30 en nog steeds geen kinderwens

20-01-2014 18:19 159 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi iedereen! Ik lees al een tijdje mee op het forum, maar heb nooit iets geplaatst. Maar hier dan eindelijk een post! Over iets waar ik steeds vaker bij stil sta: bewust kinderloos zijn. Ik kon er zo geen recente thread over vinden.



Ik ben nu 30 en heb nog steeds geen kinderwens. Waar vriendinnen toen we puber waren al namen voor hun kinderen bedachten, was ik vooral bezig met andere dingen. Muziek en lezen vooral. Ik vind de kinderen van vrienden en vriendinnen erg leuk, maar om er zelf een te hebben zie ik niet zitten. Nou heb ik ook geen relatie, misschien dat het anders wordt als mijn toekomstige vriend wel kinderen wil, geen idee..



Maar nu ben ik vooral eigenlijk benieuwd naar kinderloze dames hier, die bewust geen kinderen hebben, of ook twijfelen, of al dan niet spijt hebben van hun besluit om voor geen kinderen te kiezen!



Ik hoor graag jullie verhalen en ervaringen, als ik dat mag vragen in mijn eerste post
1 tea a day... is not enough
Alle reacties Link kopieren
Wat een eenzijdige kijk op de wereld Tulpje. Dat zegt iets over jouw empatisch vermogen.



Ik (getrouwd, bijna 30) wil zelf geen kinderen, maar ik zie mensen om me heen voor wie ze een enorme verrijking betekenen. Mijn schoonzus en zwager zijn zielsgelukkig met hun kind en het ouder zijn past hen perfect. Ik zie echter ook mensen die er m.i. beter niet aan hadden kunnen beginnen. Dat zijn vaak de mensen die zonder kinderen een leeg leven hadden. Ik vind het in en in triest als een kind de verantwoordelijkheid krijgt toegeschoven het leven van zijn of haar ouders waardevol te maken.



Daarnaast kun je even koekeloeren op het Kindvrij topic. Vooral onder de die hards uit de begintijd bevinden zich veel 40+ dames die allerminst spijt van hun keuze hebben. Ik heb zelf een oom en tante die 60+ zijn en nog steeds erg gelukkig met hun kindvrije leven.



En maak je geen zorgen. In ons huis is het nooit ongewenst stil, we hebben namelijk fantastische familie en vrienden.
I choose happy!
quote:tulpje21 schreef op 20 september 2014 @ 15:32:

wat een kinderachtig gezeur over het verschonen van een poepluier. Zeker als het van je eigen kind is vind ik daar nou echt niks vies aan hoor.

Maar ja we weten allemaal dat Elninjoo een grote hekel aan kinderen heeft, dus zou het ook wel heeeeeel stom zijn om aan haar te vragen een luier te verschonen.



Nou ja verder inhoudelijk niks te melden. Ik heb 2 kindjes en zou ze niet willen missen. Ik kan altijd moeilijk begrijpen dat men echt bewust niet voor kinderen gaat. Het is gewoon echt wel heel mooi om kinderen van jezelf te hebben (wat mij betreft heel anders dan kinderen van een ander). Als je 25 bent snap ik dat je er nog niet aan denkt maar vrijheid wil en wil stappen en reizen en van alles. Maar je wordt ook een keer 40. En dan kan het ook wel erg stil zijn in huis (onlangs nog van iemand gehoord). Nu is het bij mij thuis wellicht (gezellig) druk met 2 kleintjes, maar er komt ook weer een tijd dat ze zelfstandiger worden en ik vanzelf weer meer tijd voor mezelf krijg. Veel succes met je keuze in ieder geval. of staat het al vast.



Goh wat een bijzonder post vind ik dit zeg. En neen je moet mij ook niet vragen om een luier te verschonen want dat zou ik nooit kunnen.

Maar dan dat je moeilijk kunt begrijpen dat mensen bewust kiezen voor geen kinderen, wat een tekortkoming vind ik dat.. Ik kan me nl wel voorstellen, althans indenken, dat mensen het wel leuk vinden om kinderen te hebben. Maar voor mezelf, nee dat kan ik me nu niet voorstellen. Dat maakt denk ik ook dat ik het nog steeds zo goed kan vinden met mijn vrienden die ze wel hebben want zij wilden dat graag en ik ken ze goed genoeg om het te snappen, net zoals ze helemaal snappen dat ik het niet wil.



En dan je idee over drukte en stilte, niet iedereen is gelijk. Als jong kind al hield ik niet van lawaai en drukte, ik woon niet voor niks al jaren afgeleden. Ik hou van rust en stilte om me heen, toen ik 20 was maar nu ook nog nu ik 44 ben. So what, dat maakt het verschil tussen mensen zo mooi. Dat jij van drukte en kinderen houd dan hoeft een ander dat niet te hebben. Anders zou iedereen ook in een BMW rijden bijvoorbeeld, het is een kwestie van voorkeur.

En waarom denk je toch dat mensen van onder de 25 alleen aan stappen denken dat het na hun 40ste ineens stil zou worden? Iedereen richt zijn of haar leven is zoals hij of zij dat zelf wil.



Verder zeg je: "het is echt heel mooi om kinderen van jezelf te hebben". Dat vind jij!!! Dat is jouw mening het is niet gezegd dat iedereen dat vindt. Waarom heeft jeugdzorg het zo druk? Ook omdat mensen niet een weloverwogen keuze maken en zich dan ook nog (bij twijfel) dit soort opdringerig geneuzel op laten dringen en dan mogelijk over stag gaan, dat is echt niet fair!
quote:EssentialBliss schreef op 20 september 2014 @ 19:35:

Wat een eenzijdige kijk op de wereld Tulpje. Dat zegt iets over jouw empatisch vermogen.



Ik (getrouwd, bijna 30) wil zelf geen kinderen, maar ik zie mensen om me heen voor wie ze een enorme verrijking betekenen. Mijn schoonzus en zwager zijn zielsgelukkig met hun kind en het ouder zijn past hen perfect. Ik zie echter ook mensen die er m.i. beter niet aan hadden kunnen beginnen. Dat zijn vaak de mensen die zonder kinderen een leeg leven hadden. Ik vind het in en in triest als een kind de verantwoordelijkheid krijgt toegeschoven het leven van zijn of haar ouders waardevol te maken.



Daarnaast kun je even koekeloeren op het Kindvrij topic. Vooral onder de die hards uit de begintijd bevinden zich veel 40+ dames die allerminst spijt van hun keuze hebben. Ik heb zelf een oom en tante die 60+ zijn en nog steeds erg gelukkig met hun kindvrije leven.



En maak je geen zorgen. In ons huis is het nooit ongewenst stil, we hebben namelijk fantastische familie en vrienden.



Je haalt me echt de woorden uit de mond....zo waar wat je schrijft!

O ja ik ook bijna 45 en zeer bewust kinderloos, al jong gesteriliseerd. Dur ruim 40+ en geen spijt.
quote:tulpje21 schreef op 20 september 2014 @ 15:35:

[...]





Maar eigenlijk heb je het dus alleen over de eerste jaren. Want basisschoolkinderen vind je wel leuk? Tja wat zijn nou die eerste jaren op een heel leven. Dierengeluiden maken, mijn dochter is nu 3,5 en ik maak al heeeel lang geen dierengeluiden meer naar haar hoor haha. Slaapliedjes zingen doe ik nooit. Dat je niet kan uitslapen, dat ligt ook maar aan je kind. Mijn dochter blijft net zo lang in bed liggen tot we haar eruit halen. Dus dat kan ook.



Volgens mij was degene waar je op antwoorde heel helder: ZE WIL ZE NIET! Waarom doe jij toch zo je best om haar over halen? Wat maakt jou het uit dat ze geen kinderen wil, wordt de wereld voor jou daar anders van? Laat iedereen lekker die ze niet wil hebben, dat is ieders keuze en goed recht. Er zijn legio mensen juist heel erg gelukkig dat ze er nooit aan zijn begonnen. Jouw dochter dit en jouw dochter dat, dat zal allemaal prima maar dat maakt nog niet dat een ander de behoefte heeft aan een kind. Ik word er altijd wat boos om aangezien ik ook erg vaak dit soort geneuzel aan heb moeten horen van veelal wildvreemden. En waarom?

Wat maakt hun mijn keuze nu uit? Ik begrijp daar echt helemaal niets van. Kan iemand mij dat uitleggen waarom sommige ouders zo vreselijk opdringerig hun keuze en wensen aan anderen aan willen slijten? Het lijkt wel alsof het evangelie verkondigd moet worden ofzo! Bijna sectarisch idee krijg ik er bij...
quote:theemutsee schreef op 20 januari 2014 @ 18:19:

Hoi iedereen! Ik lees al een tijdje mee op het forum, maar heb nooit iets geplaatst. Maar hier dan eindelijk een post! Over iets waar ik steeds vaker bij stil sta: bewust kinderloos zijn. Ik kon er zo geen recente thread over vinden.



Ik ben nu 30 en heb nog steeds geen kinderwens. Waar vriendinnen toen we puber waren al namen voor hun kinderen bedachten, was ik vooral bezig met andere dingen. Muziek en lezen vooral. Ik vind de kinderen van vrienden en vriendinnen erg leuk, maar om er zelf een te hebben zie ik niet zitten. Nou heb ik ook geen relatie, misschien dat het anders wordt als mijn toekomstige vriend wel kinderen wil, geen idee..



Maar nu ben ik vooral eigenlijk benieuwd naar kinderloze dames hier, die bewust geen kinderen hebben, of ook twijfelen, of al dan niet spijt hebben van hun besluit om voor geen kinderen te kiezen!



Ik hoor graag jullie verhalen en ervaringen, als ik dat mag vragen in mijn eerste post



Goed nu even mijn ervaring aan jou.

Al jong wist ik wat ik niet wilde worden en dat was moeder. Daar waar jonge kinderen op de basisschool al wisten dat ze het wel wilden, wist ik zeker van niet. Heb later zelfs een relatie verbroken omdat hij wel wilde en ik niet en dat terwijl ik er altijd helder over was geweest, ik vind dat ook erg belangrijk. Als mensen dan de illusie hebben dat een ander wel bijdraait dat vind ik naief.

Mijn huidige man denkt er net zo over als ik, we zijn al geruime tijd bij elkaar en nog steeds gelukkig met onze wijze van leven.

Ik ben nu 44 en al jong gesteriliseerd, dat voelde voor mij als een bevrijding moet ik zeggen, geen gehannes meer met anti conceptie en geen stress meer of de maandelijkse menstruatie zou verschijnen.



Kleine kinderen vind ik over het algemeen niet zo geweldige, daarentegen als ze 10+ zijn weer wel. We hebben vaak kinderen van vrienden over de vloer en dat is best leuk maar ook leuk als ze weer gaan. Verder maak ik mij enorm druk over de gezinnen in NL, ook omdat mijn nicht bij Jeugdzorg werkt en ik altijd van alles hoor en ook via mijn huidige werk er zijdelings mee te maken heb. Zo rooskleurig hebben veel kinderen het niet in ons land helaas. Er zijn in mijn ogen teveel mensen die niet nadenken over het krijgen van een kind en alle verantwoordingen die daar mee samenhangen.



Daarom word ik altijd boos over het opdringerige gedrag van ouders naar (nog) geen ouders toe of ouders naar hun kinderen toe over grootouderwensen. Dat is gewoon zo oneerlijk dat je mensen niet in alle neutrale rust zelf na laat denken over keuzes. En dat is wat ik jou wil adviseren, heb je geen kinderwens, dan niet, laat je niet behandelen als een outsider en krijg geenzins dat gevoel. Dan zou je jezelf ernstig tekort doen.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben bijna 42 jaar en ook bewust kindvrij. Ik vind kinderen ook niet leuk. Heb een paard en een hond. Mijn vriend heeft kinderen in de puberleeftijd, wat een gezeik af en toe, heb ik geen last van.
Carpe Diem
quote:En waarom denk je toch dat mensen van onder de 25 alleen aan stappen denken dat het na hun 40ste ineens stil zou worden?

En waarom zou zo'n veertiger die na z'n wilde tijd aan rust toe is, die rust willen opgeven voor de drukte/hectiek van 'n klein kind?

Ik heb altijd al behoefte aan een zekere mate van rust gehad, dus in mijn leven past sowieso geen kind, zelfs al had ik ze op 'n ander wel leuk gevonden.
Alle reacties Link kopieren
Sjonge jonge, al die opmerkingen van 'vreemden' en mensen die om assistentie vragen bij verschonen.



Welke keuze (en soms heb je geen keuze) je ook maakt, er zal altijd wel iemand commentaar hebben, wildvreemden die ongevraagd even hun mening spuien. Geen kinderen? Je weet niet wat je mist. Niet trouwen in gemeenschap van goederen? Geen echte liefde. Wel trouwen in gemeenschap van goederen? Golddigger of suffe doos. 'Maar' 1 kind? Egoïst of heul zielig voor kind. Meer dan twee kinderen? Fokkonijn.



That's life. Kweek een laagje eelt en bedenk wat oneliners om (indien gewenst) dat soort types de mond te snoeren. Negeren is ook een optie.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Ik vind het wel erg opvallend dat er veel zijn die de sociale druk noemen, dat het normaal is om kinderen te krijgen en dat je gauw raar angekeken wordt als je zegt geen kinderen te willen. Ik vraag me af hoeveel mensen er aan kinderen zijn begonnen vanwege de druk en niet vanwege hun eigen wens.
Ik heb nooit sociale druk ervaren hoor. Of ik ben er gewoon niet gevoelig voor, dat kan natuurlijk ook.
quote:rozehanddoek schreef op 20 september 2014 @ 21:29:

Ik vind het wel erg opvallend dat er veel zijn die de sociale druk noemen, dat het normaal is om kinderen te krijgen en dat je gauw raar angekeken wordt als je zegt geen kinderen te willen. Ik vraag me af hoeveel mensen er aan kinderen zijn begonnen vanwege de druk en niet vanwege hun eigen wens.



Ik denk dat je nog versteld zult staan!

Helaas heb ik de enorme druk ook ervaren in een heel vervelende zin maar mijn eigen weg gevolgd. Maar hoe vaak men ook mij een baby op schoot duwde en aangaf hoe leuk het me stond (alsof het een accessoire is zeg!) en hoe vaak ik niet aan heb moeten horen hoe incompleet mijn leven zou zijn (mijn man trouwens een stuk minder). Over and over again and again and again......zelfs toen ik gesteriliseerd was vroegen mensen mij geschokt: hoe, toen ik zei met klips hoorde ik sommigen een zucht van verlichting slaken want dan kon het nog ongedaan gemaakt worden. Tjonge jonge, wat maakt toch dat het voor die mensen zo belangrijk is dat ik ga baren??



Maar kan mij iemand duidelijk maken waarom ouders zo moeten pushen bij mensen die (nog) geen kinderen hebben? Waar is dat toch voor nodig??? Wie o wie?



En als je er over twijfelt of mensen onder sociale druk niet over stag zouden kunnen gaan tot een bepaalde keuze (omdat ze het gevoel een outsider te zijn) wees verstandig, doe het niet. Je hebt een kans dat er mensen ongelukkig van worden waaronder een klein kind die er niet om heeft gevraagd, Is dan de missie geslaagd? Ik vind het een risico.



En mocht je irl iemand tegen komen die zegt geen kinderen te willen, en je vindt het nodig om te antwoorden dat het nog wel komt. Hou dan voor ogen dat er niets vervelenders is dan dat anderen menen je beter kennen dan jijzelf, dat voelt echt niet fijn.
quote:elvi70 schreef op 20 september 2014 @ 22:45:

[...]





En mocht je irl iemand tegen komen die zegt geen kinderen te willen, en je vindt het nodig om te antwoorden dat het nog wel komt. Hou dan voor ogen dat er niets vervelenders is dan dat anderen menen je beter kennen dan jijzelf, dat voelt echt niet fijn.Mwah, je kunt het gewoon met 'n tegenvraag beantwoorden en vragen waarom zij wel kinderen willen/hebben, terwijl je ondertussen een paar van de vele voordelen van je kindvrijheid laat vallen.
quote:elninjoo schreef op 20 september 2014 @ 22:54:

[...]



Mwah, je kunt het gewoon met 'n tegenvraag beantwoorden en vragen waarom zij wel kinderen willen/hebben, terwijl je ondertussen een paar van de vele voordelen van je kindvrijheid laat vallen.



Dat deed ik echt wel hoor wees niet bang maar ik doelde op de "generatie" na mij die weer dit soort geneuzel aan moet horen. Maar eigenlijk heb ik geen zin aan dit domme kat en muis spelletje, ik vind gewoon dat mensen eens normaal moeten doen en elkaar respecteren voor de keuzes die ze maken.



En believe me, ik heb alle cliche vragen en opmerkingen wel over me heen gehad vanaf mijn 18e! al (tja zo gaat dat in een dorp waar de meesten al rond hun 18e bezwangerd werden). En op die leeftijd ben je niet altijd even adrem helaas.



Het meest kwetsende tot dusver vind ik dat iemand zei dat ik de ware nog niet zou hebben gevonden.....



Waar het mij om gaat is dat mensen eens nadenken voordat ze dingen zeggen, ook in dit topic zie je maar weer enige cliches voorbij komen.
Ik ben op mijn 26e getrouwd en op dat moment dacht ik dat hij de ware was. Maar geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om kinderen "te nemen".

En sociale druk boeit me echt niet. Als de sociale druk zou zijn dat iedereen een koe in zijn achtertuin moet hebben staan had ik dat ook niet gedaan omdat ik dat niet wil.
Alle reacties Link kopieren
quote:iones schreef op 20 september 2014 @ 11:41:

[...]



Nou, ik zie al die vrouwen hier in de buurt stoppen met hun paard zodra ze een kind krijgen....

Ik zou lekker voor dat paard gaan! Ik heb dat ook gedaan, nooit spijt van gehad. Ik was 23 toen ik mijn eerste eigen paard had. Heb hem nu nog. Hij is nu 24. Ik heb nu ook een 5 jarige andalusiermerrie die een lot uit de loterij is met haar karakter.Wat leuk!! Ja ik wil echt een paard en daarvoor ga ik ook! Kan me ook niet voorstellen dat ik er ooit spijt van zou krijgen ;).
Alle reacties Link kopieren
quote:elmo1972 schreef op 20 september 2014 @ 20:43:

Ik ben bijna 42 jaar en ook bewust kindvrij. Ik vind kinderen ook niet leuk. Heb een paard en een hond. Mijn vriend heeft kinderen in de puberleeftijd, wat een gezeik af en toe, heb ik geen last van.Heerlijk, een paard en ook nog een hond! :D
Alle reacties Link kopieren
quote:elninjoo schreef op 20 januari 2014 @ 18:58:

Wellicht ook gek op reizen? Daar hebben de meeste mensen op ons topic ernstig 'last' van

Er is zoveel verschil tussen mijn gevoelens jegens reizen en kinderen.



Als ik aan kinderen denk moet ik heel erg mijn best doen om de leuke dingen ervan te zien, om een gevoel te krijgen dat ik er wel eens plezier aan zou kunnen beleven. Ik zie vooral wat ik niet meer kan en mag.



Maar soms komt er in mijn hoofd een reisplan op en dan is het het meteen klip en klaar helder voor mij. Dit. Wil. Ik. Punt.



Misschien een teken aan de wand?
Hier niet, geen reislustig type. En daar krijg ik vast ook spijt van.....;-)
Herken het wel TO, hier ook nooit een kinderwens gehad. Ik heb ook zo'n periode gehad dat ik me wel eens afvroeg of er iets raars met me was, hoort beetje bij die levensfase denk ik.



Ik heb trouwens geen hekel aan kinderen en het gaat me ook niet om vrijheid oid. Ik ben gewoon geen moeder, punt. Dat weet ik al sinds er in de zandbak vadertje en moedertje gespeeld werd.



Als ik een lid van de moedermafia tegenkom maak ik hele korte metten met ze door te zeggen dat ik geen kinderen kan krijgen. Dan schamen ze zich ineens dood. (Lijkt me trouwens het ergste wat er is, als je ze wel wilt maar het niet kan)
En ik moet een beetje grinniken om alle op vrijheid gestelde posters die graag een paard willen. Heb 25jr paarden gehad en als je érgens aan vast zit....



Ook zo leuk: toen de paarden eruit gingen vonden veel mensen het nodig om te roepen dat er dan nu vast wel ruimte in mijn leven kwam voor een kind, braaaaak.
Als je paard op 'n manege gestald is, heb je er geen omkijken aan als je een dag geen zin/tijd hebt. Hij krijgt dan gewoon z'n natje en droogje en wordt eventueel in de wei of bak gezet voor wat beweging.
quote:iones schreef op 20 september 2014 @ 15:03:

[...]



Eh, is dat dan niet smerig vuil en stinkerig?

Geef mij maar paardenstront! Dat vind ik oprecht minder smerig. Hondenstront en mensenstront wel, of ze nu van jonge of volwassenen zijn.



