Geld & Recht alle pijlers

Een beetje dom?

23-09-2014 11:38 67 berichten
Ik heb het idee ongelofelijk in de maling te zijn genomen, maar blijf toch hopen op het goede van de mens. Gisteravond zijn man en ik aangesproken door een hulpbehoevende man. Hij had een heel plausibel verhaal en dat brak ons hart. Wij hebben hem geholpen (lees een behoorlijk bedrag geld gegeven) om herenigd te worden met zijn gezin. Het heeft me de hele nacht bezig gehouden, als zijn verhaal klopt hebben wij een gezin heel erg gelukkig gemaakt, zijn wij in de maling genomen, zal ik nooit meer zomaar iemand helpen, want het zou niet de eerste keer zijn, dat wij op zo een manier in de maling zijn genomen. (iets met een ezel en een steen). We kunnen het geld op dit moment missen, anders hadden wij het niet gedaan, maar het is wel een bedrag waar je een paar dagen hard voor moet werken.

Hoe is jullie vertrouwen in de mensheid en helpen jullie iemand in nood als het mogelijk is?
Alle reacties Link kopieren
sugarmiss schreef op 23 september 2014 @ 11:44:

Maar ik heb wel eens een paar euro gegeven aan iemand die net niet genoeg geld had voor een treinkaartje



Dit geloof ik dus ook nooit.



-



Ik ook niet. En toch ben ik het zelf ooit geweest, die moest bedelen op een station. Heel lang geleden, dat wel. Sommige mensen negeerden me straal, die geloofden het niet



Dit verhaal, van de man en zijn familie geloof ik ook niet. En toch zou ik het moeilijk vinden om nee te zeggen, stel je voor dat het tóch waar is. Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben.
.
Ik heb zelfs nooit dat behoorlijke bedrag op zak...



En mensen helpen doe ik dmv vrijwilligerswerk, niet door geld te geven.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb het wel eens gehad in Rotterdam. Had al vrij gauw door dat het nep was, maar ben doorgegaan met vragen en vragen over het verhaal dat hij afstak.



Als beloning voor het amusement :-) hebben mijn vriend en ik hem wat geld gegeven. 2/ 3 euro zoiets.
Alle reacties Link kopieren
Kom nu eens met wat meer details, want zo vind ik het nog te vaag klinken. Heb je ook de gegevens van deze persoon gekregen?
Cum non tum age
Alle reacties Link kopieren
Maar hoeveel heb je hem gegeven dan? Echt een paar honderd euro? Dat zie ik mezelf niet doen.
.
Ik heb dat ook wel eens gezien op CS Rotterdam, een man keurig in pak die iedereen aanklampte om geld voor een treinkaartje. hij was slachtoffer geworden van een zakkenroller, en nu had hij geen geld om thuis te kunnen komen, zoiets. Klonk heel aannemelijk allemaal. Ik was met mijn dochter en in eerste instantie twijfelden we of we hem iets moesten geven. Toen bedachten we wat we zelf zouden doen indien we onze portemonnee en onze telefoon kwijt waren: we zouden naar een informatiebalie of naar de spoorwegpolitie stappen, en vragen of we even mochten bellen naar iemand die ons zou kunnen komen ophalen. Geen geld gegeven dus.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap niet waarom je deze man met geld dacht te helpen. Gezinshereniging kan twee kanten op. Of die man is illegaal en wil terug naar zijn gezin. In dat geval biedt de vreemdelingenpolitie hulp met een enkele reis naar huis of hij is hier legaal en wil zijn gezin hiernaar toe halen. In dat geval moet hij aan bepaalde regels voldoen en een eenmalige financiele bijdrage is van geen enkele invloed op deze regels. Dus ja, je bent belazerd.
Nog steeds hopend op een beter leesbare vormgeving :(
Alle reacties Link kopieren
TO, ik denk trouwens dat je belazerd bent.



Oplichters kunnen vaak heel goed toneelspelen en weten welk verhaal het beste werkt.



Naast vorige log, herinner ik me nu ook een vrouw met kinderwagen die me aansprak bij een treinstation. Ze had geen geld meer voor de metro of trein en was te ver om te lopen. Mobiel was ook leeg enz. Was toen ook vrij koud weer volgens mij. Ik twijfelde al, maar voor de baby heb ik toen toch maar een paar euro gegeven.



