Werk & Studie
alle pijlers
Collega zit de hele dag op internet..wat zou jij doen?
vrijdag 18 juli 2008 om 10:26
Wij zitten op het werk op een kleine afdeling, met drie personen. Collega nr. 1 heeft ontdekt dat collega nr. 2 de laatste tijd non-stop zit te internetten onder werktijd. Inmiddels zit ze overspannen thuis.
Heeft ook allerhande privé-problemen.
Ze heeft nu dus genoeg aan haar hoofd..maar..wij zitten met een gigantische achterstand, het wordt steeds duidelijker dat ze waarschijnlijk de laatste maanden i.p.v. weken niets heeft uitgevoerd.
Mijn vraag is: zouden jullie dit melden aan je leidinggevende?
Heeft ook allerhande privé-problemen.
Ze heeft nu dus genoeg aan haar hoofd..maar..wij zitten met een gigantische achterstand, het wordt steeds duidelijker dat ze waarschijnlijk de laatste maanden i.p.v. weken niets heeft uitgevoerd.
Mijn vraag is: zouden jullie dit melden aan je leidinggevende?
vrijdag 18 juli 2008 om 14:11
Ik vind dat de leidinggevende wel degelijk moet weten wat er speelt. Hij/zij zou moeten snappen dat de werkzaamheden van de betreffende collega in de periode voorafgaand aan het uitval waarschijnlijk van mindere kwaliteit zijn geweest, maar helaas is dat niet voor elke leidinggevende logisch. En de leidinggevende moet al helemaal weten wat de gevolgen zijn voor de achtergebleven teamleden.
Dat hoeft overigens helemaal niet gepaard te gaan met allerlei verwijten of beschuldigingen. Gewoon de boodschap dat het werk wat achterop is geraakt en dat jullie het oplossen kan volstaan.
Dat hoeft overigens helemaal niet gepaard te gaan met allerlei verwijten of beschuldigingen. Gewoon de boodschap dat het werk wat achterop is geraakt en dat jullie het oplossen kan volstaan.
vrijdag 18 juli 2008 om 14:15
Nee, ik zou het niet melden. Want hoe zou jij het vinden als je op een dag in dezelfde positie zou zitten, en je collega naar je leiddinggevende looopt om te zeggen dat jij niks uitvoert? Terwijl je collega heel goed weet dat het jou teveel is en je het niet meer aankunt? Dan hoop je op een stukje begrip.
Je weet immers waarom ze het doet, om het dan te gaan melden vind ik dan een kwestie van iemand nog verder de grond intrappen.
Je weet immers waarom ze het doet, om het dan te gaan melden vind ik dan een kwestie van iemand nog verder de grond intrappen.
vrijdag 18 juli 2008 om 14:36
Dat vind ik dus ook. Ik snap heel goed dat als je overspannen bent je je werk niet meer zo goed kan doen dan voorheen. Daar oordeel ik niet over. Het is erg genoeg dat iemand zo ziek is. Maar dat neemt niet weg dat de leidinggevende moet weten wat er speelt. Misschien kan de leidinggevende dan maatregelen treffen in de vorm van een uitzendkracht aannemen, extra overuren laten maken, of weet ik wat....
Julus, je schrijft iets van: hoe zou jij het vinden als je op een dag in dezelfde positie zou zitten? Nou, dan weet ik zeker dat mijn collega's hetzelfde zouden doen. En dat vind ik begrijpelijk. Als ik ziek ben, zal er een vervanger moeten komen of wat dan ook.
vrijdag 18 juli 2008 om 15:53
Het punt is ook, dat we een maand of twee geleden al een gesprek hebben gehad, waarin ze aangaf dat het niet zo goed met ging, ze was achter met haar werk, mijn collega en ik hebben toen allebei werk van haar overgenomen, uiteindelijk heeft ze zich een dag nadat mijn andere collega dat van dat internetten ontdekte, ziekgemeld.
Ik snap best dat ze nu ziek is, maar vind dat ze zich eerder ziek had moeten melden i.p.v. nog wekenlang zo doorhobbelen en ons nu opzadelen met grote hoeveelheden werk.
Baal hier gewoon behoorliik van. Komt nog bij dat ik 20 uur werk ( en inderdaad, vandaag niet :-), zieke collega werkte 26 uur, andere collega is nu drie weken met vakantie, dus het is een puinhoop.
