Gezondheid
alle pijlers
Jong en burnout
zaterdag 9 augustus 2014 22:22
Hallo, al een jaar lees ik soms op forums omdat herkenning vaak toch soort van helpt op slechte momenten.. Nu toch eens m'n eigen verhaal in t kort, omdat ik graag wil weten of er meer jonge meiden (ik word 30 binnenkort) zijn, die niet zozeer door 60urige werkweken, maar vooral door karakter eigenschappen (onzeker, altijd aan verwachtingen willen voldoen, perfectionistisch daardoor en te groot verantwoordelijkheidsgevoel .. En kan nog wel even doorgaan;-)) een fikse burnout hebben gekregen?
Ik ben nu iets meer dan een jaar bewust bezig met m'n herstel van m'n burnout. Ik werk met patienten/cliënten , heb zo'n 1,5mnd even helemaal niks met werk gedaan, daarna wekenlang alleen 2x2/3x2u niet werkgerelateerde taken (dus geen dossiers of patienten zien). Momenteel werk ik zo'n 18-20u (4dgn 5u, werk normaal 32u) en afgelopen week weer de zoveelste terugval die dan weer even onzeker maakt...
Krijg best de ruimte van Leidinggevende met wie ik goed contact en en hetzelfde met prettige bedrijfsarts. Destijds begonnen met een coachingstraject (zelf geregeld, maar mede dankzij werk kunnen doen) en momenteel bij psych / cognitief gedragstherapeut ivm paniekaanvallen en Haptotherapie omdat ik zo enorm in m'n hoofd zit en nadenk en niet meer (misschien nooit echt?) wat ik echt voel.
Zet je allemaal enorm aan t denken en daardoor vind je jezelf ook niet echt leuk... Negatievere kanten van je persoonlijkheid worden tenslotte versterkt. Vraag je je soms af of t écht wel goed komt ooit, en wanneer het nou weer normaal is... Dingen spontaan doen, zonder echt nadenken en 'gewoon' genieten. Waar dat jaar gebleven is, snap ik soms niet.
Iedere dag bijna wel voel ik nog wel iets, misselijk of moe of hoofdpijn. Soms sta ik echt wel weer te zingen en te genieten van leuke dingen! Maar afspraken plan ik nog steeds weinig, zodat ik niks 'moet', en zelfs leuke vooruitzichten gepaard gaan met spanning vooraf..'voel ik me daar straks niet 'ziek' of word ik misselijk, angst voor de angst... Lastig!
Af en toe langs huisarts, om toch even dan weer dit of dan weer da voor mezelf uit te sluiten... Volgens mij ook 'normaal' met burnout, je afvragen of er toch niet nog iets fysieks aan onderligt soms.
Ik heb een superlieve vriend, echt m'n grote steun , terwijl het voor hem ook allemaal lastig is natuurlijk.
Nou, dit is nog de korte versie;-).
Ben benieuwd of er anderen zijn op dit moment in dezelfde situatie, of geweest. En hoe ze hier mee omgaan/gingen? Als t ook al een jaar duurt en je er nog niet bent... En hoe je dat met opbouwen doet, zeker evt met een beroep waar je met klanten/patienten/ anderen te maken hebt.
Ik ben nu iets meer dan een jaar bewust bezig met m'n herstel van m'n burnout. Ik werk met patienten/cliënten , heb zo'n 1,5mnd even helemaal niks met werk gedaan, daarna wekenlang alleen 2x2/3x2u niet werkgerelateerde taken (dus geen dossiers of patienten zien). Momenteel werk ik zo'n 18-20u (4dgn 5u, werk normaal 32u) en afgelopen week weer de zoveelste terugval die dan weer even onzeker maakt...
Krijg best de ruimte van Leidinggevende met wie ik goed contact en en hetzelfde met prettige bedrijfsarts. Destijds begonnen met een coachingstraject (zelf geregeld, maar mede dankzij werk kunnen doen) en momenteel bij psych / cognitief gedragstherapeut ivm paniekaanvallen en Haptotherapie omdat ik zo enorm in m'n hoofd zit en nadenk en niet meer (misschien nooit echt?) wat ik echt voel.
Zet je allemaal enorm aan t denken en daardoor vind je jezelf ook niet echt leuk... Negatievere kanten van je persoonlijkheid worden tenslotte versterkt. Vraag je je soms af of t écht wel goed komt ooit, en wanneer het nou weer normaal is... Dingen spontaan doen, zonder echt nadenken en 'gewoon' genieten. Waar dat jaar gebleven is, snap ik soms niet.
Iedere dag bijna wel voel ik nog wel iets, misselijk of moe of hoofdpijn. Soms sta ik echt wel weer te zingen en te genieten van leuke dingen! Maar afspraken plan ik nog steeds weinig, zodat ik niks 'moet', en zelfs leuke vooruitzichten gepaard gaan met spanning vooraf..'voel ik me daar straks niet 'ziek' of word ik misselijk, angst voor de angst... Lastig!
Af en toe langs huisarts, om toch even dan weer dit of dan weer da voor mezelf uit te sluiten... Volgens mij ook 'normaal' met burnout, je afvragen of er toch niet nog iets fysieks aan onderligt soms.
Ik heb een superlieve vriend, echt m'n grote steun , terwijl het voor hem ook allemaal lastig is natuurlijk.
Nou, dit is nog de korte versie;-).
Ben benieuwd of er anderen zijn op dit moment in dezelfde situatie, of geweest. En hoe ze hier mee omgaan/gingen? Als t ook al een jaar duurt en je er nog niet bent... En hoe je dat met opbouwen doet, zeker evt met een beroep waar je met klanten/patienten/ anderen te maken hebt.
woensdag 1 oktober 2014 17:19
"Volgens mijn therapeut krijg ik die wisselingen in mijn stemming en energie in de mate waarin ik mijn eigen gedachten stuur."
Hier bedoel ik mee dat ik zelf sturing geef aan mijn gedachten. Dus er gebeurd iets feitelijks maar ik heb dan de kunst om er een negatieve draai aan te geven en mijzelf te 'straffen'.
Bijvoorbeeld: gisteren fietste ik op een rotonde en ik stak mijn hand uit, maar een auto moest hard in de remmen. Mijn eerste gedachten zijn dan: god ik schaam me ik had beter zichtbaar mijn hand uit moeten steken etc etc.
Terwijl ik gewoon deed wat ik moest doen en die auto mij mssn niet op tijd had gezien, of gewoon te hard reed, of mssn dacht ie wel niks.
En dat False-Self klinkt ook wel herkenbaar hoor. Ik vind dat ik vanalles moet zijn wat ik niet ben. Ook door allerlei zelfbedachte verwachtingen die ik denk dat anderen van mij hebben en die ik van mijzelf heb. Ik doe het allemaal zelf. Zo vermoeiend.
Ik weet nog niet wat ik met de werkgever ga doen. Had mijn leidinggevende van de week wel gemaild dat ik het weet van de nieuwe medewerker enzo. Ik denk dat ik me gewoon aan mijn plichten houd zodat mij niks te verwijten valt en dan zie ik het wel denk ik..
Hier bedoel ik mee dat ik zelf sturing geef aan mijn gedachten. Dus er gebeurd iets feitelijks maar ik heb dan de kunst om er een negatieve draai aan te geven en mijzelf te 'straffen'.
Bijvoorbeeld: gisteren fietste ik op een rotonde en ik stak mijn hand uit, maar een auto moest hard in de remmen. Mijn eerste gedachten zijn dan: god ik schaam me ik had beter zichtbaar mijn hand uit moeten steken etc etc.
Terwijl ik gewoon deed wat ik moest doen en die auto mij mssn niet op tijd had gezien, of gewoon te hard reed, of mssn dacht ie wel niks.
En dat False-Self klinkt ook wel herkenbaar hoor. Ik vind dat ik vanalles moet zijn wat ik niet ben. Ook door allerlei zelfbedachte verwachtingen die ik denk dat anderen van mij hebben en die ik van mijzelf heb. Ik doe het allemaal zelf. Zo vermoeiend.
Ik weet nog niet wat ik met de werkgever ga doen. Had mijn leidinggevende van de week wel gemaild dat ik het weet van de nieuwe medewerker enzo. Ik denk dat ik me gewoon aan mijn plichten houd zodat mij niks te verwijten valt en dan zie ik het wel denk ik..
donderdag 2 oktober 2014 12:57
Ah een eendje, thanks Moest even hardop lachen.
Heb echt een slechte dag vandaag, bah. Heb wel gedaan wat ik wilde doen. Dus heb mijn dagdoel gedaan enzo, maar nu voel ik me ineens zo somber, nutteloos en stom.
Heb een soort van onderliggend opgejaagd gevoel alsof ik nog vanalles moet doen vandaag. En geen idee waar het vandaan komt want ik hoef helemaal niks eigenlijk.
Heb echt een slechte dag vandaag, bah. Heb wel gedaan wat ik wilde doen. Dus heb mijn dagdoel gedaan enzo, maar nu voel ik me ineens zo somber, nutteloos en stom.
Heb een soort van onderliggend opgejaagd gevoel alsof ik nog vanalles moet doen vandaag. En geen idee waar het vandaan komt want ik hoef helemaal niks eigenlijk.
donderdag 2 oktober 2014 20:55
Dag meiden,
Wat een herkenning alweer, fijn om op die manier af en toe mezelf wat beter te begrijpen en ook om te weten dat ik niet de enige ben. Ik doe soms nog zo mijn best om het aan mijn vriend of mijn familie uit te leggen, maar het ook echt begrijpen is een tweede, hoewel ik niks te klagen heb over begrip hoor!
Ik vind meer rust nu, sinds ongeveer een week heb ik iets meer geaccepteerd dat dit even gaat duren. Ik beleef sinds maandag meer plezier aan dingen en doe ook wat meer dingen achter elkaar, dus dat voelt goed. Het 3e gesprek wat ik vandaag had met de coach ging ook goed, dus ik ging vol goede moed door naar de afspraak met mijn leidinggevende..
En dat gesprek op zich was ook goed, maar ik vond het zo enorm confronterend. Om in dat gebouw te zijn, om af en toe bekenden te zien lopen, om van hem te horen dat ik nog een advies krijg om wel/niet naar een psycholoog te gaan om te kijken waar het nu echt mis ging. De coaching is beperkt namelijk en relatief oppervlakkig. Ik ben blij met de afspraken en ook met mijn werkgever die me goed begeleidt en alle ruimte en tijd geeft waar ik om vraag.
Maar dat besef dat het nu dus niet goed gaat en dat ik volgende week weer voorzichtig begin met werken. Ik vind het vreselijk en ben constant aan het bedenken hoe dat zal gaan, of ik weer spanning zal voelen en waardoor dan.. echt vermoeiend. In zekere zin heeft dat nut natuurlijk, dat ik de triggers niet ga opzoeken volgende week, maar ik wil me er niet nu al rot door voelen.
Dus doe ik allerlei 'rustgevende' dingen, zoals mindfullness en wandelen, maar dat helpt vaak maar tijdelijk. Logisch ook, want de oorzaak is niet aangepakt, daar zijn coaches en psychologen voor. Kortom, ik ben blij dat ik wat actiever ben, maar het gaat lang niet vanzelf.
Volgende week heb ik een afspraak bij de bedrijfsarts, ik ben daar benieuwd naar.
Wat een herkenning alweer, fijn om op die manier af en toe mezelf wat beter te begrijpen en ook om te weten dat ik niet de enige ben. Ik doe soms nog zo mijn best om het aan mijn vriend of mijn familie uit te leggen, maar het ook echt begrijpen is een tweede, hoewel ik niks te klagen heb over begrip hoor!
Ik vind meer rust nu, sinds ongeveer een week heb ik iets meer geaccepteerd dat dit even gaat duren. Ik beleef sinds maandag meer plezier aan dingen en doe ook wat meer dingen achter elkaar, dus dat voelt goed. Het 3e gesprek wat ik vandaag had met de coach ging ook goed, dus ik ging vol goede moed door naar de afspraak met mijn leidinggevende..
En dat gesprek op zich was ook goed, maar ik vond het zo enorm confronterend. Om in dat gebouw te zijn, om af en toe bekenden te zien lopen, om van hem te horen dat ik nog een advies krijg om wel/niet naar een psycholoog te gaan om te kijken waar het nu echt mis ging. De coaching is beperkt namelijk en relatief oppervlakkig. Ik ben blij met de afspraken en ook met mijn werkgever die me goed begeleidt en alle ruimte en tijd geeft waar ik om vraag.
Maar dat besef dat het nu dus niet goed gaat en dat ik volgende week weer voorzichtig begin met werken. Ik vind het vreselijk en ben constant aan het bedenken hoe dat zal gaan, of ik weer spanning zal voelen en waardoor dan.. echt vermoeiend. In zekere zin heeft dat nut natuurlijk, dat ik de triggers niet ga opzoeken volgende week, maar ik wil me er niet nu al rot door voelen.
Dus doe ik allerlei 'rustgevende' dingen, zoals mindfullness en wandelen, maar dat helpt vaak maar tijdelijk. Logisch ook, want de oorzaak is niet aangepakt, daar zijn coaches en psychologen voor. Kortom, ik ben blij dat ik wat actiever ben, maar het gaat lang niet vanzelf.
Volgende week heb ik een afspraak bij de bedrijfsarts, ik ben daar benieuwd naar.
donderdag 2 oktober 2014 20:57
@ Underkoffer; dat voorbeeld van de auto op de rotonde herken ik zo goed! Ik heb het dan vooral in stage- en werksituaties, over de communicatie met collega's. 'Oh, nu vindt hij me vast te passief', 'dit was echt een ongepaste opmerking', 'waarom heb ik dit niet van tevoren bedacht'. En dat heb ik niet continu, maar wel vaak.. Als het niet lekker loopt met mijn vriend heb ik daar trouwens ook veel last van,
zondag 5 oktober 2014 17:45
Zo, even duidelijk een herstel weekendje die ik nodig had, na een behoorlijk goede week! Ik moet echt wat wennen aan m'n 'nieuwe' soort herstel sinds de medicijnen. Heb duidelijk minder spanning/angst, dat ik ook op sociaal gebied naast m'n werk (3x4u) wat dingen had. Gezellig een vriendin te eten doordeweeks, donderdag avondje 'uit' sinds tijden naar een drive in Grease met een andere vriendin (dus voor t eerst eens echt de deur uit met iemand anders dan m'n vriend: mijlpaal:-)), vrijdags na psych nog heerlijk gewandeld in t bos en pannenkoeken gegeten met m'n vriend in t zonnetje! Maar zaterdag en vandaag was de vermoeidheid weer even behoorlijk duidelijk aanwezig, even balans in m'n energieniveau vinden dus! Volg week verjaardag vieren , bewust even alleen voor familie , dus niet te druk, en de kittens komen de dag erna, dus doordeweeks even geen gekke dingen erbij:-). Hopelijk trekt t dan weer snel bij! Komt echt omdat ik gewoon bizar slecht slaap nog steeds... Ondanks dat ik dan echt heerlijk lig, en moe ben, niet pieker voor m'n gevoel... Maar slapen ho maar! Dus erg moe sochtends en hele dag..
Maar goed, al met al hoor je mij verder even niet klagen:-) (ook al doet m'n rug al weken vervelend (en dat als fysio;-)) evenals m'n darmen).
Hoe is t met jullie?
Ik dacht, zullen we deze week eens allemaal vooral de positieve dingen benoemen deze week? Hoe beroerd je je ook voelt, of futloos. Er is dagelijks vaak echt iets positiefs te vinden, wat je misschien 1 fractie even een glimlachje bezorgd of je even liet vergeten dat je worstelt met je burnout...
Kijken of t lukt!:-)
(En als je je gewoon echt beroerd voelt en t even van je af wilt schrijven, gewoon doen hoor!!)
Succes weer allemaal!!! X
Maar goed, al met al hoor je mij verder even niet klagen:-) (ook al doet m'n rug al weken vervelend (en dat als fysio;-)) evenals m'n darmen).
Hoe is t met jullie?
Ik dacht, zullen we deze week eens allemaal vooral de positieve dingen benoemen deze week? Hoe beroerd je je ook voelt, of futloos. Er is dagelijks vaak echt iets positiefs te vinden, wat je misschien 1 fractie even een glimlachje bezorgd of je even liet vergeten dat je worstelt met je burnout...
Kijken of t lukt!:-)
(En als je je gewoon echt beroerd voelt en t even van je af wilt schrijven, gewoon doen hoor!!)
Succes weer allemaal!!! X
zondag 5 oktober 2014 21:36
Fijn dat je je activiteiten wat uit kunt breiden Inge, klinkt goed allemaal! Ik hoop dat je slaappatroon en lichaam ook weer in het gareel komen binnenkort.
Afgelopen week merkte ik dat ik naast stress van het werk, ook stress krijg als ik bij mijn schoonfamilie ben, en daar werd ik heel verdrietig van. Het zijn allemaal vreselijk lieve mensen met niks dan goede bedoelingen, maar de (eeuwige) discussies vind ik af en toe echt vervelend. Daarbij was er een familieweekend een paar weken terug, net voordat ik echt overspannen bleek, dus alles bij elkaar heb ik een lichte overdosis schoonfamilie gehad denk ik. Ik vind het vooral vervelend omdat ik juist mínder stress wil hebben, en niet nog een triggerfactor erbij. Maar, ik heb het er met mijn vriend over gehad en uitgelegd dat ik voorlopig iets meer afstand neem, hij snapte het helemaal gelukkig. Er staat voorlopig ook niks gepland, dus ik hoop dat het vanzelf wel losloopt.
Deze week ga ik enkele keren 2 uur per dag werken, ik vind het super spannend.Ik moet veel samenwerken met collega's, ik ben benieuwd met wie dat zal zijn morgen en of ze me een beetje begrijpen. 2 uur is gelukkig goed te overzien, ik ga gewoon mijn best doen.
@ Positief denken: als ik samen met mijn moeder ben, kan ik goed ontspannen en mijn problemen en gedachten bespreken. Dat lucht erg op en kost me geen energie.
Afgelopen week merkte ik dat ik naast stress van het werk, ook stress krijg als ik bij mijn schoonfamilie ben, en daar werd ik heel verdrietig van. Het zijn allemaal vreselijk lieve mensen met niks dan goede bedoelingen, maar de (eeuwige) discussies vind ik af en toe echt vervelend. Daarbij was er een familieweekend een paar weken terug, net voordat ik echt overspannen bleek, dus alles bij elkaar heb ik een lichte overdosis schoonfamilie gehad denk ik. Ik vind het vooral vervelend omdat ik juist mínder stress wil hebben, en niet nog een triggerfactor erbij. Maar, ik heb het er met mijn vriend over gehad en uitgelegd dat ik voorlopig iets meer afstand neem, hij snapte het helemaal gelukkig. Er staat voorlopig ook niks gepland, dus ik hoop dat het vanzelf wel losloopt.
Deze week ga ik enkele keren 2 uur per dag werken, ik vind het super spannend.Ik moet veel samenwerken met collega's, ik ben benieuwd met wie dat zal zijn morgen en of ze me een beetje begrijpen. 2 uur is gelukkig goed te overzien, ik ga gewoon mijn best doen.
@ Positief denken: als ik samen met mijn moeder ben, kan ik goed ontspannen en mijn problemen en gedachten bespreken. Dat lucht erg op en kost me geen energie.
zondag 5 oktober 2014 22:08
Succes deze week pippeloentje!! Enne.. Vooral juist niet te hard je best willen doen, t gewoon laten gebeuren op je werk en wel wat wel/ niet gaat. En ga niet meteen 2u vol achter elkaar aan de bak, gun jezelf ieder half uur even 'bewust' in het moment te zijn, desnoods even op het toilet, ipv 2u volle bak op automatische piloot, lijkend dat t goed gaat en thuis pas merken dat je heeeel veel energie hebt verbruikt. Zou zonde zijn:). Dus lekker 'go with the flow' proberen, geen verwachtingen hebben, niet meteen allerlei taken aan/overnemen. Dat is mijn tip;-)
Succes:-)
Succes:-)
maandag 6 oktober 2014 11:11
Hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier en ik heb speciaal voor dit topic een account aangemaakt omdat ik hier (helaas) veel herkenbare verhalen lees en het fijn zou vinden om af en toe mee te schrijven.
Ik ben 6 weken geleden volledig afgeknakt nadat ik in de maanden daarvoor (misschien wel jaren?) veel te veel hooi op mijn vork heb genomen. Ik heb vooral in de eerste weken heftige paniekaanvallen gehad. Dit heeft te maken met het feit dat ik erg angstig ben voor ziektes en de dood. Het lastige is dat ik net als velen hier lichamelijk allerlei klachten heb (pijnlijke spieren in nek en rug, hoofdpijn, duizelig en pijnlijke onderste ribben aan 1 kant). Door deze klachten maak ik me weer druk of ik toch niet iets lichamelijks mankeer druk en daardoor zit ik in de bekende vicieuze cirkel.
Ik ben na een bezoek aan de huisarts een aantal keren bij de psycholoog geweest. Hier krijg ik wel handvaten maar dit in de praktijk toe te passen, is nog lastig.
Verder heb ik deze week een afspraak met een psychosomatisch fysiotherapeut voor een massage en ik hoop met haar ook mijn angsten te kunnen bespreken. Herken jij iets in deze klachten vanuit je werk ingeb84?
Fijn om hier in het kort mijn verhaal te kunnen doen! Ik hoop dat we er echt sterker uitkomen zoals ik dat zo vaak hoor of lees!
Ik ben nieuw hier en ik heb speciaal voor dit topic een account aangemaakt omdat ik hier (helaas) veel herkenbare verhalen lees en het fijn zou vinden om af en toe mee te schrijven.
Ik ben 6 weken geleden volledig afgeknakt nadat ik in de maanden daarvoor (misschien wel jaren?) veel te veel hooi op mijn vork heb genomen. Ik heb vooral in de eerste weken heftige paniekaanvallen gehad. Dit heeft te maken met het feit dat ik erg angstig ben voor ziektes en de dood. Het lastige is dat ik net als velen hier lichamelijk allerlei klachten heb (pijnlijke spieren in nek en rug, hoofdpijn, duizelig en pijnlijke onderste ribben aan 1 kant). Door deze klachten maak ik me weer druk of ik toch niet iets lichamelijks mankeer druk en daardoor zit ik in de bekende vicieuze cirkel.
Ik ben na een bezoek aan de huisarts een aantal keren bij de psycholoog geweest. Hier krijg ik wel handvaten maar dit in de praktijk toe te passen, is nog lastig.
Verder heb ik deze week een afspraak met een psychosomatisch fysiotherapeut voor een massage en ik hoop met haar ook mijn angsten te kunnen bespreken. Herken jij iets in deze klachten vanuit je werk ingeb84?
Fijn om hier in het kort mijn verhaal te kunnen doen! Ik hoop dat we er echt sterker uitkomen zoals ik dat zo vaak hoor of lees!
maandag 6 oktober 2014 11:59
Hoi Jerami, welkom!
@Inge: dat klinkt als een heerlijke week! Fijn he om even te genieten. Die vermoeidheid naderhand klinkt ook herkenbaar. Ik heb nog steeds de neiging om veel te veel te doen. Goed idee van het positieve!
@Pippeloentje: Makkelijker gezegd dan gedaan, I know: maar wees niet te hard voor jezelf! Ik weet dat het moeilijk is om aan toe te geven maar soms moet je even stil staan en naar je gevoel luisteren. Ik zeg dit nu wel heel stoer, maar ik weet hoe lastig het is. Mssn als we het vaak genoeg tegen elkaar zeggen dat we dan vanzelf leren hoe we dat moeten doen
Heel veel succes met de 2 uurtjes! Het is een begin
@Inge: dat klinkt als een heerlijke week! Fijn he om even te genieten. Die vermoeidheid naderhand klinkt ook herkenbaar. Ik heb nog steeds de neiging om veel te veel te doen. Goed idee van het positieve!
@Pippeloentje: Makkelijker gezegd dan gedaan, I know: maar wees niet te hard voor jezelf! Ik weet dat het moeilijk is om aan toe te geven maar soms moet je even stil staan en naar je gevoel luisteren. Ik zeg dit nu wel heel stoer, maar ik weet hoe lastig het is. Mssn als we het vaak genoeg tegen elkaar zeggen dat we dan vanzelf leren hoe we dat moeten doen
Heel veel succes met de 2 uurtjes! Het is een begin
maandag 6 oktober 2014 12:05
Ik schrijf even een dubbelpost. Een paar regels klagen, en daarna ga ik het positieve ervan in zien
Ik had afgelopen week echt een slechte week. Weinig puf, weinig energie, had echt het gevoel alsof ik weer terug bij af was en dat voelde echt zo rot. Alsof ik een beetje had gefaald. Ik ga nu mij 6e week in en dan zou je toch wel wat meer verbetering moeten zien?
Als klap op de vuurpijl wilde ik zaterdag een leuke avond, dus ben de kroeg in gedoken met vrienden en ben er stomdronken weer uit gekomen. Heb daar nu nog steeds een kater van en ongelooflijke spijt van. Dan zit ik weer mezelf de schuld te geven zo van: ja het is ook dom dat je teveel drinkt helemaal nu, het is je eigen schuld. En dan vind ik dat ik geen paracetamol mag nemen omdat het mijn eigen schuld is dat ik me beroerd voel? Echt te stom voor woorden. Ik zie dit gedrag nu wel onder ogen, maar het is zo lastig om om te denken.
Positieve kant:
Doordat ik zo uitgeput was, heb ik goed uit kunnen rusten. Ik heb zelfs de tijd genomen om vacatures te zoeken en mijn CV bij te werken. Daarnaast had ik een hele rare afwijzingsmail gehad en daar heb ik netjes en assertief op gereageerd. Dat gaf een sterk gevoel!
Daarnaast was ik zaterdag mssn iets te ver gegaan, maar het was erg gezellig. Ik kwam iemand van vroeger tegen en ik heb een heel goed gesprek gehad met een goede vriend van mij.
Deze week ga ik ook positief benaderen.
Mijn dag vandaag startte niet zo goed, maar ik heb wel even de was opgevouwen en de ramen opengegooid lekker fris. En nu zit ik achter de computer, op zoek naar vacatures en hier even van me afschrijven. Eigenlijk nu ik zo schrijf, voel ik me best wel goed en positief. Morgen heb ik een sollicitatie en ga me nu daarop richten. Ik ga me goed voorbereiden en ik zie het wel. Ik ga niet teveel erover nadenken maar mezelf zijn en ik laat het komen zoals het komt. Best een lekkere instelling.
En ik heb even een paracetamolletje genomen. Teveel drinken is niet goed, maar met hoofdpijn ben ik nog minder waard. Dus hop. En.... mijn vriend hoeft alleen vandaag nog te werken en de rest van de week is hij vrij! Dat is erg fijn, eens zien of we wat gezelligs kunnen gaan doen.
Hé Inge, dit helpt best wel, positief schrijven
Ik had afgelopen week echt een slechte week. Weinig puf, weinig energie, had echt het gevoel alsof ik weer terug bij af was en dat voelde echt zo rot. Alsof ik een beetje had gefaald. Ik ga nu mij 6e week in en dan zou je toch wel wat meer verbetering moeten zien?
Als klap op de vuurpijl wilde ik zaterdag een leuke avond, dus ben de kroeg in gedoken met vrienden en ben er stomdronken weer uit gekomen. Heb daar nu nog steeds een kater van en ongelooflijke spijt van. Dan zit ik weer mezelf de schuld te geven zo van: ja het is ook dom dat je teveel drinkt helemaal nu, het is je eigen schuld. En dan vind ik dat ik geen paracetamol mag nemen omdat het mijn eigen schuld is dat ik me beroerd voel? Echt te stom voor woorden. Ik zie dit gedrag nu wel onder ogen, maar het is zo lastig om om te denken.
Positieve kant:
Doordat ik zo uitgeput was, heb ik goed uit kunnen rusten. Ik heb zelfs de tijd genomen om vacatures te zoeken en mijn CV bij te werken. Daarnaast had ik een hele rare afwijzingsmail gehad en daar heb ik netjes en assertief op gereageerd. Dat gaf een sterk gevoel!
Daarnaast was ik zaterdag mssn iets te ver gegaan, maar het was erg gezellig. Ik kwam iemand van vroeger tegen en ik heb een heel goed gesprek gehad met een goede vriend van mij.
Deze week ga ik ook positief benaderen.
Mijn dag vandaag startte niet zo goed, maar ik heb wel even de was opgevouwen en de ramen opengegooid lekker fris. En nu zit ik achter de computer, op zoek naar vacatures en hier even van me afschrijven. Eigenlijk nu ik zo schrijf, voel ik me best wel goed en positief. Morgen heb ik een sollicitatie en ga me nu daarop richten. Ik ga me goed voorbereiden en ik zie het wel. Ik ga niet teveel erover nadenken maar mezelf zijn en ik laat het komen zoals het komt. Best een lekkere instelling.
En ik heb even een paracetamolletje genomen. Teveel drinken is niet goed, maar met hoofdpijn ben ik nog minder waard. Dus hop. En.... mijn vriend hoeft alleen vandaag nog te werken en de rest van de week is hij vrij! Dat is erg fijn, eens zien of we wat gezelligs kunnen gaan doen.
Hé Inge, dit helpt best wel, positief schrijven
maandag 6 oktober 2014 12:22
Underkoffer, mijn psycholoog heeft mij al meerdere keren verteld dat ik niet zo streng moet zijn voor mezelf. Dus dat ga ik nu even tegen jou zeggen: wees niet zo streng voor jezelf 
. Probeer het vooral van de positieve kant te bekijken, je hebt een leuke avond gehad én een goed gesprek gehad met een goede vriend. De day after is dan wat minder door de kater maar die heb je vast wel eens vaker gehad en toen tilde je er vast niet zo zwaar aan. Goed dat je een paracetamol hebt genomen en positieve dingen hebt bedacht. Fijne week samen met je vriend en veel succes morgen bij je sollicitatiegesprek (hoe geweldig is dat in deze tijd?!).
. Probeer het vooral van de positieve kant te bekijken, je hebt een leuke avond gehad én een goed gesprek gehad met een goede vriend. De day after is dan wat minder door de kater maar die heb je vast wel eens vaker gehad en toen tilde je er vast niet zo zwaar aan. Goed dat je een paracetamol hebt genomen en positieve dingen hebt bedacht. Fijne week samen met je vriend en veel succes morgen bij je sollicitatiegesprek (hoe geweldig is dat in deze tijd?!).
maandag 6 oktober 2014 12:53
Goedemiddag,
Welkom Jerami, wat lastig dat je zoveel lichamelijke klachten hebt! Ik hoop dat je met de psycholoog en fysiotherapeut de boel wat dragelijker kunt maken.
Ik heb vanochtend voor het eerst 2 uur gewerkt, en na het lezen van jullie posts (-niet te streng zijn!-), ben ik niet ontevreden. Collega's waren aardig, het was helemaal niet druk, de dingen die ik deed waren heel standaard dus niks week af. Precies zoals ik van tevoren hoopte. Ik ervaarde (ervoer?) heel vaak stress en haast. Als ik even nadacht kon ik dat wel wegredeneren, maar ik vond het erg confronterend en thuis realiseerde ik me dat ik hier nog wel een weg in te gaan heb. En daar werd ik dan weer down van, maar ik heb nu besloten niet te streng te zijn voor mezelf, dus ik ben blij dat ik de eerste stap gezet heb:-). (positief puntje van vandaag:-)
Morgenmiddag ga ik voor het eerst naar de bedrijfsarts, ik ben benieuwd.
@ Underkoffer, wat leuk dat je het zaterdagavond zo leuk hebt gehad. Jij wilde een leuke avond en dat is gelukt, bij deze noem ik dat een positief punt;-). En ik sluit me aan bij de post van Jerami.
Welkom Jerami, wat lastig dat je zoveel lichamelijke klachten hebt! Ik hoop dat je met de psycholoog en fysiotherapeut de boel wat dragelijker kunt maken.
Ik heb vanochtend voor het eerst 2 uur gewerkt, en na het lezen van jullie posts (-niet te streng zijn!-), ben ik niet ontevreden. Collega's waren aardig, het was helemaal niet druk, de dingen die ik deed waren heel standaard dus niks week af. Precies zoals ik van tevoren hoopte. Ik ervaarde (ervoer?) heel vaak stress en haast. Als ik even nadacht kon ik dat wel wegredeneren, maar ik vond het erg confronterend en thuis realiseerde ik me dat ik hier nog wel een weg in te gaan heb. En daar werd ik dan weer down van, maar ik heb nu besloten niet te streng te zijn voor mezelf, dus ik ben blij dat ik de eerste stap gezet heb:-). (positief puntje van vandaag:-)
Morgenmiddag ga ik voor het eerst naar de bedrijfsarts, ik ben benieuwd.
@ Underkoffer, wat leuk dat je het zaterdagavond zo leuk hebt gehad. Jij wilde een leuke avond en dat is gelukt, bij deze noem ik dat een positief punt;-). En ik sluit me aan bij de post van Jerami.
maandag 6 oktober 2014 12:58
Bedankt allemaal
Dat streng zijn blijft een puntje haha. Maar wat fijn dat het goed ging vandaag Pippeloentje! En niks is en hoeft perfect. Het is supergoed dat je deze stap hebt gezet en dat het is meegevallen. Daar mag je echt supertrots op zijn en positief puntje: je weet nu ook heel goed in de praktijk waar je dus tegenaan loopt. Dat is al een hele goede stap: je ziet het nu in ieder geval en je bent je er bewust van. De eerste mijlpalen op weg naar herstel. Ik ben gewoon ook een soort van blij voor je dat het meeviel!
En veel succes morgen bij de bedrijfsarts!
Dat streng zijn blijft een puntje haha. Maar wat fijn dat het goed ging vandaag Pippeloentje! En niks is en hoeft perfect. Het is supergoed dat je deze stap hebt gezet en dat het is meegevallen. Daar mag je echt supertrots op zijn en positief puntje: je weet nu ook heel goed in de praktijk waar je dus tegenaan loopt. Dat is al een hele goede stap: je ziet het nu in ieder geval en je bent je er bewust van. De eerste mijlpalen op weg naar herstel. Ik ben gewoon ook een soort van blij voor je dat het meeviel!
En veel succes morgen bij de bedrijfsarts!
maandag 6 oktober 2014 13:00
quote:jerami schreef op 06 oktober 2014 @ 12:22:
Underkoffer, mijn psycholoog heeft mij al meerdere keren verteld dat ik niet zo streng moet zijn voor mezelf. Dus dat ga ik nu even tegen jou zeggen: wees niet zo streng voor jezelf. Probeer het vooral van de positieve kant te bekijken, je hebt een leuke avond gehad én een goed gesprek gehad met een goede vriend. De day after is dan wat minder door de kater maar die heb je vast wel eens vaker gehad en toen tilde je er vast niet zo zwaar aan. Goed dat je een paracetamol hebt genomen en positieve dingen hebt bedacht. Fijne week samen met je vriend en veel succes morgen bij je sollicitatiegesprek (hoe geweldig is dat in deze tijd?!).Je hebt gelijk Mijn verstand weet het ook maar dat verdomde gevoel he. Ik ben hartstikke blij dat ik een sollicitatiegesprek heb morgen, vind het wel spannend ook, maar sprak mijn vriend net eventjes en die zei gewoon jezelf zijn en til er niet te zwaar aan. Het is geen examen. Het is voor hun om te kijken wie jij bent en voor jou om te kijken of jij bij het bedrijf zou willen werken. Zo had ik het nog niet bekeken. Dat relativeert wel
Underkoffer, mijn psycholoog heeft mij al meerdere keren verteld dat ik niet zo streng moet zijn voor mezelf. Dus dat ga ik nu even tegen jou zeggen: wees niet zo streng voor jezelf
. Probeer het vooral van de positieve kant te bekijken, je hebt een leuke avond gehad én een goed gesprek gehad met een goede vriend. De day after is dan wat minder door de kater maar die heb je vast wel eens vaker gehad en toen tilde je er vast niet zo zwaar aan. Goed dat je een paracetamol hebt genomen en positieve dingen hebt bedacht. Fijne week samen met je vriend en veel succes morgen bij je sollicitatiegesprek (hoe geweldig is dat in deze tijd?!).Je hebt gelijk Mijn verstand weet het ook maar dat verdomde gevoel he. Ik ben hartstikke blij dat ik een sollicitatiegesprek heb morgen, vind het wel spannend ook, maar sprak mijn vriend net eventjes en die zei gewoon jezelf zijn en til er niet te zwaar aan. Het is geen examen. Het is voor hun om te kijken wie jij bent en voor jou om te kijken of jij bij het bedrijf zou willen werken. Zo had ik het nog niet bekeken. Dat relativeert wel
maandag 6 oktober 2014 14:03
Hallo allemaal!
Druk ochtendje deze maandagmorgen op het forum. Spannend Pippeloentje, weer aan het werk! En Underkoffer, een sollicitatie, wow!! Ik vind het superstoer van jullie. Ik ben sowieso beretrots!
Jerami, klinkt heel bekend in de oren, je klachten! En hoe moeilijk het is tegen jezelf te zeggen dat er niks aan de hand is. Gisteren kreeg ik het ook heel benauwd op mijn borst, moeite om adem te halen en ik WEET dat het hyperventilatie is, maar een paar procentjes van me is daar dan toch niet zo zeker van...
Ik ben niet met een heel goed been uit bed gestapt- huilenhuilenhuilen... Over dat het me niet lukt minder streng te zijn voor mezelf, dat er geen pilletjes zijn of dokters om me hieruit te halen maar dat ik het helemaal zelf moet doen en ik niet weet of ik het in me heb, over alles wat verloren lijkt, over het geen grond onder je voeten te lijken te hebben, over dat ik zo gebroken ben en het gewoon echt niet meer weet.
Maar, positief: een paar dagen geleden, al was het maar een dagje, drong er iets van besef tot me door dat het waardevol is hierdoor heen te moeten, dat ik ergens ook wel altijd ben weggevlucht voor mezelf, in werk, reizen, avonturen, en dat ik alleen maar kan veranderen door nu dit grote verdriet en kwetsbaar voelen te ondergaan, doorvoelen. En daarbij proberen te ontspannen en niet weg te vluchten. En toen lukte het me volop in het moment te genieten van de plantjes in mijn tuin, het eten wat ik aan het maken was. Dus het kan wel!
& lekker uit eten geweest met lief gisteren, voor het eerst weer sinds tijden, en heb er van genoten. Wat een schatje is ie ook, hoe hij er voor me is. Van de week moet hij een paar dagen op zakenreis, en hoewel ik een beetje opzie tegen de eenzame nachten in mijn current status, zijn het vaak ook dit soort momenten dat je erachter komt dat je sterker bent dan je denkt.
Wat ik trouwens ook opmerkelijk vind is de compassie die je begint te voelen met mensen, in mijn geval vooral oudere, omdat je soort van denkt te weten hoe het is om je 80 te voelen. Ik las in een boeddhistisch boek over 'tongelen'- een soort meditatieoefening waarbij je bij de inademing je pijn/verdiet inademt, maar ook van iedereen die dezelfde pijn voelt als jij, en bij de uitademing troost, heling en licht uitademt, voor jezelf maar ook voor de wereld. Wel fijn om te doen.
& positief afsluitend, al met al ben ik toch wel wat minder depressief en angstig dan een maandje geleden, kan ik wel weer genieten van dingen. Dus dat is fijn!
(Thanks Inge, goede aanmoediging om het positieve te benoemen, mijn traantjes zijn weer gedroogd!) wens jullie allemaal een heeel goede dag!
xx
Druk ochtendje deze maandagmorgen op het forum. Spannend Pippeloentje, weer aan het werk! En Underkoffer, een sollicitatie, wow!! Ik vind het superstoer van jullie. Ik ben sowieso beretrots!
Jerami, klinkt heel bekend in de oren, je klachten! En hoe moeilijk het is tegen jezelf te zeggen dat er niks aan de hand is. Gisteren kreeg ik het ook heel benauwd op mijn borst, moeite om adem te halen en ik WEET dat het hyperventilatie is, maar een paar procentjes van me is daar dan toch niet zo zeker van...
Ik ben niet met een heel goed been uit bed gestapt- huilenhuilenhuilen... Over dat het me niet lukt minder streng te zijn voor mezelf, dat er geen pilletjes zijn of dokters om me hieruit te halen maar dat ik het helemaal zelf moet doen en ik niet weet of ik het in me heb, over alles wat verloren lijkt, over het geen grond onder je voeten te lijken te hebben, over dat ik zo gebroken ben en het gewoon echt niet meer weet.
Maar, positief: een paar dagen geleden, al was het maar een dagje, drong er iets van besef tot me door dat het waardevol is hierdoor heen te moeten, dat ik ergens ook wel altijd ben weggevlucht voor mezelf, in werk, reizen, avonturen, en dat ik alleen maar kan veranderen door nu dit grote verdriet en kwetsbaar voelen te ondergaan, doorvoelen. En daarbij proberen te ontspannen en niet weg te vluchten. En toen lukte het me volop in het moment te genieten van de plantjes in mijn tuin, het eten wat ik aan het maken was. Dus het kan wel!
& lekker uit eten geweest met lief gisteren, voor het eerst weer sinds tijden, en heb er van genoten. Wat een schatje is ie ook, hoe hij er voor me is. Van de week moet hij een paar dagen op zakenreis, en hoewel ik een beetje opzie tegen de eenzame nachten in mijn current status, zijn het vaak ook dit soort momenten dat je erachter komt dat je sterker bent dan je denkt.
Wat ik trouwens ook opmerkelijk vind is de compassie die je begint te voelen met mensen, in mijn geval vooral oudere, omdat je soort van denkt te weten hoe het is om je 80 te voelen. Ik las in een boeddhistisch boek over 'tongelen'- een soort meditatieoefening waarbij je bij de inademing je pijn/verdiet inademt, maar ook van iedereen die dezelfde pijn voelt als jij, en bij de uitademing troost, heling en licht uitademt, voor jezelf maar ook voor de wereld. Wel fijn om te doen.
& positief afsluitend, al met al ben ik toch wel wat minder depressief en angstig dan een maandje geleden, kan ik wel weer genieten van dingen. Dus dat is fijn!
(Thanks Inge, goede aanmoediging om het positieve te benoemen, mijn traantjes zijn weer gedroogd!) wens jullie allemaal een heeel goede dag!
xx
maandag 6 oktober 2014 14:34
Pippeloentje, het is niet zo dat ik verga van de pijn. Ik kan met deze lichamelijke klachten prima de dag doorkomen en heb er 's nachts nagenoeg geen last van. Het is meer dat ik last heb van gedachten die een loopje met me nemen. En hierdoor ben ik de hele dag in strijd met mezelf. Aan de ene kant de angstgevoelens en aan de andere kant met mijn verstand dat continu weerleggen... Heel vermoeiend.
Underkoffer, fijn dat je vriend het zo mooi kan verwoorden. Hij heeft helemaal gelijk! En natuurlijk is een sollicitatiegesprek hartstikke spannend dus dat je je daarvoor gespannen voelt, is ook heel normaal. En het is zelfs niet erg als je dat eerlijk aangeeft als ze je aan het begin van het gesprek vragen hoe het gaat.
Bloem, lastig is hè het om niet goed te kunnen relativeren. Het beheerst bij mij niet meer zo erg als in het begin maar het zit er helaas nog wel steeds. Fijn dat je na het slechte begin van de dag, je nu weer wat beter voelt. Mijn ervaring is dat het 's ochtends meestal het zwaarst eerst. Vooral na het wakker worden, beseffen hoe je je voelt.
Underkoffer, fijn dat je vriend het zo mooi kan verwoorden. Hij heeft helemaal gelijk! En natuurlijk is een sollicitatiegesprek hartstikke spannend dus dat je je daarvoor gespannen voelt, is ook heel normaal. En het is zelfs niet erg als je dat eerlijk aangeeft als ze je aan het begin van het gesprek vragen hoe het gaat.
Bloem, lastig is hè het om niet goed te kunnen relativeren. Het beheerst bij mij niet meer zo erg als in het begin maar het zit er helaas nog wel steeds. Fijn dat je na het slechte begin van de dag, je nu weer wat beter voelt. Mijn ervaring is dat het 's ochtends meestal het zwaarst eerst. Vooral na het wakker worden, beseffen hoe je je voelt.
maandag 6 oktober 2014 19:39
Zo, even kwartier bij moeten lezen haha:-)! Fijn dat het positieve benoemen van die dag of periode goed doet! Helpt mij zelf ook wel, houden we erin:-)
Underkoffer, super dat je een sollicitatie hebt! Lekker op je af laten komen, je bereidt je al goed voor zo te horen, hun website even bekijken enz schijnt altijd goed te werken. Dan kan je geïnteresseerde vragen terugstellen, maakt altijd een goede indruk! Heel veel succes!
Jerami, welkom!! Ja fysieke ongemakken die wisselend zijn van karakter en niet in bepaald patroon voorkomen herken ik enorm. Helaas juist doordat ik zelf fysio ben , vind ik dat des te lastiger om niet alles te willen/ kunnen verklaren. Ik begrijp patienten wel beter nu op dat gebied, merk dat dat wel als prettig wordt ervaren. Ik ben zelf geen psychosomatisch ft, dat is nog wel anders , 3-4jaar specialiseren. Maar mijn collega masseert niet veel;-). Maar dat wisselt gewoon per therapeut. Ze kunnen ook goed helpen met gedachtes ordenen, verband tussen het fysieke en je gedachtes kunnen verhelderen, ontspanningsoefeningen, mind fulness achtige zaken! Succes, ik ben benieuwd hoe je t vind!
Ik ben vanaf vandaag m'n medicatie sochtends gaan innemen, kijken of ik daardoor wel wat beter slaap snachts! Hoop dat t me helpt!
Positieve: m'n laatste week 20er zijn is ingegaan;-), vandaag maandag volg week ben ik officieel 30er;-).
Vandaag weer gewerkt, 4u en weer wat meer patienten gezien, ging ondanks onrustige darmen best prima. Wel moe erna, even lekker uitgerust en daarna m'n vriend geholpen met ons huis verder opruimen in onze flinke najaarschoonmaak:-). Kamer klaargemaakt voor de katjes
! Die komen zondag! Erg veel zin in!
Succes iedereen met al z'n afspraken, van therapeuten en bedrijfsartsen enz
Underkoffer, super dat je een sollicitatie hebt! Lekker op je af laten komen, je bereidt je al goed voor zo te horen, hun website even bekijken enz schijnt altijd goed te werken. Dan kan je geïnteresseerde vragen terugstellen, maakt altijd een goede indruk! Heel veel succes!
Jerami, welkom!! Ja fysieke ongemakken die wisselend zijn van karakter en niet in bepaald patroon voorkomen herken ik enorm. Helaas juist doordat ik zelf fysio ben , vind ik dat des te lastiger om niet alles te willen/ kunnen verklaren. Ik begrijp patienten wel beter nu op dat gebied, merk dat dat wel als prettig wordt ervaren. Ik ben zelf geen psychosomatisch ft, dat is nog wel anders , 3-4jaar specialiseren. Maar mijn collega masseert niet veel;-). Maar dat wisselt gewoon per therapeut. Ze kunnen ook goed helpen met gedachtes ordenen, verband tussen het fysieke en je gedachtes kunnen verhelderen, ontspanningsoefeningen, mind fulness achtige zaken! Succes, ik ben benieuwd hoe je t vind!
Ik ben vanaf vandaag m'n medicatie sochtends gaan innemen, kijken of ik daardoor wel wat beter slaap snachts! Hoop dat t me helpt!
Positieve: m'n laatste week 20er zijn is ingegaan;-), vandaag maandag volg week ben ik officieel 30er;-).
Vandaag weer gewerkt, 4u en weer wat meer patienten gezien, ging ondanks onrustige darmen best prima. Wel moe erna, even lekker uitgerust en daarna m'n vriend geholpen met ons huis verder opruimen in onze flinke najaarschoonmaak:-). Kamer klaargemaakt voor de katjes
! Die komen zondag! Erg veel zin in!Succes iedereen met al z'n afspraken, van therapeuten en bedrijfsartsen enz
dinsdag 7 oktober 2014 18:09
Ohh... Waarom na een fijne periode, voelen mindere dagen altijd zo enorm vervelend! Terwijl ze niet eens zoo heftig zijn als in t begin, maar ga je meteen weer wat twijfelen aan je lijf en waar t door komt enz
Al sinds zaterdag wat vermoeider en al zo'n 1,5wk hebben m'n darmen weer iets nieuws vervelend bedacht, en m'n rug al paar weken wat ik nooit echt heb... Vandaag ook wat slapjes en hoofdpijn erbij (voel me niet ziek grieperig ofzo) Gevolg: twijfel en hypochondrische neiging, 'is er een verband, er zal toch niks in m'n darmen zitten' vorige week ging echt wel aardig (ondanks dezelfde bovenstaande klachten als nu) Zijn t dan nu opeens toch weer wat bijwerkingen van m'n medicijnen... Laat m'n lijf me opeens op een andere manier dan duidelijke spanning/angst dus misselijkheid, merken dat ik grenzen overschrijdt... Terwijl ik afgelopen dagen echt rustig aan heb gedaan... Ben ik onbewust gespannen voor m'n verjaardag of de kittens wat allemaal aankomend weekend ongeveer is... Ik weet t soms echt niet meer, en niemand die t me kan vertellen, want die burnout geeft nou eenmaal vage klachten en soms opeens weer iets 'nieuws'. En hoe meer ik me evt druk maak, hoe meer spanning ik weer creeer... En tot nu toe iedere keer als je even twijfel had of je iets 'anders' dan je burnout, trekt t alsnog weer weg of uit evt bloedtest komt niks.
Vermoeiend en irritant soms dit soort dagen... Ze maken je als ze net iets te lang aanhouden echt weer tikje onzekerder.
Zijn er nou anderen hier ook nog aan medicatie, of was ik momenteel de enige... Ben benieuwd. Want op internet zoeken zie je niet de prettigste dingen, dus doe ik maar niet meer haha
Positieve van vandaag:
Kheb wel nog de dingetjes die ik wilde doen vandaag gedaan: nieuwe bloemen halen (ik ben dol op Amaryllis bloemen in deze tijd van het jaar:-)), wc en paar andere dingen schoonmaken, wat boodschapjes en voor mezelf koken. En verder heerlijk wat uitzending gemist gekeken (catfish op npo3 is echt te grappig soms!) en tijdschriftje gelezen!
Al sinds zaterdag wat vermoeider en al zo'n 1,5wk hebben m'n darmen weer iets nieuws vervelend bedacht, en m'n rug al paar weken wat ik nooit echt heb... Vandaag ook wat slapjes en hoofdpijn erbij (voel me niet ziek grieperig ofzo) Gevolg: twijfel en hypochondrische neiging, 'is er een verband, er zal toch niks in m'n darmen zitten' vorige week ging echt wel aardig (ondanks dezelfde bovenstaande klachten als nu) Zijn t dan nu opeens toch weer wat bijwerkingen van m'n medicijnen... Laat m'n lijf me opeens op een andere manier dan duidelijke spanning/angst dus misselijkheid, merken dat ik grenzen overschrijdt... Terwijl ik afgelopen dagen echt rustig aan heb gedaan... Ben ik onbewust gespannen voor m'n verjaardag of de kittens wat allemaal aankomend weekend ongeveer is... Ik weet t soms echt niet meer, en niemand die t me kan vertellen, want die burnout geeft nou eenmaal vage klachten en soms opeens weer iets 'nieuws'. En hoe meer ik me evt druk maak, hoe meer spanning ik weer creeer... En tot nu toe iedere keer als je even twijfel had of je iets 'anders' dan je burnout, trekt t alsnog weer weg of uit evt bloedtest komt niks.
Vermoeiend en irritant soms dit soort dagen... Ze maken je als ze net iets te lang aanhouden echt weer tikje onzekerder.
Zijn er nou anderen hier ook nog aan medicatie, of was ik momenteel de enige... Ben benieuwd. Want op internet zoeken zie je niet de prettigste dingen, dus doe ik maar niet meer haha
Positieve van vandaag:
Kheb wel nog de dingetjes die ik wilde doen vandaag gedaan: nieuwe bloemen halen (ik ben dol op Amaryllis bloemen in deze tijd van het jaar:-)), wc en paar andere dingen schoonmaken, wat boodschapjes en voor mezelf koken. En verder heerlijk wat uitzending gemist gekeken (catfish op npo3 is echt te grappig soms!) en tijdschriftje gelezen!
dinsdag 7 oktober 2014 21:08
Ha Inge, wat vervelend dat je lichamelijke klachten zo'n onrust geven, lijkt me erg moeilijk om mee om te gaan, zeker omdat er zoals je zegt steeds wat nieuws kan ontstaan en het vaak lastig te onderscheiden is. Kon je dat soort gedachten soms maar even uit zetten..
Ik heb het gisteravond nog erg moeilijk gehad, was enorm verdrietig en heb veel gehuild. Daar werd ik dan weer somber van, dat ik nog zoveel verdriet heb en het ook niet minder lijkt te worden. Gelukkig heb ik dan mijn vriend om even mee te praten en weer rustig te worden, dat helpt.
Het gesprek bij de bedrijfsarts ging erg goed vandaag, ik was steeds onzeker over al mijn 'tussen de oren' klachten die vast overdreven zijn, maar hij bleef maar luisteren en goed samenvatten. Hij vindt dat ik echt overspannen ben en veel baat kan hebben bij een psycholoog dus daar zal ik voor worden opgeroepen. En hij vond, gezien hoe ik er bij zat, dat 3 x 2 uur op de werkvloer werken echt nog een stap te ver en te snel is. Hij adviseert de komende weken 2 x 2 uur administratief werk te doen. Dat vond ik wederom confronterend, maar ook rustgevend want ik hoef voorlopig dus nog niet op te bouwen.
Omdat het gesprek einde vd dag was heb ik het nog niet met mijn leidinggevende besproken, dat doe ik morgenochtend want dan zou ik er sowieso weer zijn.
Positief; ik voelde me erg opgelucht na het gesprek met de bedrijfsarts en het sporten ging supergoed vanochtend.
Ik had me een half jaar geleden al opgegeven bij een vrijwilligersorganisatie, daar hoort een cursus bij die morgenavond start. Ik ben benieuwd, ik hoop vooral dat ik het leuk vind om iets nieuws te starten en onder de (nieuwe) mensen te zijn.
Ik heb het gisteravond nog erg moeilijk gehad, was enorm verdrietig en heb veel gehuild. Daar werd ik dan weer somber van, dat ik nog zoveel verdriet heb en het ook niet minder lijkt te worden. Gelukkig heb ik dan mijn vriend om even mee te praten en weer rustig te worden, dat helpt.
Het gesprek bij de bedrijfsarts ging erg goed vandaag, ik was steeds onzeker over al mijn 'tussen de oren' klachten die vast overdreven zijn, maar hij bleef maar luisteren en goed samenvatten. Hij vindt dat ik echt overspannen ben en veel baat kan hebben bij een psycholoog dus daar zal ik voor worden opgeroepen. En hij vond, gezien hoe ik er bij zat, dat 3 x 2 uur op de werkvloer werken echt nog een stap te ver en te snel is. Hij adviseert de komende weken 2 x 2 uur administratief werk te doen. Dat vond ik wederom confronterend, maar ook rustgevend want ik hoef voorlopig dus nog niet op te bouwen.
Omdat het gesprek einde vd dag was heb ik het nog niet met mijn leidinggevende besproken, dat doe ik morgenochtend want dan zou ik er sowieso weer zijn.
Positief; ik voelde me erg opgelucht na het gesprek met de bedrijfsarts en het sporten ging supergoed vanochtend.
Ik had me een half jaar geleden al opgegeven bij een vrijwilligersorganisatie, daar hoort een cursus bij die morgenavond start. Ik ben benieuwd, ik hoop vooral dat ik het leuk vind om iets nieuws te starten en onder de (nieuwe) mensen te zijn.
dinsdag 7 oktober 2014 21:21
Wat fijn dat je bedrijfarts alles serieus nam en dus meedenkt! Psycholoog die ook cognitief gedragstherapeut is, is volgens mij zelfs best bewezen therapie die kan helpen:-). Hopelijk kan je snel terecht!
Meestal gaat de leidinggevende wel mee in het advies van de bedrijfsarts. Dus komt vast goed! Idd even bij neerleggen, ook echt na 2u naar huis gaan, ook als je t gevoel hebt nog wel iets extra's te kunnen doen! Juist weer even energie leren overhouden aan t eind:-).
Wat goed dat je zin hebt in die cursus en t gewoon gaat doen!! Goed teken:-). Hopelijk is t leuke afleiding en doet het je goed. En zo, niet.. Niet te lang over inzitten, dan komt t een andere keer! Je gezondheid moet je nog je leven lang mee doen... Wat zijn dan een paar maanden of zelfs jaar op een heel mensenleven:-)
Succes morgen!
Meestal gaat de leidinggevende wel mee in het advies van de bedrijfsarts. Dus komt vast goed! Idd even bij neerleggen, ook echt na 2u naar huis gaan, ook als je t gevoel hebt nog wel iets extra's te kunnen doen! Juist weer even energie leren overhouden aan t eind:-).
Wat goed dat je zin hebt in die cursus en t gewoon gaat doen!! Goed teken:-). Hopelijk is t leuke afleiding en doet het je goed. En zo, niet.. Niet te lang over inzitten, dan komt t een andere keer! Je gezondheid moet je nog je leven lang mee doen... Wat zijn dan een paar maanden of zelfs jaar op een heel mensenleven:-)
Succes morgen!
woensdag 8 oktober 2014 10:42
Goedemorgen allemaal!
Inge, ik slik ook medicatie, Venlaxfine net als jij geloof ik, 37,5mg, dus een minidosis. Ik ben ook soms wat para dat mijn klachten aan de medicijnen toe te schrijven zijn- ik kreeg op een gegeven moment veel spierpijn en weet niet in hoeverre dat aan de medicijnen ligt, maar toen ik ophoogde naar 75mg verhevigde dat en voelde ik me ook enorm zwaar en moe- dus van ophogen heb ik maar verder afgezien. Ik laat het voorlopig hierbij. Al moet ik zeggen dat ik juist uit jou posts soms wel weer het idee kreeg toch maar 75mg te gaan nemen, omdat jij er zo goed bij lijkt te varen
Ik heb wel het idee/gevoel dat medicijnen in onze gammele staatjes wel een stuk heftiger zijn voor ons lichaam. Ik heb 9 jaar geleden ook een tijdje Venlaxfine geslikt voor een angststoornis, toen 150mg zonder noemenswaardige bijwerkingen (behalve veel dromen en iets moeilijker orgasme). Maar ik denk niet dat je huidige klachten echt van de pillen komen- vooral omdat ze niet direct na de start zijn ontstaan. Volgens mij is het altijd zo dat de bijwerkingen eerst hevig zijn en meestal wegtrekken, maar niet dat er nieuwe bijkomen along the way. Heb jij nog steeds dat je niet kan huilen (of niet wil huilen/niks om over te huilen hebt?) Bij sommige mensen hoor je dat het ze afvlakt, dat heb ik nu niet en voorheen ook niet gehad- opzich wel goed wat ik voel me wel mezelf (weet ook niet of het echt wat doet eigenlijk, ik denk me wel een ietsje opgewerker en minder angstig te voelen) maar wat afvlakking klinkt niet als heel onwelkom in de oren. Ik huil als een... uil these days. Maar misschien ook wel goed, voor de verwerking.
Underkoffer, ben benieuwd hoe je sollicitatiegesprek is gegaan & Pippeloentje, heel veel plezier bij de vrijwilligerscursus! Ik vind het dapper van jullie allebei!
Nou, vlug aankleden & douchen voor de hapto. Positieve inzichten komen later. Tjuus!
Inge, ik slik ook medicatie, Venlaxfine net als jij geloof ik, 37,5mg, dus een minidosis. Ik ben ook soms wat para dat mijn klachten aan de medicijnen toe te schrijven zijn- ik kreeg op een gegeven moment veel spierpijn en weet niet in hoeverre dat aan de medicijnen ligt, maar toen ik ophoogde naar 75mg verhevigde dat en voelde ik me ook enorm zwaar en moe- dus van ophogen heb ik maar verder afgezien. Ik laat het voorlopig hierbij. Al moet ik zeggen dat ik juist uit jou posts soms wel weer het idee kreeg toch maar 75mg te gaan nemen, omdat jij er zo goed bij lijkt te varen
Ik heb wel het idee/gevoel dat medicijnen in onze gammele staatjes wel een stuk heftiger zijn voor ons lichaam. Ik heb 9 jaar geleden ook een tijdje Venlaxfine geslikt voor een angststoornis, toen 150mg zonder noemenswaardige bijwerkingen (behalve veel dromen en iets moeilijker orgasme). Maar ik denk niet dat je huidige klachten echt van de pillen komen- vooral omdat ze niet direct na de start zijn ontstaan. Volgens mij is het altijd zo dat de bijwerkingen eerst hevig zijn en meestal wegtrekken, maar niet dat er nieuwe bijkomen along the way. Heb jij nog steeds dat je niet kan huilen (of niet wil huilen/niks om over te huilen hebt?) Bij sommige mensen hoor je dat het ze afvlakt, dat heb ik nu niet en voorheen ook niet gehad- opzich wel goed wat ik voel me wel mezelf (weet ook niet of het echt wat doet eigenlijk, ik denk me wel een ietsje opgewerker en minder angstig te voelen) maar wat afvlakking klinkt niet als heel onwelkom in de oren. Ik huil als een... uil these days. Maar misschien ook wel goed, voor de verwerking.
Underkoffer, ben benieuwd hoe je sollicitatiegesprek is gegaan & Pippeloentje, heel veel plezier bij de vrijwilligerscursus! Ik vind het dapper van jullie allebei!
Nou, vlug aankleden & douchen voor de hapto. Positieve inzichten komen later. Tjuus!
woensdag 8 oktober 2014 12:54
Ja dat idee had ik zelf ook al. Het is toevallig wel gestart die rariteit van m'n darmen bij m'n nieuw opengemaakte verpakking venlafaxine.
Ik begreep dat 37,5mg eigenlijk niks is, vandaar dat ik uiteindelijk de 75mg ben gaan slikken. Geen idee of er verschil is sinds ik iets verhoogd heb haha. Afgevlakt qua huilen was ik de eerste week, maar kan sindsdien nog prima huilen maar wel wat minder snel. En als ik me somber voel, trekt t sneller weg lijkt het. Kan er makkelijker overheen stappen en weer doorgaan/ positief bekijken. Dus geen echte last van lijkt het.
Lijkt zelfs of ik afgelopen 2 nachten echt ietsje beter geslapen heb, sinds ik het sochtends inneem... Maar is nog zo kort, dat ik dat wat langer moet bekijken. Vandaag gaat gelukkig echt weer wat beter, werken gaat goed, is leuk, dankbare patienten! Zelfs al een verjaardagskadootje gehad haha
Hopelijk blijft dat straks ook nog hangen als ik lekker thuis ben:-)
Kben ook super benieuwd naar hoe de sollicitatie gegaan is!! Crossed fingers!
Ik begreep dat 37,5mg eigenlijk niks is, vandaar dat ik uiteindelijk de 75mg ben gaan slikken. Geen idee of er verschil is sinds ik iets verhoogd heb haha. Afgevlakt qua huilen was ik de eerste week, maar kan sindsdien nog prima huilen maar wel wat minder snel. En als ik me somber voel, trekt t sneller weg lijkt het. Kan er makkelijker overheen stappen en weer doorgaan/ positief bekijken. Dus geen echte last van lijkt het.
Lijkt zelfs of ik afgelopen 2 nachten echt ietsje beter geslapen heb, sinds ik het sochtends inneem... Maar is nog zo kort, dat ik dat wat langer moet bekijken. Vandaag gaat gelukkig echt weer wat beter, werken gaat goed, is leuk, dankbare patienten! Zelfs al een verjaardagskadootje gehad haha
Hopelijk blijft dat straks ook nog hangen als ik lekker thuis ben:-)
Kben ook super benieuwd naar hoe de sollicitatie gegaan is!! Crossed fingers!
woensdag 8 oktober 2014 13:02
Ik heb geen ervaring met antidepressiva, dus daar kan ik niet over meepraten.
Ik heb vandaag weer 2 uur gewerkt en het advies van de bedrijfsarts opgevolgd; 2 x 2 uur per week administratief werk. Hierbij had ik veel minder stress, ik denk omdat er geen interactie bij kwam kijken, behalve dan even uitleg van een collega.
Dus dat was al een opluchting, daarnaast het advies van de bedrijfsarts nog even besproken met mijn teamleider, die dit overneemt. Ze stelde voor dat ik in die uren ook wel aan een project kan werken omdat de administratie wel erg saai zou zijn, maar ik heb aangegeven dat het project mij ook stress geeft dus dat ik dat voorlopig nog niet wil. Dit begreep ze, dus voorlopig doe ik 2 keer per week 'saai' werk. En dat lijkt me heerlijk.
2 positieve punten; ik heb zonder al teveel stress gewerkt en ik heb mijn grenzen aangegeven. Ik vind het een goede dag:-)
Ik heb vandaag weer 2 uur gewerkt en het advies van de bedrijfsarts opgevolgd; 2 x 2 uur per week administratief werk. Hierbij had ik veel minder stress, ik denk omdat er geen interactie bij kwam kijken, behalve dan even uitleg van een collega.
Dus dat was al een opluchting, daarnaast het advies van de bedrijfsarts nog even besproken met mijn teamleider, die dit overneemt. Ze stelde voor dat ik in die uren ook wel aan een project kan werken omdat de administratie wel erg saai zou zijn, maar ik heb aangegeven dat het project mij ook stress geeft dus dat ik dat voorlopig nog niet wil. Dit begreep ze, dus voorlopig doe ik 2 keer per week 'saai' werk. En dat lijkt me heerlijk.
2 positieve punten; ik heb zonder al teveel stress gewerkt en ik heb mijn grenzen aangegeven. Ik vind het een goede dag:-)
