Ik ben er zo klaar mee...

12-01-2014 13:16 62 berichten
Hallo dames,

Ik kom even zeuren en info inwinnen, want ik zie het echt even allemaal niet meer zitten...



Nah, in het kort (als dat mogelijk is) vriendlief heeft narcistische trekken, alles moet zoals hij t wil, hij heeft weinig inlevingsvermogen, heeft een drugsprobleem enfin, t kan wel beter zeg maar... Ik heb hier heel lang tegen op gebokst en geprobeerd het gezin (ja er zijn twee kindjes mee gemoeid) op poten te houden en om de boel bij elkaar te houden...in de tussentijd loopt bij mij de stress op, hij gaat naar vriendjes, komt om 6/7 uur thuis gebruikt nog wel eens drugs en ik trek dit niet meer...net voor kerst heb ik er een streep onder gezet, nou ik heb m werkelijk in elke emotie meegemaakt binnen een uur tijd! Eng gewoon! Gepraat en gepraat en hij beloofde beterschap, geen drugs meer en meer verantwoordelijkheid. Ik geloofde m uiteindelijk en ben terug gegaan...eigenlijk zoals ik al wist zou dit een kwestie van tijd zijn, en jawel hoor! binnen no time zaten we alweer met elkaar in de sprint...ik ben op, kapot, heb nergens geen zin meer in en wil t liefst in een hoekje wegkruipen...tegelijk moet ik in actie komen, we hebben een koophuis, als ik m zou wegsturen om bij een maat tijdelijk te wonen zou hij dat niet doen, hij zou mij en de twee kleintjes liever naar mijn ouders sturen, dat is iets wat zowel voor mij als mijn ouders geen haalbare zaak zou zijn, dat weet hij, en heeft hij de garantie dat ik terug zou komen..... de tussentijd heb ik me ingeschreven bij de woningbouw, maandag daar naartoe en naar de gemeente en de woningbouw voor info, ik wil gewoon weg, ik wil geen confrontatie meer ik ben er klaar mee...





Sorry voor dit lang en waarschijnlijk ook vaag verhaal maar als ik moet opschrijven wat er daadwerkelijk allemaal is gebeurd zitten we hier morgen nog...



Dank jullie wel voor het lezen tips zijn van harte welkom!
Waaw! 7 maanden later nu ik dit topic weer lees, de verhalen terug lees en terug denk aan hoe het op dat moment ging vs nu..... Nou, voor wie geïnteresseerd is volgt hier een update



We zijn zeven maanden verder en het is op zijn zachtst te noemen een achtbaan geweest, zoals voorspeld heeft mijn ex mijn leven goed zuur gemaakt, veel ruzie, veel verwijten, de wildste verhalen doken op over wat ik allemaal wel niet gedaan zou hebben en er is flink met modder gegooid. Dit is in totaal 5 maanden aan de gang geweest tot ik hem opbelde en hem lik op stuk heb gegeven. Voor het eerst in al die tijd ontplofte ik en heb hem met gelijke munt terug betaald.



Vraag me niet meer wat ik hem gezegd heb, maar het heeft zo'n grote indruk bij hem gegeven dat ik vervolgens een maand niets meer van hem heb vernomen. Na een maand kreeg ik op mijn zoon zijn verjaardag een brief van de advocaat op de mat, waarin stond dat hij zijn kinderen wou zien. Een nette tegenreactie met daarin mijn eisen is diezelfde dag nog op de bus terug gegaan naar de advocaat en een week later belde hij op of we konden praten, zo gezegd zo gedaan, er is een gesprek geweest en daarin zijn afspraken gemaakt omtrent de kinderen. Hij heeft de advocaat ingetrokken en we hebben besloten om samen hieraan uit te komen.



Nu sinds een maand gaat alles op rolletjes. We kunnen met elkaar Door 1 deur en dit scheelt zoveel voor de kinderen!

Tegelijk laat hij weten dat hij veel berouw heeft over wat hij heeft gedaan, maar omdat ik gewend ben dat hij een masker op kan zetten ben ik er heel erg voor op mijn hoede.