Een paar weken later zag ik haar in de verte weer staan toen ze met iemand in gesprek was. Ik hoopte nog dat ze me weer zou aanspreken, maar helaas...:-)
Alle reacties Link kopieren
Om trouwens nog antwoord te geven op je vraag, ik vertrouw wildvreemde mensen niet op hun mooie blauwe ogen en ik help mensen graag. Maar dan wel praktische hulp. Iemand die honger heeft kan een broodje krijgen. Iemand die vervoer nodig heeft een vervoersbewijs en iemand die medische hulp nodig heeft wijs ik met alle liefde de weg naar het dichtsbijzijnde ziekenhuis
Nog steeds hopend op een beter leesbare vormgeving :(
Alle reacties Link kopieren
Mijn vader heeft op het vliegveld wel eens voor iemand een ticket gekocht. Ze wilde naar Spanje want haar oma lag op sterven maar ze had niet genoeg geld of zoiets. Hij heeft haar toen geholpen en ze was hem heel dankbaar, maar hij had niet verwacht dat ie het geld ooit nog terug zou zien. Een paar dagen later stond het op zijn rekening
Alle reacties Link kopieren
Ik heb het wel gedaan met een oudere vrouw die haar tramkaartje was verloren. Ik twijfelde sterk aan het verhaal, maar ze moest ver en een kaartje kostte 2,60 euro, ik kon het makkelijk missen dus ik gaf het. Ze was heel dankbaar en vroeg me of ze het geld later aan me mocht overmaken. Maar ik vond het geven van mijn rekeningnummer eigenlijk riskanter dan dat geld gewoon te geven.

Ik heb haar daarom gevraagd voortan 2,60 in haar tasje apart te houden en als ze ooit iemand tegenkomt met hetzelfde probleem als zij, dan dat geld te geven. Toen beloofde ze mij dat te doen en de tranen liepen over haar gezicht. Of het nu waar was of niet, het was toch een mooi moment.
Ik heb in de winter ook wel eens al mijn kleingeld aan een dakloze mevrouw gegeven voor onderdak, ongeveer 5 Euro. Vind dat ik het dan echt niet kan maken om iemand in de kou te laten staan. Daarentegen als het mooi weer is en iemand ziet er verslaafd uit, weiger ik ook. Dan zou ik wanneer ik de tijd zou hebben ook eerder eten geven. Mensen die de boel oplichten of verslaafd zijn, kunnen naar mijn idee zich ook nooit zo goed voelen, dan mensen die dat niet doen of zijn.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ook 1 keer geld gegeven aan iemand op het station die 'net tekort kwam voor een kaartje'. Eigenlijk wist ik meteen dat het niet klopte maar hij was zo overtuigend, vriendelijk en netjes dat ik dacht: tsja, wat maakt mij die 2 euro ook eigenlijk uit, vast goed voor m'n karma



Wat ik niet begrijp: waarom vragen ze telkens zo weinig? Lukt hen dat soms 30 keer op een dag waardoor ze wel 100 euro per dag verdienen of zo?
Alle reacties Link kopieren
Spijker op de kop, carpe diem. En. Het lukt ze nog vaker, soms hebben ze een paar honderd euro per dag.
Ik wil mensen graag helpen, maar geef liever geen geld. Op een warme dag geef ik graag flesjes drinken, in de winter een kop thee/koffie, of wat te eten inderdaad.



In de stad waar ik nu woon kun je ook tickets voor de nacht-opvang kopen voor daklozen, dat vind ik ook een goed initiatief. Ze worden verkocht bij de opvang zelf en bij supermarkten, een ticket is goed voor een kop soep met brood en nachtopvang ticket. Die tickets krijg je dan mee en kun je geven ipv geld.
Alle reacties Link kopieren
Vorige week werd ik aan gehouden door een man, netjes gekleed in colbert, uit Soedan (volgens zijn verhaal). Hij woonde al jaren in Nederland en had hier gestudeerd. Hij had een vrouw een kinderen hier. Zijn asielaanvraag was na al die jaren afgewezen, zei hij, en hij had 58 euro nodig voor de bus naar Frankrijk om daar asiel aan te vragen.



Ik had het niet op zak, maar ik was in een emotionele bui door bepaalde gebeurtenissen die week. Als ik het op zak had gehad, had ik het hem gegeven. Wel met de gedachte in mijn achterhoofd dat zijn verhaal misschien niet waar was, maar ik wilde het hem op dat moment gewoon geven voor het geval hij de waarheid sprak of voor het geval hij het op een andere manier wanhopig nodig had.



Ik heb zelfs nog overwogen om te pinnen en terug te gaan. Niet gedaan uiteindelijk. Want ergens wist en weet ik wel dat het een oplichterspraatje was.
Alle reacties Link kopieren
Babbeltruc.
quote:devuilewasbuiten schreef op 23 september 2014 @ 14:17:

Vorige week werd ik aan gehouden door een man, netjes gekleed in colbert, uit Soedan (volgens zijn verhaal). Hij woonde al jaren in Nederland en had hier gestudeerd. Hij had een vrouw een kinderen hier. Zijn asielaanvraag was na al die jaren afgewezen, zei hij, en hij had 58 euro nodig voor de bus naar Frankrijk om daar asiel aan te vragen.



Ik had het niet op zak, maar ik was in een emotionele bui door bepaalde gebeurtenissen die week. Als ik het op zak had gehad, had ik het hem gegeven. Wel met de gedachte in mijn achterhoofd dat zijn verhaal misschien niet waar was, maar ik wilde het hem op dat moment gewoon geven voor het geval hij de waarheid sprak of voor het geval hij het op een andere manier wanhopig nodig had.



Ik heb zelfs nog overwogen om te pinnen en terug te gaan. Niet gedaan uiteindelijk. Want ergens wist en weet ik wel dat het een oplichterspraatje was.Hahaha volgens mij ben ik dan of opgelicht of we hebben dezelfde man gesproken. (blijft in ontkenningsfase )
Alle reacties Link kopieren
Geloof het nu maar, je bent opgelicht.
Alle reacties Link kopieren
quote:maantje1001 schreef op 23 september 2014 @ 14:08:

Ik wil mensen graag helpen, maar geef liever geen geld. Op een warme dag geef ik graag flesjes drinken, in de winter een kop thee/koffie, of wat te eten inderdaad.



In de stad waar ik nu woon kun je ook tickets voor de nacht-opvang kopen voor daklozen, dat vind ik ook een goed initiatief. Ze worden verkocht bij de opvang zelf en bij supermarkten, een ticket is goed voor een kop soep met brood en nachtopvang ticket. Die tickets krijg je dan mee en kun je geven ipv geld.

Oh dat vind ik echt heel goed! Ik ga eens zoeken of dat hier ook kan want dan zou ik veel eerder geneigd zijn om iemand te helpen met die vraag.



En To, ook al ben je opgelicht, ik vind het wel bijzonder dat je dit doet. Vind het veel zeggen over je.
Natte tosti..
Een goede daad blijft een goede daad toch, ookal liegt de ontvanger? Hij zal het iig moeilijk gehad hebben, was het niet met zijn gezin dan wel met iets anders, dus je hebt hem sowieso geholpen. Soms is het beter om wat naïef te zijn, als je het geld kunt missen.
Het verhaal was dat zijn vrouw in Frankrijk zat met hun drie kinderen en zij had daar om humanitaire redenen asiel gekregen, als hij kon aantonen dat hij de vader van de kinderen was dan mocht hij daar ook blijven. Hier zouden ze hem woensdagochtend naar Soedan uitzetten en daardoor zou hij nooit meer zijn kinderen zien. Ik vond het heel erg dat ze uit Soedan moesten vluchten en na het vluchten naar verschillende landen moesten en kon het niet over mijn hart krijgen, hem deze mogelijkheid niet te bieden, terwijl ik daar de middelen voor heb. Ik heb hem geld voor een ticket, een overnachting, een paar maaltijden gegeven en daarnaast iets extra's om daar niet met lege handen aan te komen.

Hij heeft ons de foto's van zijn kinderen laten zien en de namen van zijn kinderen verteld. Hoe ver moet je heen zijn, als je zo vreselijk kan liegen. Ik denk dat hij, hoe dan ook, het geld goed kan gebruiken, ook al is het om drugs of iets dergelijks van te kopen om zijn vreselijke leven even te vergeten en anders is het een soort award voor zijn acteertalent.
Om hoeveel geld hebben we het eigenlijk?

Ik snap eerlijk gezegd niet dat je zoiets geloofd. Er is geen vrouw, de foto's van de kinderen komen van internet en die man lacht zich een breuk om de goedgelovige hollandse vrouw die hem helpt om z'n verslaving of wat dan ook in stand te houden.

Als zijn vrouw en kinderen in frankrijk zitten, wat doet hij dan helemaal hier? Nogal uit de richting...
Alle reacties Link kopieren
quote:Nemesis. schreef op 23 september 2014 @ 11:54:

Ik ben een keer aangeklampt door een man die heel verward en in soort van shock vroeg of ik wist welke weg naar stad X ging.



Dat was veel te ver om te lopen.



Hij vervolgde zijn verhaal dat zijn vrouw een ongeluk had gehad en in het ziekenhuis lag in stad X en dat hij zijn portemonnee was verloren en dus geen taxi kon nemen.



Het ging heel snel en die man leek oprecht zeer aangedaan.



Ik heb geen geld gegeven. Achteraf bedacht ik me dat we op nog geen 200 meter van het station hadden staan praten en hij prima zwart had kunnen reizen (als het verhaal echt was geweest) en dan binnen een halfuur in die stad was aangekomen.Haha, die gast heb ik denk ik ook gesproken, een jaar of tien geleden in de buurt van de Amstel.
quote:Desperate_Housewive schreef op 23 september 2014 @ 17:25:

Om hoeveel geld hebben we het eigenlijk?

Ik snap eerlijk gezegd niet dat je zoiets geloofd. Er is geen vrouw, de foto's van de kinderen komen van internet en die man lacht zich een breuk om de goedgelovige hollandse vrouw die hem helpt om z'n verslaving of wat dan ook in stand te houden.

Als zijn vrouw en kinderen in frankrijk zitten, wat doet hij dan helemaal hier? Nogal uit de richting...Een paar honderd euro, ze hadden zich volgens hem opgesplitst om meer kans te maken op een veilige verblijfplaats, haar was het wel gelukt hem niet, zijn verzoek om asiel was afgewezen. In Frankrijk waren ze volgens hem, nu dus beiden welkom.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven