren en de dingen die mij vroeger gebeurd zijn en gevoelig liggen en ik in vertrouwen heb verteld worden gebruikt om me te kwetsen.
Vaak zit ik te huilen en vraag ik me af wanneer dit gebeurd is, wanneer ik zo weinig respect voor mezelf heb overgehouden dat ik dit allemaal tegen me laat zeggen en met me laat doen. En toch, pak ik geen spullen en ga ik niet weg... ik klamp me vast aan de leuke momenten en de leuke dingen van de relatie..
Hoe stap je uit een relatie aan deze?
Of is het zo dat je in elke relatie wel mindere kanten hebt (natuurlijk) en is dit gewoon die van ons? Mijn grenzen blijven maar verschuiven en ik weet niet meer wat acceptabel is en wat niet..
Graag jullie mening, ervaring en visie
Ik zelf word dus erg gestresst van de relatie, loop op eierschalen en ben allang mezelf niet meer. Naast de stress voel ik me nu ook depressief worden, mijn eigenwaarde is ver omlaag gehaald.
Maar ik hou van hem en als het leuk is, is het geweldig. De ruzie is echter nooit ver weg, er komt altijd weer een opmerking of een toon die hem niet aanstaat. Als het eenmaal ruzie is, is het hek van de dam. De ziektes vliegen me om de oren en de dingen die mij vroeger gebeurd zijn en gevoelig liggen en ik in vertrouwen heb verteld worden gebruikt om me te kwetsen.
Vaak zit ik te huilen en vraag ik me af wanneer dit gebeurd is, wanneer ik zo weinig respect voor mezelf heb overgehouden dat ik dit allemaal tegen me laat zeggen en met me laat doen. En toch, pak ik geen spullen en ga ik niet weg... ik klamp me vast aan de leuke momenten en de leuke dingen van de relatie..
Hoe stap je uit een relatie aan deze?
Of is het zo dat je in elke relatie wel mindere kanten hebt (natuurlijk) en is dit gewoon die van ons? Mijn grenzen blijven maar verschuiven en ik weet niet meer wat acceptabel is en wat niet..
Graag jullie mening, ervaring en visie
zaterdag 20 september 2014 21:34
Mijn mindere kant van mijn relatie is dat mijn man geen spruitjes lust.
Mindere kanten zijn niet: op eieren moeten lopen, jezelf niet meer zijn, stress krijgen, depressief worden. Expres kwetsen is mishandeling.
Geen leuk moment kan hier leuk genoeg voor zijn.
Hoe je weg gaat? Gewoon doen. Spullen pakken en gaan!
Oja en dat je van hem houd: ja dat is heel erg vervelend. Maar dat gaat wel over. Je bent het jezelf verplicht om jezelf dit niet aan te doen en het 'houden van' als bijzaak te zien. Houden van is niet genoeg om een relatie te onderhouden.
Mindere kanten zijn niet: op eieren moeten lopen, jezelf niet meer zijn, stress krijgen, depressief worden. Expres kwetsen is mishandeling.
Geen leuk moment kan hier leuk genoeg voor zijn.
Hoe je weg gaat? Gewoon doen. Spullen pakken en gaan!
Oja en dat je van hem houd: ja dat is heel erg vervelend. Maar dat gaat wel over. Je bent het jezelf verplicht om jezelf dit niet aan te doen en het 'houden van' als bijzaak te zien. Houden van is niet genoeg om een relatie te onderhouden.
mariejan wijzigde dit bericht op 20-09-2014 21:36
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
% gewijzigd
zaterdag 20 september 2014 21:39
pfoe....
ik moet zeggen dat zoals het hier staat het wel allemaal klinkt alsof het bij hem ligt.
Tip aan jou: als jijzelf je grens niet goed aangeeft en zelf niet weet wat je wenst, kan de ander dat ook niet weten.
Luistert de ander niet en je wil graag dat hij luistert, probeer er dan achter te komen waarom hij niet luistert.
Hier klapt hij dicht bij teveel emotie en ik ben nogal erg emotioneel
ik had een paar jaar geleden ditzelfde verhaal zo kunnen opschrijven, maar in ons geval lag het aan de timing waarop ik wilde praten en de manier waarop (vaak huilen en emotioneel).
Toen het mij lukte uit het 'slachtoffer"verhaal te komen bleek dat ik door mijn gedrag hem genoeg reden had gegeven om zo'n zelfde verhaal op te schrijven.
Hij had het gevoel het nooit goed te doen en voelde zich door mijn gejank en gehuil altijd een soort monster.
Wat ik hiermee wil zeggen is: er is en reden waarom je nog bij hem blijft. Misschien omdat je erg onzeker bent geworden omdat hij echt een gemene hufter is, maar het kan ook dat jullie elkaar zijn kwijtgeraakt.
Dat weet alleen jij en die grens kun alleen jij aangeven.
Sterkte.
ik moet zeggen dat zoals het hier staat het wel allemaal klinkt alsof het bij hem ligt.
Tip aan jou: als jijzelf je grens niet goed aangeeft en zelf niet weet wat je wenst, kan de ander dat ook niet weten.
Luistert de ander niet en je wil graag dat hij luistert, probeer er dan achter te komen waarom hij niet luistert.
Hier klapt hij dicht bij teveel emotie en ik ben nogal erg emotioneel
ik had een paar jaar geleden ditzelfde verhaal zo kunnen opschrijven, maar in ons geval lag het aan de timing waarop ik wilde praten en de manier waarop (vaak huilen en emotioneel).
Toen het mij lukte uit het 'slachtoffer"verhaal te komen bleek dat ik door mijn gedrag hem genoeg reden had gegeven om zo'n zelfde verhaal op te schrijven.
Hij had het gevoel het nooit goed te doen en voelde zich door mijn gejank en gehuil altijd een soort monster.
Wat ik hiermee wil zeggen is: er is en reden waarom je nog bij hem blijft. Misschien omdat je erg onzeker bent geworden omdat hij echt een gemene hufter is, maar het kan ook dat jullie elkaar zijn kwijtgeraakt.
Dat weet alleen jij en die grens kun alleen jij aangeven.
Sterkte.
zaterdag 20 september 2014 21:41
Zie zo'n relatie als een fruitautomaat (in een gokhal).
Je gooit er een euro in en nog een keer een euro. Hoera: winst.
Dan nog twintig keer een euro. Weer winst.
Daarna 37 keer een euro. Een kleine winst. (Nadat je eerst 36 teleurstellingen hebt gehad.)
Zo verschuiven je grenzen.
Je houdt je vast aan de keren dat je iets hebt teruggekregen. En alle teleurstellingen probeer je te vergeten. Je probeert ook te negeren, dat er veel meer hebt ingestopt dan je hebt teruggekregen. Kortom: per saldo heb je verloren en ga je erop achteruit.
Maar je bent 'gokverslaafd' en blijft hopen op succesjes, terwijl je steeds gespannen bent. Je hebt geen rust.
Je gooit er een euro in en nog een keer een euro. Hoera: winst.
Dan nog twintig keer een euro. Weer winst.
Daarna 37 keer een euro. Een kleine winst. (Nadat je eerst 36 teleurstellingen hebt gehad.)
Zo verschuiven je grenzen.
Je houdt je vast aan de keren dat je iets hebt teruggekregen. En alle teleurstellingen probeer je te vergeten. Je probeert ook te negeren, dat er veel meer hebt ingestopt dan je hebt teruggekregen. Kortom: per saldo heb je verloren en ga je erop achteruit.
Maar je bent 'gokverslaafd' en blijft hopen op succesjes, terwijl je steeds gespannen bent. Je hebt geen rust.
zaterdag 20 september 2014 21:50
quote:haakje schreef op 20 september 2014 @ 21:39:
pfoe....
ik moet zeggen dat zoals het hier staat het wel allemaal klinkt alsof het bij hem ligt.
Tip aan jou: als jijzelf je grens niet goed aangeeft en zelf niet weet wat je wenst, kan de ander dat ook niet weten.
Luistert de ander niet en je wil graag dat hij luistert, probeer er dan achter te komen waarom hij niet luistert.
Hier klapt hij dicht bij teveel emotie en ik ben nogal erg emotioneel
ik had een paar jaar geleden ditzelfde verhaal zo kunnen opschrijven, maar in ons geval lag het aan de timing waarop ik wilde praten en de manier waarop (vaak huilen en emotioneel).
Toen het mij lukte uit het 'slachtoffer"verhaal te komen bleek dat ik door mijn gedrag hem genoeg reden had gegeven om zo'n zelfde verhaal op te schrijven.
Hij had het gevoel het nooit goed te doen en voelde zich door mijn gejank en gehuil altijd een soort monster.
Wat ik hiermee wil zeggen is: er is en reden waarom je nog bij hem blijft. Misschien omdat je erg onzeker bent geworden omdat hij echt een gemene hufter is, maar het kan ook dat jullie elkaar zijn kwijtgeraakt.
Dat weet alleen jij en die grens kun alleen jij aangeven.
Sterkte.
Heel terecht dat je dit zegt
ik was vluchtig en wilde geen ellenlange tekst typen. Ik weet dat ik ook veel fouten maak en dat mijn gedrag zeker anders kan.
Het punt is dat ik dat probeer, maar dat hij nog steeds heel opgefokt reageert, omdat ik 'vroeger' iets anders bedoelde als ik zoiets zei. Oftewel; ik probeer te werken aan mezelf maar krijg nog steeds dezelfde afstraffing als voorheen.
Als ik dan zeg dat ik eraan probeer te werken en het niet zo bedoelde en dat ik vind dat hij dan ook aan zijn manier van reageren mag werken loopt het gesprek vast op: jaja het is allemaal mijn schuld. Verder niets...
Hoe geef ik mijn grens aan? Ik heb talloze keren gezegd dat ik niet uitgescholden wil worden, hoe zorg ik dat dat doordringt? Ik zie geen andere manier dan gewoon weggaan..
pfoe....
ik moet zeggen dat zoals het hier staat het wel allemaal klinkt alsof het bij hem ligt.
Tip aan jou: als jijzelf je grens niet goed aangeeft en zelf niet weet wat je wenst, kan de ander dat ook niet weten.
Luistert de ander niet en je wil graag dat hij luistert, probeer er dan achter te komen waarom hij niet luistert.
Hier klapt hij dicht bij teveel emotie en ik ben nogal erg emotioneel
ik had een paar jaar geleden ditzelfde verhaal zo kunnen opschrijven, maar in ons geval lag het aan de timing waarop ik wilde praten en de manier waarop (vaak huilen en emotioneel).
Toen het mij lukte uit het 'slachtoffer"verhaal te komen bleek dat ik door mijn gedrag hem genoeg reden had gegeven om zo'n zelfde verhaal op te schrijven.
Hij had het gevoel het nooit goed te doen en voelde zich door mijn gejank en gehuil altijd een soort monster.
Wat ik hiermee wil zeggen is: er is en reden waarom je nog bij hem blijft. Misschien omdat je erg onzeker bent geworden omdat hij echt een gemene hufter is, maar het kan ook dat jullie elkaar zijn kwijtgeraakt.
Dat weet alleen jij en die grens kun alleen jij aangeven.
Sterkte.
Heel terecht dat je dit zegt
ik was vluchtig en wilde geen ellenlange tekst typen. Ik weet dat ik ook veel fouten maak en dat mijn gedrag zeker anders kan. Het punt is dat ik dat probeer, maar dat hij nog steeds heel opgefokt reageert, omdat ik 'vroeger' iets anders bedoelde als ik zoiets zei. Oftewel; ik probeer te werken aan mezelf maar krijg nog steeds dezelfde afstraffing als voorheen.
Als ik dan zeg dat ik eraan probeer te werken en het niet zo bedoelde en dat ik vind dat hij dan ook aan zijn manier van reageren mag werken loopt het gesprek vast op: jaja het is allemaal mijn schuld. Verder niets...
Hoe geef ik mijn grens aan? Ik heb talloze keren gezegd dat ik niet uitgescholden wil worden, hoe zorg ik dat dat doordringt? Ik zie geen andere manier dan gewoon weggaan..
zaterdag 20 september 2014 21:53
quote:salie-thee schreef op 20 september 2014 @ 21:40:
Hou je echt zo veel van hem of heb je misschien angst voor het alleen zijn als je de relatie stopt?Hmm ik ben op zich niet bang om alleen te zijn, wel ben ik bang dat ik nooit meer dit zal voelen voor iemand anders, nooit meer zo'n klik zal hebben (klinkt vast raar als ik zo'n negatief verhaal neerzet, maar elke munt heeft twee kanten natuurlijk).
Hou je echt zo veel van hem of heb je misschien angst voor het alleen zijn als je de relatie stopt?Hmm ik ben op zich niet bang om alleen te zijn, wel ben ik bang dat ik nooit meer dit zal voelen voor iemand anders, nooit meer zo'n klik zal hebben (klinkt vast raar als ik zo'n negatief verhaal neerzet, maar elke munt heeft twee kanten natuurlijk).
zaterdag 20 september 2014 21:54
Hoe kun je van iemand houden die je kwetst? Iemand die jouw meest moeilijke en pijnlijke momenten tegen je gebruikt? Hoe kun je van iemand houden die je uitscheld als het niet precies op zijn manier gaat?
Met zo'n 'vriend' heb je geen vijanden nodig.
Leg het me alsjeblieft uit, want ik snap er geen zak van.
Met zo'n 'vriend' heb je geen vijanden nodig.
Leg het me alsjeblieft uit, want ik snap er geen zak van.
Erger je niet, maar verbaas je!
zaterdag 20 september 2014 21:54
Je bedoelt denk ik "Ik hou van de momenten dat het leuk is" ipv "ik hou van hem".
Ook zonder hem kun je in je leven een hoop momenten hebben die leuk zijn. In jouw geval waarschijnlijk uiteindelijk veel meer zonder hem dan met hem.
Als ik jou was zou ik in relatietherapie gaan, alleen. Om jezelf weer terug te vinden en om een manier te vinden die voor jou goed is om uit de relatie te stappen en dit niet in een volgende relatie weer te laten gebeuren.
Ook zonder hem kun je in je leven een hoop momenten hebben die leuk zijn. In jouw geval waarschijnlijk uiteindelijk veel meer zonder hem dan met hem.
Als ik jou was zou ik in relatietherapie gaan, alleen. Om jezelf weer terug te vinden en om een manier te vinden die voor jou goed is om uit de relatie te stappen en dit niet in een volgende relatie weer te laten gebeuren.
zaterdag 20 september 2014 21:56
quote:visenya schreef op 20 september 2014 @ 21:53:
[...]
Hmm ik ben op zich niet bang om alleen te zijn, wel ben ik bang dat ik nooit meer dit zal voelen voor iemand anders, nooit meer zo'n klik zal hebben (klinkt vast raar als ik zo'n negatief verhaal neerzet, maar elke munt heeft twee kanten natuurlijk).
Nee niet elke munt heeft twee kanten. In ieder geval niet zo'n positieve en een negatieve.
Ik mag hopen dat je nooit meer dit zal voelen voor iemand anders. Ik mag hopen dat je met iemand anders een constructieve relatie mag hebben waarin vriendschap en verbondenheid de basis zijn. Niet eentje waarin iemand je kwets met je verleden, of je uitscheld!
[...]
Hmm ik ben op zich niet bang om alleen te zijn, wel ben ik bang dat ik nooit meer dit zal voelen voor iemand anders, nooit meer zo'n klik zal hebben (klinkt vast raar als ik zo'n negatief verhaal neerzet, maar elke munt heeft twee kanten natuurlijk).
Nee niet elke munt heeft twee kanten. In ieder geval niet zo'n positieve en een negatieve.
Ik mag hopen dat je nooit meer dit zal voelen voor iemand anders. Ik mag hopen dat je met iemand anders een constructieve relatie mag hebben waarin vriendschap en verbondenheid de basis zijn. Niet eentje waarin iemand je kwets met je verleden, of je uitscheld!
zaterdag 20 september 2014 22:09
quote:visenya schreef op 20 september 2014 @ 21:50:
[...]
Heel terecht dat je dit zegt ik was vluchtig en wilde geen ellenlange tekst typen. Ik weet dat ik ook veel fouten maak en dat mijn gedrag zeker anders kan.
Het punt is dat ik dat probeer, maar dat hij nog steeds heel opgefokt reageert, omdat ik 'vroeger' iets anders bedoelde als ik zoiets zei. Oftewel; ik probeer te werken aan mezelf maar krijg nog steeds dezelfde afstraffing als voorheen.
Als ik dan zeg dat ik eraan probeer te werken en het niet zo bedoelde en dat ik vind dat hij dan ook aan zijn manier van reageren mag werken loopt het gesprek vast op: jaja het is allemaal mijn schuld. Verder niets...
Hoe geef ik mijn grens aan? Ik heb talloze keren gezegd dat ik niet uitgescholden wil worden, hoe zorg ik dat dat doordringt? Ik zie geen andere manier dan gewoon weggaan..
Hier was schelden ook de grens. Precies wat eerder is gezegd: ik wilde niet zo'n vrouw zijn, ik voelde me soms net oboema en josee (voor de oudjes onder ons). Hij is tijdelijk weggeweest.
Wat jij nu ook aan het doen bent deed ik ook, stug volhouden.
Wat is gezegd over de gokkast is een hele mooie vergelijking.
Wat mist in het hele verhaal is zijn verandering.
Nu ben jij aan het werk, word jij gekwetst maar hij reageert nog hetzelfde.
Het moet tot hem doordringen dat jouw grens is bereikt en hier was dat helaas met 'boem is ho'.
Ik zou dat niet aangaan met het idee dat uit elkaar tijdelijk is, als inzet of taktiek, maar als signaal ook naar jezelf. Je zult zien dat naast het verdriet je ook opluchting zult voelen. En leuke dingen met leuke mensen doen is dan erg goed voor je eigenwaarde.
Voor jezelf duidelijk de grens trekken: dit (zoals het nu gaat) niet meer.
[...]
Heel terecht dat je dit zegt
ik was vluchtig en wilde geen ellenlange tekst typen. Ik weet dat ik ook veel fouten maak en dat mijn gedrag zeker anders kan. Het punt is dat ik dat probeer, maar dat hij nog steeds heel opgefokt reageert, omdat ik 'vroeger' iets anders bedoelde als ik zoiets zei. Oftewel; ik probeer te werken aan mezelf maar krijg nog steeds dezelfde afstraffing als voorheen.
Als ik dan zeg dat ik eraan probeer te werken en het niet zo bedoelde en dat ik vind dat hij dan ook aan zijn manier van reageren mag werken loopt het gesprek vast op: jaja het is allemaal mijn schuld. Verder niets...
Hoe geef ik mijn grens aan? Ik heb talloze keren gezegd dat ik niet uitgescholden wil worden, hoe zorg ik dat dat doordringt? Ik zie geen andere manier dan gewoon weggaan..
Hier was schelden ook de grens. Precies wat eerder is gezegd: ik wilde niet zo'n vrouw zijn, ik voelde me soms net oboema en josee (voor de oudjes onder ons). Hij is tijdelijk weggeweest.
Wat jij nu ook aan het doen bent deed ik ook, stug volhouden.
Wat is gezegd over de gokkast is een hele mooie vergelijking.
Wat mist in het hele verhaal is zijn verandering.
Nu ben jij aan het werk, word jij gekwetst maar hij reageert nog hetzelfde.
Het moet tot hem doordringen dat jouw grens is bereikt en hier was dat helaas met 'boem is ho'.
Ik zou dat niet aangaan met het idee dat uit elkaar tijdelijk is, als inzet of taktiek, maar als signaal ook naar jezelf. Je zult zien dat naast het verdriet je ook opluchting zult voelen. En leuke dingen met leuke mensen doen is dan erg goed voor je eigenwaarde.
Voor jezelf duidelijk de grens trekken: dit (zoals het nu gaat) niet meer.
zaterdag 20 september 2014 23:33
zaterdag 20 september 2014 23:37
quote:visenya schreef op 20 september 2014 @ 21:53:
[...]
Hmm ik ben op zich niet bang om alleen te zijn, wel ben ik bang dat ik nooit meer dit zal voelen voor iemand anders, nooit meer zo'n klik zal hebben (klinkt vast raar als ik zo'n negatief verhaal neerzet, maar elke munt heeft twee kanten natuurlijk).
Wat deze relatie zegt over jou, is niet alleen dat je (nu, met deze man) moeilijk je grenzen aan kan geven, maar ook dat jij in staat bent om heel diep en vol overgave lief te hebben. Dat vermogen zit in jou. Dat heeft niet met hem te maken of met een klik die je nooit meer zal hebben. Dat gevoel kun je ook ooit weer hebben voor een andere man, want jij bent in staat zulke liefde te voelen en te geven.
Je zit in een ongelijkwaardige relatie met iemand die geen gelijkwaardigheid wil. Dat gaat dus niet veranderen. Integendeel, de tendens in dergelijke relaties is dat het agressieve gedrag alleen maar escaleert.
Je bent jezelf niet meer: daarmee is eigenlijk alles gezegd. Ga je dat volhouden voor de rest van je leven?
[...]
Hmm ik ben op zich niet bang om alleen te zijn, wel ben ik bang dat ik nooit meer dit zal voelen voor iemand anders, nooit meer zo'n klik zal hebben (klinkt vast raar als ik zo'n negatief verhaal neerzet, maar elke munt heeft twee kanten natuurlijk).
Wat deze relatie zegt over jou, is niet alleen dat je (nu, met deze man) moeilijk je grenzen aan kan geven, maar ook dat jij in staat bent om heel diep en vol overgave lief te hebben. Dat vermogen zit in jou. Dat heeft niet met hem te maken of met een klik die je nooit meer zal hebben. Dat gevoel kun je ook ooit weer hebben voor een andere man, want jij bent in staat zulke liefde te voelen en te geven.
Je zit in een ongelijkwaardige relatie met iemand die geen gelijkwaardigheid wil. Dat gaat dus niet veranderen. Integendeel, de tendens in dergelijke relaties is dat het agressieve gedrag alleen maar escaleert.
Je bent jezelf niet meer: daarmee is eigenlijk alles gezegd. Ga je dat volhouden voor de rest van je leven?
Ga in therapie!
zaterdag 20 september 2014 23:38
Jullie hebben vast veel mooie dingen meegemaakt. En nog meer lelijke.
Jij lijkt nu méér van hem te houden dan van jezelf. Daar ga je aan kapot.
Er zijn meerdere grote liefdes, per persoon in elk leven. Je kan nu niets met een andere grote liefde omdat je met deze man bent.
Kies eerst voor de grootste liefde van je leven, waarmee je altijd verbonden zult zijn: jezelf. Wees lief voor haar. Zorg goed voor haar.
Jij lijkt nu méér van hem te houden dan van jezelf. Daar ga je aan kapot.
Er zijn meerdere grote liefdes, per persoon in elk leven. Je kan nu niets met een andere grote liefde omdat je met deze man bent.
Kies eerst voor de grootste liefde van je leven, waarmee je altijd verbonden zult zijn: jezelf. Wees lief voor haar. Zorg goed voor haar.
zaterdag 20 september 2014 23:59
quote:mala8 schreef op 20 september 2014 @ 21:41:
Zie zo'n relatie als een fruitautomaat (in een gokhal).
Je gooit er een euro in en nog een keer een euro. Hoera: winst.
Dan nog twintig keer een euro. Weer winst.
Daarna 37 keer een euro. Een kleine winst. (Nadat je eerst 36 teleurstellingen hebt gehad.)
Zo verschuiven je grenzen.
Je houdt je vast aan de keren dat je iets hebt teruggekregen. En alle teleurstellingen probeer je te vergeten. Je probeert ook te negeren, dat er veel meer hebt ingestopt dan je hebt teruggekregen. Kortom: per saldo heb je verloren en ga je erop achteruit.
Maar je bent 'gokverslaafd' en blijft hopen op succesjes, terwijl je steeds gespannen bent. Je hebt geen rust.Mooie vergelijking. Ik geloofde erg in "geven en nemen" in een relatie. Ik had niet door dat ik steeds meer ging geven en hij steeds meer ging nemen. Tot ik alleen nog maar gaf. Dan wordt het inderdaad zoals je hierboven beschrijft.
Zie zo'n relatie als een fruitautomaat (in een gokhal).
Je gooit er een euro in en nog een keer een euro. Hoera: winst.
Dan nog twintig keer een euro. Weer winst.
Daarna 37 keer een euro. Een kleine winst. (Nadat je eerst 36 teleurstellingen hebt gehad.)
Zo verschuiven je grenzen.
Je houdt je vast aan de keren dat je iets hebt teruggekregen. En alle teleurstellingen probeer je te vergeten. Je probeert ook te negeren, dat er veel meer hebt ingestopt dan je hebt teruggekregen. Kortom: per saldo heb je verloren en ga je erop achteruit.
Maar je bent 'gokverslaafd' en blijft hopen op succesjes, terwijl je steeds gespannen bent. Je hebt geen rust.Mooie vergelijking. Ik geloofde erg in "geven en nemen" in een relatie. Ik had niet door dat ik steeds meer ging geven en hij steeds meer ging nemen. Tot ik alleen nog maar gaf. Dan wordt het inderdaad zoals je hierboven beschrijft.
Ga in therapie!
zondag 21 september 2014 00:11
Wanneer is het moment dat he we genoeg is. Soms denk ik dat iemand meer moeite heeft met het opgeven dan dat het liefde is. Aangeleerd gedrag dus, je moet doorzetten want anders heb je niet genoeg je best gedaan.
Je houdt meer van hem dan van je zelf en dat is de slechtste ontwikkeling die er is en ook het moeilijkst om overheen te komen.
Je houdt meer van hem dan van je zelf en dat is de slechtste ontwikkeling die er is en ook het moeilijkst om overheen te komen.
zondag 21 september 2014 01:23
Ik hou van de man die hij zou kunnen zijn, niet van de man die hij is. Ik hou meer van hem dan van mezelf. Geen respect, ongelijkwaardig.
Als ik het lees denk ik: ja, het is hard maar ik kan dit niet ontkennen. En toch.. een topic openen was al een grote stap voor me waar ik de afgelopen 5 ruzies al aan dacht. Ik erken het probleem. Toch dat slappe, verlamde gevoel. Ja ik laat me zo behandelen en ik heb toch nog dat stemmetje dat zegt; is er niet nog iets dat ik kan doen? Iets om aan te passen zodat het wel zal gaan?
Hoe stop ik dit? Hoe leer ik mezelf respecteren en van mezelf houden?
Als ik het lees denk ik: ja, het is hard maar ik kan dit niet ontkennen. En toch.. een topic openen was al een grote stap voor me waar ik de afgelopen 5 ruzies al aan dacht. Ik erken het probleem. Toch dat slappe, verlamde gevoel. Ja ik laat me zo behandelen en ik heb toch nog dat stemmetje dat zegt; is er niet nog iets dat ik kan doen? Iets om aan te passen zodat het wel zal gaan?
Hoe stop ik dit? Hoe leer ik mezelf respecteren en van mezelf houden?
zondag 21 september 2014 01:40
Door de handdoek in de ring te gooien en te erkennen da je verloren hebt. Dat jij je best hebt gedaan maar dat hij het niet wil zien en ook nooit zal zien. Het is moeilijk om te geloven dat iemand niet op een gezonde manier van een mens kan houden maar sommige mensen lijken normaal maar zijn daar toch niet toe in staat.
Zelfs als alles stuk is gaan ze door omdat ze niet kunnen geloven dat het kan. En als jij stuk bent en jullie relatie dan snapt hij het nog niet en dan ligt het nog steeds aan jou. Het is een karaktereigenschap die heel klein lijkt in het begin tot het alles gaat overheersen en het proces is helaas niet meer om te keren als iemand tot dit punt is gekomen. Hij begrijpt ook niet wat je voelt omdat hij alleen maar woede voelt en heel soms dan suddert dat gevoel bij hem om uit het niets weer heftig op te laaien.
Hij is de controle kwijt over zijn eigenschap om te vernederen en om zijn woede in te dammen. Het is heel triest maar jij gaat dat nooit meer goed krijgen. Je houdt nog van iemand die er al lang niet meer is.
Zelfs als alles stuk is gaan ze door omdat ze niet kunnen geloven dat het kan. En als jij stuk bent en jullie relatie dan snapt hij het nog niet en dan ligt het nog steeds aan jou. Het is een karaktereigenschap die heel klein lijkt in het begin tot het alles gaat overheersen en het proces is helaas niet meer om te keren als iemand tot dit punt is gekomen. Hij begrijpt ook niet wat je voelt omdat hij alleen maar woede voelt en heel soms dan suddert dat gevoel bij hem om uit het niets weer heftig op te laaien.
Hij is de controle kwijt over zijn eigenschap om te vernederen en om zijn woede in te dammen. Het is heel triest maar jij gaat dat nooit meer goed krijgen. Je houdt nog van iemand die er al lang niet meer is.