Inmiddels is er helaas nog geen huisje voor ons beschikbaar, vanwege veel herstructurering bij ons worden we eigenlijk hard gezegd, flink benadeeld door de woningbouw, de herstructureerders hebben voorrang op woningen terwijl o.a mijn kinderen en ik (en talloze andere woningzoekenden) geen schijn van kans maken. Erg frustrerend!



Tegelijk heb ik vorige week ook weer goed nieuws mogen vernemen, ondanks de grote zorgen in de zorgsector is mij vorige week een jaarcontract aangeboden! Wat een geweldig gevoel was dat! Stabiliteit! Weer een zorg minder! In ieder geval voor een jaar....



We komen er wel, maar we zijn er nog niet!



Ik wil iedereen die een soortgelijk verhaal heeft, mensen die mijn verhaal lezen en herkenning zien, mensen die bang zijn om hun relatie te beëindigen omdat ze bang zijn voor t onbekende, mensen die denken dat ze geen grammetje zelfwaarde meer hebben, al deze mensen wil ik aanspreken en laten zien; het komt goed! Het is rot, je gaat door een hel en er zullen dagen tussen zitten dat je jezelf nauwelijks uit je bed gesleept kan krijgen. Er zullen dagen tussen zitten dat je wil huilen en dat al die ellende er ineens uitkomt. Maar er zullen ook dagen zijn dat je voor het eerst weer kan Door ademen, en weer ga leven, je vind jezelf stukje bij beetje weer terug, en op een dag (een beetje zo'n dag als deze) lees je je eigen verhaal weer eens terug en ben je trots op jezelf met wat je in dat kleine beetje tijd bereikt heb!
Ik heb net je topic gelezen en wat ben jij sterk zeg.. Ik heb ontzettend veel respect voor je.. Uit al je reacties spreekt volwassenheid en wijsheid.. Veel sterkte en geluk toegewenst.. Jij komt er wel.
Alle reacties Link kopieren
Goed bezig :)!!!



Wees trots op jezelf.

Ik hoop dat er gauw een fijn plekje vrij komt voor jou en je kinderen, dat jullie echt tot rust komen!
Alle reacties Link kopieren
Fijn dat er hier eens veel begrip is voor elkaar.

Hier durf ik dus ook te bekennen dat ik uit soortgelijke situatie kom, wat een herkenning.



En ja het sluipt erin en het is moeilijk ontsnappen aan en is verschrikkelijk. Het manipuleren, isoleren, mooi weer spelen, niemand die je dus gelooft dat ie gruwelijk wreed is als de visite weg is... Totdat je gaat vertellen... Dan nog ongeloof... Totdat ze het zelf gaan zien... Dan moeten ze je leven uit want niets goed aan.



Nooit een hand op de zwangere buik, dat zo verschrikkelijk gemist, eerder een trap erin... Zowel letterlijk als gedreigd, politie moeten bellen...



Sta wel al 8 jaar ingeschreven, ik kan iedereen die begint te twijfelen aan zijn relatie aanraden je in te schrijven (zowiezo handig je weet nooit) bij de woningbouw, kan helaas van pas komen.

Helaas wil 8 jaar hier niet zeggen dat je een woning dan ook krijgt... Dus ik zit ondanks reageren op huizen waarschijnlijk nog wel een poosje noodgedwongen bij ex in huis met de kids. Heeft als voordeel dat ik permanent toezicht kan houden.



Zijn jullie niet bang dat ie zich ook impulsief en narcistisch en onverantwoordelijk opstelt t.o.de kids ?

Misschien nooit gedaan maar kids worden ook groter en bijdehanter... En dan gaat ie ze langzaam misschien zoals jou behandelen...

Maar wil hem de kids ook niet ontnemen en omgang is bij de ergste junken en klootz** nog die de vrouw mishandeld en of bedreigd heeft nog verplicht... Ga je dat frustreren omdat je het eng vind je kids er zonder toezicht te moeten laten dan heb je kans dat je je kids verliest ! Aan hem worden toegewezen ! Of uit huis worden getrokken... Dus maar hopen dat het goed blijft gaan...



Dat de kids geen schade oplopen... Dat vindt ik het ergste en engste en hield me tegen weg te gaan en houd me nu tegen om echt uit de buurt te gaan. Zoek een huisje zo dicht mogelijk bij om vlakbij de kids te zijn en toezicht te houden. Hoe gaan jullie hier mee om ?
Alle reacties Link kopieren
Dames ik heb ook z'on ex...en mijn huidige man heeft daar nog steeds last van, want ik laat me dus niet meer domineren of wat wijsmaken, dus ik ben altijd strijdlustig gebleven wat ook wel eens vermoeiend kan zijn. Mijn ex komt zo nu en dan zijn dochter opzoeken en 9 van de 10 keer hebben we binnen 5 minuten bonje. Bij mij heeft het toch wel een soort trauma achtergelaten die relatie...Sterkte meiden!
@elfquest24 :



dank je wel! het is ook niet altijd makkelijk geweest hoor, en heus heb ik wel eens een dag flink lopen foeteren (als de kinderen er niet bij waren natuurlijk ) ik kan me ook nog echt het moment van "ontwaken" herinneren. na weer een ruzie, waarna hij weer niet thuis was gekomen en daarna nog loog over waar hij eigenlijk was, dat was voor mij de druppel. ik heb mijn spullen bij elkaar gepakt en (terwijl hij nog niet thuis was) heb alles op mijn gemakje in de auto geladen, de kinderen en ik zijn nog naar de speeltuin geweest, ik heb hen zo goed als dat ik kon niets laten merken van hetgeen wat er afspeelde. daarna ben ik bij de buurvrouw geweest (tevens goede vriendin) en toen hij uiteindelijk thuis was heb ik de kinderen even bij de buurvrouw gezet en ben m gaan confronteren. makkelijk was anders maar ik ben blij dat ik het gedaan heb.



@flowerpower91:



dank je wel, woninginstanties van tegenwoordig, Zoals ik heb verteld is hier best wel een oneerlijke strijd aan de gang, ik sta bovenaan de lijst, 2e plaats, wat betekend dat als er nu twee woningen op de markt komen en ik op allebei reageer ik sowieso een huis heb, maar dit word zwaar bemoeilijkt door de woningstichting die graag zo snel mogelijk alle herstructureerders onder de panne brengen , in de eerste instantie begrijpelijk zou je denken, waren het niet dat de panden waar we over spreken pas in 2016 tegen de grond gaan en ze tot die tijd antikrakers in de panden zetten. En deze week brak helemaal mijn klomp toen ik het zinnetje ‘statiehouders genieten de voorkeur’ zag staan. Na een kort telefoongesprek werd mij al snel duidelijk dat dit asielzoekers zijn. Ook deze mensen hebben onderdak nodig, natuurlijk! Maar mij werd verteld dat ik te selectief was! Ik reageer op elke eengezinswoning die vrij komt , ik kies er alleen niet voor om op een flatje te willen zitten met mijn twee kinderen. De mevrouw aan de telefoon liet mij maar al te goed merken dat zij totaal geen boodschap had aan mijn verhaal en als ik zo om een huis zat te springen ik maar een flatje moet reageren! Later heb ik nog een keer gebeld en kreeg ik een andere dame van de woningcorporatie aan de lijn, die was daarin tegen weer helemaal niet te spreken over het feit hou ik behandeld werd. Maar goed wat moet je dr mee? Het ik mateloos frustrerend dat men via zo’n woningcorporatie een machtsspelletje aan de gang is, ik voelde me op een bepaald punt gewoon benadeeld .



@unuance:



meid wat rot voor je! ik begrijp je zo goed, het is wat je zegt, het is zo slopend en ik heb echt respect voor je dat je dit kan! Het zou bij mij geen mogelijkheid geweest zijn, eerder had ik al verteld dat ik ook geen flauwe ben, op t moment dat ik de knoop doorhakte was ik woest over hoe hij ons behandeld heeft, als ik daar nog een dag langer had gebleven had het uitgedraaid op oorlog !

Zijn er echt geen andere opties voor je? de rede dat ik dat vraag is omdat we inmiddels allemaal dondersgoed weten hoe ze kunnen manipuleren. Trek je het nog een beetje? Ik hoop zo voor je dat je snel een huisje krijgt ! dat permanent toezicht houden herken ik ook zeker wel, zo ook je zorgen. Mijn ex was eigenlijk ook naar de oudste toe al wel wat narcistisch, maar het waren in kleine dingetjes, nooit wat met m doen, en altijd maar willen stoeien , een machtstrijd. Het resulteerde altijd in een huilend kind omdat hij m dan weer “per ongeluk” pijn had gedaan. Dit stopte dus ook toen het na de zoveelste keer weer gebeurde en ik m duidelijk maakte dat er niet meer gestoeid gaat worden. En ja , ik vind het doodeng als ze mij hun vader zijn, voor nu is dat maar 3 uurtjes in de week maar in de tussentijd knijp ik m zeker wel! Voor nu gaat t wel goed , maar hij weet dat ik m scherp in de gaten hou, daarbij heb ik m duidelijk gemaakt dat als ik hem verdenk (en geloof me, ik zie het gelijk wanneer hij weer een avondje is doorgegaan) van drugsgebruik , dat ik de kinderen niet meegeef zonder dat hij een drugstest heb gedaan, deze heb ik online besteld . daarbij sta ik ook binnen 5 minuten aan zijn deur als ik dat wil.



@beetjegek:



ik zie hier ook zeker herkenning in haha, ik heb geen nieuwe partner en ben ook niet van plan om deze snel te krijgen, juist door mijn defensieve houding. Zodra ik maar een idee krijg dat een persoon maar net iets te opdringerig is of te dominant dan hang ik er al in. Ik laat ook heel duidelijk merken ; ik ben niet wanhopig op zoek naar een nieuwe man in mijn leven die zorg gaat dragen voor mij en mijn kinderen. Ook ben ik niet op zoek naar een bootycall of een sexmaatje, ik ben toe aan rust en een stabiel leven voor mijn kinderen en mijzelf Dus back off! Misschien bedoelen ze het niet zo hoor maar in ieder geval kunnen ze nooit zeggen dat ik ze aan het lijntje hou of verkeerde signalen afgeef





dames, heel erg bedankt! en voor iedereen met herkening: heel veel sterkte !
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor de update Spieker! En wat goed dat jullie in ieder geval voor de kinderen door 1 deur kunnen! Helemaal blij van je update
lieve lotus !



hoe gaat het met jou? ik heb nog veel aan je gedacht ! hoe gaat t met je angstaanvallen?
Alle reacties Link kopieren
Op wiens naam staat het huis? Als het op jullie beide naam staat kun je hem eruit schoppen. Andere sloten op de deur en een advocaat inschakelen.
Alle reacties Link kopieren
En als hij het lef heeft om wel te komen, politie bellen.
Alle reacties Link kopieren
Wanneer je er zeker van bent dat je wilt gaan scheiden stap dan naar een advocaat en laat voorlopige voorzieningen vastleggen.

Hiermee kan via e rechter vastgelegd worden dat jij in de woning kunt blijven en kan hem ook de toegang tot de woning ontzegt worden.



Bovendien kun je een voorlopige alimentatie vast laten stellen.



Het gaat allemaal via de rechtbank dus bij een onwillige ex kan de alimentatie door het LBIO geïnd worden voor je en kan je hem door de politie uit het huis laten verwijderen wanneer hij, ondanks een verbod, toch binnen stapt.



Overigens adviseer ik je om andere sloten te plaatsen nadat het gebruik van de woning aan jou is toegewezen.



Nadat de voorlopige voorzieningen zijn aangevraagd moet wel binnen een bepaalde tijd de scheiding aangevraagd worden anders vervallen de voorlopige voorzieningen weer.
Niet geschoten is altijd mis
Alle reacties Link kopieren
quote:spieker27 schreef op 23 september 2014 @ 21:31:

lieve lotus !



hoe gaat het met jou? ik heb nog veel aan je gedacht ! hoe gaat t met je angstaanvallen?



Ik ook aan jou!

Het gaat stukje bij beetje beter, elke week een beetje minder paniek om doorgewone dingen

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven