Hooggevoelig of nog iets anders?

Zoals ik al zei blijk ik heel introvert te zijn. Ik herken me alleen in punten 11, 13 en 18 niet



Dit lijstje van de Huffington Post is overigens niet uitputtend. Er komt zoveel meer bij kijken. Misschien is een uurtje rondlezen op internet wat verhelderender.

Ik werk soms met mensen die ass hebben. De kenmerken die je noemt herken ik slechts deels. Intelligent en goed kunnen schrijvu zijn geen kenmerken van autisme. Veel autisten kunnen niet doen alsof in het sociale leven en die skills ontbreken zeker bij kinderen en pubers. Zij moeite met emoties lezen van anderen op basis van gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal. Niet een beetje moeite maar zelfs de meest simpele emotie wordt vaak niet herkend.



Daarnaast moeite met plannen, een agenda bijhouden en op tijd huiswerk maken. Moeite met al de juiste spullen mee naar school. Gepest worden. Deze kinderen komen op de middelbare school vaak in het speciaal onderwijs terecht. Zo niet dan is er vrijwel geen uitzondering. Bijna elke jongere met ASS wordt intensief gecoachd tijdens de middelbare school door een aardige betrokken leraar, mentor, ouder en of een externe coach. Tijdens de studie idem. Dan nog is slaapritme, te laat komen en verzuim vaak een probleem.



Je kung best leren om socialer te zijn van een externe bron. Personen met ASS hebben in de regel niet zelf de tools om van kinds af aan socialer te worden.

@ Hondenmens: misschien heb je iets aan dit boek?



Waarom mannen en vrouwen met hun lichaam zeggen wat ze eigenlijk niet willen vertellen



Auteurs: Allan & Barbara Pease



Amerikaanse auteurs maar voor dit boek maakt het niet uit, er wordt uitgelegd wat diverse gebaren in andere culturen betekenen, verder duidelijke tekeningen over lichaamshouding en gezichtsuitdrukkingen.

Ja beide en ik heb vooral ervaring met jong volwassene meestal tussen de 17 en 24. Sinds kort bestaat er aandacht voor een psychologisch fenomeen dat vaak tijdelijk is maar wel langer kan duren. Ik kan niet op de naam komen.



Mensen die hier last van hebben, hebben het gevoel dat toneel spelen in hun eigen leven met name op het werk maar ook in sociale situaties. Zij denken vaak 'als anderen er achter zouden komen dat ik helemaal niet zo goed ben in ...., dan .....Zij denken door het leven te gaan achter een masker en denken dat er iets ergs gebeurt wanneer mensen hun echte ik zouden leren kennen. Soms hebben zij ook het gevoel dat zij een rol in een film of toneelstuk spelen (het is echter geen dissasocatie).

quote:hemisphere schreef op 05 oktober 2014 @ 10:36:

[...]



Ik ben wel bezorgd over mijn presteren op het werk, maar denk dat dat vrij realistisch is: ik ben soms ook echt niet te genieten Daar zullen mijn collega's ongetwijfeld last van hebben, al zijn ze zo respectvol om daar niets van te zeggen volgens mij.Is dit iets voor jou?

http://www.sn.nl/persoonl ... t-voor-ICTers.htm#content

@Hemisphere:

Ik denk door allebei, maar het is ook een kwestie van geluk hebben de juiste mensen te treffen. Mijn stages tijdens mijn opleiding mislukten. Mij werd verteld door mijn stagebegeleider dat de collega's moe van mij werden. Omdat ik meer uitleg en tijd nodig had om informatie op te slaan. Als ik het eenmaal weet blijft het erin. Maar het kost gewoon meer tijd. En die tijd kreeg ik niet. Toen ik de diagnose had, dacht ik dat ik wel geholpen zou worden en daarna gewoon meekon. Maar dat was niet zo. Ik weet niet of er echt goede hulp voor bestaat. Ik heb een lichte vorm volgens de diagnose. Maar zelf twijfel ik daaraan. Want waarom kom ik dan niet aan werk? Mijn psycholoog zei dat je wel vaardigheden kunt hebben, maar dat ze misschien diegene die de werkgevers eisen. Ik heb al meerdere sollicitaties gedaan en eerlijk verteld wat ik had. Maar ze zijn toch bang dat het dan niet gaat lukken. Ze nemen liever iemand aan zonder label. Niemand weet of ik ooit normaal kan werken. Dat werd 10 jaar geleden ook al gezegd. Toen mijn opleiding misliep. Zulke opmerkingen helpen niet mee aan mijn eigenwaarde, die toch al laag was.

Bij bv. mijn rijbewijs halen duurde het ook 1,5 jaar. Ook daar liep ik tegen mijn problemen aan qua praktijk. Theorie was geen probleem. Maar ik had een heel geduldige instructeur die altijd rustig bleef. Hij had ervaring met mensen die meer tijd nodig hadden. Dus daar heb ik gewoon geluk mee gehad. Ik denk dat er heel wat mensen met beperking wel gewoon meekunnen, als er meer begrip en aanpassingen voor hun zijn.

Jeetje, ben zo onder de indruk dat ik even inspring.

Dit is mijn allereerste reactie hier op het viva forum en (misschien naief) de laatste plaats waar ik een mede-vrouwelijke ontwikkelaar zou vinden.



Ik ben bijna 30 en werk inderdaad ook als software ontwikkelaar. En ik bevind me ergens in het grote brede spectrum der autisme.



Ik ben niet zozeer introvert of extrovert, maar eigenlijk meer een soort van ambivert. Heb de term hier op een blog voorbij zien komen en leen deze even omdat het heel goed past. In mijn werk functioneer ik erg goed, computers zijn prettig. Ligt veel van mijn interesse. Mannen zijn fijner omdat ze doorgaans rustiger zijn, in ieder geval de mannen die ik tegen ben gekomen in dit werkveld. Vrouwen vind ik vaak wat rommelig en overduidelijk aanwezig, krijg er kriebels van en hou ze liever op afstand.



Maar mijn allerallergrootste probleem op werk: bedrijfspolitiek. A zeggen en B uitvoeren is voor mij slopend. Oneerlijkheid? Zorgt bij mij voor slapeloze nachten of zoals laatst dusdanig veel maagklachten dat ik er bijna een maagzweer aan over heb gehouden.



En om heel eerlijk te zijn heb ik nog steeds geen manier gevonden om daar fatsoenlijk mee om te gaan. De opmerking: "niet jouw probleem, maak je er niet zo druk over" is mijns inziens zo leeg en nutteloos. Als dat een optie was geweest, dan had ik dat toch allang gedaan?



Ik heb zelf op mijn werk laatst pas verteld waarom ik soms reageer zoals ik doe, maar dit is een hele grove fout geweest. Ik word nu helemaal niet meer voor vol aangezien en constant ontweken.

Ben benieuwd hoe anderen hier mee om gaan!

Mg wat naar dat men nu anders met je omgaat.

Vind het zelf toch ook wel een teleurstelling, als had ik stiekem niet anders verwacht

Maar! Binnenkort begin ik bij een nieuwe werkgever en hoop ik met een schone lei te beginnen. Ze zijn daar wel op de hoogte van mijn 'valkuilen', echter heb ik 't label Autisme uiteraard niet genoemd.



Ik ben de laatste tijd druk bezig met veel ontspanningsoefeningen, vergelijkbaar met Mindfullnes denk ik, om de spanning in mijn lijf te kunnen constateren en daar naar te handelen. Ik hoop dat ik daarmee de werksituaties ook beter onder controle kan krijgen.



En dat ik niet iedere keer zo overstuur raak van al die gekke bedrijfspolitieke toestanden

Ik heb wat berichten gelezen op internet. Hierin staat autisme steeds meer geaccepteerd en getolereerd wordt binnen bepaalde beroepen. Dat er sommige werkgevers zijn die zelfs voorkeur voor mensen met ASS hebben. Zeker in deze tijd nu, waar de banen toch al niet voor het oprapen liggen. Denk ik dat labels meer av-rechts werken.

quote:hemisphere schreef op 15 januari 2016 @ 16:40:

Voor wie nog geinteresseerd is: Geen autisme, maar autisme was wel het juiste thema om naar op zoek te gaan...



Na een bewogen jaar zijn ik en mijn directe familie er eindelijk achter dat mijn *moeder* een vorm van autisme heeft.

De emotionele verwaarlozing en zelfs geestelijk misbruik die dat heeft veroorzaakt, heeft mij een enorme klap gegeven als kind. Dat ik dan autistisch-achtig gedrag ben gaan vertonen, is volgens de psychotherapeut verklaarbaar: Emotioneel verwaarloosde/misbruikte kinderen vertonen regelmatig autistisch gedrag.



Wow. Dank je voor deze. Ik begrijp ook weer meer van mezelf.



Vervelend To. Ik hoop dat je er wat mee kan met wat je nu weet.

Mijn vriend zijn ouders hebben ook last van ass, en hij denkt ook wel eens dat hij ass heeft. Bij lange na niet maar ik snap dat je dat kunt gaan denken. Hij heeft nooit leren praten over zichzelf omdat er nooit echt naar gevraagd werd. Je vroeg je af of zijn ouders narcisten zouden kunnen zijn, neen, narcisten verzinnen namelijk verhalen die niet waar zijn. Liegen is wat narcisten het meest doen en autisten niet. Dat weet ik wel. Zijn ouders hebben natuurlijk nooit een diagnose gehad. Die leven nu zonder familie, echt waar. Alleen hun oudste dochter gaat nog met ze om. En die heeft het ook. Maar heeft ook geen diagnose. Maar ik weet een boel over ze door mijn vriend en ik denk dat het niks anders dan ass kan zijn eigenlijk. Ze kunnen zich wel inleven maar ze doen er hun best niet voor en dan lukt dat niemand.



Ik heb zelf met autisten gewertkt en heb er een training over gevolgd toen ik nog begeleider was. Daarom weet ik er iets meer over dan de gemiddelde mens, over autisme dus. Maar ik heb nooit een manier gevonden om makkelijker met ze te communiceren. Mijn vriend is te gekwetst om daar nog naar te zoeken.



Ik heb wel eens gezegd, ze gaan echt niet meer veranderen dus accepteer ze zoals ze zijn. Maar het is zo liefdeloos dat ik snap dat hem dat niet lukt. Ze willen hem in een malletje proppen waar hij niet in past. Zijn jongere zus heeft het ook opgegeven. En elke kerst krijgt ze een kaartje van ze met de groeten voor mijn vriend erop. Ik vind het wel erg voor ze, echt waar, maar er komt nooit bij ze op dat het wel eens aan hen kan liggen dat het contact zo slecht is.



Mijn moeder, daarvan dacht ik ook dat ze autistische trekken had, maar ze was emotioneel onbeschikbaar om een andere reden. Daardoor leek het alsof ze mij niet zag staan maar dat deed ze wel. Ze had alleen te weinig energie om alle ballen in de lucht te houden. Sommige moeders krijgen ook wel erg veel op hun bordje. Nu ik dat beter snap, voel ik me wel op een bepaalde manier genezen want ik verlangde zo naar haar liefde en warmte en kreeg die niet echt. Terwijl ze wel een lief en warm mens is.



Introvert, extravert, ik lees dat mensen daarnaar kijken, maar autisme is een stoornis in de informatieverwerking. En dat levert allerlei gevolgen op voor het temperament. Ik ken hele extraverte en hele introverte autisten. Dus daar kun je niks aan zien hoor. De diagnose moet gewoon gesteld worden door een professional, maar ja, als mensen daar zelf nooit heen gaan en je hebt jaren en jaren om er over na te denken, dan kom je er ook wel op hoor. Wel als je er iets meer over weet. Maar je hebt er natuurlijk niet veel aan verder. Zijn ouders zijn nog steeds hele moeilijke mensen, of ze nu een plakker hebben of niet.



Wel fijn, hemisphere, dat je geen ass hebt. Het is geen prettige aandoening om te hebben natuurlijk. Sociale problemen kun je ook hebben zonder ass helaas. Je klinkt erg onzeker, daar kun je gelukkig wel aan werken. Ik was als kind verlegen maar als volwassene niet meer. Gewoon omdat ik meer mensen ontmoette toen en mezelf kon zijn. Ik werd nogal onderdrukt namelijk dus kon mijn karakter zich pas ontplooien toen ik de deur uitging. Je werk is niet erg sociaal dus misschien kun je dat compenseren in je prive-leven. Een mens stopt nooit met leren he dus je hebt nog tot je graf om erachter te komen waarom jij doet zoals je doet en hoe je gelukkig kunt worden. Succes iig.

HSP, Hoogbegaafd, ADHD, Autisme, Asperger etc..

Pas op dat je geen verkeerde diagnose krijgt. Dus goed in verdiepen.

Maar je zit wel in de goede richting, denk ik.

Succes TO.