Relaties
alle pijlers
Moederskindje
maandag 22 september 2014 18:15
Mijn vriend is een echte moederskindje die haast geen beslissingen kan nemen zonder eerst met zijn mammie te overleggen. Als wij bijvoorbeeld een akkefietje hebben omdat hij zijn sokken ergens laat slingeren en ik dan op een nette manier aan hem vraag om het op te ruimen dan is het al meteen teveel gevraagd en houdt hij zijn poot stijf, maar als zijn moeder precies het zelfde vraagt dan doet hij dat meteen zonder te mopperen. Dat mens moet ook overal een vinger in de pap hebben als het over ons kind gaat, als ik aangeef dat ik dit niet leuk vind kiest hij toch weer haar kant want zij heeft meer ervaring zegt hij dan. Vanacht lag ons zoontje met koorts bij ons in bed en om de 5 minuten belde hij zijn mammie op om te vragen wat hij moest doen. Ik werd helemaal gek van hem en op een gegeven moment heb ik 'm een stomp gegeven toen hij voor de zoveelste keer opstond om iets aan zijn moeder te vragen. Ik heb heel erg spijt hiervan want hij is hierna vertrokken en ik heb de hele dag niks van hem gehoord. Hoe kan hij ons dit aandoen terwijl wij samen een kind hebben. Ik ben zo verdrietig. Hij laat ons keihard barsten terwijl hij beloofd had dat nooit te doen.
dinsdag 23 september 2014 00:32
dinsdag 23 september 2014 01:38
Ga jij dan echt serieus akkefietjes/ruzie hebben vanwege sokken?
Kinderachtig.
Heb jij issues met het feit dat hij doet wat hij altijd deed?
Kinderachtig.
Ben je nu echt verontwaardigd dat hij je laat zitten nadat je hem stompt? Stomp jij de vader van je kind? Degene waar je mee leeft? Echt?
En als je kind straks irritant vind, stomp je die dan ook?
Kinderachtig.
Oh, en hij belt zijn ma. Jij roept er een heel forum bij. Je had ook blij kunnen zijn dat hij mee probeert te denken. Lijkt me voor hem ook al lastig met jou als dictator naast hem. Ook vaders kunnen onzeker zijn.
Kinderachtig.
Heb jij issues met het feit dat hij doet wat hij altijd deed?
Kinderachtig.
Ben je nu echt verontwaardigd dat hij je laat zitten nadat je hem stompt? Stomp jij de vader van je kind? Degene waar je mee leeft? Echt?
En als je kind straks irritant vind, stomp je die dan ook?
Kinderachtig.
Oh, en hij belt zijn ma. Jij roept er een heel forum bij. Je had ook blij kunnen zijn dat hij mee probeert te denken. Lijkt me voor hem ook al lastig met jou als dictator naast hem. Ook vaders kunnen onzeker zijn.
en Pyrrha verbrak als eerste de stilte met haar stem en weigerde aan het bevel van de godin te gehoorzamen.
donderdag 25 september 2014 11:23
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar ik heb maar 1 gouden tip voor je: RUN. Echt, maak dat je wegkomt. Ik heb met een moederskindje samen gewoon (heb er ook een dochter mee) en ik kan je verzekeren dat het nooit zal veranderen. Zelfs toen we uit elkaar waren en we hadden woorden, moest hij naar mama rijden. Nu hoor ik nog van buren dat - als ze hem voorbij zien komen met de fiets met dochtertje achterop - mama of papa steeds achter hem aan fietst... Hij kan gewoonweg niet alleen zijn. Als wij op vakantie gingen, nodigde hij zonder mijn medeweten zijn ouders mee. Als ik zei dat ik dat niet wou, zei hij me dat hij hen dat zou laten weten (dat IK hen niet mee wou), dus liet ik het maar toe voor de goede rust. Waar we dankzij hen dan ook nog eens knallende ruzie hadden (steeds 3 tegen 1). Tot ik doorhad dat wat ik zei gewoon niet van tel was, mama en papa beslisten in alles... Toen ik zag dat dochtertje ook haar respect voor mij verloor (want dat was het hele probleem: hij noch zij hadden respect voor mij), ben ik vertrokken. Wat een opluchting zeg!
Natuurlijk krijg je dan reacties als 'waarom neem je dan een kind met zo'n man?'. Wel, omdat die zo niet was voordat het kind er was. Zei hij met grote woorden dat hij zijn ouders voor niks nodig had. Zijn ouders hebben veel meer invloed op hem dan dat hij zelf beseft, en vermits zijn ouders alles voor hem doen, waarom zou mijnheer zich dan ook niet laten bedienen? Toch?
Natuurlijk krijg je dan reacties als 'waarom neem je dan een kind met zo'n man?'. Wel, omdat die zo niet was voordat het kind er was. Zei hij met grote woorden dat hij zijn ouders voor niks nodig had. Zijn ouders hebben veel meer invloed op hem dan dat hij zelf beseft, en vermits zijn ouders alles voor hem doen, waarom zou mijnheer zich dan ook niet laten bedienen? Toch?
donderdag 25 september 2014 11:25
quote:doemaarzonnebloemen schreef op 22 september 2014 @ 18:24:
Hem op het laatst na veel frustratie een stomp geven is niet handig, maar kan het me best voorstellen. Ik zou al eerder met hem klaar zijn. Ik vraag mij echt af of je ooit echt gelukkig zal worden met een moederskindje. Zou het zelf niet zijn en zou tegen hem zeggen: ga maar lekker samenwonen met je moeder.
Hoe oud is ie trouwens?
Natuurlijk, volkomen normaal dat een vrouw een man mag slaan als ze gefrustreerd is....
Maar, o wee, als een man hetzelfde doet!
Hem op het laatst na veel frustratie een stomp geven is niet handig, maar kan het me best voorstellen. Ik zou al eerder met hem klaar zijn. Ik vraag mij echt af of je ooit echt gelukkig zal worden met een moederskindje. Zou het zelf niet zijn en zou tegen hem zeggen: ga maar lekker samenwonen met je moeder.
Hoe oud is ie trouwens?
Natuurlijk, volkomen normaal dat een vrouw een man mag slaan als ze gefrustreerd is....
Maar, o wee, als een man hetzelfde doet!
donderdag 25 september 2014 11:47
quote:meidtie schreef op 22 september 2014 @ 18:15:
1.
Vanacht lag ons zoontje met koorts bij ons in bed en om de 5 minuten belde hij zijn mammie op om te vragen wat hij moest doen.
2.
Ik heb 'm een stomp gegeven toen hij voor de zoveelste keer opstond om iets aan zijn moeder te vragen.
3.
Hij is hierna vertrokken en ik heb de hele dag niks van hem gehoord. .
Hier is iets raars aan de hand.
Bij punt 1 is hij over-en-over-bezorgd over zijn kind en belt constant voor advies.
Bij punt 2 heb jij hem een stomp gegeven. Een zacht klapje? Of een keiharde knock-out vuist op zijn gezicht? Blauwe plek of half de trap afgerold? Ik denk toch hard, immers anders had je wel gezegt: "Ik heb hem een klap gegeven".
Een STOMP klinkt toch wel ernstig serieus.
Bij punt 3 trekt hij zich ineens niets meer aan van de ziekte van zijn kind.
Hij vertrekt, wel-of-niet, met een blauw oog en laat het kind achter bij jou.
Het moet er nogal hard aan toe zijn gegaan.
Of....... hij is wel heel erg kleinzielig en nog meer een moederskindje als dat je hier zegt.
Als forummer weet ik niet wat er echt gebeurt is.
En ik durf dus ook geen echte mening te geven.
1.
Vanacht lag ons zoontje met koorts bij ons in bed en om de 5 minuten belde hij zijn mammie op om te vragen wat hij moest doen.
2.
Ik heb 'm een stomp gegeven toen hij voor de zoveelste keer opstond om iets aan zijn moeder te vragen.
3.
Hij is hierna vertrokken en ik heb de hele dag niks van hem gehoord. .
Hier is iets raars aan de hand.
Bij punt 1 is hij over-en-over-bezorgd over zijn kind en belt constant voor advies.
Bij punt 2 heb jij hem een stomp gegeven. Een zacht klapje? Of een keiharde knock-out vuist op zijn gezicht? Blauwe plek of half de trap afgerold? Ik denk toch hard, immers anders had je wel gezegt: "Ik heb hem een klap gegeven".
Een STOMP klinkt toch wel ernstig serieus.
Bij punt 3 trekt hij zich ineens niets meer aan van de ziekte van zijn kind.
Hij vertrekt, wel-of-niet, met een blauw oog en laat het kind achter bij jou.
Het moet er nogal hard aan toe zijn gegaan.
Of....... hij is wel heel erg kleinzielig en nog meer een moederskindje als dat je hier zegt.
Als forummer weet ik niet wat er echt gebeurt is.
En ik durf dus ook geen echte mening te geven.
donderdag 25 september 2014 16:37
Het zijn vast goedbedoelde adviezen, maar de situatie laten vallen is wat mij betreft plan B.
Aan een relatie moet je werken, in het ene geval wat meer dan in het andere. Soms lijkt het eind zoek en moet je je best doen om te (her-)ontdekken wat je ook al weer in hem/haar zag. Met geduld en eerlijke communicatie moet je hier uit kunnen komen. Opgeven kan altijd nog. Heb in mijn eigen huwelijk voor hetere vuren gestaan, maar ben er toch telkens goed (sterker) uit gekomen.
Advies aan topicstarter is;
Maak als eerste je excuus voor het geweld. Slaan of stompen past in geen enkele situatie. Maak hem ervan bewust dat je enkel excuus maakt voor het geweld en niet het conflict.
Maak daarna het conflict bespreekbaar. Ook moederskindjes moeten zich realiseren dat ze er zelf voor staan nu. Advies inwinnen is goed, maar uiteindelijk kom je er samen met je partner uit. Maak hem duidelijk dat jullie gezin "de eenheid" vormt. Hij mag best adviezen van zijn moeder overnemen, maar hij heeft daarbij rekening te houden met jouw insteek, net zoals dit voor jou geldt.
Als dit geen verbetering oplevert kun je de ernst van de situatie verduidelijken door aan hem kenbaar te maken dat de situatie voor jou onoverkoombaar is. Daar moet hij gehoor aan geven. Doet hij dit niet, dan ben ik bang dat er geen toekomst is voor jullie relatie.
Succes met de situatie. Hoop dat alles goed komt voor jullie!
GeloofHoopEnLiefde
Aan een relatie moet je werken, in het ene geval wat meer dan in het andere. Soms lijkt het eind zoek en moet je je best doen om te (her-)ontdekken wat je ook al weer in hem/haar zag. Met geduld en eerlijke communicatie moet je hier uit kunnen komen. Opgeven kan altijd nog. Heb in mijn eigen huwelijk voor hetere vuren gestaan, maar ben er toch telkens goed (sterker) uit gekomen.
Advies aan topicstarter is;
Maak als eerste je excuus voor het geweld. Slaan of stompen past in geen enkele situatie. Maak hem ervan bewust dat je enkel excuus maakt voor het geweld en niet het conflict.
Maak daarna het conflict bespreekbaar. Ook moederskindjes moeten zich realiseren dat ze er zelf voor staan nu. Advies inwinnen is goed, maar uiteindelijk kom je er samen met je partner uit. Maak hem duidelijk dat jullie gezin "de eenheid" vormt. Hij mag best adviezen van zijn moeder overnemen, maar hij heeft daarbij rekening te houden met jouw insteek, net zoals dit voor jou geldt.
Als dit geen verbetering oplevert kun je de ernst van de situatie verduidelijken door aan hem kenbaar te maken dat de situatie voor jou onoverkoombaar is. Daar moet hij gehoor aan geven. Doet hij dit niet, dan ben ik bang dat er geen toekomst is voor jullie relatie.
Succes met de situatie. Hoop dat alles goed komt voor jullie!
GeloofHoopEnLiefde
dinsdag 28 oktober 2014 22:08
Ik ben normaal totaal niet agressief naar mensen toe. Er moet heel wat aan vooraf zijn gegaan alvorens ik iemand een stomp geef en ze had bij mij echt de grens even bereikt met haar suffe gedoe.
PATS!
Wat een slap moederskindje zeg. Direct naar haar mama rennen en de telefoon niet opnemen. En wat is ze zelf voor een moeder? Ze weet toch dat ons kind ziek is?!
APPLAUS!
Laat haar maar lekker bij haar moeder blijven. Ik wil een volwassen vrouw. Niet zo eentje die na een tik direct wegloopt.
YOU GO MAN!
PATS!
Wat een slap moederskindje zeg. Direct naar haar mama rennen en de telefoon niet opnemen. En wat is ze zelf voor een moeder? Ze weet toch dat ons kind ziek is?!
APPLAUS!
Laat haar maar lekker bij haar moeder blijven. Ik wil een volwassen vrouw. Niet zo eentje die na een tik direct wegloopt.
YOU GO MAN!
