Kinderen
alle pijlers
Net moeder en opgesloten gevoel
maandag 7 juli 2014 12:51
Ik ben nieuw hier, lees al een tijdje mee, maar hoop nu op constructieve reacties op mijn probleem.
Twee maanden geleden ben ik moeder geworden. We hebben jarenlang vruchtbaarheidsbehandelingen gehad. De keuze voor een kind was dus heel bewust en is uitgebreid besproken voor we ooit gingen 'proberen'.
De zwangerschap verliep goed, de bevalling liep na een hele dag proberen uit op een ongeplande keizersnede.
Nu voel ik me sinds de geboorte van onze zoon niet zoals ik gehoopt of gedacht had. Ondanks dat ik het van tevoren wist dat het zo zou zijn, word ik nu panisch bij de gedachte dat ik nooit meer zomaar de deur uit kan lopen, en dat ik thuis 'opgesloten' zit als mijn man de deur uit is.
Ik werkte tot nu toe fulltime, ga naar 32 uur. Mijn man is ZZP'er. Ons zoontje gaat straks twee dagen per week naar de opvang.
Het gevoel dat ik nu de komende 20 jaar 'opgesloten' zit, had ik vrijwel meteen na de bevalling. Ik kan me er maar niet bij neerleggen.
Wie herkent dit? Hoe ga je er mee om? Is het een kwestie van wennen?
Twee maanden geleden ben ik moeder geworden. We hebben jarenlang vruchtbaarheidsbehandelingen gehad. De keuze voor een kind was dus heel bewust en is uitgebreid besproken voor we ooit gingen 'proberen'.
De zwangerschap verliep goed, de bevalling liep na een hele dag proberen uit op een ongeplande keizersnede.
Nu voel ik me sinds de geboorte van onze zoon niet zoals ik gehoopt of gedacht had. Ondanks dat ik het van tevoren wist dat het zo zou zijn, word ik nu panisch bij de gedachte dat ik nooit meer zomaar de deur uit kan lopen, en dat ik thuis 'opgesloten' zit als mijn man de deur uit is.
Ik werkte tot nu toe fulltime, ga naar 32 uur. Mijn man is ZZP'er. Ons zoontje gaat straks twee dagen per week naar de opvang.
Het gevoel dat ik nu de komende 20 jaar 'opgesloten' zit, had ik vrijwel meteen na de bevalling. Ik kan me er maar niet bij neerleggen.
Wie herkent dit? Hoe ga je er mee om? Is het een kwestie van wennen?
zaterdag 23 augustus 2014 10:14
Oja ik werk 3 dagen in de week wat op zich extra energie kost en soms gevoel nog meer ballen omhoog te moeten houden, zoveel geregel eromheen qua school en opvang, maar het geeft wel lucht. Even eruit en andere verhalen horen. Verbreed mijn wereld en ik ben een leukere moeder merk ik als ik dan thuiskom. Kan dan meer aan.
Ik denk dat het altijd dubbel blijft voelen. Er voor altijd willen zijn voor je kinderen, maar jezelf niet willen verliezen en op zijn tijd even op willen laden/ me-time zien te creëren.
Heb voordat ik kinderen kreeg 30 jaar alleen 'om mezelf' moeten denken als het ware en nu moet ik eerst om de 2 kinderen denken, daarna ben ik aan de beurt. Na zoveel jaar is dat ook een hele omschakeling besef ik. En of het ooit went??????
Geen idee, ik denk eerder dat het een andere weg zoeken is, ander ritme.
Ik denk dat het altijd dubbel blijft voelen. Er voor altijd willen zijn voor je kinderen, maar jezelf niet willen verliezen en op zijn tijd even op willen laden/ me-time zien te creëren.
Heb voordat ik kinderen kreeg 30 jaar alleen 'om mezelf' moeten denken als het ware en nu moet ik eerst om de 2 kinderen denken, daarna ben ik aan de beurt. Na zoveel jaar is dat ook een hele omschakeling besef ik. En of het ooit went??????
Geen idee, ik denk eerder dat het een andere weg zoeken is, ander ritme.
dinsdag 2 september 2014 09:43
Het gaat steeds beter, ik worstel nu vooral nog met de gewone dingen. Werk en kind combineren, proberen om er nog iets van een sociaal leven op na te houden etc.
Wel betaal ik momenteel een irritante prijs voor mijn openheid: mijn schoonouders denken nu blijkbaar dat ze een vrijbrief hebben om zich met de manier waarop ik met mijn zoontje om ga te mogen bemoeien. De ongevraagde adviezen en irritante opmerkingen vliegen me om de oren. Maat over dit soort problemen zijn vast al tig topics geopend... Zucht
Wel betaal ik momenteel een irritante prijs voor mijn openheid: mijn schoonouders denken nu blijkbaar dat ze een vrijbrief hebben om zich met de manier waarop ik met mijn zoontje om ga te mogen bemoeien. De ongevraagde adviezen en irritante opmerkingen vliegen me om de oren. Maat over dit soort problemen zijn vast al tig topics geopend... Zucht
dinsdag 2 september 2014 10:55
Ik verheug me dan ook enorm op maart, dan gaat mijn zoontje naar de psz, dan heb ik een paar uur per week mijn handen vrij zonder dat ik in die uren weer iets anders "moet" zoals de plee schrobben, de was ophangen/ vouwen whatever...Ik werk nu een paar ochtenden en ik vind het heerlijk! Even weg van huis.
dinsdag 2 september 2014 16:00
quote:blackno1 schreef op 22 augustus 2014 @ 19:25:
Ik vraag me wel af of iedereen er zoveel mee bezig is als ik, reisa. Dat denk ik niet. Het blijft me tegenvallen dat ik er zo veel moeite mee heb, met deze nieuwe 'beperkte' situatie. Ik had gehoopt en gedacht dat ik me daar makkelijker bij neer zou kunnen leggen.Helaas voor mij maar gelukkig voor jou, ben je niet de enigste. Ik herken je gevoelens, alsof ik ze zelf opgeschreven heb,,
Ik vraag me wel af of iedereen er zoveel mee bezig is als ik, reisa. Dat denk ik niet. Het blijft me tegenvallen dat ik er zo veel moeite mee heb, met deze nieuwe 'beperkte' situatie. Ik had gehoopt en gedacht dat ik me daar makkelijker bij neer zou kunnen leggen.Helaas voor mij maar gelukkig voor jou, ben je niet de enigste. Ik herken je gevoelens, alsof ik ze zelf opgeschreven heb,,
dinsdag 2 september 2014 16:02
quote:mabelle schreef op 22 augustus 2014 @ 21:37:
Hi Blackno je staat niet alleen hoor. Ik ben er ook veel mee bezig. Kindje is inmiddels 7 maanden. En nee ik ben nog steeds niet de oude.
Ik heb heel erg het gevoeld dat alles op mijn weegschaaltje ligt. Zorg voor kindje, werken, huishouden, proberen te ontspannen etc. Ik heb het idee dat lasten niet aankan en dat man mij niet genoeg ondersteund. Dit resulteert in conflicten met mijn partner. Ik voel me niet begrepen, begrijp mezelf niet en mijmer veel in mezelf. Ik sluit me af merk ik.
Ons kindje heeft de drie maanden erg veel gekrijst. Kinderarts heeft niks gevonden. Na 3 maanden werd het beter. Het heeft lang geduurd dat ik niet meer zenuwachtig werd als ze begon te huilen. Ik voelde me echt een gekooid dier. Omdat ze niet veel prikkels aankan en rust en regelmaat nodig had was ik aan huis gebonden. Nu nog denk ik altijd erg goed na over wel niet op stap gaan al gaat dat veel beter en kan ze meer aan. Nu kan ik er nog slecht tegen als ze huilt en heb ik weinig geduld. Ik ben geduldig maar dit heb ik echt overgehouden aan de drie eerste maanden.
Daarnaast heb ik niet meer echt het gevoel van rust in huis. Niet meer zoals eerst. Ik ben altijd met dochter in huis, of man nu wel of niet thuis is. Natuurlijk ga ik wel eens naar een vriendin of wat leuks doen maar dan ga je altijd wel weer terug naar huis. Dat voelt voor mij echt als daar gaan we weer terug in het ritme van de baby. Baby first. Baby, huishouden en verder niks. Ik werk onregelmatig waardoor er geen ritme en regelmaat is voor mij en voor de baby probeer ik dat zoveel mogelijk in de bouwen wat goed lukt.
Natuurlijk; het is een superbaby. Een heerlijk kindje. Lacht altijd (als het niet huilt.) Een zonnestraaltje. Daarom snap ik dus ook echt niet waarom ik me continue niet helemaal in mijn hum voel. Mensen lachen om mijn kindje als ze haar zien, ik lach ook. Heerlijk. Ik kroel met haar, doe gek. Maar altijd ergens achterin zit een somber gevoel. Ik wil het niet, ik vindt het heel erg dat ik soms bepaalde dingen denk. Ik ben boos op mezelf, ik weet niet wat er is en wil mezelf weer terug. Ik wil rust. Ik wil soms weg.
Er zijn dagen dan is het bagger. Vandaag...heel de dag jengelen, wil telkens op schoot of bezig gehouden worden. Dat vindt ik echt lastig. Wil ook even me-time. Ik heb dan ook wel plezier in de dag maar overall wordt vooral mijn energie opgeslokt.
En er zijn dagen dan gaat het goed. Dan is het leuk, gezellig, die geven mij energie. Hopelijk zijn snel al mijn dagen zo.
Ik weet niet of ik pnd heb. Ik denk het niet. Maar ik ben ook niet de oude. Mijn man zei vanavond nog dat hij graag ziet dat ik weer kan lachen zoals eerst. Snik. Ik ook.
En nee ik wil haar niet missen. Nooit. Ik wil gewoon weer mezelf goed in mijn velletje voelen.
Komende week ga ik naar dame van ggz. We zullen zien of ze tips heeft.
Ik houdt me maar voor dat het beter gaat gaan. Zoals hier alle dames zeggen.
Hoe gaat het nu met jou blackno? Huilt je kereltje al wat minder? Al wat leuke uitjes gemaakt met hem? Lukt het je wat meer om te ontspannen? Om te genieten van uitstapjes met of zonder man en zoon?
Hopelijk gaat het snel beter!!!
Fijn weekend!Sjeempie, ook nu weer lijkt het alsof ik mijn eigen gevoelens teruglees
Hi Blackno je staat niet alleen hoor. Ik ben er ook veel mee bezig. Kindje is inmiddels 7 maanden. En nee ik ben nog steeds niet de oude.
Ik heb heel erg het gevoeld dat alles op mijn weegschaaltje ligt. Zorg voor kindje, werken, huishouden, proberen te ontspannen etc. Ik heb het idee dat lasten niet aankan en dat man mij niet genoeg ondersteund. Dit resulteert in conflicten met mijn partner. Ik voel me niet begrepen, begrijp mezelf niet en mijmer veel in mezelf. Ik sluit me af merk ik.
Ons kindje heeft de drie maanden erg veel gekrijst. Kinderarts heeft niks gevonden. Na 3 maanden werd het beter. Het heeft lang geduurd dat ik niet meer zenuwachtig werd als ze begon te huilen. Ik voelde me echt een gekooid dier. Omdat ze niet veel prikkels aankan en rust en regelmaat nodig had was ik aan huis gebonden. Nu nog denk ik altijd erg goed na over wel niet op stap gaan al gaat dat veel beter en kan ze meer aan. Nu kan ik er nog slecht tegen als ze huilt en heb ik weinig geduld. Ik ben geduldig maar dit heb ik echt overgehouden aan de drie eerste maanden.
Daarnaast heb ik niet meer echt het gevoel van rust in huis. Niet meer zoals eerst. Ik ben altijd met dochter in huis, of man nu wel of niet thuis is. Natuurlijk ga ik wel eens naar een vriendin of wat leuks doen maar dan ga je altijd wel weer terug naar huis. Dat voelt voor mij echt als daar gaan we weer terug in het ritme van de baby. Baby first. Baby, huishouden en verder niks. Ik werk onregelmatig waardoor er geen ritme en regelmaat is voor mij en voor de baby probeer ik dat zoveel mogelijk in de bouwen wat goed lukt.
Natuurlijk; het is een superbaby. Een heerlijk kindje. Lacht altijd (als het niet huilt.) Een zonnestraaltje. Daarom snap ik dus ook echt niet waarom ik me continue niet helemaal in mijn hum voel. Mensen lachen om mijn kindje als ze haar zien, ik lach ook. Heerlijk. Ik kroel met haar, doe gek. Maar altijd ergens achterin zit een somber gevoel. Ik wil het niet, ik vindt het heel erg dat ik soms bepaalde dingen denk. Ik ben boos op mezelf, ik weet niet wat er is en wil mezelf weer terug. Ik wil rust. Ik wil soms weg.
Er zijn dagen dan is het bagger. Vandaag...heel de dag jengelen, wil telkens op schoot of bezig gehouden worden. Dat vindt ik echt lastig. Wil ook even me-time. Ik heb dan ook wel plezier in de dag maar overall wordt vooral mijn energie opgeslokt.
En er zijn dagen dan gaat het goed. Dan is het leuk, gezellig, die geven mij energie. Hopelijk zijn snel al mijn dagen zo.
Ik weet niet of ik pnd heb. Ik denk het niet. Maar ik ben ook niet de oude. Mijn man zei vanavond nog dat hij graag ziet dat ik weer kan lachen zoals eerst. Snik. Ik ook.
En nee ik wil haar niet missen. Nooit. Ik wil gewoon weer mezelf goed in mijn velletje voelen.
Komende week ga ik naar dame van ggz. We zullen zien of ze tips heeft.
Ik houdt me maar voor dat het beter gaat gaan. Zoals hier alle dames zeggen.
Hoe gaat het nu met jou blackno? Huilt je kereltje al wat minder? Al wat leuke uitjes gemaakt met hem? Lukt het je wat meer om te ontspannen? Om te genieten van uitstapjes met of zonder man en zoon?
Hopelijk gaat het snel beter!!!
Fijn weekend!Sjeempie, ook nu weer lijkt het alsof ik mijn eigen gevoelens teruglees
vrijdag 5 september 2014 22:51
Ooh blackno dat is zeer zeker vervelend al die opmerkingen! Misschien een keer er iets van zeggen? Of helpt dat niet?
Dat is dus ook mijn afweging. Ik ben bang dat mensen het niet begrijpen of mij anders gaan behandelen. Houdt het dus vooral voor mezelf.
Beetjegek: inderdaad daar kan ik nu dus ook al naar uitkijken: wauw als ze straks naar psz of school gaat heerlijk! Ik baal dan van mezelf dat ik dit denk.
Soul Search: ik lees mee op je topic. Herken veel maar niet alles. Heel veel sterkte!
Gesprek gehad met vrouw van ggz. Ze merkte op dat ik erg streng ben voor mezelf en dat ik de lat minder hoog moet leggen. Okay. Snap ik. Maar hoe?
Zijn jullie ook erg streng voor jezelf?
Dat is dus ook mijn afweging. Ik ben bang dat mensen het niet begrijpen of mij anders gaan behandelen. Houdt het dus vooral voor mezelf.
Beetjegek: inderdaad daar kan ik nu dus ook al naar uitkijken: wauw als ze straks naar psz of school gaat heerlijk! Ik baal dan van mezelf dat ik dit denk.
Soul Search: ik lees mee op je topic. Herken veel maar niet alles. Heel veel sterkte!
Gesprek gehad met vrouw van ggz. Ze merkte op dat ik erg streng ben voor mezelf en dat ik de lat minder hoog moet leggen. Okay. Snap ik. Maar hoe?
Zijn jullie ook erg streng voor jezelf?
zaterdag 6 september 2014 16:00
@mabelle:
Jazeker! Ook ik ben veel te streng voor mezelf.
Nooit echt tevreden, altijd wat. Ben ook een doemdenker.
Als ik even op de bank zit en de taken in huis verschuif dan voel ik me meestal schuldig. Anderen werken fulltime en ik parttime dus moet ik thuis aan het werk/zorgen. Zo zie ik het, maar kan ook denken: zij hebben om de paar uur pauze. Ik heb altijd wat aan mijn hoofd. Bijv als ik dit typ nu heeft mijn zoontje al 10x iets gevraagd. Nooit tijd voor 1 ding. Dat steekt soms of breekt me oo op slechte dagen.
Probeer tegenwoordig te genieten van het hier en nu. Bijvoorbeeld met de kinderen ergens wandelen en dan niet denken aan straks (nog dit en dat doen). Het NU opsnuiven en genieten!
Ik was zelf al benieuwd wat het ggz tegen je zou zeggen. Interessant om te lezen dat zij het dus over streng voor jezelf heeft.
Ik heb zelf een gesprek gehad met iemand van mijn werk en zij gaf mij wat vragen mee om over na te denken:
O.a. Wat wil IK?
Wat heb ik nodig om de situatie te kunnen veranderen?
Sinds het gesprek (ging in het begin over werk nog, besefte dat het ermee te maken had) besef ik meer: ik heb een keuze!
Sindsdien lijkt er iets meer een omkeer in denken te zijn ontstaan. Meer vooraf sta ik stil wat ik die dag wil en kan. Ipv achteraf ontevreden zijn en dan mopperen terwijl er niks meer veranderd kan worden. Ik probeer rust en taken af te wisselen.
Sinds zoontje weer op school zit kan ik tijdens slaapje dochter ook wat meer doen in huis.
Elke dag is afwachten.
Mijn dochtertje is sinds gister snel mopperig, kan dan moeilijk mijn geduld bewaren. Ook ontdekt ze nu echt alles dus kan haar geen moment alleen laten. Even wennen, maar ik doe mijn best.
Probeer dus minder streng te zijn voor mezelf.
En jij???? Herken je de woorden van die vrouw van ggz?
Groetjes.
Jazeker! Ook ik ben veel te streng voor mezelf.
Nooit echt tevreden, altijd wat. Ben ook een doemdenker.
Als ik even op de bank zit en de taken in huis verschuif dan voel ik me meestal schuldig. Anderen werken fulltime en ik parttime dus moet ik thuis aan het werk/zorgen. Zo zie ik het, maar kan ook denken: zij hebben om de paar uur pauze. Ik heb altijd wat aan mijn hoofd. Bijv als ik dit typ nu heeft mijn zoontje al 10x iets gevraagd. Nooit tijd voor 1 ding. Dat steekt soms of breekt me oo op slechte dagen.
Probeer tegenwoordig te genieten van het hier en nu. Bijvoorbeeld met de kinderen ergens wandelen en dan niet denken aan straks (nog dit en dat doen). Het NU opsnuiven en genieten!
Ik was zelf al benieuwd wat het ggz tegen je zou zeggen. Interessant om te lezen dat zij het dus over streng voor jezelf heeft.
Ik heb zelf een gesprek gehad met iemand van mijn werk en zij gaf mij wat vragen mee om over na te denken:
O.a. Wat wil IK?
Wat heb ik nodig om de situatie te kunnen veranderen?
Sinds het gesprek (ging in het begin over werk nog, besefte dat het ermee te maken had) besef ik meer: ik heb een keuze!
Sindsdien lijkt er iets meer een omkeer in denken te zijn ontstaan. Meer vooraf sta ik stil wat ik die dag wil en kan. Ipv achteraf ontevreden zijn en dan mopperen terwijl er niks meer veranderd kan worden. Ik probeer rust en taken af te wisselen.
Sinds zoontje weer op school zit kan ik tijdens slaapje dochter ook wat meer doen in huis.
Elke dag is afwachten.
Mijn dochtertje is sinds gister snel mopperig, kan dan moeilijk mijn geduld bewaren. Ook ontdekt ze nu echt alles dus kan haar geen moment alleen laten. Even wennen, maar ik doe mijn best.
Probeer dus minder streng te zijn voor mezelf.
En jij???? Herken je de woorden van die vrouw van ggz?
Groetjes.
zondag 14 september 2014 12:52
Hi
Black no hoe is het met jou? Lukt het je wat meer om te genieten? Heb je nog steeds een opgesloten gevoel?
OOo Mimameut herkenbaar ja... altijd denken wat je allemaal nog moet doen van jezelf. Niet leuk.
Ja lastig. Het gaat nog steeds niet lekker hier.
Ik probeer dingen op te schrijven in mn schriftje. Om alles te plaatsen en te duiden.
De ene dag gaat goed en de ander niet. Dat is niks voor mij. Ik wil stabiel zijn.
En dat je dan inderdaad een kindje hebt wat wat meer jengelt en je dan dan ineens weer denkt, gadver wat een zware dag weer. Net of dat beetje jengelen gelijk heel je dag verknalt. Wat natuurlijk niet zo is. Buiten proportie. Maar zo snel weer van de leg. Dat is irritant. Op en neer, op en neer. grrr...
Mimameut. Je bent dus streng voor jezelf als moeder maar ook als werkneemster? Altijd dus? En voor anderen?
Voor anderen ben ik altijd liever maar toch kan ik daar soms ook streng voor zijn... hihi..
Black no hoe is het met jou? Lukt het je wat meer om te genieten? Heb je nog steeds een opgesloten gevoel?
OOo Mimameut herkenbaar ja... altijd denken wat je allemaal nog moet doen van jezelf. Niet leuk.
Ja lastig. Het gaat nog steeds niet lekker hier.
Ik probeer dingen op te schrijven in mn schriftje. Om alles te plaatsen en te duiden.
De ene dag gaat goed en de ander niet. Dat is niks voor mij. Ik wil stabiel zijn.
En dat je dan inderdaad een kindje hebt wat wat meer jengelt en je dan dan ineens weer denkt, gadver wat een zware dag weer. Net of dat beetje jengelen gelijk heel je dag verknalt. Wat natuurlijk niet zo is. Buiten proportie. Maar zo snel weer van de leg. Dat is irritant. Op en neer, op en neer. grrr...
Mimameut. Je bent dus streng voor jezelf als moeder maar ook als werkneemster? Altijd dus? En voor anderen?
Voor anderen ben ik altijd liever maar toch kan ik daar soms ook streng voor zijn... hihi..
zondag 14 september 2014 13:37
Wat hier erg helpt is het huishouden even laten voor wat het is. Nu bv, ik heb er net een was in gedaan maar meer niet. Dochter slaapt, ik zit op de bank wat voor mezelf te doen. Dat doe ik standaard als dochter slaapt. Schoonmaken doen we dan daarna samen wel weer samen stofzuigen, de badkamer schoonmaken terwijl dochter met het badspeelgoed speelt op de gang, de was opruimen doe ik en dochter zoekt de sokken bij elkaar. Ik ga dat niet zitten doen als ze slaapt, dat is echt tijd voor mij! En ik heb het geluk dat ik soms een dag vrij heb waarop dochter naar het kdv is. Dan werk ik op zaterdag en heb woensdag of vrijdag compensatie. Binnenkort weer een woensdag, dan is dochter de halve dag naar het kdv en 's middags is mijn man met haar thuis. Die dag ga ik winkelen met een vriendin. En dan ook echt de hele dag met uit eten 's avonds en alles heerlijk! Dat zijn wel echt dagen die ik nodig heb eigenlijk. Ik neem ook soms gewoon een vrijdag vrij, dan is dochter ook op het kdv. Dan ga ik lekker in mijn eentje naar het tuincentrum of winkelen of ik ga op de bank liggen met een boek, chips, series of ik neem een uitgebreid bad. Even niks doen en geen herrie om me heen, daar geniet ik echt van en dan laad ik ook weer even goed op.
woensdag 17 september 2014 14:37
DH dat klinkt allemaal heel goed.
Ja ik vindt het lastig om echt goed, rustig, schoon te maken als dochter wakker is. Gelukkig is ze nog maar 8 mnd dus slaap ze nog overdag. Daarin kan ik wat doen.
En inderdaad kindje een dagje naar oppas en dan lekker wat voor jezelf gaan doen. Dat ga ik morgen ook maar eens doen. Heerlijk winkelen met een vriendin + uiteten. Dochter gaat een dagje naar oma.
Ja ik vindt het lastig om echt goed, rustig, schoon te maken als dochter wakker is. Gelukkig is ze nog maar 8 mnd dus slaap ze nog overdag. Daarin kan ik wat doen.
En inderdaad kindje een dagje naar oppas en dan lekker wat voor jezelf gaan doen. Dat ga ik morgen ook maar eens doen. Heerlijk winkelen met een vriendin + uiteten. Dochter gaat een dagje naar oma.
woensdag 17 september 2014 15:43
Ik doe ongeveer hetzelfde als DH. Middagslaapje betekent me-time. Dan ga ik dus niet poetsen, maar lezen of computeren.
De eerste twee jaar ging dochter twee dagen per week naar het kdv, terwijl ik één van die dagen zelf vrij was. Dan ging ik de boodschappen doen, bedden verschonen etc. En 's middags nog even lekker bankhangen, sporten of op visite bij een vriendin.
Inmiddels ben ik twee middagen als dochter op het kdv is vrij, dus die heb ik nu voor mezelf. De tijdstippen veranderen dus wel, maar tijd voor mezelf hou ik evengoed.
Ik ga twee maal per jaar met mijn man samen een weekendje weg. En 1x per jaar met een vriendin. Dan is dochter bij opa en oma of bij papa.
Die vrije tijd heb ik echt wel nodig. Gelukkig hebben we een opa en oma die heel graag oppassen en waar ze met veel plezier logeert. Dus we kunnen ook af en toe nog wel een avondje naar het theater of naar een concert.
Dus mijn tip is: Probeer tijd voor jezelf in te bouwen en geniet daar ook echt van!
De eerste twee jaar ging dochter twee dagen per week naar het kdv, terwijl ik één van die dagen zelf vrij was. Dan ging ik de boodschappen doen, bedden verschonen etc. En 's middags nog even lekker bankhangen, sporten of op visite bij een vriendin.
Inmiddels ben ik twee middagen als dochter op het kdv is vrij, dus die heb ik nu voor mezelf. De tijdstippen veranderen dus wel, maar tijd voor mezelf hou ik evengoed.
Ik ga twee maal per jaar met mijn man samen een weekendje weg. En 1x per jaar met een vriendin. Dan is dochter bij opa en oma of bij papa.
Die vrije tijd heb ik echt wel nodig. Gelukkig hebben we een opa en oma die heel graag oppassen en waar ze met veel plezier logeert. Dus we kunnen ook af en toe nog wel een avondje naar het theater of naar een concert.
Dus mijn tip is: Probeer tijd voor jezelf in te bouwen en geniet daar ook echt van!
dinsdag 23 september 2014 15:01
Kwestie van wennen! Lichtelijk herkenbaar.. Misschien wat minder heftig maar t duurde bij mij ook wel even voordat ik helemaal gewend was aan de nieuwe situatie. Gewoon zo veel mogelijk naar buiten gaan/dingen doen met je kleine. Op een gegeven moment weet je niet beter en kan je je geen leven meer voorstellen zonder je eigen wondertje!
