Wanhopig verliefd

Goedemorgen!!!



Ik had een perfect leven...

Getrouwd met een lieve man, 2 kindjes, net een huis gekocht vlakbij mijn vrienden en alles ging weer wat makkelijker.

Nou moet ik zeggen dat mijn relatie met mijn man niet super was (is).

We hebben het leuk en gezellig maar leven langs elkaar heen als broer en zus.

Ik eet ´s avonds vaak alleen met de kinderen i.v.m. zijn eigen cafetaria.

Zijn al tijden niet meer intiem en zoenen zelfs niet meer.

2 jaar geleden heb ik ook een enorme dip gehad en stond open voor andere mannen.

Ik voelde me weer mooi na 2 kinderen.

En dat straalde ik ook uit.

Heb er toen niks mee gedaan en probeerde dingen te zoeken zodat ons leventje weer een uitdaging had.

Zoals een hondje en een huis willen kopen.

Daarna heeft hij een depressieve periode gehad. Mede door mijn dip en omdat ik ook eerlijk heb gezegd dat ik erg twijfel over ons.

Daar zijn we doorheen gekomen. Maar het fysieke in onze relatie was er nog steeds niet.

Nu wonen we sinds 7 maanden in ons mooie droomhuis.

En ik dacht dat alles dan wel opgelost zou zijn.

Ik gelukkig met mijn vrienden om mij heen. En rust...

Maar toen we er nog maar 3 maanden woonden, ging ik weer erg twijfelen.

Omdat ik hem niet meer zie als mijn partner en minnaar, maar puur als huisgenoot en zorgzame vader.

En walg van het idee om weer seks te hebben met mijn man.

Ik ben heel open in alles en heb ook gelijk gezegd dat ik weer twijfel.

Hij schrok heel erg en hebben afgesproken eerst even van het huis te genieten en op vakantie gaan om een duidelijker beeld te krijgen.

Hij dacht dat het door de verhuizing kwam en omdat ik ook niet gelukkig op ben mijn werk. Was dat voor hem een logisch gevolg.

Ik ben inderdaad gestopt met werken omdat ik daar ook geen energie meer van kreeg. En dacht als ik nu werk vind wat mij een voldaan gevoel geeft, komt alles wel goed....



Maar 3 maanden geleden is alles veranderd...

Er hing altijd al een spanning tussen de neef van mijn beste vriendin en mij. En nu ik verhuisd was, zie ik hem vaker omdat zijn familie hier woont.

Hij heeft een vriendin en woont in haar huis. 2 uur rijden hier vandaan.

Hij is ook niet gelukkig, ook doordat zij na een ongeluk minder kan verdragen. En zij iets andere normen en waarden heeft.

Met de afgelopen WK periode hebben wij elkaar vaker gezien en voelden van alles...maar beseften het niet.

We zijn toen begonnen met appen, eerst als vrienden, maar later werd het toch wat pikanter.

We hebben toen afgesproken dat we eigenlijk wel het friends with benefits verhaal wilden.

Gewoon puur seks meer niet....

Toen dat bijna gebeurt was (door de spanning lukte het niet zo goed allemaal maar wel vol passie gezoend) veranderde de toon in het appen. Het werd liever (lief, schat, lieverd noemden we elkaar).

Toen ik dat doorhad heb ik gelijk tegen mijn man gezegd dat ik wil scheiden. Niet verteld dat ik gevoelens heb voor een ander. Maar het ging gewoon niet meer...

Daarna heb ik met mijn lover een hele zaterdag rond gereden en heeft hij mij van alles verteld over vroeger en heeft hij laten zien waar hij heeft gewoond.

Daarna naar een hotel gegaan en heerlijke seks gehad.

Toen was er geen houden meer aan.

Elkaar vaak geappt en bijna elke week wel gezien. Maar niet elke keer seks gehad.

We hebben vaak gesproken over een scenario die hij voor zich zag.

Zijn vriendin en vooral hij willen graag verhuizen naar het dorp waar ik ook woon.

En hij denkt dat als hij hier eenmaal woont, hij de knoop wel durft door te hakken. Omdat hij dan mij vaker kan zien en het gevoel kan groeien... Oftewel zeker willen zijn of hij de juiste beslissing neemt.

Hij is een man (dat weet ik van zijn familie) die moeilijk beslissingen neemt en het liefst iedereen te vriend houdt.

En ja ik zag dat toen ook als een goed optie, omdat ik hem toch elke week wel zag.

En ook merkte dat het gevoel alleen maar groeide. En daar komt bij dat mijn kids ook gek met hem zijn.

Maar zoals elke meid die smoorverliefd is, wil je dat graag aan iedereen vertellen...

Alleen mijn beste vriendin is natuurlijk zijn nicht.

Ik heb het in het begin verteld dat we gewoon appten. En verder niks. Maar ze merkte dat er meer was. Ik was verliefd. En je wordt niet verliefd door alleen maar te appen. Toen heeft ze haar neef een bericht gestuurd en daardoor raakte in de stress en vond dat wij het maar even rustiger aan moesten doen.

Dat hebben we ook gedaan, alleen zocht hij mij steeds meer op.

En begon alles weer en nog heviger...



Toen ging hij een weekje op vakantie en daarna is hij afstandelijker gaan worden naar mij. Appte minder. Nam minder initiatief.

Daardoor werd ik wanhopig en ging hem daardoor meer appen...

En voelde hij veel druk door mij. Na de vakantie heb ik even met gesproken en mijn verdriet gedeeld dat ik dit zo niet meer wil.

Maar we hebben nog wel vol passie gezoend en zei dat ik de enige ben die zijn hoofd zo op hol kon brengen....

Kort gezegd zei hij, dat als zijn vriendin zou stoppen of als hij vrijgezel zou zijn, hij gelijk voor mij gaat.

Maar die stap durft hij nu nog niet te zetten.

Ik zei dat ik me dan als nummer 2 voelde. Hij zei dat hij mij wel als zijn nummer 1 ziet.



In de dagen erna merkte mijn vriendin dat ik verdrietig was en heb toen alles opgebiecht. Alleen niet dat we intiem zijn geweest (i.v.m. haar geloof)

Dus toen was ze boos op mij en hem en zei dat ze onze partners (die ze ook goed kent) niet onder ogen kan komen.

Dus heeft ze afgelopen maandag mij een brief gestuurd dat als wij het deze week niet vertellen aan onze partners, zij het gaat doen.

Mijn vriendin is gewoon eerlijk en onze vriendschap is heel hecht.

Ze is alleen boos op haar neef dat hij totaal niet eerlijk is.

Ook niet naar hun, omdat hij het elke afdoet als alleen appen en geen echte gevoelens.

Dat doet mij erg veel pijn.

Hij wist nog helemaal niks van die brief. Dus hebben we elkaar gisteren gezien. Hij begon over de toekomst. Hij wil ons op een laag vuurtje zetten en als hij dan verhuisd is wel zien...

Ik vertelde hem dat ik geen laag vuurtje wilde en dan definitief wil stoppen.

Ik was erg boos en zei dat ik een man wil die mij echt wil en niet misschien. Dat is geen toekomst. Hij schrok wel!

Dus kon ik het een stuk makkelijker vertellen van de brief van mijn vriendin.

Misschien een soort van wraak.



Hij was wel wat boos maar begreep het ergens ook.

Hij zei: Jij ook altijd. Open boek ben jij.

Hij heeft alleen nog wel het idee dat het allemaal wel meevalt en overwaait.

Dat zijn nicht het niet echt gaat doen.

Hij en ik hebben afgesproken dat we het na mijn vakantie in oktober gaan zeggen.

Dat was hem nog te snel en hij vroeg of het later kon en dat we het op dezelfde dag zouden zeggen, omdat onze partners elkaar ook een beetje kennen. En ze dan een bericht sturen naar elkaar.

Maar toen ik gisteravond bij mijn vriendin was vertelde ik wat hij gezegd had.

Nu heeft ze het idee dat hij het niet gaat vertellen aan haar.

Dus stuurde ze hem een bericht, dat hij het haar voor zaterdag moet vertellen omdat zij zijn vriendin zaterdag belt.

Dus dat houdt ook in dat ik het ook voor mijn vakantie moet vertellen.

Dat ga ik ook doen! Als hij het ook doet.

Maar hij zal haar toch proberen te overtuigen om bij hem te blijven.

En omdat ze zo breekbaar is. Doet ze dat ook denk ik.



Ik weet totaal niet of er een toekomst is voor ons.

Nu dit allemaal zo geëscaleerd is. Maar ik hou gewoon van hem.

Maar als zij verder gaan, is het echt over en uit.



Het laatste wat ik nog stuurde naar hem was...



"Je moet niet denken dat ik een verwachting of hoop heb dat wij samen kunnen zijn. Want op deze manier is een illusie.

Ik weet niet of je gevoelens oprecht zijn voor mij, maar je hebt mij wel dat gevoel gegeven. Weet het nu alleen niet meer...."



Ben erg benieuwd naar jullie mening en ervaringen.



Groetjes Nalien