Relaties
alle pijlers
leven met ernstige zieke ouder
vrijdag 10 oktober 2014 21:40
Hoi,
Ik heb al eerder gepost over mijn vader die heel ernstig ziek is. Momenteel gaat het zo slecht dat we verwachten dat hij binnen enkele weken zal overlijden. Ik vind het heel heftig. Twee weken geleden leek het heel snel achteruit gegaan en heb ik vrij genomen van mijn werk om bij mijn ouders te zijn. Nu is het toch weer stabiel (op een laag niveau) maar dat kan morgen anders zijn.
Ik was eigenlijk benieuwd hoe andere forumsters die dit ook meegemaakt hebben dit deden. Hoe vaak ging je naar je ouder? Hoe lang heb je vrij genomen? Of zorgverlof? Ik ben heel benieuwd, voel me ergens ook wel ogelaten dat ik niet werk, maar wil gewoon ook heel graag bij mijn vader zijn. Groeten, Rosie
Ik heb al eerder gepost over mijn vader die heel ernstig ziek is. Momenteel gaat het zo slecht dat we verwachten dat hij binnen enkele weken zal overlijden. Ik vind het heel heftig. Twee weken geleden leek het heel snel achteruit gegaan en heb ik vrij genomen van mijn werk om bij mijn ouders te zijn. Nu is het toch weer stabiel (op een laag niveau) maar dat kan morgen anders zijn.
Ik was eigenlijk benieuwd hoe andere forumsters die dit ook meegemaakt hebben dit deden. Hoe vaak ging je naar je ouder? Hoe lang heb je vrij genomen? Of zorgverlof? Ik ben heel benieuwd, voel me ergens ook wel ogelaten dat ik niet werk, maar wil gewoon ook heel graag bij mijn vader zijn. Groeten, Rosie
vrijdag 10 oktober 2014 21:46
Ik heb gelukkig geen ervaring maar ik wil je gewoon even sterkte wensen
En als de verwachting is dat het niet lang meer zal duren vind ik dat je groot gelijk hebt dat je bij je vader wilt zijn hoor.
Wat iemand anders daar ook van denkt, jij maakt de beslissing die goed is voor jou en je ouders, punt. Niks aantrekken van anderen!
Ik begrijp heel goed dat je er wilt zijn, die momenten dat jullie nog samen hebben.
En als de verwachting is dat het niet lang meer zal duren vind ik dat je groot gelijk hebt dat je bij je vader wilt zijn hoor.
Wat iemand anders daar ook van denkt, jij maakt de beslissing die goed is voor jou en je ouders, punt. Niks aantrekken van anderen!
Ik begrijp heel goed dat je er wilt zijn, die momenten dat jullie nog samen hebben.
668, the neighbour of the Beast
vrijdag 10 oktober 2014 21:53
Hmmm, ik heb dan wel geen ervaring met een zieke ouder, ik heb wel veel ervaring met ernstig zieke en stervende mensen.
En mijn ervaring is dat je het vaak heel slecht kunt voorspellen, hoe lang het nog gaat duren.
Eigenlijk kun je dat pas enkele dagen tot uren voor het overlijden, als er wel tekenen zijn dat het echt bijna voorbij is, maar iemand kan heel lang "slecht" zijn, weer opflakkeren, weer slecht zijn....
Dat is iets wat ik vaker gezien heb en dat is denk ik normaal, dat het de ene dag heel accuut lijkt en de volgende dag iemand weer beter is.
En mijn ervaring is dat je het vaak heel slecht kunt voorspellen, hoe lang het nog gaat duren.
Eigenlijk kun je dat pas enkele dagen tot uren voor het overlijden, als er wel tekenen zijn dat het echt bijna voorbij is, maar iemand kan heel lang "slecht" zijn, weer opflakkeren, weer slecht zijn....
Dat is iets wat ik vaker gezien heb en dat is denk ik normaal, dat het de ene dag heel accuut lijkt en de volgende dag iemand weer beter is.
668, the neighbour of the Beast
vrijdag 10 oktober 2014 21:54
Hoi,
ik denk dat het heel erg afhangt van de situatie en allerlei andere factoren wat je in zo'n geval doet. Hoe oud ben je, heb je kinderen, hoe is de band met je ouders, hoe ver woon je bij je ouders vandaan, leeft de andere ouder nog?
Mijn moeder kreeg 3 jaar geleden de boodschap dat ze ongeneeslijk ziek was. Ik woonde ongeveer 1.5 uur van mijn ouders vandaan en heb een gezin met man en kind. Dat maakte dat ik niet zomaar alles uit mijn handen kon laten vallen door constant bij mijn moeder te zijn. Bovendien merkte ik dat ik dat het mij hielp om alles toch zoveel mogelijk "gewoon" door te laten gaan. Ik ben dus gewoon blijven werken, sporten, zelfs leuke dingen als verjaardagen en etentjes heb ik door laten gaan. Ik had daar juist heel veel steun aan. Daarnaast ben ik wel zoveel als mogelijk was bij mijn moeder geweest. Dat op zich was voor ons beiden heel fijn, niet dat er veel bijzonders gebeurde of gezegd werd maar er gewoon zijn was al genoeg (ook voor mijn vader).
Er is geen goed of fout in zo'n situatie, je moet doen waar jij - en je ouders- je het beste bij voelen. En misschien is dat toch weer (gedeeltelijk) je werk oppakken, omdat je anders ook alleen maar zit te wachten. Het kan natuurlijk ook naast elkaar (al hangt dat weer van de omstandigheden af die ik hierboven al noemde).
In elk geval heel veel sterkte, ik weet uit ervaring hoe zwaar deze periode is ..
ik denk dat het heel erg afhangt van de situatie en allerlei andere factoren wat je in zo'n geval doet. Hoe oud ben je, heb je kinderen, hoe is de band met je ouders, hoe ver woon je bij je ouders vandaan, leeft de andere ouder nog?
Mijn moeder kreeg 3 jaar geleden de boodschap dat ze ongeneeslijk ziek was. Ik woonde ongeveer 1.5 uur van mijn ouders vandaan en heb een gezin met man en kind. Dat maakte dat ik niet zomaar alles uit mijn handen kon laten vallen door constant bij mijn moeder te zijn. Bovendien merkte ik dat ik dat het mij hielp om alles toch zoveel mogelijk "gewoon" door te laten gaan. Ik ben dus gewoon blijven werken, sporten, zelfs leuke dingen als verjaardagen en etentjes heb ik door laten gaan. Ik had daar juist heel veel steun aan. Daarnaast ben ik wel zoveel als mogelijk was bij mijn moeder geweest. Dat op zich was voor ons beiden heel fijn, niet dat er veel bijzonders gebeurde of gezegd werd maar er gewoon zijn was al genoeg (ook voor mijn vader).
Er is geen goed of fout in zo'n situatie, je moet doen waar jij - en je ouders- je het beste bij voelen. En misschien is dat toch weer (gedeeltelijk) je werk oppakken, omdat je anders ook alleen maar zit te wachten. Het kan natuurlijk ook naast elkaar (al hangt dat weer van de omstandigheden af die ik hierboven al noemde).
In elk geval heel veel sterkte, ik weet uit ervaring hoe zwaar deze periode is ..
Nothing happens for a reason
vrijdag 10 oktober 2014 21:56
Mijn moeder is 3 weken geleden overleden, nadat ze 9 maanden geleden gediagnosticeerd was met een hersentumor.
De week van de operatie had ik zorgverlof.
In de eerste maanden erna ging ik er elke twee weken heen in het weekend, daarna elk weekend en de laatste maand twee keer per week. Was een dag minder gaan werken zodat ik ook een keer door de week kon.
Vaker komen, kon zij eigenlijk niet aan. Naast ander bezoek en de dagelijkse dingen (douchen, eten, slapen) zou het teveel zijn.
De week van de operatie had ik zorgverlof.
In de eerste maanden erna ging ik er elke twee weken heen in het weekend, daarna elk weekend en de laatste maand twee keer per week. Was een dag minder gaan werken zodat ik ook een keer door de week kon.
Vaker komen, kon zij eigenlijk niet aan. Naast ander bezoek en de dagelijkse dingen (douchen, eten, slapen) zou het teveel zijn.
WTF?
vrijdag 10 oktober 2014 22:00
Ik heb drie kinderen in basisschoolleeftijd. Ben de afgelopen vier weken ongeveer dagelijks bij mijn ouders (slaap gem. vier nachten per week bij een familielid in de buurt). Mijn ouders wonen op twee uur afstand, dus elke dag op en naar zou niet kunnen. Daavoor ging ik 1 keer per week (sinds februari)
vrijdag 10 oktober 2014 22:02
Ik heb onbetaald verlof op kunnen nemen. Ik had er op mijn werk en op mijn bankrekening ruimte voor. Voordat ik dat verlof nam heb ik een jaar op mijn tenen gelopen en een paar weken vakantie opgenomen. Toen dat niet meer werkte dus onbetaald verlof.
Beide ouders zijn kort na elkaar overleden en er koest dus heel wat geregeld worden, daarvoor was dat verlof ook echt nodig
Beide ouders zijn kort na elkaar overleden en er koest dus heel wat geregeld worden, daarvoor was dat verlof ook echt nodig
vrijdag 10 oktober 2014 22:09
Allereerst veel sterkte, wat een heftige emotionele tijd.
Logisch dat je nu nog zoveel mogelijk tijd met je vader wilt doorbrengen.
Misschien eens op werk praten hoe jij de komende tijd voor je ziet qua werk. Dat geeft jezelf misschien wat meer rust. Anders zit je daar misschien ook nog over te dubben. En dat is wel het laatste wat je er nu bij wilt hebben. Misschien is soms wat afleiding ook fijn en kun je wat minderen. Ik zeg maar wat hoor.. Moeilijk om hier advies in te geven. Iedereen gaat hier anders mee om. Nogmaals veel sterkte, en hopelijk kunnen jullie nog wat mooie herinneringen maken.
Logisch dat je nu nog zoveel mogelijk tijd met je vader wilt doorbrengen.
Misschien eens op werk praten hoe jij de komende tijd voor je ziet qua werk. Dat geeft jezelf misschien wat meer rust. Anders zit je daar misschien ook nog over te dubben. En dat is wel het laatste wat je er nu bij wilt hebben. Misschien is soms wat afleiding ook fijn en kun je wat minderen. Ik zeg maar wat hoor.. Moeilijk om hier advies in te geven. Iedereen gaat hier anders mee om. Nogmaals veel sterkte, en hopelijk kunnen jullie nog wat mooie herinneringen maken.
vrijdag 10 oktober 2014 22:51
Het is een heftige tijd en je moet je hart volgen. Dit is een traject dat je nooit meer kan lopen dus jij moet het goed doen.
Voor mij betekende het werken als ik wilde maar soms liet ik ook alles Valle en ging ik onverwacht weg, naar mijn moeder. Die ruimte kreeg ik van mijn leidinggevende. Ik ben zo af en aan bij mijn moeder geweest. Thuis verliep alles zo gewoon mogelijk. Ik kan goed terugkijken op deze periode, zonder me ergens schuldig over te voelen, zowel naar mijn moeder als naar mijn werkgever als naar mijn gezin.
Voor mij betekende het werken als ik wilde maar soms liet ik ook alles Valle en ging ik onverwacht weg, naar mijn moeder. Die ruimte kreeg ik van mijn leidinggevende. Ik ben zo af en aan bij mijn moeder geweest. Thuis verliep alles zo gewoon mogelijk. Ik kan goed terugkijken op deze periode, zonder me ergens schuldig over te voelen, zowel naar mijn moeder als naar mijn werkgever als naar mijn gezin.
leef, geniet en eet!
