Niet te bevatten - ik zou blij moeten zijn

16-10-2014 16:17 40 berichten
Alle reacties Link kopieren
Okay ... Ik ben nu 37 jaar. Ik ben sinds 2003 bezig geweest om zwanger te worden. Eerst met mijn vriend uit vorige relatie ... Die relatie liep in 2007 op de klippen. Toen sinds 2010 met de man waar ik nu mee getrouwd ben. Het lukte dus niet spontaan en in 2013 hebben we er hulp bij gezocht en liepen we bij een gynaecoloog. Ik was onbegrepen verminderd vruchtbaar: 6 IUI behandelingen en 1 mislukte IVF poging daarna een evaluatiegesprek met het nieuws dat de kans praktisch nihil is.



Toen hebben we er een dikke vette streep doorgezet. De afgelopen maanden heb ik allelei redenen bedacht waarom ik het ook wel prima vond, een verwerkingsproces doorgegaan en uiteindelijk ook wel vrede mee. Zelfs blij:

- ik zal toch geen goede moeder zijn

- in wat voor wereld zet je zo'n kind, kijk naar alle ellende in de wereld

- ik ben vrij en kan gaan en staan en doen wat ik wil

- ik heb net een nieuwe baan waar ik heel gelukkig van wordt



En nu .... Ik had deze hele week pijnlijke borsten en werd nog niet ongesteld. Zou niet weten wanneer ik het voor het laatst was. Ik hou het niet meer bij. Ik had nog wat testen liggen en ik deed er een 'voor de gein'. En wat me nog noooooit eerder is gelukt, was nu in 20 seconden duidelijk .... Een tweede streep. NEEEEEEEEE dat kan niet maar de tweede test gaf hetzelfde aan.



Paniekkkkkkkk .... Ik zou nu heel blij moeten zijn maar ik ben ernstig in de war. Daarom plaats ik het topic ook hier ... En niet bij pijler zwanger. Dat is confronterend ... Al die jaren zat ik jaloers die topics te lezen maar kon er nooit een topic plaatsen met het blijde nieuws. En ik zit nu in de knoop met mijn psyche ..... Ik hoor toch ontzettend blij te zijn??? Ik snap niets van mezelf.
Here I am - now what are your other two wishes...
Alle reacties Link kopieren
Mijn man reageert heel nonchalant. Hij was zeker verrast maar is nu weer back to business, nieuws kijken. Over naar de orde van de dag en eerst maar even afspraak afwachten in het ziekenhuis.
Here I am - now what are your other two wishes...
Gefeliciteerd!

Eens met alle bovenstaande, het lijkt me best logisch: je hele leven wordt ineens anders dan waar je je nu op had ingesteld. Daarbij, was je eindelijk van alle onzekerheid af (het is goed zoals het is, in plaats van elke keer weer hopen dat het gelukt is), nu zit je direct weer in de onzekerheid (wat als foliumzuur, het is toch wel gezond etc).

Jammer dat je dit (nog) niet op deze manier kan delen met je man, mogelijk moet het bij hem nog langer bezinken voor het door gaat dringen.

Jullie beider blijdschap gaat vast wel komen

Je wordt morgen waarschijnlijk alvast wakker met een "IK BEN ZWANGER" in je hoofd.
Nu ik de reacties zo lees, ik zag mijzelf eerder ook heel blij, enthousiast springen door de woonkamer. Man kwam thuis en ik omhelsde hem heel zachtjes en had tranen in mijn ogen. Hij was zo blij en zei hoe fijn hij het voor ons vond, en ik kon alleen maar 'uhu, uhu' uitbrengen. Heel romantisch
Gefeliciteerd!!
quote:ShamRock schreef op 16 oktober 2014 @ 18:17:

Mijn man reageert heel nonchalant. Hij was zeker verrast maar is nu weer back to business, nieuws kijken. Over naar de orde van de dag en eerst maar even afspraak afwachten in het ziekenhuis. Tja mannen...
quote:fleetfox schreef op 16 oktober 2014 @ 22:03:

Nu ik de reacties zo lees, ik zag mijzelf eerder ook heel blij, enthousiast springen door de woonkamer. Man kwam thuis en ik omhelsde hem heel zachtjes en had tranen in mijn ogen. Hij was zo blij en zei hoe fijn hij het voor ons vond, en ik kon alleen maar 'uhu, uhu' uitbrengen. Heel romantisch Lief!
Hoi Shamrock,



Ik herinner me je nog van het IUI-topic, we begonnen tegelijkertijd aan dat traject. Ik kan me voorstellen dat je deze niet aan zag komen. Je wilde maar het ging niet. Vervolgens ga je met tegenzin door een rouwproces en net als je dat een beetje afgerond hebt en een nieuw toekomstbeeld hebt ben je zwanger. Ik kan me voorstellen dat je niet meer geloofde dat het ooit nog zou gebeuren. En dan toch. Net nu het goed was zo. Wéér een ander toekomstbeeld. Het komt vast, dat fijne gevoel waar je zo naar verlangde. Bij de meeste vrouwen komt die roze wolk pas later, bij prikbitches vaak heel laat. Volstrekt normaal. Proficiat! Op basis van wat ik van je heb gelezen denk ik dat je een toffe moeder wordt. Nuchter, realistisch, humor en relativeringsvermogen. :-)
Praat anders van je af bij de prikbitches, genoeg zwangere bitches daar die je volledig begrijpen. Ik heb ze regelmatig voorbij zien komen.
Kijk op de zwangerpijler ook eens naar het topic 'na 2 1/2 jaar zwanger', vergelijkbaar verhaal.
Gefeliciteerd TO! Ik kan me voorstellen dat je even niet weet wat je moet voelen. Jarenlang heb je in de kinderwens mmm-achtbaan gezeten en teleurstelling na teleurstelling meegemaakt. Nu heb je eindelijk het pretpark verlaten en verdomd: je wordt teruggeroepen voor een heel leuk ritje. Komt goed! Het is wennen, maar je hebt nog een maand of acht .



En daarbij

- tuurlijk ben je een goede moeder. Bedenk dat je niet perfect hoeft te zijn, dat is niemand. Iedereen doet maar wat.

- de wereld is prachtig en heel lelijk. Daar zal ieder mens mee om moeten leren gaan.

- je krijgt een klein baby'tje om van te houden en voor te zorgen! Daarvoor lever je inderdaad vrijheid in.

- je hebt net een nieuwe baan waar je heel gelukkig van wordt

Good for you! Het leven lacht je toe.
Alle reacties Link kopieren
Wat een leuke, lieve post Frutje. Ik word er vrolijk van! :Imao:

On topic: ik werd zelf redelijk snel zwanger en toch had ik ook een paar dagen nodig om bij te komen van de shock. Dus ik kan me voorstellen dat jij even goed verward bent, maar dat komt vast helemaal goed!
Alle reacties Link kopieren
Het duurde bij mij drie maanden voordat ik geloofde dat ik toch echt zwanger was. In eerste instantie voelde ik me emotioneel verlamd omdat het gelukt was terwijl ik gewend was aan de maandelijkse teleurstelling. Het was zo onwerkelijk. Daarna kwam de angst om het vruchtje te verliezen, maar beetje bij beetje werd het "echt". Voel je niet schuldig dat je niet juichend door de kamer rent. Dat komt nog wel!



Een week na mijn positieve test kon ik bij de gyn terecht voor een echo. Ik heb na zijn bevestiging een knuffel gekocht die ik weken vol ongeloof vast heb gehouden. De knuffel is nu 11 en wordt nog altijd vastgehouden door een prachtig kind.
Alle reacties Link kopieren
Gefeliciteerd.
Alle reacties Link kopieren
Gefeliciteerd!!!



En de shock zorgt voor het niet-positieve gevoel. Ik vroeg me de eerste weken af waar ik in godsnaam aan begonnen was, kon geen lach vanaf. Moest echt acteren om blij te reageren.



Dat waar je zo lang voor gevochten hebt, krijg je nu ineens in je schoot geworpen! Dat is niet niks, daar mag je van ondersteboven zijn.



Als je straks de eerste echo/eerste 12 weken hebt gehad, zal het van je schouders afglijden en komt het fijne gevoel (mits je niet al te ziek bent door de hormonen)



Komt helemaal goed!

Fijne zwangerschap gewenst!
Gefeliciteerd,



Van wie zou je blij moeten zijn? Dat hoeft helemaal niet hoor, daar is geen wet voor geloof ik. Dus je hoeft helemaal niet blij te zijn.



Ik denk dat je een aantal jaren lang het krijgen van een kind en het zwanger zijn behoorlijk hebt geïdealiseerd. En toen kwam het er niet van en moest je alles bijstellen, en daar was je net mee klaar. En dan blijk je tóch zwanger. En dan blijkt dat én je ideaalbeeld niet klopt en je moet wéér je toekomstbeeld bijstellen. Dat is even pittig en het is dus best wel logisch dat je niet meteen blij bent.



Overigens wordt genieten tijdens de zwangerschap en van je kinderen soms wel wat overschat. Je geniet je toch ook niet dagelijks suf van het feit dat je een relatie hebt? Of een fijn huis? Of leuke ouders? Dat zijn fijne dingen om dankbaar voor te zijn, maar ze zijn aan de andere kant ook gewoon 'gewoon' en met een aantal negatieve kanten. (Relatie is soms lastig, huis moet je onderhouden en kost een hoop geld, ouders zijn soms bemoeizuchig). En dat is bij zwangerschap en baby's niet heel anders. Het is fijn, maar soms ook niet. En genieten doe je soms, niet voortdurend, tenzij je van die roze pilletjes slikt elke ochtend



Het komt wel goed, je hebt de tijd, zeker een jaar of 20

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven