Merkwaardige straf?

27-09-2014 21:47 96 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik sprak vandaag met een vriendin die me vertelde over de straf die haar zoontje soms krijgt van zijn papa. Zij weet niet helemaal wat ze er nu van moet vinden. Het zijn heel correcte, lieve en rechtvaardige ouders (ik kom er vaak dus ben vaak getuige van hun doen n laten), hun zoontje is een lieve, maar vaak ook onhandelbare, explosieve en agressieve kleuter (3.5j). Hij heeft dagelijks agressieve buien die soms erg uit de hand kunnen lopen, hij schreeuwt dan echt het hele huis bij elkaar, slaat, schopt, gooit alles wat hij te pakken krijgt door de kamer, maakt alles kapot, bijt, spuwt, scheldt en is dan ook niet te kalmeren (woorden van mijn vriendin en ik kan het wel wat beamen). Eigenlijk gaan ze hier best goed mee om maar soms zitten ze echt met de handen in het haar.



Ze vertelde me dat het jongetje wel eens buitengezet is geweest (op het terras voor een minuutje of 2) om af te koelen, maar ook dat papa soms dreigt met hem in ´de spinnenhoek´ te zetten. Kleuter vindt dat eng en daardoor stopt hij min of meer met het stout gedrag. Hij is 2 keer effectief in de spinnenhoek (waar niet heus spinnen in hangen) moeten gaan staan. Ook is hij wel eens op zijn kamer gezet met de deur dicht (niet op slot) en rolluiken af, met een klein nachtlampje, maar dus bijna helemaal donker in de kamer. Ook dat zegt het jongetje eng te vinden.



Vriendin zegt dat ze niet weet wat ze ervan moet denken, maar dat zoon op sommige momenten zodanig door het lint gaat dat vader deze dingen als laatste redmiddel gebruikt. Hem bang maken dus, om hem op die manier te laten weten dat het menens is en hem terug ´op aarde´ te krijgen.

Ik begrijp het ergens wel, zeker als ik de knul soms tekeer zie gaan, maar ik weet ook niet goed wat ik van deze straffen moet vinden.

Wat vinden jullie hiervan?
Wanneer de "reguliere" aanpak niet werkt (en ja, ik geloof zeker dat deze niet bij ieder kind werkt), dan ga je mijn inziens niet aanmodderen maar hulp zoeken. Door een onveilige omgeving te creëeren, raak je volgens mij alleen maar van de regen in de drup.
Alle reacties Link kopieren
quote:quimn schreef op 29 september 2014 @ 21:39:

[...]





Eerlijk gezegd zou ik dat zelf dus vreselijk vinden, als iemand mij stevig vasthoudt.Als een kind zichzelf - nog - niet begrenzen kan, over zijn toeren raakt en niet meer uit zichzelf kan stoppen is het vaak juist een heel veilig gevoel. Het is niet de bedoeling dat je hem fijn knijpt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Time-outs zijn schadelijk voor je kind





Time-outs zijn schadelijk voor je kind



Door Chantal Caes - zondag 28 september 2014, 12:59 in categorie: Samenleving





Daniel J. Siegel en Tina Payne Bryson, auteurs van de bestseller ‘Het Hele Brein Het Hele Kind‘, leggen in Time uit waarom time-outs niet goed zijn voor de ontwikkeling van je kind. Zij baseren zich daarbij ook op de laatste bevindingen van hersenonderzoek.



In de meeste gevallen betekent een time-out dat een kind geïsoleerd wordt. Zelfs als dat op een geduldige en liefdevolle manier gebeurt, leren time-outs kinderen dat wanneer ze een fout maken, of als ze het moeilijk hebben, ze gedwongen zullen worden om het alleen op te lossen. Door jonge kinderen wordt dat ervaren als een afwijzing. Daarnaast zeg je in feite tegen je kind: ‘Ik wil alleen bij je zijn en ervoor je zijn als je alles goed op een rijtje hebt’.



Kinderen hebben een grote behoefte aan verbondenheid. Uit jarenlang onderzoek blijkt dat ze zeker in tijden van nood, in de nabijheid willen zijn en getroost willen worden door de mensen die om hen geven. Maar als kinderen de controle over hun emoties verliezen, zetten ouders hen vaak op hun kamer, in de hoek of op de ‘naughty chair’ van Supernanny. Dat betekent dat ze in tijden van emotionele stress in hun eentje moeten lijden.



Als kinderen emotioneel overvraagd worden, misdragen ze zich soms; hun intense emoties en de eisen van de situatie gaan hun kunnen te boven. Het uiten van een behoefte of een sterk gevoel kan leiden tot agressief, respectloos of opstandig gedrag. Dat is het bewijs dat kinderen nog niet beschikken over bepaalde zelfreguleringsvaardigheden. Wangedrag is vaak een schreeuw om hulp om gekalmeerd te worden en om verbonden te zijn met de ouders.



Als de ouder reageert met het isoleren van het kind, blijft een instinctieve psychologische behoefte van het kind onvervuld. Hersenscans tonen zelfs aan dat het ervaren van relationele pijn – zoals die veroorzaakt wordt door afwijzing – leidt tot hersenactiviteit die vergelijkbaar is met het ervaren van fysieke pijn.



Daar komt nog bij dat time-outs doorgaans niet effectief zijn om de doelen van het disciplineren te bereiken: een gedragsverandering en het aanleren van nieuwe vaardigheden. Ouders denken dat het de kinderen kalmeert en dat ze erdoor gaan nadenken over hun gedrag, maar in werkelijkheid maken time-outs de kinderen nog bozer en raken hun emoties nog meer ontregeld.



Ze vinden de straf van hun ouders vaak gemeen en oneerlijk en missen daardoor de gelegenheid om inzicht, empathie en probleemoplossende vaardigheden te ontwikkelen. Door hen te isoleren leer je hen geen nieuwe vaardigheden. Het stellen van duidelijke grenzen en de nadruk op samenwerking, empathie en respect stimuleren het kind juist wel om actieve, empathische beslissingen te nemen.



In plaats van een time-out kun je beter een ‘time-in’ organiseren om je kind discipline bij te brengen. Dat houdt in dat je het kind een liefdevolle verbondenheid biedt en naast het kind gaat zitten om te praten en het kind te troosten. Zo kun je hen leren om stil te staan bij en te reflecteren over hun eigen gedrag. Dat maakt ook het ouderschap een stuk effectiever en lonend op de lange termijn.
Ik als oppas en iemand met een heftige fobie zeg dat dit echt niet kan. Je kunt zo'n kind niet straffen op deze manier, echt niet!



Ze moeten hulp inschakelen en stoppen met het kind angst inboezemen, want daar kun je veel mee kapot maken.
Alle reacties Link kopieren
quote:wolkewitje schreef op 29 september 2014 @ 20:31:

Wat is dan wel een goede manier om een volledig doorgedraaid kind te bedaren?

Precies! Het is allemaal gemakkelijk oordelen hier!



Een driftig ettertje is niet zielig. Daar moet een manier bij gevonden worden om negatief gedrag te stoppen. Dit gebeurt nu op een geweldloze manier.



Ik vraag me alleen af of deze methode blijft werken, en dat hij er niet aan went en uiteindelijk leert dat de spinnehoek eigenlijk helemaal niet eng is. Ze kunnen er namelijk óók van leren, om confrontaties aan te gaan en te concluderen dat dingen mee vallen.
Alle reacties Link kopieren
quote:voornu schreef op 01 oktober 2014 @ 09:18:

Time-outs zijn schadelijk voor je kind





Time-outs zijn schadelijk voor je kind



Door Chantal Caes - zondag 28 september 2014, 12:59 in categorie: Samenleving





Daniel J. Siegel en Tina Payne Bryson, auteurs van de bestseller ‘Het Hele Brein Het Hele Kind‘, leggen in Time uit waarom time-outs niet goed zijn voor de ontwikkeling van je kind. Zij baseren zich daarbij ook op de laatste bevindingen van hersenonderzoek.



In de meeste gevallen betekent een time-out dat een kind geïsoleerd wordt. Zelfs als dat op een geduldige en liefdevolle manier gebeurt, leren time-outs kinderen dat wanneer ze een fout maken, of als ze het moeilijk hebben, ze gedwongen zullen worden om het alleen op te lossen. Door jonge kinderen wordt dat ervaren als een afwijzing. Daarnaast zeg je in feite tegen je kind: ‘Ik wil alleen bij je zijn en ervoor je zijn als je alles goed op een rijtje hebt’.



Kinderen hebben een grote behoefte aan verbondenheid. Uit jarenlang onderzoek blijkt dat ze zeker in tijden van nood, in de nabijheid willen zijn en getroost willen worden door de mensen die om hen geven. Maar als kinderen de controle over hun emoties verliezen, zetten ouders hen vaak op hun kamer, in de hoek of op de ‘naughty chair’ van Supernanny. Dat betekent dat ze in tijden van emotionele stress in hun eentje moeten lijden.



Als kinderen emotioneel overvraagd worden, misdragen ze zich soms; hun intense emoties en de eisen van de situatie gaan hun kunnen te boven. Het uiten van een behoefte of een sterk gevoel kan leiden tot agressief, respectloos of opstandig gedrag. Dat is het bewijs dat kinderen nog niet beschikken over bepaalde zelfreguleringsvaardigheden. Wangedrag is vaak een schreeuw om hulp om gekalmeerd te worden en om verbonden te zijn met de ouders.



Als de ouder reageert met het isoleren van het kind, blijft een instinctieve psychologische behoefte van het kind onvervuld. Hersenscans tonen zelfs aan dat het ervaren van relationele pijn – zoals die veroorzaakt wordt door afwijzing – leidt tot hersenactiviteit die vergelijkbaar is met het ervaren van fysieke pijn.



Daar komt nog bij dat time-outs doorgaans niet effectief zijn om de doelen van het disciplineren te bereiken: een gedragsverandering en het aanleren van nieuwe vaardigheden. Ouders denken dat het de kinderen kalmeert en dat ze erdoor gaan nadenken over hun gedrag, maar in werkelijkheid maken time-outs de kinderen nog bozer en raken hun emoties nog meer ontregeld.



Ze vinden de straf van hun ouders vaak gemeen en oneerlijk en missen daardoor de gelegenheid om inzicht, empathie en probleemoplossende vaardigheden te ontwikkelen. Door hen te isoleren leer je hen geen nieuwe vaardigheden. Het stellen van duidelijke grenzen en de nadruk op samenwerking, empathie en respect stimuleren het kind juist wel om actieve, empathische beslissingen te nemen.



In plaats van een time-out kun je beter een ‘time-in’ organiseren om je kind discipline bij te brengen. Dat houdt in dat je het kind een liefdevolle verbondenheid biedt en naast het kind gaat zitten om te praten en het kind te troosten. Zo kun je hen leren om stil te staan bij en te reflecteren over hun eigen gedrag. Dat maakt ook het ouderschap een stuk effectiever en lonend op de lange termijn.

Tegenwoordig is ALLES schadelijk voor kinderen. Zó ontzettend overdreven. Het zijn geen eieren! Het zijn kinderen en die kunnen ontzettend onredelijk zijn en niets mee aan te vangen.



Men zegt allemaal wat je niet mag doen.

Maar niemand zegt wat je wel zou kunnen doen. Ja, ondergaan, en het kind láten en vooral NIET ingrijpen.

Ik zeg dat je daar enorme etters van krijgt.
Wat voornu beschrijft helpt bij mijn zoon, maar ik kan me voorstellen dat het bij een ander kind totaal niet werkt.

Voor sommigen kan even terugtrekken juist wel helpen.

Volgens mij zijn er geen universele regels om een negatief gedragspatroon bij een kind te doorbreken, omdat ieder kind anders is.

Bij sommige kinderen helpt helemaal niks en kom je er als ouders niet uit, dat lijkt me zwaar vermoeiend. Ik zou niet meer voor mezelf kunnen instaan dat ik geduldig en verstandig reageer.

Kan me goed voorstellen dat je als ouders dan compleet wordt leeggezogen.
Alle reacties Link kopieren
quote:lisaviva schreef op 01 oktober 2014 @ 11:11:

Wat voornu beschrijft helpt bij mijn zoon, maar ik kan me voorstellen dat het bij een ander kind totaal niet werkt.

Voor sommigen kan even terugtrekken juist wel helpen.

Volgens mij zijn er geen universele regels om een negatief gedragspatroon bij een kind te doorbreken, omdat ieder kind anders is.

Bij sommige kinderen helpt helemaal niks en kom je er als ouders niet uit, dat lijkt me zwaar vermoeiend. Ik zou niet meer voor mezelf kunnen instaan dat ik geduldig en verstandig reageer.

Kan me goed voorstellen dat je als ouders dan compleet wordt leeggezogen.Helemaal mee eens!
Alle reacties Link kopieren
quote:voornu schreef op 01 oktober 2014 @ 09:18:

Time-outs zijn schadelijk voor je kind





Time-outs zijn schadelijk voor je kind



Door Chantal Caes - zondag 28 september 2014, 12:59 in categorie: Samenleving





Daniel J. Siegel en Tina Payne Bryson, auteurs van de bestseller ‘Het Hele Brein Het Hele Kind‘, leggen in Time uit waarom time-outs niet goed zijn voor de ontwikkeling van je kind. Zij baseren zich daarbij ook op de laatste bevindingen van hersenonderzoek.



In de meeste gevallen betekent een time-out dat een kind geïsoleerd wordt. Zelfs als dat op een geduldige en liefdevolle manier gebeurt, leren time-outs kinderen dat wanneer ze een fout maken, of als ze het moeilijk hebben, ze gedwongen zullen worden om het alleen op te lossen. Door jonge kinderen wordt dat ervaren als een afwijzing. Daarnaast zeg je in feite tegen je kind: ‘Ik wil alleen bij je zijn en ervoor je zijn als je alles goed op een rijtje hebt’.



Kinderen hebben een grote behoefte aan verbondenheid. Uit jarenlang onderzoek blijkt dat ze zeker in tijden van nood, in de nabijheid willen zijn en getroost willen worden door de mensen die om hen geven. Maar als kinderen de controle over hun emoties verliezen, zetten ouders hen vaak op hun kamer, in de hoek of op de ‘naughty chair’ van Supernanny. Dat betekent dat ze in tijden van emotionele stress in hun eentje moeten lijden.



Als kinderen emotioneel overvraagd worden, misdragen ze zich soms; hun intense emoties en de eisen van de situatie gaan hun kunnen te boven. Het uiten van een behoefte of een sterk gevoel kan leiden tot agressief, respectloos of opstandig gedrag. Dat is het bewijs dat kinderen nog niet beschikken over bepaalde zelfreguleringsvaardigheden. Wangedrag is vaak een schreeuw om hulp om gekalmeerd te worden en om verbonden te zijn met de ouders.



Als de ouder reageert met het isoleren van het kind, blijft een instinctieve psychologische behoefte van het kind onvervuld. Hersenscans tonen zelfs aan dat het ervaren van relationele pijn – zoals die veroorzaakt wordt door afwijzing – leidt tot hersenactiviteit die vergelijkbaar is met het ervaren van fysieke pijn.



Daar komt nog bij dat time-outs doorgaans niet effectief zijn om de doelen van het disciplineren te bereiken: een gedragsverandering en het aanleren van nieuwe vaardigheden. Ouders denken dat het de kinderen kalmeert en dat ze erdoor gaan nadenken over hun gedrag, maar in werkelijkheid maken time-outs de kinderen nog bozer en raken hun emoties nog meer ontregeld.



Ze vinden de straf van hun ouders vaak gemeen en oneerlijk en missen daardoor de gelegenheid om inzicht, empathie en probleemoplossende vaardigheden te ontwikkelen. Door hen te isoleren leer je hen geen nieuwe vaardigheden. Het stellen van duidelijke grenzen en de nadruk op samenwerking, empathie en respect stimuleren het kind juist wel om actieve, empathische beslissingen te nemen.



In plaats van een time-out kun je beter een ‘time-in’ organiseren om je kind discipline bij te brengen. Dat houdt in dat je het kind een liefdevolle verbondenheid biedt en naast het kind gaat zitten om te praten en het kind te troosten. Zo kun je hen leren om stil te staan bij en te reflecteren over hun eigen gedrag. Dat maakt ook het ouderschap een stuk effectiever en lonend op de lange termijn.Gadverdamme! Ik krijg echt braakneigingen van dit soort artikelen! Als mijn kinderen vervelend zijn, krijgen ze 2 keer een waarschuwing en daarna gaan ze op de trap, op de gang met de deur dicht. En ja, dat helpt. En nee, ze krijgen er geen trauma van!
Inderdaad, welke idioot heeft dat geschreven.
Alle reacties Link kopieren
quote:sushilala schreef op 01 oktober 2014 @ 11:35:

Inderdaad, welke idioot heeft dat geschreven.
Alle reacties Link kopieren
(ik mis hier een like functie...)
Zit op mijn handen... Maar kan me toch niet bedwingen om te reageren op laatste twee reacties..



Goed onderbouwd reacties. En vooral niet recht tegen huidige opvattingen van een groot aantal pedagogen en (ontwikkelings)psychologen in. Evidence based wel te verstaan.



Als je dan zo'n bijdehante reactie plaatst waarbij je je boven professionals plaatst, zorg dan dat je ook inhoudelijk echt iets te melden hebt..
Alle reacties Link kopieren
quote:Horizon81 schreef op 01 oktober 2014 @ 14:46:

Zit op mijn handen... Maar kan me toch niet bedwingen om te reageren op laatste twee reacties..



Goed onderbouwd reacties. En vooral niet recht tegen huidige opvattingen van een groot aantal pedagogen en (ontwikkelings)psychologen in. Evidence based wel te verstaan.



Als je dan zo'n bijdehante reactie plaatst waarbij je je boven professionals plaatst, zorg dan dat je ook inhoudelijk echt iets te melden hebt..Nou ja, ik zie dat ze van alles stellen, die zogenaamde wetenschappers van jou. Maar ze onderbouwen ook niet echt middels resultaten van onderzoeken. Ik denk ook niet dat ze dat kunnen.
het is verschrikkelijk moeilijk, een kind met dit soort heftige buien. mijn zoontje heeft ze ook wel gehad.

ik heb de oplossing ook niet, nooit gehad ook. ik deed aan damage control.

je kunt er wel voor zorgen bij een kind van 3,5 dat hij je niet krabt, dan hou je de handen vast, maar dan wordt je geschopt of gebeten natuurlijk.

ergens brengen waar hij niet veel schade aan kan richten en in de buurt blijven.



straffen door bang maken daar ben ik ontzettend op tegen!!!! ik vind het heel gemeen. Ouders moeten een kind veiligheid bieden en als je dan met opzet je kind in een situatie zet die hij als zeer onveilig ervaart dan ben je dus zometeen als ouder helemaal niet meer veilig.



er zit wel wat achter bij het kind en het is zaak om dat uit te vinden. misschien is hij prikkelgevoelig en komt er te veel binnen wat hij nog niet kan verwoorden. Wat minder uitstapjes en activiteiten misschien/

of doet hij het als hij zijn zin niet krijgt?

heeft hij kort geleden iets heftigs meegemaakt, of is er een grote verandering geweest?



als het komt door zijn zin niet krijgen is het iets heel anders dan als hij bv net een broertje heeft gekregen.



bij mijn zoontje was het vooral toen hij net op school zat. zo veel indrukken, zoveel verwachtingen hij kon het niet rondkrijgen in dat koppie. ik bleef dan in de buurt en zorgde er voor dat hij niets kapot maakte en na een tijdje vroeg ik of ik hem mocht troosten.

maar als hij zijn zin niet kreeg en vervolgens een bui zette ik hem in de gang. met het licht aan en de deur naar de woonkamer open dus niet helemaal geisoleerd, maar wel even apart.

Soms verloor hij zich er in en dan greep ik in. Een peuter/kleuter laten verzuipen in zijn gevoelens is zielig en daar leert hij niks van, het is alleen maar heel onveilig als je dat laat gebeuren als je er wel bent.

dan eerst zorgen dat hij rustig werd en later kort de situatie benoemen.



maar het is niet makkelijk!!! Ik ben wel eens bang geweest dat de politie bij de deur zou komen zo kon hij schreeuwen, is nooit gebeurd gelukkig. En uit pure wanhoop heb ik hem een keer onder de koude douche gezet maar dat vond ik toch ook maar niks.



onthou wel dat het een kind is. 3,5 is nog zo klein. Ze doen het niet om je te pesten.
Iones; "die zogenaamde wetenschappers van mij"?? Alweer een sneer van iemand zonder inhoudelijke onderbouwing, blijf het apart vinden. Waarom zo minachtend reageren en dan ook nog zonder betekenisvolle argumentatie. Vreemde manier van discussie voeren.



Bovendien, als je goed kijkt zie je dat ik niet degene ben die naar het artikel verwijst. Dus die sneer van je slaat nergens op. Heb zelfs geen oordeel gegeven over de inhoud van het artikel (hoewel ik wel degelijk een mening heb). Voor wat betreft onderzoeksresultaten; je hebt er zelf dus nog nooit een zoekactie op uitgezet begrijp ik? Want als je via bijv ERIC zoekt, vind je genoeg. Zit nu mobiel, dus kan geen linkjes plakken maar als je daadwerkelijk in resultaten geïnteresseerd bent zou je de index van Alfie Kohn als startpunt erop na kunnen slaan (boek: unconditional parenting). Hij verwijst naar honderden bronnen, incl onderzoeksresultaten, die ondersteunen dat straffen niet de oplossing is (waaronder het gebruik van time puts).
Stoor me er trouwens ook enorm aan dat je de woorden "driftig ettertje" gebruikt. Lekker makkelijk om de oorzaak van de gedragsproblemen bij het kind neer te leggen. Alsof het voor het kind prettig is om out of control te zijn..



Heb je eigenlijk zelf kinderen?
quote:lisaviva schreef op 01 oktober 2014 @ 11:11:

Wat voornu beschrijft helpt bij mijn zoon, maar ik kan me voorstellen dat het bij een ander kind totaal niet werkt.

Voor sommigen kan even terugtrekken juist wel helpen.

Volgens mij zijn er geen universele regels om een negatief gedragspatroon bij een kind te doorbreken, omdat ieder kind anders is.

Bij sommige kinderen helpt helemaal niks en kom je er als ouders niet uit, dat lijkt me zwaar vermoeiend. Ik zou niet meer voor mezelf kunnen instaan dat ik geduldig en verstandig reageer.

Kan me goed voorstellen dat je als ouders dan compleet wordt leeggezogen.



Wat ik mis in het stuk is differentiatie in leeftijd. Ik kan me voorstellen dat het voor een kind van 1 (nog geen objectpermanentie: weg is weg, ouder uit beeld - ouder is er niet meer) schadelijker is dan voor een kind van 6 die je het een en ander uit kan leggen.



Mijn zoontje gaat nu (bijna 5) soms zelf de kamer uit als hij boos is en wil dan met rust gelaten worden. Zonder dat ik hem ooit de kamer uit heb gestuurd bij boosheid. Maar dat komt dan voort uit zijn eigen behoefte.



Wat ik in de OP lees vind ik nog erger dan een time-out, het verbaast mij niets dat het gedrag blijft voortduren. Een kind gaat zich steeds onveiliger voelen, leert zo zijn emoties nooit te reguleren en krijgt er angst en onveiligheid nog eens bij.
quote:voornu schreef op 01 oktober 2014 @ 21:37:

[...]





Wat ik mis in het stuk is differentiatie in leeftijd. Ik kan me voorstellen dat het voor een kind van 1 (nog geen objectpermanentie: weg is weg, ouder uit beeld - ouder is er niet meer) schadelijker is dan voor een kind van 6 die je het een en ander uit kan leggen.



Mijn zoontje gaat nu (bijna 5) soms zelf de kamer uit als hij boos is en wil dan met rust gelaten worden. Zonder dat ik hem ooit de kamer uit heb gestuurd bij boosheid. Maar dat komt dan voort uit zijn eigen behoefte.



Wat ik in de OP lees vind ik nog erger dan een time-out, het verbaast mij niets dat het gedrag blijft voortduren. Een kind gaat zich steeds onveiliger voelen, leert zo zijn emoties nooit te reguleren en krijgt er angst en onveiligheid nog eens bij.



Mijn zoon is iets ouder: ruim vijf. In zijn geval is wegsturen het stomste wat ik kan doen. Het is ook nog nooit in mijn hoofd opgekomen. Bij hem helpt juist nabijheid en praten over zijn frustratie.

Ik snap ook niet het commentaar van sommigen op jouw post.

Inderdaad, dreigen met een spinnenhoek vind ik not done.

Afkoelen in afzondering, kan wel een goede methode zijn, niet omdat de Nanny het zegt, of vanuit een dreigende houding, maar omdat het betreffende kind baat heeft bij die aanpak.
Alle reacties Link kopieren
quote:Horizon81 schreef op 01 oktober 2014 @ 14:46:

Zit op mijn handen... Maar kan me toch niet bedwingen om te reageren op laatste twee reacties..



Goed onderbouwd reacties. En vooral niet recht tegen huidige opvattingen van een groot aantal pedagogen en (ontwikkelings)psychologen in. Evidence based wel te verstaan.



Als je dan zo'n bijdehante reactie plaatst waarbij je je boven professionals plaatst, zorg dan dat je ook inhoudelijk echt iets te melden hebt..Ik loop met mijn kind bij een psycholoog en die zegt juist dat time-outs voor bepaalde kinderen heel goed kunnen werken! Dus...
Alle reacties Link kopieren
quote:Horizon81 schreef op 01 oktober 2014 @ 19:32:

Iones; "die zogenaamde wetenschappers van mij"?? Alweer een sneer van iemand zonder inhoudelijke onderbouwing, blijf het apart vinden. Waarom zo minachtend reageren en dan ook nog zonder betekenisvolle argumentatie. Vreemde manier van discussie voeren.



Bovendien, als je goed kijkt zie je dat ik niet degene ben die naar het artikel verwijst. Dus die sneer van je slaat nergens op. Heb zelfs geen oordeel gegeven over de inhoud van het artikel (hoewel ik wel degelijk een mening heb). Voor wat betreft onderzoeksresultaten; je hebt er zelf dus nog nooit een zoekactie op uitgezet begrijp ik? Want als je via bijv ERIC zoekt, vind je genoeg. Zit nu mobiel, dus kan geen linkjes plakken maar als je daadwerkelijk in resultaten geïnteresseerd bent zou je de index van Alfie Kohn als startpunt erop na kunnen slaan (boek: unconditional parenting). Hij verwijst naar honderden bronnen, incl onderzoeksresultaten, die ondersteunen dat straffen niet de oplossing is (waaronder het gebruik van time puts).Die sneer was niet naar jou persoonlijk bedoeld, maar meer naar die wetenschappers. Ik heb erg mijn twijfels over psychologie en hun stellingen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven