Relaties
alle pijlers
Man na jaren ineens spijt. Toch doorgaan met scheiding?
dinsdag 30 september 2014 10:35
Mijn gedachten zijn de laatste weken behoorlijk in de war geschopt. Hopelijk helpt het een beetje om ze hier op papier te zetten.
Mijn man en ik zijn nu een jaar of 13 samen waarvan 7 getrouwd.
We hebben 2 kinderen van 4 en 6.
Sinds de kinderen er zijn is de relatie helaas een stuk slechter geworden. Mijn man deelde niet het geluk van het kinderen krijgen.
Helaas weet je nooit van tevoren hoe iemand als vader gaat worden.
Heel lang heb ik gehoopt dat het een periode van wennen was en ik heb geprobeerd om zo goed mogelijk een stabiel gezin te vormen en mijn man te ontzien als hij aangaf dat het hem teveel was.
Hij vervreemde helaas zo erg dat hij steeds minder met mij en de kinderen wilde doen en heel veel weg ging om leuke dingen met andere mensen te doen. Ook vakanties als gezin had hij niet altijd zin in waardoor ik ook een paar keer alleen met de kinderen weg ben geweest.
3 jaar geleden vond ik het niet meer acceptabel en heb ik aangegeven dat de relatie wat mij betreft over is. Na een week of 2 is hij toen helemaal gebroken en stortte zich huilend in mijn armen omdat het hem zo speet. Het breekt mijn hart als ik eraan denk dat mijn kinderen in een gebroken gezin opgroeien dus we hebben geprobeerd om de relatie voort te zetten. Dit is een tijdje goed gegaan maar al snel kwamen de oude gewoontes weer terug.
Op een bepaald moment ging hij regelmatig zelf 1 of meerdere dagen weg naar hotels of naar het buitenland en hij wilde echt niks meer met mij doen. Hij heeft maandenlang verteld dat het op was, dat hij veranderd is, dat we niet bij elkaar passen. Hij wilde niet meer appen en verwijderde mij soms van Facebook (hoe oud zijn we nou ook alweer?)
In de jaren dat er nu druk gebruik wordt gemaakt van social media ben ik ook nog nooit met foto of naam of iets anders door hem vermeld terwijl het vol staat met foto's van collega's, vrienden etc.
Ik wil mij daar niet druk over maken, wat is social media nou helemaal, maar van binnen doet het toch pijn.
De zorg van de kinderen is ook voor het grootste deel op mijn schouders terecht gekomen wat ik met veel liefde doe.
Na jarenlang het gevoel gehad te hebben alleen te zijn heb ik de laatste maanden voor mezelf het huwelijk afgesloten. Ik heb nog geprobeerd om hierover te praten of in relatietherapie te gaan maar daar wilde mijn man niet aan.
2 weken geleden heb ik de knoop doorgehakt. Hij zat toen al 3 weken doordeweeks in zijn werkruimte omdat hij het thuis te druk vond en we allebei graag rust wilden. Hij was het eens met mijn beslissing en we hebben besproken dat we er alles aan hebben gedaan maar dat het helaas niet is gelukt. Voor de kinderen wilden we het zo goed mogelijk regelen zodat zij er zo min mogelijk last van hebben.
Afgelopen week komt mijn man ineens weer in tranen en dat het hem zo spijt. Dat hij een verschrikkelijke man is geweest en hij ons zo erg mist.
Voor mij was de knoop al doorgehakt en ik zie ook weer een terugkerend patroon van een aantal jaar geleden waardoor ik weinig vertrouwen heb dat het nu wel goed gaat.
Een aantal vriendinnen die mij de afgelopen jaren verdrietig hebben gezien proberen mij te steunen en zeggen dat ik door moet zetten nu ik zover ben gekomen.
Voor mezelf wil ik dat ook heel graag. Ik heb er geen vertrouwen meer in.
Maar die kinderen......
Ik weet nog steeds niet of ik een beslissing kan maken die de kinderen zoveel verdriet gaat doen.
Mijn man en ik zijn nu een jaar of 13 samen waarvan 7 getrouwd.
We hebben 2 kinderen van 4 en 6.
Sinds de kinderen er zijn is de relatie helaas een stuk slechter geworden. Mijn man deelde niet het geluk van het kinderen krijgen.
Helaas weet je nooit van tevoren hoe iemand als vader gaat worden.
Heel lang heb ik gehoopt dat het een periode van wennen was en ik heb geprobeerd om zo goed mogelijk een stabiel gezin te vormen en mijn man te ontzien als hij aangaf dat het hem teveel was.
Hij vervreemde helaas zo erg dat hij steeds minder met mij en de kinderen wilde doen en heel veel weg ging om leuke dingen met andere mensen te doen. Ook vakanties als gezin had hij niet altijd zin in waardoor ik ook een paar keer alleen met de kinderen weg ben geweest.
3 jaar geleden vond ik het niet meer acceptabel en heb ik aangegeven dat de relatie wat mij betreft over is. Na een week of 2 is hij toen helemaal gebroken en stortte zich huilend in mijn armen omdat het hem zo speet. Het breekt mijn hart als ik eraan denk dat mijn kinderen in een gebroken gezin opgroeien dus we hebben geprobeerd om de relatie voort te zetten. Dit is een tijdje goed gegaan maar al snel kwamen de oude gewoontes weer terug.
Op een bepaald moment ging hij regelmatig zelf 1 of meerdere dagen weg naar hotels of naar het buitenland en hij wilde echt niks meer met mij doen. Hij heeft maandenlang verteld dat het op was, dat hij veranderd is, dat we niet bij elkaar passen. Hij wilde niet meer appen en verwijderde mij soms van Facebook (hoe oud zijn we nou ook alweer?)
In de jaren dat er nu druk gebruik wordt gemaakt van social media ben ik ook nog nooit met foto of naam of iets anders door hem vermeld terwijl het vol staat met foto's van collega's, vrienden etc.
Ik wil mij daar niet druk over maken, wat is social media nou helemaal, maar van binnen doet het toch pijn.
De zorg van de kinderen is ook voor het grootste deel op mijn schouders terecht gekomen wat ik met veel liefde doe.
Na jarenlang het gevoel gehad te hebben alleen te zijn heb ik de laatste maanden voor mezelf het huwelijk afgesloten. Ik heb nog geprobeerd om hierover te praten of in relatietherapie te gaan maar daar wilde mijn man niet aan.
2 weken geleden heb ik de knoop doorgehakt. Hij zat toen al 3 weken doordeweeks in zijn werkruimte omdat hij het thuis te druk vond en we allebei graag rust wilden. Hij was het eens met mijn beslissing en we hebben besproken dat we er alles aan hebben gedaan maar dat het helaas niet is gelukt. Voor de kinderen wilden we het zo goed mogelijk regelen zodat zij er zo min mogelijk last van hebben.
Afgelopen week komt mijn man ineens weer in tranen en dat het hem zo spijt. Dat hij een verschrikkelijke man is geweest en hij ons zo erg mist.
Voor mij was de knoop al doorgehakt en ik zie ook weer een terugkerend patroon van een aantal jaar geleden waardoor ik weinig vertrouwen heb dat het nu wel goed gaat.
Een aantal vriendinnen die mij de afgelopen jaren verdrietig hebben gezien proberen mij te steunen en zeggen dat ik door moet zetten nu ik zover ben gekomen.
Voor mezelf wil ik dat ook heel graag. Ik heb er geen vertrouwen meer in.
Maar die kinderen......
Ik weet nog steeds niet of ik een beslissing kan maken die de kinderen zoveel verdriet gaat doen.
dinsdag 30 september 2014 10:40
Weet je wat de kinderen verdriet doet? Een moeder zien ploeteren om aandacht van vader (voor haarzelf en kinderen) en een vader die het gezin blijkbaar niet de moeite waard vindt.
Kies voor jezelf en daarmee ook voor de kinderen. Ze zullen opgroeien in een stabielere situatie dan nu. Meer zekerheid, geen valse hoop en gegarandeerde liefde van hun moeder.
Ik ben écht geen voorstander van scheiden, integendeel zelfs, maar jouw man gaat wel heel erg voor 'wel de lusten, niet de lasten'.
Hij heeft, door zijn gedrag, zichzelf toch al van jullie gescheiden??
Kies voor jezelf en daarmee ook voor de kinderen. Ze zullen opgroeien in een stabielere situatie dan nu. Meer zekerheid, geen valse hoop en gegarandeerde liefde van hun moeder.
Ik ben écht geen voorstander van scheiden, integendeel zelfs, maar jouw man gaat wel heel erg voor 'wel de lusten, niet de lasten'.
Hij heeft, door zijn gedrag, zichzelf toch al van jullie gescheiden??
dinsdag 30 september 2014 10:41
De tweede kans heeft hij verprutst. Hoeveel kansen moet je iemand geven?
Voor je kinderen wordt het er ook niet duidelijker en gezelliger op. Ik denk dat je hen geen plezier doet om weer samen verder te gaan, want het klinkt allemaal reuze ongezellig (understatement). Kies voor je kinderen en voor jezelf.
Voor je kinderen wordt het er ook niet duidelijker en gezelliger op. Ik denk dat je hen geen plezier doet om weer samen verder te gaan, want het klinkt allemaal reuze ongezellig (understatement). Kies voor je kinderen en voor jezelf.
dinsdag 30 september 2014 10:42
Wat wil JIJ? Ik denk dat je dat al weet. De houding van je man gaat NIET veranderen als je hem telkens weer in genade aanneemt. Een gelijkwaardige relatie is het allang niet meer nl.
Deze emotionele achtbaan, want dat is het, gaat ook zijn weerslag op de kinderen krijgen, want die merken de spanningen in huis feilloos op.
Kies voor jezelf, hoog tijd dat je man volwassen word. Met de consequenties die hij zelf heeft veroorzaakt.
Deze emotionele achtbaan, want dat is het, gaat ook zijn weerslag op de kinderen krijgen, want die merken de spanningen in huis feilloos op.
Kies voor jezelf, hoog tijd dat je man volwassen word. Met de consequenties die hij zelf heeft veroorzaakt.
Horen, zien en .... reageren
dinsdag 30 september 2014 10:44
Hij belooft je nu van alles, maar hij zal uiteindelijk toch weer in het oude patroon terug vallen.
En hoe gelukkig ben je op dit moment zelf eigenlijk?
Ik zou doorzetten, het zal nu even moeilijk zijn, maar echt, er komt ook een dag dat je blij bent dat je de knoop door hakte.
En hoe gelukkig ben je op dit moment zelf eigenlijk?
Ik zou doorzetten, het zal nu even moeilijk zijn, maar echt, er komt ook een dag dat je blij bent dat je de knoop door hakte.
Iedereen wil oud worden, maar niemand wil het zijn.
dinsdag 30 september 2014 10:45
Wat een verhaal! Ik zou hoe moeilijk het ook is, doorzetten of misschien toch therapie. Want het is echt een hele moeilijke situatie. Ook nu al voor de kinderen, afgewezen door papa is echt moeilijk.
Jullie kunnen toch uit elkaar en dan kan hij laten zien dat hij z'n best doet, en dan eventueel na een jaar als het goed gaat weer samen gaan.
Misschien is hij meer een persoon om te latten? Dat hij zijn rust en huis heeft en als hij bij jullie is, kan hij weer weg als het hem teveel word.
Sterkte!
Jullie kunnen toch uit elkaar en dan kan hij laten zien dat hij z'n best doet, en dan eventueel na een jaar als het goed gaat weer samen gaan.
Misschien is hij meer een persoon om te latten? Dat hij zijn rust en huis heeft en als hij bij jullie is, kan hij weer weg als het hem teveel word.
Sterkte!
dinsdag 30 september 2014 10:45
soms is liefde niet genoeg.
laat elkaar los nu er nog een beetje sprake is van wederzijdse waardering.
blijven jullie aanmodderen op deze wijze, slaat de liefde om in haat en daar hebben de kinderen geen baat bij.
blijf bij je beslissing..... als vader geen ballen kan tonen, dan doet moeder het... kinderen houden van daadkracht en een veilige haven.
dit is geen veilige haven.
laat elkaar los nu er nog een beetje sprake is van wederzijdse waardering.
blijven jullie aanmodderen op deze wijze, slaat de liefde om in haat en daar hebben de kinderen geen baat bij.
blijf bij je beslissing..... als vader geen ballen kan tonen, dan doet moeder het... kinderen houden van daadkracht en een veilige haven.
dit is geen veilige haven.
dinsdag 30 september 2014 10:46
Het is nou niet zo dat je je kinderen hiermee een ongelofelijk leuk, gezellig gezinsleven ontneemt, hè? Als jullie getrouwd zijn dan is hij er nooit. Als jullie gescheiden zijn misschien ook niet, maar dan weet je in elk geval waar je aan toe bent, dan hoef je niet langer aan een dood paard te trekken en dan heb je voor jezelf de kans om opnieuw te beginnen. Misschien wordt hij zelfs wel een leukere vader, nu hij weet dat zijn gezin niet als vanzelfsprekend op de reservebank zit en alles toch wel accepteert. Of misschien blijft hij wel een shitvader, met de nadruk op blijft.
Het weer een kans geven gaat zeker niks uithalen. Hoewel ik snap dat je het moeilijk vind, zou ik het toch erg naïef vinden als je weer in zijn gejammer zou trappen. Natuurlijk is dit niet hoe je het voor je zag toen je kinderen kreeg, maar let's face it: dat is het al jaren niet.
Het weer een kans geven gaat zeker niks uithalen. Hoewel ik snap dat je het moeilijk vind, zou ik het toch erg naïef vinden als je weer in zijn gejammer zou trappen. Natuurlijk is dit niet hoe je het voor je zag toen je kinderen kreeg, maar let's face it: dat is het al jaren niet.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 30 september 2014 10:48
quote:Nouschi schreef op 30 september 2014 @ 10:38:
Ik zou bij mijn beslissing blijven. Hij heeft een tweede kans gehad maar verandert toch niet.
Zo lang als de OP is, zo kort kan mijn antwoord zijn.
Ik ben het helemaal eens met Nouschi.
Wat hij trouwens in al die hotels ging doen zullen we maar niet over gaan nadenken. Dat is verleden tijd.
Hij heeft het in ieder geval helemaal verpest.
Blijf bij je scheiding. Als je dat nu gaat afblazen ga je ontzettende spijt krijgen. Want hij gaat toch weer in zijn oude rol vervallen.
Ik zou bij mijn beslissing blijven. Hij heeft een tweede kans gehad maar verandert toch niet.
Zo lang als de OP is, zo kort kan mijn antwoord zijn.
Ik ben het helemaal eens met Nouschi.
Wat hij trouwens in al die hotels ging doen zullen we maar niet over gaan nadenken. Dat is verleden tijd.
Hij heeft het in ieder geval helemaal verpest.
Blijf bij je scheiding. Als je dat nu gaat afblazen ga je ontzettende spijt krijgen. Want hij gaat toch weer in zijn oude rol vervallen.
dinsdag 30 september 2014 10:49
dinsdag 30 september 2014 10:50
Ik vind hem trouwens wel knap egoïstisch, sowieso al omdat hij zijn verantwoordelijkheden zo afschuift, gewoon heel impulsief kiest voor waar hij op dat moment behoefte aan heeft en echt schijt heeft aan wat dat voor zijn gezin betekent, maar ook omdat hij steeds weer aan je gaat trekken op het moment dat jij zo ver bent om de knoop door te hakken en het voor jezelf af te sluiten. Dat je op de een of andere manier niet in staat bent om er voor je gezin te zijn is één ding, maar het minste dat je dan kunt doen is loslaten en het je (ex)vrouw gunnen de dingen zo soepel mogelijk af te wikkelen. Op dit moment is hij vooral gewoon een heleboel lege ballast, hij voegt niks toe, maar hij weerhoudt je er intussen wel van om zonder hem door te gaan.
Ik zou heel goed naar mijn vriendinnen luisteren als ik jou was.
Ik zou heel goed naar mijn vriendinnen luisteren als ik jou was.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 30 september 2014 10:50
Ik zou het ook doorzetten. Meid wat een geploeter om het gezin bij elkaar te houden. Zo zou het niet moeten gaan.
Kinderen voelen ook heel goed aan dat het zo niet werkt. En waar heeft je man precies spijt van? Is hij bang dat hij in de bezoekregeling de kinderen in één keer alleen krijgt en dat jij er dan niet bij bent om alles op te vangen.
Kinderen voelen ook heel goed aan dat het zo niet werkt. En waar heeft je man precies spijt van? Is hij bang dat hij in de bezoekregeling de kinderen in één keer alleen krijgt en dat jij er dan niet bij bent om alles op te vangen.
dinsdag 30 september 2014 10:51
Wat een trieste situatie, voor jou en voor de kinderen. Ik denk dat jij met recht mag zeggen dat jij er alles aan hebt gedaan en dat zowel jij als je kinderen beter af zijn zonder jouw man.
Als jij je prima redt met de kinderen, dan voegt je man in feite dus alleen maar een hoop stress en gedoe toe aan jullie leven. Het zou denk ik een hoop rust geven als jullie gewoon met zijn drietjes zouden leven en wonen en vader gewoon af en toe in beeld is.
Denk je dat hij na een scheiding wel zijn kinderen zal willen blijven zien?
Als jij je prima redt met de kinderen, dan voegt je man in feite dus alleen maar een hoop stress en gedoe toe aan jullie leven. Het zou denk ik een hoop rust geven als jullie gewoon met zijn drietjes zouden leven en wonen en vader gewoon af en toe in beeld is.
Denk je dat hij na een scheiding wel zijn kinderen zal willen blijven zien?
Komt wel goed, schatje!
dinsdag 30 september 2014 10:53
Wat erg vrouw
Maar jij bent wel meer waard dan dit gedoe iedere keer. En je kinderen ook... Kinderen zijn niet gek, die hebben allang wel gevoeld dat er iets niet klopte. Zolang het geen vechtscheiding over de rug van de kinderen wordt valt de schade voor hen heus wel mee...
Maar ik snap wel je neiging om het toch weer een kans te geven. Zo zit ik zelf ook in elkaar. En ik snap ook hoe makkelijk het is van buitenaf om te zeggen 'blijf bij je beslissing'.
Maar juist omdat wij jou en je kinderen niet kennen, kunnen we je een verstandig advies geven.
Zelf weet je denk ik allang wat je gaat doen. Hoe langer je het uitstelt, hoe erger zul je achteraf denken 'ik ben alsnog te lang over mijn eigen grens gegaan'.
Sterkte...
Maar jij bent wel meer waard dan dit gedoe iedere keer. En je kinderen ook... Kinderen zijn niet gek, die hebben allang wel gevoeld dat er iets niet klopte. Zolang het geen vechtscheiding over de rug van de kinderen wordt valt de schade voor hen heus wel mee...
Maar ik snap wel je neiging om het toch weer een kans te geven. Zo zit ik zelf ook in elkaar. En ik snap ook hoe makkelijk het is van buitenaf om te zeggen 'blijf bij je beslissing'.
Maar juist omdat wij jou en je kinderen niet kennen, kunnen we je een verstandig advies geven.
Zelf weet je denk ik allang wat je gaat doen. Hoe langer je het uitstelt, hoe erger zul je achteraf denken 'ik ben alsnog te lang over mijn eigen grens gegaan'.
Sterkte...
dinsdag 30 september 2014 10:56
Wat wil jij? Als je diep in je hart kijkt?
Er zijn m.i. twee opties:
- als jij toch nog gek op hem bent: heel low profile, als lat verder en dan moet hij bewijzen zijn best te doen door zich aan de afspraken te houden, dingen met zn kids doen en mss een vakantie of weekend met zn allen. Na een jaar verder kijken
- als het gevoel weg is: schluss. Dan doe je het alleen voor je kids en die worden daar zeker niet gelukkiger van, en jij al helemaal niet!
Er zijn m.i. twee opties:
- als jij toch nog gek op hem bent: heel low profile, als lat verder en dan moet hij bewijzen zijn best te doen door zich aan de afspraken te houden, dingen met zn kids doen en mss een vakantie of weekend met zn allen. Na een jaar verder kijken
- als het gevoel weg is: schluss. Dan doe je het alleen voor je kids en die worden daar zeker niet gelukkiger van, en jij al helemaal niet!
dinsdag 30 september 2014 10:57
Jullie zeggen hetzelfde als de vriendinnen die van de situatie afweten. Dat maakt het al weer iets makkelijker.
Ik merkte dat ik op een bepaald moment zoveel spanning had dat ik niet meer de moeder kon zijn die ik graag wil zijn en dat de spanning ook op de kinderen overging. Daarom heb ik toen ook gevraagd of hij een tijdje doordeweeks in zijn kantoor kon blijven (waar hij op dat moment heel blij om was en in het begin kreeg ik steeds te horen hoe relax hij het daar wel niet vond).
Naar de kinderen ben ik nooit negatief over hem geweest. Als hij er niet was kwam dat omdat hij druk met zijn werk was.
Het vervelende is dat hij tussen de tranen en spijtbetuigingen van afgelopen week door ook aangeeft zijn kinderen heel graag om zich heen te hebben en dat hij voor co-ouderschap wil gaan.
Uiteraard vind ik het heel fijn als hij er vaak is voor de kinderen (vaker dan het standaard weekend in de 2 weken) maar het lijkt mij nu erg belangrijk dat ze hun vaste basis bij mij houden.
Ik wil koste wat kost een getouwtrek om de kinderen voorkomen wat het voor mij nog moeilijker maakt om het niet toch nog een keer samen te proberen. Dan ben ik er tenminste altijd voor ze.
(het klinkt al fout als ik het zo lees, dit is natuurlijk geen basis voor een relatie)
Ik merkte dat ik op een bepaald moment zoveel spanning had dat ik niet meer de moeder kon zijn die ik graag wil zijn en dat de spanning ook op de kinderen overging. Daarom heb ik toen ook gevraagd of hij een tijdje doordeweeks in zijn kantoor kon blijven (waar hij op dat moment heel blij om was en in het begin kreeg ik steeds te horen hoe relax hij het daar wel niet vond).
Naar de kinderen ben ik nooit negatief over hem geweest. Als hij er niet was kwam dat omdat hij druk met zijn werk was.
Het vervelende is dat hij tussen de tranen en spijtbetuigingen van afgelopen week door ook aangeeft zijn kinderen heel graag om zich heen te hebben en dat hij voor co-ouderschap wil gaan.
Uiteraard vind ik het heel fijn als hij er vaak is voor de kinderen (vaker dan het standaard weekend in de 2 weken) maar het lijkt mij nu erg belangrijk dat ze hun vaste basis bij mij houden.
Ik wil koste wat kost een getouwtrek om de kinderen voorkomen wat het voor mij nog moeilijker maakt om het niet toch nog een keer samen te proberen. Dan ben ik er tenminste altijd voor ze.
(het klinkt al fout als ik het zo lees, dit is natuurlijk geen basis voor een relatie)
dinsdag 30 september 2014 10:59
Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg...
Papa is er nu ook niet echt voor de kinderen, ik zou me daar niet te druk over maken. Als een van je kinderen in zo'n relatie zat, wat zou je dan adviseren? Bedenk welk voorbeeld je wil zijn.
Ik woon samen met mijn zoon van 8. Ik heb zeker moeilijke momenten, hij ook, maar we hebben het ook erg leuk en ontspannen samen.
Papa is er nu ook niet echt voor de kinderen, ik zou me daar niet te druk over maken. Als een van je kinderen in zo'n relatie zat, wat zou je dan adviseren? Bedenk welk voorbeeld je wil zijn.
Ik woon samen met mijn zoon van 8. Ik heb zeker moeilijke momenten, hij ook, maar we hebben het ook erg leuk en ontspannen samen.
dinsdag 30 september 2014 11:00
Ik zou daar wel sceptisch in zijn. Het ouderschap is hem al teveel als jullie het samen doen, hij heeft de gewoonte om gewoon weg te lopen als hij het niet meer trekt, zoals ik het lees is alles hem teveel en heeft hij altijd zijn eigen behoeften op de eerste plaats gezet. Ik zou er eerlijk gezegd niet zo in geloven dat hij het in zijn eentje wel allemaal even gaat doen. Het komt op mij over alsof hij co-ouderschap wil voor de heb. Omdat hij in theorie zijn kinderen niet kwijt wil.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 30 september 2014 11:05
Omdat hij nu ineens beseft wat hij heeft aangericht en er nu heel graag voor zijn kinderen wil zijn. Soort compensatiegedrag.
Het zou voor de kinderen natuurlijk wel fijn zijn als ze er op deze manier een vader voor terug krijgen die er meer voor ze is.
Ook al zou dat betekenen dat ze een scheiding door moeten maken.
De enige discussie die we tot nu toe over een mogelijke verdeling hebben gehad ging zeker niet soepel.
Het zou voor de kinderen natuurlijk wel fijn zijn als ze er op deze manier een vader voor terug krijgen die er meer voor ze is.
Ook al zou dat betekenen dat ze een scheiding door moeten maken.
De enige discussie die we tot nu toe over een mogelijke verdeling hebben gehad ging zeker niet soepel.
dinsdag 30 september 2014 11:08
quote:Susan schreef op 30 september 2014 @ 11:00:
Ik zou daar wel sceptisch in zijn. Het ouderschap is hem al teveel als jullie het samen doen, hij heeft de gewoonte om gewoon weg te lopen als hij het niet meer trekt, zoals ik het lees is alles hem teveel en heeft hij altijd zijn eigen behoeften op de eerste plaats gezet. Ik zou er eerlijk gezegd niet zo in geloven dat hij het in zijn eentje wel allemaal even gaat doen. Het komt op mij over alsof hij co-ouderschap wil voor de heb. Omdat hij in theorie zijn kinderen niet kwijt wil.
Dat is ook wat ik denk. En hij weet dat hij mij daarmee kan raken op mijn meest gevoelige plek, de kinderen.
Hij is 2 keer een weekend alleen met de kinderen geweest waarbij ze beide keren een nacht bij zijn ouders hebben geslapen.
Overigens redt hij zich wel met de kinderen, daar heb ik wel vertrouwen in, maar ik denk dat langer dan 2 -3 dagen achter elkaar teveel wordt voor hem.
Ik zou daar wel sceptisch in zijn. Het ouderschap is hem al teveel als jullie het samen doen, hij heeft de gewoonte om gewoon weg te lopen als hij het niet meer trekt, zoals ik het lees is alles hem teveel en heeft hij altijd zijn eigen behoeften op de eerste plaats gezet. Ik zou er eerlijk gezegd niet zo in geloven dat hij het in zijn eentje wel allemaal even gaat doen. Het komt op mij over alsof hij co-ouderschap wil voor de heb. Omdat hij in theorie zijn kinderen niet kwijt wil.
Dat is ook wat ik denk. En hij weet dat hij mij daarmee kan raken op mijn meest gevoelige plek, de kinderen.
Hij is 2 keer een weekend alleen met de kinderen geweest waarbij ze beide keren een nacht bij zijn ouders hebben geslapen.
Overigens redt hij zich wel met de kinderen, daar heb ik wel vertrouwen in, maar ik denk dat langer dan 2 -3 dagen achter elkaar teveel wordt voor hem.
