Relaties
alle pijlers
Man en werken in het buitenland
dinsdag 30 september 2014 22:42
Ik zit even met iets.
Man geeft aan over een jaar in het buitenland te willen werken, waarschijnlijk ergens in de Arabische Emiraten.
Onze kinderen zijn nu 10 en 14.
Oudste zit 2 VWO en jongste groep 8 ( gaat ook naar VWO geen idee of dit van belang is)
Hij wil dit gaan doen omdat hij al een tijd bepaalde ( financiële) functies krijgt aangeboden.
Het salaris is de reden dat hij dat wil doen, hij zal rond de 10.000 per maand gaan verdienen dan, als expat.
Nu verdient hij rond de 3400.-
Hij wil een paar jaar flink werken, nu het nog kan qua leeftijd enz. En dan ons huis ( een flink stuk) afbetalen ( staat nu onder water) en gewoon ook sparen voor onze toekomst en de kinderen.
Ik wil liever niet emigreren, heb een eigen zaak en verdien daar ook gewoon voldoende mee en wil dat ook niet stoppen, verder zitten de kinderen goed op hun plaats hier en weet niet hoe dat evt. Daar zou zijn.
Man geeft ook aan dat het niet handig is om met z'n allen te emigreren omdat we met ons koophuis zitten, de studies van de kinderen en mijn zaak enz.
Ik wil dit eigenlijk niet, dat hij zo lang weggaat voor werk, maar ik besef me ook dat het zijn/onze keuze is en dat er meerdere mannen wel vaker lang weg zijn voor werk.
( hij kan wel regelmatig overkomen)
Iemand ervaring met deze constructie en hebben jullie nog punten waar ik niet aan gedacht heb.
Ik schrijf nu een beetje vaag omdat mijn gedachten ook een beetje heen en weer springen, weet niet heel goed wat ik er mee aan moet.
Man geeft aan over een jaar in het buitenland te willen werken, waarschijnlijk ergens in de Arabische Emiraten.
Onze kinderen zijn nu 10 en 14.
Oudste zit 2 VWO en jongste groep 8 ( gaat ook naar VWO geen idee of dit van belang is)
Hij wil dit gaan doen omdat hij al een tijd bepaalde ( financiële) functies krijgt aangeboden.
Het salaris is de reden dat hij dat wil doen, hij zal rond de 10.000 per maand gaan verdienen dan, als expat.
Nu verdient hij rond de 3400.-
Hij wil een paar jaar flink werken, nu het nog kan qua leeftijd enz. En dan ons huis ( een flink stuk) afbetalen ( staat nu onder water) en gewoon ook sparen voor onze toekomst en de kinderen.
Ik wil liever niet emigreren, heb een eigen zaak en verdien daar ook gewoon voldoende mee en wil dat ook niet stoppen, verder zitten de kinderen goed op hun plaats hier en weet niet hoe dat evt. Daar zou zijn.
Man geeft ook aan dat het niet handig is om met z'n allen te emigreren omdat we met ons koophuis zitten, de studies van de kinderen en mijn zaak enz.
Ik wil dit eigenlijk niet, dat hij zo lang weggaat voor werk, maar ik besef me ook dat het zijn/onze keuze is en dat er meerdere mannen wel vaker lang weg zijn voor werk.
( hij kan wel regelmatig overkomen)
Iemand ervaring met deze constructie en hebben jullie nog punten waar ik niet aan gedacht heb.
Ik schrijf nu een beetje vaag omdat mijn gedachten ook een beetje heen en weer springen, weet niet heel goed wat ik er mee aan moet.
woensdag 1 oktober 2014 09:56
er is ook een regeling voor het salaris.. weet ff niet precies hoe dat heet iets met "split salery.".
de kinderen van TO zijn al gewend dat vader er wel en niet is... Dat geld ook voor TO. Inderdaad is het wel van belang dat er goed gekeken wordt naar de financiële kant van het verhaal.
Ik zou mijn man het gunnen, vooral ook omdat er later een betere financiële verbetering aan zit... en iedereen weet dat het met de pensioenen niet zo best gesteld is..
En studerende kinderen kosten nu eenmaal wat als je ze zonder studie schuld wil laten beginnen met hun carrière.
En ik spreek uit ervaring, mijn man komt morgen thuis na 5 weken.. die is aan het proefvaren geweest bij Korea, die wist wel wanneer hij weg ging maar niet wanneer hij thuis zou komen..
We hebben wel altijd de garantie ook van uit de baas in geval van overlijden komt hij hoe dan ook terug..
volgens mij scheelt het echt of de mensen het erg vinden of niet, als ze van huis uit al gewend zijn... mijn vader was vroeger ook met grote regelmaat weg.. en mijn man nu dus ook.. die wil stoppen met werken bij 62,5 jaar.
de kinderen van TO zijn al gewend dat vader er wel en niet is... Dat geld ook voor TO. Inderdaad is het wel van belang dat er goed gekeken wordt naar de financiële kant van het verhaal.
Ik zou mijn man het gunnen, vooral ook omdat er later een betere financiële verbetering aan zit... en iedereen weet dat het met de pensioenen niet zo best gesteld is..
En studerende kinderen kosten nu eenmaal wat als je ze zonder studie schuld wil laten beginnen met hun carrière.
En ik spreek uit ervaring, mijn man komt morgen thuis na 5 weken.. die is aan het proefvaren geweest bij Korea, die wist wel wanneer hij weg ging maar niet wanneer hij thuis zou komen..
We hebben wel altijd de garantie ook van uit de baas in geval van overlijden komt hij hoe dan ook terug..
volgens mij scheelt het echt of de mensen het erg vinden of niet, als ze van huis uit al gewend zijn... mijn vader was vroeger ook met grote regelmaat weg.. en mijn man nu dus ook.. die wil stoppen met werken bij 62,5 jaar.
woensdag 1 oktober 2014 10:14
Mijn vriend is ook veel van huis vanwege werk. Waar ik de meest moeite mee heb is dat hij dan soms doordeweeks thuis is en ik gewoon mijn baan en ritme heb.
De ene week in de 6 weken lijkt misschien best veel, maar stel hij vliegt in op vrijdag en moet op zaterdag weer weg dan heb je dus in feite vrijwel geen weekend samen. Jij hebt doordeweeks gewoon jouw werk dus echt tijd samen heb je dan nog niet. Dat kan je best gaan opbreken op termijn want je wilt er dan toch wat leuks van maken als hij er is.
Ik denk dat jullie een behoorlijk risico nemen mbt jullie relatie. En gezien jullie het nu financieel ook goed hebben zou dat het mij niet waard zijn.
Mijn vriend heeft over een aantal maanden een andere baan waar hij de weekenden thuis is. Hij gaat dan wat minder verdienen dan nu, maar dat is het mij zeker waard als ik kijk wat wij nu moeten inleveren op alle gebieden.
De ene week in de 6 weken lijkt misschien best veel, maar stel hij vliegt in op vrijdag en moet op zaterdag weer weg dan heb je dus in feite vrijwel geen weekend samen. Jij hebt doordeweeks gewoon jouw werk dus echt tijd samen heb je dan nog niet. Dat kan je best gaan opbreken op termijn want je wilt er dan toch wat leuks van maken als hij er is.
Ik denk dat jullie een behoorlijk risico nemen mbt jullie relatie. En gezien jullie het nu financieel ook goed hebben zou dat het mij niet waard zijn.
Mijn vriend heeft over een aantal maanden een andere baan waar hij de weekenden thuis is. Hij gaat dan wat minder verdienen dan nu, maar dat is het mij zeker waard als ik kijk wat wij nu moeten inleveren op alle gebieden.
woensdag 1 oktober 2014 10:17
Buren van mij hebben zoiets ook gedaan. Ze hebben ook twee kinderen eentje op de middelbare en eentje zou naar de brugklas gaan. Dat is een vroege leerling.
Ze hebben goed met de kinderen overlegd en vooral ook gevraagd wat zij wilden. De jongste koos ervoor om met zijn vader mee te gaan, de oudste bleef bij moeder, die wilde niet weg van school. Als de oudste ook mee had gewild was moeder ook mee gegaan.
Vader en de jongste hebben een goede tijd gehad in Zuid-Amerkia, jongste heeft daar op een lokale middelbare school de brugklas gedaan en heeft enorm veel geleerd. Dat hij hier alsnog weer in de brugklas moest beginnen maakte niet uit, hij was toch al een vroege leerling. Veel skypen, mailen en elke vakantie gingen moeder en oudste daarheen.
Dit was voor een jaar, dat is misschien anders. Beide kinderen zijn erg zelfstandig geworden in het jaar dat ze alleen met een ouder zijn geweest.
Ze hebben goed met de kinderen overlegd en vooral ook gevraagd wat zij wilden. De jongste koos ervoor om met zijn vader mee te gaan, de oudste bleef bij moeder, die wilde niet weg van school. Als de oudste ook mee had gewild was moeder ook mee gegaan.
Vader en de jongste hebben een goede tijd gehad in Zuid-Amerkia, jongste heeft daar op een lokale middelbare school de brugklas gedaan en heeft enorm veel geleerd. Dat hij hier alsnog weer in de brugklas moest beginnen maakte niet uit, hij was toch al een vroege leerling. Veel skypen, mailen en elke vakantie gingen moeder en oudste daarheen.
Dit was voor een jaar, dat is misschien anders. Beide kinderen zijn erg zelfstandig geworden in het jaar dat ze alleen met een ouder zijn geweest.
woensdag 1 oktober 2014 10:21
Misschien is er een manier waarop het voor jouw gezin prima kan werken, maar ik zou niet overschatten wat geld voor je kinderen kan doen. Kinderen worden niet direct slechter van hun eigen studie te moeten bekostigen, er voor moeten werken en een studieschuld af te moeten betalen. Geld is leuk, maar gelukkig zitten jullie niet in de omstandigheden waar dat het verschil tussen wel of geen goede opleiding/start van volwassenheid voor de kinderen betekent (ie je woont in Nederland niet in een Afrikaans land waar geld make or break is).
Ik vond mijn studieschuld(en) niet fijn, maar zou nooit in ruil daarvoor mijn vader een paar jaar een stuk minder in mijn leven hebben gehad, en het heeft me niet belemmerd in het leven.
Ik vond mijn studieschuld(en) niet fijn, maar zou nooit in ruil daarvoor mijn vader een paar jaar een stuk minder in mijn leven hebben gehad, en het heeft me niet belemmerd in het leven.
woensdag 1 oktober 2014 10:28
Of we gaan met z'n allen, of we gaan niet. Geld is maar geld in dit geval. Ik ben iemand die absoluut niet met zo'n afstand om kan gaan. Eens in de zes weken een paar jaar lang. Nee, dan had ik wel voor een lat-relatie gekoze
Mijn schoonmoeder heeft dit jarenlang gedaan. Mijn schoonvader ging offshore en was drie maanden weg, maandje thuis, drie maanden weg, maandje thuis. Zoiets. Heeft de band met de kinderen geen goed gedaan. Er kwam wel heul veul geld binnen. Dit kostte hem uiteindelijk zijn huwelijk en ook de band met zijn kinderen was totaal anders. Ik heb daar een keer gegeten en het was echt zwaar ongemakkelijk. Vader was thuis en wilde de draad weer oppakken qua opvoeding en bemoeienis (3 pubers), maar het voelde zo onnatuurlijk. Hun waren natuurlijk ook nog maar weinig thuis en als ze dan thuis waren van bijbaan/studie dan ging de afwezige vader zich ineens met hun bemoeien. En toen het lekker liep, was het al weer tijd om te gaan naar de volgende klus.
Mijn schoonouders waren bijna 30 jaar samen en zijn toen gescheiden. En niet omdat er een ander liefje was, ze waren gewoon uit elkaar gegroeid door zijn werk.
Mijn schoonmoeder heeft dit jarenlang gedaan. Mijn schoonvader ging offshore en was drie maanden weg, maandje thuis, drie maanden weg, maandje thuis. Zoiets. Heeft de band met de kinderen geen goed gedaan. Er kwam wel heul veul geld binnen. Dit kostte hem uiteindelijk zijn huwelijk en ook de band met zijn kinderen was totaal anders. Ik heb daar een keer gegeten en het was echt zwaar ongemakkelijk. Vader was thuis en wilde de draad weer oppakken qua opvoeding en bemoeienis (3 pubers), maar het voelde zo onnatuurlijk. Hun waren natuurlijk ook nog maar weinig thuis en als ze dan thuis waren van bijbaan/studie dan ging de afwezige vader zich ineens met hun bemoeien. En toen het lekker liep, was het al weer tijd om te gaan naar de volgende klus.
Mijn schoonouders waren bijna 30 jaar samen en zijn toen gescheiden. En niet omdat er een ander liefje was, ze waren gewoon uit elkaar gegroeid door zijn werk.
woensdag 1 oktober 2014 13:06
quote:budapest schreef op 01 oktober 2014 @ 09:18:
[...]
Mijn ouders konden me nergens meer mee helpen zodra ik op vwo zat, dus dat is onzin. Ik nam gewoon bijles.Omdat het voor jou niet gold, betekent toch niet dat het automatisch 'onzin' is? Ik ken zat gezinnen waar de ouders wel konden helpen met de school van hun kinderen, omdat ze zelf ook goed opgeleid zijn en daarom geen moeite hadden met het (bijv) VWO-niveau.
[...]
Mijn ouders konden me nergens meer mee helpen zodra ik op vwo zat, dus dat is onzin. Ik nam gewoon bijles.Omdat het voor jou niet gold, betekent toch niet dat het automatisch 'onzin' is? Ik ken zat gezinnen waar de ouders wel konden helpen met de school van hun kinderen, omdat ze zelf ook goed opgeleid zijn en daarom geen moeite hadden met het (bijv) VWO-niveau.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 1 oktober 2014 13:41
Mijn partner (wij hebben geen kinderen) is dit voorjaar/zomer zo'n tien weken aan de andere kant van de wereld geweest voor z'n werk. Alleen.
Hij reist altijd al redelijk vaak voor z'n werk, maar vaak maar kort (enkel dagen, een week, twee weken maximaal).
Deze 10 weken vond ik niet leuk/gezellig, maar was nog wel te doen. Ik ben tenslotte een volwassen vrouw, een eigen leven en een baan. En geen kinderen. Dus in praktische zin goed te doen.
Veel appen, elke dag wel even skypen, maar door het tijdsverschil en werkverplichtingen over en weer niet altijd even gemakkelijk.
En dan soms in z'n hotel ook nog een niet stabiele verbinding... (grrr...)
Dat maakte wel dat ik op den duur de échte gesprekken ging missen. Natuurlijk blijf je best op de hoogte van elkaars wel en wee, praat je elke dag even bij, maar eens een wat dieper gaand gesprek of zomaar eens even lekker lachen met elkaar is er niet bij.
En ik miste ook de lichamelijke intimiteit; even een stevige knuffel als je een baaldag hebt.
Toen ik ergens gedurende zijn laatste twee weken daar slecht nieuws kreeg (raakte mijn baan kwijt) en dat dus alleen maar digitaal met hem kon delen, was ik er wel klaar mee. Het waren nog twee erg ellendige weken, dat kan ik je zeggen. Veel tranen alleen geplengd. En dan ben je 's nachts om 3 uur verdomde eenzaam.
Nog afgezien van het feit dat je ook een hoop mooie momenten mist die je ook had willen delen (bruiloft in de familie e.d.).
Afijn, hij was nauwelijks terug en toen kwam de vraag of hij nu voor een jaar naar een ander deel van de wereld wilde. Ik kon mee, als 'expatvrouw'. Mooie carrièrekans, goede financiële regelingen voor hem (alhoewel niet zo extreem als bij TO) en ik zit toch net zonder werk... En gezien mijn werkachtergrond en het land zou ik me daar als vrijwilliger lokaal prima nuttig kunnen maken.
Dus heel serieus overwogen om samen te gaan.
Maar om redenen die er nu niet toe doen, wilde ik in ieder geval uiteindelijk niet. Partner een jaar alleen vonden wij - in het licht van onze ervaringen deze zomer - geen optie.
Nog overwogen of zes maanden een optie zou zijn (dat hij alleen zou gaan), maar uiteindelijk gekozen om het niet te doen. Hij zou op zich best willen. Maar we willen niet zo lang zonder elkaar. Het kan best hoor. Maar onze ervaring is dat je teveel van elkaars leven mist en dat willen we niet.
Geen advies, meer onze ervaringen en onze afwegingen.
Sterkte met de beslissing. Maar wat hierboven ook al is gezegd: het is uiteindelijk maar geld (zeker als je nu niet tekort hebt of alle twee zonder werk zit) en uiteindelijk is de liefde belangrijker, voor jezelf en voor de kinderen.
En van dat onder water staan van je huis heb je pas last als je het zou verkopen.
Hij reist altijd al redelijk vaak voor z'n werk, maar vaak maar kort (enkel dagen, een week, twee weken maximaal).
Deze 10 weken vond ik niet leuk/gezellig, maar was nog wel te doen. Ik ben tenslotte een volwassen vrouw, een eigen leven en een baan. En geen kinderen. Dus in praktische zin goed te doen.
Veel appen, elke dag wel even skypen, maar door het tijdsverschil en werkverplichtingen over en weer niet altijd even gemakkelijk.
En dan soms in z'n hotel ook nog een niet stabiele verbinding... (grrr...)
Dat maakte wel dat ik op den duur de échte gesprekken ging missen. Natuurlijk blijf je best op de hoogte van elkaars wel en wee, praat je elke dag even bij, maar eens een wat dieper gaand gesprek of zomaar eens even lekker lachen met elkaar is er niet bij.
En ik miste ook de lichamelijke intimiteit; even een stevige knuffel als je een baaldag hebt.
Toen ik ergens gedurende zijn laatste twee weken daar slecht nieuws kreeg (raakte mijn baan kwijt) en dat dus alleen maar digitaal met hem kon delen, was ik er wel klaar mee. Het waren nog twee erg ellendige weken, dat kan ik je zeggen. Veel tranen alleen geplengd. En dan ben je 's nachts om 3 uur verdomde eenzaam.
Nog afgezien van het feit dat je ook een hoop mooie momenten mist die je ook had willen delen (bruiloft in de familie e.d.).
Afijn, hij was nauwelijks terug en toen kwam de vraag of hij nu voor een jaar naar een ander deel van de wereld wilde. Ik kon mee, als 'expatvrouw'. Mooie carrièrekans, goede financiële regelingen voor hem (alhoewel niet zo extreem als bij TO) en ik zit toch net zonder werk... En gezien mijn werkachtergrond en het land zou ik me daar als vrijwilliger lokaal prima nuttig kunnen maken.
Dus heel serieus overwogen om samen te gaan.
Maar om redenen die er nu niet toe doen, wilde ik in ieder geval uiteindelijk niet. Partner een jaar alleen vonden wij - in het licht van onze ervaringen deze zomer - geen optie.
Nog overwogen of zes maanden een optie zou zijn (dat hij alleen zou gaan), maar uiteindelijk gekozen om het niet te doen. Hij zou op zich best willen. Maar we willen niet zo lang zonder elkaar. Het kan best hoor. Maar onze ervaring is dat je teveel van elkaars leven mist en dat willen we niet.
Geen advies, meer onze ervaringen en onze afwegingen.
Sterkte met de beslissing. Maar wat hierboven ook al is gezegd: het is uiteindelijk maar geld (zeker als je nu niet tekort hebt of alle twee zonder werk zit) en uiteindelijk is de liefde belangrijker, voor jezelf en voor de kinderen.
En van dat onder water staan van je huis heb je pas last als je het zou verkopen.
'Wie de werkelijkheid durft aan te kijken en het daarbij weet uit te houden, kan het overkomen dat er een andere kijk op de werkelijkheid komt.' Frans Vosman
woensdag 1 oktober 2014 13:53
Maar om redenen die er nu niet toe doen, wilde ik in ieder geval uiteindelijk niet. Partner een jaar alleen vonden wij - in het licht van onze ervaringen deze zomer - geen optie.
in welke richting moet TO denken dan??? misschien is dat iets waarvan zij zou zeggen oja dat kan ook gebeuren... en hoe ga ik/wij daar dan mee om??
in welke richting moet TO denken dan??? misschien is dat iets waarvan zij zou zeggen oja dat kan ook gebeuren... en hoe ga ik/wij daar dan mee om??
woensdag 1 oktober 2014 15:05
quote:1960to4 schreef op 01 oktober 2014 @ 13:53:
Maar om redenen die er nu niet toe doen, wilde ik in ieder geval uiteindelijk niet. Partner een jaar alleen vonden wij - in het licht van onze ervaringen deze zomer - geen optie.
in welke richting moet TO denken dan??? misschien is dat iets waarvan zij zou zeggen oja dat kan ook gebeuren... en hoe ga ik/wij daar dan mee om??Het gaat mij om het weer in dat land in combinatie met mijn gestel dat daar dan niet kan functioneren (lees: bloedheet en vochtig en smog in combi met astmatische klachten).
Maar om redenen die er nu niet toe doen, wilde ik in ieder geval uiteindelijk niet. Partner een jaar alleen vonden wij - in het licht van onze ervaringen deze zomer - geen optie.
in welke richting moet TO denken dan??? misschien is dat iets waarvan zij zou zeggen oja dat kan ook gebeuren... en hoe ga ik/wij daar dan mee om??Het gaat mij om het weer in dat land in combinatie met mijn gestel dat daar dan niet kan functioneren (lees: bloedheet en vochtig en smog in combi met astmatische klachten).
'Wie de werkelijkheid durft aan te kijken en het daarbij weet uit te houden, kan het overkomen dat er een andere kijk op de werkelijkheid komt.' Frans Vosman
woensdag 1 oktober 2014 15:15
quote:1960to4 schreef op 01 oktober 2014 @ 15:11:
kijk ceetie dat zijn hele belangrijke dingen waar ik zo gauw niet aan zou denken,,,,
dan kom ik gelijk op het idee van medicijnen hoe gaat dat daar dan?? Mijn man heeft dan nog nooit aan de hand gehad..
Maar TO wil helemaal zelf niet mee. Dus die discussie speelt bij hen niet. En ik ga er vanuit dat haar man prima gezond is als hij die baan en dat land overweegt. Denk trouwens dat medicijnen daar prima te krijgen zijn en gezondheidszorg is in veel landen waar expats zitten goed geregeld (want als expat kun je er namelijk voor betalen).
Voor TO vind ik mijn afweging wil je wel/niet zo lang zonder elkaar leven.
kijk ceetie dat zijn hele belangrijke dingen waar ik zo gauw niet aan zou denken,,,,
dan kom ik gelijk op het idee van medicijnen hoe gaat dat daar dan?? Mijn man heeft dan nog nooit aan de hand gehad..
Maar TO wil helemaal zelf niet mee. Dus die discussie speelt bij hen niet. En ik ga er vanuit dat haar man prima gezond is als hij die baan en dat land overweegt. Denk trouwens dat medicijnen daar prima te krijgen zijn en gezondheidszorg is in veel landen waar expats zitten goed geregeld (want als expat kun je er namelijk voor betalen).
Voor TO vind ik mijn afweging wil je wel/niet zo lang zonder elkaar leven.
'Wie de werkelijkheid durft aan te kijken en het daarbij weet uit te houden, kan het overkomen dat er een andere kijk op de werkelijkheid komt.' Frans Vosman
woensdag 1 oktober 2014 15:19
Ik vind mijn man geen hebberd, hij gaat niet voor zijn plezier weg van zijn kinderen en vrouw, maar hij voelt dat dit de juiste keuze is.
As we speak is hij er sowieso de komende maand niet, dus we zijn wel wat gewend.
Maar zo'n lange tijd vinden de kinderen toch wel lastig denk ik, ik zou het wel kunnen.
We zijn beide einzelgängers naast elkaar zeg maar.. Maar ik vind het vooral lastig voor de kinderen.
As we speak is hij er sowieso de komende maand niet, dus we zijn wel wat gewend.
Maar zo'n lange tijd vinden de kinderen toch wel lastig denk ik, ik zou het wel kunnen.
We zijn beide einzelgängers naast elkaar zeg maar.. Maar ik vind het vooral lastig voor de kinderen.
woensdag 1 oktober 2014 15:29
quote:Stackhouse schreef op 01 oktober 2014 @ 15:19:
Ik vind mijn man geen hebberd, hij gaat niet voor zijn plezier weg van zijn kinderen en vrouw, maar hij voelt dat dit de juiste keuze is.
As we speak is hij er sowieso de komende maand niet, dus we zijn wel wat gewend.
Maar zo'n lange tijd vinden de kinderen toch wel lastig denk ik, ik zou het wel kunnen.
We zijn beide einzelgängers naast elkaar zeg maar.. Maar ik vind het vooral lastig voor de kinderen.
Maar, jullie zijn de ouders! Dus als jullie niet willen dat zij een bijbaantje moeten nemen tijdens hun studie, dan kiezen jullie toch voor deze constructie.
En ja, hij gaat wel voor zijn plezier weg. Doe nu niet of het een zware opgave voor hem is. Hij wil graag, het is een boos voor zijn carriere en hij ziet dollartekens. Nou fijn als dat zijn motivatie is, maar niet net doen alsof hij gedwongen wordt.
Ik vind mijn man geen hebberd, hij gaat niet voor zijn plezier weg van zijn kinderen en vrouw, maar hij voelt dat dit de juiste keuze is.
As we speak is hij er sowieso de komende maand niet, dus we zijn wel wat gewend.
Maar zo'n lange tijd vinden de kinderen toch wel lastig denk ik, ik zou het wel kunnen.
We zijn beide einzelgängers naast elkaar zeg maar.. Maar ik vind het vooral lastig voor de kinderen.
Maar, jullie zijn de ouders! Dus als jullie niet willen dat zij een bijbaantje moeten nemen tijdens hun studie, dan kiezen jullie toch voor deze constructie.
En ja, hij gaat wel voor zijn plezier weg. Doe nu niet of het een zware opgave voor hem is. Hij wil graag, het is een boos voor zijn carriere en hij ziet dollartekens. Nou fijn als dat zijn motivatie is, maar niet net doen alsof hij gedwongen wordt.
woensdag 1 oktober 2014 15:30
Ik snap wel dat financien ook belangrijk zijn in het leven, maar jullie hebben het al niet slecht qua inkomen, dus dat snap ik niet helemaal als motivatie.
Als je het met 1 inkomen van 3400 euro én jouw inkomen niet (genoeg) red, dan is er iets mis in de balans inkomsten-uitgaven.
Of een geval van meer-meer-meer.
Als je het met 1 inkomen van 3400 euro én jouw inkomen niet (genoeg) red, dan is er iets mis in de balans inkomsten-uitgaven.
Of een geval van meer-meer-meer.
woensdag 1 oktober 2014 15:44
Je man alleen naar de Arabische Emiraten laten gaan?! Nooit doen. Bedenk ook even dat in dit soort landen enorm veel gelukszoekers er alles voor over hebben om een rijke man aan de haak te slaan. Jouw man zal overstelpt worden met vrouwelijke aandacht. Is hij daartegen wel bestand? Mijn ex ging voor de bijl. Achteraf was ik wel erg naïef.
woensdag 1 oktober 2014 15:56
Ik woon in het buitenland en ik ga ooit nog wel eens naar een ander uitenland vertrekken, Maar daar heb ik wel duidelijk Ideen over. Ik will niet verder weg van mijn Familie van ik nu ben (als in: ik will voor Weekend naar huis kunnen vliegen) en ik will binnen een jaar zo kunnen leven als de locals (de taal vloeiend spreken dus). Dan zou ik ook zonder Problemen mijn evt kinderen mee willen nemen, want die kunnen zich dan ook snel thuis voelen. Blijft alleen over West Europa en Scandinavie.
woensdag 1 oktober 2014 16:05
Als een van ons dit zou willen, zouden we of samen of niet gaan. Een relatie op afstand zouden wij alle2 niet willen of aankunnen.
Waarom is samen gaan geen optie?
Je zegt in je OP: waarschijnlijk ergens in de VAE. Bedoel je dan letterlijk Dubai, Abu Dhabi en de andere 5 of meer het midden oosten (waaronder ook Saudi Arabie, Qatar, Oman)?
Het zijn namelijk nogal verschillende landen. Overigens is 80% van de inwoners in deze landen expat en zijn de 'eigen' mensen juist het rijke volk.
Edit: 6 wkn in de zomervakantie naar het midden oosten: dat wil je echt niet. Met temperaturen tegen de 50 graden, doe je je kinderen en jezelf echt geen plezier.
Waarom is samen gaan geen optie?
Je zegt in je OP: waarschijnlijk ergens in de VAE. Bedoel je dan letterlijk Dubai, Abu Dhabi en de andere 5 of meer het midden oosten (waaronder ook Saudi Arabie, Qatar, Oman)?
Het zijn namelijk nogal verschillende landen. Overigens is 80% van de inwoners in deze landen expat en zijn de 'eigen' mensen juist het rijke volk.
Edit: 6 wkn in de zomervakantie naar het midden oosten: dat wil je echt niet. Met temperaturen tegen de 50 graden, doe je je kinderen en jezelf echt geen plezier.
woensdag 1 oktober 2014 17:30
Ik vind het interessant dat je nu komt met "we zijn alletwee einzelgängers, ik zou er wel mee kunnen leven". Wat is dan je angst? Dat jullie gezin alsnog uit elkaar valt omdat de binding tussen jullie al losjes ís? Dat zometeen blijkt dat je het eigenlijk (meer dan) prima redt zonder hem? En dat dán de kinderen inderdaad de dupe worden..?
woensdag 1 oktober 2014 17:46
quote:toffifee schreef op 01 oktober 2014 @ 15:29:
[...]
Maar, jullie zijn de ouders! Dus als jullie niet willen dat zij een bijbaantje moeten nemen tijdens hun studie, dan kiezen jullie toch voor deze constructie.
En ja, hij gaat wel voor zijn plezier weg. Doe nu niet of het een zware opgave voor hem is. Hij wil graag, het is een boos voor zijn carriere en hij ziet dollartekens. Nou fijn als dat zijn motivatie is, maar niet net doen alsof hij gedwongen wordt.
Zo eenvoudig ligt dat ook weer niet. Het weigeren van dergelijke aanbiedingen kan ook een negatief effect hebben.
On topic: Ik heb een aantal jaar als expat gewerkt en vond het een mooie leerzame ervaring. Ik kijk er met veel plezier op terug.
[...]
Maar, jullie zijn de ouders! Dus als jullie niet willen dat zij een bijbaantje moeten nemen tijdens hun studie, dan kiezen jullie toch voor deze constructie.
En ja, hij gaat wel voor zijn plezier weg. Doe nu niet of het een zware opgave voor hem is. Hij wil graag, het is een boos voor zijn carriere en hij ziet dollartekens. Nou fijn als dat zijn motivatie is, maar niet net doen alsof hij gedwongen wordt.
Zo eenvoudig ligt dat ook weer niet. Het weigeren van dergelijke aanbiedingen kan ook een negatief effect hebben.
On topic: Ik heb een aantal jaar als expat gewerkt en vond het een mooie leerzame ervaring. Ik kijk er met veel plezier op terug.
woensdag 1 oktober 2014 17:59
Een vriend van mij komt uit een expat gezin (zeker 30 jaar geleden), hij is toen hij jong was mee geweest naar Duitsland. Toen hij puber was gingen ze naar Brazilië en hij wilde niet mee. Hij is toen in een pleeggezin/bevriend gezin gaan wonen.
De relatie met zijn ouders is gewoon goed gebleven en met het bevriende gezin/pleeggezin heeft hij ook nog veel contact.
De relatie met zijn ouders is gewoon goed gebleven en met het bevriende gezin/pleeggezin heeft hij ook nog veel contact.
donderdag 2 oktober 2014 11:29
quote:budapest schreef op 01 oktober 2014 @ 09:18:
[...]
Mijn ouders konden me nergens meer mee helpen zodra ik op vwo zat, dus dat is onzin. Ik nam gewoon bijles.Topicstarter geeft aan dat dit juist één van de belangrijke en fijne dingen is die de vader met de kinderen doet. En als hij dat niet doet, dan kan je inderdaad bijles nemen. En dat kost geld.
[...]
Mijn ouders konden me nergens meer mee helpen zodra ik op vwo zat, dus dat is onzin. Ik nam gewoon bijles.Topicstarter geeft aan dat dit juist één van de belangrijke en fijne dingen is die de vader met de kinderen doet. En als hij dat niet doet, dan kan je inderdaad bijles nemen. En dat kost geld.