Nou pfoe, doe mij maar de kattenbak/stal/kooi van dieren en de wc's/ongelukjes van hulpbehoevenden en bejaarden. Dat laatste zal wel raar zijn, maar voor mijn gevoel is dat toch anders. Ik bedoel, waar ik werk komen de kinderen echt niet de ongelukjes van hun ouders opruimen, de meeste ouderen zien hun kinderen niet eens zo heel veel, en zo wel dan is het meestal in het weekend voor een kopje koffie. Het argument wat ik vaak hoor over wie er later dan voor mij moet zorgen moet ik vaak erg om lachen (hoewel ik ook best wel wat mantelzorgers ken, restecpe daarvoor)

Terwijl ouders met jonge kinderen toch echt wel de ongelukjes van hun koters (met liefde, en soms wat gemopper) opruimen. Ieder zo zijn ding en tollerantiegrens denk ik.
quote:hatsetats schreef op 20 september 2014 @ 18:03:

Kots je ook wanneer je de kattenbak verschoond? Of wanneer de kat in huis heeft gescheten?



Deze kende ik nog niet Tats!



Maar ja, dat is me wel eens gebeurd nadat mn haarbal met veel kabaal de te snel opgeschrokte brokjes weer naar buiten gooide op onze stoffen bank. Maar goed, ik ben emetofoob en was alleen thuis, kon het moeilijk laten zitten. Mijn kat dr drollen ruik je trouwens door de geniale filter en het kattengrit niet in huis. In de tuin wel Nu wordt ze wat ouder en dementer, dus ze heeft soms nu ongelukjes naast de bak. Dat is dan weer geen probleem.



Koterkots (dat van volwassenen trouwens ook) en spuitluiers ken ik iets te goed vanwege mijn vorige baan. Doe mij de dieren maar...
Alle reacties Link kopieren
quote:zeeuwsmeisje1981 schreef op 22 september 2014 @ 07:26:

Herken het wel TO, hier ook nooit een kinderwens gehad. Ik heb ook zo'n periode gehad dat ik me wel eens afvroeg of er iets raars met me was, hoort beetje bij die levensfase denk ik.



Ik heb trouwens geen hekel aan kinderen en het gaat me ook niet om vrijheid oid. Ik ben gewoon geen moeder, punt. Dat weet ik al sinds er in de zandbak vadertje en moedertje gespeeld werd.



Als ik een lid van de moedermafia tegenkom maak ik hele korte metten met ze door te zeggen dat ik geen kinderen kan krijgen. Dan schamen ze zich ineens dood. (Lijkt me trouwens het ergste wat er is, als je ze wel wilt maar het niet kan)



Ik herken me helemaal in jouw eerste stuk!!

Mij gaat het ook niet om reizen, vrijheid (alhoewel...haha) maar meer het geheel ontbreken van een verlangen naar een baby/kind.

En zo te lezen ben jij dat gevoel altijd blijven houden?



Dat is ook wel wat zeg...zeggen dat je ze niet kunt krijgen. Tja, het klinkt wel als een goede optie als mensen gaan zeuren, maar aan de andere kant vind ik dat een beetje 'spotten' met je gezondheid.



Gister had ik het met mijn man nog eventjes over zwanger worden enzo, omdat wij een huis gekocht hebben en nu zijn er veel mensen die vragen of wij graag kinderen willen. Ook kregen wij afgelopen week 2 keer de vraag: "Wordt dit de babykamer?" Eh.....tja dan gaan mijn haren echt overeind staan. Maar mensen bedoelen het goed dus ik word niet boos, maar ik zeg wel: Neeeee!!!!! Ik wil een paard en geen baby!!!!!!

Maar mijn man vindt het ook helemaal geen optie en hij is zelfs al zo 'ver' dat hij niet eens meer zegt dat hij rond z'n 30e wel een kindje wil. Hij moet er niet aan denken, juist nu mensen erover beginnen te praten. YES
Alle reacties Link kopieren
quote:zeeuwsmeisje1981 schreef op 22 september 2014 @ 07:32:

En ik moet een beetje grinniken om alle op vrijheid gestelde posters die graag een paard willen. Heb 25jr paarden gehad en als je érgens aan vast zit....



Ook zo leuk: toen de paarden eruit gingen vonden veel mensen het nodig om te roepen dat er dan nu vast wel ruimte in mijn leven kwam voor een kind, braaaaak.



Hahaha ja dat is dan wel opvallend ;). Maar zoals eerder gezegd gaat het mij niet om dié vrijheid. Een paard kun je ook verkopen. Een kind niet.

Maar ik begrijp je punt wel hoor. Weet ook uit ervaring hoe erg je je kunt hechten aan een paard en ook hoeveel zorgen je erom kunt hebben.... Het is een hele verantwoording, ook financieel.

Maar ik heb wel een verlangen naar een paard, maar niet naar een baby ;) en dat voel ik gewoon.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven