Kinderen
alle pijlers
Tic bij kinderen
donderdag 28 augustus 2014 09:14
Mijn zoontje van 9 is tic gevoelig. Meestal tics die na een paar weken weer verdwenen zijn. Nu heeft al een iets langere tijd dat hij aan zijn vingers ruikt. Ook heeft hij veel onrust in zijn lichaam ( spiertrekkingen). Het is nu nog steeds vakantie dus snap de onrust niet. Hoe lang kan ik dit aankijken? Of toch een afspraak bij de huisarts? Negeren is het beste maar zo moeilijk! Ik stoor me er echt aan..... Ook fluit hij de gehele dag door maar kan ook tijden stil zijn. Misschien dat ik nu alles wel als tic ga zien natuurlijk. Ik ben zelf ook ticgevoelig. Tijden heb ik er geen last van en dan opeens kan dit op komen zetten. Als het iets erfelijks is kan het dan opeens bij je kind veel erger worden. Natuurlijk zit Tourette altijd in je achterhoofd en daar komt dan meteen een hoop angst bij kijken. Pffff wat kan je je een zorgen maken om je kind. Zelf heeft hij er geen last van, behalve dat ik zo op hem let. Weet dat dat niet goed is en probeer het nu ook echt te negeren......
donderdag 28 augustus 2014 13:52
quote:kiki1987 schreef op 28 augustus 2014 @ 13:21:
Mijn nicht had ook een tic. Jaren lang zat ze maar met haar ogen te knipperen. Eerst werd het gewoon genegeerd maar uiteindelijk was mijn oom het zat en heeft haar een pak op haar broek gegeven "nu moet het eens klaar zijn met dat achterlijke gedrag" en daarna heeft ze het nooit meer gedaan.Goh, en dat schrijf je hier neer zodat TO dat ook kan doen? Wat een achterlijke man die oom!
Mijn nicht had ook een tic. Jaren lang zat ze maar met haar ogen te knipperen. Eerst werd het gewoon genegeerd maar uiteindelijk was mijn oom het zat en heeft haar een pak op haar broek gegeven "nu moet het eens klaar zijn met dat achterlijke gedrag" en daarna heeft ze het nooit meer gedaan.Goh, en dat schrijf je hier neer zodat TO dat ook kan doen? Wat een achterlijke man die oom!
donderdag 28 augustus 2014 13:54
quote:kiki1987 schreef op 28 augustus 2014 @ 13:21:
Mijn nicht had ook een tic. Jaren lang zat ze maar met haar ogen te knipperen. Eerst werd het gewoon genegeerd maar uiteindelijk was mijn oom het zat en heeft haar een pak op haar broek gegeven "nu moet het eens klaar zijn met dat achterlijke gedrag" en daarna heeft ze het nooit meer gedaan.Nou chapeau.
Mijn nicht had ook een tic. Jaren lang zat ze maar met haar ogen te knipperen. Eerst werd het gewoon genegeerd maar uiteindelijk was mijn oom het zat en heeft haar een pak op haar broek gegeven "nu moet het eens klaar zijn met dat achterlijke gedrag" en daarna heeft ze het nooit meer gedaan.Nou chapeau.
donderdag 28 augustus 2014 13:56
quote:kvdb78 schreef op 28 augustus 2014 @ 13:46:
Fijn om te horen dat je er geen last van hebt. Ik heb zelf ook geen last van als ik weer eens een tic heb. Af en toe alleen vervelend als iemand er iets over zegt. Ik vind het bij mijn kind zoveel vervelender. Je wilt niet dat je kind gepest gaat worden of anders is dan anderen kinderen. Nu zien andere kinderen het helemaal niet dus ik maak me daar veels te veel zorgen over. Door de stress heb ik nu zelf ook meer last van tics en zeg nu ook tegen mijn zoontje ; zie je mama heeft het ook.Jij bent volwassen en als jij besluit dat je stopt met zorgen maken worden je tics ook weer minder! Andere kinderen nemen zo'n handicap vaak voor kennisgeving aan. Voor hen is het gewoon een kenmerk van iemand. Zo van: 'Weetje wel, die Joep uit mijn klas?' 'Wie is Joep?' 'Nou dat jongetje dat altijd met zijn ogen knippert.'
Fijn om te horen dat je er geen last van hebt. Ik heb zelf ook geen last van als ik weer eens een tic heb. Af en toe alleen vervelend als iemand er iets over zegt. Ik vind het bij mijn kind zoveel vervelender. Je wilt niet dat je kind gepest gaat worden of anders is dan anderen kinderen. Nu zien andere kinderen het helemaal niet dus ik maak me daar veels te veel zorgen over. Door de stress heb ik nu zelf ook meer last van tics en zeg nu ook tegen mijn zoontje ; zie je mama heeft het ook.Jij bent volwassen en als jij besluit dat je stopt met zorgen maken worden je tics ook weer minder! Andere kinderen nemen zo'n handicap vaak voor kennisgeving aan. Voor hen is het gewoon een kenmerk van iemand. Zo van: 'Weetje wel, die Joep uit mijn klas?' 'Wie is Joep?' 'Nou dat jongetje dat altijd met zijn ogen knippert.'
donderdag 28 augustus 2014 14:07
quote:kiki1987 schreef op 28 augustus 2014 @ 13:21:
Mijn nicht had ook een tic. Jaren lang zat ze maar met haar ogen te knipperen. Eerst werd het gewoon genegeerd maar uiteindelijk was mijn oom het zat en heeft haar een pak op haar broek gegeven "nu moet het eens klaar zijn met dat achterlijke gedrag" en daarna heeft ze het nooit meer gedaan.Heel stoer van een volwassen man! Belachelijk
Mijn nicht had ook een tic. Jaren lang zat ze maar met haar ogen te knipperen. Eerst werd het gewoon genegeerd maar uiteindelijk was mijn oom het zat en heeft haar een pak op haar broek gegeven "nu moet het eens klaar zijn met dat achterlijke gedrag" en daarna heeft ze het nooit meer gedaan.Heel stoer van een volwassen man! Belachelijk
donderdag 28 augustus 2014 14:17
quote:kvdb78 schreef op 28 augustus 2014 @ 14:07:
[...]
Heel stoer van een volwassen man! BelachelijkHet gaat toch niet over die oom.....wat ze ermee wil aangeven is dat sommige tics misschien ook uit onbewust gedrag voortkomen en een gewoonte worden. En dat je zo'n gewoonte dus ook kunt afleren.
[...]
Heel stoer van een volwassen man! BelachelijkHet gaat toch niet over die oom.....wat ze ermee wil aangeven is dat sommige tics misschien ook uit onbewust gedrag voortkomen en een gewoonte worden. En dat je zo'n gewoonte dus ook kunt afleren.
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
donderdag 28 augustus 2014 14:35
quote:Miss.Innuendo schreef op 28 augustus 2014 @ 14:17:
[...]
Het gaat toch niet over die oom.....wat ze ermee wil aangeven is dat sommige tics misschien ook uit onbewust gedrag voortkomen en een gewoonte worden. En dat je zo'n gewoonte dus ook kunt afleren.Natuurlijk kun je nare gewoontes afleren, als je het zelf wilt! Dat kind was gewoon bang voor nog een pak slaag. Dat is dan wel eigen wil, maar een verkeerde motivatie.
[...]
Het gaat toch niet over die oom.....wat ze ermee wil aangeven is dat sommige tics misschien ook uit onbewust gedrag voortkomen en een gewoonte worden. En dat je zo'n gewoonte dus ook kunt afleren.Natuurlijk kun je nare gewoontes afleren, als je het zelf wilt! Dat kind was gewoon bang voor nog een pak slaag. Dat is dan wel eigen wil, maar een verkeerde motivatie.
donderdag 28 augustus 2014 14:40
quote:sandt2.0 schreef op 28 augustus 2014 @ 14:35:
[...]
Natuurlijk kun je nare gewoontes afleren, als je het zelf wilt! Dat kind was gewoon bang voor nog een pak slaag. Dat is dan wel eigen wil, maar een verkeerde motivatie.
Pfff, lekker belangrijk. Hoeveel mensen zijn er vroeger niet groot geworden met een pak voor hun broek om iets af te leren?
En lopen die dan nu allemaal bij het Riagg ofzo?
Niet dat ik zeg dat tics er maar uit geslagen moeten worden, maar ik begreep het voorbeeld van Kiki wel. Sommige tics zijn ook een gewoonte geworden en dan kun je dat gedrag dus ook corrigeren. De manier waarop, tja, daar kun je ook weer hele topics over openen. Die zijn er waarschijnlijk ook vast wel.
[...]
Natuurlijk kun je nare gewoontes afleren, als je het zelf wilt! Dat kind was gewoon bang voor nog een pak slaag. Dat is dan wel eigen wil, maar een verkeerde motivatie.
Pfff, lekker belangrijk. Hoeveel mensen zijn er vroeger niet groot geworden met een pak voor hun broek om iets af te leren?
En lopen die dan nu allemaal bij het Riagg ofzo?
Niet dat ik zeg dat tics er maar uit geslagen moeten worden, maar ik begreep het voorbeeld van Kiki wel. Sommige tics zijn ook een gewoonte geworden en dan kun je dat gedrag dus ook corrigeren. De manier waarop, tja, daar kun je ook weer hele topics over openen. Die zijn er waarschijnlijk ook vast wel.
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
donderdag 28 augustus 2014 15:05
Ik denk dat het verschil wel duidelijk moet zijn tussen een dwanghandeling en echt een tic.
Dwanghandelingen zijn vaak zelf opgelegde handelingen die uiteindelijk een gewoonte of een manier worden om spanning te reduceren of angst te dempen.
Een tic is ongecontroleerde zenuwentrek.
Het eerste is " makkelijker" af te leren en heeft een andere aanpak.
(Loslaten van dwang heeft meer te maken met om leren gaan met angst, en dwanggedachtes omvormen)
Tics af leren is lastiger. Het kan met de zogenaamde habit reversal. Als je het op voelt komen een tegenbeweging maken die de beweging van de tic onmogelijk maken.
Dat vergt veel oefening en geduld, en werkt beslist niet voor iedereen.
Bij beiden is leren omgaan met spanning effectief omdat dit bij beiden een belangrijke factor is.
Dwanghandelingen zijn vaak zelf opgelegde handelingen die uiteindelijk een gewoonte of een manier worden om spanning te reduceren of angst te dempen.
Een tic is ongecontroleerde zenuwentrek.
Het eerste is " makkelijker" af te leren en heeft een andere aanpak.
(Loslaten van dwang heeft meer te maken met om leren gaan met angst, en dwanggedachtes omvormen)
Tics af leren is lastiger. Het kan met de zogenaamde habit reversal. Als je het op voelt komen een tegenbeweging maken die de beweging van de tic onmogelijk maken.
Dat vergt veel oefening en geduld, en werkt beslist niet voor iedereen.
Bij beiden is leren omgaan met spanning effectief omdat dit bij beiden een belangrijke factor is.
donderdag 28 augustus 2014 15:07
quote:Miss.Innuendo schreef op 28 augustus 2014 @ 14:40:
[...]
Pfff, lekker belangrijk. Hoeveel mensen zijn er vroeger niet groot geworden met een pak voor hun broek om iets af te leren?
En lopen die dan nu allemaal bij het Riagg ofzo?
Niet dat ik zeg dat tics er maar uit geslagen moeten worden, maar ik begreep het voorbeeld van Kiki wel. Sommige tics zijn ook een gewoonte geworden en dan kun je dat gedrag dus ook corrigeren. De manier waarop, tja, daar kun je ook weer hele topics over openen. Die zijn er waarschijnlijk ook vast wel.Dit is dus duidelijk een misverstand tussen een tic en een dwanghandeling.
[...]
Pfff, lekker belangrijk. Hoeveel mensen zijn er vroeger niet groot geworden met een pak voor hun broek om iets af te leren?
En lopen die dan nu allemaal bij het Riagg ofzo?
Niet dat ik zeg dat tics er maar uit geslagen moeten worden, maar ik begreep het voorbeeld van Kiki wel. Sommige tics zijn ook een gewoonte geworden en dan kun je dat gedrag dus ook corrigeren. De manier waarop, tja, daar kun je ook weer hele topics over openen. Die zijn er waarschijnlijk ook vast wel.Dit is dus duidelijk een misverstand tussen een tic en een dwanghandeling.
donderdag 28 augustus 2014 18:03
Ik had als kind ook tics en nu nog wel eens. Toen ik 5 was en ik was ergens blij of verbaasd over, "moest" ik met mijn hoofd schudden. Keelschrapen heb ik ook altijd gedaan, maar dat komt omdat ik altijd het gevoel heb dat er een slijmprop in mijn keel zit. Ben erop onderzocht en er kwam niks uit. Alleen een geïrriteerde keel. Oogknipperen heb ik soms last van als ik zenuwachtig ben. Mijn ouders zeiden wel eens wat van die tics. Dat het raar staat. En dat ik het niet met mensen erbij moest doen. Maar soms lukte dat niet, het MOEST er gewoon uit. Nu kan ik me wel goed inhouden bij anderen. Maar als ik thuis ben, moet ik het weer even doen.
donderdag 28 augustus 2014 18:15
donderdag 28 augustus 2014 18:48
Wat ik mij afvraag,
Vinden jullie het zelf dan vervelend wanneer je kind tics heeft? Als hij dat in het openbaar doet bv.? Of irriteert het je?
Ik lees dat mensen het toch vaak lastig vinden het te negeren , vraag mij af waarom.
Het enige wat ik rot vind als hij er door anderen op aangesproken wordt, dat vind ik wel sneu.
Vinden jullie het zelf dan vervelend wanneer je kind tics heeft? Als hij dat in het openbaar doet bv.? Of irriteert het je?
Ik lees dat mensen het toch vaak lastig vinden het te negeren , vraag mij af waarom.
Het enige wat ik rot vind als hij er door anderen op aangesproken wordt, dat vind ik wel sneu.
vrijdag 19 september 2014 22:15
Nou we hebben zijn kinderfeestje gehad en natuurlijk was zijn tic ook meteen een stuk erger. Om de 10 seconden aan zijn neus zitten of ruiken aan zijn vingers. Is het normaal dat een tic de ene dag zich anders uit als de andere dag? De ene dag ruimt hij aan zijn vingers maar de andere dag krabbelt hij aan zijn neus. Ik dacht dat een tic altijd hetzelfde verliep?? Ik vind het nog steeds lastig om te negeren maar het gaat beetje bij beetje beter om er niks van te zeggen. Nog wel kijk ik met argusogen naar hem en denk bij alles # oh nee dat is vast een tic. Maar dat is mijn probleem en ok zal daar zelf aan moeten werlen om dat gevoel kwijt te raken
zaterdag 20 september 2014 08:58
Hier ook een kind met veel en vaak tics. Soms zijn ze even weg. Ik stoor me er wel echt aan, word zelf wel erg nerveus van al die geluidjes steeds.
Ik dacht dat het wel Gilles de la Tourette was hoor. Niet dat hij is gediagnostiseerd, maar Gilles de la Tourette is toch juist die tics voortdurend? Heeft een groot percentage last van. Wat je in de media ziet, extreem met schelden, komt juist maar weinig voor als ik het me goed herinner. Ik ga zo even googelen...
En in de puberteit gaat het doorgaans over. Bij mij wel in ieder geval. Niet dat ik geen tics meer heb, maar ze zijn niet meer zichtbaar voor andere mensen.
Nog een aanvulling: hier worden de tics getriggerd door lichamelijke kwesties: te lange pony, verkoudheid. Niet door stress. Volgens mij heeft hij geen stress.
Ik dacht dat het wel Gilles de la Tourette was hoor. Niet dat hij is gediagnostiseerd, maar Gilles de la Tourette is toch juist die tics voortdurend? Heeft een groot percentage last van. Wat je in de media ziet, extreem met schelden, komt juist maar weinig voor als ik het me goed herinner. Ik ga zo even googelen...
En in de puberteit gaat het doorgaans over. Bij mij wel in ieder geval. Niet dat ik geen tics meer heb, maar ze zijn niet meer zichtbaar voor andere mensen.
Nog een aanvulling: hier worden de tics getriggerd door lichamelijke kwesties: te lange pony, verkoudheid. Niet door stress. Volgens mij heeft hij geen stress.
zaterdag 20 september 2014 09:04
zaterdag 20 september 2014 09:18
Mijn zoon van 9 heeft ook tics, al vanaf zijn derde ongeveer.
Een jaar geleden gaf hij zelf aan het erg vervelend te vinden.
Dus zijn we naar een kinderarts geweest. Omdat hij al jarenlang dagelijks tics heeft is de diagnose dus Tourette.
Hij is aangemeld bij de jeugd-GGZ en krijgt daar nu een speciale therapie.
En ook voor de ouders is er begeleiding. Misschien is dat voor jou ook wel wat, TO, omdat jij aangeeft dat jij er zelf erg veel moeite mee hebt.
Momenteel zijn de tics wel aanwezig, maar er zijn geen hele storende bij, dat is wel eens anders geweest (geluidjes, heel erg schudden met het hoofd)
Ook kan hij wel 10 minuten de tics onderdrukken, dit vergt wel veel concentratie, wat hij wel moeilijk vind.
Zelf heeft hij het nog niet geaccepteerd, schaamt zich en wil er niet over praten. De kinderen is zijn klas hebben er geen probleem mee, die zien het ws helemaal niet.
Een jaar geleden gaf hij zelf aan het erg vervelend te vinden.
Dus zijn we naar een kinderarts geweest. Omdat hij al jarenlang dagelijks tics heeft is de diagnose dus Tourette.
Hij is aangemeld bij de jeugd-GGZ en krijgt daar nu een speciale therapie.
En ook voor de ouders is er begeleiding. Misschien is dat voor jou ook wel wat, TO, omdat jij aangeeft dat jij er zelf erg veel moeite mee hebt.
Momenteel zijn de tics wel aanwezig, maar er zijn geen hele storende bij, dat is wel eens anders geweest (geluidjes, heel erg schudden met het hoofd)
Ook kan hij wel 10 minuten de tics onderdrukken, dit vergt wel veel concentratie, wat hij wel moeilijk vind.
Zelf heeft hij het nog niet geaccepteerd, schaamt zich en wil er niet over praten. De kinderen is zijn klas hebben er geen probleem mee, die zien het ws helemaal niet.
zaterdag 20 september 2014 16:06
Mijn zoontje heeft er zelf geen last van en ergerd zich er alleen aan als ik er iets van zeg. Hij kan het wel heel lang onderdrukken. Als ik tegen hem zou zeggen dat hij het een half uur niet moet doen, moet hij daar wel over nafenlen maar hij kan het wel. Dit vind ik juist zo raar. Een tic is moeilijk te onderdrukken zou je zeggen. Maar meteen daarna gaan zijn vingers weer naar zijn neus. Heel af en toe zie ik hem ook met zijn ogen rollen maar dit is maar heel sporadisch. Zo lang hij er geen last van heeft laat ik het maar zo. Dat ik er een probleem mee heb is ook echt mijn probleem en daar zal ik dan ook een oplossing voor moeten vinden.
maandag 22 september 2014 11:09
Hij heeft verschillende tics gehad, en nu ook weer een aantal verschillende, zoals schudden met zijn hoofd, neus optrekken , met zijn mond/kin trekken, een arm schudden, een huppeltje maken als hij rent, een kuchje, een geluidje, blazen, wenkbrauwen optrekken.
De ene tic is erger dan de andere, en sommige tics zijn ook storender dan anderen.
Hij heeft dit al een jaar of 5 en vrij constant, hij is nooit weken achtereen tic-vrij. De ene keer is het wel erger dan de andere keer.
Ook bij stress (positief of negatief) is het vaak wat erger.
De ene tic is erger dan de andere, en sommige tics zijn ook storender dan anderen.
Hij heeft dit al een jaar of 5 en vrij constant, hij is nooit weken achtereen tic-vrij. De ene keer is het wel erger dan de andere keer.
Ook bij stress (positief of negatief) is het vaak wat erger.
zaterdag 25 april 2015 22:29
Hallo allemaal.
Ik ben een meisje van 14 en heb sinds kleins af aan ook tics. Maar eigenlijk zijn tics niet echt opvallend en is dat het probleem ook niet. Het probleem is als ouders er slecht mee omgaan.
Die van mij zeuren voortdurend dat ik moet ophouden mijn wenkbrauwen naar boven te doen, mijn tic . Ik wordt daar juist gestrest van en onzeker. Ik moet er dan aldoor aan denken en komt het weer terug. Soms schreeuwt mijn moeder soms met hou op enz. Twee jaar geleden heb ik uitgelegd dat ze niet steeds moeten zeuren en toen was het ook heel snel weg...helaas vergeten ze dat soort dingen. Soms zit ik gewoon te praten met hun en opeens zegt mijn moeder hou op met je ogen, ook gewoon midden in een zin. Ze vragen ook steeds waarom ik het doe en dan antwoord ik weet ik niet. En dan zeggen zij weer onzin weet je wel...maar ik weet het echt niet. Ook dat ik er mee kan stoppen en als ik dan uitleg dat je er niet zomaar mee kan stoppen geloven ze mij niet. Ik spreek altijd de waarheid maar het wordt nooit gelooft
Ook zeggen ze heel soms dat ik een mongool ben of debiel... Dus aan alle ouders: negeer het gewoon en zeg er niks van, dan gaat het zo weer over.
Ik ben een meisje van 14 en heb sinds kleins af aan ook tics. Maar eigenlijk zijn tics niet echt opvallend en is dat het probleem ook niet. Het probleem is als ouders er slecht mee omgaan.
Die van mij zeuren voortdurend dat ik moet ophouden mijn wenkbrauwen naar boven te doen, mijn tic . Ik wordt daar juist gestrest van en onzeker. Ik moet er dan aldoor aan denken en komt het weer terug. Soms schreeuwt mijn moeder soms met hou op enz. Twee jaar geleden heb ik uitgelegd dat ze niet steeds moeten zeuren en toen was het ook heel snel weg...helaas vergeten ze dat soort dingen. Soms zit ik gewoon te praten met hun en opeens zegt mijn moeder hou op met je ogen, ook gewoon midden in een zin. Ze vragen ook steeds waarom ik het doe en dan antwoord ik weet ik niet. En dan zeggen zij weer onzin weet je wel...maar ik weet het echt niet. Ook dat ik er mee kan stoppen en als ik dan uitleg dat je er niet zomaar mee kan stoppen geloven ze mij niet. Ik spreek altijd de waarheid maar het wordt nooit gelooft
Ook zeggen ze heel soms dat ik een mongool ben of debiel... Dus aan alle ouders: negeer het gewoon en zeg er niks van, dan gaat het zo weer over.
