Kinderen
alle pijlers
Vervelend gevoel consultatiebureau
dinsdag 14 oktober 2014 10:32
Goedemorgen allemaal,
De vorige keer op het CB, zoontje was 2 maanden, heb ik het gesprek met de verpleegkundige als zeer vervelend en opdringerig ervaren. Ik ging echt zwaar gefrustreerd en onzeker naar huis. Ik dacht na erover te hebben nagedacht, gepraat en te lezen van dit gevoel af te zijn. Maar nu ik deze week weer naar het CB moet, merk ik toch dat ik me er nog onprettig bij voel. Ik schaam me daar een beetje voor en weet nog niet of ik er wat aan wil doen en wat dan, daarom wil ik graag aan jullie advies vragen.
Als ik alles opschrijf wordt het een te lang verhaal, dus ik probeer het belangrijkste samen te vatten.
Zoontje begon daar op een gegeven moment met huilen en hij was onrustig tijdens dit consult. Ze vroeg naar zijn slaapritme en ik vertelde dat hij 's ochtends na z'n flesje een hazenslaapje deed en na het wassen in de kinderwagen een klein uurtje sliep en dan 's middags ongeveer 2/3 uur in z'n bedje. Wij waren hier zelf heel blij, maar van haar moest hij per se 2x2 uur in z'n eigen bed slapen. Dus zou ze hem komen inbakeren. Ik zei dat ik dat niet wilde. Tot vier keer toe begon ze erover, ze zei zelfs: "Ja, het is je eigen keuze of je een blije, gelukkige baby wilt" en de laatste keer: "Ik kom wel gewoon even langs volgende week" ... "Oké, dan schrijf ik wel op dat je per se niet wil".
En toen hij z'n prikjes kreeg begon hij super hard te huilen en zei ze: "Ja, nu moet je huilen hè, want jij bent veel te moe" en daarna "Nu maar hopen dat mama jou straks lang genoeg in je eigen bedje legt". Dit vond ik heel erg, maar ik was ook al uit m'n doen door die eerste prikjes, vond het zo zielig. Dus wilde hem toen alleen maar zo snel mogelijk troosten.
Het is nu al lang geleden, maar wat kan/moet ik hier nog mee of hebben jullie tips om dit van me af te zetten?
(Deze week is trouwens het consult bij de kinderarts, hele leuke vrouw)
De vorige keer op het CB, zoontje was 2 maanden, heb ik het gesprek met de verpleegkundige als zeer vervelend en opdringerig ervaren. Ik ging echt zwaar gefrustreerd en onzeker naar huis. Ik dacht na erover te hebben nagedacht, gepraat en te lezen van dit gevoel af te zijn. Maar nu ik deze week weer naar het CB moet, merk ik toch dat ik me er nog onprettig bij voel. Ik schaam me daar een beetje voor en weet nog niet of ik er wat aan wil doen en wat dan, daarom wil ik graag aan jullie advies vragen.
Als ik alles opschrijf wordt het een te lang verhaal, dus ik probeer het belangrijkste samen te vatten.
Zoontje begon daar op een gegeven moment met huilen en hij was onrustig tijdens dit consult. Ze vroeg naar zijn slaapritme en ik vertelde dat hij 's ochtends na z'n flesje een hazenslaapje deed en na het wassen in de kinderwagen een klein uurtje sliep en dan 's middags ongeveer 2/3 uur in z'n bedje. Wij waren hier zelf heel blij, maar van haar moest hij per se 2x2 uur in z'n eigen bed slapen. Dus zou ze hem komen inbakeren. Ik zei dat ik dat niet wilde. Tot vier keer toe begon ze erover, ze zei zelfs: "Ja, het is je eigen keuze of je een blije, gelukkige baby wilt" en de laatste keer: "Ik kom wel gewoon even langs volgende week" ... "Oké, dan schrijf ik wel op dat je per se niet wil".
En toen hij z'n prikjes kreeg begon hij super hard te huilen en zei ze: "Ja, nu moet je huilen hè, want jij bent veel te moe" en daarna "Nu maar hopen dat mama jou straks lang genoeg in je eigen bedje legt". Dit vond ik heel erg, maar ik was ook al uit m'n doen door die eerste prikjes, vond het zo zielig. Dus wilde hem toen alleen maar zo snel mogelijk troosten.
Het is nu al lang geleden, maar wat kan/moet ik hier nog mee of hebben jullie tips om dit van me af te zetten?
(Deze week is trouwens het consult bij de kinderarts, hele leuke vrouw)
donderdag 16 oktober 2014 10:33
Het consultatiebureau zou zo'n fijne plek kunnen zijn. Waar je als jonge ouder gedegen advies zou kunnen krijgen als je daar behoefte aan hebt, waar er mee wordt gedacht wat bij je past, waar ze proberen je sterker te maken als ouder, etc.
Jammer genoeg is dat vaak niet het geval. Het voorbeeld dat de topicstarter aanhaalde, vind ik rigide en respectloos. Er wordt een probleem gecreëerd dat er niet is en er wordt een oplossing opgedrongen die niet wenselijk is. Plus ze probeert zich ook nog in te dringen in de privé leefsfeer door bij jou thuis langs te willen gaan. Ze zet je neer als naïef.
In mijn ogen is het absurt te denken met de klok, alsof iedere baby twee keer twee uur kan slapen, dat in het ritme altijd past. Kinderen zijn niet zo rigide en van de klok. Kinderen vinden vanzelf (uitgaan van normaal situaties) een eigen ritme.
Ik vind een klacht heel terecht.zij voert haar functie uit en geeft advies dat wetenschappelijk niet te onderbouwen is. Het is gewoon haar persoonlijke. (Achterhaalde en idiote) mening.
Inbakeren kan heel weldadig zijn. Echter het is niet een oplossing voor alles. Zeker niet nu als er geen probleem is. Maar was het er wel dan is het altijd handig om te weten wat de voor en tegens zijn, zodat je overwogen een keuze kan maken.
Inbakeren zorg voor geborgenheid en het reduceert prikkels. Die reductie van prikkels kunnen helpen om makkelijk in slaap te vallen. Maar .... Prikkels hebben ook nut. Hongergevoel is een heel realistische prikkel. Het gebeurt soms dat ook die prikkel wordt getemperd, waardoor er minder vaak gevoed wordt. Mocht je borstvoeding geven dan kan het dus gevolgen hebben voor je productie. fysiologisch hebben baby's behoefte aan vaak heel kleine beetjes voeding. Dat is het fijnst voor de glucosespiegel en hersenontwikkeling. Ook pijnprikkels kunnen worden gereduceerd. Bij krampjes is dat fijn, maar mocht er echt iets zijn dan doe je wellicht aan symptoombestrijding. Natuurlijk is inbakeren in (veel) gevallen een fijn hulpmiddel, maar het is niet DE oplossing voor alle leed.
Jammer genoeg is dat vaak niet het geval. Het voorbeeld dat de topicstarter aanhaalde, vind ik rigide en respectloos. Er wordt een probleem gecreëerd dat er niet is en er wordt een oplossing opgedrongen die niet wenselijk is. Plus ze probeert zich ook nog in te dringen in de privé leefsfeer door bij jou thuis langs te willen gaan. Ze zet je neer als naïef.
In mijn ogen is het absurt te denken met de klok, alsof iedere baby twee keer twee uur kan slapen, dat in het ritme altijd past. Kinderen zijn niet zo rigide en van de klok. Kinderen vinden vanzelf (uitgaan van normaal situaties) een eigen ritme.
Ik vind een klacht heel terecht.zij voert haar functie uit en geeft advies dat wetenschappelijk niet te onderbouwen is. Het is gewoon haar persoonlijke. (Achterhaalde en idiote) mening.
Inbakeren kan heel weldadig zijn. Echter het is niet een oplossing voor alles. Zeker niet nu als er geen probleem is. Maar was het er wel dan is het altijd handig om te weten wat de voor en tegens zijn, zodat je overwogen een keuze kan maken.
Inbakeren zorg voor geborgenheid en het reduceert prikkels. Die reductie van prikkels kunnen helpen om makkelijk in slaap te vallen. Maar .... Prikkels hebben ook nut. Hongergevoel is een heel realistische prikkel. Het gebeurt soms dat ook die prikkel wordt getemperd, waardoor er minder vaak gevoed wordt. Mocht je borstvoeding geven dan kan het dus gevolgen hebben voor je productie. fysiologisch hebben baby's behoefte aan vaak heel kleine beetjes voeding. Dat is het fijnst voor de glucosespiegel en hersenontwikkeling. Ook pijnprikkels kunnen worden gereduceerd. Bij krampjes is dat fijn, maar mocht er echt iets zijn dan doe je wellicht aan symptoombestrijding. Natuurlijk is inbakeren in (veel) gevallen een fijn hulpmiddel, maar het is niet DE oplossing voor alle leed.
donderdag 16 oktober 2014 10:44
Zoals ik al meer gelezen heb; ik kom er al 11 jaar in totaal en in 11 jaar heb ik echt nog NOOIT wat positiefs te horen gekregen; sterker nog; toen ik overtuigd was dat mijn zoon een lui oog had (heeft) werd ik nog voor maf versleten ook, kind mankeerde niks; uiteindelijk na veel vijven en zessen werd ik door gestuurd, en nu ben ik al vijf maanden het kind zijn oog aan het plakken en de oogarts had ongeveer 60 seconden nodig om te constateren dat hij wel degelijk een lui oog heeft....Kortom; samen gevat; jij en je kindje zijn inderdaad de beste graad meters; wel is het verstandig daar te zeggen wat ze willen horen; anders ben je weer de moeder die het allemaal beter denkt te weten als zij die er voor geleerd hebben (je weet het ook wel beter maar dat willen ze niet horen)