Ik snap best dat ze nu ziek is, maar vind dat ze zich eerder ziek had moeten melden i.p.v. nog wekenlang zo doorhobbelen en ons nu opzadelen met grote hoeveelheden werk.
Baal hier gewoon behoorliik van. Komt nog bij dat ik 20 uur werk ( en inderdaad, vandaag niet :-), zieke collega werkte 26 uur, andere collega is nu drie weken met vakantie, dus het is een puinhoop.
vrijdag 18 juli 2008 om 16:06
Nou, als het zo'n puinhoop is zou ik direct naar mijn baas stappen en het uitleggen. Je baas wil vast ook dat het goed gaat met zijn bedrijf, dus die regelt misschien wel iets. Sterkte ermee!!!!!
Dat ze door bleef hobbelen is niet echt slim van d'r, maar wel begrijpelijk. Je verwacht denk ik niet dat je overspannen raakt. Je denkt: ach, het gaat nog wel! Nog even volhouden! Totdat het op een dag niet meer gaat. Ik denk niet dat je haar dat kwalijk kan nemen.
Dat ze door bleef hobbelen is niet echt slim van d'r, maar wel begrijpelijk. Je verwacht denk ik niet dat je overspannen raakt. Je denkt: ach, het gaat nog wel! Nog even volhouden! Totdat het op een dag niet meer gaat. Ik denk niet dat je haar dat kwalijk kan nemen.
vrijdag 18 juli 2008 om 16:38
ok, misschien krijg ik een hoop boze werknemers over me heen maar daar komt ie:
ik als werkgever zou het heeeel graag willen weten als iemand in "mijn tijd" de hele dag zit te internetten. Ik vind dit dus echt niet kunnen, wat het excuus of de reden dan ook mag zijn.
Verder zou ik graag willen weten wat de reden is waarom er zo'n achterstand is, meld je dit niet dan zouden jullie daar wel eens op kunnen worden aangekeken. (want als ik het niet weet dan moet ik afgaan op de feiten en dat is dat er niet naar behoren werd gewerkt)
in mijn ogen ben je dus geen verader maar iemand die het beste voor heeft met het bedrijf, en daar hou IK van.
ik als werkgever zou het heeeel graag willen weten als iemand in "mijn tijd" de hele dag zit te internetten. Ik vind dit dus echt niet kunnen, wat het excuus of de reden dan ook mag zijn.
Verder zou ik graag willen weten wat de reden is waarom er zo'n achterstand is, meld je dit niet dan zouden jullie daar wel eens op kunnen worden aangekeken. (want als ik het niet weet dan moet ik afgaan op de feiten en dat is dat er niet naar behoren werd gewerkt)
in mijn ogen ben je dus geen verader maar iemand die het beste voor heeft met het bedrijf, en daar hou IK van.
vrijdag 18 juli 2008 om 19:05
Het ligt aan de manier waarop je het zegt. Je hoeft niet achter de rug van een kollega te gaan roddelen. Maar aangeven bij je baas dat er veel achterstand is zou ik zoals gezegd wel doen. Dan kun je met je baas bespreken hoe dit aan te pakken en wat een oplossing is. Dat vind ik heel normaal en dat kun je ook op een respectvolle manier doen naar je kollega. Ik vind dat dus ook je verantwoordelijkheid nemen. Het internetten zou ik dan niet ter sprake brengen. Dat doet er niet zo toe, het gaat om het gegeven dat er werk is blijven liggen.
vrijdag 18 juli 2008 om 22:28
Ben het eens met Wuiles, dat jullie leidinggevende hier ook een rol in speelt. Op een dergelijke kleine afdeling mag hij/zij toch wel op de hoogte zijn van wat er speelt. Het moet hem/haar toch ook opgevallen zijn, dat er werk is blijven liggen?
Ik vind het niet aan jou om jullie leidinggevende te wijzen op het hele dagen internetten van de nu zieke dame. Jij hebt dit niet geconstateerd, dus hebt het van horen zeggen. Dat maakt je niet sterk en lijkt dan meer op roddelen. Jullie derde collega zou dit wel gerust bij jullie leidinggevende neer kunnen leggen, zij heeft het tenslotte gezien. Zij kan rustig aangeven, dat jullie zieke collega al een paar weken problemen met haar werk had. Een opgedane achterstand moet aan te tonen zijn en van dat internetten kan ze ter info doorgeven.
Breng het wel zo, dat het constructief is. Niet om een zieke collega te 'naaien', maar om met hem/haar een oplossing voor die ontstane achterstand af te spreken.
Ik vind het niet aan jou om jullie leidinggevende te wijzen op het hele dagen internetten van de nu zieke dame. Jij hebt dit niet geconstateerd, dus hebt het van horen zeggen. Dat maakt je niet sterk en lijkt dan meer op roddelen. Jullie derde collega zou dit wel gerust bij jullie leidinggevende neer kunnen leggen, zij heeft het tenslotte gezien. Zij kan rustig aangeven, dat jullie zieke collega al een paar weken problemen met haar werk had. Een opgedane achterstand moet aan te tonen zijn en van dat internetten kan ze ter info doorgeven.
Breng het wel zo, dat het constructief is. Niet om een zieke collega te 'naaien', maar om met hem/haar een oplossing voor die ontstane achterstand af te spreken.
vrijdag 18 juli 2008 om 23:13
amen.
Overigens, voorbeeld uit de praktijk: ik had ooit een assistent die totaal niets presteerde. Gevraagd wat er aan de hand was, bleek hij met een vrij stevig emotioneel probleem te zitten. Prima, daar moet ruimte voor zijn, maar dan wil je dat wel weten. Hij ging uiteindelijk met ziekteverlof, we konden achterstanden snel inlopen en escalatie voorkomen. Maar wat als dat pas veel later duidelijk was geworden? Was hij niet mee geholpen, het team niet en de klant niet.
zaterdag 19 juli 2008 om 10:14
Ik denk dat je hier een balans moet en wilt vinden tussen dat iemand niet goed heeft gepresteerd, in de tijd van de baas heeft zitten Internetten, en overduidelijk een probleem heeft. Een groot probleem. Het kan best wel eens zo zijn dat de collega juist op Internet zat om informatie te vinden met betrekking tot haar problemen. Of 'van zich af praten' op fora zoals deze. Ik kan niet ontdekken wat het probleem is van de collega, maar ik denk dat de 'ernst' daarvan wel zou meewegen in of je wel of niet iets over het Internetten zou moeten zeggen. Ik denk wel dat je bij je baas moet aangeven dat er een structurele achterstand is, die je met - zeker nu vakantieperiode enzo, dus mensen weg - met je baas moet bespreken.
zaterdag 19 juli 2008 om 15:13
ik zou het zeker melden, al vanaf het begin, wanneer de voortekenen beginnen dat iemand het werk niet aankan. Jij zit daar toch ook niet voor Jan Joker op je werkplek? Nu moet jij extra werk doen, terwijl zij gewoon wordt doorbetaald. Ik zou ervoor bedanken, echt waar.
Ik ben zelf ook lang overspannen geweest, maar bij veel bedrijven was het zo: je functioneert niet, dan maar wegwezen, want je kost het bedrijfsleven bakken vol geld en ergens ben ik het daar mee eens ook. Dan maar WW, ZW of WAO, die fondsen zijn daarvoor.
Ik ben zelf ook lang overspannen geweest, maar bij veel bedrijven was het zo: je functioneert niet, dan maar wegwezen, want je kost het bedrijfsleven bakken vol geld en ergens ben ik het daar mee eens ook. Dan maar WW, ZW of WAO, die fondsen zijn daarvoor.
zaterdag 19 juli 2008 om 15:16
En ik vind dat een overspannen collega (of bijna overspannen collega) ook zelf aan de bel moet trekken. Als je 's ochtends opstaat, dan voel je toch of je het werk aan kan of niet. Misschien is er wel iets fundamenteel mis met die desbetreffende collega en kan ze daar beter aan werken, in therapie of zo ipv al haar tijd op het werk uit te zitten, dat lijkt me ook niet echt gezond voor haar, want ze voelt en ze weet denk ik ook dat haar collega's en misschien leidinggevende ook het wel aanvoelen dat ze niet meer kan, ik vind het niet echt sociaal van haar, hoe zielig haar situatie dan ook is.
zaterdag 19 juli 2008 om 15:18
Hierbij wil ik me ook voor 100% aansluiten bij de laatste reactie van Slagroom. Als je hart hebt voor je werk en je werkgever, trek je veel en veel eerder aan de bel, want hoe overspannen en emotioneel verstoord dan ook, niemand is alleen op deze wereld en je hebt hoe dan ook rekening te houden met een ander.
zaterdag 19 juli 2008 om 15:21
Hoe gaat het dan met de communicatie en de openheid op het werk bij jullie, vraag ik me dan af als neutrale buitenstaander? Als de leidinggevende had vernomen dat het met je collega niet zo goed ging, had de leidinggevende ook aan de bel moeten trekken en dit met de andere 2 collega's moeten bespreken.
En voor nu lijkt het me echt heel erg belangrijk dat er vervanging komt voor de andere collega, anders gaan jullie eraan onderdoor..
zaterdag 19 juli 2008 om 15:54
Sandrine, zo werkt het niet van 'had ze zich maar eerder ziek moeten melden'. In zo'n situatie voel je de dingen anders aan, denkt dat het nog wel gaat en dat je na bijv. een weekend veel slapen het wel weer aan kunt. Het is een sluipend proces en het voelt als falen om je ziek te melden 'zonder lichamelijke gebreken' als je snapt wat ik bedoel.
Als ik naar mezelf kijk, al ligt dat gelukkig al weer een jaar of 7 achter me. Ik wist dat het niet goed ging, gesprek leidinggevende gehad. Die adviseerde bedrijfsarts.
Die gaf aan dat ik per onmiddellijk 100% ziekgemeld moest worden. Ik wilde dat niet. In overleg 50% blijven werken, een kleine maand. Tot ik moest onderkennen dat bedrijfsarts gelijk had, dus alsnog 100% ziek. Het heeft lang geduurd. Meer dan 6 maanden fulltime thuis gezeten.
Dan dacht ik een goede dag te hebben en besloot ik, op de bank zittend maar eens een was of afwas te doen. En dan ineens, keek op de klok, was het zomaar 3 uur later. Drie uur, voorbij, nietszeggend, nietsdoend, geen idee zelfs waar ik evt. over nagedacht had.
En ondertussen het schuldgevoel. Niet werken. Van leidinggevende en huisarts de verplichting meegekregen om leuke dingen te doen, zonder schuldgevoel.
Normaal hebben de meeste mensen wel een energiereserve. Bij een burnout sta je niet op 0 maar ver in de min.
Alvorens weer (deels) te kunnen werken moet je niet op 0 komen, maar erboven. Anders doe je alleen energievretende dingen en ben je terug bij af.
Dus accepteren, opbouwen door kleine dingen etc. Dat is me uiteindelijk allemaal goed gelukt en verwacht ook nooit meer een terugval, want de reden die eraan ten grondslag lag is volledig opgelost.
Maar, zonder mijn supercollega's en leidinggevende (en geweldig goede arbo-arts) had het ook anders kunnen lopen.
Ik denk dat er in deze fase meer een rol voor jullie leidinggevende ligt dan voor jullie. En die zal, naar ik aanneem, snappen het werk zich opstapelt/opstapelde. Al zou je het internetten niet als klikken bedoelen, het voegt niets toe aan de werksituatie, zeker nu collega al thuis zit. En bij gedeeltelijk hervatten van haar arbeid, zal ze misschien ook nog wel eens internetten/niet productief zijn; het is dan toch aan de leidinggevende om dat te begeleiden, al dan niet op arbeidstherapeutische basis.
Sluit me verder aan bij Lindy.
Als ik naar mezelf kijk, al ligt dat gelukkig al weer een jaar of 7 achter me. Ik wist dat het niet goed ging, gesprek leidinggevende gehad. Die adviseerde bedrijfsarts.
Die gaf aan dat ik per onmiddellijk 100% ziekgemeld moest worden. Ik wilde dat niet. In overleg 50% blijven werken, een kleine maand. Tot ik moest onderkennen dat bedrijfsarts gelijk had, dus alsnog 100% ziek. Het heeft lang geduurd. Meer dan 6 maanden fulltime thuis gezeten.
Dan dacht ik een goede dag te hebben en besloot ik, op de bank zittend maar eens een was of afwas te doen. En dan ineens, keek op de klok, was het zomaar 3 uur later. Drie uur, voorbij, nietszeggend, nietsdoend, geen idee zelfs waar ik evt. over nagedacht had.
En ondertussen het schuldgevoel. Niet werken. Van leidinggevende en huisarts de verplichting meegekregen om leuke dingen te doen, zonder schuldgevoel.
Normaal hebben de meeste mensen wel een energiereserve. Bij een burnout sta je niet op 0 maar ver in de min.
Alvorens weer (deels) te kunnen werken moet je niet op 0 komen, maar erboven. Anders doe je alleen energievretende dingen en ben je terug bij af.
Dus accepteren, opbouwen door kleine dingen etc. Dat is me uiteindelijk allemaal goed gelukt en verwacht ook nooit meer een terugval, want de reden die eraan ten grondslag lag is volledig opgelost.
Maar, zonder mijn supercollega's en leidinggevende (en geweldig goede arbo-arts) had het ook anders kunnen lopen.
Ik denk dat er in deze fase meer een rol voor jullie leidinggevende ligt dan voor jullie. En die zal, naar ik aanneem, snappen het werk zich opstapelt/opstapelde. Al zou je het internetten niet als klikken bedoelen, het voegt niets toe aan de werksituatie, zeker nu collega al thuis zit. En bij gedeeltelijk hervatten van haar arbeid, zal ze misschien ook nog wel eens internetten/niet productief zijn; het is dan toch aan de leidinggevende om dat te begeleiden, al dan niet op arbeidstherapeutische basis.
Sluit me verder aan bij Lindy.
zaterdag 19 juli 2008 om 19:13
Ik vind dit erg hard. En hoewel ik ook erg hard kan zijn, vind ik het hier niet terecht. Een zieke vraagt over het algemeen ook niet om een ziekte. Iemand die overspannen is of goed op weg hier naartoe, is gewoon ziek. Aangezien overspannen zijn niet aan de buitenkant te zien is, bestaat het voor veel mensen niet. "Het zal allemaal wel meevallen" of iets in die trant. Ik vind bovenstaande niet collegiaal/menselijk.
zaterdag 19 juli 2008 om 19:17
Mijn ervaring is, dat je zelf dus nauwelijks tot nooit aan de bel trekt tot het te laat is. Zoals Thee al aangeeft en ik hierboven al even aanhaal, als je overspannen bent, is er niets te zien aan je. Daar is nog steeds een hoop om te doen. Je ziet niets aan iemand, dus het zal wel meevallen zeg maar. Daarnaast heeft het erg veel te maken met hoe een mens in elkaar zit. De een meldt zich snel ziek, de ander weet niet van opgeven. Je wilt niet toegeven dat het slecht met je gaat, je denkt dat het wel weer weggaat, je vindt dat je je niet moet aanstellen, je wil je collega's niet in de steek laten, etc. Vaak moet een ander (collega's, leiddinggevende, huisarts, arboarts) aan de rem trekken om je te laten stoppen.
Met een gebroken been, migraine of kanker, weet iedereen gelijk wat er aan de hand is en is het goed. Dit is anders.
zondag 20 juli 2008 om 13:32
Daar ben ik het niet mee eens, CL2, een mens houdt zich dan eigenlijk voor de gek, terwijl hij of zij weet dat het van binnen niet goed zit, misschien is het inderdaad moeilijk om toe te geven aan die gevoelens, maar als jij een langere tijd niet lekker in je vel zit, dan ga je toch ook hulp zoeken en/of erover praten met iemand?
Opkroppen en net doen alsof er niets aan de hand is, lijkt me geen optie, dan wordt het probleem alleen maar groter.
Opkroppen en net doen alsof er niets aan de hand is, lijkt me geen optie, dan wordt het probleem alleen maar groter.
maandag 21 juli 2008 om 09:13
Precies! Het is geen kwestie van opkroppen of denken, ik wacht nog met ziekmelden, dan is er straks nog meer werkachterstand (zo klink je namelijk bijna Josefientje, of collega's dit bewust zo doen om andere collega's te pesten en op te laten draaien voor het meerwerk).
Hoop dat je er irl niet mee te maken krijgt.
maandag 21 juli 2008 om 09:14
Rider, mijn ervaring is dat het vaak de mensen zijn die het fenomeen nooit bij de hand hebben gehad die dit soort dingen zeggen, vandaar mijn opmerking.
Vervelend voor haar dat het uit ervaring komt, maar dan vind ik het eigenlijk nog erger. Zwart/wit is het iig zeker...
Vervelend voor haar dat het uit ervaring komt, maar dan vind ik het eigenlijk nog erger. Zwart/wit is het iig zeker...
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
