Psyche
alle pijlers
Problemen door hoogbegaafdheid..wie ook?
donderdag 17 juli 2008 om 18:13
Hai!
kon er zo snel geen topic over vinden, dus ben een nieuwe gestart...Ik ben 26 en hoogbegaafd, niet dat ik daar zo trots op ben, integendeel..Vaak had ik maar liever gehad dat ik was zoals veel anderen..Ik weet niet wat ik leuk vind doordat ik nergens een uitdaging in zie, ben heel snel uitgekeken op werk, en loop daar nu in vast. Wie kan hier over meepraten en herkent dit?
kon er zo snel geen topic over vinden, dus ben een nieuwe gestart...Ik ben 26 en hoogbegaafd, niet dat ik daar zo trots op ben, integendeel..Vaak had ik maar liever gehad dat ik was zoals veel anderen..Ik weet niet wat ik leuk vind doordat ik nergens een uitdaging in zie, ben heel snel uitgekeken op werk, en loop daar nu in vast. Wie kan hier over meepraten en herkent dit?
vrijdag 18 juli 2008 om 21:46
Tenzij het geen kwestie is van doorzetten (je bent hoogbegaafd of niet
) , maar van 3 of 4 jaar je doodvervelen en het niet meer kunnen opbrengen om op het zoveelste tentamen te moeten 'wachten' omdat het niet mogelijk is de opleiding in 2 jaar te doen. Bijvoorbeeld, ik noem maar een zijstraat.Het valt me wel op dat hoogbegaafdheid gelijkgesteld wordt met maatschappelijk succesvol kunnen zijn. Maar als je nou net die briljante dichter of componist bent, die door een klein -hoogbegaafd- publiek zeer gewaardeerd wordt maar door de meerderheid niet, dan kan je het gebrek aan succes toch koppelen aan je intelligentie? Succes gaat toch vaak samen met gewaardeerd worden door een groot publiek, en daarin begeven zich per definitie minder gelijkgestemden.
vrijdag 18 juli 2008 om 21:46
Nu je het zegt, Nippo, ook ik ben vaak geneigd om te zeggen "ja, ik verveelde me dood op school", maar dat is eigenlijk helemaal niet waar. Ik vond het vervelend dat ik ook vakken moest doen die me niet interesseerden en waar ik minder goed in was dan in de vakken waarin ik echt heel erg uitblonk, maar van vervelen was eigenlijk nooit sprake. Maar ik moet zeggen dat ik me nog steeds eigenlijk nooit verveel. Als ik zeg "ik verveel me" bedoel ik eigenlijk "ik moet iets doen waar ik geen zin in heb".
Am Yisrael Chai!
vrijdag 18 juli 2008 om 21:49
Ja, maar als (een beetje) verveling een reden is om op te geven, of om te denken, tsja, zo is het nu eenmaal, wat een ellende wat saai, in plaats van de uitdaging te zoeken, dan is dat toch iets in je persoonlijkheidsstructuur?
Dat kan je echt niet wijten aan de overmatige aanwezigheid van intelligentie.
vrijdag 18 juli 2008 om 21:50
Vergis je niet hoor, ook bij creatieve beroepen moet je heel veel dingen doen waar je geen ene ruk zin in hebt. En zojuist ben ik tot de briljante ingeving gekomen dat dat meestal het moment is waarop luie mensen gaan zeggen "ja, ik verveelde me" of "ik vond er geen uitdaging meer in".
De enige reden dat ik dat niet zeg is omdat ik kennelijk voor creatie wel doorzettingsvermogen heb. Dus wat Nippo zegt is echt zo gek nog niet.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 18 juli 2008 om 21:50
Nou, volgens mij was het verhaal anders. Ze had, naast uitkering, al die jaren ook allerlei baantjes gehad en uitgeprobeerd waarover ze vervolgens dichtte. Van plantsoen veger tot kassadame oid. En volgens mij heeft ze haar gedichten wel uitgegeven, maar van 1 of 2 bundetjes kan je blijkbaar niet leven.
vrijdag 18 juli 2008 om 21:50
Succes gaat helemaal niet samen met gewaardeerd worden door een breed publiek. In de meeste banen is er helemaal geen sprake van een publiek.
En als je te verveelt raakt omdat de studie te simpel is, dan bel je toch gewoon een inspirerende docent om te vragen of je wetenschappelijk onderzoek ernaast kunt doen? Of je doet er een tweede studie bij? Waarom nou toch dat lijdzaam afwachten, hoogbegaafd zijn betekent bij uitstek dat je creatieve oplossingen kunt bedenken voor je problemen.
En als je te verveelt raakt omdat de studie te simpel is, dan bel je toch gewoon een inspirerende docent om te vragen of je wetenschappelijk onderzoek ernaast kunt doen? Of je doet er een tweede studie bij? Waarom nou toch dat lijdzaam afwachten, hoogbegaafd zijn betekent bij uitstek dat je creatieve oplossingen kunt bedenken voor je problemen.
vrijdag 18 juli 2008 om 21:53
Op dit moment ben ik wel teleurgesteld omdat ik moeilijk iets kan vinden. Aan de andere kant, als ik weer iets heb zal ik op dat moment er heel blij mee zijn hoor. Alleen hoop ik dus dat ik het langer dan een paar maanden leuk ga vinden :-) Ik heb zelf wel het vermoeden dat als ik veel vrijheid heb en weinig stress ik het werk veel leuker zal vinden, omdat je dan zelf de afwisseling kunt creeren. Thuis vind ik saaie klusjes namelijk niet erg om te doen (zoals afwassen en administratie) omdat je vrij bent om af te wisselen wat je wilt.
Gek genoeg vond ik trouwens de bijbanen naast mijn studie, zoals horeca, minder saai. Maar dat is misschien omdat je daarin zo hard moet werken dat je geen tijd hebt om erover na te denken. Juist de banen na mijn studie vond ik erg saai.
vrijdag 18 juli 2008 om 21:54
Hear hear Nippo.
Geen enkele docent vindt het erg als je binnenstapt en zegt, ik vind uw vak zo inspirerend, zou ik wat extra kunnen lezen, heeft u nog een student assistent nodig, ik zou zo graag iets schrijven over bla en bla wilt u misschien eens naar mijn stukken kijken.
Behalve als je onzinnig onderzoek wil doen, niet wil discussieren maar oreren, en constant slechte stukken inlevert en niet openstaat voor opbouwende kritiek.
Geen enkele docent vindt het erg als je binnenstapt en zegt, ik vind uw vak zo inspirerend, zou ik wat extra kunnen lezen, heeft u nog een student assistent nodig, ik zou zo graag iets schrijven over bla en bla wilt u misschien eens naar mijn stukken kijken.
Behalve als je onzinnig onderzoek wil doen, niet wil discussieren maar oreren, en constant slechte stukken inlevert en niet openstaat voor opbouwende kritiek.
vrijdag 18 juli 2008 om 21:54
Gelukkig heb ik mijn studie afgemaakt
Maar daarom had ik het ook over succes in creatieve beroepen. Daarbij wordt het meestal afgemeten aan de grootte van het publiek. Een of andere atonale compositie brengt weinig geld op, zal minder begrepen worden en voor je het weet wordt het alleen gewaardeerd door andere hoogbegaafde muziekgenoten. Daar gaat je succes...
vrijdag 18 juli 2008 om 21:54
'
Dat hangt er maar vanaf. Ik ben musicus, maar kan daar niet van leven. Noodgedwongen ben ik gaan lesgeven ( en en passant mijn bevoegdheid daarvoor gehaald).
Maar lesgeven (in mijn vak) is niet altijd leuk hoor. En als docent ben je onderworpen aan de grillen van de schooldirectie..( dat zijn in de regel omhooggevallen docenten.)
vrijdag 18 juli 2008 om 21:57
@ Tubbetje: Maar je kunt je uitdaging toch ergens anders uithalen? Ik weet niet waar je interesses allemaal liggen, maar je kunt naast je baan toch een talencursus gaan volgen, een cursus bloemschikken etc? Ik verveel me ook heel snel maar zie dat meer als een karaktereigenschap, dan een onderdeel van het eventueel hoogbegaafd zijn. Ik hou er gewoon van om met veel verschillende dingen bezig te zijn, daar vind ik juist weer mijn rust in.
vrijdag 18 juli 2008 om 21:59
vrijdag 18 juli 2008 om 22:00
Ik heb weinig verstand van andere beroepen dan die die met de een of andere vorm van expressie te maken hebben, maar voor mij geldt daarin dat succes door verschillende factoren bepaald wordt. Originaliteit en vernieuwing zijn voor mij daarin misschien wel het belangrijkst. En puur op min boerenfluitjesverstand neem ik eigenlijk aan dat die twee dingen ook in hoge mate bepalen of je succesvol bent in een academische omgeving. Publiek is dan helemaal geen factor die ertoe doet, tenzij je succes afmeet aan "bankrekening".
Am Yisrael Chai!
vrijdag 18 juli 2008 om 22:01
Naar mijn mening zit "leuk" hem niet in elke dag, elk uur en elke minuut. "Leuk" is het overkoepelende gevoel wat je bij je werk hebt.
Ik heb zelf een creatief beroep en het overkoepelende gevoel daarbij is zelfs "fantastisch", maar dat neemt niet weg dat er klotendagen tussen zitten en er ook regelmatig terugkerende vervelende aspecten aan zitten.
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
Nou, sommige mensen zijn verslaafd aan stress hoor. Die worden gek van een rustige baan.
vrijdag 18 juli 2008 om 22:07
Dat is ook wel weer zo. Maar het gevoel van leuk moet wel opwegen tegen die andere dingen. Of laat ik het anders zeggen: als het gevoel van flow ver te zoeken is, dan ga je wel braaf naar je werk om je huur te kunnen betalen, maar de kwalificatie 'leuk' is dan niet van toepassing. Ik heb eerlijk gezegd nog nooit werk gehad waarbij het overkoepelende gevoel "fantastisch" was. Maar goed, dat is natuurlijk ook niet noodzakelijk.
vrijdag 18 juli 2008 om 22:07
Nee, uiteraard wordt het niet afgemeten aan "bankrekening", maar het is een stuk lastiger van je werk te leven als je geen groot publiek trekt. Verder niet boehoe, maar ik denk dat het wel een factor is die meespeelt wanneer de zeer creatieven onder ons zich 'onbegrepen' voelen.
En ik kwam erop omdat het leek dat men ervan uitging dat je als hoogbegaafde makkelijker succes kan hebben dan de gemiddelde mens. Dat hoeft dus niet zo te zijn als je succes afmeet aan het publiek of de bankrekening.
Al kan ik met die onbegrepheid verder weinig, helemaal als het zich uit in subsidiesponsgedrag ipv gewoon werken voor je geld maar dat is weer een andere discussie vrees ik.
vrijdag 18 juli 2008 om 22:09
Haha, inderdaad niet, Zamirah. En ook bij creatieve beroepen geldt volgens mij dat de uitdaging ervoor je zelf in zit om je eigen grenzen van je kunnen op te zoeken, zit de kick hem in de inhoud van dat specifieke vak. Ik stel me zo voor dat het daarin niets verschilt van iemand die in een laboratorium als een soort stereotiepe geleerde professor proefjes zit te doen. Ik haal mijn kicks bijvoorbeeld uit iets heel sufs als een nieuw vormpje bedenken waarvoor je een specifiek soort camera ofzo nodig hebt, ik noem maar even wat. En van kennissen die muzikanten zijn weet ik bijvoorbeeld dat zij hun kick heel erg kunnen halen uit met een ander instrumentje ineens een heel nieuw effect bereiken ofzo.
Dat verschilt volgens mij echt niet zoveel van die geleerde professor die blij is met de onverwachte reactie in zijn reageerbuisje.
Beetje simplistisch beschreven, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Dat verschilt volgens mij echt niet zoveel van die geleerde professor die blij is met de onverwachte reactie in zijn reageerbuisje.
Beetje simplistisch beschreven, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Am Yisrael Chai!
