Psyche
alle pijlers
Hoe ben jij alleen?
zondag 28 september 2014 14:37
In een vorig topic gaf ik aan dat ik net een uit giftige relatie kom die kort duurde maar veel schade heeft aangebracht. Dit na een paar jaar samenwonen met mijn ex. Op het moment wil ik op mezelf focussen, niet bezig zijn met daten (als ik iemand ontmoet waarmee het goed voelt, dan komt het vanzelf, is mijn motto). Maar het is wel moeilijk. Ik heb tinder van mijn telefoon af gegooid want dat werkt niet voor mij. Veel uitgaan doe ik ook niet meer, ik merk dat ik daar een beetje klaar mee ben. Zeker in mijn huidige woonplaats. Dus als ik iemand ontmoet, dan zal het niet bewust zijn. Maar dat maakt het ook wel een beetje eng. Aan de ene kant denk ik "Ja, lekker alleen zijn, even alles op een rijtje, focus op studie en wat ik wel heb". Aan de andere kant ben ik bang dat ik te laat ben en nooit meer iemand vind. Dat ik altijd alleen blijf en vast blijf zitten in dit leven. Misschien is dat ook wel waarom ik zo graag iemand wil, voor de nieuwe ervaringen?
Die gedachte is irrationeel, zeker omdat ik na dit laatste studiejaar hopelijk een baan vind, verhuis naar de stad waar ik studeerde en al wat cursussen op de planning heb staan die ik wil doen. Maar zelfs dan is het toch best erg dat ik bij alles wat ik wil gaan doen bedenk: "vind ik hier misschien een leuke man". Ik wil van die gedachte af. Ik wil dingen doen om er zelf beter van te worden. Ik wil compleet gelukkig kunnen zijn zonder vent. Hoe?
Die gedachte is irrationeel, zeker omdat ik na dit laatste studiejaar hopelijk een baan vind, verhuis naar de stad waar ik studeerde en al wat cursussen op de planning heb staan die ik wil doen. Maar zelfs dan is het toch best erg dat ik bij alles wat ik wil gaan doen bedenk: "vind ik hier misschien een leuke man". Ik wil van die gedachte af. Ik wil dingen doen om er zelf beter van te worden. Ik wil compleet gelukkig kunnen zijn zonder vent. Hoe?
zondag 28 september 2014 14:41
Ik heb echt mijn best gedaan om van mezelf te leren houden, van m'n huisje en van het alleen zijn. Niet elke avond maar weg moeten, gewoon lekker alleen op de bank filmpjes kijken met iets lekkers erbij bijvoorbeeld. Elke avond voor mezelf koken (maar ik vind dat ook leuk dus dat scheelt). Was ook heel selectief met de mensen die ik bij mij thuis uitnodigde, het liefst geen mannen. Het is natuurlijk iets heel persoonlijks dus echt tips die ik je kan geven weet ik zo niet.
zondag 28 september 2014 14:41
Door je leven rijk en vol in te vullen. Je leven dusdanig in te vullen met werk, studie, hobby's en sociale contacten dat een vriend ook daadwerkelijk een aanvulling is op je leven en geen Invulling.
Ik leerde mijn man op mijn 27e kennen. Dacht dat ik na een paar mislukte relaties alleen over zou blijven. Stortte me op werk, hobby's, vrienden en leuke dingen en opeens stond ie voor mijn neus!
Maak een bucketlist met alles wat je nog zou willen doen en als ie goeddeels af is, begin je met de dingen te vervullen die op je lijstje staan!
Ik leerde mijn man op mijn 27e kennen. Dacht dat ik na een paar mislukte relaties alleen over zou blijven. Stortte me op werk, hobby's, vrienden en leuke dingen en opeens stond ie voor mijn neus!
Maak een bucketlist met alles wat je nog zou willen doen en als ie goeddeels af is, begin je met de dingen te vervullen die op je lijstje staan!
zondag 28 september 2014 14:43
zondag 28 september 2014 14:48
Door je leven te vullen met leuke dingen, zoals hobby's, familie, fijne vrienden en vrijwilligerswerk. Ik ben sinds mijn 18e samen met mijn nu man, maar als hij een maand weg in verveel ik me geen seconde. Een partner is een aanvulling, niet de persoon die het grote gat moeten vullen, want dat werkt niet.
zondag 28 september 2014 15:10
Wat is er mis met een tijd single zijn en jezelf het allerleukste gezelschap te vinden?
Waarom denk je dat je 'overblijft' als je langer dan (ik noem maar wat) 4 maanden en 17 dagen geen relatie hebt?
Ik ben, na een relatie, een paar jaar single geweest en ontmoette toen zonder dat ik op zoek was, mijn huidige partner.
Waarom denk je dat je 'overblijft' als je langer dan (ik noem maar wat) 4 maanden en 17 dagen geen relatie hebt?
Ik ben, na een relatie, een paar jaar single geweest en ontmoette toen zonder dat ik op zoek was, mijn huidige partner.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zondag 28 september 2014 15:18
quote:himalaya schreef op 28 september 2014 @ 15:10:
Wat is er mis met een tijd single zijn en jezelf het allerleukste gezelschap te vinden?
Waarom denk je dat je 'overblijft' als je langer dan (ik noem maar wat) 4 maanden en 17 dagen geen relatie hebt?
Ik ben, na een relatie, een paar jaar single geweest en ontmoette toen zonder dat ik op zoek was, mijn huidige partner.Ik heb geen idee, dat is het bizarre. Ik ben 25 en opeens krijgt iedereen in mijn omgeving kinderen en gaan mensen trouwen. En ik woon weer thuis. Dat is raar.
Wat is er mis met een tijd single zijn en jezelf het allerleukste gezelschap te vinden?
Waarom denk je dat je 'overblijft' als je langer dan (ik noem maar wat) 4 maanden en 17 dagen geen relatie hebt?
Ik ben, na een relatie, een paar jaar single geweest en ontmoette toen zonder dat ik op zoek was, mijn huidige partner.Ik heb geen idee, dat is het bizarre. Ik ben 25 en opeens krijgt iedereen in mijn omgeving kinderen en gaan mensen trouwen. En ik woon weer thuis. Dat is raar.
zondag 28 september 2014 18:10
Ik ben mijn man tegengekomen, toen ik juist niet op zoek was. Heb me indertijd ingesteld op "zal je zien, ontmoet ik 'hem' wanneer ik 80 ben, maar tot die tijd wil ik niet continue zoekende zijn" Kennelijk werkte dat. Maar ik was wel 27 toen ik hem leerde kennen. Ik denk dat het goed is, dat je inderdaad even focust op jezelf, je studie en je hobby's. Je kunt nog lang genoeg in een relatie zitten. Af en toe verlang ik nog wel eens terug naar die tijd, moet ik zeggen. Alleen jezelf hebben, om rekening mee te houden.
Later is nu
dinsdag 30 september 2014 12:48
Voel me vandaag heel eenzaam. Mijn moeder moet werken, evenals mijn vrienden, maar ik ben vrij en moet wat essays schrijven. Het huis voelt enorm leeg en ik heb de hele ochtend gehuild. Ik probeerde me nog te vermaken met een film en lekker eten maar het gaat maar niet weg. Ik voel me immens verdrietig en ben bang dat ik nooit meer een huisje-boompje-beestje einde krijg.
dinsdag 30 september 2014 13:27
Als je je zo voelt als nu, kan het goed zijn om even iets actiefs te gaan doen.
Laat je essays even wachten en ga even de stad in ofzo; iets waarbij je even onder de mensen bent.
Zelf heb ik ook zo'n periode gehad in mijn leven, voordat ik mijn huidige relatie kreeg.
Een periode waarin ik een deel van de tijd wel eenzaam geweest ben.
Maar ook waarin ik veel geleerd heb en waarin ik allerlei dingen heb kunnen doen die ik zelf wilde doen of uitproberen.
Probeer dat laatste ook te doen.
Ga de komende tijd dingen ondernemen die jouzelf leuk of zinvol lijken.
Probeer niet te veel hangen in eenzaam zijn en in negatieve gedachtes daarover.
Denk maar bij jezelf: "Ik kan me wel ellendig gaan zitten voelen, maar daar help ik mezelf niet verder mee. Dat kan ik eigenlijk net zo goed niet doen; ik kan beter proberen wat van mijn dag te maken.".
Dat huisje-boompje-beestje ga je vandaag in elk geval niet krijgen (maar hopelijk ooit wel), maar je kunt wel iets gaan doen om wat positiefs van je dag te maken. Dat is fijner voor jezelf dan treurig zitten zijn.
Wat misschien nog iets voor je is, is het boekje "Eenzaamheid overwinnen" van Doris Wolf. Het is al een hele tijd geleden dat ik dat zelf gelezen heb, maar volgens mij stonden daar wel bruikbare inzichten in en was het goed leesbaar.
Laat je essays even wachten en ga even de stad in ofzo; iets waarbij je even onder de mensen bent.
Zelf heb ik ook zo'n periode gehad in mijn leven, voordat ik mijn huidige relatie kreeg.
Een periode waarin ik een deel van de tijd wel eenzaam geweest ben.
Maar ook waarin ik veel geleerd heb en waarin ik allerlei dingen heb kunnen doen die ik zelf wilde doen of uitproberen.
Probeer dat laatste ook te doen.
Ga de komende tijd dingen ondernemen die jouzelf leuk of zinvol lijken.
Probeer niet te veel hangen in eenzaam zijn en in negatieve gedachtes daarover.
Denk maar bij jezelf: "Ik kan me wel ellendig gaan zitten voelen, maar daar help ik mezelf niet verder mee. Dat kan ik eigenlijk net zo goed niet doen; ik kan beter proberen wat van mijn dag te maken.".
Dat huisje-boompje-beestje ga je vandaag in elk geval niet krijgen (maar hopelijk ooit wel), maar je kunt wel iets gaan doen om wat positiefs van je dag te maken. Dat is fijner voor jezelf dan treurig zitten zijn.
Wat misschien nog iets voor je is, is het boekje "Eenzaamheid overwinnen" van Doris Wolf. Het is al een hele tijd geleden dat ik dat zelf gelezen heb, maar volgens mij stonden daar wel bruikbare inzichten in en was het goed leesbaar.
dinsdag 30 september 2014 14:06
Ik heb mijn huisarts gebeld en morgen gaan we bespreken hoe het verder moet. Ik heb aangegeven behoefte te hebben aan een gesprek met een psychiater, want nu krijg ik onbegeleid medicatie. Ik maak me zorgen over mezelf, blijkbaar ben ik geestelijk zo instabiel dat mijn lichaam zichzelf ging afbreken.
dinsdag 30 september 2014 14:14
Obsessief bezig zijn met (het hebben van) een man is herkenbaar. Het klinkt alsof je geluk afhangt van het hebben van die ene perfecte partner die als bij toverslag al je zorgen en eenzaamheid doet verdwijnen. Diep van binnen weet je dat dit niet klopt, toch?
Heel goed dat je je huisarts vraagt om een verwijzing naar een psych want je geschiedenis met mannen laat duidelijk zien dat je niet goed voor jezelf zorgt. Echt, een man/relatie is niet alles in het leven en ik hoop dat je de juiste hulp vindt om te leren eerst tevreden te zijn met wie je bent. Heel veel sterkte!
Heel goed dat je je huisarts vraagt om een verwijzing naar een psych want je geschiedenis met mannen laat duidelijk zien dat je niet goed voor jezelf zorgt. Echt, een man/relatie is niet alles in het leven en ik hoop dat je de juiste hulp vindt om te leren eerst tevreden te zijn met wie je bent. Heel veel sterkte!
dinsdag 30 september 2014 14:18
Waarom zou je je nu al zorgen maken over dat heel misschien een minieme kans hebt om over 30 jaar nog alleen te zijn? Wat heb je eraan om daar al over te piekeren? Het gaat toch om hoe je je nu voelt. Als je het nu fijn vindt om alleen te zijn, dan moet je daar van genieten. Ik vond het heerlijk om alleen te zijn nadat ik mijn liefdesverdriet had verwerkt. Lekker veel tijd voor mezelf en mijn vriendinnen. Alles doen op de manier zoals ik het wil. Niet hoeven verantwoorden als ik eens keihard dronken wilde worden en iemand mee naar huis wilde nemen of juist wilde niksen op de bank.
De nieuwe ervaringen die je zegt te willen, waarom hangen die alleen van een vriend af? Kun je die niet ervaren door met je vrienden (of alleen) nieuwe dingen te doen? Of door nieuwe mensen te leren kennen?
Ik snap dat aandacht van een man leuk is. Maar dan kun je ook gewoon een beetje rondscharrelen ipv je zo te focussen op een relatie. Dat is juist het fijne van vrijgezel zijn. Dat je ongegeneerd van alle aandacht mag genieten
De nieuwe ervaringen die je zegt te willen, waarom hangen die alleen van een vriend af? Kun je die niet ervaren door met je vrienden (of alleen) nieuwe dingen te doen? Of door nieuwe mensen te leren kennen?
Ik snap dat aandacht van een man leuk is. Maar dan kun je ook gewoon een beetje rondscharrelen ipv je zo te focussen op een relatie. Dat is juist het fijne van vrijgezel zijn. Dat je ongegeneerd van alle aandacht mag genieten
dinsdag 30 september 2014 14:27
dinsdag 30 september 2014 15:08
Scharrelen kan en wil ik niet (meer). Ik hou er niet van, hecht me altijd meteen na de seks. Dus dat wordt niks. Ik denk dat ik gewoon even niet meer bewust ga daten tot ik iemand tegenkom die ik echt heel leuk vind.
Ik heb een leuke vriendengroep en kan, als ik wil, elke dag wel iets leuks doen, naar de film, uit eten etc. Ook wil ik volgend semester weer een cursus gaan doen om lekker creatief bezig zijn. Dat is het dus niet. Ik heb genoeg te doen, maar op de een of andere manier vind ik het allemaal maar waardeloos en niks waard zolang ik geen relatie heb. Ik verlang enorm naar lichamelijke intimiteit, maar dan wel met liefde erbij.
Morgen ga ik de psychiater bellen, ben net teruggebeld door de huisarts en die ging hem even faxen. Hopelijk kan ik er snel terecht.
Mijn lichaam ging zichzelf afbreken omdat mijn hoofd zo vol zat en gewoon niet meer kon omgaan met de stress. Ik vocht zo hard om het goed te blijven doen op school ondanks alles wat er speelde, dat mijn lichaam het niet meer trok en ik constant moest overgeven. Letterlijk. Ik at ook niet meer op twee stuks fruit na (dat was het enige wat ik kon hebben).
Ik heb een leuke vriendengroep en kan, als ik wil, elke dag wel iets leuks doen, naar de film, uit eten etc. Ook wil ik volgend semester weer een cursus gaan doen om lekker creatief bezig zijn. Dat is het dus niet. Ik heb genoeg te doen, maar op de een of andere manier vind ik het allemaal maar waardeloos en niks waard zolang ik geen relatie heb. Ik verlang enorm naar lichamelijke intimiteit, maar dan wel met liefde erbij.
Morgen ga ik de psychiater bellen, ben net teruggebeld door de huisarts en die ging hem even faxen. Hopelijk kan ik er snel terecht.
Mijn lichaam ging zichzelf afbreken omdat mijn hoofd zo vol zat en gewoon niet meer kon omgaan met de stress. Ik vocht zo hard om het goed te blijven doen op school ondanks alles wat er speelde, dat mijn lichaam het niet meer trok en ik constant moest overgeven. Letterlijk. Ik at ook niet meer op twee stuks fruit na (dat was het enige wat ik kon hebben).
dinsdag 30 september 2014 18:22
Hallo meis.
Heel herkenbaar. Zit in een zelfde soort situatie. Een dikke maand geleden is mijn relatie ook verbroken. Vorig jaar naar het buitenland vertrokken maar vanwege heel veel redenen trokken we het samen niet meer. De energie was en is nog steeds op. Maar ik denk dat ik als geen ander weet hoe jij je voelt. Ik probeer mijn dagen te vullen met dingen die momenteel allemaal doelloos lijken. Mis denk ik niet zozeer mijn ex maar een maatje. Heb hier nog weinig sociale contacten opgedaan dus ben echt alleen. De beste tijd om jezelf te leren kennen maar jemig, het is best zwaar.
Nu naarstig op zoek naar een baan want zou hier toch wel willen blijven maar mijn hoofd wilt niet zo mee op dit moment. Misschien kunnen we elkaar wat opvrolijken, ook al is het op afstand......
Goed van je dat je een afspraak hebt gemaakt bij de psych. Je komt er wel doorheen en focus je niet te veel op wat je wilt krijgen. Laat je dat los, komt het ineens op een onverwachts moment op je pad.
Huilen mag, lucht op maar probeer ook dagelijks te lachen. Al is het maar als een boer met kiespijn. Heb helaas momenteel geen tips die je je beter doen voelen maar weet dat er een tijd komt dat dit gebeurt. Echt waar.
Succes!
Heel herkenbaar. Zit in een zelfde soort situatie. Een dikke maand geleden is mijn relatie ook verbroken. Vorig jaar naar het buitenland vertrokken maar vanwege heel veel redenen trokken we het samen niet meer. De energie was en is nog steeds op. Maar ik denk dat ik als geen ander weet hoe jij je voelt. Ik probeer mijn dagen te vullen met dingen die momenteel allemaal doelloos lijken. Mis denk ik niet zozeer mijn ex maar een maatje. Heb hier nog weinig sociale contacten opgedaan dus ben echt alleen. De beste tijd om jezelf te leren kennen maar jemig, het is best zwaar.
Nu naarstig op zoek naar een baan want zou hier toch wel willen blijven maar mijn hoofd wilt niet zo mee op dit moment. Misschien kunnen we elkaar wat opvrolijken, ook al is het op afstand......
Goed van je dat je een afspraak hebt gemaakt bij de psych. Je komt er wel doorheen en focus je niet te veel op wat je wilt krijgen. Laat je dat los, komt het ineens op een onverwachts moment op je pad.
Huilen mag, lucht op maar probeer ook dagelijks te lachen. Al is het maar als een boer met kiespijn. Heb helaas momenteel geen tips die je je beter doen voelen maar weet dat er een tijd komt dat dit gebeurt. Echt waar.
Succes!
dinsdag 30 september 2014 19:37
quote:lunarossa schreef op 30 september 2014 @ 18:22:
Hallo meis.
Heel herkenbaar. Zit in een zelfde soort situatie. Een dikke maand geleden is mijn relatie ook verbroken. Vorig jaar naar het buitenland vertrokken maar vanwege heel veel redenen trokken we het samen niet meer. De energie was en is nog steeds op. Maar ik denk dat ik als geen ander weet hoe jij je voelt. Ik probeer mijn dagen te vullen met dingen die momenteel allemaal doelloos lijken. Mis denk ik niet zozeer mijn ex maar een maatje. Heb hier nog weinig sociale contacten opgedaan dus ben echt alleen. De beste tijd om jezelf te leren kennen maar jemig, het is best zwaar.
Nu naarstig op zoek naar een baan want zou hier toch wel willen blijven maar mijn hoofd wilt niet zo mee op dit moment. Misschien kunnen we elkaar wat opvrolijken, ook al is het op afstand......
Goed van je dat je een afspraak hebt gemaakt bij de psych. Je komt er wel doorheen en focus je niet te veel op wat je wilt krijgen. Laat je dat los, komt het ineens op een onverwachts moment op je pad.
Huilen mag, lucht op maar probeer ook dagelijks te lachen. Al is het maar als een boer met kiespijn. Heb helaas momenteel geen tips die je je beter doen voelen maar weet dat er een tijd komt dat dit gebeurt. Echt waar.
Succes!Jij ook veel succes, het moet extra zwaar zijn in een vreemd land. Je doet me beseffen dat ik nog geluk heb met mijn familie en vrienden hier...
Hallo meis.
Heel herkenbaar. Zit in een zelfde soort situatie. Een dikke maand geleden is mijn relatie ook verbroken. Vorig jaar naar het buitenland vertrokken maar vanwege heel veel redenen trokken we het samen niet meer. De energie was en is nog steeds op. Maar ik denk dat ik als geen ander weet hoe jij je voelt. Ik probeer mijn dagen te vullen met dingen die momenteel allemaal doelloos lijken. Mis denk ik niet zozeer mijn ex maar een maatje. Heb hier nog weinig sociale contacten opgedaan dus ben echt alleen. De beste tijd om jezelf te leren kennen maar jemig, het is best zwaar.
Nu naarstig op zoek naar een baan want zou hier toch wel willen blijven maar mijn hoofd wilt niet zo mee op dit moment. Misschien kunnen we elkaar wat opvrolijken, ook al is het op afstand......
Goed van je dat je een afspraak hebt gemaakt bij de psych. Je komt er wel doorheen en focus je niet te veel op wat je wilt krijgen. Laat je dat los, komt het ineens op een onverwachts moment op je pad.
Huilen mag, lucht op maar probeer ook dagelijks te lachen. Al is het maar als een boer met kiespijn. Heb helaas momenteel geen tips die je je beter doen voelen maar weet dat er een tijd komt dat dit gebeurt. Echt waar.
Succes!Jij ook veel succes, het moet extra zwaar zijn in een vreemd land. Je doet me beseffen dat ik nog geluk heb met mijn familie en vrienden hier...
dinsdag 30 september 2014 19:43
Hoe oud ben je? 98 ? Neem aan van niet. Ben je überhaupt ooit "te laat" met het vinden van liefde? Plan je alles niet veel te veel in het leven? Dat alles volgens het super normale patroon moet lopen, en als iets afwijkt is het meteen paniek? Wat is er zo ongelofelijk erg aan om op je (pakweg) 28ste "alleen" te zijn? Je hebt familie, vrienden, een toffe studie. Hangt alles in het hele leven dan aan elkaar van die ene partner die jij naar jou zin "te laat" zal tegen komen?
Heel verstandig van je om met de huisarts te gaan praten, ik hoop echt dat het iets voor je oplost. Zoals ik het lees sta je ongelofelijk krampachtig in het leven, en dat is helemaal nergens voor nodig.
Heel verstandig van je om met de huisarts te gaan praten, ik hoop echt dat het iets voor je oplost. Zoals ik het lees sta je ongelofelijk krampachtig in het leven, en dat is helemaal nergens voor nodig.
woensdag 1 oktober 2014 00:38
quote:geordie schreef op 30 september 2014 @ 19:43:
Hoe oud ben je? 98 ? Neem aan van niet. Ben je überhaupt ooit "te laat" met het vinden van liefde? Plan je alles niet veel te veel in het leven? Dat alles volgens het super normale patroon moet lopen, en als iets afwijkt is het meteen paniek? Wat is er zo ongelofelijk erg aan om op je (pakweg) 28ste "alleen" te zijn? Je hebt familie, vrienden, een toffe studie. Hangt alles in het hele leven dan aan elkaar van die ene partner die jij naar jou zin "te laat" zal tegen komen?
Heel verstandig van je om met de huisarts te gaan praten, ik hoop echt dat het iets voor je oplost. Zoals ik het lees sta je ongelofelijk krampachtig in het leven, en dat is helemaal nergens voor nodig.Ik heb een grote kinderwens en ben bang dat ik te laat iemand tegenkom om een gezin te stichten.
Hoe oud ben je? 98 ? Neem aan van niet. Ben je überhaupt ooit "te laat" met het vinden van liefde? Plan je alles niet veel te veel in het leven? Dat alles volgens het super normale patroon moet lopen, en als iets afwijkt is het meteen paniek? Wat is er zo ongelofelijk erg aan om op je (pakweg) 28ste "alleen" te zijn? Je hebt familie, vrienden, een toffe studie. Hangt alles in het hele leven dan aan elkaar van die ene partner die jij naar jou zin "te laat" zal tegen komen?
Heel verstandig van je om met de huisarts te gaan praten, ik hoop echt dat het iets voor je oplost. Zoals ik het lees sta je ongelofelijk krampachtig in het leven, en dat is helemaal nergens voor nodig.Ik heb een grote kinderwens en ben bang dat ik te laat iemand tegenkom om een gezin te stichten.
woensdag 1 oktober 2014 00:46
Ik wou echt dat ik je kon helpen met een zinniger antwoord. Maar ik vind het zo ongelofelijk irrationeel en zo krampachtig, ik kan me er echt niet in in leven. Waar ben je eigenlijk naar opzoek? Naar een leuke, toffe relatie met een man waar je verliefd op bent, waar je jaren samen mee gaat genieten terwijl je je studie afrondt, en langzaamaan een gezin mee sticht, of een zaaddoner? Want heel eerlijk, je klinkt als het laatste.
Je bent zo haastig aan het doen, dat je totaal lijkt te vergeten om onderweg nog een beetje te genieten van de reis er naar toe. Je bent 25, geen 100!
Ik hoop echt voor je dat je hulp kan krijgen via je je huisarts, want meisje meisje wat maak jij het leven moeilijk.
Je bent zo haastig aan het doen, dat je totaal lijkt te vergeten om onderweg nog een beetje te genieten van de reis er naar toe. Je bent 25, geen 100!
Ik hoop echt voor je dat je hulp kan krijgen via je je huisarts, want meisje meisje wat maak jij het leven moeilijk.
