Relaties
alle pijlers
Doorgaan of stoppen?
zondag 25 mei 2014 00:15
Hoi,
Ik ben nieuw op dit forum. Ik moet echt even wat van me afschrijven. Gedachtes ordenen en durven om eerlijk te zijn tegen mijn vriend en mezelf.
Ik heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar. We zijn nl. echt naar elkaar toegegroeid. Eerst gewoon vrienden en toen steeds meer. We hadden even geen zin in goedbedoelde adviezen e.d. van vrienden. (Tien jaar geleden hebben we ook al een relatie gehad).
Nu vindt mijn vriend het wel eens tijd worden dat we de relatie naar de buitenwereld bekend maken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Echter, ik twijfel: ik vind het eigenlijk wel fijn zo. Onze relatie is nl. heel vrij: we zijn zo'n 2 avonden/nachten per week samen. Verder doen we alles alleen. Die twijfel van mij legt mijn vriend uit als twijfel over onze relatie. Hij wil duidelijkheid: bekendmaken van relatie of stoppen.
Waar ben ik bang voor? Waarom wil ik geen keuze maken? Ik hou toch van 'm? Gevalletje bindingsangst? Of durf ik mijn echte gevoelens niet toe te laten?
Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet, maar ik wil wel vrijheid zoals ik die nu heb. Natuurlijk heeft mijn vriend recht op duidelijkheid, maar ik weet 't gewoon eventjes niet....
Ik ben nieuw op dit forum. Ik moet echt even wat van me afschrijven. Gedachtes ordenen en durven om eerlijk te zijn tegen mijn vriend en mezelf.
Ik heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar. We zijn nl. echt naar elkaar toegegroeid. Eerst gewoon vrienden en toen steeds meer. We hadden even geen zin in goedbedoelde adviezen e.d. van vrienden. (Tien jaar geleden hebben we ook al een relatie gehad).
Nu vindt mijn vriend het wel eens tijd worden dat we de relatie naar de buitenwereld bekend maken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Echter, ik twijfel: ik vind het eigenlijk wel fijn zo. Onze relatie is nl. heel vrij: we zijn zo'n 2 avonden/nachten per week samen. Verder doen we alles alleen. Die twijfel van mij legt mijn vriend uit als twijfel over onze relatie. Hij wil duidelijkheid: bekendmaken van relatie of stoppen.
Waar ben ik bang voor? Waarom wil ik geen keuze maken? Ik hou toch van 'm? Gevalletje bindingsangst? Of durf ik mijn echte gevoelens niet toe te laten?
Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet, maar ik wil wel vrijheid zoals ik die nu heb. Natuurlijk heeft mijn vriend recht op duidelijkheid, maar ik weet 't gewoon eventjes niet....
zondag 19 oktober 2014 02:31
Hartstikke moe, maar klaarwakker. Zorg is net weg. Hulp 's nachts blijft iets bijzonders. De rust die de hulp uitstraalt doet me goed. Ze is nog even gebleven.
Baal ervan, morgen maar uitslapen.
@waterplant
Wat nu belangrijk is om te ontdekken is wat jij verandert hebt en je af te vragen of het nog nodig is. Je bent sindsdien ouder geworden, je begrijpt meer en je hebt je op een andere manier leren onderscheiden.
Je bedoelt die voor mij kwetsende opmerking mijn handelen veranderd heeft en of dat nog nodig is?
Tja ik durf echt niet te zeggen of ik anders ben gaan denken of doen n.a.v. die opmerking. Die relatiebeleid is (mede?) daardoor stukgelopen. Maar of het van invloed is geweest op latere relaties? Ik weet het niet. Ik ben mij er iig niet van bewust.
@Doreia
Bij jou heeft hij je laten inzien dat je je kunt schamen als 'vriend van' en als dat in je late pubertijd, vroege adolescentie is geweest, dan hou je dat vast. Dus voor iemand zich voor je kan schamen, ben jij weer weg, want dat gevoel wil je niet meer voelen. Die gekwetstheid. Dus pak ze, voor ze mij pakken wellicht.
Ik heb nooit ervaren dat andere exen zich schaamden voor mijn lb. Dan zouden ze dat toch vanaf het begin af aan doen? Ik ben mij ook hier iig niet van bewust geweest, als dat zo was.
@Doreia
En verder: dat ik niet lb schrijf, maar voluit en jij het dus moet lezen. Is het zo dat jij niet mag erkennen dat jij een beperking hebt? En het dus nog altijd (ook hier op het forum) verbloemd door het elke keer weer af te korten? Wat gebeurd er als je het eens uitschrijft en erkent?
Ik heb het hier heel in het begin 1 keer voluit geschreven. Het zal wel kinderachtig zijn, maar ik moet toegeven dat het niet alleen type-gemak is, maar het mij ook daadwerkelijk raakt als ik het voluit schrijf en lees. Als ik het type, voelt dat alsof ik toegeef of zo. Zo kinderachtig van me, ik weet het...
@suzy
Juist het erkennen en durven aankijken van je angsten en andere "negatieve" gevoelens zoals pijn, zorgt ervoor dat het minder wordt en verdwijnt. Al zullen sommige dingen misschien nooit verdwijnen, het laat wel de schaamte en dergelijke verdwijnen als je eea erkent voor jezelf.
Ik snap wel wat je bedoelt en ik probeer het ook, maar toch ga ik angst en erkenning uit de weg. Ik begrijp inmiddels dat ik eea aan gevoelens heb weggestopt en stukje bij beetje komen die gevoelens tevoorschijn, maar ik vind het moeilijk. Het liefst laat ik nu alles los en ga lekker verder leven. Maar ja, dat lost uiteindelijk niets op.
Baal ervan, morgen maar uitslapen.
@waterplant
Wat nu belangrijk is om te ontdekken is wat jij verandert hebt en je af te vragen of het nog nodig is. Je bent sindsdien ouder geworden, je begrijpt meer en je hebt je op een andere manier leren onderscheiden.
Je bedoelt die voor mij kwetsende opmerking mijn handelen veranderd heeft en of dat nog nodig is?
Tja ik durf echt niet te zeggen of ik anders ben gaan denken of doen n.a.v. die opmerking. Die relatiebeleid is (mede?) daardoor stukgelopen. Maar of het van invloed is geweest op latere relaties? Ik weet het niet. Ik ben mij er iig niet van bewust.
@Doreia
Bij jou heeft hij je laten inzien dat je je kunt schamen als 'vriend van' en als dat in je late pubertijd, vroege adolescentie is geweest, dan hou je dat vast. Dus voor iemand zich voor je kan schamen, ben jij weer weg, want dat gevoel wil je niet meer voelen. Die gekwetstheid. Dus pak ze, voor ze mij pakken wellicht.
Ik heb nooit ervaren dat andere exen zich schaamden voor mijn lb. Dan zouden ze dat toch vanaf het begin af aan doen? Ik ben mij ook hier iig niet van bewust geweest, als dat zo was.
@Doreia
En verder: dat ik niet lb schrijf, maar voluit en jij het dus moet lezen. Is het zo dat jij niet mag erkennen dat jij een beperking hebt? En het dus nog altijd (ook hier op het forum) verbloemd door het elke keer weer af te korten? Wat gebeurd er als je het eens uitschrijft en erkent?
Ik heb het hier heel in het begin 1 keer voluit geschreven. Het zal wel kinderachtig zijn, maar ik moet toegeven dat het niet alleen type-gemak is, maar het mij ook daadwerkelijk raakt als ik het voluit schrijf en lees. Als ik het type, voelt dat alsof ik toegeef of zo. Zo kinderachtig van me, ik weet het...
@suzy
Juist het erkennen en durven aankijken van je angsten en andere "negatieve" gevoelens zoals pijn, zorgt ervoor dat het minder wordt en verdwijnt. Al zullen sommige dingen misschien nooit verdwijnen, het laat wel de schaamte en dergelijke verdwijnen als je eea erkent voor jezelf.
Ik snap wel wat je bedoelt en ik probeer het ook, maar toch ga ik angst en erkenning uit de weg. Ik begrijp inmiddels dat ik eea aan gevoelens heb weggestopt en stukje bij beetje komen die gevoelens tevoorschijn, maar ik vind het moeilijk. Het liefst laat ik nu alles los en ga lekker verder leven. Maar ja, dat lost uiteindelijk niets op.
zondag 19 oktober 2014 10:59
Ik denk dat je ook bang bent dat als je je eenmaal aan het hebben van je lb "overgeeft" (aanvaardt), het dan pas "echt" is, definitief. (dat is iets anders overigens dan eraan toegeven of je eindeloos zielig/ slachtoffer voelen).
Je bent nog in verzet, maar verzet betekent frustratie: iets willen wat niet kan. Onmacht: je wil anders zijn, "normaal" zijn, de hele boel vergeten, op een dag wakker worden en dat het dan weg is.
Verzet kost heel veel energie. Je vecht dan tegen jezelf, tegen je eigen teleurstelling in je eigen lichaam niet willen voelen en al zeker niet zielig om willen voelen. Schaamte is ook zoiets: tis dat je geen keuze hebt en je daaroverheen hebt moeten zetten naar verzorgers toe (en ik denk ook naar een partner toe), maar schaamte en mogelijke (toekomstige) schuldgevoelens (jezelf als een last beschouwen ipv volwaardige partner) houden je vast in dezelfde positie.
En daar wordt nu aan getornd, het is een proces en nee, natuurlijk is dat niet leuk, het maakt van alles los. En toch blijft dat niet zo, je gaat door dat proces heen, daarom heet het ook een proces. Daar kom je doorheen. En dan voel je je anders. Daar horen al die "nare" gevoelens bij, die jij onwenselijk vindt en niet wil voelen: verdriet, zelfs een stukje zelfmedelijden & zielig mogen zijn, teleurstellingen, pijn, schaamte, hulpeloosheid (op momenten), enz.
En toch zal je ondervinden hoe louterend het is als je al die gevoelens wel hebt gevoeld, dat ze zich niet meer (hoeven) op te dringen op onverwachte of ongewenste momenten, als je ze eenmaal aangekeken, erkend en gevoeld hebt. Dan komt er ook weer ruimte voor allerlei mooie gedachten en gevoelens!
(weet ik uit ervaring en meer mensen die door zulke processen gegaan zijn). Je bent goed bezig, meer kan je nu niet doen, laat komen wat er komt.. blijf bedenken dat je nu middenin dat proces zit.
Je bent nog in verzet, maar verzet betekent frustratie: iets willen wat niet kan. Onmacht: je wil anders zijn, "normaal" zijn, de hele boel vergeten, op een dag wakker worden en dat het dan weg is.
Verzet kost heel veel energie. Je vecht dan tegen jezelf, tegen je eigen teleurstelling in je eigen lichaam niet willen voelen en al zeker niet zielig om willen voelen. Schaamte is ook zoiets: tis dat je geen keuze hebt en je daaroverheen hebt moeten zetten naar verzorgers toe (en ik denk ook naar een partner toe), maar schaamte en mogelijke (toekomstige) schuldgevoelens (jezelf als een last beschouwen ipv volwaardige partner) houden je vast in dezelfde positie.
En daar wordt nu aan getornd, het is een proces en nee, natuurlijk is dat niet leuk, het maakt van alles los. En toch blijft dat niet zo, je gaat door dat proces heen, daarom heet het ook een proces. Daar kom je doorheen. En dan voel je je anders. Daar horen al die "nare" gevoelens bij, die jij onwenselijk vindt en niet wil voelen: verdriet, zelfs een stukje zelfmedelijden & zielig mogen zijn, teleurstellingen, pijn, schaamte, hulpeloosheid (op momenten), enz.
En toch zal je ondervinden hoe louterend het is als je al die gevoelens wel hebt gevoeld, dat ze zich niet meer (hoeven) op te dringen op onverwachte of ongewenste momenten, als je ze eenmaal aangekeken, erkend en gevoeld hebt. Dan komt er ook weer ruimte voor allerlei mooie gedachten en gevoelens!
(weet ik uit ervaring en meer mensen die door zulke processen gegaan zijn). Je bent goed bezig, meer kan je nu niet doen, laat komen wat er komt.. blijf bedenken dat je nu middenin dat proces zit.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 19 oktober 2014 11:04
Vannacht heb ik nog een tijdje wakker gelegen en probeerde mijn gedachten bij dit topic te ordenen.
Mijn vraag over verliefdheid die overgaat in een dieper houden van stelde ik, omdat je naar mijn idee soms erg impulsief en onvolwassen handelt.
Ik begrijp dat je als kind af aan veel hebt moeten laten en met veel rekening hebt moeten houden. In dat opzicht moest je al snel groot worden. Ik heb het idee, dat nu je alles zelf kan beslissen en kiezen, dat je moeite hebt met mate houden en nee zeggen tegen jezelf. Lang leven de lol, want het leven en rekening houden met lb is rot.
En hoe meer je wel een keer nee zegt, hoe groter de drang naar ja is. Je stuitert af en toe van de ene emotie naar de andere. En bij die hoge pieken en dalen is de drang naar ex of een afleiding met zoenman nog groter.
Wat betreft het kunnen praten en denken over je woede en angsten.
Het zijn net spoken in je huis. Je kan je oren en ogen dicht doen en hard aan ze voorbij rennen, maar je weet dat ze er zijn en hoewel het iets minder eng is, ze blijven zitten waar ze zijn. Wil je ze verjagen dan kan dat je alleen doen of met hulp van psych of vrienden. Maar je moet dan wel durven kijken en er achter komen waarom die spoken zijn blijven hangen. Niemand weet anders hoe je ze moet verjagen.
Mijn vraag over verliefdheid die overgaat in een dieper houden van stelde ik, omdat je naar mijn idee soms erg impulsief en onvolwassen handelt.
Ik begrijp dat je als kind af aan veel hebt moeten laten en met veel rekening hebt moeten houden. In dat opzicht moest je al snel groot worden. Ik heb het idee, dat nu je alles zelf kan beslissen en kiezen, dat je moeite hebt met mate houden en nee zeggen tegen jezelf. Lang leven de lol, want het leven en rekening houden met lb is rot.
En hoe meer je wel een keer nee zegt, hoe groter de drang naar ja is. Je stuitert af en toe van de ene emotie naar de andere. En bij die hoge pieken en dalen is de drang naar ex of een afleiding met zoenman nog groter.
Wat betreft het kunnen praten en denken over je woede en angsten.
Het zijn net spoken in je huis. Je kan je oren en ogen dicht doen en hard aan ze voorbij rennen, maar je weet dat ze er zijn en hoewel het iets minder eng is, ze blijven zitten waar ze zijn. Wil je ze verjagen dan kan dat je alleen doen of met hulp van psych of vrienden. Maar je moet dan wel durven kijken en er achter komen waarom die spoken zijn blijven hangen. Niemand weet anders hoe je ze moet verjagen.
zondag 19 oktober 2014 11:24
quote:Suzy65 schreef op 19 oktober 2014 @ 10:59:
Ik denk dat je ook bang bent dat als je je eenmaal aan het hebben van je lb "overgeeft" (aanvaardt), het dan pas "echt" is, definitief. (dat is iets anders overigens dan eraan toegeven of je eindeloos zielig/ slachtoffer voelen).
Je bent nog in verzet, maar verzet betekent frustratie: iets willen wat niet kan. Onmacht: je wil anders zijn, "normaal" zijn, de hele boel vergeten, op een dag wakker worden en dat het dan weg is.
(weet ik uit ervaring en meer mensen die door zulke processen gegaan zijn). Je bent goed bezig, meer kan je nu niet doen, laat komen wat er komt.. blijf bedenken dat je nu middenin dat proces zit.
Ja, dat "echt" of definitief, klopt wel. Ik wil dat niet. Ik wil het niet uitspreken of opschrijven.
Psych zegt ook dat ik goed bezig ben en ik middenin een proces en dat ik soms te snel wil.
Ik denk dat je ook bang bent dat als je je eenmaal aan het hebben van je lb "overgeeft" (aanvaardt), het dan pas "echt" is, definitief. (dat is iets anders overigens dan eraan toegeven of je eindeloos zielig/ slachtoffer voelen).
Je bent nog in verzet, maar verzet betekent frustratie: iets willen wat niet kan. Onmacht: je wil anders zijn, "normaal" zijn, de hele boel vergeten, op een dag wakker worden en dat het dan weg is.
(weet ik uit ervaring en meer mensen die door zulke processen gegaan zijn). Je bent goed bezig, meer kan je nu niet doen, laat komen wat er komt.. blijf bedenken dat je nu middenin dat proces zit.
Ja, dat "echt" of definitief, klopt wel. Ik wil dat niet. Ik wil het niet uitspreken of opschrijven.
Psych zegt ook dat ik goed bezig ben en ik middenin een proces en dat ik soms te snel wil.
zondag 19 oktober 2014 11:31
quote:zimi schreef op 19 oktober 2014 @ 11:04:
Vannacht heb ik nog een tijdje wakker gelegen en probeerde mijn gedachten bij dit topic te ordenen.
Mijn vraag over verliefdheid die overgaat in een dieper houden van stelde ik, omdat je naar mijn idee soms erg impulsief en onvolwassen handelt.
Wat betreft het kunnen praten en denken over je woede en angsten.
Het zijn net spoken in je huis. Je kan je oren en ogen dicht doen en hard aan ze voorbij rennen, maar je weet dat ze er zijn en hoewel het iets minder eng is, ze blijven zitten waar ze zijn. Wil je ze verjagen dan kan dat je alleen doen of met hulp van psych of vrienden. Maar je moet dan wel durven kijken en er achter komen waarom die spoken zijn blijven hangen. Niemand weet anders hoe je ze moet verjagen.
Niet wakker liggen van dit topic hoor. Eentje (ik) die er wakker van ligt, is genoeg!
Waarin handel ik volgens jou soms erg impulsief en onvolwassen? Bedoel je dat in zijn algemeenheid of naar mannen toe?
Mooi gezegd, van die spoken. Ik durf nog niet altijd te kijken waarom spoken zijn blijven hangen. Die confrontatie aangaan.... Het liefst stel ik het eeuwig uit....
Vannacht heb ik nog een tijdje wakker gelegen en probeerde mijn gedachten bij dit topic te ordenen.
Mijn vraag over verliefdheid die overgaat in een dieper houden van stelde ik, omdat je naar mijn idee soms erg impulsief en onvolwassen handelt.
Wat betreft het kunnen praten en denken over je woede en angsten.
Het zijn net spoken in je huis. Je kan je oren en ogen dicht doen en hard aan ze voorbij rennen, maar je weet dat ze er zijn en hoewel het iets minder eng is, ze blijven zitten waar ze zijn. Wil je ze verjagen dan kan dat je alleen doen of met hulp van psych of vrienden. Maar je moet dan wel durven kijken en er achter komen waarom die spoken zijn blijven hangen. Niemand weet anders hoe je ze moet verjagen.
Niet wakker liggen van dit topic hoor. Eentje (ik) die er wakker van ligt, is genoeg!
Waarin handel ik volgens jou soms erg impulsief en onvolwassen? Bedoel je dat in zijn algemeenheid of naar mannen toe?
Mooi gezegd, van die spoken. Ik durf nog niet altijd te kijken waarom spoken zijn blijven hangen. Die confrontatie aangaan.... Het liefst stel ik het eeuwig uit....
zondag 19 oktober 2014 11:48
Algemeenheid, klinkt ook heel zwaar onvolwassen. Is niet hoe ik het bedoel.
Soms toch te veel drinken, afspraak maken met zoenman in een impuls, van plan zijn thuis te blijven en toch uitgaan, niet willen luisteren naar lichaam en doorgaan. Het geeft mij het gevoel van: ik doe wat ik wil, fuck verstandig zijn.
Het doet mij denken kinderen die vroeger nooit mochten snoepen en op latere leeftijd moeite hebben met mate houden.
En wat betreft mijn vraag over verliefdheid en houden van. Sommige mensen denken dat een relatie altijd maar die verliefdheid moet hebben. Soort van liefdes junkies. Dat idee heb ik bij jou niet, maar wel het idee van als de verliefdheid dreigt over te gaan in houden van en alles wat serieuzer wordt, je het afketst.
Ik geloof trouwens best dat ex een uitzondering is. Jullie kennen elkaar ook zo lang en hebben eerder een relatie gehad.
Denk dat je daarom nu ook meer bereid bent jezelf onder de loep te nemen, in plaats van weer te gaan daten. Voor jullie beiden is het beter om die spoken los van hem te verjagen, je weet straks niet hoe de situatie is als ze echt weg zijn.
Soms toch te veel drinken, afspraak maken met zoenman in een impuls, van plan zijn thuis te blijven en toch uitgaan, niet willen luisteren naar lichaam en doorgaan. Het geeft mij het gevoel van: ik doe wat ik wil, fuck verstandig zijn.
Het doet mij denken kinderen die vroeger nooit mochten snoepen en op latere leeftijd moeite hebben met mate houden.
En wat betreft mijn vraag over verliefdheid en houden van. Sommige mensen denken dat een relatie altijd maar die verliefdheid moet hebben. Soort van liefdes junkies. Dat idee heb ik bij jou niet, maar wel het idee van als de verliefdheid dreigt over te gaan in houden van en alles wat serieuzer wordt, je het afketst.
Ik geloof trouwens best dat ex een uitzondering is. Jullie kennen elkaar ook zo lang en hebben eerder een relatie gehad.
Denk dat je daarom nu ook meer bereid bent jezelf onder de loep te nemen, in plaats van weer te gaan daten. Voor jullie beiden is het beter om die spoken los van hem te verjagen, je weet straks niet hoe de situatie is als ze echt weg zijn.
zondag 19 oktober 2014 13:34
quote:sneeuwklokje74 schreef op 19 oktober 2014 @ 02:31:
@waterplant
Wat nu belangrijk is om te ontdekken is wat jij verandert hebt en je af te vragen of het nog nodig is. Je bent sindsdien ouder geworden, je begrijpt meer en je hebt je op een andere manier leren onderscheiden.
Je bedoelt die voor mij kwetsende opmerking mijn handelen veranderd heeft en of dat nog nodig is?
Tja ik durf echt niet te zeggen of ik anders ben gaan denken of doen n.a.v. die opmerking. Die relatiebeleid is (mede?) daardoor stukgelopen. Maar of het van invloed is geweest op latere relaties? Ik weet het niet. Ik ben mij er iig niet van bewust.
.Ik weet het ook niet maar het is de enige ex die je niet meer ziet en nog moet je huilen als je er aan denkt. Meestal zijn dat wel aanwijzingen voor omslagpunten en ook omdat je toen een kwetsbare leeftijd. Een jonge meid wil niet dat haar vriendje zich voor haar schaamt. Maar nu ben je een vrouw en kun je beter relativeren. Je ervaart die pijn nog steeds als 18 jarige en dan kan he invloed hebben. Of dat zo is kan je het beste met je psych bespreken, maar dwars zit het je wel dus sowieso een bespreekpunt.
@waterplant
Wat nu belangrijk is om te ontdekken is wat jij verandert hebt en je af te vragen of het nog nodig is. Je bent sindsdien ouder geworden, je begrijpt meer en je hebt je op een andere manier leren onderscheiden.
Je bedoelt die voor mij kwetsende opmerking mijn handelen veranderd heeft en of dat nog nodig is?
Tja ik durf echt niet te zeggen of ik anders ben gaan denken of doen n.a.v. die opmerking. Die relatiebeleid is (mede?) daardoor stukgelopen. Maar of het van invloed is geweest op latere relaties? Ik weet het niet. Ik ben mij er iig niet van bewust.
.Ik weet het ook niet maar het is de enige ex die je niet meer ziet en nog moet je huilen als je er aan denkt. Meestal zijn dat wel aanwijzingen voor omslagpunten en ook omdat je toen een kwetsbare leeftijd. Een jonge meid wil niet dat haar vriendje zich voor haar schaamt. Maar nu ben je een vrouw en kun je beter relativeren. Je ervaart die pijn nog steeds als 18 jarige en dan kan he invloed hebben. Of dat zo is kan je het beste met je psych bespreken, maar dwars zit het je wel dus sowieso een bespreekpunt.
zondag 19 oktober 2014 13:42
Waren jullie vrienden tegen op jullie samen de eerste keer? Ben je (daardoor) bang bepaalde vriendschappen op het spel te zetten?
Ik heb bijvoorbeeld geen goed contact met de vrienden van mijn vriend, maar uiteindelijk heb ik een relatie met hem en zijn zijn vrienden een bijkomstigheid. Als jullie vrienden jullie zo belemmert, dan denk ik dat je inderdaad maar gewoon moet kiezen: stoppen met hem met als consequentie dat de sfeer binnen de groep gespannen word (je hebt het natuurlijk wel over een gevoelskwestie) of het gewoon vertellen en dan zie je wel hoe de vrienden reageren?
Ik heb bijvoorbeeld geen goed contact met de vrienden van mijn vriend, maar uiteindelijk heb ik een relatie met hem en zijn zijn vrienden een bijkomstigheid. Als jullie vrienden jullie zo belemmert, dan denk ik dat je inderdaad maar gewoon moet kiezen: stoppen met hem met als consequentie dat de sfeer binnen de groep gespannen word (je hebt het natuurlijk wel over een gevoelskwestie) of het gewoon vertellen en dan zie je wel hoe de vrienden reageren?
zondag 19 oktober 2014 15:08
Weer een gevalletje van alleen de OP lezen. Ik snap dat eigenlijk niet zo: Niet de moeite nemen om te lezen maar wel de moeite om te schrijven.
Met 56 pagina's mag je ervan uitgaan dat er toch wel een paar reacties in staan die soortgelijk advies bevatten en dat maakt je advies dan niet zo uniek.
Met 56 pagina's mag je ervan uitgaan dat er toch wel een paar reacties in staan die soortgelijk advies bevatten en dat maakt je advies dan niet zo uniek.
En ik ontdekte iets, bitterder dan de dood: de vrouw, die een valstrik is en wier hart een net is en wier handen boeien zijn.
zondag 19 oktober 2014 21:52
quote:harry13 schreef op 19 oktober 2014 @ 15:08:
Weer een gevalletje van alleen de OP lezen. Ik snap dat eigenlijk niet zo: Niet de moeite nemen om te lezen maar wel de moeite om te schrijven.
Met 56 pagina's mag je ervan uitgaan dat er toch wel een paar reacties in staan die soortgelijk advies bevatten en dat maakt je advies dan niet zo uniek.Joh Harry, dat geeft toch helemaal niet. Kan toch gebeuren. Is toch goed bedoeld van EndlessSummer?!
Weer een gevalletje van alleen de OP lezen. Ik snap dat eigenlijk niet zo: Niet de moeite nemen om te lezen maar wel de moeite om te schrijven.
Met 56 pagina's mag je ervan uitgaan dat er toch wel een paar reacties in staan die soortgelijk advies bevatten en dat maakt je advies dan niet zo uniek.Joh Harry, dat geeft toch helemaal niet. Kan toch gebeuren. Is toch goed bedoeld van EndlessSummer?!
zondag 19 oktober 2014 22:02
maandag 20 oktober 2014 10:24
En wat had je gezegd of gedaan als hij wél had opgenomen? Dit is weer zo'n impulsieve actie van jou. Jij moet hem zien, dus moet je hem bellen. En hij? En zijn verdriet? En zijn worsteling met jou nukken en grillen? Dat telt allemaal niet?
Jij hebt geen respect voor hem. Jij belt hem in een opwelling, zonder na te denken welk signaal je daarmee afgeeft of wat dit met zijn gevoelens doet. Nee, als JIJ je daar maar weer even goed bij voelt.
Ik ben erg blij dat hij niet opneemt en meedoet aan dit circus. Ik hoop ook dat hij vandaag ook sterk blijft en begint in te zien wat hij nu werkelijk voor jou is. Ja, ik ben hard, maar ik vind dat je het nodig hebt om in te zien waar je eigenlijk mee bezig bent. Eerst met zoenman, en nu weer met je ex.
Jij hebt geen respect voor hem. Jij belt hem in een opwelling, zonder na te denken welk signaal je daarmee afgeeft of wat dit met zijn gevoelens doet. Nee, als JIJ je daar maar weer even goed bij voelt.
Ik ben erg blij dat hij niet opneemt en meedoet aan dit circus. Ik hoop ook dat hij vandaag ook sterk blijft en begint in te zien wat hij nu werkelijk voor jou is. Ja, ik ben hard, maar ik vind dat je het nodig hebt om in te zien waar je eigenlijk mee bezig bent. Eerst met zoenman, en nu weer met je ex.
maandag 20 oktober 2014 14:01
4 x??? En dat was nodig omdat?
Je absoluut je kansen bij hem wil verknallen? Je absoluut mot wil krijgen met je vrienden. Je knal bezopen was?
Ik hoop echt het laatste. Ik kan er veel over zeggen maar dat heeft Doreia al gedaan en ik hoef het alleen maar te onderschrijven.
Je bent soms echt een enorme stomkop die erg graag in zijn eigen voet schiet.
Je absoluut je kansen bij hem wil verknallen? Je absoluut mot wil krijgen met je vrienden. Je knal bezopen was?
Ik hoop echt het laatste. Ik kan er veel over zeggen maar dat heeft Doreia al gedaan en ik hoef het alleen maar te onderschrijven.
Je bent soms echt een enorme stomkop die erg graag in zijn eigen voet schiet.
maandag 20 oktober 2014 14:23
maandag 20 oktober 2014 14:33
quote:Doreia schreef op 20 oktober 2014 @ 14:25:
Wat was het doel van je telefoontje? Had je een plan? Had je een doel? Had je iets om hem over te bellen? Wat wilde je concreet van hem?
Hij is niet meer dan je fix om je op te peppen. Niets anders.Geen plan, geen doel. Ik wil weten hoe het met hem gaat, wat hem bezighoudt, onze gesprekken, hoe het met zijn hond gaat (was erg ziek en is zijn grote vriend). Gewoon z'n stem, z'n rust... Geen plan, simpel missen.
Wat was het doel van je telefoontje? Had je een plan? Had je een doel? Had je iets om hem over te bellen? Wat wilde je concreet van hem?
Hij is niet meer dan je fix om je op te peppen. Niets anders.Geen plan, geen doel. Ik wil weten hoe het met hem gaat, wat hem bezighoudt, onze gesprekken, hoe het met zijn hond gaat (was erg ziek en is zijn grote vriend). Gewoon z'n stem, z'n rust... Geen plan, simpel missen.
maandag 20 oktober 2014 14:37
Gewoon missen? Dus hij moet jou helpen omdat jij hem mist? Wat klopt er hier niet?
En wat had je ermee willen bereiken? Je begrijpt toch zelf ook wel dat het alleen maar leidt tot niets? Echt, ik schat je werkelijk hoger in dan dit. Ik mag hopen dat jij dit ook doet bij jezelf.
Je mag iemand missen, maar dat ga je niet verhelpen door hem te bellen. Lees eens mee op het topic 'ex met rust laten'. Hier bereik je niets mee.
En wat had je ermee willen bereiken? Je begrijpt toch zelf ook wel dat het alleen maar leidt tot niets? Echt, ik schat je werkelijk hoger in dan dit. Ik mag hopen dat jij dit ook doet bij jezelf.
Je mag iemand missen, maar dat ga je niet verhelpen door hem te bellen. Lees eens mee op het topic 'ex met rust laten'. Hier bereik je niets mee.
maandag 20 oktober 2014 14:48
quote:sneeuwklokje74 schreef op 20 oktober 2014 @ 14:24:
Laatste zin is stom. Had ik niet moeten typen.
Hij heeft niet teruggebeld.
Nee, je had het niet moeten denken.
"Maar als hij me terug wil, zou hij dat toch niet erg vinden om me nu te zien?"
En hoe was jij overstuur 2 a 3 maanden geleden nadat hij weer bij jou op de stoep had gestaan?
Zo kun je deze actie ook zien als wraakneming, want jij gunt hem dat gevoel dan ook; zolang jouw kortstondige impuls maar bevredigd is. En ik weet dat ik chargeer maar duidelijk is wel dat jij geen enkele empathie kan opbrengen voor hem. Dat heet walsen over andermans gevoelens. En dat kun je inderdaad makkelijker doen als je zelf niets voelt.
Misschien heb je hier je reden om er lekker niets aan te doen."
- Jij wil je impuls bevredigen
- Dus moet je over gevoelens van anderen walsen
- Dat kan een schuldGEVOEL geven
-Dat wil ik niet
-Dus doe ik gevoel weg
-EN DIEP
Laatste zin is stom. Had ik niet moeten typen.
Hij heeft niet teruggebeld.
Nee, je had het niet moeten denken.
"Maar als hij me terug wil, zou hij dat toch niet erg vinden om me nu te zien?"
En hoe was jij overstuur 2 a 3 maanden geleden nadat hij weer bij jou op de stoep had gestaan?
Zo kun je deze actie ook zien als wraakneming, want jij gunt hem dat gevoel dan ook; zolang jouw kortstondige impuls maar bevredigd is. En ik weet dat ik chargeer maar duidelijk is wel dat jij geen enkele empathie kan opbrengen voor hem. Dat heet walsen over andermans gevoelens. En dat kun je inderdaad makkelijker doen als je zelf niets voelt.
Misschien heb je hier je reden om er lekker niets aan te doen."
- Jij wil je impuls bevredigen
- Dus moet je over gevoelens van anderen walsen
- Dat kan een schuldGEVOEL geven
-Dat wil ik niet
-Dus doe ik gevoel weg
-EN DIEP
En ik ontdekte iets, bitterder dan de dood: de vrouw, die een valstrik is en wier hart een net is en wier handen boeien zijn.
