Geld & Recht
alle pijlers
Aanranding aangeven na bijna 3 jaar
maandag 29 september 2014 23:01
Hoi,
Ik twijfel even over waar ik dit topic moet openen,
maar dit forum lijkt me geschikt.
Het zit zo: Ik ben in de kerstvakantie van 2011
aangerand, ik weet niet meer of het januari 2012
gebeurd is of nog in de laatste week van 2011.
Het gebeurde vond plaats tijdens mijn werk, bij een
cliënt thuis (ik ben werkzaam in de thuiszorg), en het
duurde al met al ruim 2 a 3 uur.
Nooit heb ik overwogen aangifte te doen: Ik ontkende voor
mezelf dat het plaats had gevonden.
Op het moment dat het gebeurde, zei ik tegen mezelf: Je bent een grote meid, je kunt dit, over een paar uur sta je buiten en dan is dit nooit gebeurd en heeft die man nooit bestaan. Ik was toen 19 jaar oud.
Toch heb ik er altijd last van blijven houden, het beïnvloed mijn houding naar mannen al dan niet onbewust. Het komt ook nog wel voor dat ik er naar over droom.
Ik weet wie het is, ik weet ook waar hij woont. Het huis kan ik beschrijven, van indeling tot interieur. Is aangifte überhaupt nog mogelijk, en wat win ik ermee?
Ik twijfel even over waar ik dit topic moet openen,
maar dit forum lijkt me geschikt.
Het zit zo: Ik ben in de kerstvakantie van 2011
aangerand, ik weet niet meer of het januari 2012
gebeurd is of nog in de laatste week van 2011.
Het gebeurde vond plaats tijdens mijn werk, bij een
cliënt thuis (ik ben werkzaam in de thuiszorg), en het
duurde al met al ruim 2 a 3 uur.
Nooit heb ik overwogen aangifte te doen: Ik ontkende voor
mezelf dat het plaats had gevonden.
Op het moment dat het gebeurde, zei ik tegen mezelf: Je bent een grote meid, je kunt dit, over een paar uur sta je buiten en dan is dit nooit gebeurd en heeft die man nooit bestaan. Ik was toen 19 jaar oud.
Toch heb ik er altijd last van blijven houden, het beïnvloed mijn houding naar mannen al dan niet onbewust. Het komt ook nog wel voor dat ik er naar over droom.
Ik weet wie het is, ik weet ook waar hij woont. Het huis kan ik beschrijven, van indeling tot interieur. Is aangifte überhaupt nog mogelijk, en wat win ik ermee?
dinsdag 30 september 2014 06:08
quote:anonimanov schreef op 30 september 2014 @ 00:08:
[...]
Klopt denk ik wel. Ik heb namelijk, ruim een jaar later, een andere ''poging'' ' meegemaakt. Ik liep des avonds alleen over een verlaten straat en plotseling liep er een vent vlak achter me en fluisterde me allemaal onzedelijke voorstellen toe. De situatie was toen compleet anders en ik heb aangebeld bij buren een paar huizen verderop. Voordat ik op de bel drukte, keek ik nog achterom en zag die vent aan de overkant van de straat staan te gluren. Toen een buurvrouw opendeed en ik die vent aanwees, rende hij meteen weg. Daar heb ik de politie wel over gebeld, in het belang van : Een dreigend figuur in de buurt, dat moet gemeld worden in het belang van de openbare orde. Daar ben ik korte tijd bang van geweest; je blijft toch denken dat er ieder moment uit het niets iemand op kan duiken.
De situatie op mijn werk was heel anders; ik was daar als werknemer, bij iemand in huis; dat is een heel andere setting. En zijn vrouw was daar ook aanwezig.
Dat die situatie op je werk anders was snap ik echt niet. Waarom laat je het toe dat iemand je met tussenpozen 3 uur lang bepotelt? Hij had van mij bij de eerste de beste toenadering al een hoek gekregen. En hem tot de orde geroepen op een dusdanig luide toon dat zijn vrouw het zeker zou hebben gehoord.
Dus eens met Markovic.
[...]
Klopt denk ik wel. Ik heb namelijk, ruim een jaar later, een andere ''poging'' ' meegemaakt. Ik liep des avonds alleen over een verlaten straat en plotseling liep er een vent vlak achter me en fluisterde me allemaal onzedelijke voorstellen toe. De situatie was toen compleet anders en ik heb aangebeld bij buren een paar huizen verderop. Voordat ik op de bel drukte, keek ik nog achterom en zag die vent aan de overkant van de straat staan te gluren. Toen een buurvrouw opendeed en ik die vent aanwees, rende hij meteen weg. Daar heb ik de politie wel over gebeld, in het belang van : Een dreigend figuur in de buurt, dat moet gemeld worden in het belang van de openbare orde. Daar ben ik korte tijd bang van geweest; je blijft toch denken dat er ieder moment uit het niets iemand op kan duiken.
De situatie op mijn werk was heel anders; ik was daar als werknemer, bij iemand in huis; dat is een heel andere setting. En zijn vrouw was daar ook aanwezig.
Dat die situatie op je werk anders was snap ik echt niet. Waarom laat je het toe dat iemand je met tussenpozen 3 uur lang bepotelt? Hij had van mij bij de eerste de beste toenadering al een hoek gekregen. En hem tot de orde geroepen op een dusdanig luide toon dat zijn vrouw het zeker zou hebben gehoord.
Dus eens met Markovic.
dinsdag 30 september 2014 06:14
Natuurlijk Naara. Jij geeft een cliënt tijdens je werk een hoek. Dat is dan meteen ontslag op staande voet. Die man heeft een getuige, zijn vrouw en jij geen poot om op te staan. Dan ben je en aangerand en je baan kwijt en waarschijnlijk kan je je opleiding ook op je buik schrijven want geweld tegen cliënten staat erg slecht op je VOG.
Wat een bullshit verkoop jij zo vroeg op de morgen, ben je nog niet helemaal wakker?
Wat een bullshit verkoop jij zo vroeg op de morgen, ben je nog niet helemaal wakker?
You know how I know? Because I reeaally think so!
dinsdag 30 september 2014 06:29
ik weet het niet zeker.... maar volgens mij is aanranding een klachtmisdrijf.
wat voor de een aanranding is, hoeft dat voor de ander niet zo te zijn namelijk.
het gaat erom of er persoonlijke grenzen zijn overtreden of niet.
volgens mij staat er op een klachtmisdrijf geen verjaringstermijn zoals bij verkrachting wat duidelijk een misdrijf is. maar dat weet ik niet zeker.
daar kan de politie je alles over vertellen. wat ook belangrijk is, is na te gaan of jij de enige bent die dit bij die persoon hebt meegemaakt. het zou wel eens heel goed kunnen zijn dat er meerdere vrouwen dit bij die client hebben meegemaakt. als dat zo is, sta je sterker.
blijf er niet mee zitten.... haal dat klote gevoel uit je systeem.
DOE IETS.....
wat voor de een aanranding is, hoeft dat voor de ander niet zo te zijn namelijk.
het gaat erom of er persoonlijke grenzen zijn overtreden of niet.
volgens mij staat er op een klachtmisdrijf geen verjaringstermijn zoals bij verkrachting wat duidelijk een misdrijf is. maar dat weet ik niet zeker.
daar kan de politie je alles over vertellen. wat ook belangrijk is, is na te gaan of jij de enige bent die dit bij die persoon hebt meegemaakt. het zou wel eens heel goed kunnen zijn dat er meerdere vrouwen dit bij die client hebben meegemaakt. als dat zo is, sta je sterker.
blijf er niet mee zitten.... haal dat klote gevoel uit je systeem.
DOE IETS.....
dinsdag 30 september 2014 06:40
quote:MrsStanleyWalker schreef op 30 september 2014 @ 06:14:
Natuurlijk Naara. Jij geeft een cliënt tijdens je werk een hoek. Dat is dan meteen ontslag op staande voet. Die man heeft een getuige, zijn vrouw en jij geen poot om op te staan. Dan ben je en aangerand en je baan kwijt en waarschijnlijk kan je je opleiding ook op je buik schrijven want geweld tegen cliënten staat erg slecht op je VOG.
Wat een bullshit verkoop jij zo vroeg op de morgen, ben je nog niet helemaal wakker?
Dan fake je maar dat je niet lekker bent, en gaat weg. Ik snap werkelijk niet dat iemand zich van alles en nog wat laat aanleunen omwille van "de repuatie". Baan kwijt, ja dat wil ik wel zien gebeuren! Redelijke kans dat zij niet de eerste is die hij heeft bepotelt, maar dat ze allemaal peultjes schijten voor baan en reputatie. Daarmee maakt iemand zich imo medeschuldig aan het voortbestaan van zoiets. Want we hebben toch hopelijk niet de illusie dat je 3 jaar na dato nog enig gehoor gaat vinden?
Overigens, sommige mensen zijn niet voor niets slachtoffers. Die hebben onbewust de uitstraling dat ze zich niet tegen soort gedrag weren. Net als dat honden kunnen ruiken dat iemand bang voor ze is.
En daarmee wil ik die man niet goedpraten. TO is niet verantwoordelijk voor de eerste bepoteling, maar wel dat ze het 3 uur (!!!) heeft laten voortduren.
Natuurlijk Naara. Jij geeft een cliënt tijdens je werk een hoek. Dat is dan meteen ontslag op staande voet. Die man heeft een getuige, zijn vrouw en jij geen poot om op te staan. Dan ben je en aangerand en je baan kwijt en waarschijnlijk kan je je opleiding ook op je buik schrijven want geweld tegen cliënten staat erg slecht op je VOG.
Wat een bullshit verkoop jij zo vroeg op de morgen, ben je nog niet helemaal wakker?
Dan fake je maar dat je niet lekker bent, en gaat weg. Ik snap werkelijk niet dat iemand zich van alles en nog wat laat aanleunen omwille van "de repuatie". Baan kwijt, ja dat wil ik wel zien gebeuren! Redelijke kans dat zij niet de eerste is die hij heeft bepotelt, maar dat ze allemaal peultjes schijten voor baan en reputatie. Daarmee maakt iemand zich imo medeschuldig aan het voortbestaan van zoiets. Want we hebben toch hopelijk niet de illusie dat je 3 jaar na dato nog enig gehoor gaat vinden?
Overigens, sommige mensen zijn niet voor niets slachtoffers. Die hebben onbewust de uitstraling dat ze zich niet tegen soort gedrag weren. Net als dat honden kunnen ruiken dat iemand bang voor ze is.
En daarmee wil ik die man niet goedpraten. TO is niet verantwoordelijk voor de eerste bepoteling, maar wel dat ze het 3 uur (!!!) heeft laten voortduren.
dinsdag 30 september 2014 06:44
quote:Naara schreef op 30 september 2014 @ 06:08:
[...]
Dat die situatie op je werk anders was snap ik echt niet. Waarom laat je het toe dat iemand je met tussenpozen 3 uur lang bepotelt? Hij had van mij bij de eerste de beste toenadering al een hoek gekregen. En hem tot de orde geroepen op een dusdanig luide toon dat zijn vrouw het zeker zou hebben gehoord.
Dus eens met Markovic.
Ach ja, een ander weet vaak zo goed hoe die zou reageren. En die zou het altijd beter doen!
Laat het nou zo zijn dat iedere situatie anders is en dat iedereen in een situatie anders reageert.
[...]
Dat die situatie op je werk anders was snap ik echt niet. Waarom laat je het toe dat iemand je met tussenpozen 3 uur lang bepotelt? Hij had van mij bij de eerste de beste toenadering al een hoek gekregen. En hem tot de orde geroepen op een dusdanig luide toon dat zijn vrouw het zeker zou hebben gehoord.
Dus eens met Markovic.
Ach ja, een ander weet vaak zo goed hoe die zou reageren. En die zou het altijd beter doen!
Laat het nou zo zijn dat iedere situatie anders is en dat iedereen in een situatie anders reageert.
Dit is mijn uitspraak en daarmee zult u het moeten doen.
dinsdag 30 september 2014 06:49
quote:Naara schreef op 30 september 2014 @ 06:40:
[...]
Dan fake je maar dat je niet lekker bent, en gaat weg. Ik snap werkelijk niet dat iemand zich van alles en nog wat laat aanleunen omwille van "de repuatie". Baan kwijt, ja dat wil ik wel zien gebeuren! Redelijke kans dat zij niet de eerste is die hij heeft bepotelt, maar dat ze allemaal peultjes schijten voor baan en reputatie. Daarmee maakt iemand zich imo medeschuldig aan het voortbestaan van zoiets. Want we hebben toch hopelijk niet de illusie dat je 3 jaar na dato nog enig gehoor gaat vinden?
Overigens, sommige mensen zijn niet voor niets slachtoffers. Die hebben onbewust de uitstraling dat ze zich niet tegen soort gedrag weren. Net als dat honden kunnen ruiken dat iemand bang voor ze is.
En daarmee wil ik die man niet goedpraten. TO is niet verantwoordelijk voor de eerste bepoteling, maar wel dat ze het 3 uur (!!!) heeft laten voortduren.
Zo zo medeschuldig aan het voortbestaan van een aanranding nog wel!
En sommige mensen zijn niet voor niets slachtoffer?
Jij bent echt een partij ziek in je hoofd met dit soort uitspraken!
[...]
Dan fake je maar dat je niet lekker bent, en gaat weg. Ik snap werkelijk niet dat iemand zich van alles en nog wat laat aanleunen omwille van "de repuatie". Baan kwijt, ja dat wil ik wel zien gebeuren! Redelijke kans dat zij niet de eerste is die hij heeft bepotelt, maar dat ze allemaal peultjes schijten voor baan en reputatie. Daarmee maakt iemand zich imo medeschuldig aan het voortbestaan van zoiets. Want we hebben toch hopelijk niet de illusie dat je 3 jaar na dato nog enig gehoor gaat vinden?
Overigens, sommige mensen zijn niet voor niets slachtoffers. Die hebben onbewust de uitstraling dat ze zich niet tegen soort gedrag weren. Net als dat honden kunnen ruiken dat iemand bang voor ze is.
En daarmee wil ik die man niet goedpraten. TO is niet verantwoordelijk voor de eerste bepoteling, maar wel dat ze het 3 uur (!!!) heeft laten voortduren.
Zo zo medeschuldig aan het voortbestaan van een aanranding nog wel!
En sommige mensen zijn niet voor niets slachtoffer?
Jij bent echt een partij ziek in je hoofd met dit soort uitspraken!
Dit is mijn uitspraak en daarmee zult u het moeten doen.
dinsdag 30 september 2014 06:56
quote:stala schreef op 30 september 2014 @ 06:49:
[...]
Zo zo medeschuldig aan het voortbestaan van een aanranding nog wel!
Inderdaad, als je niets doet met dat feit dan laat je de dader wegkomen met zijn gedrag. En maak je daardoor dat hij ongestraft anderen ook kan bepotelen.
En sommige mensen zijn niet voor niets slachtoffer?
Mensen die niet weerbaar zijn stralen dat uit, daders pikken dat op ja. Ik ken mensen die werkzaam zijn in de psychiatrie, ook zij kunnen net als honden ruiken wanneer iemand bang is. Dus ook dat: ja. Wat de dader niet het recht geeft om... maar je snapt hopelijk wat ik bedoel.
Jij bent echt een partij ziek in je hoofd met dit soort uitspraken!
En jij moet iets doen aan je begrijpend lezen....
[...]
Zo zo medeschuldig aan het voortbestaan van een aanranding nog wel!
Inderdaad, als je niets doet met dat feit dan laat je de dader wegkomen met zijn gedrag. En maak je daardoor dat hij ongestraft anderen ook kan bepotelen.
En sommige mensen zijn niet voor niets slachtoffer?
Mensen die niet weerbaar zijn stralen dat uit, daders pikken dat op ja. Ik ken mensen die werkzaam zijn in de psychiatrie, ook zij kunnen net als honden ruiken wanneer iemand bang is. Dus ook dat: ja. Wat de dader niet het recht geeft om... maar je snapt hopelijk wat ik bedoel.
Jij bent echt een partij ziek in je hoofd met dit soort uitspraken!
En jij moet iets doen aan je begrijpend lezen....
dinsdag 30 september 2014 07:18
Ik moét helemaal niets. Zeker niet van iemand die zulke idiote uitspraken doet.
Kennelijk kon of durfde TO niet uit de situatie te stappen om wat voor reden dan ook. Verlammend reageren door het slachtoffer is een zeer bekend verschijnsel bij aanranding en verkrachtingszaken.
Dat jij het wel zou kunnen is heel fijn voor jou. Maar iedereen reageert dus anders. En de enige die verantwoordelijk is voor het voort laten duren van een aanranding of verkrachting is de dader!
En sommige mensen zijn niet voor niets slachtoffer omdat ze uitstralen dat ze niet weerbaar zijn...
Ik hoef niet te leren begrijpend te lezen. Jij zou wat moeite kunnen doen om zaken anders te verwoorden.
Juist slachtoffers van zedendelicten hebben vaak het gevoel achteraf van, had ik niet dit of dat moeten doen, of als ik zus of zo had gereageert dan was dit mij niet overkomen. Ze hebben geen Viva forummer nodig die nog eens laat weten dat het weleens aan hun uitstraling zou hebben kunnen liggen dat een viespeuk zijn handen niet thuis heeft kunnen houden!
Kennelijk kon of durfde TO niet uit de situatie te stappen om wat voor reden dan ook. Verlammend reageren door het slachtoffer is een zeer bekend verschijnsel bij aanranding en verkrachtingszaken.
Dat jij het wel zou kunnen is heel fijn voor jou. Maar iedereen reageert dus anders. En de enige die verantwoordelijk is voor het voort laten duren van een aanranding of verkrachting is de dader!
En sommige mensen zijn niet voor niets slachtoffer omdat ze uitstralen dat ze niet weerbaar zijn...
Ik hoef niet te leren begrijpend te lezen. Jij zou wat moeite kunnen doen om zaken anders te verwoorden.
Juist slachtoffers van zedendelicten hebben vaak het gevoel achteraf van, had ik niet dit of dat moeten doen, of als ik zus of zo had gereageert dan was dit mij niet overkomen. Ze hebben geen Viva forummer nodig die nog eens laat weten dat het weleens aan hun uitstraling zou hebben kunnen liggen dat een viespeuk zijn handen niet thuis heeft kunnen houden!
Dit is mijn uitspraak en daarmee zult u het moeten doen.
dinsdag 30 september 2014 07:38
Kan je niet beter eerst praten met je (toenmalige?) werkgever? Wie weet flikt deze man dit ook bij andere collegaas. En als iedereen uit angst zijn mond houdt kan hij gewoon doorgaan. Van daaruit kan je alsnog melding maken bij de politie. Zij kunnen je adviseren of aangifte nut heeft.
Nog steeds hopend op een beter leesbare vormgeving 
dinsdag 30 september 2014 07:39
En die client die je na deze client moest verzorgen heeft braaf 3 uur op jou staan wachten?
En toen de zorg voor deze client langer duurde dan gepland, is zijn vrouw ook niet even komen kijken?
Ik werk zelf in de thuiszorg. Ik kan me niet voorstellen dat je zo verdwaasd raakt, van hetgeen dat er gebeurd is, dat je niet opgestapt bent.
En toen de zorg voor deze client langer duurde dan gepland, is zijn vrouw ook niet even komen kijken?
Ik werk zelf in de thuiszorg. Ik kan me niet voorstellen dat je zo verdwaasd raakt, van hetgeen dat er gebeurd is, dat je niet opgestapt bent.
dinsdag 30 september 2014 07:43
quote:mallebeppie schreef op 30 september 2014 @ 07:39:
En die client die je na deze client moest verzorgen heeft braaf 3 uur op jou staan wachten?
En toen de zorg voor deze client langer duurde dan gepland, is zijn vrouw ook niet even komen kijken?
Ik werk zelf in de thuiszorg. Ik kan me niet voorstellen dat je zo verdwaasd raakt, van hetgeen dat er gebeurd is, dat je niet opgestapt bent.
Zijn vrouw zat de hele tijd in de woonkamer, ze zei bijna niks. Ik ben geen verzorgende, maar huishoudelijk. Dat duurt doorgaans drie uur.
Ik zeg toch dat ik had moeten opstappen. Maar jee, ik was 19, ik was al te laat aangekomen en die vent had mijn leidinggevende al lopen uitschelden aan de telefoon...
En die client die je na deze client moest verzorgen heeft braaf 3 uur op jou staan wachten?
En toen de zorg voor deze client langer duurde dan gepland, is zijn vrouw ook niet even komen kijken?
Ik werk zelf in de thuiszorg. Ik kan me niet voorstellen dat je zo verdwaasd raakt, van hetgeen dat er gebeurd is, dat je niet opgestapt bent.
Zijn vrouw zat de hele tijd in de woonkamer, ze zei bijna niks. Ik ben geen verzorgende, maar huishoudelijk. Dat duurt doorgaans drie uur.
Ik zeg toch dat ik had moeten opstappen. Maar jee, ik was 19, ik was al te laat aangekomen en die vent had mijn leidinggevende al lopen uitschelden aan de telefoon...
dinsdag 30 september 2014 07:43
Meid, je was nog maar jong en onervaren. Jezelf iets kwalijk nemen is totaal niet aan de orde.
Het is niet gek dat je twijfelt, toen en ook nu.
Toch ben ikzelf wel van mening dat een aangifte wel degelijk een heel belangrijke stap kan zijn. Voor jezelf!
Onderdeel van verwerking.
En wat die man betreft, jammer wanneer die niet alsnog zijn grammetje straf zou krijgen. Zo iemand beseft zich niet wat voor gevolgen dergelijk gedrag heeft. Daarmee mag hij wat mij betreft zeer zeker geconfronteerd worden?
Maar bovenal: volg je eigen gevoel en vergeef jezelf. Jij was en bent niet fout geweest!
Het is niet gek dat je twijfelt, toen en ook nu.
Toch ben ikzelf wel van mening dat een aangifte wel degelijk een heel belangrijke stap kan zijn. Voor jezelf!
Onderdeel van verwerking.
En wat die man betreft, jammer wanneer die niet alsnog zijn grammetje straf zou krijgen. Zo iemand beseft zich niet wat voor gevolgen dergelijk gedrag heeft. Daarmee mag hij wat mij betreft zeer zeker geconfronteerd worden?
Maar bovenal: volg je eigen gevoel en vergeef jezelf. Jij was en bent niet fout geweest!
dinsdag 30 september 2014 07:59
Naara: misschien is het handig dat je je eerst beter inleest/informeert over het meemaken van een traumatische gebeurtenis, voordat je hier iets zegt wat kant noch wal slaat en je degene die blootgesteld is geweest aan een nare seksuele ervaring ook nog eens enorm een schuldgevoel aanpraat, wat ik misselijkmakend van je vind.
Bevriezen is één vd reacties op het je bevinden in een dergelijke situatie. Vechten en vluchten zijn ook reacties; blij om te lezen dat jij je zo goed had weten te redden. Applaus.
Bevriezen is één vd reacties op het je bevinden in een dergelijke situatie. Vechten en vluchten zijn ook reacties; blij om te lezen dat jij je zo goed had weten te redden. Applaus.
dinsdag 30 september 2014 08:00
Ik kom heel wat mensen tegen vn thuiszorgorganisaties, eerst voor een buurvrouw zaliger, de laatste tijd voor mijn moeder. Wat TO is overkomen is helaas geen uitzondering. Natuurlijk zijn daar ook demente bejaarden bij, die raken dikwijls ieder gevoel voor decorum kwijt, net als een klein kind, maar er zijn ook heren die niet dement zijn en die hun hulp zelfs in de rolstoel of op krukken achterna gaan. Bij mijn moeder in het complex woonde een man bij wie bijna niemand meer wilde poetsen.
verba volant, scripta manent.
dinsdag 30 september 2014 08:07
Ik heb dit jaren geleden ook meegemaakt in de thuiszorg toen ik daar vakantie werk deed was een kerel waarvan zijn vrouw ook thuis was die uit het niets mij probeerde te zoenen en me aan te raken ik zelf heb een echte dreun verkocht en zijn vrouw vroeg ook wat is er aan de hand mijn verhaal gedaan en gelijk weggegaan naar de thuiszorg zelf geweest kantoor was vlakbij dit word heel serieus genomen deze man werd uit de zorg gegooid want dit was blijkbaar vaker gebeurd! Je had idd gelijk in moeten grijpen en ja ik was ook 19 jaar toen die tijd!
dinsdag 30 september 2014 08:08
Ik zou het nu ook niet over mee heen hebben laten komen. Ik zou waarschijnlijk gezegd hebben dat het een vieze smeerlap was en meteen zijn weggegaan. Maar ik kan me ook wel voorstellen dat sommige meiden van 19 dat niet kunnen of niet aandurven.
In eerste instantie dacht ik; aangifte doen. Maar na een nachtje slapen denk ik dat ik het maar naast me neer zou proberen te leggen. Mede omdat ik nu anders in het leven sta dan toen ik 19 was. Desnoods met een hulpverlener praten. Maar aangifte? Wat heeft het nog voor zin. Misschien leeft de man al niet eens meer. En was hij inderdaad niet helemaal helder meer. En dan kan TO wel zeggen dat dementie wel kenbaar gemaakt wordt, dit is natuurlijk ook een proces met verschillende fases waardoor acties niet altijd verklaard kunnen worden. Of deed die man vreemd door medicijnen.
Het is absoluut kwalijk wat er is gebeurd. Maar toch zou ik het proberen te vergeten en verder gaan.
In eerste instantie dacht ik; aangifte doen. Maar na een nachtje slapen denk ik dat ik het maar naast me neer zou proberen te leggen. Mede omdat ik nu anders in het leven sta dan toen ik 19 was. Desnoods met een hulpverlener praten. Maar aangifte? Wat heeft het nog voor zin. Misschien leeft de man al niet eens meer. En was hij inderdaad niet helemaal helder meer. En dan kan TO wel zeggen dat dementie wel kenbaar gemaakt wordt, dit is natuurlijk ook een proces met verschillende fases waardoor acties niet altijd verklaard kunnen worden. Of deed die man vreemd door medicijnen.
Het is absoluut kwalijk wat er is gebeurd. Maar toch zou ik het proberen te vergeten en verder gaan.
dinsdag 30 september 2014 08:16
Wat een nare ervaring TO. Ik vind het sterk dat je aangifte wil gaan doen. Ik heb hier zelf gelukkig geen ervaring mee, maar er iets mee doen lijkt mij goed, dat jij weer de controle neemt ipv dat het gebeurde controle heeft over jou. Iets ermee doen, al wordt de dader wellicht niet veroordeeld, is waarschijnlijk een belangrijke stap op weg naar helen en verwerken.
Ongelooflijk dat hier mensen zo'n verhaal in twijfel trekken. Je hoeft je zeker niet te verantwoorden, niemand heeft het recht jou te betasten en het is niet voor niets dat aanranding een lange verjaringstermijn heeft en dat je er flink voor bestraft kan worden, het is een naar misdrijf.
Ongelooflijk dat hier mensen zo'n verhaal in twijfel trekken. Je hoeft je zeker niet te verantwoorden, niemand heeft het recht jou te betasten en het is niet voor niets dat aanranding een lange verjaringstermijn heeft en dat je er flink voor bestraft kan worden, het is een naar misdrijf.
dinsdag 30 september 2014 08:23
Wat een nare reacties weer van sommigen. Bij het uitdelen van empatisch vermogen stonden jullie helemaal achteraan, blijkt wel weer.
TO, zet die mensen maar onder de negeerknop en verdedig je niet.
Jij hebt er veel last van, dus je moet er iets mee doen. Ik zou eens een gesprek aangaan met een professional. Wat je te wachten staat als je aangifte doet, weet ik niet. Maar jij moet verder en je hebt nu hulp nodig. Zoek dat. Dat ben jij waard! En bedenk: het is NOOIT je schuld. Er zat maar een fout en dat ben jij niet. Je raakte verlamd door de situatie, dat is helaas heel normaal. Maar echt, het is niet je schuld.
TO, zet die mensen maar onder de negeerknop en verdedig je niet.
Jij hebt er veel last van, dus je moet er iets mee doen. Ik zou eens een gesprek aangaan met een professional. Wat je te wachten staat als je aangifte doet, weet ik niet. Maar jij moet verder en je hebt nu hulp nodig. Zoek dat. Dat ben jij waard! En bedenk: het is NOOIT je schuld. Er zat maar een fout en dat ben jij niet. Je raakte verlamd door de situatie, dat is helaas heel normaal. Maar echt, het is niet je schuld.
dinsdag 30 september 2014 08:46
Hoi TO,
Ik ben een echte meelezer op het forum, maar heb nu even de behoefte om te reageren. Dat komt omdat ik er absoluut niet tegen kan dat er in dit soort gevallen toch nog altijd mensen schijnen te moeten zijn die een vorm van schuld bij het slachtoffer neer willen leggen. HIJ is over jouw grenzen heengegaan!! En mocht hij het later bij anderen gedaan hebben, dan is dat ook ZIJN keuze geweest.
Ik wil even reageren op jouw eerste post, jij overweegt om alsnog aangifte te doen.
Als jij contact opneemt met de afdeling zedenzaken van de politie bij jou in de buurt, zullen ze altijd eerst een informatief gesprek met jou hebben. Daarin kun jij vertellen wat jou is overkomen. De zedenrechercheurs zullen jou dan vertellen wat zij, de politie, voor jou kunnen betekenen. Zo zullen ze vertellen wat het doen van aangifte inhoudt, hoe het verdere onderzoek eruit zal kunnen zien en wat de eventuele haalbaarheid is van een strafrechtelijke vervolging. Ze leggen de voor- en nadelen van het doen van aangifte uit.
Jij kunt, na het gesprek, in alle rust nadenken of jij dat traject wel of niet in wilt gaan.
Ik kan je zeggen (uit ervaring) dat zo'n gesprek heel verhelderend kan werken.
Ik wens je veel sterkte in ieder geval!
Ik ben een echte meelezer op het forum, maar heb nu even de behoefte om te reageren. Dat komt omdat ik er absoluut niet tegen kan dat er in dit soort gevallen toch nog altijd mensen schijnen te moeten zijn die een vorm van schuld bij het slachtoffer neer willen leggen. HIJ is over jouw grenzen heengegaan!! En mocht hij het later bij anderen gedaan hebben, dan is dat ook ZIJN keuze geweest.
Ik wil even reageren op jouw eerste post, jij overweegt om alsnog aangifte te doen.
Als jij contact opneemt met de afdeling zedenzaken van de politie bij jou in de buurt, zullen ze altijd eerst een informatief gesprek met jou hebben. Daarin kun jij vertellen wat jou is overkomen. De zedenrechercheurs zullen jou dan vertellen wat zij, de politie, voor jou kunnen betekenen. Zo zullen ze vertellen wat het doen van aangifte inhoudt, hoe het verdere onderzoek eruit zal kunnen zien en wat de eventuele haalbaarheid is van een strafrechtelijke vervolging. Ze leggen de voor- en nadelen van het doen van aangifte uit.
Jij kunt, na het gesprek, in alle rust nadenken of jij dat traject wel of niet in wilt gaan.
Ik kan je zeggen (uit ervaring) dat zo'n gesprek heel verhelderend kan werken.
Ik wens je veel sterkte in ieder geval!
dinsdag 30 september 2014 08:52
Manoislief, waarschijnlijk komt dit soort dingen vaker voor dan we denken. Net als TO zijn er veel vrouwen (en waarschijnlijk overkomt het ook sommige mannen) die zich hier niet over uitspreken. Jij hebt goed gereageerd en gelukkig is je werkgever er ook adequaat mee omgegaan, mede omdat hij dit al vaker had geflikt. Ik vraag me dan wel af waarom ze een meisje van 19 naar die cliënt sturen zonder haar te waarschuwen.
Mensen reageren verschillend in dezelfde situatie. Inderdaad zoals al genoemd was: vluchten, bevriezen of vechten. Je hebt feitelijk niet veel controle over je reactie op dat moment. Er zijn veel vrouwen die uit angst, verrassing, shock enz. heel anders reageren dan ze zouden hebben gedacht. Vaak voelen ze zich daar later schuldig over, denken ze dat ze het hadden moeten stoppen en duidelijker hadden moeten aangeven dat ze het niet wilden.
Feit is dat het geen vereiste is om duidelijk aan te geven dat iemand niet aan je lichaam mag zitten zonder jouw toestemming: dat is een gegeven. Ook als je geen "nee" zegt, stop roept, de vent in kwestie wegduwt of op zijn bek slaat of wat dan ook, heeft die man het recht niet jou aan te raken. De enige die hier dus fout zit is de dader.
We leven helaas in een samenleving waarin in geval van een seksueel misdrijf meer naar de rol van het slachtoffer in het gebeurde wordt gekeken dan naar die van de dader. Dat zie je ook in dit topic en in andere topics over dit onderwerp. Dit soort misdrijven vindt niet in een vacuüm plaats, maar in een samenleving waarin vrouwen wordt verteld dat ze seksueel beschikbaar moeten zijn voor mannen, geen baas zijn over hun eigen lijf, ongewenste seksuele opmerkingen of aanrakingen als een grapje of een compliment moeten zien. Niet zelden worden voor daders van seksueel geweld verzachtende omstandigheden gezocht: hij was dronken, hij bedoelde het vast niet zo, je vond hem toch leuk, waarom was je alleen met hem, heb je wel duidelijk gezegd dat je niet wilde? En zo verschuift de schuld ongemerkt van de dader naar het slachtoffer.
Tegelijkertijd worden slachtoffers bekritiseerd als ze niet hard optreden tegen seksueel geweld en de man in kwestie van zich af slaan. Een dubbele moraal waar veel slachtoffers van seksueel geweld tegenaan lopen en die ervoor zorgt dat ze zich uit schaamte en schuldgevoel niet over het geweld durven uitspreken. Ondertussen laat het vaak diepere sporen achter dan ze hadden verwacht, zoals TO die er nog steeds nare dromen over heeft.
Mensen reageren verschillend in dezelfde situatie. Inderdaad zoals al genoemd was: vluchten, bevriezen of vechten. Je hebt feitelijk niet veel controle over je reactie op dat moment. Er zijn veel vrouwen die uit angst, verrassing, shock enz. heel anders reageren dan ze zouden hebben gedacht. Vaak voelen ze zich daar later schuldig over, denken ze dat ze het hadden moeten stoppen en duidelijker hadden moeten aangeven dat ze het niet wilden.
Feit is dat het geen vereiste is om duidelijk aan te geven dat iemand niet aan je lichaam mag zitten zonder jouw toestemming: dat is een gegeven. Ook als je geen "nee" zegt, stop roept, de vent in kwestie wegduwt of op zijn bek slaat of wat dan ook, heeft die man het recht niet jou aan te raken. De enige die hier dus fout zit is de dader.
We leven helaas in een samenleving waarin in geval van een seksueel misdrijf meer naar de rol van het slachtoffer in het gebeurde wordt gekeken dan naar die van de dader. Dat zie je ook in dit topic en in andere topics over dit onderwerp. Dit soort misdrijven vindt niet in een vacuüm plaats, maar in een samenleving waarin vrouwen wordt verteld dat ze seksueel beschikbaar moeten zijn voor mannen, geen baas zijn over hun eigen lijf, ongewenste seksuele opmerkingen of aanrakingen als een grapje of een compliment moeten zien. Niet zelden worden voor daders van seksueel geweld verzachtende omstandigheden gezocht: hij was dronken, hij bedoelde het vast niet zo, je vond hem toch leuk, waarom was je alleen met hem, heb je wel duidelijk gezegd dat je niet wilde? En zo verschuift de schuld ongemerkt van de dader naar het slachtoffer.
Tegelijkertijd worden slachtoffers bekritiseerd als ze niet hard optreden tegen seksueel geweld en de man in kwestie van zich af slaan. Een dubbele moraal waar veel slachtoffers van seksueel geweld tegenaan lopen en die ervoor zorgt dat ze zich uit schaamte en schuldgevoel niet over het geweld durven uitspreken. Ondertussen laat het vaak diepere sporen achter dan ze hadden verwacht, zoals TO die er nog steeds nare dromen over heeft.
Ga in therapie!
dinsdag 30 september 2014 09:12
dinsdag 30 september 2014 09:13
"Ik zou dit of dat" is hetzelfde als blaming the victim: een poging jezelf veilig te voelen. Als het niet aan het slachtoffer lag, kan het jou ook overkomen. Dat is een onveilige gedachte, dus heb je de natuurlijke neiging het slachtoffer schuldig te vinden. Want dat maakt de bedreiging beheersbaar. Heel natuurlijke neiging, heel feitelijk onzinnig en heel kwetsend voor het slachtoffer.
