Relaties
alle pijlers
Geef het zelf maar een naam...
dinsdag 23 september 2014 11:59
Mijn derde relatie, en dacht werkelijk dat ik hem gevonden had.
9 maanden vol in liefde, alleen ben ik er nu niet meer zo zeker van..
In een weekend, waarin er wat irritatie punten heen en weer waren, werd hij wat afstandelijk, en liep ik weg met de woorden,'' als je niet praat dan ga ik weg, maar zie wel of je nog bij me komt , of niet''
Domme elle, want zeker die dag kwam hij niet.
Volgende dag dus maar een berichtje''spijt me dat ik ben weg gelopen, en het doet pijn dat we ruzie hebben''...
En er kwam geen reactie.
De dag erna gebeld, en kreeg een stormvloed aan woorden over me heen, van'' wat hij allemaal wel niet had meegemaakt, tot aan..ik kan je niet gelukkig maken, en zie mijn familie nooit meer!, en jij bent een stadsmeisje, en ik van het platteland,'' en ik heb er geen zin meer aan op deze manier''.en je weet toch wat ik heb meegemaakt''!.. .het kwam zo hard aan dat ik zei:''...en het beste dan maar''...en smeet me de haak erop.
Twee weken verder nu, waarin ik nog een enkel berichtje stuurde,wederom geen reactie.
Uit pure beroerdheid in mijn hoofd heb ik hem nu met alles geblokkeerd,...alleen niet in mijn hart.
Volop leeft hij nog in mijn hart, want na 9 maanden, kan ik niet geloven dat hij deze keuze maakt.
Het kan, weet je?..ieder mens is vrij om te kiezen, maar zoals
mijn jongste zoontje zo lief zei''mama, dit heb jij niet verdiend''
Weet ik dat dat waar is, maar te leven in de zekerheid dat ik nooit geen man meer zal vertrouwen...krijg ik mijn hersens niet in evenwicht, en vraag ik me nu twee weken later nog steeds af...waarom hij niet me me praatte.
Waarom had hij niet het respect naar me om het netjes af te handelen?..of desnoods de dingen aan te geven.?
Waarom koos hij ervoor om het in een weekend zo af te sluiten?
Een fucking weekend...waarin ik een ding toch heel zeker weet, dat ik werkelijk 9 maanden in liefde samen was geweest.
Hij was gelovig, ik niet.
.
Maar nu zal ik nooit meer ''geloven''......
9 maanden vol in liefde, alleen ben ik er nu niet meer zo zeker van..
In een weekend, waarin er wat irritatie punten heen en weer waren, werd hij wat afstandelijk, en liep ik weg met de woorden,'' als je niet praat dan ga ik weg, maar zie wel of je nog bij me komt , of niet''
Domme elle, want zeker die dag kwam hij niet.
Volgende dag dus maar een berichtje''spijt me dat ik ben weg gelopen, en het doet pijn dat we ruzie hebben''...
En er kwam geen reactie.
De dag erna gebeld, en kreeg een stormvloed aan woorden over me heen, van'' wat hij allemaal wel niet had meegemaakt, tot aan..ik kan je niet gelukkig maken, en zie mijn familie nooit meer!, en jij bent een stadsmeisje, en ik van het platteland,'' en ik heb er geen zin meer aan op deze manier''.en je weet toch wat ik heb meegemaakt''!.. .het kwam zo hard aan dat ik zei:''...en het beste dan maar''...en smeet me de haak erop.
Twee weken verder nu, waarin ik nog een enkel berichtje stuurde,wederom geen reactie.
Uit pure beroerdheid in mijn hoofd heb ik hem nu met alles geblokkeerd,...alleen niet in mijn hart.
Volop leeft hij nog in mijn hart, want na 9 maanden, kan ik niet geloven dat hij deze keuze maakt.
Het kan, weet je?..ieder mens is vrij om te kiezen, maar zoals
mijn jongste zoontje zo lief zei''mama, dit heb jij niet verdiend''
Weet ik dat dat waar is, maar te leven in de zekerheid dat ik nooit geen man meer zal vertrouwen...krijg ik mijn hersens niet in evenwicht, en vraag ik me nu twee weken later nog steeds af...waarom hij niet me me praatte.
Waarom had hij niet het respect naar me om het netjes af te handelen?..of desnoods de dingen aan te geven.?
Waarom koos hij ervoor om het in een weekend zo af te sluiten?
Een fucking weekend...waarin ik een ding toch heel zeker weet, dat ik werkelijk 9 maanden in liefde samen was geweest.
Hij was gelovig, ik niet.
.
Maar nu zal ik nooit meer ''geloven''......
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
dinsdag 23 september 2014 12:14
Wat vreselijk voor je...een gebroken hart voelt ook echt zo he...je kunt nog zo verschillend in het leven staan qua geloof ed dat wil nog niet zeggen dat je dan als mens een ander niet menselijk en met respect kunt behandelen.
hij schermt met zijn verleden, snoert jou ermee de mond en dwingt zo begrip af voor zijn manier van handelen. Dat is niet oke. Je wijze zoontje zei het goed; jij verdient dit niet en hij verdient jouw eindeloze geduld en liefde niet op dit moment.
hij schermt met zijn verleden, snoert jou ermee de mond en dwingt zo begrip af voor zijn manier van handelen. Dat is niet oke. Je wijze zoontje zei het goed; jij verdient dit niet en hij verdient jouw eindeloze geduld en liefde niet op dit moment.
dinsdag 23 september 2014 12:22
Je hebt het toch zelf veroorzaakt door op kinderachtige wijze jullie gesprek te verlaten. Ik kan het mis hebben maar je zal wel vaker als een kleuter in driftbuien overgaan als het niet gaat zoals jij wil (in deze dus dat hij niet praatte). Ik vind je verhaal ook erg vaag. Succes of sterkte verder!
Ik heb 66 problemen en op z'n kop staan is daar 1 van.
dinsdag 23 september 2014 12:34
quote:getailleerdbreinaaldje schreef op 23 september 2014 @ 12:22:
Je hebt het toch zelf veroorzaakt door op kinderachtige wijze jullie gesprek te verlaten. Ik kan het mis hebben maar je zal wel vaker als een kleuter in driftbuien overgaan als het niet gaat zoals jij wil (in deze dus dat hij niet praatte). Ik vind je verhaal ook erg vaag. Succes of sterkte verder!Er was juist helemaal geen gesprek. To heeft juist gehandeld. Ze gaf hem een keus. Hij was juist kinderachtig door geen gesprek aan te gaan en zijn verdere reacties.
Je hebt het toch zelf veroorzaakt door op kinderachtige wijze jullie gesprek te verlaten. Ik kan het mis hebben maar je zal wel vaker als een kleuter in driftbuien overgaan als het niet gaat zoals jij wil (in deze dus dat hij niet praatte). Ik vind je verhaal ook erg vaag. Succes of sterkte verder!Er was juist helemaal geen gesprek. To heeft juist gehandeld. Ze gaf hem een keus. Hij was juist kinderachtig door geen gesprek aan te gaan en zijn verdere reacties.
dinsdag 23 september 2014 12:36
Beste Elle 5460,
Het zit jou ook werkelijk niet mee Elle. Wat jammer om te lezen dat het weer fout gaat. Ik lees in je brief dat je toch nog veel gevoelens voor hem hebt.
Kijk, in elke relatie is er wel eens een kleine of grotere ruzie. Dat hoort er ook gewoon een beetje bij. Als er onvrede is dan mag/moet dat gezegd worden. De ander is het daar dan soms niet mee eens en kan het knetteren.
Maar als de gemoederen weer wat gezakt zijn dan moet er ook 'water-bij-de-wijn' gedaan worden en moet er weer toenadering naar elkaar mogelijk zijn.
Als ik nu zo jou verhaal lees dan denk ik dat jullie allebei een tikkeltje 'eigenwijs' zijn. Hij wil niet toegeven, jij gooit de haak er op en blokt hem van alle media.
Dat maakt het 'weer tot elkaar komen' er niet makkelijker op. Jij wil graag weer dat het goed komt. Negen maanden is ook niet niets natuurlijk. En in die tijd moet hij toch ook gevoelens voor jou hebben gehad. Maar door de karakters van jullie allebei, stug en eigenwijs wordt dat niet makkelijk.
Dan zal er toch 1 de wijste moeten zijn en toch contact zoeken met de ander. Anders gaat er niets meer gebeuren en is het definitief einde verhaal. Maar jij houdt nog van hem.
Hoe schat jij het zelf in? Heeft ook hij voldoende liefdesgevoelens voor jou? Dan zou ik, als ik jou was, zeker toenadering zoeken en het uit proberen te praten. Ga niet schreeuwen of tieren. Laat hem anders maar even zeggen wat hem dwars zit. Als de spanning er van af is komt de redelijkheid meestal wel weer boven drijven.
Misschien wordt het niets. Maar als je al 9 maanden een fijne relatie hebt en jij nog steeds verliefd ben zou ik toch echt een lijmpoging wagen. Het is wel makkelijk om te zeggen: "laat maar lopen". Maar als je, ondanks alles, toch nog steeds verliefd bent dan denk je daar toch echt anders over.
Zet je over je trots heen.
Je kan dan ook later altijd tegen jezelf zeggen dat je het geprobeerd heb. Anders loop je de kans dat je later spijt krijgt en met het idee loopt van: "Als ik toen niet zo koppig was geweest was het misschien heel anders gelopen".
Ik gun het je zo.......
Ik zeg succes Elle
Het zit jou ook werkelijk niet mee Elle. Wat jammer om te lezen dat het weer fout gaat. Ik lees in je brief dat je toch nog veel gevoelens voor hem hebt.
Kijk, in elke relatie is er wel eens een kleine of grotere ruzie. Dat hoort er ook gewoon een beetje bij. Als er onvrede is dan mag/moet dat gezegd worden. De ander is het daar dan soms niet mee eens en kan het knetteren.
Maar als de gemoederen weer wat gezakt zijn dan moet er ook 'water-bij-de-wijn' gedaan worden en moet er weer toenadering naar elkaar mogelijk zijn.
Als ik nu zo jou verhaal lees dan denk ik dat jullie allebei een tikkeltje 'eigenwijs' zijn. Hij wil niet toegeven, jij gooit de haak er op en blokt hem van alle media.
Dat maakt het 'weer tot elkaar komen' er niet makkelijker op. Jij wil graag weer dat het goed komt. Negen maanden is ook niet niets natuurlijk. En in die tijd moet hij toch ook gevoelens voor jou hebben gehad. Maar door de karakters van jullie allebei, stug en eigenwijs wordt dat niet makkelijk.
Dan zal er toch 1 de wijste moeten zijn en toch contact zoeken met de ander. Anders gaat er niets meer gebeuren en is het definitief einde verhaal. Maar jij houdt nog van hem.
Hoe schat jij het zelf in? Heeft ook hij voldoende liefdesgevoelens voor jou? Dan zou ik, als ik jou was, zeker toenadering zoeken en het uit proberen te praten. Ga niet schreeuwen of tieren. Laat hem anders maar even zeggen wat hem dwars zit. Als de spanning er van af is komt de redelijkheid meestal wel weer boven drijven.
Misschien wordt het niets. Maar als je al 9 maanden een fijne relatie hebt en jij nog steeds verliefd ben zou ik toch echt een lijmpoging wagen. Het is wel makkelijk om te zeggen: "laat maar lopen". Maar als je, ondanks alles, toch nog steeds verliefd bent dan denk je daar toch echt anders over.
Zet je over je trots heen.
Je kan dan ook later altijd tegen jezelf zeggen dat je het geprobeerd heb. Anders loop je de kans dat je later spijt krijgt en met het idee loopt van: "Als ik toen niet zo koppig was geweest was het misschien heel anders gelopen".
Ik gun het je zo.......
Ik zeg succes Elle
dinsdag 23 september 2014 12:50
quote:rob_uit_zeist schreef op 23 september 2014 @ 12:36:
Beste Elle 5460,
Het zit jou ook werkelijk niet mee Elle. Wat jammer om te lezen dat het weer fout gaat. Ik lees in je brief dat je toch nog veel gevoelens voor hem hebt.
Kijk, in elke relatie is er wel eens een kleine of grotere ruzie. Dat hoort er ook gewoon een beetje bij. Als er onvrede is dan mag/moet dat gezegd worden. De ander is het daar dan soms niet mee eens en kan het knetteren.
Maar als de gemoederen weer wat gezakt zijn dan moet er ook 'water-bij-de-wijn' gedaan worden en moet er weer toenadering naar elkaar mogelijk zijn.
Als ik nu zo jou verhaal lees dan denk ik dat jullie allebei een tikkeltje 'eigenwijs' zijn. Hij wil niet toegeven, jij gooit de haak er op en blokt hem van alle media.
Dat maakt het 'weer tot elkaar komen' er niet makkelijker op. Jij wil graag weer dat het goed komt. Negen maanden is ook niet niets natuurlijk. En in die tijd moet hij toch ook gevoelens voor jou hebben gehad. Maar door de karakters van jullie allebei, stug en eigenwijs wordt dat niet makkelijk.
Dan zal er toch 1 de wijste moeten zijn en toch contact zoeken met de ander. Anders gaat er niets meer gebeuren en is het definitief einde verhaal. Maar jij houdt nog van hem.
Hoe schat jij het zelf in? Heeft ook hij voldoende liefdesgevoelens voor jou? Dan zou ik, als ik jou was, zeker toenadering zoeken en het uit proberen te praten. Ga niet schreeuwen of tieren. Laat hem anders maar even zeggen wat hem dwars zit. Als de spanning er van af is komt de redelijkheid meestal wel weer boven drijven.
Misschien wordt het niets. Maar als je al 9 maanden een fijne relatie hebt en jij nog steeds verliefd ben zou ik toch echt een lijmpoging wagen. Het is wel makkelijk om te zeggen: "laat maar lopen". Maar als je, ondanks alles, toch nog steeds verliefd bent dan denk je daar toch echt anders over.
Zet je over je trots heen.
Je kan dan ook later altijd tegen jezelf zeggen dat je het geprobeerd heb. Anders loop je de kans dat je later spijt krijgt en met het idee loopt van: "Als ik toen niet zo koppig was geweest was het misschien heel anders gelopen".
Ik gun het je zo.......
Ik zeg succes Elle
mooie post.(meen ik echt, maar ik heb een kanttekening )
Heeft elle alleen niet al het nodige gedaan? Ze zijn inmiddels 2 weken verder...als dit gedrag onderdeel van zijn karakter is,zou ik toch nog even nadenken voordat ik weer een poging zou wagen. Jij bent een man..waarom denk je dat hij niet reageert?
Beste Elle 5460,
Het zit jou ook werkelijk niet mee Elle. Wat jammer om te lezen dat het weer fout gaat. Ik lees in je brief dat je toch nog veel gevoelens voor hem hebt.
Kijk, in elke relatie is er wel eens een kleine of grotere ruzie. Dat hoort er ook gewoon een beetje bij. Als er onvrede is dan mag/moet dat gezegd worden. De ander is het daar dan soms niet mee eens en kan het knetteren.
Maar als de gemoederen weer wat gezakt zijn dan moet er ook 'water-bij-de-wijn' gedaan worden en moet er weer toenadering naar elkaar mogelijk zijn.
Als ik nu zo jou verhaal lees dan denk ik dat jullie allebei een tikkeltje 'eigenwijs' zijn. Hij wil niet toegeven, jij gooit de haak er op en blokt hem van alle media.
Dat maakt het 'weer tot elkaar komen' er niet makkelijker op. Jij wil graag weer dat het goed komt. Negen maanden is ook niet niets natuurlijk. En in die tijd moet hij toch ook gevoelens voor jou hebben gehad. Maar door de karakters van jullie allebei, stug en eigenwijs wordt dat niet makkelijk.
Dan zal er toch 1 de wijste moeten zijn en toch contact zoeken met de ander. Anders gaat er niets meer gebeuren en is het definitief einde verhaal. Maar jij houdt nog van hem.
Hoe schat jij het zelf in? Heeft ook hij voldoende liefdesgevoelens voor jou? Dan zou ik, als ik jou was, zeker toenadering zoeken en het uit proberen te praten. Ga niet schreeuwen of tieren. Laat hem anders maar even zeggen wat hem dwars zit. Als de spanning er van af is komt de redelijkheid meestal wel weer boven drijven.
Misschien wordt het niets. Maar als je al 9 maanden een fijne relatie hebt en jij nog steeds verliefd ben zou ik toch echt een lijmpoging wagen. Het is wel makkelijk om te zeggen: "laat maar lopen". Maar als je, ondanks alles, toch nog steeds verliefd bent dan denk je daar toch echt anders over.
Zet je over je trots heen.
Je kan dan ook later altijd tegen jezelf zeggen dat je het geprobeerd heb. Anders loop je de kans dat je later spijt krijgt en met het idee loopt van: "Als ik toen niet zo koppig was geweest was het misschien heel anders gelopen".
Ik gun het je zo.......
Ik zeg succes Elle
mooie post.(meen ik echt, maar ik heb een kanttekening )
Heeft elle alleen niet al het nodige gedaan? Ze zijn inmiddels 2 weken verder...als dit gedrag onderdeel van zijn karakter is,zou ik toch nog even nadenken voordat ik weer een poging zou wagen. Jij bent een man..waarom denk je dat hij niet reageert?
dinsdag 23 september 2014 13:08
Dank je wel rob, en ook de anderen...
Ik kan het niet inschatten, hoe en wat hij denkt...want er raast maar steeds door me heen, waarom hij niks zei, niks aangaf...en stil werd.
Zich terug trok , zeg maar..
Hij kon mij 100% vertrouwen[nou, laat ik zeggen, 99%, want ben nogal een kletskous]...dus krijg ik het maar niet rond in mijn hoofd.
En ik heb hem geappt, getelefoneerd, weer geappt......en zelfs na een week nog weer een keer.
En ach ja....hij veroverde me in het begin, laat hij dat dan nu maar weer doen, daar ''geloof'' ik in.
.
Als je bij elkaar hoort, dan kom je weer bij elkaar...
Ja, daar geloof ik in!!
Ik kan het niet inschatten, hoe en wat hij denkt...want er raast maar steeds door me heen, waarom hij niks zei, niks aangaf...en stil werd.
Zich terug trok , zeg maar..
Hij kon mij 100% vertrouwen[nou, laat ik zeggen, 99%, want ben nogal een kletskous]...dus krijg ik het maar niet rond in mijn hoofd.
En ik heb hem geappt, getelefoneerd, weer geappt......en zelfs na een week nog weer een keer.
En ach ja....hij veroverde me in het begin, laat hij dat dan nu maar weer doen, daar ''geloof'' ik in.
.
Als je bij elkaar hoort, dan kom je weer bij elkaar...
Ja, daar geloof ik in!!
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
dinsdag 23 september 2014 13:12
Het klinkt alsof meneer zelf aardig wat issues heeft en het voor hem makkelijker is jou te moeten missen dan daarmee om te gaan.
Dat gezegd hebbende, zo heftig op elkaar reageren is toch iets wat een erg ver-van-mijn-bed show is om eerlijk te zijn.
Zou je jezelf omschrijven als iemand met een licht ontvlambare persoonlijkheid? Want ik vind je opmerking dat je wel zou zien of hij weer bij je zou komen een beetje dramaqueen-achtig. En als je zo'n dreigement uit moet je natuurlijk wel voet bij stuk houden. Anders meende je het dus echt niet en gooi je op zo'n moment opzettelijk alleen maar olie op het vuur.
Dat gezegd hebbende, zo heftig op elkaar reageren is toch iets wat een erg ver-van-mijn-bed show is om eerlijk te zijn.
Zou je jezelf omschrijven als iemand met een licht ontvlambare persoonlijkheid? Want ik vind je opmerking dat je wel zou zien of hij weer bij je zou komen een beetje dramaqueen-achtig. En als je zo'n dreigement uit moet je natuurlijk wel voet bij stuk houden. Anders meende je het dus echt niet en gooi je op zo'n moment opzettelijk alleen maar olie op het vuur.
dinsdag 23 september 2014 13:22
quote:elle5460 schreef op 23 september 2014 @ 13:17:
Shit..ik zie overal zijn auto...!
.
Alleen zit hij er niet in, is het iedere keer een ander.
.
Was het zijn auto maar.
Met hem erin.Deze woorden zijn zo afgrijselijk cliche. Ik snap dat je verdriet hebt, natuurlijk, maar ik herhaal in andere woorden: kick je niet een beetje op het drama eromheen? Want dan zul je het altijd blijven opzoeken natuurlijk.
Shit..ik zie overal zijn auto...!
.
Alleen zit hij er niet in, is het iedere keer een ander.
.
Was het zijn auto maar.
Met hem erin.Deze woorden zijn zo afgrijselijk cliche. Ik snap dat je verdriet hebt, natuurlijk, maar ik herhaal in andere woorden: kick je niet een beetje op het drama eromheen? Want dan zul je het altijd blijven opzoeken natuurlijk.
dinsdag 23 september 2014 13:39
Een liefdesrelatie is iets wat twee mensen vrijwillig moeten willen. Lukt het niet, dan is er gewoon geen match. Wanneer dat niet genoeg geruststelling of troost vor je is, dan zou je nog dieper in jezelf moeten gaan zoek waar je zelf verkeerde keuzes gemaakt hebt. Verklaringen zoeken voor zijn gedrag kan helpen in deze zoektocht, maar mensen reageren nu eenmaal op elkaar vanuit hun eigen karakter, en iemands karakter kun je niet veranderen.
Waak er alsjeblieft voor om hem 'de schuld' te geven. Daar leer je zelf niets van.
Verdriet. Dat mag je hebben
Waak er alsjeblieft voor om hem 'de schuld' te geven. Daar leer je zelf niets van.
Verdriet. Dat mag je hebben
dinsdag 23 september 2014 13:43
quote:ana_isabel schreef op 23 september 2014 @ 12:50:
mooie post.(meen ik echt, maar ik heb een kanttekening )
Heeft elle alleen niet al het nodige gedaan? Ze zijn inmiddels 2 weken verder...als dit gedrag onderdeel van zijn karakter is,zou ik toch nog even nadenken voordat ik weer een poging zou wagen. Jij bent een man..waarom denk je dat hij niet reageert?.
.
ana_isabel,
Uit het hele verhaal blijkt dat ze allebei koppig en impulsief zijn. Vaak hoort daar ook bij halsstarrig vasthouden aan de eigen mening.
Dus nu antwoord op je vraag.
Het niet reageren kan, volgens mij, een aantal redenen hebben.
1.
Hij heeft tijdens de ruzie een standpunt ingenomen en houdt dat nu continu vast. Dus gewoon pure koppigheid.
2.
Door diezelfde koppigheid wil hij absoluut NIET toegeven. Dat zou zijn mannelijke ego teveel schaden.
3.
Hij vind dat hij gewoon helemaal gelijk heeft en in zijn recht staat. De andere partij zit fout en daar wordt geen discussie over gevoerd.
Nu wil het feit dat Elle ook een beetje koppig en impulsief is. Dus die twee karakters bij elkaar is wel eens moeilijk.
En ja, ik ben het met je eens dat Elle eigenlijk al genoeg heeft gedaan. Maar ze is gek op die vent. En als zij de wijste niet is loop je de kans dat niemand ooit meer actie onderneemt en de verwijtende vinger naar de ander blijft wijzen.
mooie post.(meen ik echt, maar ik heb een kanttekening )
Heeft elle alleen niet al het nodige gedaan? Ze zijn inmiddels 2 weken verder...als dit gedrag onderdeel van zijn karakter is,zou ik toch nog even nadenken voordat ik weer een poging zou wagen. Jij bent een man..waarom denk je dat hij niet reageert?.
.
ana_isabel,
Uit het hele verhaal blijkt dat ze allebei koppig en impulsief zijn. Vaak hoort daar ook bij halsstarrig vasthouden aan de eigen mening.
Dus nu antwoord op je vraag.
Het niet reageren kan, volgens mij, een aantal redenen hebben.
1.
Hij heeft tijdens de ruzie een standpunt ingenomen en houdt dat nu continu vast. Dus gewoon pure koppigheid.
2.
Door diezelfde koppigheid wil hij absoluut NIET toegeven. Dat zou zijn mannelijke ego teveel schaden.
3.
Hij vind dat hij gewoon helemaal gelijk heeft en in zijn recht staat. De andere partij zit fout en daar wordt geen discussie over gevoerd.
Nu wil het feit dat Elle ook een beetje koppig en impulsief is. Dus die twee karakters bij elkaar is wel eens moeilijk.
En ja, ik ben het met je eens dat Elle eigenlijk al genoeg heeft gedaan. Maar ze is gek op die vent. En als zij de wijste niet is loop je de kans dat niemand ooit meer actie onderneemt en de verwijtende vinger naar de ander blijft wijzen.
dinsdag 23 september 2014 13:59
quote:honeymoonquiz schreef op 23 september 2014 @ 13:53:
[...]
Ik hoop dat je niet echt je liefdesverdrietperikelen met je kinderen bespreekt?!
Ik moest mijn zoon een antwoord geven, toen hij binnenkwam en ik hem net aan de telefoon had gehad, en ja, ik huilde, had verdriet.
Mijn tranen heb ik uitgelegt.
En ik kan nooit , maar dan ook nooit toneelspelen voor mijn kinderen...ze kennen me te goed.
Dat wil niet zeggen, dat ik me nu vaak bij elkaar raap, om klasse voor hun te zorgen...en dat lukt me aardig goed.
[...]
Ik hoop dat je niet echt je liefdesverdrietperikelen met je kinderen bespreekt?!
Ik moest mijn zoon een antwoord geven, toen hij binnenkwam en ik hem net aan de telefoon had gehad, en ja, ik huilde, had verdriet.
Mijn tranen heb ik uitgelegt.
En ik kan nooit , maar dan ook nooit toneelspelen voor mijn kinderen...ze kennen me te goed.
Dat wil niet zeggen, dat ik me nu vaak bij elkaar raap, om klasse voor hun te zorgen...en dat lukt me aardig goed.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
dinsdag 23 september 2014 14:39
quote:rob_uit_zeist schreef op 23 september 2014 @ 13:43:
[...]
.
.
ana_isabel,
Uit het hele verhaal blijkt dat ze allebei koppig en impulsief zijn. Vaak hoort daar ook bij halsstarrig vasthouden aan de eigen mening.
Dus nu antwoord op je vraag.
Het niet reageren kan, volgens mij, een aantal redenen hebben.
1.
Hij heeft tijdens de ruzie een standpunt ingenomen en houdt dat nu continu vast. Dus gewoon pure koppigheid.
2.
Door diezelfde koppigheid wil hij absoluut NIET toegeven. Dat zou zijn mannelijke ego teveel schaden.
3.
Hij vind dat hij gewoon helemaal gelijk heeft en in zijn recht staat. De andere partij zit fout en daar wordt geen discussie over gevoerd.
Nu wil het feit dat Elle ook een beetje koppig en impulsief is. Dus die twee karakters bij elkaar is wel eens moeilijk.
En ja, ik ben het met je eens dat Elle eigenlijk al genoeg heeft gedaan. Maar ze is gek op die vent. En als zij de wijste niet is loop je de kans dat niemand ooit meer actie onderneemt en de verwijtende vinger naar de ander blijft wijzen.
Duidelijke taal
Ik ben het met je eens dat je in sommige situaties en waarschijnlijk nog wel het meeste in relaties de wijste moet zijn.
nog maar eens een vraag aan jou als man;wanneer is genoeg , genoeg?
[...]
.
.
ana_isabel,
Uit het hele verhaal blijkt dat ze allebei koppig en impulsief zijn. Vaak hoort daar ook bij halsstarrig vasthouden aan de eigen mening.
Dus nu antwoord op je vraag.
Het niet reageren kan, volgens mij, een aantal redenen hebben.
1.
Hij heeft tijdens de ruzie een standpunt ingenomen en houdt dat nu continu vast. Dus gewoon pure koppigheid.
2.
Door diezelfde koppigheid wil hij absoluut NIET toegeven. Dat zou zijn mannelijke ego teveel schaden.
3.
Hij vind dat hij gewoon helemaal gelijk heeft en in zijn recht staat. De andere partij zit fout en daar wordt geen discussie over gevoerd.
Nu wil het feit dat Elle ook een beetje koppig en impulsief is. Dus die twee karakters bij elkaar is wel eens moeilijk.
En ja, ik ben het met je eens dat Elle eigenlijk al genoeg heeft gedaan. Maar ze is gek op die vent. En als zij de wijste niet is loop je de kans dat niemand ooit meer actie onderneemt en de verwijtende vinger naar de ander blijft wijzen.
Duidelijke taal
Ik ben het met je eens dat je in sommige situaties en waarschijnlijk nog wel het meeste in relaties de wijste moet zijn.
nog maar eens een vraag aan jou als man;wanneer is genoeg , genoeg?
dinsdag 23 september 2014 15:14
Aan elle5460 en ana_isabel.
.quote:ana_isabel schreef op 23 september 2014 @ 14:39:
Duidelijke taal
Ik ben het met je eens dat je in sommige situaties en waarschijnlijk nog wel het meeste in relaties de wijste moet zijn.
nog maar eens een vraag aan jou als man;wanneer is genoeg , genoeg?
.
Blijkbaar is hij nog dusdanig pissig en koppig dat hij geen reactie geeft. Volgens mij kan elle5460 het beste nog een paar keer een toenadering proberen. Als dat dan nog geen opening biedt moet ze overstappen op een volgende tactiek. Hij weet dat elle achter hem aan loopt en dat geeft hem een gevoel dat hij 'sterk' staat.
Dan zou elle5460 hem via een mailtje, berichtje, brief o.i.d. kunnen laten weten dat ze nog steeds graag een hereniging wil. Maar dat hij natuurlijk ook wel moet willen. Zet in je bericht dat je hoopt dat hij weer denkt aan de gelukkige momenten samen als hij is afgekoeld. En dat ze dan hoopt dat er een 'herstart' gemaakt kan worden.
Zeg dat ze haar best gedaan heeft en de bal nu echt bij hem ligt. En dat je hoopt op een reactie. En wacht daar niet te lang mee.
Elle gaat nu niet meer reageren maar wacht zijn reactie af.
Dit lijkt, en is het misschien ook wel een beetje, onderdanig naar hem toe. Maar wat doet dit met zijn mannelijke gevoel (ego)?
Door dit soort 'normale' benadering zal zijn pissigheid snel afnemen. Immers elle scheld niet, geeft hem niet de schuld, zegt niet dat hij een 'lul' is. De spanning gaat nu dus razend snel van de ketel.
Hij weet tevens dat hij nog welkom is en ze veel moeite gedaan heeft om hem dat duidelijk te maken. Eigenlijk teveel moeite, en dat weet hij zelf donders goed ook.
Hij weet dat hij zo koppig is om niet te reageren. Maar nu ligt de bal bij hem. Hij zal zich nu in een meer relaxte situatie ook de leuke en mooie dingen van de relatie voor de geest halen. En de pijn-angel is al grotendeels uit de oorzaak van de ruzie.
En dan gaat het gebeuren.
- Of hij gaat toch voorzichtig reageren en de toenadering kan weer voorzichtig op gang komen.
- Of hij wil gewoon geen relatie meer. Hij vind dat er teveel gebeurt is. En zal niet reageren of een reactie geven dat hij niet meer komt.
In beide gevallen weet elle waar ze aan toe is.
Het is moeilijk, maar ik denk niet dat er nog meer tips & trucks te geven zijn betreffende de situatie.
Ik heb dus vanuit mijn eigen gevoel gedacht waar ik in een vergelijkbare situatie gevoelig voor zou zijn. Dus deze 'situatie-behandeling' zou bij mij een goede kans van slagen hebben gehad.
Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat dat bij iedere man zo is.
Hoe hij ook zal reageren, Elle heeft dan wel 100% duidelijkheid en weet waar ze aan toe is. In het ergste geval is het uithuilen, streep er onder en door met je leven. Maar je kan jezelf dan recht in de ogen kijken. JIJ hebt er dan in ieder geval alles aan gedaan. Aan jou heeft het dan niet gelegen.
.quote:ana_isabel schreef op 23 september 2014 @ 14:39:
Duidelijke taal
Ik ben het met je eens dat je in sommige situaties en waarschijnlijk nog wel het meeste in relaties de wijste moet zijn.
nog maar eens een vraag aan jou als man;wanneer is genoeg , genoeg?
.
Blijkbaar is hij nog dusdanig pissig en koppig dat hij geen reactie geeft. Volgens mij kan elle5460 het beste nog een paar keer een toenadering proberen. Als dat dan nog geen opening biedt moet ze overstappen op een volgende tactiek. Hij weet dat elle achter hem aan loopt en dat geeft hem een gevoel dat hij 'sterk' staat.
Dan zou elle5460 hem via een mailtje, berichtje, brief o.i.d. kunnen laten weten dat ze nog steeds graag een hereniging wil. Maar dat hij natuurlijk ook wel moet willen. Zet in je bericht dat je hoopt dat hij weer denkt aan de gelukkige momenten samen als hij is afgekoeld. En dat ze dan hoopt dat er een 'herstart' gemaakt kan worden.
Zeg dat ze haar best gedaan heeft en de bal nu echt bij hem ligt. En dat je hoopt op een reactie. En wacht daar niet te lang mee.
Elle gaat nu niet meer reageren maar wacht zijn reactie af.
Dit lijkt, en is het misschien ook wel een beetje, onderdanig naar hem toe. Maar wat doet dit met zijn mannelijke gevoel (ego)?
Door dit soort 'normale' benadering zal zijn pissigheid snel afnemen. Immers elle scheld niet, geeft hem niet de schuld, zegt niet dat hij een 'lul' is. De spanning gaat nu dus razend snel van de ketel.
Hij weet tevens dat hij nog welkom is en ze veel moeite gedaan heeft om hem dat duidelijk te maken. Eigenlijk teveel moeite, en dat weet hij zelf donders goed ook.
Hij weet dat hij zo koppig is om niet te reageren. Maar nu ligt de bal bij hem. Hij zal zich nu in een meer relaxte situatie ook de leuke en mooie dingen van de relatie voor de geest halen. En de pijn-angel is al grotendeels uit de oorzaak van de ruzie.
En dan gaat het gebeuren.
- Of hij gaat toch voorzichtig reageren en de toenadering kan weer voorzichtig op gang komen.
- Of hij wil gewoon geen relatie meer. Hij vind dat er teveel gebeurt is. En zal niet reageren of een reactie geven dat hij niet meer komt.
In beide gevallen weet elle waar ze aan toe is.
Het is moeilijk, maar ik denk niet dat er nog meer tips & trucks te geven zijn betreffende de situatie.
Ik heb dus vanuit mijn eigen gevoel gedacht waar ik in een vergelijkbare situatie gevoelig voor zou zijn. Dus deze 'situatie-behandeling' zou bij mij een goede kans van slagen hebben gehad.
Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat dat bij iedere man zo is.
Hoe hij ook zal reageren, Elle heeft dan wel 100% duidelijkheid en weet waar ze aan toe is. In het ergste geval is het uithuilen, streep er onder en door met je leven. Maar je kan jezelf dan recht in de ogen kijken. JIJ hebt er dan in ieder geval alles aan gedaan. Aan jou heeft het dan niet gelegen.
