Kinderen
alle pijlers
hoe onvoorwaardelijk zijn jullie naar jullie kinderen?
zondag 21 september 2014 11:09
*toevoeging aan de OP:
Gaandeweg het topic merk ik dat ik zoek naar een manier om te zorgen dat onze kinderen nooit het gevoel krijgen dat ze niet goed genoeg zijn (dit omdat mijn vriend erg voorwaardelijk is opgevoed en daar heeft hij last van, hierdoor durft(durfde) hij onder andere geen eigen keuzes te maken). Ik zoek naar antwoorden en die vind ik in het onvoorwaardelijk opvoeden. Het spreekt mij aan, de manier van kinderen benaderen en het zelfontplooien. *
Nav een ander topic, vraag ik me dit af:
Hoe onvoorwaardelijk zijn jullie naar jullie kinderen?
Ben je je bewust van de voorwaarden die je stelt en dat een kind dat kan koppelen aan de mate van houden van!?
'Als je dat niet doet, dan.....', 'Je moet dat doen, want.....', 'ik wil dat, want....', enz
Ik merk dat ik het steeds meer wil vermijden en lees me momenteel in, in het onvoorwaardelijk ouderschap.
Ik en mijn vriend zijn voorwaardelijk opgevoed. Hij tot in het extreme en heeft daar last van. Hij weet niet goed wat HIJ wil en zit regelmatig nog in zijn keurslijf naar de verwachtingen van zijn ouders. Bizar, als ik er over nadenk!
Ik vraag me oprecht af wat beter is en of er een middenweg is?
Zijn er hier mensen onvoorwaardelijk opgevoed? Ben benieuwd naar jullie ervaringen
Gaandeweg het topic merk ik dat ik zoek naar een manier om te zorgen dat onze kinderen nooit het gevoel krijgen dat ze niet goed genoeg zijn (dit omdat mijn vriend erg voorwaardelijk is opgevoed en daar heeft hij last van, hierdoor durft(durfde) hij onder andere geen eigen keuzes te maken). Ik zoek naar antwoorden en die vind ik in het onvoorwaardelijk opvoeden. Het spreekt mij aan, de manier van kinderen benaderen en het zelfontplooien. *
Nav een ander topic, vraag ik me dit af:
Hoe onvoorwaardelijk zijn jullie naar jullie kinderen?
Ben je je bewust van de voorwaarden die je stelt en dat een kind dat kan koppelen aan de mate van houden van!?
'Als je dat niet doet, dan.....', 'Je moet dat doen, want.....', 'ik wil dat, want....', enz
Ik merk dat ik het steeds meer wil vermijden en lees me momenteel in, in het onvoorwaardelijk ouderschap.
Ik en mijn vriend zijn voorwaardelijk opgevoed. Hij tot in het extreme en heeft daar last van. Hij weet niet goed wat HIJ wil en zit regelmatig nog in zijn keurslijf naar de verwachtingen van zijn ouders. Bizar, als ik er over nadenk!
Ik vraag me oprecht af wat beter is en of er een middenweg is?
Zijn er hier mensen onvoorwaardelijk opgevoed? Ben benieuwd naar jullie ervaringen
zondag 21 september 2014 21:08
quote:GrannyWeatherwax schreef op 21 september 2014 @ 18:55:
De ene nemen we over een paar weken mee voor een zonvakantie vanwege afstuderen en de ander heeft recent een iPad gekregen, zomaar. Hij wilde hem graag en ik vind het leuk om te geven. Maar dat is ruk begrijp ik nu?Juist niet! Als je hem die iPad gegeven hebt omdat hij iets gedaan heeft wat jij van hem wilde, dan is het ruk. Nu het bijzonder goed UP.
De ene nemen we over een paar weken mee voor een zonvakantie vanwege afstuderen en de ander heeft recent een iPad gekregen, zomaar. Hij wilde hem graag en ik vind het leuk om te geven. Maar dat is ruk begrijp ik nu?Juist niet! Als je hem die iPad gegeven hebt omdat hij iets gedaan heeft wat jij van hem wilde, dan is het ruk. Nu het bijzonder goed UP.
zondag 21 september 2014 21:10
Wij voeden op met een mix van stijlen. Zo veel mogelijk volgens de UP methode (ken het boek trouwens ook). Maar sommige dingen gaan mij te ver. Zoals het niet mogen complimenteren. Het goed zo zeggen is volgens meneer Kohn een holle zin zonder waarde. Alsof het je niet interesseert. Dat vind ik onzin. Als zoon op de wc poept en plast, dan prijs ik hem bv echt wel de hemel in.
Verder zijn wij vrij los, in tegenstelling tot hoe ik zelf ben opgevoed (enorm voorwaardelijk). Zoon mag veel, strafhoek doen wij niet aan. Leggen veel uit, een nee wordt gevolgd door een uitleg. En ik geloof ook wel in de kracht van het goede voorbeeld geven.
Verder zijn wij vrij los, in tegenstelling tot hoe ik zelf ben opgevoed (enorm voorwaardelijk). Zoon mag veel, strafhoek doen wij niet aan. Leggen veel uit, een nee wordt gevolgd door een uitleg. En ik geloof ook wel in de kracht van het goede voorbeeld geven.
zondag 21 september 2014 21:11
quote:betjebig schreef op 21 september 2014 @ 20:38:
Is Gordon eigenlijk onvoorwaardelijk opvoeden? In dat geval is er natuurlijk geen sprake van lamaarwaaien of dat het een totaal losgeslagen bende is waar je kind maar doet waar het zin in heeft.
Gordon is met name geweldloos communiceren en komt behoorlijk in de buurt van wat Kohn bedoelt met UP.
Wij volgen geen methode, geen boekje o.i.d. Wij gaan met onze kinderen om zoals we met iedereen omgaan vanuit de overtuiging dat je ook zonder straf en onzinnige beloningen je kind goed naar volwassenheid kan leiden.
Is Gordon eigenlijk onvoorwaardelijk opvoeden? In dat geval is er natuurlijk geen sprake van lamaarwaaien of dat het een totaal losgeslagen bende is waar je kind maar doet waar het zin in heeft.
Gordon is met name geweldloos communiceren en komt behoorlijk in de buurt van wat Kohn bedoelt met UP.
Wij volgen geen methode, geen boekje o.i.d. Wij gaan met onze kinderen om zoals we met iedereen omgaan vanuit de overtuiging dat je ook zonder straf en onzinnige beloningen je kind goed naar volwassenheid kan leiden.
zondag 21 september 2014 21:23
Goed gedaan zeggen is helemaal geen holle zin als je maar zegt wat het kind doet. Als je alleen roept: goed gedaan! weet je kind niet wat er precies is goed is. Net zoals dat nee zeggen nutteloos is zonder concreet aan te geven wat er niet mag en hoe je het wel wil. Zo heb ik t geleerd in mijn studie Pedagogiek. Maar goed, als mijn schetige peuter de bank te lijf gaat met een geplette banaan snapt hij heel goed wat ik bedoel als ik Nee! roep, terwijl ik m'n dochter aan t verschonen ben. De nee! is om het gedrag te stoppen en daarna volgt de uitleg wat precies niet en dat ik liever heb dat hij zijn banaan of opeet of op t aanrecht legt als hij niet meer wil.
zondag 21 september 2014 21:25
- Opvoeden = je grenzen stellen aan bepaald gedrag van het kind (creëert een veilig gevoel voor het kind) en er consequent naar handelen.)
En ja, zelf het goede voorbeeld geven.
Ik geloof niet in de 'vrije opvoeding'.
- Voorwaarden stellen 'vb als je dit doet ziet mama je niet meer graag' = manipulatief gedrag
En ja, zelf het goede voorbeeld geven.
Ik geloof niet in de 'vrije opvoeding'.
- Voorwaarden stellen 'vb als je dit doet ziet mama je niet meer graag' = manipulatief gedrag
CARPE DIEM
zondag 21 september 2014 21:28
quote:blauwmetstippen schreef op 21 september 2014 @ 21:11:
[...]
Gordon is met name geweldloos communiceren en komt behoorlijk in de buurt van wat Kohn bedoelt met UP.
Wij volgen geen methode, geen boekje o.i.d. Wij gaan met onze kinderen om zoals we met iedereen omgaan vanuit de overtuiging dat je ook zonder straf en onzinnige beloningen je kind goed naar volwassenheid kan leiden.Ik doe eigenlijk maar wat Bij mijn oudste was ik ooit begonnen met opvoeden zoals 'iedereen' dat doet, maar dat paste niet bij haar en we hadden eigenlijk altijd strijd. Door naar haar te luisteren en erachter te komen waar de knelpunten lagen (waarom deed ze niet gewoon wat ik wilde?) kwamen we gaandeweg tot een manier die bij ons paste. Later kwam ik erachter dat dat precies de manier is die Gordon beschrijft Af en toe maak ik wel zijstapjes, en ik gebruik ook nog wel eens de omkoopmethode of leg een beloning in het vooruitzicht voor het een of ander.
[...]
Gordon is met name geweldloos communiceren en komt behoorlijk in de buurt van wat Kohn bedoelt met UP.
Wij volgen geen methode, geen boekje o.i.d. Wij gaan met onze kinderen om zoals we met iedereen omgaan vanuit de overtuiging dat je ook zonder straf en onzinnige beloningen je kind goed naar volwassenheid kan leiden.Ik doe eigenlijk maar wat Bij mijn oudste was ik ooit begonnen met opvoeden zoals 'iedereen' dat doet, maar dat paste niet bij haar en we hadden eigenlijk altijd strijd. Door naar haar te luisteren en erachter te komen waar de knelpunten lagen (waarom deed ze niet gewoon wat ik wilde?) kwamen we gaandeweg tot een manier die bij ons paste. Later kwam ik erachter dat dat precies de manier is die Gordon beschrijft Af en toe maak ik wel zijstapjes, en ik gebruik ook nog wel eens de omkoopmethode of leg een beloning in het vooruitzicht voor het een of ander.
zondag 21 september 2014 21:32
Maar even serieus, zijn er ouders die tegen hun kind zeggen: als je nu niet, dan hou ik niet meer van je? Ik hoop t niet en als ze er zijn, dan zijn t uitzonderingen.
Nu ik t schrijf bedenk ik me een echt gebeurd voorbeeld van een moeder die haar zoontje bestrafte met: als je vandaag niet de hele dag lief bent gaan we vanavond niet knuffelen voor je naar bed gaat..... Dat was wel echt dieptriest. Maar ik geloof niet dat dit een veel gebruikte techniek is. Ik kan me er zelf niets bij voorstellen. Kinderen horen niets te hoeven doen voor de onvoorwaardelijke liefde van hun ouders.
Nu ik t schrijf bedenk ik me een echt gebeurd voorbeeld van een moeder die haar zoontje bestrafte met: als je vandaag niet de hele dag lief bent gaan we vanavond niet knuffelen voor je naar bed gaat..... Dat was wel echt dieptriest. Maar ik geloof niet dat dit een veel gebruikte techniek is. Ik kan me er zelf niets bij voorstellen. Kinderen horen niets te hoeven doen voor de onvoorwaardelijke liefde van hun ouders.
zondag 21 september 2014 21:35
quote:ambrosia9 schreef op 21 september 2014 @ 21:32:
Maar even serieus, zijn er ouders die tegen hun kind zeggen: als je nu niet, dan hou ik niet meer van je? Ik hoop t niet en als ze er zijn, dan zijn t uitzonderingen.
Nu ik t schrijf bedenk ik me een echt gebeurd voorbeeld van een moeder die haar zoontje bestrafte met: als je vandaag niet de hele dag lief bent gaan we vanavond niet knuffelen voor je naar bed gaat..... Dat was wel echt dieptriest. Maar ik geloof niet dat dit een veel gebruikte techniek is. Ik kan me er zelf niets bij voorstellen. Kinderen horen niets te hoeven doen voor de onvoorwaardelijke liefde van hun ouders.Er zijn wel legio ouders die zeggen 'als je zus en zo doet word ik heel verdrietig'. Dat is net zo erg. En ouders die slaan en dat een heel normaal correctiemiddel vinden.
Maar even serieus, zijn er ouders die tegen hun kind zeggen: als je nu niet, dan hou ik niet meer van je? Ik hoop t niet en als ze er zijn, dan zijn t uitzonderingen.
Nu ik t schrijf bedenk ik me een echt gebeurd voorbeeld van een moeder die haar zoontje bestrafte met: als je vandaag niet de hele dag lief bent gaan we vanavond niet knuffelen voor je naar bed gaat..... Dat was wel echt dieptriest. Maar ik geloof niet dat dit een veel gebruikte techniek is. Ik kan me er zelf niets bij voorstellen. Kinderen horen niets te hoeven doen voor de onvoorwaardelijke liefde van hun ouders.Er zijn wel legio ouders die zeggen 'als je zus en zo doet word ik heel verdrietig'. Dat is net zo erg. En ouders die slaan en dat een heel normaal correctiemiddel vinden.
zondag 21 september 2014 21:46
quote:ambrosia9 schreef op 21 september 2014 @ 21:32:
Maar even serieus, zijn er ouders die tegen hun kind zeggen: als je nu niet, dan hou ik niet meer van je?
...
Kinderen horen niets te hoeven doen voor de onvoorwaardelijke liefde van hun ouders.
Ik denk niet dat er (veel) van die ouders zijn. Er zijn wel veel ouders die hun kind niet voorlezen als het heeft getreuzeld met omkleden. (Als voorbeeld.)
Een kind ziet geen verschil tussen zijn gedrag en wie hij is. Dus voor een kind voelt het niet voorlezen als een afwijzing op zijn zijn. Daarmee geef je het signaal, als jij niet braaf doet wat ik zeg, vind ik je niet lief (want ik lees je niet voor). Dat je dat niet bedoelt, dat snap ik als volwassene prima, maar je kind niet.
Maar even serieus, zijn er ouders die tegen hun kind zeggen: als je nu niet, dan hou ik niet meer van je?
...
Kinderen horen niets te hoeven doen voor de onvoorwaardelijke liefde van hun ouders.
Ik denk niet dat er (veel) van die ouders zijn. Er zijn wel veel ouders die hun kind niet voorlezen als het heeft getreuzeld met omkleden. (Als voorbeeld.)
Een kind ziet geen verschil tussen zijn gedrag en wie hij is. Dus voor een kind voelt het niet voorlezen als een afwijzing op zijn zijn. Daarmee geef je het signaal, als jij niet braaf doet wat ik zeg, vind ik je niet lief (want ik lees je niet voor). Dat je dat niet bedoelt, dat snap ik als volwassene prima, maar je kind niet.
zondag 21 september 2014 22:42
quote:betjebig schreef op 21 september 2014 @ 21:35:
[...]
Er zijn wel legio ouders die zeggen 'als je zus en zo doet word ik heel verdrietig'. Dat is net zo erg. En ouders die slaan en dat een heel normaal correctiemiddel vinden.
Hangt er een beetje vanaf. Ik neem aan dat jij het bedoelt als een soort chantage ("Als jij nu je kamer niet opruimt, word ik heel verdrietig"), maar als je het gebruikt in een situatie als : "Als je me bijt, word ik heel verdrietig, omdat je me pijn doet," ligt het weer heel anders.
Beetje jammer wel dat de OP in dit topic weer meteen de suggestie wekt dat onvoorwaardelijk opvoeden betekent dat je jezelf geweld aan moet doen. Natuurlijk kun je in een UP-opvoeding wel dingen zeggen als "'ik wil dat, want....": het is niet zo dat bij die manier van opvoeden alles moet draaien om wat een kind wil, zonder dat wat de ouders willen zelfs maar genoemd mag worden.
(Overigens: nee, ik voed mijn kinderen niet UP op, hoogstens een beetje UPpig).
[...]
Er zijn wel legio ouders die zeggen 'als je zus en zo doet word ik heel verdrietig'. Dat is net zo erg. En ouders die slaan en dat een heel normaal correctiemiddel vinden.
Hangt er een beetje vanaf. Ik neem aan dat jij het bedoelt als een soort chantage ("Als jij nu je kamer niet opruimt, word ik heel verdrietig"), maar als je het gebruikt in een situatie als : "Als je me bijt, word ik heel verdrietig, omdat je me pijn doet," ligt het weer heel anders.
Beetje jammer wel dat de OP in dit topic weer meteen de suggestie wekt dat onvoorwaardelijk opvoeden betekent dat je jezelf geweld aan moet doen. Natuurlijk kun je in een UP-opvoeding wel dingen zeggen als "'ik wil dat, want....": het is niet zo dat bij die manier van opvoeden alles moet draaien om wat een kind wil, zonder dat wat de ouders willen zelfs maar genoemd mag worden.
(Overigens: nee, ik voed mijn kinderen niet UP op, hoogstens een beetje UPpig).
zondag 21 september 2014 22:57
quote:Sientje.2, 41 minuten geleden
Daar begrijp ik echt niets van, dat ouders 'voor straf' niet voorlezen. Ik vind voorlezen veel te belangrijk om niet te doen. Ik vind dat voorlezen ook bij de opvoeding hoort en het is ook een leuke gezellige manier om de dag af te sluiten.
Het is geen straf, maar zijn keuze. Als ie nou een beetje rondklooien met omkleden liever doet als een verhaaltje lezen, sluit het op een leuke dag de dag afsluiten toch niet uit? Voorlezen hoort zeker bij de opvoeding, daarom doe wij dat ook vaak op een ander tijdstip als ie minder moe is.
Daar begrijp ik echt niets van, dat ouders 'voor straf' niet voorlezen. Ik vind voorlezen veel te belangrijk om niet te doen. Ik vind dat voorlezen ook bij de opvoeding hoort en het is ook een leuke gezellige manier om de dag af te sluiten.
Het is geen straf, maar zijn keuze. Als ie nou een beetje rondklooien met omkleden liever doet als een verhaaltje lezen, sluit het op een leuke dag de dag afsluiten toch niet uit? Voorlezen hoort zeker bij de opvoeding, daarom doe wij dat ook vaak op een ander tijdstip als ie minder moe is.
You know how I know? Because I reeaally think so!
zondag 21 september 2014 23:06
Het duurde even voor ik een idee kreeg wat er nu precies bedoeld werd met dat onvoorwaardelijke.
Zo bewust ben ik er niet mee bezig. Als kleuterzoon moe uit school komt en zijn tas en jas op de trap smijt en vervolgens zelf neer stort op de trap, zijn duim in zijn mond steekt en zijn ogen glazig gaan staren. Dan ga ik niet moeilijk doen, het is niet het goede moment.
Als ik het een half uur later vraag, ruimt hij zonder morren zijn spullen op. Timing is hier wel een toverwoord.
Maar ik heb het geluk dat het een zacht ei is, die nooit echt de uiterste grenzen opzoekt.
Hij en ik weten wat we aan elkaar hebben, hij mag mopperen op mij, als hij moe is. Zich afreageren, hij weet dat het veilig kan.
Ik anticipeer op zijn situatie en soms betekent dat, dat ik hem juist in zijn sop laat gaar koken en een andere keer trek ik aan de rem, met een korte uitleg van mijn kant.
Maar nogmaals: ik heb het geluk 1 makkelijk mannetje te hebben.
Zo bewust ben ik er niet mee bezig. Als kleuterzoon moe uit school komt en zijn tas en jas op de trap smijt en vervolgens zelf neer stort op de trap, zijn duim in zijn mond steekt en zijn ogen glazig gaan staren. Dan ga ik niet moeilijk doen, het is niet het goede moment.
Als ik het een half uur later vraag, ruimt hij zonder morren zijn spullen op. Timing is hier wel een toverwoord.
Maar ik heb het geluk dat het een zacht ei is, die nooit echt de uiterste grenzen opzoekt.
Hij en ik weten wat we aan elkaar hebben, hij mag mopperen op mij, als hij moe is. Zich afreageren, hij weet dat het veilig kan.
Ik anticipeer op zijn situatie en soms betekent dat, dat ik hem juist in zijn sop laat gaar koken en een andere keer trek ik aan de rem, met een korte uitleg van mijn kant.
Maar nogmaals: ik heb het geluk 1 makkelijk mannetje te hebben.
maandag 22 september 2014 06:32
maandag 22 september 2014 06:57
quote:betjebig schreef op 21 september 2014 @ 20:38:
Is Gordon eigenlijk onvoorwaardelijk opvoeden? In dat geval is er natuurlijk geen sprake van lamaarwaaien of dat het een totaal losgeslagen bende is waar je kind maar doet waar het zin in heeft.
Nee Gordon is luisteren. En gevoelens erkennen van kinderen, waardoor het hele 'probleem' vaak als een ballonnetje leeg loopt.
Easy does it.
Dat zegt niet dat je kind 'maar doet waar het zin in heeft'. Maar je kunt het er heel makkelijk over hebben en er wordt ook terug naar jóu geluisterd. Kinderen kopiëren immers.
Is Gordon eigenlijk onvoorwaardelijk opvoeden? In dat geval is er natuurlijk geen sprake van lamaarwaaien of dat het een totaal losgeslagen bende is waar je kind maar doet waar het zin in heeft.
Nee Gordon is luisteren. En gevoelens erkennen van kinderen, waardoor het hele 'probleem' vaak als een ballonnetje leeg loopt.
Easy does it.
Dat zegt niet dat je kind 'maar doet waar het zin in heeft'. Maar je kunt het er heel makkelijk over hebben en er wordt ook terug naar jóu geluisterd. Kinderen kopiëren immers.
maandag 22 september 2014 07:37
quote:ambrosia9 schreef op 21 september 2014 @ 21:32:
Maar even serieus, zijn er ouders die tegen hun kind zeggen: als je nu niet, dan hou ik niet meer van je? Ik hoop t niet en als ze er zijn, dan zijn t uitzonderingen.
Nu ik t schrijf bedenk ik me een echt gebeurd voorbeeld van een moeder die haar zoontje bestrafte met: als je vandaag niet de hele dag lief bent gaan we vanavond niet knuffelen voor je naar bed gaat..... Dat was wel echt dieptriest. Maar ik geloof niet dat dit een veel gebruikte techniek is. Ik kan me er zelf niets bij voorstellen. Kinderen horen niets te hoeven doen voor de onvoorwaardelijke liefde van hun ouders.
Jawel hoor.. Ik hoor dat zelf ook wel is voorbij komen. Maar dan met name 'als je nu niet luistert, vind ik jou niet lief'. Maar wat ik net zo erg vind is 'Papa en mama gaan nu werken om centjes te verdienen om voor jullie cadeautjes te kopen'.
Nu kom ik net kijken hoor met het opvoedkundige (oppas) en was het eerste halfjaar behoorlijk zwaar en loop ik de avond de deur weer uit, maar ik merk wel dat ik het toch anders doe dan de ouders. Ik kan ten eerste niet om het minste en geringste het huishoudgeld gebruiken voor cadeaus (als je dit doet krijg je van mama ....) en daarnaast vind ik omkopen met snoep ook vrij onnodig. Als ik het vaak uitlegt en mee helpt, worden veel dingen met plezier gedaan. De vaatwasser wordt nu uit automatisme ingeruimd met hun eigen bordje, beker en bestek. En komt er een vriendje oid spelen en zijn ze compleet afgeleid, maak ik er verder geen probleem van.
Leuk om te lezen dit, geeft weer wat andere inzichten. Maar nogmaals, ik trek in de avond de deur achter mij dicht. Compleet andere situatie natuurlijk.
Maar even serieus, zijn er ouders die tegen hun kind zeggen: als je nu niet, dan hou ik niet meer van je? Ik hoop t niet en als ze er zijn, dan zijn t uitzonderingen.
Nu ik t schrijf bedenk ik me een echt gebeurd voorbeeld van een moeder die haar zoontje bestrafte met: als je vandaag niet de hele dag lief bent gaan we vanavond niet knuffelen voor je naar bed gaat..... Dat was wel echt dieptriest. Maar ik geloof niet dat dit een veel gebruikte techniek is. Ik kan me er zelf niets bij voorstellen. Kinderen horen niets te hoeven doen voor de onvoorwaardelijke liefde van hun ouders.
Jawel hoor.. Ik hoor dat zelf ook wel is voorbij komen. Maar dan met name 'als je nu niet luistert, vind ik jou niet lief'. Maar wat ik net zo erg vind is 'Papa en mama gaan nu werken om centjes te verdienen om voor jullie cadeautjes te kopen'.
Nu kom ik net kijken hoor met het opvoedkundige (oppas) en was het eerste halfjaar behoorlijk zwaar en loop ik de avond de deur weer uit, maar ik merk wel dat ik het toch anders doe dan de ouders. Ik kan ten eerste niet om het minste en geringste het huishoudgeld gebruiken voor cadeaus (als je dit doet krijg je van mama ....) en daarnaast vind ik omkopen met snoep ook vrij onnodig. Als ik het vaak uitlegt en mee helpt, worden veel dingen met plezier gedaan. De vaatwasser wordt nu uit automatisme ingeruimd met hun eigen bordje, beker en bestek. En komt er een vriendje oid spelen en zijn ze compleet afgeleid, maak ik er verder geen probleem van.
Leuk om te lezen dit, geeft weer wat andere inzichten. Maar nogmaals, ik trek in de avond de deur achter mij dicht. Compleet andere situatie natuurlijk.
maandag 22 september 2014 07:51
Ik heb geen kinderen, maar ben wel heel voorwaardelijk opgevoed. Op het niveau dat je je jas moet ophangen als je thuiskomt heb je daar niet zoveel last van. Waar in mijn gezin meerdere kinderen vanaf de puberteit echt onder gebukt gingen was dat we ons nooit echt gewaardeerd voelden om wie we waren of wat we deden.
Mijn ouders staken alleen maar tijd in een hobby bijvoorbeeld als er ook wat tegenover stond (schoolprestaties of mee naar de kerk bijv.) Fijn als je nogal geïsoleerd woont op een Zeeuws eiland en hulp van je ouders nodig hebt om ergens te komen... Vond het vreselijk dat er altijd iets tegenover moest staan, en dat ze geen interesse konden tonen omdat het iets was dat voor mij belangrijk was.
Ook in onze studententijd ging dat zo door. Mijn ouders bepaalden de studierichting, anders hoefden we niet meer thuis te komen. Dus ja, "je doet dit of ik hou niet meer van je" werd bijna letterlijk gezegd!
Mijn broers, zusje en ik hebben er allemaal mee geworsteld, de een wat harder dan de ander. Het heeft ons als jong volwassene allemaal een paar jaar langer dan onze vrienden gekost om uit te vinden wat we nou zelf eigenlijk wilden.
Ik neem het mijn ouders niet kwalijk want ze wisten niet beter en hadden het beste met ons voor. Maar er is geen warme band met ze.
Mijn ouders staken alleen maar tijd in een hobby bijvoorbeeld als er ook wat tegenover stond (schoolprestaties of mee naar de kerk bijv.) Fijn als je nogal geïsoleerd woont op een Zeeuws eiland en hulp van je ouders nodig hebt om ergens te komen... Vond het vreselijk dat er altijd iets tegenover moest staan, en dat ze geen interesse konden tonen omdat het iets was dat voor mij belangrijk was.
Ook in onze studententijd ging dat zo door. Mijn ouders bepaalden de studierichting, anders hoefden we niet meer thuis te komen. Dus ja, "je doet dit of ik hou niet meer van je" werd bijna letterlijk gezegd!
Mijn broers, zusje en ik hebben er allemaal mee geworsteld, de een wat harder dan de ander. Het heeft ons als jong volwassene allemaal een paar jaar langer dan onze vrienden gekost om uit te vinden wat we nou zelf eigenlijk wilden.
Ik neem het mijn ouders niet kwalijk want ze wisten niet beter en hadden het beste met ons voor. Maar er is geen warme band met ze.
maandag 22 september 2014 07:54
Soms denk ik dat dit allemaal heel leuk is als kinderen wat kleiner zijn maar dat het wat minder werkt als ze ouder zijn.
Mijn 10 jarige beginnend puber dus chronisch moe en lui, komt thuis van school. Ik ben er dan niet en ik vind dan bij thuis komst op de eettafel de tas met sleutels, halverwege struikel ik over een paar schoenen, iets verder op liggen een paar sokken. Ook nog kans dat ik ergens een open fles cola zie staan. Dan ben ik niet blij.
Dan kan ze toch echt naar beneden komen en haar troep opruimen. Bij protest wat er vaak is want op een een of andere manier leren ze het nooit kan ik niet anders dan gaan mopperen of boos worden. Ik heb geen zin en tijd in eeuwig overleg en discussie. Tja en als ik dit doe doet zij de volgende keer wat voor mij werkt nu ook niet altijd meer want ze lijkt zo ongeveer vastgeplakt aan haar iPod. Bij alles wat ik vraag rolt ze met haar ogen en begint ze te kreunen.
En dan hebben we het nog niet over huiswerk gehad
Maar zoals ik al in een eerdere post beschreef, ik zal altijd boos worden vanwege acties, nooit vanwege persoon
Mijn 10 jarige beginnend puber dus chronisch moe en lui, komt thuis van school. Ik ben er dan niet en ik vind dan bij thuis komst op de eettafel de tas met sleutels, halverwege struikel ik over een paar schoenen, iets verder op liggen een paar sokken. Ook nog kans dat ik ergens een open fles cola zie staan. Dan ben ik niet blij.
Dan kan ze toch echt naar beneden komen en haar troep opruimen. Bij protest wat er vaak is want op een een of andere manier leren ze het nooit kan ik niet anders dan gaan mopperen of boos worden. Ik heb geen zin en tijd in eeuwig overleg en discussie. Tja en als ik dit doe doet zij de volgende keer wat voor mij werkt nu ook niet altijd meer want ze lijkt zo ongeveer vastgeplakt aan haar iPod. Bij alles wat ik vraag rolt ze met haar ogen en begint ze te kreunen.
En dan hebben we het nog niet over huiswerk gehad
Maar zoals ik al in een eerdere post beschreef, ik zal altijd boos worden vanwege acties, nooit vanwege persoon
maandag 22 september 2014 08:18
quote:blauwmetstippen schreef op 21 september 2014 @ 21:46:
[...]Ik denk niet dat er (veel) van die ouders zijn. Er zijn wel veel ouders die hun kind niet voorlezen als het heeft getreuzeld met omkleden. (Als voorbeeld.)
Een kind ziet geen verschil tussen zijn gedrag en wie hij is. Dus voor een kind voelt het niet voorlezen als een afwijzing op zijn zijn. Daarmee geef je het signaal, als jij niet braaf doet wat ik zeg, vind ik je niet lief (want ik lees je niet voor). Dat je dat niet bedoelt, dat snap ik als volwassene prima, maar je kind niet.
De link die jij nu legt hoeft er helemaal niet te zijn. Niet voorlezen als kind treuzelt past ook prima bij het consequenties laten ervaren. Ik doe niet aan straffen/belonen, maar de grenzen zijn hier in huis wel heel duidelijk en al van heel klein af aan zitten aan gedrag consequenties. Een consequentie van heel erg treuzelen kan prima zijn dat je niet meer voorgelezen wordt, het is dan immers al veel te laat en echt bedtijd. Andersom net zo als kind vliegensvlug klaar is dan is er tijd voor extra voorlezen het is dan immers nog vroeg. Dat hebben kinderen snel door hoor, zoon gaat ook weleens gelijk na het eten zich douchen zodat er heel veel extra voorleestijd is als het boek waar we in bezig zijn lekker spannend is.
En natuurlijk hoort voorlezen bij de opvoeding, maar wij lezen ook niet alleen maar even voor bij het naar bed gaan. 'S ochtends snel klaar met ontbijten is ook nog ff (voor)leestijd voor we de deur uitgaan. Heel vaak tussen de middag of 's middags kruipt zoon ook met z'n boek bij me. Prima, voorlezen kan op elk moment van de dag wat mij betreft, maar bedtijd is bedtijd en als het dus al veel later is is de voorleestijd al op. Dat heeft niets met liefde te maken en de link dat ze dan niet lief zouden zijn hebben ze ook nog nooit gelegd.
[...]Ik denk niet dat er (veel) van die ouders zijn. Er zijn wel veel ouders die hun kind niet voorlezen als het heeft getreuzeld met omkleden. (Als voorbeeld.)
Een kind ziet geen verschil tussen zijn gedrag en wie hij is. Dus voor een kind voelt het niet voorlezen als een afwijzing op zijn zijn. Daarmee geef je het signaal, als jij niet braaf doet wat ik zeg, vind ik je niet lief (want ik lees je niet voor). Dat je dat niet bedoelt, dat snap ik als volwassene prima, maar je kind niet.
De link die jij nu legt hoeft er helemaal niet te zijn. Niet voorlezen als kind treuzelt past ook prima bij het consequenties laten ervaren. Ik doe niet aan straffen/belonen, maar de grenzen zijn hier in huis wel heel duidelijk en al van heel klein af aan zitten aan gedrag consequenties. Een consequentie van heel erg treuzelen kan prima zijn dat je niet meer voorgelezen wordt, het is dan immers al veel te laat en echt bedtijd. Andersom net zo als kind vliegensvlug klaar is dan is er tijd voor extra voorlezen het is dan immers nog vroeg. Dat hebben kinderen snel door hoor, zoon gaat ook weleens gelijk na het eten zich douchen zodat er heel veel extra voorleestijd is als het boek waar we in bezig zijn lekker spannend is.
En natuurlijk hoort voorlezen bij de opvoeding, maar wij lezen ook niet alleen maar even voor bij het naar bed gaan. 'S ochtends snel klaar met ontbijten is ook nog ff (voor)leestijd voor we de deur uitgaan. Heel vaak tussen de middag of 's middags kruipt zoon ook met z'n boek bij me. Prima, voorlezen kan op elk moment van de dag wat mij betreft, maar bedtijd is bedtijd en als het dus al veel later is is de voorleestijd al op. Dat heeft niets met liefde te maken en de link dat ze dan niet lief zouden zijn hebben ze ook nog nooit gelegd.
maandag 22 september 2014 08:26
Tussen "niet meer houden van" en "verdrietig zijn" zit in mijn ogen een wereld van verschil. Ik kan me inderdaad ook niet voorstellen dat ouders naar hun kinderen dreigen dat ze niet meer van ze zullen houden. Echt niet.
Maar aangeven dat je ergens verdrietig van wordt, daar is, als je het juist en oprecht gebruikt, niets verkeerds aan, volgens mij.
Maar aangeven dat je ergens verdrietig van wordt, daar is, als je het juist en oprecht gebruikt, niets verkeerds aan, volgens mij.
maandag 22 september 2014 09:47
Interessante discussie.
Ik vraag me ook af hoe dit werkt bij wat oudere kinderen, de meeste pro-UP'ers die ik hier lees hebben jonge kinderen of nog geen kinderen maar wel mooie ideeën hierover.
Onze jongens passen niet bij deze opvoedingsstijl (of andersom ) zij hebben absoluut duidelijkheid en grenzen nodig. In onze omgeving is een gezin met iets oudere kinderen die wel volgens het UP worden opgevoed, en om heel eerlijk te zijn wordt het gedrag van deze kinderen met de jaren vervelender. Veel uitproberen ('ik wil nog een snoepje' 'ik kan echt niet slapen') met daarop veel uitleg van ouders, praten, discussie.... Erg vermoeiend. En ook het woordje 'nee' wordt omzeild, waardoor die kinderen soms wel met 5 verschillende redenen aankomen waarom ze iets wél zouden mogen.
Wat denk ik, in ieder geval voor ons, werkt is écht kijken naar het kind, wat het nodig heeft en waar het zich veilig bij voelt. En dat is niet het volgen van één bepaalde stroming.
Ik vraag me ook af hoe dit werkt bij wat oudere kinderen, de meeste pro-UP'ers die ik hier lees hebben jonge kinderen of nog geen kinderen maar wel mooie ideeën hierover.
Onze jongens passen niet bij deze opvoedingsstijl (of andersom ) zij hebben absoluut duidelijkheid en grenzen nodig. In onze omgeving is een gezin met iets oudere kinderen die wel volgens het UP worden opgevoed, en om heel eerlijk te zijn wordt het gedrag van deze kinderen met de jaren vervelender. Veel uitproberen ('ik wil nog een snoepje' 'ik kan echt niet slapen') met daarop veel uitleg van ouders, praten, discussie.... Erg vermoeiend. En ook het woordje 'nee' wordt omzeild, waardoor die kinderen soms wel met 5 verschillende redenen aankomen waarom ze iets wél zouden mogen.
Wat denk ik, in ieder geval voor ons, werkt is écht kijken naar het kind, wat het nodig heeft en waar het zich veilig bij voelt. En dat is niet het volgen van één bepaalde stroming.
maandag 22 september 2014 09:51
maandag 22 september 2014 09:53
quote:Rapapa schreef op maandag 22 september 2014 09:47 Interessante discussie.
Ik vraag me ook af hoe dit werkt bij wat oudere kinderen, de meeste pro-UP'ers die ik hier lees hebben jonge kinderen of nog geen kinderen maar wel mooie ideeën hierover.
Onze jongens passen niet bij deze opvoedingsstijl (of andersom ) zij hebben absoluut duidelijkheid en grenzen nodig. In onze omgeving is een gezin met iets oudere kinderen die wel volgens het UP worden opgevoed, en om heel eerlijk te zijn wordt het gedrag van deze kinderen met de jaren vervelender. Veel uitproberen ('ik wil nog een snoepje' 'ik kan echt niet slapen') met daarop veel uitleg van ouders, praten, discussie.... Erg vermoeiend. En ook het woordje 'nee' wordt omzeild, waardoor die kinderen soms wel met 5 verschillende redenen aankomen waarom ze iets wél zouden mogen.
Wat denk ik, in ieder geval voor ons, werkt is écht kijken naar het kind, wat het nodig heeft en waar het zich veilig bij voelt. En dat is niet het volgen van één bepaalde stroming. Absoluut waar, leeftijd is een heel belangrijk punt in deze. Het lijkt me niet meer dan normaal dat je een driejarige uitlegt waarom het vlak voor het eten geen koekje meer mag. Maar als mijn 8 jarige dochter het vroeg, zei ik gewoon "nee" of "wat denk je zelf".
Ik vraag me ook af hoe dit werkt bij wat oudere kinderen, de meeste pro-UP'ers die ik hier lees hebben jonge kinderen of nog geen kinderen maar wel mooie ideeën hierover.
Onze jongens passen niet bij deze opvoedingsstijl (of andersom ) zij hebben absoluut duidelijkheid en grenzen nodig. In onze omgeving is een gezin met iets oudere kinderen die wel volgens het UP worden opgevoed, en om heel eerlijk te zijn wordt het gedrag van deze kinderen met de jaren vervelender. Veel uitproberen ('ik wil nog een snoepje' 'ik kan echt niet slapen') met daarop veel uitleg van ouders, praten, discussie.... Erg vermoeiend. En ook het woordje 'nee' wordt omzeild, waardoor die kinderen soms wel met 5 verschillende redenen aankomen waarom ze iets wél zouden mogen.
Wat denk ik, in ieder geval voor ons, werkt is écht kijken naar het kind, wat het nodig heeft en waar het zich veilig bij voelt. En dat is niet het volgen van één bepaalde stroming. Absoluut waar, leeftijd is een heel belangrijk punt in deze. Het lijkt me niet meer dan normaal dat je een driejarige uitlegt waarom het vlak voor het eten geen koekje meer mag. Maar als mijn 8 jarige dochter het vroeg, zei ik gewoon "nee" of "wat denk je zelf".
