Relaties
alle pijlers
Mijn ex dumpte me ineens via een sms, hoe ga ik hiermee om?
zaterdag 20 september 2014 12:27
Ik had nog niet zo lang een relatie met mijn ex. Maar het voelde super vertrouwd. Het voelde alsof ik die ene persoon was tegengekomen. Een paar maanden lang ging onze relatie heel goed. Weinig ruzie. Tussendoor wel eens een discussie, maar niks waar we niet samen uitkwamen.
Ik heb in het verleden nare ervaringen gehad met mannen en vertrouwen is voor mij dan ook best lastig op sommige punten.. Hij was de eerste in lange tijd bij wie ik me veilig voelde.
Op een gegeven moment hadden we een discussie over liefdevol zijn. Ik vroeg aan hem waarom hij op sommige momenten heel liefdevol was (tijdens seks bijvoorbeeld) en op andere momenten minder. We kregen hier ruzie over en hij begon ineens te twijfelen over onze relatie. We hebben hier toen heel lang over gepraat en na de tijd zei hij me dat hij zoveel van me hield en echt met me verder een leven op wilde bouwen. Alles voelde weer goed.
Een dag later ging hij naar huis en zag ik hem een dag niet. Hij liet helemaal niks van zich horen en dat vond ik raar.. na zo'n intense paar dagen samen en dan ineens helemaal niks. Ik belde hem en zei dat voelde alsof ik als sneeuw voor de zon verdwenen was.
Er kwam niet veel zinnigs uit..
De volgende ochtend kreeg ik een smsje, dat hij tijd nodig had om zijn gevoel weer op een rijtje te krijgen. Ik heb hem toen die dag met rust gelaten zodat hij dit in rust kon doen.
Diezelfde middag kreeg ik weer een sms. Met daarin zeggende dat hij besloot niet verder te gaan met onze relatie. Geen uitleg. Geen gevoel. Niks. Ik heb hem meerdere malen geprobeerd te bellen. Maar geen gehoor.. Ik begrijp niet hoe je van de een op de andere dag van "ik houd van je en wil met je verder" naar "ik ben er klaar mee en wil geen contact meer"..
Hoe kom ik hier in godsnaam overheen zonder duidelijkheid..? Het voelt alsof mijn vertrouwen in mannen weer helemaal weg is.. zal ik ooit nog iemand vinden waarmee ik een leven kan opbouwen..?
Ik heb in het verleden nare ervaringen gehad met mannen en vertrouwen is voor mij dan ook best lastig op sommige punten.. Hij was de eerste in lange tijd bij wie ik me veilig voelde.
Op een gegeven moment hadden we een discussie over liefdevol zijn. Ik vroeg aan hem waarom hij op sommige momenten heel liefdevol was (tijdens seks bijvoorbeeld) en op andere momenten minder. We kregen hier ruzie over en hij begon ineens te twijfelen over onze relatie. We hebben hier toen heel lang over gepraat en na de tijd zei hij me dat hij zoveel van me hield en echt met me verder een leven op wilde bouwen. Alles voelde weer goed.
Een dag later ging hij naar huis en zag ik hem een dag niet. Hij liet helemaal niks van zich horen en dat vond ik raar.. na zo'n intense paar dagen samen en dan ineens helemaal niks. Ik belde hem en zei dat voelde alsof ik als sneeuw voor de zon verdwenen was.
Er kwam niet veel zinnigs uit..
De volgende ochtend kreeg ik een smsje, dat hij tijd nodig had om zijn gevoel weer op een rijtje te krijgen. Ik heb hem toen die dag met rust gelaten zodat hij dit in rust kon doen.
Diezelfde middag kreeg ik weer een sms. Met daarin zeggende dat hij besloot niet verder te gaan met onze relatie. Geen uitleg. Geen gevoel. Niks. Ik heb hem meerdere malen geprobeerd te bellen. Maar geen gehoor.. Ik begrijp niet hoe je van de een op de andere dag van "ik houd van je en wil met je verder" naar "ik ben er klaar mee en wil geen contact meer"..
Hoe kom ik hier in godsnaam overheen zonder duidelijkheid..? Het voelt alsof mijn vertrouwen in mannen weer helemaal weg is.. zal ik ooit nog iemand vinden waarmee ik een leven kan opbouwen..?
zaterdag 20 september 2014 14:34
Ik vind het iig niet bij voorbaat verspilde energie, je kan het iig proberen en er wijzer van worden als er wel iets uitkomt. Soms is het een misverstand of is hij gekwetst, zeker als er even daarvoor ruzie is geweest en dingen er anders zijn uitgekomen en je spijt betuigt.
En soms is het gewoon te ver gegaan en onherstelbaar. Het is altijd fijner te weten als het dat laatste is. Duidelijkheid is zeker wel de moeite waard, want het kan een hoop hoofdbrekens en gepieker schelen als je zelf die redenen gaat bedenken en wat je "fout" gedaan kan hebben. Als je niet weet waarom, kan je er wel een etiketje voor vinden en voor jezelf een streep onder trekken, maar kan ook een gemiste kans zijn om te leren/weten hoe je eea zelf voortaan anders zou aanpakken..
Het zijn dit soort ervaringen nou juist waarop je keer op keer tegen hetzelfde aan kan lopen zonder je eigen aandeel daarin te ontdekken en iets mee/aan te doen. (of idd te ontdekken dat die ander keer op keer tegen hetzelfde aanloopt en niet jouw issue is, hooguit als je bij jezelf een patroon ontdekt dat je altijd bijv op mannen valt met problemen of die op bepaalde wijze met gevoelens en problemen omgaan).
En soms is het gewoon te ver gegaan en onherstelbaar. Het is altijd fijner te weten als het dat laatste is. Duidelijkheid is zeker wel de moeite waard, want het kan een hoop hoofdbrekens en gepieker schelen als je zelf die redenen gaat bedenken en wat je "fout" gedaan kan hebben. Als je niet weet waarom, kan je er wel een etiketje voor vinden en voor jezelf een streep onder trekken, maar kan ook een gemiste kans zijn om te leren/weten hoe je eea zelf voortaan anders zou aanpakken..
Het zijn dit soort ervaringen nou juist waarop je keer op keer tegen hetzelfde aan kan lopen zonder je eigen aandeel daarin te ontdekken en iets mee/aan te doen. (of idd te ontdekken dat die ander keer op keer tegen hetzelfde aanloopt en niet jouw issue is, hooguit als je bij jezelf een patroon ontdekt dat je altijd bijv op mannen valt met problemen of die op bepaalde wijze met gevoelens en problemen omgaan).
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 20 september 2014 14:45
Zoals Maryssa al aangaf blijkt vaak dat er heel iets anders (rondom hem) speelt dan wat jij kan bedenken in al je gepieker wat er nou gebeurd is..
Laatst zelf ook weer aan de hand gehad en ene keer was diegene ondertussen ook met een ander in de weer en de andere keer bleek er ziekte en overlijden van een zeer dierbaar iemand gaande te zijn en ff allemaal teveel werd en niet mee om kon gaan (op dat moment), terwijl je zelf dan al onnodig aan jezelf gaat lopen twijfelen, je intuitie aan het werk zet, een eigen aandeel zoekt terwijl de ander ergens mee worstelt.
Maar goed, als er net een ruzie over (tonen van) gevoelens aan vooraf is gegaan, of een andere duidelijk aanwijsbare aanleiding waar je zelf een rol in had, is het toch wel prettig om te weten wat die doorslag dan gaf, of iets te herstellen is (als er oprechte gevoelens waren over en weer) of idd maar beter afscheid kan nemen en het kan vergeten..
En zeker zoals in het geval van Maryssa als er iets boven water komt waarbij je zelf ook de keuze zou maken om ermee te stoppen als je dat geweten had (en zo ook vreemdgaan enz, dan zou het ook een afscheid van jouw kant zijn en niet achterblijven met het idee dat jij iets verkeerds gedaan hebt omdat je niet weet dat die ander nogal dubbel bezig was).
"gedumpt" worden geeft toch voor jezelf een ander verwerkingsproces als je iig weet waarom en nog weer een ander proces als er zaken blijken die het voor jezelf ook in een ander daglicht plaatsen.. (zodat je die hele afgelopen relatie niet blijft idealiseren en naar terugverlangen omdat je die dingen niet weet)..
Laatst zelf ook weer aan de hand gehad en ene keer was diegene ondertussen ook met een ander in de weer en de andere keer bleek er ziekte en overlijden van een zeer dierbaar iemand gaande te zijn en ff allemaal teveel werd en niet mee om kon gaan (op dat moment), terwijl je zelf dan al onnodig aan jezelf gaat lopen twijfelen, je intuitie aan het werk zet, een eigen aandeel zoekt terwijl de ander ergens mee worstelt.
Maar goed, als er net een ruzie over (tonen van) gevoelens aan vooraf is gegaan, of een andere duidelijk aanwijsbare aanleiding waar je zelf een rol in had, is het toch wel prettig om te weten wat die doorslag dan gaf, of iets te herstellen is (als er oprechte gevoelens waren over en weer) of idd maar beter afscheid kan nemen en het kan vergeten..
En zeker zoals in het geval van Maryssa als er iets boven water komt waarbij je zelf ook de keuze zou maken om ermee te stoppen als je dat geweten had (en zo ook vreemdgaan enz, dan zou het ook een afscheid van jouw kant zijn en niet achterblijven met het idee dat jij iets verkeerds gedaan hebt omdat je niet weet dat die ander nogal dubbel bezig was).
"gedumpt" worden geeft toch voor jezelf een ander verwerkingsproces als je iig weet waarom en nog weer een ander proces als er zaken blijken die het voor jezelf ook in een ander daglicht plaatsen.. (zodat je die hele afgelopen relatie niet blijft idealiseren en naar terugverlangen omdat je die dingen niet weet)..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 20 september 2014 14:49
Overigens ga ik met al mijn "exen" goed om, oa omdat die duidelijkheid geleid heeft tot een (wederzijds) begrip en (hernieuwd) respect dat het (uiteindelijk) niet werkte of niet paste.
Wel zo prettig uit elkaar gaan en zo leer je zelf ook steeds meer over anderen en hoe die in elkaar zitten. En dat anderen anders mogen zijn of reageren dan jijzelf zou doen in die ander zijn plaats. (en als die ander daar ook wat van wil oppakken is aan hem/haar)..
Wel zo prettig uit elkaar gaan en zo leer je zelf ook steeds meer over anderen en hoe die in elkaar zitten. En dat anderen anders mogen zijn of reageren dan jijzelf zou doen in die ander zijn plaats. (en als die ander daar ook wat van wil oppakken is aan hem/haar)..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 20 september 2014 14:49
quote:Suzy65 schreef op 20 september 2014 @ 14:27:
Gaat niet om verantwoording afleggen, Thunerassman.. tenminste niet zoals ik dat zou aanpakken. In mijn opinie (en daar kunnen anderen idd anders over denken) is het zo dat je in elke omgang met mensen (dus niet alleen liefdesrelaties, daten, en zelf ook allerlei verwachtingen hebben en "kweken"/aanwakkeren bij de ander) minstens een bepaald minimaal fatsoen in acht neemt hoe je je gedraagt.
En zeker in een relatie waarin je even daarvoor nog zelf allerlei uitspraken doet waar die ander op oprechtheid vertrouwt en mag vertrouwen. Als het geen eigen verwachtingt van TO was die ze zelf in haar hoofd heeft gehaald.
Hufterig gedrag tegenover iemand die je even daarvoor (naar eigen zeggen) nog liefhad, mag je best op attent maken.
Je hoeft iemand niet op te voeden nee, mag je hopen. Aan de volgende overlaten, dat is dus waar meer dingen mis gaan in de samenleving.. laat een ander dat maar doen, niet mijn taak. Maar zo houd je (tot die volgende die dat wel of ook niet vindt/doet) de waan in stand dat dat dus okay is en zonder enige consequentie bot met (de gevoelens van) een ander om kan gaan.. (of dat nu uit onvermogen is of onwetendheid). Dat onvermogen is jouw taak idd niet, maar onwetendheid in stand houden vind ik onnodig.
Waarom telt alleen wat hij vindt en voelt en capabel toe is? Die ander mag ook uiten. Niet voor niks is het in "beschaafde" landen zo dat er altijd "hoor en wederhoor" is. Ook in zaken waar het niet gaat om je gelijk te halen of te oordelen wie/wat goed zit en wie fout is het fijn om elkaars standpunten te weten en niet om gewoon maar weg te lopen.
Dat is in elke normale intermenselijke omgang al zo, van familie/vrienden, collega's, buren, vreemden op straat, de kassiere, enz maar zeker mag je enige consideratie verwachten van iemand met wie je intiemer verbonden bent geweest en allerlei kwetsbaarheden mee gedeeld hebt, ja. Maar dat is mijn mening, he..
Ja dat laatste klopt helemaal: het is jouw mening. En ik denk er grotendeels hetzelfde over, maar het blijft een mening. Fatsoen enzo is iets persoonlijks. Als TO's ex er verder niets over kwijt wilt, heeft ze gewoon pech en zal ze dat moeten accepteren.
PS:graag m'n naam goed spellen, aub. In voorkomende gevallen mag je het afkorten tot TAM.
Gaat niet om verantwoording afleggen, Thunerassman.. tenminste niet zoals ik dat zou aanpakken. In mijn opinie (en daar kunnen anderen idd anders over denken) is het zo dat je in elke omgang met mensen (dus niet alleen liefdesrelaties, daten, en zelf ook allerlei verwachtingen hebben en "kweken"/aanwakkeren bij de ander) minstens een bepaald minimaal fatsoen in acht neemt hoe je je gedraagt.
En zeker in een relatie waarin je even daarvoor nog zelf allerlei uitspraken doet waar die ander op oprechtheid vertrouwt en mag vertrouwen. Als het geen eigen verwachtingt van TO was die ze zelf in haar hoofd heeft gehaald.
Hufterig gedrag tegenover iemand die je even daarvoor (naar eigen zeggen) nog liefhad, mag je best op attent maken.
Je hoeft iemand niet op te voeden nee, mag je hopen. Aan de volgende overlaten, dat is dus waar meer dingen mis gaan in de samenleving.. laat een ander dat maar doen, niet mijn taak. Maar zo houd je (tot die volgende die dat wel of ook niet vindt/doet) de waan in stand dat dat dus okay is en zonder enige consequentie bot met (de gevoelens van) een ander om kan gaan.. (of dat nu uit onvermogen is of onwetendheid). Dat onvermogen is jouw taak idd niet, maar onwetendheid in stand houden vind ik onnodig.
Waarom telt alleen wat hij vindt en voelt en capabel toe is? Die ander mag ook uiten. Niet voor niks is het in "beschaafde" landen zo dat er altijd "hoor en wederhoor" is. Ook in zaken waar het niet gaat om je gelijk te halen of te oordelen wie/wat goed zit en wie fout is het fijn om elkaars standpunten te weten en niet om gewoon maar weg te lopen.
Dat is in elke normale intermenselijke omgang al zo, van familie/vrienden, collega's, buren, vreemden op straat, de kassiere, enz maar zeker mag je enige consideratie verwachten van iemand met wie je intiemer verbonden bent geweest en allerlei kwetsbaarheden mee gedeeld hebt, ja. Maar dat is mijn mening, he..
Ja dat laatste klopt helemaal: het is jouw mening. En ik denk er grotendeels hetzelfde over, maar het blijft een mening. Fatsoen enzo is iets persoonlijks. Als TO's ex er verder niets over kwijt wilt, heeft ze gewoon pech en zal ze dat moeten accepteren.
PS:graag m'n naam goed spellen, aub. In voorkomende gevallen mag je het afkorten tot TAM.
zaterdag 20 september 2014 16:54
Wat een slappe lulhannes . [cynismemodus] Ik zie het al gebeuren in de toekomst... krijg je een sms/mail/app: Hallo X. Ik ben dood. Op www.poll.nl kun je aangeven of je wil dat ik begraven of gecremeerd moet worden. Op www.datumprikker.nl heb ik een profiel aangemaakt waar je kunt laten weten wanneer het je uitkomt om me te cremeren/begraven. Op www.crowdfunding.nl/dingdongdeheksisdood kun je geld doneren voor een kist en andere toebehoren. Groetjes en een droog, stijf kusje van Wishful Thinking[/cynismemodus]
zondag 21 september 2014 00:50
Dus jij begon over zijn gedrag dat je hem wel liefdevol vindt tijdens seks maar daarbuiten minder en daar kregen jullie ruzie over.
Voor sommige mensen(ik behoor daar ook bij) is er niets zo vermoeiend als onzekere mensen die gaan analyseren hoe je gedrag is en of het liefdevol is. Een discussie die je niet kan winnen tenzij je je gedrag aanpast aan hoe de onzekere het graag ziet.
Eigenlijk betekent dat dat je niet je niet je zelf kan zijn want dat is niet genoeg. Het overvalt je en je probeert de ander gerust te stellen als die kwaad wordt want die ruzie heb je nooit zien aankomen want je bent verliefd op iemand.
Dan ga je naar huis en vraag je je af of je zin hebt om je zelf voor iemand te veranderen die je blijkbaar niet gelooft omdat anderen(die je niet kent) haar gekwetst hebben en je met hun vergeleken wordt. Vervolgens zie je een toekomst met iemand die jou wil veranderen in iemand die wil dat je altijd even liefdevol bent.
Nee, hij toont weinig respect voor je door het via sms uit te maken maar ik zie van jou kant ook weinig respect naar hem toe als je ruzie maakt over hoe hij zich dient te gedragen naar jou.
Voor sommige mensen(ik behoor daar ook bij) is er niets zo vermoeiend als onzekere mensen die gaan analyseren hoe je gedrag is en of het liefdevol is. Een discussie die je niet kan winnen tenzij je je gedrag aanpast aan hoe de onzekere het graag ziet.
Eigenlijk betekent dat dat je niet je niet je zelf kan zijn want dat is niet genoeg. Het overvalt je en je probeert de ander gerust te stellen als die kwaad wordt want die ruzie heb je nooit zien aankomen want je bent verliefd op iemand.
Dan ga je naar huis en vraag je je af of je zin hebt om je zelf voor iemand te veranderen die je blijkbaar niet gelooft omdat anderen(die je niet kent) haar gekwetst hebben en je met hun vergeleken wordt. Vervolgens zie je een toekomst met iemand die jou wil veranderen in iemand die wil dat je altijd even liefdevol bent.
Nee, hij toont weinig respect voor je door het via sms uit te maken maar ik zie van jou kant ook weinig respect naar hem toe als je ruzie maakt over hoe hij zich dient te gedragen naar jou.
zondag 21 september 2014 05:30
Idd.. ik zou ook proberen nog met hem te praten, want hij is je toch op zijn minst een laatste gesprek verschuldigd, en inderdaad, dan kun je het beter voor jezelf afsluiten.. Ik zou ook graag antwoord willen op wat zijn reden is.. en waarom hij denkt het uit te kunnen maken op deze manier.. het kan inderdaad een misverstand zijn geweest.. of dat hij wat je zei op een bepaalde manier heeft opgevat.. dat zou ik ook willen weten..
zondag 21 september 2014 09:50
Ik vind je erg claimend overkomen en zoals jij het vertelt snap ik helemaal waarom hij het uit maakt. Zeker als je dramatisch gaat doen met zinnen als als sneeuw voor de zon als hij 1 dag niets laat horen. De manier waarop is inderdaad niet netjes. Ik denk dat hij drama voor wilde blijven dor het via sms te doen. Jammer. Vergeet hem en ga verder met je leven.
zondag 21 september 2014 10:51
Oeh zoals je het verhaal schrijft snap ik het eerlijk gezegd wel...
Je hebt hem best wel aangevallen met jouw waarom vraag over zijn gedrag (liefdevoller tijdens sex dan daarbuiten). Een waarom vraag roept bij de ander altijd een gevoel van 'ik moet mij verdedigen' op. Denk er maar eens over na wat het doet als jij de volgende vragen zou krijgen; waarom heb jij altijd een broek aan, waarom drink jij een wijntje, waarom heb je je haar geverfd, waarom ben jij 's morgens liever dan 's avonds?
Ik denk dat, ondanks dat het uitgesproken was, dat bij hem nog heeft nagewerkt. En toen hij bij jou weg was kon hij er pas even goed over nadenken.... Vervolgens ga je weer boven op hem zitten door hem te bellen en ipv te vragen; schatje, hoe gaat het met je? gooi je gelijk weer een verwijt naar hem toe dat het een dag stil was en je het gevoel hebt alsof je niet meer voor hem besta. Terwijl jij dus op een ongelukkige manier jouw gevoel wilt delen geef je hem alleen maar meer en meer het idee dat hij het bij jou niet goed doet. Daarnaast geef je hem ook bizar weinig ruimte vind ik.
Ik kan me zo voorstellen dat dit niet de enige twee voorbeelden zijn waarin jij hem (onbewust, onbedoeld) behoorlijk het gevoel gaf dat hij het niet goed doet en hem daarmee aardig onder druk zette. Het is lullig dat hij het per sms deed, ik snap wel dat hij geen zin meer had in nog meer verwijten/waarom vragen als hij het live tegen jou zou zeggen.
Ik denk ook dat hij jou erg leuk vindt en daarom het zo over de toekomst had. Jullie waren pas een paar maanden hè? Nu komen de mindere, minder roze kanten van beide partijen naar boven en kan het inderdaad zijn dat iemand dan vindt dat je niet zo bij elkaar past. Ook al ben je verliefd, iemand kan er voor kiezen niet in een relatie te zitten waar claimen en verwijten ook een grote rol spelen.
Ik zou het voor nu laten rusten en even bijkomen van de emoties. Als je weer rustig bent, naar je eigen aandeel kan kijken en niet meer alleen 'ja maar hij' kan denken... Dan zou ik hem nog eens bellen en vragen hoe het met hem gaat en wat dit nu was. Als je daar tegen die tijd behoefte aan hebt. Eerlijk is eerlijk; dat iemand het uitmaakt is sowieso rot. Via sms voelt respectloos. Face-to-face kan weer valse hoop geven, bellen hangt daar altijd een beetje tussen. Ik zou er iig niet te lang bij stil staan hóe het uitging maar meer; wat kan ik hier van leren.
Sterkte
Je hebt hem best wel aangevallen met jouw waarom vraag over zijn gedrag (liefdevoller tijdens sex dan daarbuiten). Een waarom vraag roept bij de ander altijd een gevoel van 'ik moet mij verdedigen' op. Denk er maar eens over na wat het doet als jij de volgende vragen zou krijgen; waarom heb jij altijd een broek aan, waarom drink jij een wijntje, waarom heb je je haar geverfd, waarom ben jij 's morgens liever dan 's avonds?
Ik denk dat, ondanks dat het uitgesproken was, dat bij hem nog heeft nagewerkt. En toen hij bij jou weg was kon hij er pas even goed over nadenken.... Vervolgens ga je weer boven op hem zitten door hem te bellen en ipv te vragen; schatje, hoe gaat het met je? gooi je gelijk weer een verwijt naar hem toe dat het een dag stil was en je het gevoel hebt alsof je niet meer voor hem besta. Terwijl jij dus op een ongelukkige manier jouw gevoel wilt delen geef je hem alleen maar meer en meer het idee dat hij het bij jou niet goed doet. Daarnaast geef je hem ook bizar weinig ruimte vind ik.
Ik kan me zo voorstellen dat dit niet de enige twee voorbeelden zijn waarin jij hem (onbewust, onbedoeld) behoorlijk het gevoel gaf dat hij het niet goed doet en hem daarmee aardig onder druk zette. Het is lullig dat hij het per sms deed, ik snap wel dat hij geen zin meer had in nog meer verwijten/waarom vragen als hij het live tegen jou zou zeggen.
Ik denk ook dat hij jou erg leuk vindt en daarom het zo over de toekomst had. Jullie waren pas een paar maanden hè? Nu komen de mindere, minder roze kanten van beide partijen naar boven en kan het inderdaad zijn dat iemand dan vindt dat je niet zo bij elkaar past. Ook al ben je verliefd, iemand kan er voor kiezen niet in een relatie te zitten waar claimen en verwijten ook een grote rol spelen.
Ik zou het voor nu laten rusten en even bijkomen van de emoties. Als je weer rustig bent, naar je eigen aandeel kan kijken en niet meer alleen 'ja maar hij' kan denken... Dan zou ik hem nog eens bellen en vragen hoe het met hem gaat en wat dit nu was. Als je daar tegen die tijd behoefte aan hebt. Eerlijk is eerlijk; dat iemand het uitmaakt is sowieso rot. Via sms voelt respectloos. Face-to-face kan weer valse hoop geven, bellen hangt daar altijd een beetje tussen. Ik zou er iig niet te lang bij stil staan hóe het uitging maar meer; wat kan ik hier van leren.
Sterkte
zondag 21 september 2014 15:53
quote:siru schreef op 20 september 2014 @ 12:27:
Ik had nog niet zo lang een relatie met mijn ex. Maar het voelde super vertrouwd. Het voelde alsof ik die ene persoon was tegengekomen. Een paar maanden lang ging onze relatie heel goed. Weinig ruzie. Tussendoor wel eens een discussie, maar niks waar we niet samen uitkwamen.
Ik heb in het verleden nare ervaringen gehad met mannen en vertrouwen is voor mij dan ook best lastig op sommige punten.. Hij was de eerste in lange tijd bij wie ik me veilig voelde.
Op een gegeven moment hadden we een discussie over liefdevol zijn. Ik vroeg aan hem waarom hij op sommige momenten heel liefdevol was (tijdens seks bijvoorbeeld) en op andere momenten minder. We kregen hier ruzie over en hij begon ineens te twijfelen over onze relatie. We hebben hier toen heel lang over gepraat en na de tijd zei hij me dat hij zoveel van me hield en echt met me verder een leven op wilde bouwen. Alles voelde weer goed.....
Jaja, alles voelde weer goed na een idiote discussie. Maar zulke valkuilvragen zou ik ook niet hoeven in een prille relatie. Niemand is 100% van de dag lief, tenzij je een voetveegcomplex hebt. Het zijn idiote vragen om te beantwoorden, daarom krijg je er ruzie over.
Je kreeg ruzie vanwege iets onzinnigs waar hij van jou verantwoording over moet afleggen. Denk je echt dat hij beter verwacht nu van verantwoording afleggen voor de breakup? De hele aanleiding verklaart precies waarom hij doet wat hij doet, en ik denk dat hij daar nog verstandig aan doet ook. Want ongetwijfeld volgt op elk argument van hem weer een reactie, en zo vliegt de boel alleen maar verder uit de bocht, dit is precies het patroon waar hij geen deel van uit wil maken.
Ik had nog niet zo lang een relatie met mijn ex. Maar het voelde super vertrouwd. Het voelde alsof ik die ene persoon was tegengekomen. Een paar maanden lang ging onze relatie heel goed. Weinig ruzie. Tussendoor wel eens een discussie, maar niks waar we niet samen uitkwamen.
Ik heb in het verleden nare ervaringen gehad met mannen en vertrouwen is voor mij dan ook best lastig op sommige punten.. Hij was de eerste in lange tijd bij wie ik me veilig voelde.
Op een gegeven moment hadden we een discussie over liefdevol zijn. Ik vroeg aan hem waarom hij op sommige momenten heel liefdevol was (tijdens seks bijvoorbeeld) en op andere momenten minder. We kregen hier ruzie over en hij begon ineens te twijfelen over onze relatie. We hebben hier toen heel lang over gepraat en na de tijd zei hij me dat hij zoveel van me hield en echt met me verder een leven op wilde bouwen. Alles voelde weer goed.....
Jaja, alles voelde weer goed na een idiote discussie. Maar zulke valkuilvragen zou ik ook niet hoeven in een prille relatie. Niemand is 100% van de dag lief, tenzij je een voetveegcomplex hebt. Het zijn idiote vragen om te beantwoorden, daarom krijg je er ruzie over.
Je kreeg ruzie vanwege iets onzinnigs waar hij van jou verantwoording over moet afleggen. Denk je echt dat hij beter verwacht nu van verantwoording afleggen voor de breakup? De hele aanleiding verklaart precies waarom hij doet wat hij doet, en ik denk dat hij daar nog verstandig aan doet ook. Want ongetwijfeld volgt op elk argument van hem weer een reactie, en zo vliegt de boel alleen maar verder uit de bocht, dit is precies het patroon waar hij geen deel van uit wil maken.
maandag 22 september 2014 12:50
Bedankt voor al jullie reacties!
om het wat duidelijker uit te leggen, ik woon op kamers. Hij koos er voor om bijna elke dag te blijven slapen. terwijl ik juist degene was die elke keer zei van, joh, ik vind het totaal niet erg als je tijd voor jezelf wil. want de hele tijd op elkaars lip is ook niks vind ik zelf.. maar dat wilde hij dus niet. daardoor kreeg ik een beetje het gevoel van, ja oke je wil niet weg hier, maar je geeft me dan ook bijna nooit een kus of knuffel oid.. dus toen begon ik me af te vragen wat er nou aan de hand was. ik heb hem heel rustig gevraagd hoe het zat, omdat ik niet in zijn hoofd kan kijken natuurlijk. ik ben heel open op dat gebied, dus ik dacht dat we dit wel konden bespreken samen. want ik merkte gewoon dat hem iets dwars zat. toen we daarover begonnen te praten werd hij boos.. en ik begrijp niet waarom. het is niet zo dat ik zei 'ja jij moet me meer zoenen bla bla bla' ik wilde gewoon weten of erets was hem dwars zat zodat ik hem daarin kon ondersteunen. ik ben helemaal niet zo claimend als sommigen van jullie me nu bestempelen,en ik ben echt niet iemand die om de 5 minuten moet weten waar de ander is.. ik houd erg van tijd voor mezelf.maar dat na die heftige gesprekken, waar we samen echt heel fijn over hebben kunnen praten, hij helemaal niks meer van zich liet horen, vond ik gewoon gek. en misschien had ik daar verder geen probleem van moeten maken, en moeten vertrouwen op het feit dat het goed is zo. maar het kan toch niet zo zijn dat door die misstap van mij meteen de relatie over is zonder verdere uitleg?.. hij had ook kunnen zeggen dat ik me verder geen zorgen hoef te maken of wat dan ook.. dan was het voor mij goed geweest! maar inplaats daarvan maakt hij het uit, via een smsje, zonder uitleg. en dat vind ik onbeschoft. kijk, het kan altijd zo zijn dat je een relatie niet ziet zitten, maar heb dan het respect om dit fatsoenlijk af te sluiten.
om het wat duidelijker uit te leggen, ik woon op kamers. Hij koos er voor om bijna elke dag te blijven slapen. terwijl ik juist degene was die elke keer zei van, joh, ik vind het totaal niet erg als je tijd voor jezelf wil. want de hele tijd op elkaars lip is ook niks vind ik zelf.. maar dat wilde hij dus niet. daardoor kreeg ik een beetje het gevoel van, ja oke je wil niet weg hier, maar je geeft me dan ook bijna nooit een kus of knuffel oid.. dus toen begon ik me af te vragen wat er nou aan de hand was. ik heb hem heel rustig gevraagd hoe het zat, omdat ik niet in zijn hoofd kan kijken natuurlijk. ik ben heel open op dat gebied, dus ik dacht dat we dit wel konden bespreken samen. want ik merkte gewoon dat hem iets dwars zat. toen we daarover begonnen te praten werd hij boos.. en ik begrijp niet waarom. het is niet zo dat ik zei 'ja jij moet me meer zoenen bla bla bla' ik wilde gewoon weten of erets was hem dwars zat zodat ik hem daarin kon ondersteunen. ik ben helemaal niet zo claimend als sommigen van jullie me nu bestempelen,en ik ben echt niet iemand die om de 5 minuten moet weten waar de ander is.. ik houd erg van tijd voor mezelf.maar dat na die heftige gesprekken, waar we samen echt heel fijn over hebben kunnen praten, hij helemaal niks meer van zich liet horen, vond ik gewoon gek. en misschien had ik daar verder geen probleem van moeten maken, en moeten vertrouwen op het feit dat het goed is zo. maar het kan toch niet zo zijn dat door die misstap van mij meteen de relatie over is zonder verdere uitleg?.. hij had ook kunnen zeggen dat ik me verder geen zorgen hoef te maken of wat dan ook.. dan was het voor mij goed geweest! maar inplaats daarvan maakt hij het uit, via een smsje, zonder uitleg. en dat vind ik onbeschoft. kijk, het kan altijd zo zijn dat je een relatie niet ziet zitten, maar heb dan het respect om dit fatsoenlijk af te sluiten.
maandag 22 september 2014 13:07
quote:Suzy65 schreef op 20 september 2014 @ 13:55:
En bij rare plotse wendingen heb ik altijd antwoord gekregen, daar zorg ik wel voor. En dan kon ik eea of wegnemen of loslaten (en iets van leren)..
Dat is altijd fijner (voor jezelf): weten of het idd een eikel is of egootje of onvermogen oid. "Weten" is dus gewoon in mijn ogen altijd beter.
Oh ja joh? Hoe doe je dat dan? Bind je zo iemand vast? Martel je hem tot je een bevredigend antwoord krijgt?
Als iemand het wil uitmaken dan maakt die persoon het uit. Daar hoef je geen verantwoording voor af te leggen.
Dat je dat persoonlijk behoort te doen is een kwestie van goed fatsoen vind ik, maar ook dat kun je niet afdwingen.
Maar dat iemand dan tot in detail verantwoording af moet leggen zodat de ander een voor haar/hem bevredigende verklaring heeft vind ik onzin.
En bij rare plotse wendingen heb ik altijd antwoord gekregen, daar zorg ik wel voor. En dan kon ik eea of wegnemen of loslaten (en iets van leren)..
Dat is altijd fijner (voor jezelf): weten of het idd een eikel is of egootje of onvermogen oid. "Weten" is dus gewoon in mijn ogen altijd beter.
Oh ja joh? Hoe doe je dat dan? Bind je zo iemand vast? Martel je hem tot je een bevredigend antwoord krijgt?
Als iemand het wil uitmaken dan maakt die persoon het uit. Daar hoef je geen verantwoording voor af te leggen.
Dat je dat persoonlijk behoort te doen is een kwestie van goed fatsoen vind ik, maar ook dat kun je niet afdwingen.
Maar dat iemand dan tot in detail verantwoording af moet leggen zodat de ander een voor haar/hem bevredigende verklaring heeft vind ik onzin.
maandag 22 september 2014 13:07
quote:siru schreef op 22 september 2014 @ 12:50:
Bedankt voor al jullie reacties!
om het wat duidelijker uit te leggen, ik woon op kamers. Hij koos er voor om bijna elke dag te blijven slapen. terwijl ik juist degene was die elke keer zei van, joh, ik vind het totaal niet erg als je tijd voor jezelf wil. want de hele tijd op elkaars lip is ook niks vind ik zelf.. maar dat wilde hij dus niet. daardoor kreeg ik een beetje het gevoel van, ja oke je wil niet weg hier, maar je geeft me dan ook bijna nooit een kus of knuffel oid.. dus toen begon ik me af te vragen wat er nou aan de hand was. ik heb hem heel rustig gevraagd hoe het zat, omdat ik niet in zijn hoofd kan kijken natuurlijk. ik ben heel open op dat gebied, dus ik dacht dat we dit wel konden bespreken samen. want ik merkte gewoon dat hem iets dwars zat. toen we daarover begonnen te praten werd hij boos.. en ik begrijp niet waarom. het is niet zo dat ik zei 'ja jij moet me meer zoenen bla bla bla' ik wilde gewoon weten of erets was hem dwars zat zodat ik hem daarin kon ondersteunen. ik ben helemaal niet zo claimend als sommigen van jullie me nu bestempelen,en ik ben echt niet iemand die om de 5 minuten moet weten waar de ander is.. ik houd erg van tijd voor mezelf.maar dat na die heftige gesprekken, waar we samen echt heel fijn over hebben kunnen praten, hij helemaal niks meer van zich liet horen, vond ik gewoon gek. en misschien had ik daar verder geen probleem van moeten maken, en moeten vertrouwen op het feit dat het goed is zo. maar het kan toch niet zo zijn dat door die misstap van mij meteen de relatie over is zonder verdere uitleg?.. hij had ook kunnen zeggen dat ik me verder geen zorgen hoef te maken of wat dan ook.. dan was het voor mij goed geweest! maar inplaats daarvan maakt hij het uit, via een smsje, zonder uitleg. en dat vind ik onbeschoft. kijk, het kan altijd zo zijn dat je een relatie niet ziet zitten, maar heb dan het respect om dit fatsoenlijk af te sluiten.Hoofdletters, paragrafen. Zo ga ik het echt niet lezen.
Bedankt voor al jullie reacties!
om het wat duidelijker uit te leggen, ik woon op kamers. Hij koos er voor om bijna elke dag te blijven slapen. terwijl ik juist degene was die elke keer zei van, joh, ik vind het totaal niet erg als je tijd voor jezelf wil. want de hele tijd op elkaars lip is ook niks vind ik zelf.. maar dat wilde hij dus niet. daardoor kreeg ik een beetje het gevoel van, ja oke je wil niet weg hier, maar je geeft me dan ook bijna nooit een kus of knuffel oid.. dus toen begon ik me af te vragen wat er nou aan de hand was. ik heb hem heel rustig gevraagd hoe het zat, omdat ik niet in zijn hoofd kan kijken natuurlijk. ik ben heel open op dat gebied, dus ik dacht dat we dit wel konden bespreken samen. want ik merkte gewoon dat hem iets dwars zat. toen we daarover begonnen te praten werd hij boos.. en ik begrijp niet waarom. het is niet zo dat ik zei 'ja jij moet me meer zoenen bla bla bla' ik wilde gewoon weten of erets was hem dwars zat zodat ik hem daarin kon ondersteunen. ik ben helemaal niet zo claimend als sommigen van jullie me nu bestempelen,en ik ben echt niet iemand die om de 5 minuten moet weten waar de ander is.. ik houd erg van tijd voor mezelf.maar dat na die heftige gesprekken, waar we samen echt heel fijn over hebben kunnen praten, hij helemaal niks meer van zich liet horen, vond ik gewoon gek. en misschien had ik daar verder geen probleem van moeten maken, en moeten vertrouwen op het feit dat het goed is zo. maar het kan toch niet zo zijn dat door die misstap van mij meteen de relatie over is zonder verdere uitleg?.. hij had ook kunnen zeggen dat ik me verder geen zorgen hoef te maken of wat dan ook.. dan was het voor mij goed geweest! maar inplaats daarvan maakt hij het uit, via een smsje, zonder uitleg. en dat vind ik onbeschoft. kijk, het kan altijd zo zijn dat je een relatie niet ziet zitten, maar heb dan het respect om dit fatsoenlijk af te sluiten.Hoofdletters, paragrafen. Zo ga ik het echt niet lezen.
maandag 22 september 2014 13:10
quote:siru schreef op 22 september 2014 @ 12:50:
Bedankt voor al jullie reacties!
om het wat duidelijker uit te leggen, ik woon op kamers. Hij koos er voor om bijna elke dag te blijven slapen. terwijl ik juist degene was die elke keer zei van, joh, ik vind het totaal niet erg als je tijd voor jezelf wil. want de hele tijd op elkaars lip is ook niks vind ik zelf.. maar dat wilde hij dus niet. daardoor kreeg ik een beetje het gevoel van, ja oke je wil niet weg hier, maar je geeft me dan ook bijna nooit een kus of knuffel oid.. dus toen begon ik me af te vragen wat er nou aan de hand was. ik heb hem heel rustig gevraagd hoe het zat, omdat ik niet in zijn hoofd kan kijken natuurlijk. ik ben heel open op dat gebied, dus ik dacht dat we dit wel konden bespreken samen. want ik merkte gewoon dat hem iets dwars zat. toen we daarover begonnen te praten werd hij boos.. en ik begrijp niet waarom. het is niet zo dat ik zei 'ja jij moet me meer zoenen bla bla bla' ik wilde gewoon weten of erets was hem dwars zat zodat ik hem daarin kon ondersteunen. ik ben helemaal niet zo claimend als sommigen van jullie me nu bestempelen,en ik ben echt niet iemand die om de 5 minuten moet weten waar de ander is.. ik houd erg van tijd voor mezelf.maar dat na die heftige gesprekken, waar we samen echt heel fijn over hebben kunnen praten, hij helemaal niks meer van zich liet horen, vond ik gewoon gek. en misschien had ik daar verder geen probleem van moeten maken, en moeten vertrouwen op het feit dat het goed is zo. maar het kan toch niet zo zijn dat door die misstap van mij meteen de relatie over is zonder verdere uitleg?.. hij had ook kunnen zeggen dat ik me verder geen zorgen hoef te maken of wat dan ook.. dan was het voor mij goed geweest! maar inplaats daarvan maakt hij het uit, via een smsje, zonder uitleg. en dat vind ik onbeschoft. kijk, het kan altijd zo zijn dat je een relatie niet ziet zitten, maar heb dan het respect om dit fatsoenlijk af te sluiten.Het is ook onbeschoft, maar hem blijven lastig vallen door te bellen terwijl hij daar duidelijk niet (meer?) van gediend is maakt de situatie echt niet beter hoor. Accepteer dat hij niet de man is die je in hem dacht te zien en ga door met je leven.
Bedankt voor al jullie reacties!
om het wat duidelijker uit te leggen, ik woon op kamers. Hij koos er voor om bijna elke dag te blijven slapen. terwijl ik juist degene was die elke keer zei van, joh, ik vind het totaal niet erg als je tijd voor jezelf wil. want de hele tijd op elkaars lip is ook niks vind ik zelf.. maar dat wilde hij dus niet. daardoor kreeg ik een beetje het gevoel van, ja oke je wil niet weg hier, maar je geeft me dan ook bijna nooit een kus of knuffel oid.. dus toen begon ik me af te vragen wat er nou aan de hand was. ik heb hem heel rustig gevraagd hoe het zat, omdat ik niet in zijn hoofd kan kijken natuurlijk. ik ben heel open op dat gebied, dus ik dacht dat we dit wel konden bespreken samen. want ik merkte gewoon dat hem iets dwars zat. toen we daarover begonnen te praten werd hij boos.. en ik begrijp niet waarom. het is niet zo dat ik zei 'ja jij moet me meer zoenen bla bla bla' ik wilde gewoon weten of erets was hem dwars zat zodat ik hem daarin kon ondersteunen. ik ben helemaal niet zo claimend als sommigen van jullie me nu bestempelen,en ik ben echt niet iemand die om de 5 minuten moet weten waar de ander is.. ik houd erg van tijd voor mezelf.maar dat na die heftige gesprekken, waar we samen echt heel fijn over hebben kunnen praten, hij helemaal niks meer van zich liet horen, vond ik gewoon gek. en misschien had ik daar verder geen probleem van moeten maken, en moeten vertrouwen op het feit dat het goed is zo. maar het kan toch niet zo zijn dat door die misstap van mij meteen de relatie over is zonder verdere uitleg?.. hij had ook kunnen zeggen dat ik me verder geen zorgen hoef te maken of wat dan ook.. dan was het voor mij goed geweest! maar inplaats daarvan maakt hij het uit, via een smsje, zonder uitleg. en dat vind ik onbeschoft. kijk, het kan altijd zo zijn dat je een relatie niet ziet zitten, maar heb dan het respect om dit fatsoenlijk af te sluiten.Het is ook onbeschoft, maar hem blijven lastig vallen door te bellen terwijl hij daar duidelijk niet (meer?) van gediend is maakt de situatie echt niet beter hoor. Accepteer dat hij niet de man is die je in hem dacht te zien en ga door met je leven.
Nog steeds hopend op een beter leesbare vormgeving 
maandag 22 september 2014 13:11
quote:kerol schreef op 21 september 2014 @ 15:53:
[...]
Jaja, alles voelde weer goed na een idiote discussie. Maar zulke valkuilvragen zou ik ook niet hoeven in een prille relatie. Niemand is 100% van de dag lief, tenzij je een voetveegcomplex hebt. Het zijn idiote vragen om te beantwoorden, daarom krijg je er ruzie over.
Je kreeg ruzie vanwege iets onzinnigs waar hij van jou verantwoording over moet afleggen. Denk je echt dat hij beter verwacht nu van verantwoording afleggen voor de breakup? De hele aanleiding verklaart precies waarom hij doet wat hij doet, en ik denk dat hij daar nog verstandig aan doet ook. Want ongetwijfeld volgt op elk argument van hem weer een reactie, en zo vliegt de boel alleen maar verder uit de bocht, dit is precies het patroon waar hij geen deel van uit wil maken.
Mee eens. Al dat gezeur en veranwoording afleggen over alles wat je zegt, denkt of voelt, daar heeft geen kerel zin in. En nu hij het uitgemaakt heeft moet hij volgens jou, jou een bevredigend antwoord geven waarom hij er geen zin meer in heeft.
Dus doet hij het maar via sms.
[...]
Jaja, alles voelde weer goed na een idiote discussie. Maar zulke valkuilvragen zou ik ook niet hoeven in een prille relatie. Niemand is 100% van de dag lief, tenzij je een voetveegcomplex hebt. Het zijn idiote vragen om te beantwoorden, daarom krijg je er ruzie over.
Je kreeg ruzie vanwege iets onzinnigs waar hij van jou verantwoording over moet afleggen. Denk je echt dat hij beter verwacht nu van verantwoording afleggen voor de breakup? De hele aanleiding verklaart precies waarom hij doet wat hij doet, en ik denk dat hij daar nog verstandig aan doet ook. Want ongetwijfeld volgt op elk argument van hem weer een reactie, en zo vliegt de boel alleen maar verder uit de bocht, dit is precies het patroon waar hij geen deel van uit wil maken.
Mee eens. Al dat gezeur en veranwoording afleggen over alles wat je zegt, denkt of voelt, daar heeft geen kerel zin in. En nu hij het uitgemaakt heeft moet hij volgens jou, jou een bevredigend antwoord geven waarom hij er geen zin meer in heeft.
Dus doet hij het maar via sms.
maandag 22 september 2014 13:14
De liefde zat bij hem waarschijnlijk niet zo diep, anders verbreek je niet na 1 ruzie/discussie de relatie.
Iedereen maakt weleens ruzie in een relatie, je moet ook gewoon kunnen zeggen wat je dwarszit vind ik.
Hij mag misschien wel vinden dat jullie niet bij elkaar passen op basis van deze ruzie maar dan nog zijn er wel respectvollere manieren om het uit te maken. Wees dan een vent en doe het face to face.
Echt slap vind ik hoor, ik was trouwens ook al op hem afgeknapt als ik jou was.
Iedereen maakt weleens ruzie in een relatie, je moet ook gewoon kunnen zeggen wat je dwarszit vind ik.
Hij mag misschien wel vinden dat jullie niet bij elkaar passen op basis van deze ruzie maar dan nog zijn er wel respectvollere manieren om het uit te maken. Wees dan een vent en doe het face to face.
Echt slap vind ik hoor, ik was trouwens ook al op hem afgeknapt als ik jou was.
maandag 22 september 2014 13:17
quote:elfquest24 schreef op 21 september 2014 @ 05:30:
Idd.. ik zou ook proberen nog met hem te praten, want hij is je toch op zijn minst een laatste gesprek verschuldigd, en inderdaad, dan kun je het beter voor jezelf afsluiten.. Ik zou ook graag antwoord willen op wat zijn reden is.. en waarom hij denkt het uit te kunnen maken op deze manier.. het kan inderdaad een misverstand zijn geweest.. of dat hij wat je zei op een bepaalde manier heeft opgevat.. dat zou ik ook willen weten..
Hij is haar niks verschuldigd. Wat een onzin. Hij heeft de relatie beeindigd en wil het er verder niet meer over hebben. Dat is zijn goed recht
Of je het fatsoenlijk vindt is een tweede, maar ik denk zomaar dat hij inschat dat het met TO toch weer zo'n oeverloze discussie wordt.
Idd.. ik zou ook proberen nog met hem te praten, want hij is je toch op zijn minst een laatste gesprek verschuldigd, en inderdaad, dan kun je het beter voor jezelf afsluiten.. Ik zou ook graag antwoord willen op wat zijn reden is.. en waarom hij denkt het uit te kunnen maken op deze manier.. het kan inderdaad een misverstand zijn geweest.. of dat hij wat je zei op een bepaalde manier heeft opgevat.. dat zou ik ook willen weten..
Hij is haar niks verschuldigd. Wat een onzin. Hij heeft de relatie beeindigd en wil het er verder niet meer over hebben. Dat is zijn goed recht
Of je het fatsoenlijk vindt is een tweede, maar ik denk zomaar dat hij inschat dat het met TO toch weer zo'n oeverloze discussie wordt.
maandag 22 september 2014 13:23
Siru, ik heb niet de indruk dat je claimerig bent geweest, je wilde gewoon weten waarom hij zich in bed lief/verliefd kon gedragen en erbuiten soms afstand hield. Geen rare vraag en ook geen 'misstap' van jou.
Hij had gewoon kunnen zeggen dat hij zo nu eenmaal is - of wat dan ook en een ruzie hierover slaat nergens op. Het irriteerde hem kennelijk omdat je hem confronteerde met zijn onvermogen.
Wel denk ik dat het hem aan het denken heeft gezet en hij heeft gedacht dat je meer van hem verwachtte dan hij je kon geven. Daardoor kreeg hij het benauwd en besloot om uit deze relatie te stappen. Sommige mannen kunnen geen affectie buiten het bed tonen (onvermogen), al zou ik persoonlijk zo'n relatie niet willen en zelf tijdig afkappen.
Het uitmaken via een smsje heeft hij waarschijnlijk gedaan omdat hij geen confrontatie meer wilde, er niet persoonlijk over wilde praten. Misschien was je wel wéér over datzelfde onderwerp begonnen en daar weet hij zich geen raad mee dus koos hij voor de vluchtmethode. Op afstand uitmaken en voorkomen dat hij antwoorden moest geven die hij zelf niet eens weet, tijdens een persoonlijk gesprek.
Natuurlijk is het onbeschoft hoe hij dit aanpakte, maar hij deed het vermoedelijk uit onvermogen en dat staat los van jou. Een echte vent gaat confrontaties niet uit de weg, hij deed dat wel dus plaats hem voor jezelf ook in de categorie, 'vent waar ik niks mee kan' en laat het zo mogelijk los, zoek de fout niet bij jezelf in dit geval.
Hij had gewoon kunnen zeggen dat hij zo nu eenmaal is - of wat dan ook en een ruzie hierover slaat nergens op. Het irriteerde hem kennelijk omdat je hem confronteerde met zijn onvermogen.
Wel denk ik dat het hem aan het denken heeft gezet en hij heeft gedacht dat je meer van hem verwachtte dan hij je kon geven. Daardoor kreeg hij het benauwd en besloot om uit deze relatie te stappen. Sommige mannen kunnen geen affectie buiten het bed tonen (onvermogen), al zou ik persoonlijk zo'n relatie niet willen en zelf tijdig afkappen.
Het uitmaken via een smsje heeft hij waarschijnlijk gedaan omdat hij geen confrontatie meer wilde, er niet persoonlijk over wilde praten. Misschien was je wel wéér over datzelfde onderwerp begonnen en daar weet hij zich geen raad mee dus koos hij voor de vluchtmethode. Op afstand uitmaken en voorkomen dat hij antwoorden moest geven die hij zelf niet eens weet, tijdens een persoonlijk gesprek.
Natuurlijk is het onbeschoft hoe hij dit aanpakte, maar hij deed het vermoedelijk uit onvermogen en dat staat los van jou. Een echte vent gaat confrontaties niet uit de weg, hij deed dat wel dus plaats hem voor jezelf ook in de categorie, 'vent waar ik niks mee kan' en laat het zo mogelijk los, zoek de fout niet bij jezelf in dit geval.
maandag 22 september 2014 14:42
quote:siru schreef op 20 september 2014 @ 12:27:
We kregen ruzie en hij begon ineens te twijfelen over onze relatie.
We hebben hier toen heel lang over gepraat en na de tijd zei hij me dat hij zoveel van me hield en echt met me verder een leven op wilde bouwen.
Een dag later ging hij naar huis en zag ik hem een dag niet. Hij liet helemaal niks van zich horen en dat vond ik raar..
De volgende ochtend kreeg ik een smsje, dat hij tijd nodig had om zijn gevoel weer op een rijtje te krijgen.
Diezelfde middag kreeg ik weer een sms. Met daarin zeggende dat hij besloot niet verder te gaan met onze relatie. Geen uitleg. Geen gevoel. Niks.
Ik heb even de hoofdpunten samengevat.
Door de ruzie (ik weet niet wat daar allemaal over de tafel is gegooid) begon hij te twijfelen of hij wel een leven lang bij je wilde blijven. Misschien een herhaling van feiten dat je mannen eigenlijk niet vertrouwd vanwege nare ervaringen? Misschien was hij het zat om dat steeds te horen of om te worden vergeleken met sukkels uit het verleden?
Hij deelde je mee dat hij het met zichzelf wilde overleggen of hij wel- of niet door wilde gaan.
En vrij vlot daarna kwam de uitslag. Hij zag het niet zo zitten om door te gaan.
Er zullen wel meer dingen zijn die zijn voorgevallen. Of hem zijn gaan tegenstaan. Hij heeft je niet op sleeptouw genomen en heeft snel duidelijkheid gegeven.
En ja, om dat via een sms-je te doen is niet netjes. Maar wel duidelijk. En de reden kunnen er heel veel zijn.
1 Troost kan ik je geven. Ook heel veel mannen worden op een laffe manier door hun ex aan de kant gezet.
Kop op, lik je wonden en accepteer dat het is zoals het is. En ga door met je leven.
We kregen ruzie en hij begon ineens te twijfelen over onze relatie.
We hebben hier toen heel lang over gepraat en na de tijd zei hij me dat hij zoveel van me hield en echt met me verder een leven op wilde bouwen.
Een dag later ging hij naar huis en zag ik hem een dag niet. Hij liet helemaal niks van zich horen en dat vond ik raar..
De volgende ochtend kreeg ik een smsje, dat hij tijd nodig had om zijn gevoel weer op een rijtje te krijgen.
Diezelfde middag kreeg ik weer een sms. Met daarin zeggende dat hij besloot niet verder te gaan met onze relatie. Geen uitleg. Geen gevoel. Niks.
Ik heb even de hoofdpunten samengevat.
Door de ruzie (ik weet niet wat daar allemaal over de tafel is gegooid) begon hij te twijfelen of hij wel een leven lang bij je wilde blijven. Misschien een herhaling van feiten dat je mannen eigenlijk niet vertrouwd vanwege nare ervaringen? Misschien was hij het zat om dat steeds te horen of om te worden vergeleken met sukkels uit het verleden?
Hij deelde je mee dat hij het met zichzelf wilde overleggen of hij wel- of niet door wilde gaan.
En vrij vlot daarna kwam de uitslag. Hij zag het niet zo zitten om door te gaan.
Er zullen wel meer dingen zijn die zijn voorgevallen. Of hem zijn gaan tegenstaan. Hij heeft je niet op sleeptouw genomen en heeft snel duidelijkheid gegeven.
En ja, om dat via een sms-je te doen is niet netjes. Maar wel duidelijk. En de reden kunnen er heel veel zijn.
1 Troost kan ik je geven. Ook heel veel mannen worden op een laffe manier door hun ex aan de kant gezet.
Kop op, lik je wonden en accepteer dat het is zoals het is. En ga door met je leven.
